Dzięks, narty, pozdro, spoko, lol… Język służy komunikacji, ma giętko wyrażać, co pomyśli głowa. A głowy myślą coraz szybciej, więc szukamy skrótów. Dawniej zamiast PRL był Pryl, PKiN był Pekinem. Dziś mamy 'narka', 'w porzo' i 'dozo'. Jak pogodzić skuteczność komunikowania z poprawną polszczyzną? Gdzie leży granica między mową potoczną a literacką? Czy slang zdominuje normę?