Over een paar dagen is Dry January ten einde. Hét moment dat de tijdelijke geheelonthouders eindelijk weer 'gezellig' mee kunnen doen met de rest van de bijna 12 miljoen alcoholdrinkers in Nederland. Hét moment om onszelf weer te belonen met een glas. Of is dat geen goed idee? Bijna een kwart van de alcoholdrinkers raakt ooit in meer of mindere mate verslaafd. En op dit moment telt ons land nog altijd 1 miljoen probleemdrinkers. Hoe gek is het eigenlijk dat alcohol zo gewoon is in onze samenleving? Coen Verbraak spreekt er in De Publieke Tribune over met mensen die zelf hebben ervaren hoe giftig alcohol kan zijn, door hun eigen alcoholverslaving, of door die van hun dierbaren. Te gast: Michael Kaptein, Michelle Sterrenburg, Clara Rus en Dorine van Namen. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2024/aflevering-128.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Exact tien jaar geleden werd de Wet passend onderwijs (https://www.onderwijsinspectie.nl/onderwijssectoren/speciaal-onderwijs/wet-en-regelgeving/garantie-toegang-tot-onderwijs) ingevoerd, die volgens toenmalig staatssecretaris Sander Dekker 'de Chinese muur' tussen regulier en speciaal onderwijs moest 'afbreken'. Maar hoe groot is een decennium later de kloof tussen verwachting en realiteit? In De Publieke Tribune deze week aandacht voor het speciaal onderwijs, en voor leerlingen met extra ondersteuningsbehoeften. Hoe goed werkt ons schoolsysteem voor kinderen en jongeren die juist iets extra's nodig hebben om tot bloei te komen? En hoe passend ís ons onderwijs eigenlijk? Coen Verbraak spreekt erover met ervaringsdeskundigen en professionals. Te gast: Bart Heeling, Karin Kooreman, Nils Aukema en Melchior Wammes. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Lieke Bruins Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2024/aflevering-127.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met verpleegkundigen in de acute zorg, de eerste geestelijk verzorger op de spoedeisende hulp en onderzoekers, over de werkdruk binnen deze tak van zorg. Wie zijn de mensen die de eerste klappen opvangen? Hoe maken ze tijd voor hun eigen emoties als een dienst ongepland doordendert? En waarom lijken we de oplossing om met de hoge werkdruk in de acute zorg om te gaan nog niet te hebben gevonden? Te gast: Vicky Holsgens, Wietske Blom-Ham, Ruben Verlangen en Jenita Riphagen. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2024/aflevering-126.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Op vrijdag 12 januari staat hij voor de 600e keer in Carré, als eerste ter wereld. En wie hem vraagt hoe hij het vindt dat hij daarmee geschiedenis schrijft, krijgt het antwoord: 'Geschiedenis schrijven, dat doen gelukkig anderen.' Herman van Veen, een man die eigenlijk geen introductie behoeft. Zanger, clown, componist, schrijver, cabaretier, kunstenaar, wat niet. Hij zit naar eigen zeggen in de herfst van zijn leven, is inmiddels 78, maar aan stoppen denkt hij nooit. Wat houdt hem op de planken? Hoe is het volgens hem met de kunst en cultuur in Nederland gesteld? Hoe ervaart hij het ouder worden? En hoe blijft hij jong? --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2024/aflevering-125.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Na een levensdelict, zoals moord of doodslag, is er geen weg meer terug. Het leven van het slachtoffer is voorgoed voorbij. Het leven van nabestaanden is voor altijd beschadigd. En ook daders moeten leren leven met de consequenties van hun acties. Hoe leef je verder, na zo'n ingrijpende gebeurtenis? Welke rol spelen woede, verdriet, onmacht, acceptatie, vergeving en berouw? En wat kunnen zij voor elkaar betekenen op hun pad naar herstel?  In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat presentator Coen Verbraak in gesprek met twee mensen die aan weerszijden van een (ander) levensdelict hebben gestaan: een dader en een nabestaande. Een oud-gevangenisdirecteur die dit soort ontmoetingen organiseert, is ook te gast om te praten over hoe je herstel mogelijk maakt.  --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Kimberly van den Hengel Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-124.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Naar verwachting telt ons land in 2050 ruim 1 miljoen ouderen met een niet-westerse migratieachtergrond, een verdrievoudiging van nu. En dat terwijl de zorg voor deze ouderen nu vaak al ontoereikend is en migrantenouderen vaker te maken krijgen met eenzaamheid en ziekte. In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met hulpverleners, mantelzorgers én migrantenouderen zelf. Wat wordt nu al gedaan om eenzaamheid en ziekte onder migrantenouderen tegen te gaan? Wat kan er eigenlijk nog veel beter? En hoe uitdagend kan het zijn om goed oud te worden in een land waar je wieg niet stond? --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-123.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Steeds meer baby's die te vroeg geboren worden blijven leven. En toch, hoewel de ontwikkeling in eerste instantie goed lijkt te gaan, ervaart de helft van deze prematuur geboren kinderen in het latere leven wel degelijk de gevolgen. In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met volwassen ex-couveusekinderen, ouders van premature baby's en onderzoekers die pleiten voor meer onderzoek naar de langetermijngevolgen van vroeggeboorte. Te gast: Amber Bontekoe, Tatiana van Lier, Monique Rijken en Ingeborg Anna Martens. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-122.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Ze geven leiding aan redacties voor open en onafhankelijke journalistiek, bepalen de inhoudelijke koers en maken soms onder hoge druk beslissingen. Hoofdredacteuren van nieuwsorganisaties zijn eindverantwoordelijk voor de berichtgeving waarmee wij de wereld waarin we leven begrijpen. Tegen welke dilemma’s lopen zij aan bij het maken van journalistieke afwegingen? Controleert de journalistiek nog altijd de macht? Welke keuzes maken zij in het verslaan van verkiezingen? En hoe gaan zij om met krachten die waarheidsvinding tegenwerken? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt presentator Coen Verbraak met vier hoofdredacteuren: * Lindsay Mossink is al bijna 12 jaar werkzaam bij NU.nl en vervult sinds september 2023 de functie van hoofdredacteur; * Pieter Klok werd in 2010 adjunct-hoofdredacteur bij De Volkskrant, en is daar sinds 2019 hoofdredacteur; * Ilse Openneer werkt al 20 jaar bij RTL Nieuws en is daar sinds 2022 hoofdredacteur; * Giselle van Cann maakte in 2008 de overstap van Het Financieele Dagblad naar de NOS. Sinds 2022 is ze hoofdredacteur van NOS Nieuws. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Kimberly van den Hengel Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-121.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Kiezersonderzoek was kraakhelder: hét belangrijkste thema voor de Nederlandse kiezer deze verkiezingen... de zorg. En toch ging het er in de campagne nauwelijks over. Hoe kan dat? Durven politici geen moeilijke keuzes te maken? Misschien wel omdat de vooruitzichten niet al te fraai zijn. De zorg is nu al de allergrootste kostenpost van de overheid - en dus van ons als belastingbetaler - maar gaat door oplopende vergrijzing en stijgende loonkosten alleen nog maar duurder worden. Ondertussen kampen vrijwel alle zorginstellingen met stijgende personeelstekorten, oplopend ziekteverzuim en schrijnende wachtlijsten. Is meer geld de oplossing? Of missen we gewoon vergezichten? Hoe onmogelijk het soms ook lijkt om het tij te keren, er zijn zorgpioniers die wel degelijk zien hoe het anders kan. Hoe behouden we het goede van ons huidige zorgsysteem? Wat zou een andere kijk op ziekte en gezondheid onze samenleving kunnen brengen? En welke omschakeling is er nodig én mogelijk om de zorg van de toekomst veilig te stellen? Om de partijen tijdens de onderhandelingen die na de verkiezingen van start zullen gaan een handje te helpen, spreekt Coen Verbraak in deze uitzending van De Publieke Tribune met drie zorgpioniers die pleiten voor een radicaal andere kijk op ziekte en gezondheid. Te gast: * Teun Toebes (1999) is verpleegkundige en humanitair activist. Hij woonde drie jaar lang in een verpleeghuis op een gesloten afdeling voor mensen met dementie, waar hij zich hard maakte voor meer menselijkheid in dementiezorg. Dat dat kan en hoe dat kan, zag hij ook in zijn recente reis rond de wereld, waarop hij onderzocht hoe er in andere landen wordt omgegaan met dementie. Het resulteerde in zijn documentaire Human Forever, die op dit moment in de bioscoop draait; * Remke van Staveren (1966) is psychiater en oud-huisarts. Ze is initiatiefnemer van HART voor de GGZ, een beweging die zich inzet voor een betere, herstelondersteunende en menswaardige ggz. Op dit moment werkt ze als buurtpsychiater bij BuurtzorgT in Amsterdam, dat dagelijks cliënten met psychiatrische problemen laagdrempelige zorg aan huis biedt, zonder DSM-classificaties en met zo min mogelijk medicatie (maar wel zo veel als nodig is); * Hans Peter Jung (1963) is al decennialang huisarts op het platteland van het Noord-Limburgse Afferden. Hij is groot pleitbezorger van een bredere kijk op gezondheid binnen de zorg en was in 2015 de initiatiefnemer van de pilot Positieve Gezondheid & Meer tijd voor de patiënt. Met succes: de langere consulten en andere gesprekken met patiënten leverden 25 procent minder doorverwijzingen naar tweedelijns zorg op, én meer werkplezier onder huisartsen. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-120.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Jaarlijks krijgen naar schatting 140 duizend mensen te maken met een vorm van hersenletsel, bijvoorbeeld door een ongeluk, een herseninfarct, een tumor of een hartstilstand. En door de toename van het aantal ouderen zal dit aantal in de toekomst alleen maar gaan groeien. Hoewel niet-aangeboren hersenletsel op veel verschillende manieren kan ontstaan, is er één kenmerk dat voor iedereen hetzelfde is: het leven na het hersenletsel is compleet anders dan het leven daarvoor, zowel voor de persoon zelf als voor de directe omgeving. In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met mensen die op een bepaald moment in hun leven te maken hebben gekregen met hersenletsel. Hoe kan dat ene moment je leven veranderen? Hoe verwerk je een gebeurtenis die je leven plotseling in tweeën deelt? Welke impact kan hersenletsel hebben op de mensen om je heen? En hoe ga je om met het verlangen om ooit weer de oude te worden? Te gast: * Ad van Dongen (63) kreeg op vakantie in Griekenland zijn eerste infarct, daarna volgden er nog twee. Zowel psychisch als motorisch raakte hij van de rails; * Roos van Gelderen (25) kreeg vier jaar geleden een deur tegen haar hoofd en heeft sindsdien last van chronische hoofdpijn. De diagnose 'langdurige hersenschudding' bleek voor altijd, want vooralsnog helpt niets; * Niels de Laat (48) was op 22-jarige leeftijd betrokken bij een zwaar scooterongeluk. Nu, 26 jaar later, heeft hij nog steeds last van de effecten van traumatisch hersenletsel. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Dokters zijn bezorgd over het groeiende aantal bekende Nederlanders en influencers dat via sociale media misleidende gezondheidsadviezen verspreidt. En ook gevestigde media, zoals tijdschriften en talkshows, maken zich weleens schuldig aan het populariseren van ongefundeerde gezondheidsclaims. Hoe herken je dit soort kwakzalverij? Wat merken artsen ervan in de spreekkamer? En wat moeten we doen om het te bestrijden? Te gast: * Catherine de Jong, anesthesist en secretaris van de Vereniging tegen de Kwakzalverij; * Bernard Leenstra, huisarts en ambassadeur van de Landelijke HuisartsenVereniging (LHV); * Adriaan ter Braack, wetenschapsjournalist en online beter bekend als Sjamadriaan, die korte metten maakt met gezondheidsfabeltjes van wellness-influencers --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Kimberly van den Hengel Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-118.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Ons brein maakt wie we zijn. Het laat ons ademen, laat ons bewegen, laat ons denken, laat ons voelen. Je zou daarom kunnen zeggen dat bijna niemand zo dicht bij de kern komt van wat ons uiteindelijk mens maakt, als de mensen die dat brein dagelijks letterlijk blootleggen: neurochirurgen. Maar hoe ervaren zij dat zelf? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie van de honderdvijftig neurochirurgen die ons land telt. Wat maakt hun vak zo bijzonder? En waar komt hun fascinatie voor ons brein vandaan? Een gesprek over het écht leren kennen van de patiënt, over de rol van genezing binnen de neurochirurgie en over hoe moeilijk het kan zijn om iemand niet te opereren. Te gast: * Saskia Peerdeman (1961) is als neurochirurg al decennialang verbonden aan het VUmc, tegenwoordig onderdeel van het Amsterdam UMC. Sinds afgelopen woensdag is ze ook lid van de Raad van Bestuur van het Amsterdam UMC. Ze is onder meer gespecialiseerd in goedaardige hersentumoren; * Bachtiar Burhani (1968) werkt als neurochirurg vanuit het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in diverse Brabantse ziekenhuizen. Hij vluchtte in de jaren '90 naar Nederland vanuit Afghanistan, waar hij zijn plichten als arts niet meer kon uitvoeren. Binnen de neurochirurg is hij onder meer gespecialiseerd in de bloedvaten en de schedelbasischirurgie; * Peter Vandertop (1958) is al decennialang neurochirurg en sinds 2005 ook afdelingshoofd neurochirurgie VUmc en AMC (tegenwoordig Amsterdam UMC), waar hij betrokken was bij de ontwikkeling van het Neurochirurgisch Centrum Amsterdam. Hij is gespecialiseerd in kinderneurochirurgie en vasculaire neurochirurgie. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-117.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Met het eerste tv-lijsttrekkersdebat van afgelopen zondag inmiddels alweer achter de rug komen de verkiezingen van 22 november voelbaar steeds dichterbij. Tegelijkertijd lijkt het alsof de koers van de verkiezingscampagne zich door onze snel veranderende wereld nog maar lastig laat voorspellen. Hoe gaan campagneleiders daar mee om? Welke draaiboeken liggen er klaar? En hoe bereiden lijsttrekkers zich voor in die laatste drie weken? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met oud-campagneleiders, spindoctors en strategen over de kunst van het campagnevoeren. Welke campagnefouten hebben zij zelf in het verleden wel eens gemaakt? Hoe is campagnevoeren de laatste jaren komen te veranderen? En hoe bepalend is een goede campagne eigenlijk voor de uiteindelijke verkiezingswinst? Te gast: * Henri Kruithof, was lange tijd hoofd voorlichting van de Tweede Kamerfractie van de VVD onder Mark Rutte, en jarenlang de spindoctor van de VVD; * Kees Verhoeven, voormalig Tweede Kamerlid én oud-campagneleider voor D66 onder oud-partijleider Alexander Pechtold, tijdens veel verschillende  verkiezingscampagnes en referenda; * Jonathan van der Geer, was jarenlang woordvoerder voor de ChristenUnie en was onder meer woordvoerder van minister Carola Schouten en lid van verschillende campagneteams; * en Annemarie Litjens, nog altijd campagnestrateeg bij campagnebureau Meute en werkte in het verleden mee aan onder meer campagnes voor de VVD. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-116.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

De Publieke Tribune komt met een speciale uitzending vanuit de NPO Radio 1 Klimaatstudio in Amersfoort. De centrale vraag deze dag: wat kun je zelf eigenlijk doen om met klimaatverandering om te gaan? Die vraag bespreken Coen Verbraak én Chazia Mourali deze keer samen, in gesprek met wetenschappers, experts en de jeugd. Welke problemen én oplossingen willen ze aankaarten? Hoe kijken ze aan tegen de acties en protesten die er op dit moment al zijn? En wat doen al die confronterende veranderingen en klimaatscenario's eigenlijk met onze psyche? --- Presentatie: Coen Verbraak en Chazia Mourali Redactie: Noah van Diepen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-115.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Israël beleefde precies een week geleden de ergste dag uit zijn geschiedenis. Nog nooit werden zoveel Israëlische burgers en soldaten op één dag vermoord als afgelopen zaterdag, toen Hamas-terroristen, op de joodse feestdag Simchat Torah, vanuit Gaza Israël binnen drongen en op meerdere plekken een ware slachtpartij aanrichtten. Ook hier in Nederland is de spanning onder Nederlandse Joden voelbaar, met sinds deze week extra beveiliging voor joodse instellingen, en joodse scholen in Amsterdam die gisteren zelfs uit voorzorg dicht bleven. Welke impact heeft de oorlog op Joden in ons eigen land? Wat voor Israël zien zij überhaupt nog voor zich? En wat blijft er over van het land waar Joden vrij en veilig konden wonen? Te gast: * Bertien Minco (60) is geboren in Groningen en sinds vorig jaar algemeen directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork; * Hagar Neter (63) is geboren in Israël, in de zuid-Israëlische stad Eilat. Ze woont sinds 20 jaar in Nederland en organiseerde de afgelopen maanden protesten tegen de achteruit hollende staat van de democratie in Israël; * Tamar Efrati (25) is Marokkaans-Joods, studeert in Amsterdam. Woonde een paar jaar in Israël, waar een groot deel van haar familie woont, en diende als sociaal werker zelf ook in het Israëlische leger; * Jaïr Stranders (45) komt uit Amsterdam, is theatermaker en filosoof, en artistiek leider van de landelijke 4 mei-manifestatie Theater Na de Dam. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen en Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-114.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen en Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers

Ze zijn de hoeders van de rechtsstaat, de vertegenwoordigers van het Openbaar Ministerie (OM), geven leiding aan de politie bij opsporingsonderzoek en klagen verdachten aan in de rechtszaal namens ons als samenleving: officieren van justitie. Ons land telt er ruim 800, die zich dag en nacht bezig houden met het opsporen en vervolgen van strafbare feiten. Van winkeldiefstal tot moord en van belastingontduiking tot cybercrime en terrorisme. Tegelijkertijd klinkt er ook genoeg kritiek op het OM. Het zou te veel focussen op het opsporen en vervolgen van zware georganiseerde misdaad, en te weinig op het bewaken en beveiligen van bedreigde personen, met alle gevolgen van dien. En hoewel een grote meerderheid van de Nederlanders wel degelijk vertrouwen heeft in gezaghebbende instituties als het OM, zijn er steeds meer zorgen over toenemende polarisatie, afnemend draagvlak voor overheidsbeleid en ondermijnende vormen van criminaliteit in onze samenleving. Hoe goed kennen wij onze staande magistratuur eigenlijk? En hoe goed weten wij wat openbaar aanklagers doen? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met drie officieren van justitie. Wat drijft hen? Wat houdt hen op de been na een zoveelste schrijnende zaak? En welke impact heeft het hoeden van de rechtsstaat eigenlijk op hun eigen mensbeeld? Te gast: * Nine Tromp is al tien jaar officier van justitie in Drenthe, waar ze namens het OM verantwoordelijk is voor alle recherche-onderzoeken na onder meer zware geweldsdelicten en verkeersongelukken. Daarnaast is ze voetbalofficier van justitie bij voetbalclub FC Groningen; * Floris Holthuis is advocaat-generaal binnen het Ressortsparket in Den Haag, waar hij de vertegenwoordiger is van het OM in hoger beroepszaken. Voordat hij bij het OM kwam, werkte hij jarenlang als strafrechtadvocaat voor onder meer tbs-cliënten; * en Rianne de Back is zowel jeugdofficier van justitie in Amsterdam als landelijk jeugdofficier van justitie, waarvoor ze verantwoordelijk is voor het OM-beleid binnen de jeugdrechtspraak. In het verleden heeft ze ook jarenlang zaken geleid rondom huiselijk geweld, kindermishandeling en zedenzaken. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-113.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

De enige zekerheid in het leven is dat we op een dag zullen sterven. Toch is het confronterend om onze sterfelijkheid onder ogen te zien. De gedachte aan onze eigen dood gaan de meesten van ons liever uit de weg. Maar mensen die de dood in de ogen hebben gekeken kunnen er niet meer omheen. Hoe verandert de confrontatie met de dood hoe zij in het leven staan? Als je het besef van de eindigheid van je bestaan tot je door laat dringen, geeft dat dan een andere blik op het leven en de zin ervan? En wat heeft het gedaan met hun angst voor de dood, hun omgang met wat hen lief is en wat ze hopen na te laten? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie gasten die de dood in de ogen hebben gekeken:  * Niels Roelen was tot 2018 majoor in het Nederlandse leger. Op missie in Afghanistan belandde hij in een vuurgevecht waarbij de kogels hem letterlijk om de oren vlogen; * Trodessa Barton kreeg kanker op haar 36e en raakte twee jaar later in coma door een hersenvliesontsteking; * Wilbert van Haneghem leed in 2014 schipbreuk met een toeristenboot bij Indonesië. 40 uur lang moest hij op zee zien te overleven. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Kimberly van den Hengel Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-112.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Nederland is geen gelovig land meer, concludeerde het Sociaal en Cultureel Planbureau vorig jaar, toen ons land voor het eerst meer niet-gelovigen dan gelovigen telde. Tegelijkertijd daalde het percentage Nederlanders dat minstens een keer per maand naar een kerk, moskee, synagoge of ander gebedshuis ging van 17 procent in 2012 naar 12 procent in 2022. Hoe is om in een land waar steeds minder mensen zich religieus noemen, toch al vanaf jonge leeftijd je leven te wijden aan de verkondiging van Gods woord? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie jonge voorgangers binnen het katholicisme, protestantisme en de islam. Hoe zorgen deze jonge dominee, priester en imam ervoor dat hun woord toch gehoord wordt? Hoe proberen zij houvast te bieden aan juist hun eigen jongere generaties? Is er nog voldoende toekomst voor religie in Nederland? En hoe proberen deze jonge voorgangers God relevant te houden in een land dat niet langer gelooft? Te gast: * Tirtsa Liefting (1993) is sinds 2019 dominee binnen de protestantse kerk en verbonden aan de Nieuwe Kerk in Groningen. Ze is tevens studentenwerker onder internationale studenten in Groningen en ze richt zich binnnen de kerk vooral op kinderen, jongeren, jongvolwassenen en jonge gezinnen; * Gauthier de Bekker (1992) wist al op zijn 13e dat hij priester wilde worden. Hij werd in 2020 in Utrecht tot priester gewijd door kardinaal Eijk en werd daarmee de jongste priester binnen het aartsbisdom Utrecht van de rooms-katholieke kerk. * Osman Celil Ziylan (1996) woont in Soest, is imam bij diverse moskeeën en geestelijk verzorger in de jeugdgevangenis in Lelystad. Zijn focus ligt vooral bij hoe je als jongere een goede moslim kunt zijn. Vorig jaar verscheen van zijn hand het boek Hedendaagse samenleving en religie (https://iurpress.nl/?product=hedendaagse-samenleving-en-religie), waarin hij mensen wil helpen vragen te beantwoorden over geloof.  --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-111.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

In de 17e eeuw werd de eerste verloskunde-opleiding van Nederland opgericht, en dat was best bijzonder vergeleken met andere westerse landen. Hier in Nederland leerden vroedvrouwen om zelfstandige medische professionals te worden, terwijl zij in andere landen meestal onder de supervisie van artsen werkten. Dat betekende dat Nederlandse verloskundigen behoorlijk wat vrijheid hadden, zeker als het ging om het begeleiden van thuisbevallingen. Maar is het vak van de vroedvrouw van toen nog wel te vergelijken met de verloskundige van nu? De medische wereld ontwikkelt zich in rap tempo en de testmogelijkheden en publieke informatievoorziening geeft aanstaande ouders de beschikking tot steeds meer kennis en keuzes. De term 'obstetrisch geweld', waarbij de moeder een bevallingstrauma ontwikkelt, komt op. Hoe voelt dit voor de verloskundigen die balanceren tussen de wensen en medische afwegingen onder intense omstandigheden? In deze uitzending van De Publieke Tribune bespreekt Coen Verbraak met drie verloskundigen en een gynaecoloog over de veranderingen binnen de verloskunde. Wat zijn ze allemaal tegengekomen in hun jaren ervaring? Hoe beweeg je mee als een vrouw buiten de richtlijnen wil bevallen maar dit haaks staat op je medische advies? En ze werpen het licht op de vraag: wie heeft er eigenlijk de regie bij de bevalling? Te gast: * David Borman, behoort tot de kleine 1 procent aan mannelijke verloskundigen. Hij was van 1999 tot 2009 praktiserend verloskundige in het ziekenhuis. Sindsdien is hij actief als opleider in het UMC Utrecht en betrokken bij de perinatale audits. Hij is gespecialiseerd in de vaders en schreef 2 boeken ‘Je eerste 1000 vaderdagen’ en ‘Aanpakken voor Aanstaande Vaders’. Gekoppeld hieraan geeft hij al 14 jaar cursussen aan aanstaande vaders om ze te begeleiden in de zwangerschap van hun partner; * Corine Verhoeven, verloskundige en senior onderzoeker bij de afdeling Verloskundige Wetenschap VUmc. Daarnaast is ze universitair hoofddocent in Amsterdam UMC en sinds 2020 aangesteld als Professor Midwifery aan de University of Nottingham. Ze deed onder andere onderzoek naar respectvolle geboortezorg en negatieve baringservaringen; * Daniëlle Philipse, werkt al 23 jaar als eerste lijn verloskundige. Eerst in een maatschap en sinds 7 jaar vanuit haar eigen praktijk in de omgeving Leiden. Ze specialiseerde zichzelf al als echoscopist en volgt nu ook de net opgerichte master Verloskunde; * Mieke Kerkhof, is sinds 1998 gynaecoloog in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Ze schreef naast Even ontspannen, mevrouw… (https://fontaineuitgevers.nl/product/4255/) nog 3 boeken en columns in het NRC die een inkijkje geven in haar vak. Daarnaast staat ze in het theater met colleges over de overgang. Als gynaecoloog maakt ze de klinische kant van bevallen mee. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Noah van Diepen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-110.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

In Nederland leven er naar schatting ruim een miljoen volwassenen met een licht verstandelijke beperking. En hoewel het niet precies duidelijk is, heeft naar verwachting een aanzienlijk deel van hen ook kinderen. Opgroeien bij ouders met een verstandelijke beperking kan heel ingrijpend zijn, met name voor kinderen die zelf geen verstandelijke beperking hebben. Zij blijven vaak ongezien, omdat zij zelf misschien geen probleemgedrag vertonen of omdat hun ouders vaak niet bekend zijn bij de hulpverlening. Ook zijn leerkrachten, zorgverleners en andere professionals die in contact komen met deze kinderen vaak onvoldoende op de hoogte van de thuissituatie. Deze kinderen missen hierdoor vaak een thuissituatie waarin ze veilig en gezond kunnen opgroeien. In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie vrouwen die alle drie kind zijn van ouders met een verstandelijke beperking. Een gesprek over hoe het is om op te groeien, als je als kind op de basisschool al slimmer bent dan je ouders. Over hoe het is om al op zo'n jonge leeftijd de oudste in het gezin te moeten zijn. En over hoe hun eigen levens invloed hebben gehad op hun ideeën over verantwoord ouderschap? Te gast: * Jolanda Doornbos (1983) groeide op onder de rook van Rotterdam bij ouders met een licht verstandelijke beperking. Ze had een hechte band met haar opa, die naast hen woonde en een oogje in het zeil hield. Toen haar opa rond haar 8e overleed, stortte haar wereld in. In 2022 verscheen bij Uitgeverij Aspekt haar boek Beperkt Volmaakt (https://jolandadoornbos.nl/product/beperkt-volmaakt/), waarin hoofdpersoon Ann opgroeit als enig kind bij ouders die verstandelijk beperkt zijn. Het verhaal is gebaseerd is op Jolanda's eigen jeugd; * Vianna Spang (1994) groeide op in Emmen en is al sinds hele jonge leeftijd mantelzorger voor haar ouders en jongere broertje, die alledrie zwakbegaafd zijn. Toen haar vader op haar 18e overleed werd ze rond dezelfde periode wettelijk verantwoordelijk voor haar moeder en broertje. In haar poging haar eigen leven vorm te geven raakte ze overspannen en belandde ze zelfs een tijdje in de bijstand. Ze is sinds vorig jaar raadslid voor de PvdA in Emmen, onder meer om op te komen voor de belangen van jonge mantelzorgers; * Lucie Kessens (1961) groeide op als enig normaal begaafd kind tussen zwakbegaafde ouders, broers en zussen. Het gezin maakte samen met andere 'onmaatschappelijken' deel uit van een woonexperiment in het Haarlemse Parkwijk genaamd 'de Woonschool', een geplande woonbuurt waar probleemgezinnen onder toezicht moesten worden heropgevoed tot modelburgers. Over onder meer Lucie’s jeugd schreef haar vriendin Christel Jansen het boek De Woonschool (https://www.uitgeverijbalans.nl/boeken/de-woonschool/)(Uitgeverij Balans, 2012). --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-109.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Inmiddels is het wereldwijd verboden om op walvissen te jagen, maar dat was vroeger wel anders. Tot halverwege de negentiende eeuw jaagde Nederland op walvissen voor baleinen, lampolie, vlees en walvistraan in het Noordpoolgebied. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Nederland opnieuw geprobeerd een heuse walvisindustrie op te tuigen. Tot 1964 voer het enorme Nederlandse walvisvaartfabrieksschip Willem Barendsz op de zeeën rond de Zuidpool, op zoek naar traan. Deze ingekookte walvisblubber was een belangrijke grondstof voor de margarine. Bij de naoorlogse vaarten zijn maar liefst 27.714 walvissen gedood. De deels uit Friesland opgetrommelde walvisvaarders werden destijds gezien als helden van de wederopbouw. Teruggekeerd van hun maandenlange reis in hun Friese dorpen maakten ze de blits met hun nieuwe brommers en de verhalen van hun overzeese avonturen. Maar nog geen decennium later, toen de walvisvaart met de opkomst van dierenrechtenorganisaties omstreden was geworden, deden zij er steeds vaker het zwijgen toe. Hun geschiedenis raakte langzaam in de vergetelheid. Hoe kijken de ooggetuigen van toen terug op dit besmette Nederlandse maritieme verleden? Hoe functioneerden zij bij temperaturen tot min 25 graden Celsius? Welke zeemansavonturen maakten zij mee tijdens hun tussenstops in Trinidad, Willemstad en Kaapstad? En hoe hebben de zware poolreizen en de bloederige walvisjacht hun levens gehard? --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-108.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Hoewel de treinkaping bij De Punt en de gijzeling van de school in Bovensmilde in 1977 bij velen nog in het geheugen gegrift zullen staan, lijkt de gijzeling van het Drentse provinciehuis in Assen een half jaar later een bijna vergeten sluitstuk van de reeks Molukse gijzelingen eind jaren ’70. Hoe beleefden de gijzelaars die onzekere 28 uur in het provinciehuis? Welke impact maakte de gijzeling op de betrokken oud-mariniers? En hoe hebben deze unieke gebeurtenissen de loop van de geschiedenis bepaald? Deze zomer gaat De Publieke Tribune van HUMAN terug in de tijd. Vier weken lang spreekt Coen Verbraak in de zomerserie Ooggetuigen over vier iconische momenten en periodes uit de Nederlandse geschiedenis, met de ooggetuigen van toen. In deze vierde aflevering, de laatste gewelddadige Molukse actie van de jaren '70: de gijzeling van het Drentse provinciehuis in Assen. Te gast: Fien Schreuder, Jannes de Jong en Frank Westerman. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-107.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Na een lang proces van dekolonisatie werden op deze dag de staatkundige banden met Nederland verbroken en werd Suriname eindelijk een onafhankelijke republiek. Maar hoe verliep de aanloop naar die onafhankelijkheid? Welke impact heeft het op Surinamers zelf gehad? En kwam de onafhankelijkheid van Suriname nou te laat, te vroeg of precies op het juiste moment? Deze zomer gaat De Publieke Tribune van HUMAN terug in de tijd. Vier weken lang spreekt Coen Verbraak in de zomerserie Ooggetuigen over vier iconische momenten en periodes uit de Nederlandse geschiedenis, met de ooggetuigen van toen. In deze derde aflevering: 25 november 1975, de dag dat Suriname onafhankelijk werd. Te gast: Kathleen Ferrier, Joyce Rahman en Noraly Beyer. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-106.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Schrijver en filmmaker Theo van Gogh fietste op dinsdagochtend 2 november 2004 over de drukke Linnaeusstraat in Amsterdam, toen zijn moordenaar hem in zijn rug schoot en hem zijn keel doorsneed met een kapmes. De dader: Mohamed Bouyeri. Welke voetafdruk heeft de persoon Theo van Gogh op de geschiedenis achtergelaten? Hoe heeft het de betrokkenen van toen getekend in hun blik op de wereld? En hoe heeft de moord op Theo van Gogh onze samenleving veranderd? Deze zomer gaat De Publieke Tribune van HUMAN terug in de tijd. Vier weken lang spreekt Coen Verbraak in de zomerserie Ooggetuigen over vier iconische momenten en periodes uit de Nederlandse geschiedenis, met de ooggetuigen van toen. In deze tweede aflevering, de dag dat Nederland zijn onschuld verloor: de dag dat Theo van Gogh werd vermoord. Te gast: Willem Hogendoorn (alias Tomas Ross), Thomas Kist en Frits van Straelen. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-105.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

'Help de kernwapens de wereld uit, om te beginnen in Nederland.' Dit was de leus waarmee begin jaren '80 honderdduizenden Nederlanders demonstreerden tegen kernwapens. Eerst tijdens de vredesdemonstratie van 1981 in Amsterdam, twee jaar later tijdens de anti-kernwapendemonstratie van 1983 in Den Haag. Deze zomer gaat De Publieke Tribune van HUMAN terug in de tijd. Vier weken lang spreekt Coen Verbraak in de zomerserie Ooggetuigen over vier iconische momenten en periodes uit de Nederlandse geschiedenis, met de ooggetuigen van toen. In deze eerste aflevering: de massale anti-kernwapendemonstraties van begin jaren '80, nog altijd de grootste demonstraties ooit in Nederland gehouden. Te gast: Hubert Smeets, Gied ten Berge en Wim Bartels. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Kimberly van den Hengel en Bram Vollaers Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-104.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

In de melting pot van Suriname en Curaçao werden tussen 1846 en 1954, toen Suriname nog een Nederlandse kolonie was, vele religieus gemengde, multi-etnische en sociaal-diverse huwelijken gesloten. En daar bestaan vaak nog prachtige foto's van. Literatuurwetenschapper Lucia Nankoe verzamelt ze al jaren: bruidsparen gehuld in het wit en omringd door bloemen, die plechtig, maar vol toekomstverwachtingen in de camera kijken. Er gaan prachtige verborgen familieverhalen achter schuil. In deze aflevering van De Publieke Tribune interviewt Coen Verbraak Nederlands-Surinaamse nazaten over de huwelijksportretten van hun voorouders. Welke religieuze, etnische en sociale grenzen moesten deze partners overschrijden om samen te zijn en hun hart te volgen? Wat was de historische, koloniale context waarbinnen de huwelijken werden gesloten? Hoe hielden zij stand ondanks slavernij, contractarbeid, migratie, plantages en macht van de kerken? En wat is de invloed van deze grensoverschrijdende liefdes vandaag de dag nog op hun nageslacht? Te gast: * Lucia Nankoe is schrijfster en samensteller van het boek Trouwportretten, fotovertellingen uit het Surinaamse verleden (2022) en gastconservator van de gelijknamige tentoonstelling in fotografiemuseum FOAM; * Liesbeth Alleman-Bruijning is jurist en lid van de stichting Surinaamse genealogie. Ze is de dochter van professor Con Bruijning; * Owen Venloo is gepensioneerd ombudsman/coördinator minderhedenbeleid en oud politiek adviseur bij de PvdA. Tegenwoordig is hij bekend als zanger; * Maria Cuartas is voormalig chef van het kabinet van de Amsterdamse burgemeester ten tijde van Job Cohen en Eberhart van der Laan. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-103.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Aandacht voor de mentale gezondheid van studenten leek tijdens de coronaperiode groter dan ooit. Toch waren de zorgen over stress en prestatiedruk onder studenten in het hoger onderwijs er al veel eerder. Uit groot internationaal onderzoek uit 2018 bleek al dat het percentage leerlingen dat veel druk ervaart van schoolwerk sinds 2001 was verdubbeld. Ook het RIVM waarschuwde in 2018 al dat de toenemende mentale druk op jongeren en jongvolwassenen kon leiden tot meer burn-out(achtige) klachten. Vorig jaar bleek uit een eerste meting van het Trimbos-instituut dat bijna alle studenten in het hoger onderwijs stress ervaren en ruim de helft (62%) (heel) veel stress ervaart. Hoe problematisch is dit? En valt het tij nog wel te keren in onze prestatiegerichte samenleving? 'Ja', luidde het antwoord van het Trimbos-instituut deze week tijdens de presentatie van haar nieuwste rapport Harder, Better, Faster, Stronger? (https://www.trimbos.nl/aanbod/webwinkel/af2084-harder-better-faster-stronger), over prestatiedruk en stress onder studenten in het hoger onderwijs. Coen Verbraak praat in De Publieke Tribune verder over dit onderzoek met onder meer studenten zelf. Welke impact heeft die toenemende prestatiedruk onder studenten in het hoger onderwijs? Wat kunnen hogescholen en universiteiten hier zelf tegen doen? En hoe kan onze maatschappij helpen bij het verlichten van mentale druk op de generatie van de toekomst? Te gast: * Daphne Pommé is tweedejaars student pedagogiek aan de Fontys Hogeschool in Sittard en weet uit eigen ervaring welke impact stress en prestatiedruk hebben op haar als student. Ze is betrokken bij een studentenwelzijnsproject op haar hogeschool en gaf op woensdag 14 juni 2023 in het bijzijn van minister Dijkgraaf en koningin Máxima een presentatie over de achtergrond van en het leren omgaan met onzekerheid; * Safa Berber (21) is derdejaars student Economie en Rechten aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij is daarnaast bestuurslid bij STIP Studentenplatform en mentor van twee mentees via STIP Studentenplatform. Ook is hij mentor bij de academische pre-bachelor voor inburgeraars aan de Tilburg University. Vijf jaar geleden is hij vanuit Turkije naar Nederland gekomen met zijn ouders; * Jeroen Geurts (45) is sinds 2022 rector magnificus van de Vrije Universiteit Amsterdam, waar hij eerder hoogleraar Translationele Neurowetenschappen was. In 2018 ging hij terug de schoolbanken in voor een studie filosofie. In die tijd schreef hij een Engelstalige brief aan zijn studenten: Letter to my students: or how to become a good scientist (https://www.volkskrant.nl/wetenschap/ga-voor-de-wetenschap-of-stap-eruit~be2c2bc7/). De boodschap: met hard werken en de juiste keuzes maken kom je er wel, en als je iets wil bereiken moet je zorgen dat je vooroploopt. Inmiddels werkt hij aan een vervolg, want terugkijkend vindt hij de brief te streng; * Jolien Dopmeijer (40) is hoofdonderzoeker van het op woensdag 14 juni 2023 verschenen Trimbos-rapport Harder, Better, Faster, Stronger?, waarin niet alleen de oorzaken van prestatiedruk en stress onder studenten op het hbo en wo werden benoemd, maar ook de mogelijke oplossingen. Ze doet al meer dan tien jaar lang onderzoek naar de mentale gezondheid van studenten, eerst binnen het hoger onderwijs, later bij het Trimbos-instituut. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Nina Ramkisoen en Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-102.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Nu we in Nederland steeds ouder worden en nu de ziektebeelden van patiënten alleen maar complexer worden, neemt de druk op de ruim 220.000 verpleegkundigen die ons land telt alleen maar toe. Tegelijkertijd verlaat nog altijd 40 procent van de startende verpleegkundigen weer binnen twee jaar het beroep, en dat terwijl het personeelstekort in met name ziekenhuizen en verpleeghuizen de komende jaren alleen nog maar harder stijgt dan aanvankelijk gedacht. De uitdagingen in de zorg vragen de komende decennia meer dan ooit om verpleegkundige oplossingen, maar hoe zorgen we ervoor dat er niet alleen nu voldoende handen aan het bed komen, maar juist ook in de toekomst? Op verschillende plekken in het land is de rol van de verpleegkundige aan het veranderen. Waar de verpleegkundige voorheen vaak werd gezien als het hulpje van de arts, wordt er op steeds meer plekken geprobeerd om die hiërarchie in de zorg te bevechten en om verpleegkundigen meer zeggenschap te geven over hun werk. Maar hoe werkt dat in de praktijk? In De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met verpleegkundigen over de ontwikkelingen in hun beroepsgroep. Hoe zorgen zij ervoor dat ze gehoord worden? Dat er van hun unieke kennis voldoende gebruik gemaakt wordt? En dat er in het belang van het welzijn van zowel de patiënt als de verpleegkundige niet alleen óver hen wordt beslist, maar ook dóór hen? Te gast:  * Susette Lataster werkt al tien jaar als verpleegkundige, eerst in de ouderenzorg in Limburg en sinds 2014 op de afdeling longgeneeskunde van het Groene Hart-ziekenhuis in Gouda. Sinds 2021 is ze als onderzoeker verbonden aan Nurses Know Better, wat een verandercultuur op ziekenhuisafdelingen teweeg wil brengen en dat als kernboodschap heeft: verbeter de zorg, luister naar de verpleegkundige; * Harm van Noort is lange tijd verpleegkundige geweest en sinds 2015 verpleegkundig wetenschapper op de chirurgische oncologie-afdeling van het Radboudumc in Nijmegen, waar hij patiëntenzorg met onderzoek combineert. In zijn onderzoek richt hij zich op verpleegkundige zorg voor optimaal herstel van voedingsinname met behulp van data en technologie; * Anita de Vette is al dertig jaar verbonden aan het Amsterdamse OLVG. Eerst binnen de Inservice A-opleiding, daarna als dialyseverpleegkundige, later nog als verpleegkundige specialist. Daarvoor houdt ze zich veel bezig met hemodialyse-patiënten en de screening voor niertransplantaties. Sinds 2021 zet ze zich als voorzitter van het verpleegkundig stafbestuur in voor meer zeggenschap voor verpleegkundigen; * Hugo Schalkwijk wil als historicus binnen beroepsgroep V&VN de geschiedenis van de verpleging beter in beeld brengen. Voor het online museum FNI, dook hij in de verhalen van de pioniers in de aidsverpleging in Nederland in de jaren '80 en '90. Momenteel doet hij promotieonderzoek naar de verpleegkundige beroepsontwikkeling (en de veranderende beeldvorming) in de afgelopen vijftig jaar. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-101.html). ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Naaien, wassen, strijken en schoonmaken. Zes dagen per week. Onder streng toezicht en bedreiging van de nonnen. Het overkwam zo'n vijftienduizend meisjes in Nederland tussen 1860 en 1978. Zij zaten opgesloten in de rooms-katholieke kloosters van De Goede Herder, een soort jeugdzorg avant la lettre. De meisjes werden er heengebracht op last van de kinderbescherming door een moeilijke thuissituatie: na seksueel misbruik, de dood van een ouder, zwangerschap, verwaarlozing of geweld. Ze leefden in deze zogenoemde 'liefdesgestichten' met hoge muren eromheen, afgesloten van de buitenwereld. Ze mochten niet met elkaar praten, hadden geen achternaam of bezit, kregen geen onderwijs of loon en werden voor minder dan weinig opgesloten in het strafhok.  In deze honderdste uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie vrouwen, die zelf zo'n klooster van De Goede Herder hebben doorstaan en ooggetuige zijn geweest van deze zwarte bladzij uit de Nederlandse geschiedenis. Hoe kijken zij terug op hun 'gestolen kindertijd'? En welke invloed heeft de dwangarbeid van toen op de rest van hun leven gehad? Te gast: * Roos te Riet (1951) zat van 1962 tot 1967 opgesloten op landgoed Larenstein in Velp, waar een van de vijf 'liefdesgestichten' van de Zusters van de Goede Herder was gevestigd. Maar de liefde was er ver te zoeken. Ze kreeg er vanaf haar elfde een spartaanse opvoeding; * Lies Vissers (1953) zat opgesloten bij de Zusters van de Goede Herder in Almelo van 1966 tot 1969. 'Het was werken, bidden, slapen,' zegt ze over Huize Alexandra, dat bekend stond als het Siberië van de Goede Herder; * Joke de Smit (1946) was dertien jaar toen ze naar de Zusters van de Goede Herder in Bloemendaal werd gestuurd. Na twee weglooppogingen belandde ze in het strengere klooster van Zoeterwoude, waar 'tehuis voor gevallen meisjes' op de muur stond geschreven. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-100.html). ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Er gaat niets boven Groningen. Of toch wel? Begin dit jaar concludeerde de parlementaire enquêtecommissie die onderzoek deed naar 60 jaar gaswinning in Groningen dat de belangen van de Groningers structureel zijn genegeerd. In die zin is het meer dan een halve eeuw de gaswinning geweest die boven de Groningers ging. Jarenlang werd de ernst van de problemen in Groningen structureel onderschat, waren de gaswinsten dominant bij de besluitvorming en werd de leveringszekerheid van gas decennialang gebruikt als rookgordijn. Ondanks het besluit om de gaswinning volledig te beëindigen, was eind vorig jaar nog maar een derde van de kwart miljoen binnengekomen schades afgehandeld. Ondertussen heeft de lange nasleep bij duizenden gedupeerden tot stress en ernstige gezondheidsklachten geleid. Hoe werken de gasbevingen nog altijd door in de levens van veel Groningers? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak vanuit het hart van Groningen met Groningers over de impact en de nasleep van 60 jaar gaswinning. Hoe hebben de gasbevingen en het stroperige proces van schadeafhandeling hun levens beïnvloed? Wat betekent het als je niet kan rekenen op de veiligheid van je eigen thuis? Hoe voelt het om jarenlang niet erkend te worden in leed wat is aangedaan? Hoe fors is de vertrouwensbreuk van Groningers in hun overheid geworden? En hoe zien de jongere generaties hun toekomst in Groningen? Te gast: * Roald van Elswijk woonde 28 jaar in de provincie Groningen, waarvan 13 jaar in Appingedam. Met zijn huis, een eeuwenoud rijksmonument, kwam hij vanaf 2015 in de problemen door de gasbevingen. Jarenlange procedures en juridisch getouwtrek zouden volgen. Toen Roald ziek werd en niet langer meer kon werken zag hij voor zichzelf geen toekomst meer in Groningen. Een jaar geleden is hij verhuisd naar Gouda; * Joyce Mollema is teamleider onderbouw HAVO/VWO op het Eemsdeltacollege in het Groningse Appingedam, waar veel leerlingen en personeel te maken hebben met de gevolgen van de gaswinning. Ze maakt zich zorgen over het geestelijk welzijn van jongeren. Zelf moest Joyce met haar man en dochter tijdelijk haar huis verlaten voor een versterkingsoperatie, nadat ze te horen kregen dat hun woning niet veilig was; * Klaasje Pen woonde twintig jaar lang met haar man en kinderen in het Groningse dorp Overschild. Totdat werd besloten dat hun huis gesloopt moest worden omdat het er niet meer veilig genoeg was. In de HUMAN-documentaire Bodem in Beweging (https://www.2doc.nl/documentaires/2023/03/bodem-in-beweging.html) zien we hoe Klaasje en haar man afscheid nemen van hun oude huis. Samen met dorpsgenoten maakte Klaasje met de lokale toneelvereniging het theaterstuk Overschild 2.0, over wat de dorpelingen de afgelopen jaren meemaakten. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Nina Ramkisoen Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-99.html). ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Elk jaar verliezen meer dan 3000 mensen in Nederland een arm of een been. En of het nu volgt op een ziekte, een infectie of een ongeluk, een amputatie van een deel van het lichaam is in de meeste gevallen een traumatische ervaring. Het verwerken van het verlies kan lichamelijk en geestelijk een zware belasting zijn, en getroffenen kunnen te maken krijgen met een soms jarenlang rouwproces. Toch zijn er ook mensen die het verlies van een ledemaat juist als een bevrijding ervaren. Eindelijk verlost van dat deel van het lichaam dat al die tijd pijn deed, of dat al jaren niet meewerkte met de rest. Maar ook dan volgt de vraag: hoe neem je afscheid? En hoe leef je verder? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met mensen die verder moesten leven met een arm of been minder. Hoe lang kan de weg zijn naar het accepteren van een amputatie? Hoe ga je om met fantoompijn? En hoe richt je je leven in met een prothese? Te gast: * Marian Goutziers (64) liet haar been amputeren na 32 jaar pijn en operaties. Haar been was op. Nu heeft ze tot haar grote vreugde een bovenbeenprothese, waarmee ze weer kan dansen; * Karel Verlangen (63) was jarenlang boekhouder van beroep, maar is nu al tijden zonder baan. Hij is ervaringsdeskundige voor Kortermaarkrachtig, de landelijke vereniging voor mensen met een amputatie of aangeboren reductie van een ledemaat; * Angelina Windsant (45) is moeder van drie kinderen en werkt voor LOTUS, als trainer en beroepsmatig slachtoffer voor eerstehulpverleners en defensiepersoneel. Ze liet na 26 jaar ondraaglijke pijn haar been amputeren in het jaar 2016. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze uitzending vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-98.html). ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Waar anderen al gauw een stap terug doen, stappen zij juist als eerste naar voren – en niet zelden met gevaar voor eigen leven: eerstehulpverleners. Dagelijks krijgen ambulancemedewerkers, brandweerpersoneel en politieagenten te maken met gebeurtenissen die niet alleen grote impact hebben op de levens van slachtoffers en patiënten, maar ook potentieel traumatisch zijn voor henzelf. Daarnaast krijgen veel hulpverleners nog altijd te maken met geweld tijdens hun werk. En hoewel het gesprek over het indammen van dat probleem niets nieuws is, lijken alle pogingen van de laatste jaren – van publiekscampagnes tot strengere straffen – alles behalve succesvol, met alle gevolgen voor de gezondheid van onze hulpverleners van dien. Verwachten we niet te veel van hen? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met hulpverleners binnen de politie, de ambulancezorg en de brandweer over dat ene moment waarop alles veranderde, over die ene melding die hen altijd is bijgebleven. Waarom doen ze eigenlijk wat ze doen? Wat maakt dat ze bereid zijn hun eigen gezondheid op te offeren voor de gezondheid van anderen? En hoe goed zorgen wij als maatschappij eigenlijk voor onze hulpverleners? Te gast: * Angelique Starreveld werkte in de jaren '90 bij de Amsterdamse politie en was als een van de eerste agenten ter plekke bij de Bijlmerramp. Ze was in die jaren nauw betrokken bij talloze dodelijke ongelukken, achtervolgingen en geweldsincidenten, tot het niet meer ging. Pas jaren later werd bij haar posttraumatische stressstoornis (PTSS) geconstateerd. In 2021 presenteerde ze haar boek Als de sirenes blijven loeien (https://www.walburgpers.nl/nl/book/9789462496415/als-de-sirenes-blijven-loeien); met haar verhaal én de verhalen van andere agenten met PTSS; * Daniëlle Scheer werkt al jarenlang als ambulancechauffeur in Flevoland en Gooi en Vechtstreek en vindt haar vak nog altijd het mooiste vak dat er is. Hoewel ze regelmatig heftige situaties tegenkomt in haar werk, dacht ze daar jarenlang goed mee om te kunnen gaan. Totdat twee incidenten zo onder haar huid gaan kruipen dat ze haar ‘knakmoment’ heeft en thuis komt te zitten met PTSS. Sinds eind vorig jaar is ze na intensieve traumabehandeling weer werkzaam op de ambulance; * Martine Nota was jarenlang politieagent en werkte, net als bijna haar hele familie, al van jongs af aan bij de vrijwillige brandweer van Kennemerland. Enkele jaren geleden werden de heftige ervaringen tijdens het brandweerwerk haar te veel. Ze kwam overspannen thuis te zitten en werd met PTSS gediagnosticeerd, waarvoor ze nog altijd in behandeling is. Sinds vorig jaar helpt haar hulphond Onyx haar haar sociale leven weer op te pakken. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers   ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-97.html). ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Een nieuwe vluchtelingencrisis dreigt in Nederland. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw zijn er een kleine 300 duizend vluchtelingen in Nederland komen wonen. Hoe vergaat het deze nieuwe Nederlanders eigenlijk? Hoe heeft Nederland hen veranderd en andersom? Welke rol speelt oorlog en onderdrukking in het vaderland nu nog in hun leven? Is hun waardenpatroon veranderd? Wie of wat missen zij het meest? Wat doet het met je identiteit als je je land verlaat om er misschien wel nooit meer terug te keren? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Floortje Smit met Nederlanders met een vluchtelingenachtergrond over vrijheid, geworteld zijn en de soms zo ongemakkelijke spreidstand daartussen. Te gast: * Abdelilah Al-Hamoud (27) ontvluchtte zijn thuisland Syrië toen hij 18 jaar was, vanwege oorlog, dreiging en toenemende intimidatie van het regime, omdat hij als jonge opstandeling de woorden 'vrijheid' 'gelijkheid' en 'gerechtigheid' op muren in Aleppo had gekalkt; * Sahar Abdelrahim (51) vluchtte in 1997 met man en baby voor het regime in Soedan. Ze werkt al jaren in de ICT als consultant en coach en leidt vanuit Nederland een Soedanese burgerbeweging; * Samir Maglajlic (56) ontvluchtte in 1995 met zijn zwangere vrouw de oorlog in Bosnië. Via mensensmokkelaars kwam hij in Nederland terecht. Hij werkt als onderwijsassistent en pedagogisch medewerker op een basisschool en schreef boeken over zijn ervaringen als vluchteling in Nederland; * en Niloufar Rahim (35) vluchtte in 1997 op tienjarige leeftijd met haar ouders vanuit Afghanistan naar Nederland. Inmiddels is ze huisarts in Arnhem en bestuurslid van Stichting Keihan, een Nederlands-Afghaanse diaspora-organisatie die zich inzet voor verbetering van het hoger onderwijs en gezondheidszorg in Afghanistan. --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Fleur Jurgens Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-96.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Weinig woordparen zijn zo bepalend geweest voor ons denken over de Tweede Wereldoorlog als 'goed' en 'fout.' Hoewel de verhalen van oorlogsslachtoffers en verzetshelden nog ieder jaar opnieuw worden verteld, lijkt er bijna tachtig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog nog steeds een taboe te liggen op de verhalen van de mensen die aan de verkeerde kant stonden. Nazaten van 'foute' Nederlanders gaan vaak nog steeds gebukt onder het verleden en onder de keuzes die hun ouders of grootouders destijds maakten, zonder dat ze daar zelf ook maar iets aan konden doen. Hoe zwaar kan de last van de verkeerde keuzes van je ouders zijn? Hoe lang dreunt het jarenlange stilzwijgen, schaamte en buitensluiten na in de levens van kinderen en kleinkinderen? Valt er in het reine te komen met de onbesproken zwarte bladzijden uit je familiegeschiedenis? En hoe verstrikt zitten we acht decennia later nog altijd in een wereld van goed en fout? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak aan de vooravond van de jaarlijkse Nationale Herdenking met kinderen en kleinkinderen van ouders en grootouders die tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de verkeerde kant stonden. Te gast: * Monika Diederichs (1945) werd vlak na de oorlog geboren in Duitsland en groeide op in Nederland. In haar jeugd kwam ze erachter dat ze eigenlijk was geboren uit een liefdesrelatie tussen haar Nederlandse moeder en een Duitse militair. In haar boek Herinneringen van een 'Moffenkind' (https://uitgeverijaspekt.nl/boek/herinneringen-van-een-moffenkind-3/) uit 2020 vertelt ze hoe zij en haar moeder te maken kregen met afwijzing en uitsluiting van moeders en kinderen geboren uit een Duitse verbintenis gedurende de oorlogsjaren; * De opa van Lenie Degen (1951) was van 1935 tot en met 1945 actief lid van de NSB. Hij hield zich bezig met NSB-propaganda, bekleedde verschillende hoge bestuursfuncties binnen de beweging, kwam in 1939 als lijsttrekker van de NSB in de Amsterdamse gemeenteraad en werd tijdens de oorlog namens de NSB burgemeester in de Drentse gemeente Sleen. Over de zoektocht naar haar familiegeschiedenis schreef Lenie in 2018 het boek Versteende stilte: Een beladen familiekroniek (https://uitgeverijaspekt.nl/boek/versteende-stilte-2/?utm_campaign=search&utm_source=zoekresultaten&utm_info=page-0); * De vader van Leon Goesman (1955, pseudoniem) was lid van zowel de NSB als de SS. Pas enkele jaren geleden, na het overlijden van zijn vader, kreeg Leon toegang tot de archiefstukken over zijn vaders oorlogsverleden – en daarmee tot een confronterende familiegeschiedenis waar tot dan toe nooit over gesproken was. Zijn persoonlijke zoektocht tekende hij in 2022 op in de roman Het nadeel van de twijfel (https://www.bravenewbooks.nl/site/?r=userwebsite/index&id=leongoesman/bookdetails/282162). --- Presentatie: Coen Verbraak Redactie: Sjoerd Alders Eindredactie: Bram Vollaers ℹ️ Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-95.html) ✉️ Reageren op deze aflevering? Mail de redactie op depublieketribune@human.nl

Je geliefde, je maatje, je klankbord, je huisgenoot en de moeder of vader van je kinderen: je raakt het in één klap allemaal kwijt als je partner overlijdt. Hoe rauw is de rouw om een geliefde? Verandert het gemis door de tijd heen van kleur? Hoe ga je om met tegenstrijdige gevoelens van gemis en verlangen? Hoe pak je de draad van het leven weer op? En komt er na verloop van tijd weer ruimte voor aanraking en nieuwe liefde?  In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak daarover met weduwen en weduwnaars die hun geliefde in de bloei van het leven verloren. * Esther Cohen was 44 toen ze haar man Peter plotseling verloor door een aandoening aan zijn hartspier. Ze bleef achter met drie dochters van negen, veertien en zeventien. Inmiddels is dat zo'n achttien jaar geleden en heeft ze een nieuwe partner. Over het gemis en verlangen na de dood van haar man schreef ze Huidhonger (https://www.singeluitgeverijen.nl/auteur/esther-cohen/) en Rouwlust (https://www.rouwlust.com/); * Klaas ten Holt blijft samen met zijn vrouw Bibian liedjes schrijven nadat ze te horen krijgen dat ze ongeneeslijk ziek is. In 2012 sterft ze thuis, in het bijzijn van Klaas (toen 52) en de kinderen van zeven, elf en twaalf. Over het eerste jaar zonder zijn vrouw schrijft hij De complete weduwnaar (https://uitgeverijpodium.nl/product/7826/). Twee jaar later krijgt hij weer een vriendin, met wie hij nog altijd samen is; * Marieke van Lierop en haar verloofde S. hebben in 2017 nog drie weken te gaan tot hun bruiloft, als hij plotseling overlijdt. Het leven is hem te veel geworden. 'We gingen van trouwen naar rouwen'. Marieke is dan 25 en zoekt naar manieren om te rouwen, terwijl haar generatiegenoten bezig zijn met alles behalve de dood. Hoe ze dat doet is te zien in de documentaire Huisje, Boompje... Weduwe (https://www.2doc.nl/documentaires/2021/12/huisje-boompje-weduwe.html). Sinds een aantal jaar heeft ze weer een vriend. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-94.html).

Hoewel kinderen volgens de wet maximaal twee ouders kunnen hebben, bestaan er in de praktijk al lang allerlei gezinsvormen waarin kinderen opgroeien met méér dan twee ouders. Denk bijvoorbeeld aan lesbische of homoseksuele stellen die kiezen voor co-ouderschap met een derde ouder, of met een ander stel. Ouders en belangenorganisaties pleiten al jaren voor gelijkwaardig ouderschap in meeroudergezinnen; zonder juridisch ouderschap hebben derde of vierde ouders nu als ouder geen rechten, zijn ze officieel geen familie van hun kind en kunnen ze er op belangrijke momenten niet goed voor hun kind zijn. Zelfs de speciale Staatscommissie Herijking Ouderschap adviseerde het kabinet al in 2016 om de wet aan te passen, zodat kinderen onder bepaalde voorwaarden wettelijk drie of vier ouders kunnen hebben. Hoe kan het dat er na al die jaren zo weinig is veranderd? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met ouders uit meeroudergezinnen. Over hoe zij ouderschap vormgeven met meer dan twee ouders, in een wereld die hun gezinnen nog altijd niet erkent. Welke voordelen heeft opvoeden met drie of meer ouders? Tegen welke obstakels lopen meeroudergezinnen aan? Wat doet het met je als je op papier geen ouder bent van je kind? En wat is nu eigenlijk écht in het belang van het kind? Te gast:  * Sara Coster is kinderwenscoach, bestuurslid bij stichting Meer dan Gewenst (http://www.meerdangewenst.nl/) en schrijver van het boek De wens en de vaders (https://www.saracoster.nl/?page_id=82). Samen met een stel van twee mannen heeft ze twee kinderen; * Eke Krijnen is docent taalwetenschap en schrijver. Haar boek Een echte ouder, over queer ouderschap, verschijnt begin 2024 bij uitgeverij Atlas Contact. Samen met haar vrouw en een goede vriend heeft ze twee kinderen; * Geer Oskam is Hoofd Fondsenwerving en Communicatie bij het Prins Bernhard Cultuurfonds (http://www.cultuurfonds.nl/). Voor de Volkskrant schreef hij een serie artikelen (https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/jij-zat-al-vijftien-jaar-in-mijn-hoofd-en-hart-je-was-eigenlijk-al-mijn-kindje~b5c99e20/) over meerouderschap. Samen met zijn man, zijn beste vriendin en haar vrouw heeft hij drie kinderen. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-93.html).

Ze vormen van oudsher de motor van de economie en worden ook wel gezien als de ruggengraat van de samenleving: familiebedrijven. Volgens het CBS telde Nederland er in 2020 maar liefst 285.000, waarvan de meesten volledig in handen waren van één familie. Familiebedrijven onderscheiden zich vaak door hun focus op de lange termijn, vaak trouwe schare werknemers en sterke verbinding met de regio. Toch gaat het runnen of opvolgen van een familiebedrijf lang niet altijd over rozen, en wordt met name de wisseling van generaties gezien als de achilleshiel van het familiebedrijf. Slechts een derde van de ondernemingen overleeft de opvolging van de grondlegger door zijn kinderen, en minder dan vijf procent blijft overeind met de komst van de derde generatie. In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt gastpresentator Floortje Smit met opvolgers van familiebedrijven die uit eigen ervaring weten hoe mooi – en minder mooi – het kan zijn om in de voetsporen van de vorige generatie te treden. Hoe is het om als opvolger op te groeien? Hoe ga je om met de verwachtingen van voorgaande generaties? Hoeveel ruimte is er voor eigen keuzes? En wat als je je lotsbestemming eigenlijk toch niet ziet zitten? Te gast: * Jan Tichelaar (1962) was de twaalfde generatie Tichelaar bij aardewerkbedrijf Koninklijke Tichelaar B.V. uit Makkum, ook wel het oudste familiebedrijf van Nederland; * Marlies van Wijhe (1965) is de vierde generatie en ceo van verfproducent Koninklijke Van Wijhe Verf B.V. uit Zwolle, dat al bestaat sinds 1916; * en Mark Venner (1996) is de tiende generatie boer op het boerenbedrijf van de familie Venner in het Limburgse Baexem, waar de familie al sinds 1756 zit. Meer over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-92.html).

Er zijn naar schatting van het CBS nog altijd zo'n 32 duizend daklozen in Nederland. Gelukkig lukt het sommigen van hen om na verloop van tijd het zwervende bestaan toch weer achter zich te laten. Maar dan? Hoe bouw je je leven op nadat je alles kwijtraakte, waarvan het verlies van rust en veiligheid misschien nog wel het zwaarste aantikt? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met ex-daklozen over hoe het is om je waardigheid weer terug te krijgen. Wat is daarvoor nodig, behalve een dak boven je hoofd? Wat is het moment geweest, de succesfactor of de goddelijke ingreep, waardoor zij de draad weer oppakten? Een gesprek over de grenzen van de menselijke waardigheid in al zijn facetten. Te gast:  * Willem Lubbersen, ex-dakloze, UNIFIL-veteraan. Hij is tegenwoordig voorzitter van de cliëntenraad van het Leger des Heils; * Wim Eickholt, oud-docent, was een jaar lang dakloos in Utrecht. Hij ontworstelde zich aan zijn drankverslaving en kreeg dankzij de inspanning van zijn netwerk een huis. Hij schreef twee boeken over zijn ervaringen; * en Frank Engelbertink, oud-manager in de transport. Sinds hij zelf een tijd buiten sliep is hij een bevlogen dakloosheidsbestrijder. Als ervaringsdeskundige is hij werkzaam bij het Leger des Heils en ambassadeur voor Housing First Nederland. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-91.html).

Hoewel we weten dat pesten diepe krassen in de ziel kerft, is het toch nog altijd een hardnekkig maatschappelijk probleem. Van gemene opmerkingen en buitensluiten, tot uitlachen, opwachten of in elkaar slaan. Op school, maar ook in de buurt of op de werkvloer vindt zulk grensoverschrijdend gedrag plaats. Als je gepest wordt, ben je al gauw geneigd om te denken dat het aan jou ligt. Maar pesten is een stelselmatige vorm van agressie die zich in groepsverband voordoet, waarbij de macht ongelijk verdeeld is. In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met drie gasten die in het verleden zelf gepest zijn of gepest hebben. Hoe kijken zij terug op die tijd? Hoe heeft het pesten hun verdere levens beïnvloed? En heeft het hen veranderd als persoon? * Hans Gelissen werd tien jaar lang dagelijks gepest, wat al begon op de basisschool. In de hoop het pesten te stoppen, begon hij op zijn 16e zelf te pesten. Zijn eigen zoon en dochter werden ook gepest. Om de pijn te verdoven, raakte zijn zoon verslaafd aan drank en drugs. Zo kwam zijn leven op zijn 25e ten einde; * Alice Fokkelman is schrijver en personeelstrainer. Haar hele lagereschooltijd werd ze gepest door een oudere schoolgenoot. Net als in haar thriller Ik ken je nog komt de pestkop uit haar verleden weer bij haar in de buurt wonen. De pester van Alice las haar boek en reageerde; * Stijn Raijmakers stotterde hevig vanaf het moment dat hij kon praten. In de laatste jaren van de basisschool werd hij elke dag gepest, uitgelachen en geslagen. In 2021 raakt hij zo diep in de put dat hij zijn polsen doorsnijdt. In zijn boek Alleen rust kan je redden beschrijft hij hoe hij na zijn worstelingen zijn zelfvertrouwen terugvindt. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-90.html).

Het tbs-systeem in Nederland staat onder grote druk. Terwijl rechters steeds vaker tbs met dwangverpleging opleggen (https://www.flipsnack.com/narua/tbs-nederland-cijfers-2021-flipbook/full-view.html) hebben tbs-klinieken in Nederland al jaren te maken met te weinig plek en een groot tekort aan gekwalificeerd personeel. Tegelijkertijd lijkt het beeld van tbs bij het grote publiek vooral gevormd te worden door de schokkende incidenten zowel binnen als buiten de kliniek die geregeld de media halen, wat het voor ex-tbs'ers extra lastig maakt om na hun tijd in tbs hun draai in de samenleving weer te vinden. Toch blijkt uit de cijfers (https://www.tbsnederland.nl/media/5478/2019-DEF-infographic-tbs-april-2019.pdf) wel degelijk dat tbs onze samenleving veiliger maakt. Waar ongeveer de helft van de ex-gedetineerden in Nederland binnen twee jaar na het uitzitten van hun gevangenisstraf recidiveert, gaat dat bij ex-tbs'ers om 'slechts' twintig procent. Kortom: de samenleving heeft tbs nodig, maar andersom heeft het systeem ook de samenleving nodig. In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met mensen die het tbs-systeem in Nederland van binnenuit kennen. Over hoe goed – en minder goed – het systeem eigenlijk werkt, over het beeld dat de samenleving heeft van tbs (en andersom) en over hoe moeilijk het kan zijn voor ex-cliënten om die drie letters ook na hun periode in de kliniek achter zich te laten. Te gast: * Geert (1960) kreeg in 2001 door de rechter tbs met dwangverpleging opgelegd wegens afpersing. In 2022 werd deze maatregel voorwaardelijk beëindigd. Deze maand krijgt hij te horen of zijn voorwaardelijk verlof met nog een jaar wordt verlengd; * Abdel Ytsma (1966) is medeoprichter en partner van Bureau TBS Advocaten (https://www.bureautbs.nl/#advocaten) en vertegenwoordigt als expert op het gebied van tbs en strafrecht tientallen tbs-gestelden, waaronder Geert. Hij is daarnaast medeoprichter en lid van de Vereniging van TBS-advocaten; * Inge Schilperoord (1973) is schrijver en werkt als forensisch psycholoog bij o.a. het Pieter Baan Centrum. Haar debuut Muidhond (https://uitgeverijpodium.nl/product/7882/) werd in meerdere talen vertaald en in 2019 verfilmd. Vorig jaar verscheen haar tweede roman Het licht in de stad (https://uitgeverijpodium.nl/product/8501/) en schreef ze mee aan de essaybundel Op de sofa (https://dasmag.nl/product/maurits-de-bruijn-op-de-sofa/). Voor Psychologie Magazine (https://www.psychologiemagazine.nl/redacteur/inge-schilperoord/) schrijft ze maandelijks een column; * Lilian Kuipers (1986) is forensisch psychiater in tbs-kliniek Inforsa (https://inforsa.nl/over-inforsa/) (Amsterdam) en plaatsvervangend opleider bij het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NIFP (https://www.nifp.nl/onze-organisatie)). Daarnaast schrijft ze op regelmatige basis columns voor Medisch Contact (https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/bloggers-columnisten/bloggercolumnist/lilian-kuipers). Meer over de aflevering en de gasten vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-89.html).

De jeugdzorg – en in het bijzonder de jeugdbescherming – ligt terecht onder het vergrootglas. Jeugdbeschermers begeleiden namelijk de kwetsbaarste kinderen van wie hun veilige ontwikkeling zodanig in het geding is, dat de overheid moet ingrijpen. Maar hoe gaat dat eigenlijk in praktijk? Voor welke dilemma's staan jeugdzorgmedewerkers bij bijvoorbeeld het uit huis plaatsen van kinderen? Welke afwegingen maken zij als een situatie thuis onwenselijk is, maar nog niet onveilig genoeg? En heb je als goedwillende jeugdzorgmedewerker eigenlijk wel een keuze, in een door wachtlijsten vastgelopen systeem? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met jeugdbeschermers en professionals uit de gedwongen jeugdhulp. Welke systeempijn ervaren zíj? Hoe gaan ze om met alle maatschappelijke kritiek? En kunnen ze nog trots zijn op hun taak: het beschermen van kinderen? Te gast: * Cora Bakker (47) werkt al ruim twintig jaar als gedragswetenschapper bij Jeugdbescherming West (https://jeugdbeschermingwest.nl/). Ze is sinds 2018 voorzitter van gedragswetenschappers binnen de Jeugdbescherming en leidt daar ook het project Zo thuis mogelijk opgroeien (https://www.jeugdbescherming.nl/zo-thuis-mogelijk-opgroeien/); * Patricia Bakker-Leenders (39) werkt als gedragsdeskundige bij de William Schrikker Groep (https://www.williamschrikker.nl/) in de regio Zuid-Holland, een stichting die hulp en ondersteuning biedt aan kinderen met een (verstandelijke) beperking of chronische ziekte en kinderen van ouders met een beperking; * Luwineke Odolphy (54) werkt al 27 jaar in de regio Arnhem als gezinsvoogd voor Jeugdbescherming Gelderland (https://www.jbgld.nl/). Ze studeerde voorlichtingskunde en maatschappelijk werk en doet naast haar werk een opleiding tot systemisch begeleider; * Freerk Lap (45) is sinds drie jaar gezinsvoogd binnen de Jeugdbescherming Gelderland (https://www.jbgld.nl/) in de regio Harderwijk en is bijna afgestudeerd in de pedagogiek. Hij werkte jarenlang als beroepsmilitair en heeft naast zijn huidige werk in de jeugdzorg een onderneming in jongerenwerk. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-88.html#). #PubliekeTribune

In ons land weten zo'n 60 duizend mensen dat ze minstens één Joodse grootouder hebben en kent de Joodse gemeenschap niet meer dan 10 duizend leden, minder dan 1 promille van de Nederlandse bevolking. Tegelijkertijd steeg in datzelfde land in 2021 het aantal antisemitische incidenten met 36 procent ten opzichte van 2020, is het aantal online antisemitische uitlatingen de afgelopen jaren explosief gestegen en is er sinds twee jaar een Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-justitie-en-veiligheid/organisatie/organogram/nationaal-coordinator-antisemitismebestrijding-ncab) die de Nederlandse regering gevraagd en ongevraagd advies geeft over de aanpak van antisemitisme: discriminatie, bedreiging of intimidatie van de Joodse gemeenschap. In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met verschillende generaties Joodse Nederlanders over hoe het is om Joods te zijn in een land waar het antisemitisme nog altijd springlevend is en de kennis over de geschiedenis van de Joodse gemeenschap onder jongeren juist lijkt af te nemen. Wat voor impact hebben dit soort maatschappelijke ontwikkelingen op Joodse Nederlanders zelf? Te gast:  * Tamar Efrati (1997) is Marokkaans-Joods en studeert en woont in Amsterdam. Ze woonde een aantal jaar in Israël, waar veel van haar familie woont, en diende daarvan twee jaar vrijwillig in het Israëlische leger als sociaal werker voor gewonde soldaten. Tussen 2021 en 2022 was ze voorzitter van de Joodse jongerenorganisatie CIJO (https://protect-de.mimecast.com/s/GDw2Cr2jq9C8O13zF4mGW6?domain=cidi.nl); * Jaïr Stranders (1978) is theatermaker en filsoof, woontachtig in Amsterdam. Is sinds 2010 mede-initiatiefnemer en artistiek leider van de landelijke 4 mei-manifestatie Theater Na de Dam (https://protect-de.mimecast.com/s/bTZTCvQnxZI7Z20PFA6q_9?domain=theaternadedam.nl) en daarnaast voorzitter van het Comité Herdenking Februaristaking 1941 (https://protect-de.mimecast.com/s/Xte2Cw0oyrSGnAZ4F1gBnA?domain=februaristaking.nl). Zelf is hij liberaal-joods, maar niet gelovig; * Hadassa Hirschfeld (1951) werd na de oorlog geboren in een Joods gezin in Utrecht dat de oorlog had overleefd. Ze studeerde geschiedenis en studeerde af op het onderwerp Holocaust-ontkenning en was jarenlang betrokken bij het in kaart brengen van antisemitische incidenten in Nederland; * Mattie Tugendhaft (1937) groeide op in een Joods gezin in Maastricht en moest toen hij vijf jaar oud was al onderduiken, uiteindelijk op wel tien verschillende plekken. Hij is al zestig jaar getrouwd met Myrna, die als kind werd afgevoerd naar Bergen-Belsen. In 2021 waren zij beiden mede-eiser in een kort geding tegen FvD-voorman Thierry Baudet, wegens antisemitische tweets. Meer info over de gasten en de opzet van de aflevering vind (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-87.html#) je hier.

Een aardbeving in Turkije en Syrië, de oorlog in Oekraïne, uitgestelde migratie na corona, een krappe arbeidsmarkt en een gebrekkige asielopvang voeren de druk bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) alsmaar op. Het aantal eerste asielverzoeken lag het afgelopen jaar op 35 duizend, het grootste aantal sinds 2015, terwijl er inmiddels een tekort van 40 duizend opvangplekken dreigt en de wachttijd voor een eerste gehoor is opgelopen tot gemiddeld drie maanden... Hoe houden IND-medewerkers in deze tijden van asielcrisis het hoofd koel? Coen Verbraak gaat in deze aflevering van De Publieke Tribune in gesprek met IND-medewerkers over de dilemma's waar zij voor komen te staan bij de beoordeling van asielaanvragen. Hoe is het om zulke hondsmoeilijke keuzes te maken in een ethisch, politiek en juridisch mijnenveld? In een wereld die bij voorbaat ongelijk en onrechtvaardig is? Hoe oordeel je over gedropte kinderen, over 'onbewijsbare' zaken als levensovertuiging of seksuele geaardheid? Het werk van IND'ers is vaak grijs gebied, terwijl ze een zwart-wit beslissing moeten nemen: een salomonsoordeel over het leven van een ander. Waar ligt de grens tussen mens en dossier? Te gast: * Sietske Doske – manager Asiel en Bescherming bij de IND en verantwoordelijk voor de locatie Schiphol. Begon als hoor- en beslismedewerker in Den Bosch, waar ze vooral met minderjarige vreemdelingen werkte; * Alvin Hasken – als manager en directielid Asiel en Bescherming is hij verantwoordelijk voor het aansturen van het IND-personeel in het aanmeldcentrum voor asielzoekers in Ter Apel, waar hij zich vooral afgelopen zomer geconfronteerd zag met het uit zijn voegen barstende asielsysteem; * Peter van Lent –al bijna dertig jaar hoor- en beslismedewerker voor de IND in Den Bosch. Hij nam tot vorig jaar als acteur en zanger deel aan het veelbesproken theaterstuk Salomonsoordeel (https://www.tgilay-salomonsoordeel.nl/) van Ilay den Boer over de Nederlandse asielprocedure; * Marloes Rotensen – werkt al meer dan tien jaar als senior hoor- en beslismedewerker voor de IND in Ter Apel. Meer info over de gasten en de opzet van de aflevering van je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-86.html#). #PubliekeTribune

Vrienden zijn voor het leven, denken we vaak. Maar ook goede, hechte vriendschappen komen soms tot een eind. Velen van ons maken weleens mee dat een vriendschap wordt verbroken, en toch praten we er weinig over. Meestal verwateren vriendschappen, maar soms komt het tot een nadrukkelijke breuk. Dat laat z'n sporen na: het gemis is groot en je kan je diep gekwetst voelen, je ervoor schamen, of je er schuldig over voelen. Wat maakt dat een vriendschap wordt verbroken en hoe gaan we om met vriendschapsverdriet?  Presentator Coen Verbraak spreekt daarover met drie gasten:  * Henk Bakboord raakte een goede vriend kwijt, die tijdens de pandemie verstrikt raakte in complotdenken en niet meer te bereiken was. * Uus Knops is psychiater en rouwdeskundige. Zij schreef met Joris Hessels het boek Een klein afscheid, over afscheid nemen bij leven, zoals met een verbroken vriendschap. Zelf maakte zij ook een heftige vriendschapsbreuk mee, toen een studiegenoot waar ze lief en leed mee deelde afstand van haar nam. * Beate Volker is socioloog en doet al jaren onderzoek naar vriendschap, die zij ziet als het sociale weefsel in de samenleving. De vriendschappen die zij zelf verloren heeft kwamen niet abrupt tot einde, maar verwaterden.

Zaterdagavond 31 januari 1953. Een zware noordwesterstorm van windkracht 10 bereikt de Nederlandse kust. In Zeeland bereikt de storm op de late avond zijn hoogtepunt en zorgt het samen met springtij voor een springvloed. Zeewater stuwt al gauw op tot ongekende hoogtes. Om 03.24 uur wordt in Vlissingen de hoogste waterstand gemeten: 4,55 meter boven NAP. Op meer dan 150 plaatsen in Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant breken de dijken, omdat ze de hoeveelheid water niet aankunnen. De gevolgen zijn rampzalig. Zondagmiddag wordt de bevolking opgeschrikt door een tweede vloedgolf die nog meer slachtoffers maakt dan de eerste. Uiteindelijk kost de watersnoodramp aan 1836 mensen en bijna 200.000 dieren het leven. Meer dan 70.000 mensen moeten worden geëvacueerd, ruim 150.000 ha grond overstroomt. Totale geschatte schade: 1,5 miljard gulden. Hoewel de gebeurtenissen van 1953 voor altijd in de geheugens van de ooggetuigen gegrift zullen blijven staan, duurde het maar liefst veertig jaar voordat de eerste herdenking van de watersnoodramp een feit was. Wat maakte dat dit nationale trauma zo lang onbespreekbaar bleef? Hoe leven de gebeurtenissen van toen nog altijd door in de hoofden van de mensen die erbij waren? En welke impact heeft de grootste Nederlandse natuurramp van de 20e eeuw gehad op onze omgang met het water? In deze speciale aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak vanuit het Watersnoodmuseum in het Zeeuwse Ouwerkerk met ooggetuigen van de watersnoodramp van 1953, die dit jaar exact zeventig jaar geleden plaatsvond.Te gast: Ria Geluk Dick Sies Sjef Muijlkens Corine Nijenhuis Meer over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-84.html).

Leven met een kind dat lijdt aan een zeer ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking is voor een groot deel overleven. Zo'n negentig procent van deze naar schatting tweeduizend kinderen woont gewoon thuis bij hun ouders. Hoe communiceren zij met iemand die altijd op het niveau van een baby blijft steken en nauwelijks kan vertellen of hij pijn of angst heeft? Zeker nu zwaar gehandicapte kinderen door verbeterde zorg en medicatie steeds vaker volwassen worden, komt ook de vraag dichterbij: wie zorgt er voor mijn kind als ik er straks niet meer ben? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak zorgouders van kinderen met een zeer ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking over de dilemma's waar zij mee worstelen, over de grenzen van een waardig bestaan, maar ook over wat zoveel onvoorwaardelijke liefde hun voor moois heeft gebracht. Te gast: * Christa Otterski, alleenstaande zorgmoeder voor Jordi (27), die sinds anderhalf jaar in een instelling woont, waardoor Christa haar eigen leven en carrière weer enigszins kon oppakken. Een toekomstgerichte keuze, maar tegen haar gevoel, want voor Jordi een achteruitgang. * Hans Verhaar, sinds 16 jaar 'beroepspapa' van Louette (26), de laatste acht jaar als alleenstaande vader. Voltooide de afgelopen jaren twee studies, waaronder positieve psychologie. Heeft daarnaast nog twee volwassen kinderen, die inmiddels uit huis zijn. Overweegt Louette onder te brengen in een instelling, nu er in de dagbehandeling een permanente plek beschikbaar is. * Sarike de Zoeten, fulltime zorgmoeder voor Bram (24), die al zijn leven lang meerdere epileptische aanvallen per dag heeft en nog altijd het niveau van een baby heeft. Richtte in 2016 Stichting 2CU op, met als doel om door zichtbaarheid en aandacht voor de kwaliteit van leven van mensen met een zeer ernstige meervoudige beperking en hun gezin te waarborgen; * en Marga Nieuwenhuijse, orthopedagoog en ethisch onderzoekster aan het Medisch Universitair Centrum, promoveerde op de kwaliteit van leven voor mensen met een ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking. Werkte 34 jaar als hoofd, directeur en bestuurder van Omega, een dagbehandeling voor ernstig meervoudig gehandicapten. Meer over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-83.html). #PubliekeTribune

Iedere acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord, vaak door een (ex-)partner of familielid. Dit dodelijke geweld tegen vrouwen wordt ook wel femicide genoemd, omdat vrouwen vanwege hun vrouw-zijn door mannen worden vermoord. Veruit de meest voorkomende aanleiding is een relatiebreuk die niet wordt geaccepteerd. Ondanks de schokkende aantallen wordt het probleem in Nederland nog altijd onderschat. Dat maakt dat instanties niet altijd adequaat handelen, terwijl er bij partnergeweld levens op het spel kunnen staan. In deze uitzending gaat Coen Verbraak in gesprek met mensen die femicide van dichtbij kennen. Hoe ziet dit dodelijke geweld tegen vrouwen binnen intieme relaties eruit? Wat merken naasten ervan en hoe heeft het hun levens getekend? Waarom zijn de plegers met name mannen? En wat staat ons te doen? Te gast: * Lia en Anne-Marije van den Bersselaar zijn de moeder en de zus van Clarinda van den Bersselaar. Clarinda werd in 2021 vlakbij het huis van haar ouders in Den Bosch doodgestoken door haar ex-partner, voor de ogen van hun 1-jarige dochter in de kinderwagen. Clarinda werd 34 jaar en laat een dochter na; * Barbara Godwaldt is de zus van Gea Godwaldt. Gea werd in 2020 door haar man in hun woning in Made vermoord. Daarna heeft hij zichzelf opgehangen. Gea werd 48 jaar en laat een dochter na; * en Renée Römkens is emeritus hoogleraar gendergerelateerd geweld aan de Universiteit van Amsterdam. Zij doet al sinds eind jaren 80 onderzoek naar deze problematiek en schreef er meerdere boeken over. Haar proefschrift was het eerste onderzoek in Europa naar geweld tegen vrouwen. Meer over de gasten en de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2023/aflevering-82.html#).

Nieuw jaar, nieuwe kansen. Toch? Maar wat als je alle hoop op die mooie toekomst al een tijdje helemaal kwijt bent? Uit onderzoek bleek de afgelopen jaren al dat relatief veel jongeren kampen met depressieve klachten, gevoelens van eenzaamheid of suïcidale gedachten. Toch is daarvoor aankloppen bij de ggz voor lang niet iedereen een optie. Want wat als je leven zo is ontwricht dat je gebrek aan vertrouwen in alles en iedereen die weg naar herstel in de weg zit? Voor deze psychisch kwetsbare jongeren kan contact met ervaringsdeskundigen hét verschil maken. Ze hebben vaak creatieve oplossingen, kunnen vanuit hun eigen ervaringen cliënten aanmoedigen tijdens hun herstel en het taboe op psychische problemen helpen doorbreken. Toch zien onderzoekers (https://www.hu.nl/onderzoek/projecten/bijdrage-van-ervaringskennis-en-deskundigheid-aan-herstelgerichte-ggz) dat het tot op heden nog maar vrij beperkt benut en erkend wordt. In deze eerste aflevering van De Publieke Tribune in het nieuwe jaar gaat gastpresentator Nadia Moussaid in gesprek met jongeren over hoe ervaringskennis in de hulpverlening aan psychisch kwetsbare jongeren het verschil kan maken. Te gast: * Jess (22), heeft geen makkelijke jeugd gehad, stopte op zijn 18e met school en sliep een tijd lang alleen maar op straat. Professionele hulpverlening werkte niet voor hem, om hij merkte dat niemand hem daar begreep. Inmiddels wordt hij goed geholpen om zijn leven weer op de rit te krijgen; * Esther (30), werd al op haar 18e uit huis gezet en werd daardoor een paar jaar dakloos. Na tien jaar lukte het haar toch om de draad weer op te pakken. Op dit moment wordt ze opgeleid tot sociaal werker en probeert ze vanuit haar eigen ervaringen andere jongeren te begeleiden in hun weg naar herstel; * en Claudia Janssen, coördinator en mede-oprichter van stichting ONTDEC (https://www.ontdec.nl/), een stichting die o.a. jongeren die zelf in ontwrichtende levenssituaties hebben gezeten, opleidt tot ervaringscoaches, om zo andere jongeren wiens levens ontwricht dreigen te raken bij te staan in hun weg naar herstel. Meer over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-81.html). #PubliekeTribune

"Was ik maar ongeneeslijk ziek, dan zouden de mensen bewonderend zeggen: dat hij dat nog kan! Terwijl ze nu denken: eigenlijk kan dit niet meer." Was getekend, Freek de Jong (78). Met zijn nieuwste show De schreef weet hij nog altijd van geen ophouden. Op de laatste dag van 2022, precies veertig jaar geleden nadat hij met zijn eerste oudejaarsconference op de planken stond, spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune met Freek de Jonge over de algehele stand van het land en over de grote vragen van deze tijd.  Te gast: * Freek de Jonge (1944) stond al in 1968 met zijn eerste avondvullende programma op de planken. Toen nog met Bram Vermeulen, met wie hij aan het begin van zijn carrière het duo Neerlands Hoop in Bange Dagen vormde. Vanaf 1980 ging hij solo verder en maakte hij talloze voorstellingen en liedjes, waarmee hij meerdere prijzen won. Precies veertig jaar geleden verzorgde hij zijn allereerste oudejaarsconference: De openbaring (https://www.youtube.com/watch?v=sw9QVUDYhq0) (1982). Tot en met begin januari 2023 treedt hij op met zijn show De schreef (https://freekdejonge.nl/speellijst/). Meer info over de aflevering vind je hier (/human/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-80). #PubliekeTribune

Premier Rutte bood het afgelopen jaar zijn 'diepe excuses' aan voor het extreem oorlogsgeweld waaraan Nederlandse soldaten zich tijdens de dekolonisatieoorlog in de periode 1945-1949 schuldig hebben gemaakt in Indonesië. Een oorlog waarbij zo'n zesduizend Nederlandse soldaten en honderdduizend Indonesiërs het leven lieten. Veel oorlogsmisdaden uit die oorlog bleven onbestraft, zo werd afgelopen jaar onomstotelijk bewezen in een omvangrijke wetenschappelijke studie (https://www.niod.nl/nl/projecten/onafhankelijkheid-dekolonisatie-geweld-en-oorlog-indonesie-1945-1950) van het NIOD. Hoe moet Nederland in het reine komen met zijn koloniale verleden? Coen Verbraak praat er tijdens deze speciale kerstuitzending van De Publieke Tribune over met de Vlaamse schrijver en cultuurhistoricus David van Reybrouck. Een gesprek over zijn kolossale boek Revolusi, over Indonesië, de rol van Nederland en over het omgaan met een pijnlijke koloniale erfenis. Te gast:  * David Van Reybrouck, Vlaams cultuurhistoricus, archeoloog en succesvol schrijver. Van zijn hand verschenen essays, proza, poëzie en theater, maar bij het grote publiek geniet hij vooral bekendheid door werken als Congo: een geschiedenis (https://www.debezigebij.nl/boek/congo/paperback/9789403170602) (2010) en het recentere Revolusi: Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld (https://www.debezigebij.nl/boek/revolusi/gebonden/9789403183404) (2020), beiden uitgegeven door De Bezige Bij. Meer info over de aflevering vind je hier (/human/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-79). #PubliekeTribune

Grandioos mislukken. Iedereen maakt het weleens mee: in de sport, de liefde, de wetenschap, het onderwijs of het ondernemen. En toch, de meesten van ons zullen zich er niet voor op de borst slaan. Zonde, want er valt zoveel te leren uit onze 'mislukkingen,' want waarom slaagde een project niet? Was je te vroeg of te laat met je innovatie? Leed je aan een tunnelvisie? Is er wel naar alle partijen geluisterd? En meestal geldt de schrale troost: niet geprobeerd is altijd mis. In deze aflevering van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met uitvinders en wetenschappers over hun beste mislukkingen. Of eigenlijk: over de complexiteit van innoveren en ondernemen. Bekende voorbeelden zijn de Post-it (niet-plakkende lijm) en de Viagra-pil (bedoeld voor hartklachten). Zou het mogen mislukken niet juist gestimuleerd moeten worden om tot creatieve en onverwachte oplossingen te komen? Wetenschapper Paul Iske, naar eigen zeggen de 'te' vroege uitvinder van LinkedIn, definieert een briljante mislukking als 'een goed voorbereide poging om iets te realiseren met een andere uitkomst dan gepland.' Te gast: * Paul Iske (1961), innovatiehoogleraar aan de Universiteit van Maastricht en technisch natuurkundige. Hij noemt zichzelf 'Chief Failure Officer' van het door hem opgerichte Instituut voor Briljante Mislukkingen; * Gaston Remmers (1965), ruraal socioloog en directeur Stichting Mijn Data Onze Gezondheid. Maakte zich met zijn veelbelovende initiatief 'Mijneigenonderzoek' hard voor onderzoek van burgers zélf naar hun eigen gezondheid en daarmee die van velen; Edwin van der Heide (1964), multi-ondernemer, uitvinder en docent aan de Hogeschool Commerciële Economie Leiden. Is o.a. initiatiefnemer en aandeelhouder van McNetiq, een bedrijf dat magneettechnologie toepast; en Felienne Hermans (1984), hoogleraar didactiek van de informatica aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en ontwerper van een universele en eenvoudig te leren programmeertaal Hedy. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-78.html). #PubliekeTribune

Uren woelen in je bed, zonder de slaap te kunnen vatten. Of wel in slaap vallen, maar steeds weer wakker worden. Zo'n een op de tien Nederlanders heeft veel last van dit soort slaapproblemen, volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek. Langdurige slapeloosheid kan leiden tot vermoeidheid, verminderde concentratie en zelfs mentale en lichamelijke gezondheidsschade zoals depressie of hart- en vaatziekten. Waarom slapen velen van ons zo slecht? Hoe ga je de nacht in als je vaak geen oog dicht doet? En welke gevolgen heeft het?  In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak daarover in gesprek met vier gasten: * Vrouwkje Tuinman is dichter en journalist. Ze heeft al zeventien jaar ernstige slaapproblemen, werd naar eigen zeggen 'gek' en raakte dusdanig overprikkeld dat ze zich gedeeltelijk terug moest trekken uit het dagelijks leven. * Dan Afrifa is schrijver en historicus. Sinds hij het huis uit is heeft hij meer moeite met slapen. Piekeren kan hem uit zijn slaap houden. * David Krooshof is geluidstechnicus en docent. Door een trauma rond de dood van zijn vader kreeg hij nachtmerries en slapeloze nachten.  * Eus van Someren is slaapexpert bij het Herseninstituut. Hij doet onderzoek naar goede en slechte slapers, om slapeloosheid beter te kunnen behandelen.

In de nacht van 7 op 8 december 1982 werden zestien prominente Surinamers die kritiek hadden op het militaire regime van toenmalig legerleider Desie Bouterse van hun bed gelicht. Hun plek van bestemming: Fort Zeelandia, het toenmalige hoofdkwartier van het militaire bewind in Suriname. De prominente advocaten, journalisten, ondernemers en vakbondsleiders werden er gemarteld – vijftien van hen werden er gefusilleerd. In 2019 werd hoofdverdachte Desi Bouterse, die op dat moment in zijn tweede termijn als president van Suriname zat, tot twintig jaar gevangenisstraf veroordeeld. Het hoger beroep duurt nog altijd voort. De moorden die die decembernacht gepleegd werden zorgden voor een verdeeldheid in de samenleving die nog tot op de dag van vandaag voortduurt. Veertig jaar na dato wordt er nog altijd moeizaam over deze geschiedenis gepraat. In De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak daarom, aan de vooravond van de jaarlijkse herdenking van de Decembermoorden, samen met betrokkenen over de gebeurtenissen die dit jaar precies veertig jaar geleden plaatsvonden. Welke impact heeft het bloedbad van Fort Zeelandia gehad op nabestaanden? En hoe leven de gebeurtenissen van toen nog altijd door in het Suriname van nu? Te gast:  * Rita Rahman (1953) is de oudere zus van Lesley Rahman en ex-vrouw van Bram Behr, die beiden op 8 december 1982 werden gemarteld en geëxecuteerd tijdens de Decembermoorden in Fort Zeelandia. Voor de coup van 1980 vertrok ze naar Nederland, waarna ze tientallen jaren werkte voor het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken; * Joyce Rahman (1959) is de jongere zus van Lesley Rahman. Ze was erbij toen hij in de nacht van 7 op 8 december bij hen thuis van zijn bed werd gelicht. Joyce heeft het zwaar gehavende lichaam van Lesley geïdentificeerd. In het 8-Decemberproces getuigden ze later samen met haar moeder tegen Desi Bouterse; * Ananta Khemradj (1990) werd geboren in Nederland en groeide op in Suriname. Dit jaar verscheen Beste meneer Bouterse (https://www.youtube.com/watch?v=5SjLe6B-zIU) (2022), waarin ze onderzoek doet naar hoe haar generatie verder moet in de nasleep van de Decembermoorden. De documentaire is donderdag 1 december om 22:20 te zien bij de EO op NPO 2, daarna op NPO Start (https://www.npostart.nl/doctalks/27-11-2022/WO_VPRO_20027128); * en Jan Pronk (1940) was als minister van Ontwikkelingssamenwerking nauw betrokken bij het Nederlandse Suriname-beleid en was aan Nederlandse zijde dé hoofdrolspeler in de onafhankelijkheid van Suriname in 1975. Zijn ervaringen tekende hij op in het boek Suriname: Van wingewest tot natiestaat (https://lmpublishers.nl/suriname-jan-pronk/) (Lm Publishers, 2020). Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-76.html).

Aan de vooravond van de start van het WK gaat Coen Verbraak in De Publieke Tribune met voetbaltrainers van weleer Foppe de Haan en Guus Hiddink op zoek naar wat het wezen is van een goede voetbaltrainer. Hoe is het om een aantal weken met spelers opgesloten te zitten tijdens een groot toernooi? Ook het ongemak over het toernooi in Qatar dat 20 november begint en de subcultuur van de voetbalwereld in het algemeen komen aan de orde. Te gast: * Guus Hiddink (Varsseveld, 8 november 1946) was leraar lichamelijke opvoeding en daarna voetballer bij o.a. De Graafschap, PSV en NEC. Hij was onder meer trainer van PSV, Valencia, Real Madrid, Chelsea en Anzji Machatsjkala en leidde als bondscoach de nationale elftallen van Nederland, Zuid-Korea, Australië, Rusland, Turkije, China–21 en Curacao. Hij is ereburger van de stad Eindhoven, heeft een voetbalstadion met zijn naam in Zuid-Korea, ontving een eredoctoraat van de universiteit van Seoul; * en Foppe de Haan (Lippenhuizen, 26 juni 1943) volgde in zijn jonge jaren een opleiding tot onderwijzer en speeld voetbal bij verschillende amateurclubs. Vanaf 1974 begon zijn carrière als voetbaltrainer bij SC Heerenveen, waar hij uiteindelijk de langstzittende trainer werd. Hij kreeg landelijke bekendheid door zijn succes met Jong Oranje, waarmee hij in 2006 en 2007 het Europees Kampioenschap won. In 2017 hielp hij als assistent-bondscoach van Sarina Wiegman het Nederlandse nationale damesvoetbalelftal aan de winst van het Europees Kampioenschap in eigen land. Meer over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-75.html).

De betalingsproblemen stapelen zich op, zegt het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (het Nibud) in een rapport dat vandaag uitkomt. Eerder becijferde het instituut al dat één op de drie huishoudens maandelijks worstelt met rondkomen. De stijgende huishoudkosten, waaronder de energieprijzen, zorgen voor een toename in betalingsachterstanden. Een kleine schuld kan al snel een grote strop worden. Incassobureaus en deurwaarders maken zich op voor drukke tijden. Wat treffen zij aan achter de voordeur? Helpen zij mensen van de regen in de drup, of zijn zij de eerste stap naar een oplossing? En raken zij zelf wel eens verscheurd door het werk?    In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met deurwaarders en incassomedewerkers: * Patrick van der Pas is al 25 jaar deurwaarder en heeft een eigen kantoor in Den Haag. * Nergul Kapusuz is sinds 10 jaar deurwaarder en heeft een eigen kantoor in Tilburg.  * Jaime Jorba Bos is sinds 2014 eigenaar van een incassobureau in Rotterdam. * Arjan Vliegenthart is directeur van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud), het kenniscentrum voor huishoudfinanciën.  Meer over de gasten en de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-74.html).

"Een forum voor Greenwashing," zo omschrijft Greta Thunberg de COP27 (https://cop27.eg/#/), de klimaattop die van 6 tot 18 november plaatsvindt in de Egyptische badplaats Sharm el-Sheikh. Volgens Thunberg misbruiken wereldleiders de conferentie om de aandacht op zichzelf te vestigen. Thunberg: "Machthebbers hebben geen conferenties, verdragen of overeenkomsten nodig om echte klimaatactie te ondernemen. Ze kunnen vandaag beginnen." Ook onze eigen Nationale Klimaatweek (https://nkw2022.nl/), die deze week van start is gegaan, kan rekenen op hoongelach. Op initiatief van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat wordt van 31 oktober tot en met 6 november geprobeerd "om nóg meer burgers te inspireren zich in te zetten voor een beter klimaat." Want een beter klimaat begint bij jezelf, toch? Hoe eerlijk is die benadering eigenlijk? Wie vergeten we te betrekken bij zo'n kijk op de wereld? En wát laten we na in onze omgang met de aarde? Waar de Nationale Klimaatweek geheel in het teken lijkt te staan van wat we zélf kunnen bijdragen aan de klimaatstrijd, richt De Publieke Tribune zich in een speciale uitzending op wie en wat we dreigen te vergeten mee te nemen in die strijd. Vanuit de NPO Radio 1 Klimaatstudio (https://www.nporadio1.nl/nieuws/npo-radio-1-klimaatstudio/a8134738-b93a-495c-b1b2-ac6e31bc4dbc/luister-naar-de-toekomst-in-de-npo-radio-1-klimaatstudio) in Delft spreekt Coen Verbraak met klimaatonderzoekers en -ambassadeurs over de blinde vlekken in onze klimaataanpak, over wat er mist in onze omgang met de aarde en over naar wie en wat we misschien wel veel meer zouden moeten luisteren. Te gast:  * Daphina Misiedjan, universitair docent en onderzoeker aan het International Institute of Social Studies (ISS) van de Erasmus Universiteit, doet onderzoek naar klimaatongelijkheid en -onrechtvaardigheid in gebieden die al lang al te maken hebben klimaatverandering; * Tom Middendorp, voormalig Commandant der Strijdkrachten. Schreef begin dit jaar het boek Klimaatgeneraal, over hoe klimaatverandering de veiligheid in de wereld bedreigt; * Harpo ‘t Hart, artistiek directeur van de Ambassade van de Noordzee, een organisatie die het niet-menselijk leven een stem wil geven in onze democratie; * Joël Voordewind, oud-Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie en inmiddels speciaal ambassadeur bij ZOA, een noodhulp- en wederopbouworganisatie voor mensen in crisisgebieden. Meer info over deze aflevering vind je hier.

Een uithuisplaatsing kan rust en stabiliteit brengen, maar is ook enorm ingrijpend voor kinderen en ouders. De praktijk leert dat kinderen die uit huis geplaatst zijn, geregeld te maken krijgen met overplaatsingen, en niet altijd de benodigde behandeling ontvangen. Sinds 1945 kreeg maar liefst driekwart van de uit huis geplaatste kinderen te maken met psychologisch, fysiek of seksueel geweld, zo bleek eerder uit onderzoek van Commissie de Winter.  In deze aflevering van De Publieke Tribune aandacht voor de lange termijn effecten van een uithuisplaatsing. Wat doet een jeugd buitenshuis met je als volwassene? Coen Verbraak vraagt het aan vier ervaringsdeskundigen die kort of lang geleden in een jeugdzorginstelling of een pleeggezin verbleven. Welke invloed heeft dit op hun verdere leven gehad? Wat waren de beschermende factoren? Kregen zij de liefde, zorg en aandacht die zij verdienden? Heeft het opgroeien buitenshuis sporen achtergelaten in de beslissingen die zij tegenwoordig nemen? En wat zijn hun aanbevelingen over de jeugdzorg van nu? Te gast:  * Marlene van Steensel (61), bracht vier jaar van haar jeugd door in het Gelderse Jeugddorp De Glind (https://www.jeugddorpdeglind.nl/is-jeugddorp-glind/), waarover ze het boek 'Het Jeugddorp van Lotte' schreef, wat naar alle waarschijnlijkheid in het voorjaar van 2023 zal verschijnen. In 2011 richtte ze BE4YOU2 (http://be4you2.nl/index.php/info/wat-is-be4you2) op, een organisatie voor volwassenen met ervaringen in jeugdzorg; * Benito Walker (20), is student bestuurskunde, voormalig pleegkind en vicevoorzitter van de Nationale Jeugdraad (https://www.njr.nl/en/about-njr/). Hij zet zich in voor betere jeugdzorg, omdat hij uit eigen ervaring weet hoe het niet moet; * en Miko-Serko Mamoribo Carels (37), groeide van zijn derde tot zijn elfde op in een (disfunctioneel) pleeggezin. Hij zette JongWijs (https://www.jongwijs.org/over/) op, een netwerk voor jongeren in de pleegzorg. Meer over de aflevering en de gasten vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-72.html).

Wie slecht tegen onrecht zegt te kunnen, zal zich in het dagelijks leven vast wel eens tegen iets onrechtvaardigs hebben uitgesproken. Maar wat als je eigen rechtvaardigheidsgevoel je hele leven overhoop gooit? En aan welk lot verbindt een klokkenluider zichzelf zodra hij of zij besluit een misstand aan de kaak te stellen? Daar spreekt Coen Verbraak in deze aflevering van De Publieke Tribune over, met klokkenluiders zelf, en met hun naasten. Wat maakt dat sommige mensen bereid zijn zichzelf in dat soort situaties compleet opzij te zetten? Welke impact heeft het klokkenluiden op de mensen uit hun omgeving? En genieten klokkenluiders in Nederland eigenlijk wel genoeg bescherming? Te gast: * Roelie Post werkte eind jaren negentig als ambtenaar voor de Europese Commissie veel aan de kinderrechtenproblematiek in Roemenië, een land dat op dat moment lid probeerde te worden van de Europese Unie. Post ontdekte grootschalige corruptiepraktijken rondom de adoptie van Roemeense weeskinderen, maar kreeg in haar pogingen de schandalen aan het licht te brengen te maken met tegenwerking en bedreigingen. Ze werd gedwongen haar huis te verlaten en werd niet erkend als klokkenluider door de Europese Commissie; * Victor van Wulfen werkte als F-16 piloot voor het ministerie van Defensie toen hij op de vliegbasis in Eindhoven een groot gebrek aan veiligheidsmaatregelen ontdekte. Hij kaartte dit aan bij de leiding en verwachtte verbetering, maar in plaats daarvan werd hij psychisch voor gek verklaard en langzaam maar zeker de organisatie uitgewerkt; * Bijna vijfenveertig jaar lang streed de vader van Paul Veerman, Frits Veerman, voor eerherstel en om de hele waarheid boven tafel te krijgen van het spionageschandaal dat hij in de jaren zeventig aan het licht bracht. Veerman waarschuwde voor spionage door zijn Pakistaanse collega Abdul Khan bij Urenco in Almelo, een producent van verrijkt uranium. Pakistan kon daardoor een atoombom maken. Veerman werd als klokkenluider daarna het leven zuur gemaakt. Zoon Paul Veerman zet samen met zijn zus Joke Wortel sinds het overlijden van hun vader de strijd voort; * Kim Loyens is als onderzoeker verbonden aan het departement Bestuurs- en Organisatiewetenschap (USBO) van de Universiteit Utrecht. Ze deed veel onderzoek naar de internationale verschillen in wet- en regelgeving voor het melden van misstanden door klokkenluiders en de implementatie ervan door klokkenluidersautoriteiten en NGO's. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-71.html#).

Haar dood wakkert in Iran inmiddels al wekenlang ongeëvenaarde opstanden aan. De 22-jarige Mahsa Amini overleed een maand geleden, nadat ze werd opgepakt omdat ze haar hoofddoek niet volgens de geldende kledingvoorschriften van de islamitische dictatuur zou hebben gedragen. De demonstraties worden hardhandig neergeslagen door het regime, maar ondanks het risico op marteling en moord, klinkt de roep om vrijheid onverminderd door. Wat zetten Iraniërs – zowel daar als hier – op het spel door zich te verzetten tegen het regime? Waar vinden zij de moed? Zal het lukken een revolutie te ontketenen die tot systeemverandering leidt? En wat is de prijs van vrijheid?  In deze uitzending van De Publieke Tribune spreek Coen Verbraak daarover met drie Iraanse Nederlanders: * Mardjan Seighali is mensenrechtenactivist en voorzitter van het Humanistisch Verbond. Op haar 17e bracht ze 1,5 jaar in een Iraanse gevangenis door, waar ze gemarteld werd. Ze vluchtte met haar twee kinderen naar Nederland. Eenmaal hier werd ze bedreigd omdat ze zich tegen het regime uitspreekt. In haar boek Tot op de Dag tekende ze haar bewogen levensverhaal op. * Yaghoub Sharhani is journalist en schrijft voor de Groene Amsterdammer. Hij kwam op zijn 19e naar Nederland, nadat zijn broer en andere activisten in Iran gearresteerd werden, en hij zelf door de inlichtingendiensten werd gezocht. Onlangs werd een familielid van hem in een Iraanse gevangenis doodgemarteld. * Afagh is fotograaf en kunstdocent, en kwam op haar 11e met het ouders en zusje als politiek vluchteling naar Nederland. Eerder sprak ze zich nooit publiekelijk uit tegen het regime in Iran, maar sinds een week kan ze niet anders. Meer informatie over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-70.html#). #PubliekeTribune

Dat de Russische invasie in Oekraïne een grote impact op de levens van Oekraïners zou hebben, was al vanaf dag 1 duidelijk. Toch is voor veel Rússen de oorlog pas echt realiteit geworden sinds Poetin twee weken geleden aankondigde zijn land te mobiliseren. Sindsdien proberen duizenden jonge Russische mannen het land te ontvluchten richting Georgië, Kazachstan en Turkije. En dat terwijl veel Westerse buurlanden de grenzen voor Russen juist potdicht houden. In De Publieke Tribune daarom, een half jaar na onze eerdere uitzending Verscheurd door Moeder Rusland (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-46.html) en een dag na de 70e verjaardag van Poetin, nogmaals een gesprek met vier Russische Nederlanders. Hoe heeft de oorlog hun levens het afgelopen jaar veranderd? Hoe beïnvloedt de nieuwe realiteit de levens van hun naasten? En hoe moet het eigenlijk verder met Rusland, nu zóveel kritische Russen massaal geen toekomst meer zien in hun thuisland? Te gast:  * Anna Azernikova, geboren en getogen in Moskou en woont sinds 1998 in Nederland met haar Nederlandse man en kinderen. Ze is al bijna tien jaar lang artistiek leider van het Russische kamermuziekfestival Winteravonden aan de Amstel (https://www.winteravondenaandeamstel.nl/) in de Hermitage Amsterdam en geeft daarnaast leiding aan het Russisch Kamerkoor van Amsterdam; * Ira Heuvelman-Dobrolyubov, geboren in Sint Petersburg en woont al vijftien jaar met haar Nederlandse man en inmiddels twee kinderen in Nederland. Ze is bestuurslid bij Free Russia NL (https://freerussia.nl/), een grassroots community van Russisch-sprekende inwoners en burgers van Nederland, die protesten organiseert en humanitaire hulp biedt aan Oekraïne; * Zelim Mesidov, geboren in Grozny, de hoofdstad van de Russische autonome deelrepubliek Tsjetsjenië. Hij vluchtte vanwege de oorlog daar rond zijn achttiende met zijn neef via Het Rode Kruis naar Nederland. Toen Poetin op 21 september 2022 de mobilisatie afkondigde moest hij zijn familiebezoek in Tsjetsjenië voortijdig afkappen; * en Aliona Ovsiannikova-Voog, geboren in Moskou en getogen in Amsterdam. Ze is koorleider van de (tot maart 2022 nog Russisch-)Orthodoxe Parochie in Amsterdam en de dochter van de oprichters van deze kerk. De kerk scheidde zich aan het begin van de oorlog als eerste Russisch-Orthodoxe Kerk in het hele Westen af van de Moskouse Patriarch Kirill. Meer info over de aflevering van je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-69.html).

Dit jaar is het exact vijftig jaar geleden dat de Club van Rome het legendarische rapport De grenzen aan de groei (https://nl.wikipedia.org/wiki/De_grenzen_aan_de_groei) publiceerde, waarin de uitputtingsproblematiek van onze aarde centraal stond. Het rapport had een grote impact op ons milieubewustzijn en betekende min of meer het startschot van de milieubeweging. Maar wat hebben die milieubewegingen de afgelopen halve eeuw bereikt? Hoe hebben ze zich in al die jaren ontwikkeld? En zien ze de meeste verandering voortkomen uit oplossingen binnen het bestaande systeem? Of moet dat hele systeem juist eerst op z’n kop? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met betrokkenen van toen en nu, over hoe het er vijftig jaar na de Club van Rome eigenlijk voor staat met de milieubeweging. Te gast: * Leonie van der Maesen (96), in de oorlog werkte ze voor het Verzet, later werd ze in Australië geoloog en klimaatwetenschapper. Ze voerde haar leven lang actie tegen ontbossing, o.a. voor Greenpeace en Milieudefensie.  * Wouter van Dieren (81), milieuactivist van het eerste uur. Mede-oprichter van Milieudefensie, lid van de Club van Rome en duurzaam ondernemer.  * Aniek Moonen (24), als bestuurslid van koepelorganisatie de Jonge Klimaatbeweging zit ze vrijwel dagelijks aan tafel met CEO's en ministers te onderhandelen over klimaatdoelen.  * Hajar Yagkoubi (22), voormalig VN-jongerenvertegenwoordiger voor Nederland, tegenwoordig Next Generation keynote spreker en medeoprichter van het intergenerationele duurzaamheidsnetwerk: Eenentwintighonderd. Meer over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-68.html).

'Mensonterend,' zo omschreef toenmalig minister Ingrid van Engelshoven (Emancipatie) de oude Transgenderwet eind vorig jaar. Bij een bijeenkomst in de Ridderzaal bood ze namens het kabinet excuses aan voor de oude Wet Wijziging Geslacht (ook wel de Transgenderwet), die van 1985 tot 2014 van kracht was. In die jaren moesten mensen die hun geslachtsregistratie wilden wijzigen eerst geslachtsaanpassende operaties en onomkeerbare sterilisatie ondergaan. Deze operaties waren medisch niet noodzakelijk maar wel wettelijk verplicht. Met grote gevolgen voor de mensen bij wie op de geboorteakte een verkeerd geslacht stond vermeld. En toen waren daar nog geen jaar na de excuses van de minister de afgelopen weken ineens de posters op honderden reclameborden door het hele land van stichting Gendertwijfel. De stichting probeerde met de actie de discussie over de aanstaande aanpassing van de huidige Transgenderwet, waarover op maandag 26 september 2022 in de Tweede Kamer wordt gedebateerd, nieuw leven in te blazen. Met die wetswijziging wordt het makkelijker om officieel van geslacht te veranderen. De posters schoten bij velen in het verkeerde keelgat en werden al gauw beklad (https://www.rd.nl/artikel/988604-posters-gendertwijfel-beklad-eerste-klachten-ingediend) en gerapporteerd (https://www.transgendernetwerk.nl/klacht-tegen-angstzaaiende-posters/). In De Publieke Tribune geen discussie over deze wet. In het weekend voorafgaand aan het debat in de Tweede Kamer spreekt Coen Verbraak met mensen die de afgelopen decennia de impact van de Transgenderwet zelf hebben ervaren. Te gast: * Sjaan van der Jagt (1951) ging al in de jaren '70 in transitie, in een tijd dat het nog onmogelijk was om haar geslachtsregistratie te veranderen. Toen dat in de jaren '90 voor problemen zorgde en ze haar geslacht ook formeel wilde laten wijzigen, kon dat alleen na inwendig medisch onderzoek. "Dit voelde als een verkrachting van staatswege, een diepe vernedering"; * Brand Berghouwer (1976) is voorzitter van Transgender Netwerk Nederland en ging zelf pas rond zijn 40e in transitie, nadat de oude Transgenderwet in 2014 was afgeschaft. Dit jaar startte hij een procedure bij het College voor de Rechten van de Mens over discriminatie van transmensen in de zorg. Hij wil dat er meer bewustwording komt onder medisch specialisten; * Leonne Zeegers (1961) had bij haar geboorte zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken. Ze groeide op als jongen, onderging later meerdere operaties om lichamelijk een vrouw te worden, maar besloot later dat ze niet langer wilde kiezen tussen man of vrouw zijn. Omdat de Transgenderwet voor haar geen oplossing bood stapte ze in 2018 zelf naar de rechter. Ze werd de eerste persoon in Nederland van wie het geslacht in het paspoort werd veranderd in een X, voor genderneutraal. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-67.html#).

Het reguliere onderwijs staat onder druk. Door het lerarentekort. Door gedaalde leerprestaties. Volgens recent onderzoek is een kwart van de 15-jarigen praktisch ongeletterd. Ouders en kinderen zoeken daarom steeds vaker naar alternatieven om (basis)kennis onder de knie te krijgen. Kinderen zijn na schooltijd niet klaar, maar zetten hun lesdag voort bij particuliere organisaties voor bijles, huiswerkbegeleiding, een-op-eentutoring, examentraining of een snelcursus. In de afgelopen vijfentwintig jaar zijn de uitgaven aan aanvullend onderwijs meer dan vertienvoudigd. Is deze trend een symptoom van een doorgeschoten prestatiemaatschappij? Welke tekortkomingen ervaren bijscholingsdocenten bij hun pupillen? Vergroot bijles kansenongelijkheid of juist niet? En is deze ratrace eigenlijk wel gezond voor de ontwikkeling van onze kinderen? Coen Verbraak spreekt er in De Publieke Tribune over met bijlesdocenten, ondernemers in het particuliere onderwijs en een onderwijsfilosoof. Coen Verbraak spreekt er in De Publieke Tribune over met: * Sezgin Cihangir, directeur van het Nederlands Mathematisch Instituut (https://www.mathematischinstituut.nl/over-ons/), een prarticuliere onderwijsinstelling die zich richt op de kwaliteit van taal- en rekenonderwijs; * Jan Obbeek, oprichter van H2 (Haarlem Huiswerkbegeleiding (https://www.hkwadraat.nu/)) en tevens docent Frans aan het Stedelijk Gymnasium Haarlem; * Jan Bransen, auteur van Gevormd of vervormd? Een pleidooi voor ander onderwijs (https://wij-leren.nl/gevormd-of-vervormd-jan-bransen.php) en hoogleraar Filosofie van de gedragswetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen; * en Ricardo van der Veen, geeft al 14 jaar op vrijwillige basis bijlessen aan zo'n 30 kinderen op zijn zaterdagschool in buurthuis de Bontekraai in de Amsterdamse Bijlmer en doet dat tegenwoordig ook in Amsterdam-Noord. Meer info over deze aflevering van De #PubliekeTribune vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-66.html#).

Ruim twee miljoen mensen in Nederland hebben chronische pijn. Pijn waar je niet omheen kunt en die je leven bepaalt. Bij dit soort langdurige pijn staan artsen vaak met lege handen en krijgen patiënten te horen dat ze ‘ermee moeten leren leven’. Maar hoe doe je dat als het gevoel hebt dat je de hele dag in de fik staat? Wat maakt het zo moeilijk om langdurige pijnklachten te bestrijden? En hoe zorg je dat je niet je pijn wordt en als individu overeind blijft?    In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met artsen en patiënten die chronische pijn van dichtbij kennen.  * Bernadette de By kwam 7 jaar geleden ongelukkig terecht door een val in de tram. Een zenuw raakte bekneld in haar rug en sindsdien heeft ze uitbreidende zenuwpijn. * Tamar Lange heeft al jarenlang reuma, waardoor ze heeft leren omgaan met pijn. Ze werkt als psychiater en kan deze ervaring soms inzetten bij de behandeling van patiënten. * Martijn Malessy is neurochirurg en gespecialiseerd in de chirurgische behandeling van beknelde zenuwen en pijnsyndromen.

Nog nooit was het aantal levenslang gestraften zo hoog als nu. Op dit moment hebben 57 mensen levenslang, en dat aantal stijgt snel. Nederland is het enige land in de Europese Unie waar levenslang ook echt levenslang is. En dat terwijl het Europees Hof van de Rechten van de Mens in 2013 oordeelde dat levenslange opsluiting onmenselijk is. Ook bij de zwaarste straf die de rechtbank kan opleggen mag het gevangenen niet aan perspectief ontbreken.  Hoe humaan zijn levenslange gevangenisstraffen in Nederland? Wat betekent het gebrek van een stip op de horizon voor de gevangenen, en wat doet het met hun naasten? En zouden we niet vaker gratie moeten verlenen? In deze uitzending van De Publieke Tribune spreekt presentator Coen Verbraak met mensen die de uitwerking van levenslange gevangenisstraf van dichtbij hebben gezien. * Wiene van Hattum is universitair docent strafrecht en voorzitter van Forum Levenslang (2008), een stichting die zich inzet voor humanere behandeling van levenslang gestraften. Voor die inzet werd zij in 2018 koninklijk onderscheiden tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. * Lotje van den Puttelaar heeft levenslang gestrafte Cevdet Y. vanaf zijn eerste strafproces in 1983 bijgestaan. Hij schoot in psychotische toestand zes mensen dood in het Delftse café 't Koetsiertje. Vorig jaar kreeg hij na 37 jaar gratie. Na 44 jaar legde zij haar advocatenpraktijk neer. * Maud is de vrouw van levenslang gestrafte Fernando P. Hij kreeg in 2007 samen met twee andere mannen levenslang voor de drievoudige moord in het Rotterdamse café Inn&Out. Sinds 2019 zijn Maud en Fernando P. getrouwd en ze hebben samen een zoontje van 2.

De uitwassen van toerisme zijn nergens zo zichtbaar als in de Amsterdamse binnenstad. Hoe ervaren lokale bewoners en ondernemers het overtoerisme? Hoe weren zij zich tegen wangedrag en vermaakindustrie, tegen de oprukkende monocultuur? En waarom verrijzen er ineens overal snoepwinkels in het centrum? Is het de onderwereld die het er voor het zeggen heeft gekregen? Van wie is de stad eigenlijk? En hoe valt het tij te keren? Gastpresentator Sophie Derkzen vraagt het aan onderzoekers, ondernemers en binnenstadbewoners, die de stad leefbaar proberen te houden: als een vrijzinnige, gastvrije, veelkleurige stad, waar het fijn is om in te wonen én op bezoek te gaan.

We hebben één zekerheid in het leven, en dat is dat we op een dag zullen sterven. De manier waarop is minder vanzelfsprekend. Bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden is sinds 2002 euthanasie mogelijk in Nederland. Nog nooit kregen zoveel mensen euthanasie als vorig jaar: dat waren er meer dan 7,5 duizend (7666), een stijging van 10 procent ten opzichte van 2020. Hebben we meer nood aan regie over de dood? Hoe bepalen we wanneer het moment is gekomen? Wie draagt de verantwoordelijkheid? En hoe kan je je naaste steunen in een doodswens, als dat tegelijk ook betekent dat je diegene moet missen? Coen Verbraak spreekt erover met vier gasten die zelf ervaring hebben met euthanasie:  * Arts en filosoof Bert Keizer. Hij werkte 34 jaar in het verpleeghuis, is inmiddels met pensioen, en verleent nog altijd euthanasie via het Expertisecentrum Euthanasie; * Monique de Gooijer is de moeder van Eelco de Gooijer, die op zijn 38e in 2016 euthanasie kreeg voor ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijden; * Henk Blanken is schrijver en onderzoekt hoe we omgaan met aftakeling en de dood. Hij heeft Parkinson met verhoogde kans op dementie, en wil waardig sterven. Daarom zet hij zich al jaren in voor meer regie over het einde; * Kinderarts en ethicus Martine de Vries werkt bij het Leids Universitair Medisch Centrum met kinderen met ernstige psychiatrische problematiek, en is betrokken bij de besluitvorming over euthanasie en palliatieve sedatie bij kinderen. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-62.html#).

Pakketbezorgers zijn niet meer uit ons leven weg te denken. Wat we 's ochtends bestellen hebben we het liefst 's avonds nog in huis. Vaak nog gratis ook – en o wee als het niet op tijd is. Afgelopen jaar werden er in Nederland ruim 650 miljoen pakketten verstuurd, een kwart meer dan in 2020. Fijn voor de consument, fijn voor de pakketgigant, maar hoe is die explosieve groei van de bezorgeconomie eigenlijk voor de bezorger? En wie draait er eigenlijk op voor de kosten van al dat gratis gemak? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met pakketbezorgers, onderaannemers en fietskoeriers. Over de mooie kanten van hun vak, over de lusten én lasten van onze explosief groeiende bestel-economie en over de waardering voor onze bezorgers. Te gast: pakketbezorger Guillermo Ahmad, onderaannemer Ruud Wassenaar, fietskoerier Menne Smallenbroek en Volkskrant-verslaggever sociale economie, Marieke de Ruiter. Meer over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-61.html).

Worstel je zelf met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over.Deskundigen bij 113 Zelfmoordpreventie zijn 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar voor hulp en vragen. Bel 0800-0113 of ga naar http://113.nl (https://t.co/as1SYcBQoH). In deze uitzending van De Publieke Tribune aandacht voor een beladen belangrijk onderwerp: zelfmoord. Maar vooral ook over hoe zelfmoord voorkomen kan worden. Coen Verbraak praat er in de studio over met Marjolein Korste. Ze werkt als online therapeut bij 113 Zelfmoordpreventie en deed zelf twee suïcidepogingen. Voorafgaand aan het gesprek met Marjolein Korste is een nieuwe aflevering van de podcastserie Wat blijft (https://www.human.nl/wat-blijft.html) te horen, over de in 2019 aan alvleesklierkanker overleden psychiater én oprichter van 113 Zelfmoordpreventie, Jan Mokkenstorm. Coen Verbraak sprak voor deze aflevering met Mokkenstorms vriend en psychiater Jan Smit, collega Anke Wammes en weduwe Nicole Kwaks. Meer over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-60.html#).

Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me. De echte kenner zal 'm meteen herkennen, de openingszin van de wielrenklassieker De Renner van Tim Krabbé. Het boekje (157 pagina's) uit 1978 zal de afgelopen decennia onder het kussen van menig aankomend wielrenner hebben gelegen, ter voorbereiding op die ene koers, of die ene rit. Nooit zou beter worden beschreven hoe wielrennen voelde, schreef een journalist van The Guardian eens over het boek, dat volgens Volkskrant-columnist Bert Wagendorp dan toch ook echt geen sportboek was. Het was, aldus Gerrie Knetemann, een boek van iemand die 'het' gevoeld had, die 'het' had meegemaakt. Maar wat is dat 'het' dan? Is dat het afzien tijdens de rit? Is dat het uitzicht aan de top? Zijn dat de verzuurde benen na afloop? Wat maakt dat duizend keer kapot gaan op de fiets zoveel jongens en meiden aanspreekt? En waarom is juist die lijdensweg misschien wel de essentie van fietsen? In deze speciale uitzending van De Publieke Tribune, eenmalig op de vroege zondagavond, spreekt Coen Verbraak aan het eind van de eerste Tour-week met oud-wielrenners Henk Lubberding en Gert Jakobs over de zin en waanzin van het wielrennen.

Zelf aan een mooiere wereld bouwen, wat komt daar in praktijk bij kijken? Vier verschillende initiatiefnemers – vandaag te gast in De Publieke Tribune – kunnen er alles over vertellen. Met als motto 'dan doen we het zelf wel' namen zij samen met andere bewoners het buurthuis, de kerk of een oude school over als culturele ontmoetingsplek en werkplaats voor de lokale gemeenschap. Of ze bouwden als wooncoöperatie een compleet nieuwe sociale ecowijk. Wat begon als een poging om de buurt een beetje mooier te maken, mondde uit in een serieus wooninitiatief. Verbeeldingskracht, vergaderdiscipline en een lange adem hielden hen op de been. Wat drijft deze buurtbouwers? Waarom voelen zij zich zo verantwoordelijk voor hun dorp of de wijk? Hoe komen ze als groep tot een besluit? En waar halen zij zoveel daadkracht vandaan? In deze speciale aflevering van De Publieke Tribune, vanaf het We doen het samen! Festival (https://www.wedoenhetsamen.nu/) in Amstersfoort, spreekt gastpresentator Andrea van Pol met mensen die door actief burgerschap de samenleving net dat beetje mooier proberen te maken. Te gast: * Marieke Hillen startte met een aantal vrouwen uit de buurt een cultureel programma voor in de zomer, om verbinding in de wijk te bevorderen. Hieruit ontstond Het Wijkpaleis (https://www.wijkpaleis.nl/), een multifunctioneel ontmoetingspunt van Rotterdam-West, met een bruisende dorpszaal, wijkkeuken, textielatelier en houtwerkplaats – een thuis voor veel buurtbewoners; * Joost van Alkemade is voorzitter van een Amersfoorts bewonersinitiatief, dat projectontwikkelaar is van de duurzame nieuwbouwwijk Soesterhof (https://www.soesterhof.nl/), bedoeld voor alle leeftijdsgroepen en gezindten. In de wijk staan 42 energiezuinige huizen, een gemeenschappelijke tuin en een clubhuis, wordt met zo'n 60 mensen min of meer bestuurd op basis van ‘consent’ en wordt al volop bewoond; * Anke Bijlsma is programmeur en directeur van Theaterkerk Nes (https://theaterkerknes.nl/) in het 373 inwoners tellende Friese dorpje Nes. In de voormalig gereformeerde kerk worden geen erediensten meer gegeven, maar concerten, congressen, debatten, voorstellingen, festivals en sociaal-maatschappelijke bijeenkomsten, met als inzet om de krimp in de regio tegen te gaan; * en Nathan Rozema, initiatiefnemer en mede-eigenaar van wijkondernemerscentrum Krachtstation in de kwetsbare buurt Kanaleneiland (https://www.krachtstation.com/) in Utrecht, waar in een voormalig schoolgebouw wonen, werken, zorg, sport en leerwerk wordt gecombineerd. Het Krachtstation is het grootste niet-gesubsidieerde buurthuis van de stad. Meer info over de aflevering van De #PubliekeTribune vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-58.html).

Volgende maand is het precies 27 jaar geleden dat Srebrenica viel, de moslimenclave in Bosnië waar de Nederlandse VN-soldaten van Dutchbat III tijdens de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië de strijdende partijen uit elkaar moesten zien te houden. De Nederlandse missie kon niet verhinderen dat er in de zomer van 1995 ruim achtduizend moslimmannen door Bosnische-Servische troepen werden vermoord. Op zaterdag 18 juni 2022 zal het kabinet, tijdens een speciale bijeenkomst voor Dutchbat-III-veteranen op de Oranjekazerne in Schaarsbergen, erkennen dat Nederlandse militairen in de jaren negentig op een onmogelijke missie zijn gestuurd naar Srebrenica. Op deze bijeenkomst gaat Coen Verbraak in een speciale uitzending van De Publieke Tribune hierover in gesprek met enkele van deze veteranen. Welke impact hebben de gebeurtenissen van toen gehad op hun levens? Ervaren zij dat de rest van de maatschappij anders naar hun handelen van toen is gaan kijken? En wat hebben zij 27 jaar na dato nog aan excuses en erkenning?

Op een noodlottige dag in 2011 wordt de dochter van Eddy en Lieuwkje Hekman door haar vriend met een brandblusser om het leven gebracht. En in 2006 wordt de dochter van Jacques en Wanda Beemsterboer in Amsterdam door haar ex-vriend met 36 messteken vermoord. Coen Verbraak gaat in gesprek met deze twee ouderparen. Beide koppels verloren een dochter in de bloei van haar leven, door een man die ze jarenlang hun schoonzoon hebben genoemd. Hoe ga je om met de man die de reden is dat je kind er niet meer is? Kun je het onvergeeflijke vergeven? Wat brengt het je om te vergeven, en waarin schiet het tekort? En moet je vergeven om door te kunnen, of zijn sommige dingen daar te groot voor? Te gast: Eddy en Lieuwkje Hekman, en Jacques en Wanda Beemsterboer. 

Ze hebben geen recht op een eigen woonplek, geen kans om te werken, amper recht op gezondheidszorg of andere sociale voorzieningen en leven vaak onder erbarmelijke omstandigheden in de illegaliteit. Alleen maar door het ontbreken van één papiertje: een Nederlands paspoort. Voor ongedocumenteerde jongeren is het Nederlandse vreemdelingenbeleid nog grilliger. Waar zij voor hun 18e verjaardag nog onder de leerplicht vallen en naar school moéten, hebben deze jongeren zodra ze volgens de wet volwassen worden niet eens meer recht op onderwijs. Het halen van een middelbare schooldiploma zit er voor veel Nederlandse jongeren zonder verblijfsvergunning vaak nog wel in, maar daarna staat hun leven nagenoeg stil. Hoe veerkrachtig moet je zijn om zo'n leven in de wacht vol te houden? De schattingen van het aantal mensen in Nederland zonder geldige verblijfsvergunning lopen nogal uiteen, maar enkele tienduizenden zijn het er zeker. Sommigen bestaan op papier in geen enkel land, anderen zijn in hun geboorteland niet welkom of wachten al jaren op een verblijfsvergunning hier in Nederland. Ondertussen proberen ze hun best te doen om hun bestaan vorm te geven in een maatschappij waarin ze eigenlijk geen bestaansrecht hebben. Is er voor hen een route uit hun naargeestige bestaan? En wat zegt onze omgang met deze mensen over ons als maatschappij? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met jonge mensen die uit eigen ervaring weten hoe het is om op te groeien in een samenleving waar je eigenlijk niet mag bestaan. Te gast: * Emilia (20 jaar) is geboren in Brazilië en met haar moeder naar Nederland gekomen, waar haar jongere zusje later is geboren. Omdat haar zusje wel een Nederlands paspoort heeft, mogen zij en haar moeder hier wel blijven, voor Emilia gelden er hele andere regels; *  Aminata (26 jaar) kwam op haar 15e als minderjarige in haar eentje vanuit Guinée naar Nederland, nadat ze met haar neef was getrouwd die hier was neergestreken. Dat huwelijk liep al gauw op niets uit, terug naar Guinée kon ze niet, hier blijven mocht ze niet. Inmiddels staat ze er al 11 jaar lang alleen voor; * Sofia Sabbar (25 jaar) ontvluchtte op haar vierde met haar zusje en moeder Marokko vanwege huiselijk geweld. Haar moeder vroeg geen verblijfsvergunning aan en koos voor een leven in de illegaliteit. Ze woonden zo’n tien jaar lang in een kelderbox bij de A10. Toch ging ze al die jaren gewoon naar school, zonder dat haar docenten ook maar iets door hadden; * Gianni da Costa (36 jaar) zet zich al jaren in voor de Amsterdamse groep ongedocumenteerden die niet in aanmerking komen voor een uitkering of voor de voedselbank. Met een groepje vrijwilligers richtte hij zelf een 'informele voedselbank' op, waar wekelijks honderden gezinnen aankloppen voor een voedselpakket. Meer over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-55.html).

Denkend aan Nederland in 2050. Zullen er nog brede rivieren door oneindig laagland stromen en populieren aan den einder staan? Hoe zullen wij in de toekomst omgaan met 'de' natuur? Als een reservaat? Hoe moeten we anticiperen op de grote opgaven waar ons platteland voor staat: de energietransitie, verduurzaming van de landbouw, herstel van de biodiversiteit, woningbouw en klimaatadaptatie? En dit alles zonder de schoonheid en identiteit van het oude cultuurlandschap aan te tasten? Hoe verhouden we ons eigenlijk tot ons landschap, waarin vrijwel alles is 'gemaakt' door ons en onze voorouders. Gastpresentator Andrea van Pol vraagt het in deze aflevering van De Publieke Tribune aan onderzoekers, boeren en buitenlui, die van het Nederlandse landschap hun werk maakten. Te gast: * Rob Roggema, landschapsarchitect en docent aan de TU Delft en Hogeschool Inholland. Hij is daarnaast initiatiefnemer van toekomstplan Natuurrijk Nederland (https://natuurrijknederland.org/); * Theo Spek, hoogleraar landschapsgeschiedenis en hoofd van het Kenniscentrum Landschap van de Rijksuniversiteit Groningen; * René Röell, bioloog en permacultuurdocent, -ontwerper en -trainer. Daarnaast is hij coördinator van Permacultuur Centrum Nederland (https://www.permacultuur.org/); * en Jaap Fris, 'toekomstboer' en beheerder van Erve Kiekebos, de eerste Nederlandse boerderij van Stichting Lenteland, een coöperatieve en regeneratieve manier van landbouw. Meer over de aflevering: https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-54.html #PubliekeTribune

Ruim één op de vijf jongeren had tijdens de laatste lockdown wel eens serieuze zelfmoordgedachten, blijkt uit onderzoek van het RIVM en andere gezondheidsorganisaties dat deze maand verscheen. In die periode zagen huisartsen het aantal zelfmoordmeldingen met ruim een derde stijgen ten opzichte van voor de corona-pandemie. Ondertussen slaan studentenverenigingen deze maand alarm over de enorme toename van harddrugsgebruik onder studenten sinds corona. Hoe houdt dit alles met elkaar verband? Hoe is het überhaupt gesteld met de veerkracht van onze jongvolwassenen? Hebben ze de draad weer opgepakt, nu ze weer naar school, het café en de vereniging mogen? Of heeft de coronacrisis blijvend sporen achtergelaten in de wereld van studenten? In deze aflevering van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak erover in gesprek met studenten zelf. Te gast: * Max Jansen, bijna afgestudeerd Chemisch Fysisch Analist op het ROC Midden Nederland in Utrecht. Hij belandde tijdens de eerste lockdown in een hevige depressie; * Myrthe Haring, derdejaars student Toegepaste Psychologie aan de Hogeschool Leiden, waar ze ook in de studentenraad zit. Ze sprak deze week tijdens een bijeenkomst over studenten-welzijn over haar eigen ervaringen in het bijzijn van koningin Máxima; * Martijn Janse, pas afgestudeerd in de Natuurkunde aan de Universiteit Leiden. Tijdens de coronapandemie was hij een van de initiatiefnemers van Lieve Mark, een spreekbuis voor studenten die voor beleidsmakers meestal buiten beeld bleven; * en Jolien Dopmeijer, doet al meer dan tien jaar onderzoek naar studentenwelzijn, eerst binnen het hoger onderwijs, sinds anderhalf jaar ook op het Trimbos-instituut. Ze is daarnaast werkzaam als docent aan Hogeschool Windesheim.

Na twintig jaar is het weer terug van weggeweest: idealisme. De jeugd van tegenwoordig komt op voor haar overtuigingen, demonstreert, en durft zand in de machine te gooien om verandering in de samenleving te forceren. In een politiek klimaat waarin visie lange tijd werd gezien als een olifant die het zicht belemmert, spreekt de nieuwe generatie zich hoorbaar uit over hoe het anders moet. Hoe ziet hun ideale wereld eruit, en hoe zijn hun idealen gevormd? Wat doen zij om verandering tot stand te brengen? En hoe houden zij de moed erin als hun idealen botsen met de weerbarstige werkelijkheid? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak, vanaf het driedaagse festival Being an Idealist (https://www.lux-nijmegen.nl/debat/de-publieke-tribune-met-coen-verbraak) in LUX Nijmegen, in gesprek met jongeren die zelf de handen uit de mouwen steken om hun idealen voor een betere wereld tot realiteit te maken. Gasten:  * Denise Harleman startte het sociaal experiment Collectief Kapitaal, waarmee ze geld inzamelde om mensen in armoede maandelijks duizend euro te geven. Zonder voorwaarden of verplichtingen. * Jessica den Outer is Verenigde Naties-expert op het gebied van natuurrecht, en een van de belangrijkste voorvechters van rechten voor de natuur in Nederland. * Stijn Sieckelinck is lector jongerenwerk aan de Hogeschool van Amsterdam en doet al sinds 2005 onderzoek naar idealen. Hij promoveerde in 2009 op idealisme bij jongeren.

In totaal wonen in Nederland zo’n 46 duizend kinderen in pleeggezinnen of instellingen, van wie ruim 20 duizend door tussenkomst van de kinderrechter; omdat hun thuissituatie als onveilig is beoordeeld. Toch, als je het deze kinderen zelf vraagt, zouden ze maar al te vaak terug naar huis willen. Een uithuisplaatsing gooit je leven overhoop. Dikwijls moet je van plek wisselen, je lotgenoten dwingen je om alleen je stoere, harde zelf te laten zien, en je mist je broertjes en zusjes, je vrienden uit je oude buurt. Je ouders bevinden zich intussen in een bittere, juridische strijd met elkaar of met de jeugdbescherming. Meer dan ooit sta je er alleen voor, terwijl zoveel mensen zich met je bemoeien. In deze uitzending van De Publieke Tribune vertellen jongeren en betrokkenen zelf over wat een uithuisplaatsing doet met de kinderziel. En als je ooit nog naar huis mag, hoe pak je dan de draad met je ouders en weer op? Te gast:  * Jordi Baars (15), heeft vier jaar lang in verschillende jeugdinstellingen gezeten en woont sinds 2020 weer thuis. Hij zit op de praktijkschool in Nijmegen en loopt stage als kokshulp; * zijn moeder, Miranda Teeuwsen, weigerde de strijd voor terugkeer van haar zoon op te geven. Ze werkt bij Thuiszorg en is lid van de cliëntenraad Jeugdbescherming Gelderland; * Marianne Vlaming, jurist, orthopedagoog, criminoloog. In haar eigen praktijk adviseert ze cliënten die te maken hebben met ‘misdiagnostiek’ in de jeugdbescherming; * en Noa de Haan (18), mbo-studente pedagogiek. Ze groeide op in een gezin met vijf kinderen, van wie het jongste kind vijf jaar geleden als baby uit huis werd geplaatst, nadat hij ernstig ziek was geworden door een melkallergie. Hun moeder werd door de artsen, jeugdbeschermers en rechters ten onrechte als verdachte aangemerkt. Meer info over deze aflevering van de #PubliekeTribune vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-51.html).

Op 5 mei is het 77 jaar geleden dat voor Nederland de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. En hoewel het na al die jaren nog altijd een onuitwisbare plek in ons nationaal bewustzijn heeft, is het voor jongeren van nu ook een periode die steeds verder van hen af komt te staan. Aan geschiedenisleraren de schone taak om de herinnering aan de oorlog in de klas in ieder geval levend te houden, maar hoe doe je dat? In het weekend voor de jaarlijkse herdenkingsdagen spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune, live vanuit het Nationaal Onderwijsmuseum in Dordrecht (https://www.onderwijsmuseum.nl/), met geschiedenisdocenten over hoe zij lesgeven over de Tweede Wereldoorlog en over hoe zij moeilijke en gevoelige thema's toch bespreekbaar maken in de klas. Hoe herdenk je iets waar steeds minder mensen bij zijn geweest? Hoe ga je met leerlingen het gesprek aan over antisemitisme, fascisme en nationaalsocialisme? Hoe bespreek je überhaupt moeilijke thema’s in de les? En hoe zorgen geschiedenisleraren ervoor dat de Tweede Wereldoorlog ook door de jongste generaties niet vergeten wordt? Te gast: * Peter Barendregt (1955) is al ruim veertig jaar geschiedenisdocent op het Johan de Witt-gymnasium in Dordrecht en al ruim dertig jaar lang bezig om ieder jaar een nieuwe lichting vierderjaars leerlingen verantwoordelijk te maken voor de zorg van het Joods Monument in Dordrecht; * Lucelle Comvalius (1973) geeft al 24 jaar les. Eerst geschiedenis en maatschappijleer op het vmbo en mbo en sinds vorig jaar op het Teachers College in Zwolle. In schooljaar 2018-2019 werd ze verkozen tot ‘Leraar van het jaar’ op het voortgezet onderwijs; * Albert Oosthoek (1964) is pas twee jaar geschiedenisdocent op het islamitische Avicenna College in Rotterdam en was voor die tijd jarenlang als historicus verbonden aan het Gemeentearchief Rotterdam, waar hij veel onderzoek deed naar de oorlogsverhalen van zijn stad; * Kai Pattipilohy (1982) is oprichter van Diversion (https://www.diversion.nl/), een organisatie die leraren helpt om moeilijke of gevoelige onderwerpen toch te behandelen in de klas. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-50.html).

Afgelopen week zagen we tijdens de Invictus Games hoe veteranen met lichamelijke verwondingen uit een oorlog kunnen komen. Maar nog veel vaker lopen militairen of hulpverleners in oorlogsgebieden een verwonding op aan hun ziel of hun geweten, doordat ze voor duivelse dilemma’s komen te staan waarbij iedere keuze tot een catastrofe kan leiden. Hoe maak je aan de frontlinie keuzes als ze tegen je eigen waarden en normen ingaan? En hoe ga je vervolgens om met bijkomende schaamte, spijt en wanhoop? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met oudgedienden en hulpverleners over de morele verwonding na een oorlog. Wat doet oorlog met een mens? Hoe genezen veteranen van ernstige gewetensnood? En hoe leef je na de frontlinie verder met een gewonde ziel? Te gast: * veteraan Erik Krikke, nam in 2007 als operatieassistent chirurgie deel aan een vredesmissie in Afghanistan en hield daar PTSS aan over. Over zijn ervaringen hoe hij van hulpverlener zelf slachtoffer werd schreef hij twee boeken en maakte hij verschillende muziek- en theatervoorstellingen; * Jules Pieters, was humanitair hulpverlener en coördinator noodhulp voor Artsen zonder Grenzen en de WHO. Hij gaf leiding aan diverse noodhulpoperaties in onder meer Irak, Rwanda, Somalië en Bosnië; * Bas Brans, kapitein op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda. Nam als commandant deel aan een vredesmissie in Mali. Ook zat hij in 2017 zes weken in Oeganda om militairen te trainen voor AMISOM (https://amisom-au.org/), een vredesoperatie van de Afrikaanse Unie in Somalië; * en Jackie June ter Heide, klinisch psycholoog en senior onderzoeker bij ARQ Centrum'45 (https://www.centrum45.nl/), het landelijk centrum voor specialistische diagnostiek en behandeling van mensen met complexe psychotraumaklachten.

Opgedoekte ambassades, uitgezette diplomaten en mislukte vredesbesprekingen. Hoewel iedere oorlog geheel volgens het cliché uiteindelijk aan de onderhandelingstafel eindigt, lijkt de diplomatieke uitweg in Oekraïne nog niet zo makkelijk gevonden. Maar hoe succesvol kan diplomatie eigenlijk zijn als het voor het oog van de hele wereld bedreven wordt? Hoeveel vrijheid heeft een ambassadeur om zijn eigen koers te varen? Kun je als diplomaat in crisistijd wel echt het verschil maken? En hoe blijf je praten wanneer de tijd van praten eigenlijk voorbij is? In deze aflevering van De Publieke Tribune een gesprek met drie oud-diplomaten met een lange staat van dienst. Over de kunst van de dialoog, over de balans tussen bruggen bouwen en problemen oplossen en over de grenzen van de diplomatie. * Ron Keller (1958) werkte bijna twintig jaar in de diplomatieke dienst als Nederlandse ambassadeur in Rusland, Turkije, China en Oekraïne en als NAVO-ambassadeur in Oekraïne; * Johan Swinnen (1946) was jarenlang de Belgische ambassadeur in Den Haag, Madrid, de Democratische Republiek Congo én in Rwanda, toen zich daar in 1994 de genocide ontketende; * Ron Muyzert (1949) was ambassadeur voor Nederland op Cuba, in Bolivia en was de Nederlandse vertegenwoordiger in de Palestijnse gebieden ten tijde van de Tweede Intifada in 2000.

Prostitutie staat bekend als het oudste beroep ter wereld, en toch heeft het nog altijd slechte arbeidsvoorwaarden. Hoewel het werk in Nederland in 2000 is gelegaliseerd, is het geen normaal vak en lukt het vaak niet om bijvoorbeeld een bankrekening of hypotheek te krijgen. In België zijn ze verder en is sekswerk vorige maand bij wet gedecriminaliseerd, terwijl er in Nederland juist een nieuw wetsvoorstel ligt voor strengere handhaving. Door de maatschappij worden sekswerkers nog steeds met de nek aangekeken. In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat presentator Coen Verbraak in gesprek met drie sekswerkers die de kneepjes van het vak goed kennen. Waarom kozen zij voor dit vak? Is sekswerk gewoon werk, of meer dan dat? In welke bochten moeten zij zich wringen om het beroep uit te kunnen voeren? En waarom hebben we met z'n allen toch zoveel moeite met betaalde seks? Te gast: * Yvette Luhrs begon met webcammen en maakte porno, zowel voor als achter de camera. Onlangs maakte ze de overstap naar prostitutie, en deed ze ervaring op achter het raam en in het bordeel. Ze werkt voornamelijk als escort. * Dinah Bons is als Molukse transvrouw al bijna 35 jaar werkzaam in de seksindustrie. Ze heeft ervaring met tippelen, bordeelwerk en als escort.   * James heeft meerdere jaren ervaring als escort en is eigenaar van high class gigolobureau Mr. Perfect.

De Russische invasie in Oekraïne kostte tot nu toe duizenden militairen en burgers het leven. Complete dorpen en steden in Oekraïne zijn verwoest. Maar sinds Moskou besloot een oorlog te beginnen staat ook de wereld van veel Russen op z’n kop. Hoe is het vandaag de dag om Rus te zijn in het Westen? Hoe verhouden gewone Russen zich tot die oorlog in Oekraïne? Hoe gaan zij om met schaamte en angst? En hoe is om verscheurd te worden door je eigen vaderland? In De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak erover met vier Russische Nederlanders: * Sophia Kornienko, werkte als journalist voor zowel Russischtalige als Westerse media en vroeg onlangs in een open brief (https://mirror.xyz/0x8392A047c57fef1B368f3C026d363b92B9303956/WY1PZMdXHcajhy-ZDRWdrah6_ZWOcZfiD1DgIgebWT4) voor meer Europese steun aan onafhankelijke Russische journalisten. * Tatyana Khingeeva, woont sinds 2017 in Nederland, werkt als gastvrouw in een bibliotheek en heeft sinds kort naast haar Russische paspoort ook een Nederlands paspoort; * Anastasia Kozlova, violiste, kwam op haar 13e in Nederland terecht, vond net als haar ouders haar weg in de wereld van de klassieke muziek en organiseert nu benefietconcerten (https://youtu.be/Lp6XU76cRMY) om geld op te halen voor de slachtoffers in Oekraïne; * Anna Azernikova, klassiek zangeres, woont sinds 1998 in Nederland. Ze is al bijna tien jaar lang de artistiek leider van het Russische kamermuziekfestival Winteravonden aan de Amstel in de Hermitage Amsterdam en dirigent van het Russisch Kamerkoor in Amsterdam.

Volgens een recente steekproef klopt een op de twaalf jongeren aan bij een cosmetisch arts. Dat aantal is in tien jaar tijd verdubbeld. Mooi wezen is de norm. In een onlinecultuur is ons lichaam het uithangbord geworden voor succes. Nu we de natuur een handje kunnen helpen met botox, fillers, implantaten of een Brazilian butt-lift is een gepolijst uiterlijk haalbaar voor iedereen. Toch? Wat hebben cosmetisch artsen en plastisch chirurgen zien veranderen in hun praktijk? Waar leggen zij de grens? Welke gesprekken voeren zij met hun cliënten? En wat zijn de gevaren en maatschappelijke gevolgen van al die oogverblindende schoonheid? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Sophie Derkzen met: * Annekatrien van de Kar, sinds 2011 werkzaam als plastisch chirurg in het OLVG en startte in 2019 bij Esthetisch Centrum Jan van Goyen; * Tom Decates, cosmetisch arts en gespecialiseerd in botox en fillers. Sinds 2016 doet hij wetenschappelijk onderzoek naar de complicaties van fillers in het Amsterdam UMC en het ErasmusMC te Rotterdam; * Anne-Mette Hermans, eclectisch wetenschapper, doet onderzoek naar de sociale context van cosmetische chirurgie.

Op zaterdag 26 februari gingen we al eens in gesprek over oorlogsangst, toen met mensen die uit eigen ervaring weten hoe het is om te moeten leven in angst voor oorlog.Die uitzending luister je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-41.html#) terug. Slechts een paar duizend kilometer verderop klinken de schoten door de straten en vallen de bommen uit de lucht. Talloze mensen zijn op de vlucht. De oorlog in Oekraïne is in volle gang en houdt ook Nederland in zijn greep. Het gevoel dat dit ons ook zou kunnen overkomen is ineens weer dichtbij, en de angst voor oorlog is ook hier voelbaar. Wat doe je als je geconfronteerd wordt met immense dreiging en geweld? Vlucht je, vecht je, of bevries je? Hoe bedwing je de angst? En hoe ga je om met iets dat zoveel groter is dan jijzelf? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met vier gasten over hoe om te gaan met de angst voor oorlog: * Randy Roso-Ruoff heeft zichzelf al helemaal voorbereid op een uitbraak van de oorlog hier. Hij verkoopt noodpakketten online en is compleet uitverkocht; * Joke van Oldenborgh maakte de Tweede Wereldoorlog als kind mee en ervaart sinds de inval van Rusland in de Oekraïne hoe dichtbij haar verleden is; * Kaz de Jong is bijna dertig jaar traumapsycholoog bij Artsen zonder Grenzen en weet veel over omgaan met angst; * Lidija Zelović is voormalig oorlogsverslaggever, filmmaker en zelf opgegroeid in Sarajevo. Ze woont al bijna dertig jaar in Nederland en maakt een documentaire over oorlogsangst.

Aanstaande woensdag zijn de gemeenteraadsverkiezingen. De lokale politiek gaat allang niet meer alleen maar over het ophalen van vuilnis en het kappen van bomen. Gemeenten nemen belangrijke beslisingen op het gebied van jeugdzorg, de energietransitie, het armoedebeleid en het aanpakken van de woningnood. Hoog tijd dus dat jongeren ook lokaal zelf meer gaan meebeslissen over hun toekomst, zou je denken. Maar hoe zorg je er als jongere voor dat je stem wordt gehoord? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak erover in gesprek met vier jonge mensen die zich actief inzetten in de politiek: * Sophie Heesen (22 jaar) is sinds haar 18e gemeenteraadslid in Gouda. Ze weet uit eigen ervaring hoe belangrijk een goed armoedebeleid is; * Benito Walker (20 jaar) is mede-oprichter van Youth for Climate NL en voorzitter van Bureau Burgerberaad. Zet zich in voor betere jeugdzorg, omdat hij uit eigen ervaring weet hoe het níet moet; * Mert Kumru (25 jaar) is voormalig jongerenvertegenwoordiger bij de Verenigde Naties, maakt met drie andere jongeren de podcast KiesWijzer om jongeren wegwijs te maken tijdens verkiezingen; * en Stijn Kropman (23 jaar) werd vorig jaar op zijn 22e de jongste wethouder van Nederland, en wel in het Limburgse Landgraaf.

Urenlang hield een 27-jarige gewapende man mensen gegijzeld in de Apple store in Amsterdam. Hij vuurde kogels af en leek zich op te willen blazen. Ondertussen werd er met hem onderhandeld, waarbij hij 200 miljoen cryptomunten eiste. En slechts een paar duizend kilometer verderop wordt de druk op militair onderhandelen op internationaal niveau steeds groter, met de oorlog in Oekraïne. Voor onderhandelaars is de inzet op momenten van crisis hoog: er staan er levens op het spel. Hoe ga je het gesprek aan? Hoe kom je bij tegenstrijdige belangen tot een oplossing? Hoe houd je het hoofd koel? En tot wanneer blijf je praten? In deze uitzending spreekt presentator Coen Verbraak daarover met gasten die veel ervaring hebben met het onderhandelen in crisissituaties: * Heidi Nieboer is voormalig politieonderhandelaar. Zij heeft twaalf jaar ervaring in onderhandelingen bij gijzeling, ontvoering, terrorisme en zelfdoding. En coördineerde onder andere de gijzeling in de Rembrandttoren in 2002. * Tom van der Spiegel diende in de Balkanoorlog, en was militair onderhandelaar in Afghanistan en bij verschillende missies op Afrikaanse bodem.

De dreiging hing al langere tijd in de lucht, en toch was de schok groot toen Oekraïne deze week werd binnengevallen door Rusland. Met verbijstering kijken we toe hoe zich op het Europese continent een oorlog ontvouwt op een schaal die we niet meer hebben gezien sinds de oorlog in Kosovo eind jaren 90, sinds de oorlog in Joegoslavië kort daarvoor, misschien wel sinds de Tweede Wereldoorlog. Hoe ga je om met de angst voor oorlog, voor iets dat zoveel groter is dan jezelf? En hoe zorg je dat je niet verlamd raakt door de vrees voor de levens van familie en vrienden?  In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Nadia Moussaid in gesprek met vier gasten die uit eigen ervaring weten hoe het is om te moeten leven in angst voor oorlog: * Forugh Karimi is psychiater en schrijver. Zij werd geboren in Kabul, Afghanistan en maakte daar vanaf haar 7e verschillende oorlogen mee. Op haar 25e vluchtte ze hoogzwanger naar Nederland.  * Lidija Zelović is filmmaker, en groeide op in Sarajevo, voormalig Joegoslavië. Zij werkte als oorlogscorrespondent voor de BBC, en maakt nu een documentaire over oorlogsangst.   * Sander Terphuis is jurist en politicus. Het lukte hem uit Iran te vluchten tijdens de oorlog door mee te doen aan worsteltoernooien. * Alla werd geboren in Oekraïne en woont sinds tien jaar in Nederland. Zij heeft veel contact met haar familie en vrienden in Oekraïne.

Een olympische overwinning wordt wereldwijd gezien als de meest prestigieuze overwinning in een sport. Maar wat nu als je als topsporter niét wint? Of nét niet? Hoe ga je als olympiër om met tegenslag? En hoe houd je jezelf staande onder druk?  Aan het eind van de Olympische Winterspelen spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune met (oud-)topsporters over het leven voor, tijdens en na de Spelen. Welke lessen kunnen we leren van topsporters? Welke lessen pas je als topsporter zelf toe in het 'gewone leven'? En hoe zorgen we ervoor dat de olympische kampioenen van de toekomst niet ten onder gaan aan hun eigen succes? Te gast: * Judoka Juul Franssen zag vorig jaar haar olympische missie in duigen vallen: tijdens de Spelen in Tokyo greep ze vorig jaar op het nippertje naast brons. Een half jaar daarvoor stortte haar wereld in. Haar vader kreeg een zware hersenbloeding. De slagerij die al drie generaties in de familie was, moest worden opgegeven. De focus van Franssen lag drie maanden helemaal bij haar familie. Franssen: "Het afgelopen half jaar heeft me laten inzien dat sport niet het belangrijkste is, maar ik wilde die olympische medaille zo graag." * Oud-schaatser Jan Smeekens weet hoe het voelt om goud te verliezen. Tijdens de Winterspelen van 2014 in Sotsji waande hij zich een minuut lang olympisch kampioen op de 500 meter sprint, tot dat na een correctie niet hij maar Michel Mulder de snelste bleek te zijn. Het verschil tussen goud en zilver? Twaalf duizendsten van een seconde: 0,012. De meest pijnlijke fractie van een seconde in de geschiedenis van de schaatssport. * Oud-schaatser Stefan Groothuis won op diezelfde Olympische Winterspelen van 2014 verrassend goud op de 1000 meter. Maar daarvoor ging hij wel eerst door een ware hel. In 2011 viel hij van het ene op het andere moment om. Een jaar later trad hij als eerste Nederlandse topsporter openlijk naar buiten over zijn depressie. Hij maakt zich de laatste jaren steeds meer zorgen om de professionele begeleiding van topsporters met mentale problemen: "Die is volkomen waardeloos."

In een tijd waarin één op de drie stellen in Nederland uit elkaar gaat en de meeste huwelijken na vijf tot tien jaar stranden, is een leven lang bij elkaar blijven een unicum. Is het iets nastrevenswaardig? En zo ja: wat is het geheim? Aan de voormiddag van Valentijnsdag gaat Coen Verbraak in De Publieke Tribune op zoek naar hét recept voor een levenslange relatie. Te gast: * Fré (80) en Henk (82) Zuidervaart zijn 58 jaar samen en wonen in een door henzelf opgeknapte school in Friesland. Ze kregen samen drie kinderen, maar het belangrijkste wat ze samen meemaakten was het verlies van één van hen: zoon Huib, die op zijn 27e overleed aan aids. Het grote verdriet stelde hun relatie hevig op de proef, maar nog elke dag zijn ze blij dat ze toen niet uit elkaar zijn gegaan. Fré: "Het leven zonder elkaar kan ik me bijna niet voorstellen, toch komt nu ook het moment steeds dichterbij dat één van ons twee er niet meer zal zijn." * Hans van der Woude (71) en Friso Wiegersma beleefden 32 jaar lang schaamteloos geluk met z'n tweeën. Ze ontmoetten elkaar direct na de dood van Wiegersma's eerste partner, Wim Sonneveld. Van trouwen was in die tijd nog geen sprake. Vlak na de invoering van het homohuwelijk in 2001 gaven de twee elkaar het ja-woord. Friso, die vijfentwintig jaar ouder was dan Hans, overleed in 2006 op 80-jarige leeftijd aan de gevolgen van lymfeklierkanker. Hans: "Hij stierf in mijn armen."

Hoewel het gemiddeld vertrouwen in de wetenschap in Nederland de afgelopen jaren is gestegen, werkte het wantrouwen onder bepaalde groepen in de samenleving wel degelijk als ondermijnend. Hebben wetenschappers daar wel een antwoord op? Horen wetenschappers zich daar überhaupt tegen te verdedigen? Of blijft alles wat je aandacht geeft, groeien? In deze aflevering van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met wetenschappers over hun ervaringen met wantrouwen in de wetenschap en hun rol in het publieke debat. Zijn wetenschappers voldoende bij machte om zich te verweren tegen de groepen die zich tegen hen keren? * Marc Van Ranst (1965) is een Belgische hoogleraar in de virologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. In de zomer van 2021 moest hij tijdelijk onderduiken met zijn gezin omdat hij werd bedreigd; * Ineke Sluiter (1959) is hoogleraar Griekse taal en literatuur aan de Universiteit Leiden en sinds 2020 president van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen (KNAW); * Roel Coutinho (1946) is een Nederlands arts en microbioloog en was hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Utrecht. Hij was de eerste directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding (Cib), onderdeel van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Meer info ove deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-38.html).

In sommige landen om ons heen is het al strafbaar, en tegelijkertijd bij ons pas nauwelijks bekend: psychisch geweld. Van alle vormen van huiselijk geweld is psychisch geweld de meest onzichtbare en meest ongrijpbare. Geen blauw oog, van buiten is meestal niets te zien. Toch is de schade die het veroorzaakt minstens net zo traumatisch als bij seksueel en fysiek geweld. Bijna 700.000 Nederlanders boven de 16 jaar waren in 2020 slachtoffer van psychisch geweld. En bij bijna de helft van alle gevallen van kindermishandeling is er sprake van emotionele verwaarlozing en mishandeling. Hoe kan het dat er in onze samenleving zo weinig aandacht voor is? En wat doet dat gebrek aan erkenning met slachtoffers? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met vrouwen én mannen die dit zelf aan den lijve hebben ondervonden: * Israel van Dorsten, leefde jarenlang met zijn broers en zussen onder het juk van hun vader in totale afzondering van de buitenwereld op een boerderij in Ruinerwold en wil meer aandacht voor de gevolgen van psychisch geweld; * Sasha Haasnoot, werd enkele jaren geleden zelf slachtoffer van psychisch geweld, schreef daar onlangs openhartig over en onderzocht waarom er nog zo'n taboe op rust in Nederland; * Sun Yoon van Dijk, zette zich als lokaal politicus in Schiedam jarenlang in voor slachtoffers van huiselijk geweld en is sindskort open over haar eigen ervaringen met psychisch geweld; * en Tako Engelfriet, zet zich als voorzitter van stichting Het Verdwenen Zelf in voor slachtoffers van emotionele en psychische mishandeling en vindt het onbegrijpelijk dat het thema nauwelijks op de politieke agenda staat. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-37.html).

Ze zien ons, zijn ons vertrouwde aanspreekpunt bij klachten en zijn als geen ander in staat om verbanden te leggen tussen klachten en persoonlijke achtergrond, omdat ze ons vaak al zó lang kennen: huisartsen. Ze zijn de spil in de wijk en de ruggengraat van het Nederlandse zorgsysteem. Maar voor hoelang nog? Want naast hun groeiende administratielast vraagt ook de samenleving steeds meer van ze. Huisartsen liepen al jaren de gaten in de rest van de zorg dicht, maar kregen door corona alleen nog maar meer op hun bordje. Ondertussen heeft ruim 70 procent van de huisartsenpraktijken te maken met personeelsuitval en maken veel huisartsen zich zorgen om hun opvolging. In deze uitzending van De Publieke Tribune Radio gaat Coen Verbraak in gesprek met huisartsen over de toenemende druk op hun vakgebied en de gevolgen voor patiënten. Is de huisarts nog wel in staat om te doen waar hij of zij voor is opgeleid? En wat betekent die toenemende druk op de huisarts voor ons als patiënten, nu en in de toekomst? Te gast in deze uitzending: * Marnix van der Leest, huisarts in Leusden; * Judith Verhagen, huisarts in Noord-Brabant; * Shakib Sana, huisarts in Rotterdam; * en Diana Lucassen, huisarts in Vinkeveen. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-36.html).

In een samenleving onder spanning kan humor een dankbare uitlaatklep zijn. Maar wie bepaalt er wat leuk is? En hoe wordt dat beïnvloed door cultuur en tijdgeest? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met cabaretiers Claudia de Breij, Roué Verveer en Sanne Wallis de Vries. In hoeverre houden zij rekening met gevoeligheden? Durven zij hun vingers aan alle onderwerpen te branden? En welke grenzen zien zij zelf? Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-35.html).

Over daders en slachtoffers van misdaden staan de kranten volgeschreven, maar over de families van gedetineerden horen we zelden. En dat terwijl ook hun levens vaak volledig op hun kop komen te staan. Niet zelden krijgen zij de misdaad van hun familielid aangerekend, alsof ze een verlengstuk van de dader zijn. Het stigma is enorm, ze krijgen vaak te maken met verstoting door familie en vrienden, uitsluiting op het werk en belaging thuis. Soms nemen familieleden het zichzelf ook kwalijk: hadden zij niet meer kunnen doen om de misdaad te voorkomen? In deze aflevering van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met de mensen die achterblijven nadat hun familielid de bak in moest. Te gast: * Heleen en Debbie, moeder en zus van Michael P. – In 2018 werd Michael P. veroordeeld voor het verkrachten en vermoorden van de 25-jarige Anne Faber. Heleen en Debbie werden bedreigd en hun omgeving keerde hen de rug toe; * Maria, moeder van een 21-jarige zoon die vorig jaar tot meer dan tien jaar gevangenisstraf is veroordeeld voor doodslag in vereniging; * en voormalig gevangenisdirecteur Frans Douw, die veel contact heeft met families van gedetineerden. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-34.html).

Het afgelopen jaar was opnieuw een roerig jaar voor ons allemaal. Op de eerste dag van het nieuwe jaar spreekt Coen Verbraak met mensen die een nieuw begin hebben gemaakt, en het roer om hebben gegooid. Mensen die iets wilden doen met hun leven dat zij de moeite waard vinden, om iets te kunnen betekenen voor de samenleving. Wat maakte dat zij de stap hebben gezet? Welke obstakels zijn zij tegengekomen? Wat zijn zij kwijtgeraakt en wat hebben zij ervoor teruggekregen? En hebben ze weleens spijt van hun keuze? Te gast: * Yvonne Martens, werkte twintig jaar bij een groot telecombedrijf en stapte door de pandemie over naar de zorg. Ze werkt op de dagbesteding in de ouderenzorg; * Reggery Gravenbeek, was drugsdealer en zat zeven jaar in de gevangenis. Nu zet hij zich als filmmaker en jongerenwerker in om anderen te behoeden voor de fouten die hij zelf maakte; * Adriaan van der Tang, werkte vijf jaar in het bedrijfsleven, en maakte de overstap naar het onderwijs. Hij werkt als economiedocent op een middelbare school; * en Rata Kloppenburg, vertrok op haar negentiende uit de christelijke commune waar haar vader Herman Kloppenburg goeroe was. Dit jaar bracht zij daar een theatervoorstelling over uit. Ze is tevens celliste. Meer info over deze aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-33.html).