«Γιατί γελάτε δυνατά;», ρώτησα τον Κωνσταντίνο Τζούμα. «Ναι, πολύ συχνά γελάω δυνατά, έχεις δίκιο. Ποιος ξέρει τι ξορκίζω. Ίσως γιατί θέλω να παρασύρω και τους άλλους να γελάσουν κι αυτοί». Μετά μιλήσαμε για τον γάμο του στην Νέα Υόρκη. «Είχε πλάκα. Στο δημαρχείο της Νέας Υόρκης ντυμένοι στα λευκά και βγαίνοντας έξω πέσαμε πάνω σε μία διαδήλωση νοσοκόμων. Λευκά και αυτοί. Ε είχε πολλή πλάκα!». Για τη μοναξιά του. «Θέλω να βγαίνω από το ντους χωρίς να σκουπίζομαι και να μην φωνάζει κάποιος ΄΄θα γεμίσεις το σπίτι νερά΄΄, ΄΄μη - μη θα βρέξεις τα σεντόνια’’». Για την πρώτη περιπέτεια του με τον καρκίνο: «Τι ζωή θα ήταν αυτή χωρίς μια σοβαρή ασθένεια. Για να αισθανθείς ότι επιβίωσες κιόλας».  Για τον πόνο: «Μπαινόβγαινα για κανένα τετράμηνο στον Ευαγγελισμό για χημειοθεραπείες, παρακεντήσεις κλπ. ΄΄Πονάτε;΄΄ με ρωτούσαν. ΄΄Και να πονάω θα στο δείξω;΄΄». Για το γυναικείο σώμα: «Το κόκαλο των ώμων μ’ αρέσει πάρα πολύ, γιατί πέφτουν πολύ ωραία τα ρούχα επάνω του». Για το αντρικά ρούχα. «Το τζάκετ του ταυρομάχου είναι από τα πιο γοητευτικά αντρικά ρούχα που έχω δει ποτέ μου». Για τα ανεκπλήρωτα όνειρα: «Ήθελα να ιππεύσω άλογα. Όπως στο σινεμά. Με μπότες και σπιρούνια. Και να με πηγαίνει μέχρι την κρεβατοκάμαρα». Και κάπου εκεί ρώτησα τον Κωνσταντίνο Τζούμα – άγνωστο γιατί – πώς θέλει να είναι η κηδεία του. «Θα είχε πλάκα ένα τραγούδι του  Ντύλαν», μου απαντά. «΄΄Knockin’ on Heaven’s Door΄΄. Και μετά σκέφτηκα… τι σημασία έχει βρε, αφού δεν πρόκειται να το χαρείς, μήπως θα το πάρεις χαμπάρι; Εδώ δεν έχω πάρει χαμπάρι – Σταύρο μου - πώς πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή καμιά φορά σκέφτομαι ΄΄είναι δυνατόν΄΄; ΄΄Έλα ρε συ΄΄! Ο χρόνος είναι πολύ περίεργο πράγμα. Διότι, δεν φτάνει που είναι δική μας εφεύρεση, μας καταπιέζει κιόλας. Αυτό πάλι, τι σου λέει ας πούμε. Ο χρόνος…». Κάπου εκεί τέλειωσε η βόλτα μου με τον Κωνσταντίνο Τζούμα εκείνο το φθινόπωρο του 2007.  Τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν λίγες μέρες στην ανηφόρα του Λυκαβηττού. Φορούσε πάλι λευκά. Κάτι ανάμεσα σε πιτζάμες και φόρμες. Στηριζόταν στον τοίχο και με μικρά μικρά βήματα πλησίαζε την Σκουφά. Να περάσει απέναντι και να καθίσει στην αγαπημένη του ψάθινη πολυθρόνα του Φίλιον.  Και ναι, τώρα που το σκέφτομαι ξανά, ήταν και ο Ντύλαν εκεί. Με την κιθάρα του να του τραγουδά…

Οι νεκροί στην Ελλάδα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Οι νεκροί οι δικοί μας, οι νεκροί των άλλων και οι αταξινόμητοι νεκροί. Για τους δικούς μας θα φωνάξουμε εμείς. Για τους νεκρούς των άλλων θα φωνάξουν οι άλλοι. Και για τους αταξινόμητους νεκρούς - τους αδέσποτους και ανένταχτοyς - δεν θα φωνάξει κανείς. Μείνε λοιπόν στην αφάνεια, νεκρέ της Μαρφίν. Το κλάμα μας μπορεί να είναι καθημερινό για κάθε κατατρεγμένο αυτής της γης, αλλά για σένα δεν περισσεύει. Ο Σταύρος Θεοδωράκης σε ένα επετειακό επεισόδιο για το δράμα που συμπλήρωσε θλιβερή επέτειο 12 χρόνων.

Δεν ξέρω γιατί οι νεαροί Γάλλοι, αγαπούν τόσο να ζωγραφίζουν μουστάκια. Στις ελάχιστες αφίσες που θα δεις στο Παρίσι η Λεπέν έχει τσιγκελωτό μουστάκι, τσαρικής μάλλον αισθητικής, και ο Μακρόν ένα μικρό μύστακα που δίνει μια εσάνς αυταρχισμού στο καλοδουλεμένο προεδρικό πορτραίτο. Οι εικαστικές παρεμβάσεις όμως των νέων με τους μαρκαδόρους στις αφίσες της Λεπέν δεν σταματούν εδώ. Η λέξη που συνοδεύει το πρόσωπό της είναι: «Πούτιν», πότε με αγκυλωτό σταυρό και πότε με σφυροδρέπανο. Ένα podcast του Σταύρου Θεοδωράκη από το Παρίσι, λίγες μέρες πριν τον β' γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Πως σταματάει ένας πόλεμος; Ή για να το πούμε διαφορετικά πως σταματάς τον νταή Πούτιν που μετέτρεψε μια συνοριακή διαφορά – από αυτές που υπάρχουν εκατοντάδες στον κόσμο – σε έναν κανονικό πόλεμο. Με ισοπεδωμένες πόλεις, χιλιάδες νεκρούς – και Ουκρανούς και Ρώσους - και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες… Ο Σταύρος Θεοδωράκης με ένα αλληγορικό κείμενο παρεμβαίνει στην συζήτηση των ημερών: Τραγουδάμε για την ειρήνη, γενικώς και αορίστως, ή τραγουδάμε για να καταδικάσουμε την εισβολή και να συμπαρασταθούμε στα θύματα της; 

Είναι λοιπόν και ο Τζόκοβιτς ένας ψεκασμένος αρνητής; Και τι είναι αυτό που «τρελαίνει» τους υπεραθλητές; Η δόξα ή το χρήμα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι οι ζητωκραυγές και τα εκατομμύρια δημιουργούν σε κάποιους την ψευδαίσθηση ότι είναι Θεοί. Και τους σπρώχνουν να παραβιάζουν τους κανόνες των «θνητών» για να επιβεβαιώσουν την θεότητα τους.

«Η Τέχνη είναι για όλους» λέει ο Άρης Σερβετάλης. Λάθος βέβαια. Ή μάλλον ψέμα. Τίποτε δεν είναι για όλους Άρη και το ξέρεις. Αν εξαιρέσεις ίσως τον αέρα. Αλλά και εκεί υπάρχουν διαβαθμίσεις. Καθότι άλλος αέρας στα υπόγεια και άλλος στα ρετιρέ. Ακόμη και το Όρος που συχνά καταφεύγεις, το Άγιο Όρος, δεν είναι για όλους. Δεν είναι για τις γυναίκες. Ένα podcast με άγνωστες λεπτομέρειες από την ζωή του πιο πολυσυζητημένου πρωταγωνιστή.

Έχει όντως ελληνική ρίζα η διεθνής λέξη Gypsy; Πως ήταν η ζωή στους καταυλισμούς των τσιγγάνων την δεκαετία του ΄80; Πως επηρέασε την ζωή των Ελλήνων τσιγγάνων η πτώση του «Τείχους». Γιατί οι Έλληνες έχουν για βρισιά το «γύφτος» και οι Ισπανοί το «τσιγγάνος». Είναι αλήθεια ότι κάποιοι «σχολιαστές» αποκαλούσαν τον Μανώλη Αγγελόπουλο «δασύτριχο βάρδο» και «τουρκόγυφτο»; Τι λάθη έγιναν  και ο αναλφαβητισμός στους τσιγγάνους φτάνει το 90%; Και τι σημαίνει η «κραυγή» «Μαγκάβ τουτ Μπαλαμό»;Ο Σταύρος Θεοδωράκης διηγείται την ιστορία των Ελλήνων τσιγγάνων από τον 12ο αιώνα μέχρι σήμερα ξεκινώντας από τον δικό του παιδικό έρωτα με μια τσιγγάνα στην Αγία Βαρβάρα στην δεκαετία του ’70. 

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς θα κατακτήσει κάποια στιγμή την κορυφή του Ολύμπου. Θα γίνει ο Θεός του τένις. Όμως οι δηλώσεις του για τα εμβόλια είναι μια μαύρη σελίδα. Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε όταν είπε «μέχρι να γίνει υποχρεωτικό το εμβόλιο, δεν πρόκειται να το κάνω», έκανε μια ακόμη χειρότερη δήλωση: «Για εμάς τους νέους είναι καλό να περάσουμε τον ιό, για να χτίσουμε ανοσία. Δεν το βλέπω σαν κάτι κακό». Μπούρδες! Μια μόλυνση από κορονοϊό μπορεί να τον βγάλει από την κούρσα του πρωταθλητισμού. Το 27% των νέων (16-24 ετών) που κόλλησαν τον ιό, ανεξαρτήτως αν μπήκαν ή όχι σε νοσοκομείο, θα υποφέρουν από το σύνδρομο «μακροχρόνια covid». Δύσπνοιες, παρατεταμένη κόπωση, αδυναμία συγκέντρωσης για μήνες, ίσως και για χρόνια, ακόμη δεν ξέρουμε. Ο Σταύρος Θεοδωράκης του προτείνει λοιπόν να εμβολιαστεί. Να βγάλει και μια σέλφι και να πει απλά «το ξανασκέφτηκα». 

Πώς διαλέγετε βιβλία για τις διακοπές; Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναζητά πρώτα, ως λαθραναγνώστης στα βιβλιοπωλεία, μια φράση, μια παράγραφο, που θα τον συναρπάσει. Και για το καλοκαίρι του ’21 προτείνει τα βιβλία: «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» της Ντέλια Όουενς. «Είμαι όσα έχω ξεχάσει» του δημοσιογράφου Ηλία Μαγκίνη. «Μην πεις λέξη - Βία και Προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία»» του Πάτρικ Ράντεν Κίφ. «Το οχυρό», του Καντέν Λαφαί, πρώην συμβούλου του Μακρόν. «Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ;» του αρχαιολόγου Θοδωρή Παπακώστα. «Σικελικό ειδύλλιο» της τολμηρής Σώτης Τριανταφύλλου. Και μερικά τσαλακωμένα Μπλεκ. Το κόμικς που εξέδωσε στην Ελλάδα ο Στέλιος Ανεμοδουράς ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του Μικρού Ήρωα.

Τα κουτάβια όλοι τα λατρεύουν. Να τα χαϊδέψουν, να τα πάρουν αγκαλιά, ακόμη και να τρίψουν τις μύτες τους με τις μουσούδες τους. Και τους μήνες της καραντίνας οι πόλεις γέμισαν κουτάβια. Κάποιοι τα πήραν για να βολτάρουν εύκολα και κάποιοι άλλοι για να παρηγορήσουν τα παιδιά τους που δεν μπορούσαν ούτε στην παιδική χαρά να πάνε. Πού είναι τώρα όλα αυτά τα σκυλιά; Όποιοι βολτάρουν στα πάρκα και στα δάση της Αττικής, έχουν την απάντηση. Τα σκυλιά είναι εκεί! Εκατοντάδες μικρά σκυλιά εγκαταλειμμένα από τους εποχικούς φιλόζωους. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτιέται αν όλα αυτά θα αλλάξουν όταν τις επόμενες εβδομάδες ψηφιστεί ο νόμος που θα κάνει κακούργημα την κακοποίηση των ζώων.

Οι εικόνες όταν φτάνεις στη Μαλεκόν της Αβάνα, έναν από τους πιο κινηματογραφημένους δρόμους του κόσμου, είναι συγκλονιστικές. Καλογυαλισμένες αντίκες του ’50, τρίκυκλα ταξί - τα λένε κόκο, σαν τις καρύδες δηλαδή- αιωνόβια αρχοντικά και ωραίοι άνθρωποι. Στις ουρές όμως των μποτέγας, των κρατικών παντοπωλείων, οι ίδιοι άνθρωποι είναι σκυθρωποί. Στριμώχνονται για να πάρουν με το δελτίο, ρύζι, ψωμί, φασόλια, σαπούνι, ξυραφάκια, οδοντόπαστες. Δυο πακέτα τσιγάρα το μήνα ο συνταξιούχος, ένα λίτρο γάλα για τα παιδιά μέχρι 6 ετών και μοσχάρι κάθε 6 μήνες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας «ξεναγεί» στην αληθινή Κούβα, όχι αυτή των τουριστικών οδηγών. Αφορμή η τελευταία εξέγερση των Kουβανών που συγκρούονται με το καθεστώς ζητώντας «ελευθερία».

Στα Κοχύλια της Κεφαλονιάς δυο νέα παιδιά σκοτώθηκαν όταν η μηχανή τους έπεσε πάνω σε έναν ηλικιωμένο. Είμαστε η χώρα που η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 18-44 είναι τα τροχαία ατυχήματα! Έχουμε διπλάσιους νεκρούς αναλογικά με τον πληθυσμό μας από τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και κατά εν τρίτο περισσότερους από τους Πορτογάλους. Όμως οι μισοί θα ζούσαν αν είχαν δεθεί με την ζώνη τους ή αν φορούσαν το κράνος τους. Και τα 2/3 των παιδιών θα γλίτωναν αν ήταν σωστά δεμένα στα αυτοκίνητα. Στις αιτίες τα τελευταία χρόνια προστέθηκε και το κινητό ενώ τους τελευταίους μήνες η έκρηξη του ντελίβερι δημιουργεί το αδιαχώρητο στις ορθοπαιδικές κλινικές. Ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει να συνδέαμε τις άδειες οδήγησης μοτοσυκλέτας με κάποιες υποχρεωτικές παρουσίες στα επείγοντα του ΚΑΤ. Να δεις πρώτα τα ανοιγμένα κεφάλια, τα ακρωτηριασμένα μέλη, τους γύψους και τις βίδες και μετά να ξεχύνεσαι στους δρόμους.

Κάθε λογής «δικαιωματιστές», αριστεροί και δεξιοί, έχουν βγει στα κάγκελα και φωνάζουν «δεν θα γίνουμε σαν την Γερμανία του Χίτλερ», «δεν είμαστε η Κίνα του Μάο», «δεν θα αναστήσουμε τα γκουλάγκ του Στάλιν». Αντιδρούν στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και κολλούν αφίσες στα Εξάρχεια ή τουιτάρουν από τα «σαλόνια του Κολωνακίου», για τα δικαιώματα όσων αρνούνται να εμβολιαστούν.  Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως επιμένει. Ο εμβολιασμός θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικός για νοσοκομειακούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες, δασκάλους, καθηγητές, σερβιτόρους, ταμίες, ταξιτζήδες, πωλητές super market… Άλλωστε ταξί με κλειστά τα τζάμια και κλιματισμό αλλά με οδηγό με μεταλλαγμένο ιό, ποιος θα ήθελε να πάρει; Όσον αφορά «τα τείχη που υψώνει η πολιτεία σε αυτούς που δεν θα εμβολιαστούν», την απάντηση έδωσε ο λαϊκός αοιδός Πάνος Κιάμος. Τα δικά του μπουζούκια, θα έχουν θέση μόνο οι εμβολιασμένοι.

Γιατί οι αφίσες του «ναι» στο δημοψήφισμα του 2015 ήταν μπλε και οι αφίσες του «όχι» ήταν κόκκινες;  Τι συνέβη στην συνάντηση των πολιτικών αρχηγών την Δευτέρα αμέσως μετά το δημοψήφισμα; Γιατί δεν κρατήθηκαν πρακτικά; Ποια ήταν η πρόταση του Πούτιν προς τους Έλληνες; Ο Σταύρος Θεοδωράκης έξη ακριβώς χρόνια μετά τις δραματικές εκείνες μέρες αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες που διαδραματίστηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο.  Και δηλώνει αμετανόητος ευρωπαϊστής παρά τα λάθη της ευρωπαϊκής ηγεσίας, στην πανδημία, το μεταναστευτικό και την ανοχή που δείχνει σε εγχώριους και «εισαγόμενους» Αγιατολάχ.

Λίγες μέρες πριν την γέννα αρχίζουν να εκφράζονται φόβοι για την «θέση του μωρού», για τον ομφάλιο λώρο «που έχει τυλιχθεί στο λαιμουδάκι του» και για τον τράχηλο «που μοιάζει πολύ σκληρός και θα ταλαιπωρηθείς». Και μετά υπάρχει το ψέμα της «στενής λεκάνης». Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποκαλύπτει σε αυτό το podcast τα ψέματα που οδηγούν τις γυναίκες στις καισαρικές. Ζούμε στη χώρα με τις περισσότερες καισαρικές στην Ευρώπη και τις περισσότερες ιδιωτικές θερμοκοιτίδες. Η μόδα ξεκίνησε από τις ιδιωτικές κλινικές την δεκαετία του ’90 και γρήγορα πρόσβαλε όλο το δημόσιο. Μας καταγγέλλει ο ΟΗΕ για έλλειψη σεβασμού προς την έγκυο γυναίκα αλλά εμείς εκεί! Δίνουμε μάχες συνεχώς για τις λέξεις που μας ενοχλούν αλλά όχι για τα γεγονότα που μας βασανίζουν. Υπάρχει λύση;

Έφηβοι κυνηγούν εφήβους. Η τρομοκρατία της αθωότητας. Μια σκιά που συνεχώς μεγαλώνει. Πριν λίγες μέρες είχαμε την επίθεση ανηλίκων σε άλλους ανήλικους στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Νέο Ηράκλειο. Και μόλις δυο μέρες πριν, στην Καισαριανή, 15 έφηβοι με μάσκες και ρόπαλα χτύπησαν 4 άλλους ανήλικους.  Ο Σταύρος Θεοδωράκης με αφορμή ένα μήνυμα που έλαβε στο Instagram απαντά σε ένα πιτσιρικά που θέλει να συνεχίσει να είναι στο σπίτι παρότι τελείωσε η καραντίνα. Και του διηγείται μια ιστορία από τα παιδικά του χρόνια: «Όταν ήμουν μικρός, πιο μικρός από εσένα, όλα τα σπίτια, τουλάχιστον στην δική μου γειτονιά, είχαν και ένα κλουβί με πουλιά. Καναρίνια, αηδόνια, καρδερίνες μέχρι και κοτσύφια. Μια μέρα που ήταν Άνοιξη, την είδα αλλιώς. Και άνοιξα την πόρτα του κλουβιού για να ξεχυθεί η καρδερίνα στους ουρανούς. Αυτή όμως καθόταν εκεί και με κοιτούσε. Θα σκεφτόταν μάλλον «ασφάλεια ή ελευθερία»;».  Όσον αφορά το φόβο του για τις συμμορίες τον καλεί να σπάσει την συνωμοσία της σιωπής. Να το πει στους γονείς του, στους καθηγητές του και αν χρειαστεί στην αστυνομία. Να κάνει τους ψευτοπαλικαράδες  να ντρέπονται και να φοβούνται. Κάτι που έπρεπε να κάνει και ο Γιακουμάκης γι' αυτούς που τον τρομοκρατούσαν.

Γιατί στην αρχαιότητα το γυναικείο πρότυπο ομορφιάς είχε πιασίματα ενώ το αντίστοιχο αντρικό ήταν μια τάβλα με six pack; Γιατί οι γλύπτες προγονοί μας, είχαν την τάση να προσθέτουν κιλά στις γυναίκες και να τα αφαιρούν από τους άντρες; Γιατί οι γυναίκες από την αρχαία εποχή εμφανίζονται σχεδόν πάντα μακιγιαρισμένες και κατά κανόνα ξυρισμένες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης σε αυτό το podcast υποστηρίζει ότι το ρετούς δεν είναι εφεύρεση του Instagram και νιώθει ευτυχής που στην εποχή μας ο καθένας μπορεί να κάνει το σώμα του ότι θέλει. Αρκεί αυτό που κάνει να μην μεταδίδει μηνύματα που μπορούν να βλάψουν τους άλλους.

Είμαστε τέταρτοι από το τέλος στον εμβολιασμό των υγειονομικών στην Ευρώπη.  Έχει εμβολιαστεί το 82% των γιατρών και το 63% των νοσηλευτών. Οι περισσότεροι νοσοκομειακοί, που αποφεύγουν να κάνουν το εμβόλιο δεν είναι ψεκασμένοι, είναι άλλης κατηγορίας. Είναι αυτοί που σκέφτονται «ας το κάνουν όλοι οι άλλοι το εμβόλιο  και αν δεν υπάρξουν παρενέργειες, σε λίγους μήνες, αν χρειαστεί, τότε θα το κάνω και εγώ». Είναι σαν και αυτούς τους συνέλληνες που λένε: «Για να έχουμε έσοδα, όλοι πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους, αλλά εγώ μπορώ να φοροδιαφεύγω». Ή «για να είναι οι θάλασσες μας καθαρές κανείς δεν πρέπει να αφήνει πίσω του σκουπίδια, αλλά εγώ μπορώ να θάβω το κυπελλάκι του καφέ, στην άμμο».  Η γνωστή φιλοσοφία του «ωχαδελφισμού». Ο Σταύρος Θεοδωράκης στο cast του ζητά να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμό για τους υγειονομικούς όπως έγινε και για τους άντρες των ΕΜΑΚ. Άλλωστε το ερώτημα, «το κράτος έχει δικαίωμα να μας επιβάλει τέτοιους ‘’καταναγκασμούς’’», απαντήθηκε τότε που αποφασίστηκε ότι είναι υποχρεωτικό το κράνος στους μοτοσικλετιστές και δεν είναι δικαίωμα του καθενός να σπάει το κεφάλι του στην άσφαλτο.

Η φωτιά στον Σχίνο της Κορινθίας που έκαψε 50.000 στρέμματα ξεκίνησε από κάποιον που έκαιγε κλαδιά στον ελαιώνα του. Η γιαγιά που έκαψε το 2007 την Ηλεία και μαζί 63 ανθρώπους, 1.500 σπίτια, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζωντανά, καταδικάστηκε σε κατ’ οίκον κράτησή. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτιέται στο podcast τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε με τους εμπρηστές; Να τους βάλουμε φυλακή; Ένας άντρας των ΕΜΑΚ έχει μια πρόταση. Να τοποθετούνται σε όλες τις καμένες εκτάσεις φωτογραφίες των εμπρηστών γράφοντας ότι από δικό του λάθος ξεκίνησε η φωτιά. Όχι μόνο για να τιμωρήσουμε τους συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά για να θυμίσουμε σε όλους ότι οι φωτιές δεν πέφτουν από τον ουρανό.

Στην Ελλάδα οι χρήστες υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο. Περίπου το 10% του πληθυσμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη. Οι χασικλήδες που λατρεύουν το χόρτο και δεν θέλουν να το μπερδεύουν με άλλες ουσίες ούτε καν με το αλκοόλ. Οι χρήστες του ΣΚ που για την παρέα περισσότερο καπνίζουν περιστασιακά χασίς. Αυτοί που τα πίνουν όλα – μαζί και τα θανατηφόρα ναρκωτικά. Οι εξαρτημένοι των εξαρτήσεων δηλαδή. Και αυτοί που χρησιμοποιούν την κάνναβη ως φάρμακο. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτιέται μήπως είναι η στιγμή για την αποποινικοποίηση της χρήσης; Και ταυτόχρονα να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στα σχολεία για τις αρνητικές συνέπειες της κάνναβης, του καπνίσματος και του αλκοόλ. Να τους μάθουμε να ζουν χωρίς εξαρτήσεις και όχι με κρυφές εξαρτήσεις.

Μια από τις πρώτες εμφανίσεις της νέας Πρώτης Κυρίας της Αμερικής ήταν με κοντή μαύρη φούστα και μαύρο δικτυωτό καλσόν. «Μάζεψέ την» έγραψαν κάποιοι στα social media. Η αληθινή έκπληξη όμως ήρθε τις επόμενες μέρες. Ο Τζο Μπάιντεν, σε ομιλία του στο Κογκρέσο, ζήτησε από τους πιο πλούσιους Αμερικανούς «να πληρώσουν το δίκαιο μερίδιο που τους αναλογεί». Και ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής να πάει από το 37 στο 40%.Στη χώρα που Ρεπουμπλικάνοι και  Δημοκρατικοί ομνύουν στο μικρότερο κράτος, το κράτος που δεν παρεμβαίνει για να αμβλύνει τις ανισότητες, ο Μπάιντεν είπε ότι θα διαθέσει 6 τρισεκατομμύρια δολάρια για δρόμους, εκπαίδευση, διαδίκτυο, κλιματική αλλαγή, έρευνες για τον καρκίνο… Ακόμη και πληρωμένες ημέρες άδειας θα έχουν για να φροντίζουν κάποιον άρρωστο στην οικογένεια τους. Γιατί; Μήπως έγινε αριστερός; Όχι. Ο Σταύρος Θεοδωράκης υποστηρίζει στο podcast του ότι είναι ο θάνατος που αλλάζει το πολιτικό παιγνίδι. Ο φόβος, ο πόνος, η αβεβαιότητα κάνει τους Αμερικανούς να στηρίζουν τον Πρόεδρό τους που είναι υπέρ ακόμη και στο να σπάσουν οι πατέντες για τα εμβόλια.

Η γιαγιά Αλεξία είχε κότες, κουνέλια, τυροκομούσε, ύφαινε και σταύρωνε τις κότες πριν τις σφάξει. Έλεγε πως πρέπει να αγαπάμε τις αράχνες και τα σαμιαμίδια. Και την Μεγάλη Εβδομάδα χανόταν για ώρες στις εκκλησίες και τα ξωκλήσια. Πριν μπει όμως στην εκκλησία, σταματούσε, έβγαζε τα ταλαιπωρημένα από τα χώματα και τις πέτρες παπούτσια της και έβαζε το καλό της ζευγάρι. Τα παπούτσια που είχε μόνο για τις γιορτές. Οι άνθρωποι, έλεγε, δεν πρέπει να είναι σπάταλοι και να φορούν τα καλά τους παπούτσια στους κακούς δρόμους, αλλά δεν πρέπει να είναι και μίζεροι και να μην έχουν ένα ζευγάρι καλά παπούτσια. Το Μεγάλο Σάββατο μοίραζε σε όσους είχαν ανάγκη τυρί, λάδι, παξιμάδια. Μάλωνε με τον άντρα της που φώναζε ότι ταΐζει τους χαραμοφάηδες, αλλά δεν έκανε πίσω. Και την Ανάσταση έστρωνε το μεγάλο τραπέζι με όλα τα καλά, αλλά η ίδια δεν καθόταν να φάει. Γυρνούσε στην εκκλησία για την Αναστάσιμη ακολουθία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναπλάθει σε αυτό το podcast τα όσα έζησε στο χωριό του το Πάσχα του 1988. Νηστείες, τσακωμοί, αλλά και τραπέζια σκεπασμένa με λευκά σεντόνια. Τα έβγαζες και άχνιζε ο τόπος ευτυχία.

Η πανδημία θα αλλάξει τον κόσμο περισσότερο και από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και θα αλλάξει και την πολιτική τράπουλα. Είμαστε έτοιμοι γι' αυτές τις ανατροπές; Στο βιβλίο του «Γη της επαγγελίας», ο Ομπάμα, μονολογεί για τους λόγους που αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία: «Δεν ήθελα να είμαι ούτε ικέτης, πάντα στην περιφέρεια της εξουσίας, ζητώντας χάρες από τους προοδευτικούς ευεργέτες, ούτε αιώνιος διαμαρτυρόμενος, γεμάτος από δίκαιη οργή…».  Στη Γερμανία λοιπόν η Αναλένα Μπέρμποκ, πρώην αθλήτρια στο τραμπολίνο, στα 40 της χρόνια, πήρε το χρίσμα των Πρασίνων για να διεκδικήσει την Καγκελαρία. Οι Πράσινοι -οι πρώην χίπηδες της Ευρώπης- σάρωσαν στις ευρωεκλογές του 2019 και βρίσκονται στην καλύτερή τους στιγμή έχοντας συλλάβει τις ανάγκες των καιρών -και κυρίως τη σημασία της περιβαλλοντικής κρίσης. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας καλεί να επιλέξουμε λοιπόν: Την Ευρώπη της Αναλένας ή του Λάσετ; Την Ευρώπη του Μακρόν ή της Λε Πεν;

Γιατί ένας πρωτοποριακός οργανισμός, όπως το ΚΕΘΕΑ, καταλήγει εμμονικά να υποστηρίζει έναν και μόνο έναν τρόπο απεξάρτησης, περιφρονώντας τους νέους δρόμους που δείχνουν οι επιστήμονες αλλά και τα παραδείγματα που ακολουθεί όλη η Ευρώπη. Γιατί κάποια στελέχη του, ακόμη και σήμερα, μιλούν σαν εκπρόσωποι θρησκευτικής σέχτας και κάποιοι άλλοι σαν κομματάρχες; Και γιατί δεν εισακούστηκε ο ίδιος ο ιδρυτής του που είχε προειδοποιήσει προφητικά, από το 1995, ότι το ΚΕΘΕΑ πρέπει να μετασχηματιστεί για να μην εκφυλιστεί σε ΔΕΚΟ; Ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι με φεϊσμπουκικά συνθήματα («Κάτω τα χέρια από το ΚΕΘΕΑ») δεν στηρίζουμε τους ανθρώπους που έχουν θανατηφόρες εξαρτήσεις. Και μας καλεί σε μια καμπάνια ανθρωπισμού για να λειτουργήσουν οι χώρου εποπτευόμενης  χρήσης που ξεκίνησαν το 2013 και σταμάτησαν λίγους μήνες μετά, παρότι είχαν σώσει 100 ανθρώπους από οβερντόουζ!

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ψάχνει πώς τα «τίποτα» στον χώρο του ελαφρού τηλεοπτικού θεάματος, από «ξενιστές» πολλαπλασιάστηκαν και τείνουν να γίνουν κυρίαρχοι. Με απάτες, φιγούρες, λαϊκισμούς, απειλές και τρας γκλαμουριές. Τώρα και με αστυνομική φρουρά, περιπολικά και 24ωρη φύλαξη! Αναρωτιέται τι θα πουν όλοι αυτοί -οι κρατικοί λειτουργοί- που επέτρεψαν όλες αυτές τις νίκες του «τίποτα» και έχει την ελπίδα να αποδειχθεί ότι αυτοί που του πρόσφεραν όσα του πρόσφεραν, ήταν συνεργοί του. Να το έκαναν δηλαδή επειδή θα κέρδιζαν. Διότι αν είναι απλώς εξαπατημένοι, αν το έκαναν επειδή δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το «τίποτα» από όλα τα άλλα είδη, τότε δεν υπάρχει σωτηρία.

Ένα γυναικείο σώμα μαυρισμένο, νεκρό και δύο «απείρακτα» ροζ γοβάκια ένα βήμα πριν το κενό. Οι εικόνες από την τραγωδία στην Σταδίου δεν μπορούν να ξεχαστούν. Ποιος έκαψε όμως την Βιβή, την έγκυο Αγγελική και τον Νώντα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν ρωτά μόνο γι' αυτούς που έσπασαν τα ρολά, πέταξαν τα μπιτόνια και έβαλαν τη φωτιά. Αλλά και για όλους αυτούς που ήταν στην πορεία και δεν τους σταμάτησαν και δεν αντέδρασαν. Και αυτούς που γελούσαν και επικροτούσαν. Η πυροσβεστική επιμένει ότι θα προλάβαινε αν την άφηναν να προσεγγίσει. Όμως λειτούργησε το σύνδρομο «Θεατές του Κολοσσαίου». Το ίδιο που μας κάνει να αδιαφορούμε και για πολλά άλλα μικρά και μεγάλα εγκλήματα. Από τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας στο διπλανό διαμέρισμα, μέχρι τους βιασμούς στα νεανικά αποδυτήρια ή στα σαλόνια VIP πολιτών και το μπούλινγκ στα σχολικά προαύλια. Γεγονότα που συνεχώς ανεχόμαστε και δεν αντιδράμε. Και εθιζόμαστε σιγά σιγά στην απάθεια και την αδιαφορία. Κάποιοι το απολαμβάνουν, κάποιοι αποστρέφουν το βλέμμα τους, κάποιοι απλώς δυσανασχετούν, αλλά τελικά ελάχιστοι αντιδρούν.

Ένας ύμνος στις παρελάσεις των εφηβικών μας χρόνων. «Μαζί μας είχε βγει στη λεωφόρο και ο έρωτας. Οι εξάρσεις των τυμπάνων και των πνευστών χτυπούσαν κατευθείαν στην καρδιά. Από κοντά και ο εκφωνητής που υμνούσε την ομορφιά και την λεβεντιά. Τα αγόρια με κολλαριστά άσπρα πουκάμισα, του μπαμπά βέβαια, και τα κορίτσια, επιτέλους, με τακούνια».  Αλλά ταυτόχρονα και ένα κατηγορώ για τις εξέδρες των επισήμων. «Εξέδρες που πάνω τους συνωστίζονται κάθε λογής εκπρόσωποι. ‘’Μαλλιαροί μου Ελλαδίτες / θλιβερές μου πορδές’’ που λέει και ο Νιόνιος».Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας καλεί αν θέλουμε να συγκρουστούμε με τα πατροπαράδοτα όπως λέμε ελαττώματα της φυλής - τον κακορίζικο εγωισμό που νικάει τον εγωισμό της δημιουργίας - να σπάσουμε τις «χρονοκάψουλες» (του ’21, του ‘12, του ‘40, του ‘46, του ‘67, του ’74…) και να ανακαλύψουμε νέα όπλα για νέες κατακτήσεις.

O Σταύρος Θεοδωράκης θυμάται την ιστορία της Κατερίνας, που έβαλε τις κυψέλες της σε μια πλαγιά με θυμάρια. Οι μέλισσες όμως έφευγαν και πήγαιναν σε ένα εργοστάσιο χυμών και να ρουφήξουν επικίνδυνες φτηνές γλυκαντικές ουσίες, αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν στην ίδια τους την κυψέλη. Μπορούμε άραγε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για δικές μας παρόμοιες συμπεριφορές; Μήπως πρέπει να πάψουμε να λέμε «έλα μωρέ σε εμένα θα συμβεί»; «Ζούμε την ευφορία της προσωρινότητας», όπως είπε ένας μάχιμος γιατρός. Νομίζουμε δηλαδή ότι ο κορονοϊός είναι μια περαστική μπόρα.  Μήπως όμως είναι καιρός, για να σωθεί η κυψέλη μας, να κινηθούμε αντίθετα στο ρεύμα που μας οδηγεί σε συνεχείς απερισκεψίες πολλαπλασιάζοντας τις διασωληνώσεις και τους θανάτους. Σαν σμήνος ξανά να διορθώσουμε την πορεία μας. Πολίτες και πολιτικοί. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν έχουμε και άλλη λύση.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει εκτοξευθεί στα ύψη ο αριθμός των νέων που συμμετέχουν σε κάθε είδους διαδήλωση στην Αθήνα. Από το «να φύγει η υπουργός» μέχρι «να δικαιωθεί ο απεργός».  Εκεί που όλοι περιμένουν 300, εμφανίζονται 1.300. Αυτό έγινε και στη Νέα Σμύρνη. Γιατί πάντα και παντού θα υπάρχει ένας χαζός ή ένας σαδιστής αστυνομικός. Μια «σπίθα» και ξαφνικά μαζεύτηκαν 5- 6 χιλιάδες διαδηλωτές. Τι λάθος κάνει η κυβέρνηση; Και γιατί κανείς δεν δίνει μια ελπίδα στους νέους που μαραζώνουν μέσα στην καραντίνα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης καλεί την ΕΕ να προχωρήσει τουλάχιστον στον δεκαπλασιασμό των προγραμμάτων Erasmus. Και καλεί τα κόμματα να μην παίζουν το κρυφτούλι με τον κορονοϊό. Δεν μπορούν με τις ΜΕΘ γεμάτες, να λένε «διαδηλώστε εσείς, για να υπάρχουμε εμείς». Γιατί όπως έγραψε και ένας γιατρός: «και εγώ μαζί σας, αλλά δεν θα ψάχνει ο Χρυσοχοΐδης αναπνευστήρα και κλίνη, εσείς θα ψάχνετε».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, όταν έκλεινε τα 20, έστησε καρτέρι στις παραλίες της Αττικής να απαθανατίσει τις μπουλντόζες να γκρεμίζουν παράνομα κτίσματα. Ήταν οι μέρες που ο υπουργός Χωροταξίας Αντώνης Τρίτσης έλεγε «ρίξτε τις μάντρες και ανοίξτε πρόσβαση για τον λαό σε όλες τις παραλίες»! Βέβαια τίποτα από αυτά δεν έγινε. Αυτές τις μέρες, σχεδόν 40 χρόνια από τότε, η Βουλή το βράδυ της Τσικνοπέμπτης αποφάσισε να αναστείλει τις κατεδαφίσεις όλων των παρανόμων κατασκευών που είχαν κριθεί τελεσίδικα κατεδαφιστέες από τα δικαστήρια! Ο λόγος; Και εδώ … ο Covid-19! Στην ουσία όμως πρόκειται για έναν άλλο χρόνιο και ανίατο ιό. Τον ιό του πολιτικού κόστους. Με τις πρώτες κατεδαφίσεις που έγιναν στο Λασίθι και την Χαλκιδική, οι βουλευτές άρχισαν να διαμαρτύρονται, οι δήμαρχοι να παθαίνουν υστερία και οι υπουργοί να πιέζονται. Και έτσι αποφάσισαν αναστολή για άλλη μια φορά όλων των κατεδαφίσεων στις παραλίες!  «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» που τραγουδάει και ο Νίκος Παπάζογλου.

Οι κομματικοί στρατοί και τα τρoλ τους μαλώνουν στα social media για το τι ψηφίζουν οι βιαστές. Τι σχέση έχει όμως έχουν όλα αυτά με το δράμα των παιδιών που κακοποιήθηκαν; Και με την προστασία που πρέπει η πολιτεία να τους παρέχει; Ποιο θύμα θα βγει ξανά και θα μιλήσει; Κι αν είναι «δεξιός» ο ένοχος; Να ρίξει νερό στο μύλο του Αλέξη; Κι αν είναι «αριστερός» ο ένοχος; Να κάνει αβάντα στον Κυριάκο; «Να ακούσουμε τα θύματα», λένε κάποιοι υποκριτικά, αλλά οι μαρτυρίες των θυμάτων είναι απλώς η καύσιμη ύλη για τις δικές μας επιδείξεις και κυρίως για τον άσβεστο πόλεμο με τους αντιπάλους τους. «Αυτή είναι η Ελλάδα λοιπόν», λέει ο Σταύρος Θεοδωράκης και μας καλεί να το παραδεχθούμε και να σταματήσουμε να ξεπλένουμε τις αμαρτίες μας.

Τι έφταιξε λοιπόν και δεν είχαμε ρεύμα σε πολλές γειτονιές της Αττικής και της Εύβοιας; Τι πρέπει να γίνει για να μην ξανασυμβεί; Και γιατί στην Ελλάδα έχουμε, κατά κανόνα, δυσανάλογες καταστροφές από ακραία καιρικά φαινόμενα, που παντού συμβαίνουν; Αντί να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, τα κόμματα και οι «εθελοντές» τους στα social media «πυροβολούν» τους αντίπαλους αρχηγούς. Οι μεν κατηγορούν τον Μητσοτάκη γιατί σταμάτησε και πήρε καφέ από το Κολωνάκι και οι δε κατηγορούν τον Τσίπρα γιατί αντί να ήταν στο γραφείο του φωτογραφιζόταν με τα παιδιά του και το σκυλί τους στα χιόνια. Ένας πρώην δήμαρχος όμως είναι αποκαλυπτικός: Οι μισές καταστροφές στο ηλεκτρικό δίκτυο θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν τα δέντρα είχαν κλαδευτεί. Η προειδοποίηση για την κακοκαιρία «Μήδεια», είχε γίνει εδώ και 10 μέρες. Υπήρξε, κάποιος δήμος - ή η περιφέρεια ή η ΔΕΔΔΗΕ – που  έβγαλε στους δρόμους συνεργεία για να κλαδέψουν τα επίφοβα προς πτώση δέντρα; «Όχι» απαντά ο Σταύρος Θεοδωράκης και θυμίζει ότι ζούμε σε μια χώρα που ο εκχιονισμός της  Πανεπιστημίου είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας Αττικής αλλά ο εκχιονισμός της Βασιλίσσης Σοφίας είναι αρμοδιότητα του Δήμου Αθηναίων!

Ο ξεσηκωμός των κακοποιημένων σεξουαλικά συνανθρώπων μας, βοηθήθηκε από σταθερά χέρια. Μπεκατώρου - Μπότση - Παπαχαραλάμπους - Μοθωναίος. «Και σε τι χρησιμεύει να ακούμε ιστορίες που έχουν συμβεί πριν 15 ή 20 χρόνια αφού τα αδικήματα έχουν παραγραφεί», λένε κάποιοι. Χρησιμεύει!  Γιατί είναι λυτρωτικό για τα θύματα να μιλούν δημοσίως και να επαινούνται - επιτέλους! Γιατί είναι δίκαιο οι «κακοί» να ξεμπροστιάζονται και να χάνουν τον ύπνο τους… Αλλά κυρίως γιατί η συνειδητοποίηση των νέων για το τι είναι κακό, τι είναι παράνομο, τι είναι έγκλημα στο σεξ, πρέπει επιτέλους να συμβεί. Το σχολείο έτσι κι αλλιώς έχει φανεί ανίκανο να ξεχωρίσει στα παιδιά το σεξ από την σεξουαλική κακοποίηση, την περιπέτεια από το έγκλημα. Ας τα μορφώσουμε λοιπόν δια του παραδείγματος. Και σε ό,τι αφορά τους ενήλικες ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι δεν πρέπει να φοβούνται μήπως όλα αυτά καταλήξουν σε μια ενοχοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων και του φλερτ. Αντιθέτως, πιστεύει ότι οι αποκαλύψεις θα βοηθήσουν, γυναίκες και άντρες, να απελευθερωθούν και να διεκδικήσουν περισσότερη σεξουαλική ελευθερία.

Αν και δεν δίνονται αναλυτικά στοιχεία από το υπουργείο Υγείας, υπολογίζεται ότι ένα μεγάλο μέρος του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων αρνείται να κάνει το εμβόλιο. Είναι τραυματιοφορείς; Νοσοκόμοι; Γιατροί; Γιατί δεν μας λένε; Από το Σύνταγμα βέβαια, ο καθένας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί το εμβόλιο, αλλά μπορούν να το κάνουν, χωρίς συνέπειες, αυτοί που κρατάνε τις σύριγγες; Ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να τους μετακινήσει σε υπηρεσίες που δεν θα έχουν επαφή με ασθενείς ή να τους δώσει άδεια άνευ αποδοχών μέχρι να λήξει ο ιατρικός συναγερμός. Γιατί εκτός των άλλων είναι παράλογο να εισηγούμαστε στην Ευρώπη «πιστοποιητικό εμβολιασμού» για να ανοίξουν οι πόρτες του τουρισμού, και το ⅓ του υγειονομικού προσωπικού μας να είναι ανεμβολίαστο! 

Οι υπερεθνικιστές βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές στη χώρα. Στην Κύπρο κατάφεραν να αρνηθούμε λύσεις, που αν είχαν εφαρμοστεί, τώρα η Μεγαλόνησος δεν θα «βούλιαζε» από Τούρκους στρατιώτες. Στο Αλβανικό αφήνουμε την Τουρκία να εκπαιδεύει τον αλβανικό στρατό, να χτίζει σχολεία, Πανεπιστήμια, τζαμιά, νοσοκομεία κιι εμείς συζητάμε αν πρέπει να καταργήσουμε το «εμπόλεμο» των 80 ετών! Και τώρα, με την παρέμβαση Σαμαρά, οι υπερεθνικιστές προσπαθούν να κρατήσουν την σύγκρουση με την Τουρκία στα μέτρα του προηγούμενου αιώνα. «Όπλα και κανόνια» και καμία συζήτηση. Τα ατού της χώρας μας όμως δεν βρίσκονται στις αποθήκες των πολεμικών βιομηχανιών… Εκεί έχουν πρόσβαση όλοι και οι Τούρκοι βέβαια. Ο Σταύρος Θεοδωράκης καλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιμείνει στην ειρηνική επίλυση των διαφορών με την Τουρκία και να «διαψεύσει» τον πατέρα του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που πίστευε ότι «η ελληνική δεξιά (…) δεν τολμά να κάνει πολιτική».

Γιατί στα ελληνικά πανεπιστήμια, 40 χρόνια τώρα, δεν έχει γίνει ποτέ καμία -ούτε μία!- εκδήλωση με την συμμετοχή πολιτικών από διαφορετικές παρατάξεις; Στα αμφιθέατρα πάντα, οι δεξιοί καλούν τους δεξιούς, οι αριστεροί τους αριστερούς, οι αντιεξουσιαστές τους αντιεξουσιαστές… Κανένας διάλογος δεν γίνεται, καμία σύγκρουση ιδεών και όλοι προστατεύουν τις εκδηλώσεις τους με τα πιο μπρατσωμένα στελέχη τους. Κάποιοι με καδρόνια και κράνη, κάποιοι με ασφαλίτες, κάποιοι με οικοδόμους, κάποιοι με μπράβους της νύχτας. Και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Σαν τους μαφιόζους που μοιράζουν τις πιάτσες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης παίρνει θέση στο πλευρό των μη κομματικών φοιτητών, καθηγητών και ερευνητών που υποφέρουν από τη βία των μπαχαλάκηδων και ασφυκτιούν  στη μέγγενη των συγκρουόμενων κομματικών «στρατών».

Η Ελλάδα συνεχίζει να έχει δύο ρεκόρ για Γκίνες. Τα περισσότερα στρατόπεδα σε αστικές περιοχές. Και ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στην κορυφή του στρατεύματος. Έχουμε πάνω από 120 ταξίαρχους και δεκάδες υποστράτηγους και αντιστράτηγους. Και τώρα το υπουργείο Αμύνης προωθεί  την αύξηση της στρατιωτικής θητείας! Για να χαρούν οι ταξίαρχοι που θα έχουν στρατόπεδα να διοικούν και οι δήμαρχοι που θα έχουν δουλειά τα γυράδικα και οι καφετέριες στις πόλεις τους. Α! Και τα κόμματα που θα κάνουν ρουσφετολογικές μεταθέσεις. Ο Σταύρος Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι η αληθινά πατριωτική πρόταση θα ήταν η μείωση της θητείας στους 6 μήνες με κλείσιμο και συγχώνευση στρατοπέδων και την άμεση εξοικονόμηση κονδυλίων για την στήριξη ενός σύγχρονου επαγγελματικού στρατού.

Το παγκόσμιο σοκ που προκάλεσε η εισβολή στο Καπιτόλιο έδωσε την ευκαιρία (!) σε Έλληνες σχολιαστές, να ανησυχήσουν ξανά για τους «φτωχούς και παραπλανημένους ψηφοφόρους» του Τραμπ. Όπως φτωχούς και παραπλανημένους είχαν ονομάσει τα «Κίτρινα γιλέκα» και τους υποστηρικτές του Brexit. Είναι όμως η φτώχεια η κύρια ύλη για τους σύγχρονους δημαγωγούς; Οι εισβολείς έμοιαζαν με απολυμένους ή λούζερ; Ή για όλα φταίει η ντουντούκα (ηλεκτρονική πιά); Οι επιδέξιοι χειριστές των fake news δεν είναι αυτοί που σκορπούν την παραπληροφόρηση και τη συνωμοσιολογία; Ο Σταύρος Θεοδωράκης παραθέτει τα στοιχεία που μαρτυρούν ότι οι λιγότερο μορφωμένοι πολίτες (και όχι απαραίτητα οι φτωχοί) είναι αυτοί που υπέκυψαν στην... γοητεία του Τραμπ.  Αυτοί που δεν διασταυρώνουν τις ειδήσεις και δεν αντέχουν να διαβάσουν μια πλήρη ανάλυση και αρκούνται στους τίτλους στα social media.

Το 2020 ήταν το έτος της ολικής επαναφοράς της επιστήμης. Τόσο που οι «επαγγελματίες θαυματοποιοί» – των θρησκειών και των πολιτικών μπαλκονιών – ένιωσαν να απειλούνται και αντέδρασαν σπασμωδικά. Κι αν αυτή η ταχύτητα της επιστήμης διατηρηθεί και δεν σταματήσει στα μπλόκα της κερδοσκοπίας, του εθνικισμού και του υπαλληλισμού, σύντομα θα έχουμε αποτελέσματα και σε άλλες αρρώστιες. Στο εσωτερικό μέτωπο είχαμε την εκλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην προεδρία της Δημοκρατίας και την περιθωριοποίηση πολιτικών που μυρίζουν μούχλα. Τα πλάνα όμως με τις αλυσοδεμένες καρέκλες στα κατεβασμένα ρολά, είναι το τρέιλερ της κοινωνικής έκρηξης που έρχεται αν δεν αντιμετωπισθούν οι ανισότητες που κλωνοποίησε ο ιός.  Ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει λοιπόν να μην βιαστούμε να «διαγράψουμε» το 2020 και να σημειώσουμε σε ένα χαρτί τι κρατάμε και τι πετάμε από τους μήνες των στερήσεων. Και τι αλλάζουμε το 2021! Ποια είναι δηλαδή τελικά, τα δικά μας αδιαπραγμάτευτα, «Τα εις εαυτόν», που θα ‘λεγε ο ασκητής - αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος.

Ποιος θα υπερασπιστεί τους πολίτες από εκείνους τους Ιεράρχες που αρθρώνουν λόγο αντιεπιστημονικό και επικίνδυνο σε μια εποχή που κάθε ώρα πεθαίνουν στην Ελλάδα τέσσερις, πέντε άνθρωποι. Γιατί βουλευτές και δήμαρχοι -δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί- δεν λένε την αλήθεια στις τοπικές κοινωνίες και έχουν πάθει αλαλία μπροστά στις εκρήξεις του θρησκευτικού λαϊκισμού κάποιων Μητροπολιτών; Και γιατί αφού τα περιοριστικά μέτρα είναι αδιαπραγμάτευτα ακόμη και με επαγγελματικούς κλάδους που καταστρέφονται (πολιτισμός, εστίαση, τουρισμός), η κυβέρνηση βρίσκεται σε συνεχή διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους της Εκκλησίας για το ποια μέτρα θα εφαρμοστούν και ποια όχι. Γιατί οι λοιμωξιολόγοι που δεν χάνουν την ευκαιρία να μαλώνουν τους νέους, λένε «η εκκλησία ας αποφασίσει»; Ο Σταύρος Θεοδωράκης διαπιστώνει ότι ο διαχρονικός πόλεμος θρησκείας και επιστήμης -από τη φανερή σύγκρουση την εποχή του παππού Δαρβίνου μέχρι την υπόγεια υπόκλιση σε δόγματα στην ψηφιακή μας εποχή- συνεχίζεται αμείλικτος. Και κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Καταρχήν στους πολίτες…

Η γλώσσα «κινδύνευε» με τα «αμερικάνικα» στις ντισκοτέκ. Μετά «κινδύνευε» να εξαφανισθεί μαζί με την «δραχμούλα μας», αλλά παρά  τις προβλέψεις των κινδυνολόγων η γλώσσα μας επιβιώνει, ενσωματώνει δημιουργικά ή απορρίπτει το περιττό. Ωστόσο προκαλεί γέλιο, όταν πολιτικοί και επιστήμονες απλώς ξεπατικώνουν όρους από αμερικάνικα ανακοινωθέντα. Και λένε «click away» ή «drive through rapid test»; Μια συμπλεγματική συμπεριφορά «για να μην φανεί ότι είμαστε πίσω από τις εξελίξεις». Γιατί πόσες ξένες φράσεις μπορείς να αφομοιώσει σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο μια κοινωνία; Μην πείτε άπειρες, γιατί δεν ισχύει. Ούτε «καμιά» που λέει ο Μπαμπινιώτης. Ο Σταύρος Θεοδωράκης προσθέτει μια «τρίτη άποψη» στον γλωσσολογικό εμφύλιο που μαίνεται στα μετόπισθεν της πανδημίας. Και υποστηρίζει ότι η αφομοίωση, η ένταξη είναι πάντα σε συνάρτηση με το μέγεθος και τον χρόνο. Προφανώς λοιπόν και δεν θα μεταφράσουμε την «Black Friday» σε «Μαύρη Παρασκευή» και θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε ρήματα όπως «γκουγκλάρω», αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να παραδώσουμε την εξέλιξη της γλώσσας μας στα social media.

Στο ελληνικό ίντερνετ πολλοί μιλούν για το αστυνομικό κράτος του Μακρόν και υψώνουν τα στήθη τους «στην στοχοποίηση από τον Μακρόν των μουσουλμάνων»! Η Γαλλία, βέβαια, τα τελευταία 6 -7 χρόνια είχε πάνω από 200 νεκρούς από τη θρησκευτική τρομοκρατία (Charlie Hebdo, Μπατακλάν, Νίκαια…), με πιο πρόσφατο τον αποκεφαλισμό του καθηγητή ιστορίας. Τότε ήταν που ο Μακρόν κήρυξε τον πόλεμο στην ισλαμιστική -και όχι ισλαμική- ιδεολογία. Εμείς στην Ελλάδα πού διαφωνούμε; Και γιατί λέμε ότι απαγόρευσε την φωτογράφιση και την βιντεοσκόπηση των αστυνομικών; Αυτό που συζητούν είναι να απαγορεύσουν την δημοσίευση του προσώπου ή άλλου χαρακτηριστικού που μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση ενός αστυνομικού. Ο Σταύρος Θεοδωράκης υπερασπίζεται τον Μακρόν και αναφωνεί μαζί του τα λόγια των U2: «We are one» - Είμαστε ένα! 

Μπορείς να είσαι ομοφυλόφιλος και να μην έχεις ψηφίσει κανένα από τα νομοσχέδια που τους παρέχουν δικαιώματα; Μπορείς να αναφωνείς «πατρίς θρησκεία οικογένεια» και να κάνεις λεφτά από «ροζ ξενοδοχεία»; Μπορείς να ζεις μέσα στην χλιδή της μίζας και να χορεύεις ζεϊμπέκικα για την φτωχολογιά; Μπορείς να έχεις γλυτώσει με δόλιους τρόπους το φανταρικό και να φωνάζεις κάθε τρεις και λίγο «βουρ και τους φάγαμε τους Τούρκους»; Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με αφορμή τη σύλληψη του Ούγγρου ευρωβουλευτή σε ένα σεξουαλικό όργιο στις Βρυξέλλες, μιλάει για τους υποκριτές της πολιτικής αλλά και της δημοσιογραφίας, της θρησκείας, της τέχνης. Όλους αυτούς που συνεχώς αναρωτιούνται «τι θα πω, τι θα κάνω, τι θα αλλάξω, τι θα κρύψω, για να αρέσω». 

Οι νέοι είναι στα κάγκελα – κι έχουν απόλυτο δίκιο. Οι μόνες δουλειές που βρίσκουν είναι ντελίβερι ή εργάτες σε αποθήκες σούπερ μάρκετ. Οι περισσότεροι νέοι άφησαν την γκαρσονιέρα τους και επέστρεψαν στο πατρικό σπίτι. Ίντερνετ και καλογερική. Αλλά πόσες εβδομάδες μπορεί να ζήσει σαν καλόγερος, ή καλόγρια, ένα παιδί 18, 20, 22 χρονών; Πόσο κρυφτούλι να παίξει με τους αστυνομικούς στα πάρκα και τις πλατείες; Και πόσο καιρό να αντέξει την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ; Πού θα οδηγήσουν οι στερήσεις, οι απογοητεύσεις αλλά και ο φόβος ότι οι οικονομικές αποφάσεις θα ευνοήσουν για άλλη μια φορά τις προηγούμενες γενιές;  Ο Σταύρος Θεοδωράκης ζητάει από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις να δώσουν στους νέους συγκεκριμένες ευκαιρίες. Να τους αποζημιώσουμε δηλαδή που τους ζητήσαμε να σταματήσουν να απολαμβάνουν τη ζωή.

Δεν είναι προκλητικό, σε καιρό πανδημίας και οικονομικής κατάρρευσης, να καλούνται συνεχώς σε απεργία οι πιο προστατευμένοι εργαζόμενοι, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν είναι ύβρις απέναντι στους 20ρηδες και τους 25ρηδες που βγήκαν φέτος στην αγορά εργασίας και η μόνη επιλογή τους – ανεξαρτήτως πτυχίου – είναι αν θα δουλέψουν ντελίβερι με μηχανάκι ή με ποδήλατο. Η τελευταία 24ωρη απεργία επιβεβαιώνει ότι οι κομματικοί συνδικαλιστές δεν υπολογίζουν πως ότι κάνουμε σε μια περίοδο επιδημίας δεν αφορά μόνο εμάς αλλά έχει συνέπειες σε όλη την κοινωνία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης - όπως και ο συγγραφέας Πάολο Τζιορντάνο - φοβάται όχι μόνο μήπως με την πανδημία ο πολιτισμός μας αποδειχθεί ένας «χάρτινος πύργος» και καταρρεύσουμε, αλλά φοβάται και το αντίθετο. Μήπως αυτό το κύμα φόβου δεν αφήσει κανένα ίχνος. Μήπως περάσει χωρίς να αλλάξει τίποτα.

Γιατί οι υπουργοί κρύφτηκαν πίσω από δικαιολογίες του τύπου «είναι προσωπικό θέμα του κάθε πιστού αν θα κοινωνήσει»; Γιατί οι επιστήμονες σιώπησαν στην επικίνδυνη θεωρία «όταν υπάρχει βαθιά πίστη δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την Θεία Ευχαριστία»; Αν όμως είναι προσωπικό σου θέμα να χρησιμοποιείς το ίδιο κουτάλι με 5-10 άλλους ανθρώπους, γιατί δεν είναι προσωπικό σου θέμα και οι αγκαλιές και τα φιλιά και τελικά η μάσκα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης επισημαίνει ότι την εποχή του κορονοϊού, οι μεταφυσικές φαντασιώσεις δεν απειλούν απλώς την λογική μας, απειλούν τις ζωές μας. Και οι σκεπτικιστές της πανδημίας είτε φορούν ράσα είτε φορούν αμπέχονο, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως κίνδυνος για την κοινωνία.

«Ο ρυπαίνων πληρώνει» τώρα και σε νέα -υγειονομικά!- πεδία. Ο κορυφαίος επιδημιολόγος της Ελβετίας Γουίλι Όγκιερ πρότεινε οι αρνητές της πανδημίας να καταγράφονται και, αν αρρωστήσουν, να έχουν κρεβάτι στην εντατική μόνο όταν περισσεύουν τα κρεβάτια! Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτιέται λοιπόν σε ποιον ανήκει το τελευταίο κρεβάτι της εντατικής; Σε έναν άρρωστο που προσπαθούσε να προφυλαχθεί αλλά δεν τα κατάφερε ή σε έναν άλλον που δεν τηρούσε κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας; Και θυμίζει τι είχε συμβεί τον Μάρτιο στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Τότε που οι γιατροί αναγκάζονταν να αποφασίσουν «ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει».

Την χώρα δεν την απειλούν μόνο οι εχθροί της μάσκας, οι αντιεμβολιαστές και οι συνωμοσιολόγοι, την απειλούν και τα ίδια τα κομματικά συστήματα που με κάθε ευκαιρία παραλογίζονται. Όλοι αυτοί που κατά εποχές χρησιμοποιούν λέξεις όπως «χούντα», «προδοσία», «απατεώνες» για να προσδώσουν κύρος στις διαφωνίες τους ενώ τελικά γελοιοποιούνται. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επιλέγει ειδήσεις και δηλώσεις, σχετικές με την 17η Νοέμβρη, που προκαλούν την νοημοσύνη μας. Και αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν οι κομματικοί συνδικαλιστές γιατροί της Θεσσαλονίκης να καλούν τον κόσμο σε διαδηλώσεις όταν οι μάχιμοι γιατροί των νοσοκομείων ζητούν απεγνωσμένα να μείνουμε όλοι σπίτι. 

Ο αρχηγός της Διεθνούς των Ψεκασμένων ηττήθηκε όμως τα τρολ και όλοι αυτοί που προωθούσαν τις ανοησίες του «αρρενωπού Τραμπ», θα συνεχίσουν να ζουν ανάμεσά μας. Θα συνεχίσουν να λένε ψέματα, να πολεμούν την γνώση, την επιστήμη, τον διάλογο. Ποιος λοιπόν θα τα βάλει με τα τρολ και τους «ερασιτέχνες κανίβαλους», τα fake news και τις θεωρίες συνομωσίας; Και γιατί οι μισοί Έλληνες είναι αρνητές των θανάτων του κορονοϊού; Ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι πρέπει επειγόντως να συγκρουστούμε με κάθε πομπό ανορθολογισμού και σκοταδισμού. Να δώσουμε την μάχη στην αρένα του διαδικτύου πριν εμφανιστεί ο επόμενος αρχηγός της Διεθνούς των Ψεκασμένων, που δεν θα είναι τόσο ανόητος να παρουσιαστεί ξανά με πορτοκαλοκίτρινο μαλλί...

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με αφορμή την διαπόμπευση του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, με την ταμπέλα της ντροπής κρεμασμένη βίαια στο στήθος του, αναζητά αν έχει λόγους να προσβληθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο έτσι όπως λειτουργεί. Είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης με τους φοιτητοπατέρες από τη μια μεριά και τις κληρονομικές έδρες από την άλλη, που μόνο τον διάλογο δεν προτείνει; Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε τους «σιωπηλούς» ανένταχτους φοιτητές που ασφυκτιούν, τους καθηγητές που δεν είναι στους προθαλάμους των κομμάτων και τους πανεπιστημιακούς μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό;  

Ο Σταύρος Θεοδωράκης με αφορμή τον αποκεφαλισμό του καθηγητή στο Παρίσι ζητά η Ευρώπη να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα τους φανατικούς ισλαμιστές που θέλουν να επιβάλουν τους δικούς τους νόμους στις μουσουλμανικές κοινότητες. Και όλοι να πούμε ξεκάθαρα ότι η αμορφωσιά, ο μισογυνισμός, η ομοφοβία και το μίσος απέναντι στους άπιστους, δεν είναι δικαιώματα και στοιχεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Και η Πολιτεία μας να είναι αυστηρή τόσο με τους μουσουλμάνους γονείς που σταματούν τα παιδιά τους από τα σχολεία και τα στέλνουν στα κατηχητικά των ιμάμηδων όσο και με τους συμπατριώτες μας που σαμποτάρουν την παρουσία αυτών των παιδιών στα δημόσια σχολεία. 

Η επανεκλογή του Μουσταφά Ακιντζί στην προεδρία των Τουρκοκυπρίων θα είναι μια καλή είδηση την Κυριακή. Μια ελπίδα γι’ αυτούς που δεν θέλουν άλλα τζαμιά στην Βόρεια Κύπρο και θέλουν την επανένωση του νησιού χωρίς ξένα στρατεύματα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης θυμάται την επίσκεψή του στα κατεχόμενα με κάποιους να του ψιθυρίζουν: «Μην μας αφήνετε μόνους με τους Τούρκους».

Οι ηγέτες της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή θα μείνουν στην φυλακή λιγότερα ή μήπως περισσότερα χρόνια με βάση τον νέο Ποινικό Κώδικα; Πότε θα έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι;  Και τελικά ποιος έφτιαξε τον νέο Ποινικό Κώδικα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ; Ή μήπως και οι τρεις μαζί; Απαντήσεις στα εύλογα αλλά όλως παραδόξως αναπάντητα ερωτήματα, δίνει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Και κατηγορεί τους πολιτικάντηδες ότι το μόνο που θέλουν είναι ένας νέος διχασμός με το ερώτημα αυτή την φορά: «ποιος ήθελε να πέσει στα μαλακά η Χρυσή Αυγή;».

Τις τελευταίες ώρες, αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς κάποια δημοσιεύματα και κάποιες αναρτήσεις, θα πιστέψει ότι ο τράχηλος του Έλληνα φασίστα δεν υπομένει. Και από κοντά πολιτικοί που δεν σταματούν να μιλούν για την αντιφασιστική τους δράση και δημοσιογράφοι που συναγωνίζονται ποιος ήταν πιο σκληρός με την Χρυσή Αυγή στα χρόνια της παντοδυναμίας της. Ήταν όμως πράγματι έτσι, αναρωτιέται ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ή υπήρξε μια ανοχή στην Χρυσή Αυγή την οποία άλλωστε 9 μήνες μετά την δολοφονία του Φύσσα την ψήφισε μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Και τι θα αφήσει πίσω του ο τρέντι αντιφασισμός των ημερών; Θα υποχωρήσουν τουλάχιστον οι μικρές καθημερινές εκφράσεις φασισμού που ανεχόμαστε και μερικές φορές κάποιοι από εμάς, αναπαράγουν;

Γιατί οι Έλληνες δεν τρώνε ξαναζεσταμένο φαγητό; Γιατί πετάμε τόσα τρόφιμα κάθε μέρα στα σκουπίδια; Γιατί είμαστε από τους πιο παχύσαρκους ενηλίκους της ΕΕ; Και τι σημαίνει τελικά Μεσογειακή δίαιτα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει να ξανασκεφτούμε την αλλαγή του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων σε υπουργείο Παιδείας και Μεσογειακής Διατροφής. Γιατί στο τέλος της ημέρας η τροφή μας είναι αυτή που θα μας προφυλάξει από αρρώστιες και πανδημίες.

Τι θέλουν οι καταληψίες των σχολείων του 2020, εν μέσω πανδημίας, και πόσο άλλαξαν τα πράγματα στην εκπαίδευση από τις καταλήψεις που γίνονται σταθερά τουλάχιστον τις τελευταίες τρεις δεκαετίες; Πάνω από 250 μαθητές-καταληψίες από όλην την Ελλάδα απαντούν σε ερωτήσεις του pod.gr, και δίνουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα της στάσης τους. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεχωρίζει τα αιτήματα με περιεχόμενο που πρέπει άμεσα να ικανοποιηθούν. Και αναρωτιέται αν θα προχωρήσουν ποτέ οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία που μετατίθενται από τη μια κυβέρνηση στην άλλη και από τη μια γενιά στην επόμενη (δηλαδή, ποτέ...), την ώρα που τα κόμματα αλλά και η εκπαιδευτική κοινότητα δεν ασχολούνται με το παγόβουνο αλλά με την κορυφή του. Και στην ενότητα “Fake” η Ερατώ έχει τις απαντήσεις για τα υπέρυθρα θερμόμετρα-όπλα που στοχεύουν την υπόφυσή μας και μας «κλέβουν» κοσμικές πληροφορίες! 

Κάποτε λέγαμε ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ασία μπορεί να επηρεάσει τα χρηματιστήρια στην Ευρώπη. Και σήμερα διαπιστώνουμε ότι η μύτη μας που βγαίνει λάθρα από την μάσκα είναι αυτή που θα επηρεάσει τα χρηματιστήρια και πριν από αυτά τους φίλους μας, τους συγγενείς μας και τις τσέπες όλων μας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποπειράται να βρει τα λάθη που κάναμε τους τελευταίους μήνες και υποστηρίζει ότι η συνεχιζόμενη επιδημία είναι τελικά μια πρόκληση για να σκεφτούμε αυτό που συχνά αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε. Τις ευθύνες μας για ότι μας συμβαίνει. Και στην ενότητα “fake” η Ερατώ μας θυμίζει ότι οι «επιπεδογήτες» θέλουν τώρα να μυήσουν τα παιδιά στην θεωρία ότι η γη είναι επίπεδη!

Πότε θα βγει η σύνταξη; Να ένα καλό αγωνιώδες ερώτημα που απασχολεί, αυτή τη στιγμή 300.000 μελλοντικούς συνταξιούχους, κάποιοι εκ των οποίων είναι σε ομηρία μέχρι και 5 χρόνια. Με το ψηφιακό σύστημα ΑΤΛΑΣ, διαβεβαιώνουν υπουργικά χείλη, όλες οι νέες γενιές θα παίρνουν σύνταξη σε λίγα δευτερόλεπτα! Και με τις παλιές τι θα γίνει; Ο Σταύρος Θεοδωράκης ψάχνει τις απαντήσεις μεταξύ του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, του e-ΕΦΚΑ και των απειλών του Κλάους Ρέγκλιγκ περί «δημοσιονομικής βόμβας».      

Ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ μας για τη συνεχή διελκυστίνδα με την Τουρκία στο Αιγαίο, πιστεύει ο Σταύρος Θεοδωράκης και καλεί όλους -πολιτικούς, δημοσιογράφους, βετεράνους της διπλωματίας και διανοούμενους- να βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία να κάνει το επόμενο βήμα. Θυμίζει πόσο ακριβά στοιχίζει στην Ελλάδα η συνεχής ένταση στο Αιγαίο και ότι το Δίκαιο της Θάλασσας δεν μπορεί να είναι μόνο με το μέρος μας. Ειδικά προς τον πρωθυπουργό, τον καλεί να μπει στο μυαλό του Ελευθέριου Βενιζέλου και να νικήσει τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης αφιερώνει το καθημερινό του podcast στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, που δολοφονήθηκε από τον Ρουπακιά, με τη σφραγίδα της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Περιγράφει τη καθημερινή ζωή του ράπερ Killah P και απευθύνει στους δικαστές την προτροπή να είναι τυφλοί αλλά και σκληροί, δηλαδή δίκαιοι. Γιατί αυτή η δίκη μας αφορά όλους, έχει να κάνει με το δικαίωμα της ελευθερίας να ζεις όπως θέλεις, χωρίς τον κίνδυνο να σε κυνηγήσουν ή να σε μαχαιρώσουν. 

Στο Καρά Τεπέ συνεχίζονται τα έργα-εξπρές για τους πρόσφυγες και ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι η καταστροφή της Μόριας μπορεί να γίνει, υπό προϋποθέσεις, η ευκαιρία να διορθωθούν τα πολλά και εγκληματικά λάθη που έγιναν μέχρι τώρα στο μεταναστευτικό. Στο καθημερινό του Podcast σχολιάζει και τον φόβο για πιθανό νέο lockdown, αλλά και το ότι η κατανόηση των ευθυνών μας δεν ήταν ποτέ το ισχυρό χαρτί της κοινωνίας μας. Τέλος, fake ή αλήθεια ότι προτείνεται ο Τραμπ για το Νόμπελ Ειρήνης; 

Τι θα κάνουμε με τις συμμορίες των ψεκασμένων που ξεμύτισαν ξανά; Ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει στο υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει σε «επιστημονικό αγιασμό». Και σε αυτό το πρώτο καθημερινό podcast αναρωτιέται γιατί όλοι προσπαθούν να περάσει απαρατήρητη η επίσκεψη του Ζόραν Ζάεφ, του πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας, στην Αθήνα. Και είναι fake ή αλήθεια ότι το νέο σύνθημα της συνοριοφυλακής στην Χίο θα είναι «Αγάπη μόνο»;