ไปนั่งสมาธิและได้สนทนาธรรมกับพระอาจารย์ที่สอนสมาธิ (ติวเตอร์) ท่านได้ชี้แนะเรื่องการวางใจ ก่อนการปฏิบัติธรรม ซึ่งผมเองก็ติดอยู่ขั้นนี้มาพักใหญ่แล้ว ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะฟังธรรมะขณะนั่งเป็นหมื่นชม. แต่เมื่อได้สนทนาธรรมกับท่าน สิ่งที่คาใจอยู่ก็เหมือนจุดเทียนในที่มืด จึงนำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังครับ หลวงพ่อธัมมชโย หยุดใจ ไว้กลางกาย Channel รวมคำสอนนำนั่งสมาธิ https://www.youtube.com/watch?v=-61jxVfjSJU&list=PLQ6is_q6mgqxIwW5ZXO1IikjeQ01MDmCg

ได้รับฟังธรรมะจากพระอาจารย์ท่านเทศน์ ถึงพระที่มาต่างประเทศ ให้ฟังถึงทำไมเราจึงต้องมา เปรียบกับพระพุทธศาสนาในอินเดีย ซึ่งเคยเป็นที่กำเนิดของพระพุทธศาสนา แล้วประเทศไทยของเราที่เรียกได้ว่า ณ ปัจจุบันเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนา หากแต่ถอดบทเรียนจากอินเดีย แล้วมองไปข้างหน้า เราควรจะวางตนอย่างไรต่อไป

นำบุญพรมที่ได้ชวนกันร่วมบุญมาฝากทุกท่านนะครับ แล้วก็ได้ข้อคิดอะไรจากการทำบุญพรมตรงนี้ บุญพรมนีทำไม๊จึงปลื้มจุงๆๆ ^^

มีเพื่อนถามคำถามนี้มา เรื่อง ของการได้รับผลของวิบากกรรมจากการกระทำอัตตวินิบาตกรรม (ฆ่าตัวตาย) ว่า ตามหลักกฎแห่งกรรมนั้น หากในขณะวิบากมาส่งผลให้ต้องกระทำการอัตตวินิบาตกรรมอีก ผลจากการทำตามวิบากที่มาบีบคั้น(คือฆ่าตัวตาย) นั้น ด้วยการฆ่าอีกครั้ง วิบากใหม่จะก่อขึ้นอีกหรือไม่ ผมคิดว่า คำถามนี้น่าจะเป็นคำถามค้างๆ ใจในพวกเราที่ศึกษาเรื่องของกฎแห่งกรรมมา วันนี้มาคุยกันครับ

ได้ไปอ่านเนื้อหาจาก เฟสบุ๊กพระอาจารย์จุมพลมา ท่านได้พูดถึง คำว่า คนดี ที่ในสังคมไทยเรานำมาใช้ในหลายภาคส่วน (โดยเฉพาะการเมือง) แล้วคำว่า ดี ในมาตรฐานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น คืออะไร ทำไมเราจึงควรยึดถือมาตรฐานที่พระองค์ให้ไว้ ไม่ใช่ความรู้สึก หรือที่คนบางกลุ่มพยายามแอบอ้างว่าตนเป็นคนดีโดยนิยามความหมายต่างๆออกมา

สรุปเรื่องราวใน นิพพาน ภพ ๓ โลกันตร์ สั้นๆ? 🤣🤣 คู่มือการออกแบบชีวิต อยากไปอยู่ภพไหน ภูมิไหน แต่ละชั้นแต่ละขุม เขาก็มีสเปคอยู่หนา เนื้อหาตอนนี้ สำหรับเช็คตัวเราเองนั่นล่ะ ณ ปัจจุบัน เราจะไปอยู่ภพไหน เนื้อหาหลักจาก คำสอนพระมงคลเทพมุนี กัณฑ์ที่ ๔๒ ติลักขณาทิคาถา เนื้อหาเสริม จากการฟังหลวงพ่อ จำๆ จดๆ มาเน้อ

ได้ไปอ่านคำสอนหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี กัณฑ์ที่ ๓๗ โพชฌงคปริตร เรื่องการใช้ความจริงที่ตนมีเข้าแก้ปัญหาใด อ่านแล้วชอบนึกถึงท่านผู้ฟังทันที หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะครับ Credit : text : คำสอนหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี กัณฑ์ที่ ๓๗ โพชฌงคปริตร Podcast : เสียงอ่านคำสอนพระมงคลเทพมุนี โพชฌงคปริตร

วันนี้นำเนื้อหาส่วนหนึ่งจากหนังสือ Future ปัญญาอนาคต โดย คุณ ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา ท่านได้กล่าวถึงจุดกำเนิดแฟชั่นในแอนต์เวิร์ป (Antwerp) ประเทศเบลเยี่ยม ที่มาจากองค์ประกอบหลายๆอย่าง อาทิ สถาบันการศึกษา คณาจารย์ ห้องสมุด ระบบที่เอื้อต่อความคิดสร้างสรรค์ หลักๆ นั้นเพราะรัฐนั้นมีความเข้มแข็ง และมองเห็นอนาคตของประเทศ ในช่วงเลือกตั้งครั้งนี้จึงน่าคิดว่า เราอยากจะเห็นประเทศหมุนไปในทิศทางไหน (หรือไม่หมุน :P ) และมีธรรมะข้อไหนไหมหนา ที่จะเข้ากับสถานการณ์ การเลือกตั้ง

เนื้อหาวันนี้ผมคิดว่าเป็นภาคเสริมจากตอนที่แล้วเรื่องผู้ออกแบบชีวิต แต่มีบางประเด็นที่ผมคิดว่าอยากนำมาเสริมต่อสักหน่อยในเรื่องการทำทาน เราจะออกแบบชีวิต ในส่วนของการทำทานอย่างไรให้มันคุ้มค่าที่สุด น่าจะเป็นหลักการ และวิธีการดำเนินชีวิตของเราในส่วนของการทำทานนะครับ

วันนี้มาคุยกันถึงเรื่องการออกแบบชีวิต โดยเปรียบกับการประกอบจิ๊กซอว์ 29,200 ตัว (80*365) ที่เราแต่ละคนก็หวังให้ภาพจิ๊กซอว์สุดท้ายที่เราประกอบนั้นออกมาดี ออกมาอย่างที่เราตัั้งใจ แต่ปัญหาคือ จิ๊กซอว์ชีวิตที่เรามีนั้น หลายๆ ครั้งเรามักจะใช้อารมณ์ ความคุ้น หรือนิสัยของเราในการประกอบมันออกไป แล้วทำอย่างไรดี จึงจะภาพสุดท้ายที่เราประกอบออกมาเสร็จนั้น ออกมาสวยงามอย่างที่เราหวัง เราตั้งใจ

ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละหมวดล้วนแล้วแต่มีความสำคัญไม่ต่างกัน บางครั้งขึ้นอยู่กับบริบทช่วงนั้นๆ ที่พระองค์จะทรงเนำมาใช้สอน แต่ก็มีอยู่บทหนึ่งที่พระองค์ให้ความสำคัญมาก ถึงกับให้เรานึกถึงธรรมะหมวดนี้อยู่เนืองๆ นึกถึงอยู่บ่อยๆ ก็คือ อภิณหปัจจเวกขณ (พิจารณาให้ยิ่ง) เพราะธรรมะในเรื่องนี้มุ่งเน้นใจความสำคัญคือความไม่มัวเมา ไม่เพลิดเพลิน และไม่ประมาทในการใช้ชีวิต  รอยเท้าของสัตว์ทั้งหลาย จะสัตว์สองเท้า สี่เท้า ทั้งหมดรวมอยู่ในรอยเท้าช้าง ฉันใด ธรรมทั้งหลายของพระองค์ที่ได้กล่าวมาแล้ว รวมอยู่ในความไม่ประมาทนี้เอง

ในกรณีที่เราไม่มีคนทำบุญ แต่มีคนอื่นทำบุญให้ในชื่อเรา แล้วเราก็มีจิตยินดีเสมือนเป็นเงินของเราเองทุกอย่าง แล้วก็อนุโมทนาบุญกับเขาด้วย  เวลาสมบัติเกิดขึ้นก็จะเกิดขึ้นจากการช่วยเหลือของบุคคลอื่นนน ในภพชาติต่อๆ ไป บุญก็ยังส่งผล ให้คนอื่นมาช่วย  ส่วนคนที่ให้เงินทำบุญในชื่อเรา เขาก็จะมีทรัพย์แล้วก็มีพวกพ้องบริวารมาก แต่ถึงคราวจะมีคนมาช่วยเหลือกิจการงานให้เขาประสบความสำเร็จ มีทรัพย์แล้วก็มีพวกพ้องบริวารที่ทำแล้วก็เกิดขึ้นเองด้วย แล้วก็มีคนมาช่วยเหลือด้วย มันจะต่างกันตรงนี้ 

ใครไม่รู้จักธรรมรส รีบทำให้เข้าถึงพระรัตนตรัยเถิด ใครรู้ เขาก็ย่อมรู้ในใจ คนอื่นยังไม่รู้จักรสพระพุทธศาสนาเลยเขาก็รู้ชัดอย่างนี้ เหตุฉะนั้นให้รีบตั้งใจแน่นอน ทำใจของตัวให้หยุด จะเข้าถึงพระรัตนตรัยโดยแท้ ถ้าไม่ตั้งใจให้แน่นอนอย่างนี้ ก็เป็นเหมือนคนรับจ้างเลี้ยงโค ไม่รู้จักรสธรรมปฏิบัติว่าเป็นประการใด

มีคนรู้จักบางคนที่มีเงินเดือนมาก แต่ว่าพอใกล้สิ้นเดือนทีไร มักจะบอกว่าเงินเดือนไม่ค่อยพอใช้ อยากขอความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อแนะนำวิธีการใช้เงินให้กับเขาด้วยครับ คำตอบ: ปัญหาเรื่องเงินไม่พอใช้…เงินเดือนมากก็ยังไม่พอใช้…ลูกเอ๊ย…ถ้าไม่รู้จักใช้ เท่าไหร่มันก็ไม่พอ อย่าว่าแต่ทำเงินเดือนใช้เลย เขายกโรงกษาปณ์มาให้เราพิมพ์แบงก์ ปั๊มแบงก์เอง พิมพ์เหรียญ ปั๊มเหรียญเอง ถ้าไม่รู้จักใช้ล่ะก็ เดี๋ยวเถอะ โรงกษาปณ์ก็ยังเจ๊งเลย ปู่ย่าตาทวดเคยสอนเอาไว้ ในเรื่องการของใช้เงิน…เรื่องหาเงินไม่ต้องพูดกัน เพราะว่ายังไงๆถ้ามันได้น้อยละก็ โอกาสจะไม่พอใช้ มันก็เป็นไปได้อยู่แล้ว แต่ว่าที่ถามมานี้ เท่าไหร่ๆก็ไม่พอใช้ อย่างนี้ โรคประเภทนี้ต้องแก้ไขด้วยตะพดเสียล่ะมั๊ง…ปู่ย่าตาทวดสอนไว้ว่า จะกินจะใช้อะไรนั้น ประการแรก ท่านว่าเอาไว้ จะกินจะใช้อะไร ท่านก็บอกว่า ลูก…กินอีตอนหิว อย่าไปกินอีตอนอยาก ฟังชัดๆนะ เพราะว่า ถ้าจะไปกินอีตอนอยากล่ะก็ มันก็อยากอยู่เรื่อย ถ้าไปกินอีตอนหิวละก็ เออ…มันจำเป็น มันจะต้องกิน พูดง่ายๆหลักการตรงนี้ก็คือ แยกให้ออกนะลูกนะ Need กับ Want ความอยาก กับ ความจำเป็น แยกให้ออก ความอยากไม่ใช่ความจำเป็น ความจำเป็นไม่ใช่ความอยาก แต่ว่าคนส่วนมาก พออยาก อยากได้อะไรขึ้นมา อยากกินอะไรขึ้นมา เกิดความรู้สึกว่า ไอ้นี่คือจำเป็น ตรงนี้แหละที่มันทำให้ได้เท่าไหร่มันก็ไม่พอใช้ ก็พิจารณาตัวเองให้ดี นี่ข้อแรกก่อน คนที่จะบริหารเงินได้ดีล่ะก็ แยกให้ออกนะ Need กับ Want นี่เป็นประการแรก ถ้าแยกตรงนี้ออก โอ้…ชนะไปตั้งครึ่งค่อนแล้ว ประการที่สอง... ที่มา ว่าด้วยวิธีใช้เงิน – Dhamma Index (papalove.net)

ความสุขอยู่หนใด เหตุที่ชาวโลกทั้งหลายมีความทุกข์  เพราะว่ามีความทะยานอยาก  และไม่รู้ว่า แก่นสารของชีวิตคืออะไร  อะไรคือที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง และจะเข้าถึงได้อย่างไร  ทั้ง ๆ ที่ต่างก็แสวงหาความสุข  หรือสิ่งที่จะมาเชื่อมต่อกับความสุขที่แท้จริง  แต่ไม่รู้ว่า ความสุขนั้นอยู่ที่ไหนมีลักษณะเป็นอย่างไร และอะไรจะเป็นตัวเชื่อม เมื่อไม่เข้าใจ ไม่รู้จัก  ก็ทำไปตามที่ได้ยินได้ฟังมา หรือเข้าใจเอาเองตามรสนิยม ถ้าเข้าใจว่า สิ่งที่จะเชื่อมให้ถึงความสุขได้คือทรัพย์  ก็จะแสวงหาทรัพย์ ถ้าเข้าใจว่า ความสุขอยู่ที่การดื่มน้ำเมา ก็จะไปดื่มน้ำเมา ถ้าเข้าใจว่า อยู่ที่การพนัน ก็จะไปเล่นการพนัน หรือความสุขอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ เข้าใจอย่างไรก็จะไปทำอย่างนั้น  แต่พอไปถึงก็ไม่พบ เมื่อไม่พบก็เบื่อหน่าย  แล้วก็แสวงหากันใหม่ เหมือนนกที่กระโดดจากกิ่งไม้นี้ไปสู่กิ่งไม้โน้นเรื่อยไป แท้ที่จริงความสุขที่แสวงหานั้นอยู่ในตัว ไม่ใช่เป็นของใกล้ตัว แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในตัวของทุก ๆ คน  ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๙ ที่มา : DHAMMA 01 - https://www.dhamma01.com/book/5

จาก คำสอนพระมงคลเทพมุนี หลวงพ่อวัดปากน้ำ Spotify : https://spoti.fi/2wF1zxi Apple Podcast : https://apple.co/2UavIP0 Google Podcast : https://bit.ly/3pboW8W ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา ทุกขา ยึดถือมั่นในเบญจขันธ์ ๕ นั่นเป็นทุกข์ ถ้าหากว่าปล่อยเบญจขันธ์ ๕ เสียได้ ก็เป็นสุข แต่ว่าปล่อยไม่ใช่ได้ง่าย ปล่อยไม่ได้ง่ายเหมือนอะไร ปล่อยไม่เป็น ถ้าปล่อยเป็น ปล่อยได้ง่าย ปล่อยไม่เป็น ปล่อยได้ยาก ปล่อยไม่เป็นเหมือนอะไร เหมือนเด็ก ๆ กำไฟเข้าไว้ ยิ่งร้อนหนักเข้า ยิ่งกำหนักแน่นหนักเข้า ร้องใจหายใจคว่ำก็ร้องไป ปล่อยไม่เป็น คลายมือไม่เป็น ถ่านก้อนที่กำเข้าไว้น่ะ เมื่อเด็กกำเอาเข้าไว้แล้ว กำเสียดับเลยทีเดียว กำเสียมิดทีเดียว มือก็ไหม้เข้าไปรูหนึ่งแล้ว นั่นเพราะอะไร เด็กมันปล่อยถ่านไฟไม่เป็น ปล่อยไม่เป็น หรือมันไม่ปล่อย ปล่อยไม่เป็นจริงๆ ถ้าปล่อยเป็น มันก็ปล่อยเหมือนกัน เหมือนพวกเรานี่แหละ ยึดมั่นเอาเบญจขันธ์ทั้ง ๕ เข้าไว้ปล่อยไม่เป็น ไม่รู้จะปล่อยท่าไหน วางท่าไหนก็ไม่รู้ วางไม่ออก ปล่อยไม่ออก ปล่อยไม่เป็น วางไม่เป็น หรือปล่อยไม่ได้วางไม่ได้ ไอ้ที่ปล่อยไม่ได้วางไม่ได้อีกพวกหนึ่ง ไอ้ที่ปล่อยไม่เป็นน่ะพวกหนึ่ง ปล่อยไม่ได้วางไม่ได้น่ะ รู้แล้วว่าปล่อยเท่านั้นวางเท่านั้น ไม่ยอมปล่อย ไม่อยากปล่อย เพราะอะไร เสียดายมัน นั่นอีกพวกหนึ่ง ไม่อยากปล่อยขันธ์ ๕ อยากจะได้ขันธ์ ๕ ให้มากขึ้น นั่นพวกหนึ่ง ไอ้ที่ปล่อยไม่เป็นนะพวกหนึ่ง ไม่ได้เล่าเรียนศึกษา ไม่ได้ฟังธรรมของสัตบุรุษ ไม่ได้ฝึกฝนใจในธรรมของสัตบุรุษ ไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่ได้ฝึกฝนใจในธรรมของพระพุทธเจ้า ไอ้พวกนั้นปล่อยไม่เป็น

คำถาม: กราบเรียนถามหลวงพ่อครับว่า ถ้าจะบอกคนข้างนอกที่ยังไม่ได้เข้าวัดว่า คนเราเกิดมาทำไม เราจะมีวิธีการที่จะบอกให้เขาได้เข้าใจอย่างง่ายๆ ได้อย่างไรครับ คำตอบ: คนเราเกิดมาทำไม ถ้าเราจะตอบตามคติของพระพุทธศาสนาว่า เกิดมาเพื่อกำจัดกิเลสให้หมดไป ทำพระนิพพานให้แจ้ง ผู้ที่เข้าวัด เวลาถูกญาติโยมถามธรรมะ มักจะตอบรวบยอดกันอย่างนี้เลย ถ้าตอบอย่างนี้ สำหรับคนที่ยังไม่เคยเข้าวัด เขาก็คงบอกว่า “ต่างคนต่างไป กลับบ้านตัวเองดีกว่า” แต่สำหรับวันนี้ ตอบกันง่ายๆก็แล้วกัน คนเราเกิดมา มีเป้าหมายของชีวิตอยู่ 3ระดับ 1.ภาษาชาวบ้าน ก็บอกว่า มีเป้าหมายบนดิน 2.สูงขึ้นไปอีกหน่อย มีเป้าหมายบนฟ้า 3.เป้าหมายสูงสุดในชีวิตมนุษย์ ไม่ว่าจะนับถือศาสนาไหนก็ตาม โดยธรรมชาติแล้ว คือ เป้าหมายเหนือฟ้า เป้าหมาย 3ประการนี้เป็นอย่างไร กล่าวคือ ในบรรดาชาวโลกทั่วไปที่ยังไม่ได้เข้าวัด ประการแรก สิ่งที่ควรจะต้องแนะนำเขาอย่างมาก ให้เขารู้ว่า เป้าหมายของเขานั้น คือ ยืนหยัดบนขาตัวเองให้ได้ รับผิดชอบตัวเองให้ได้ พูดง่ายๆ ตั้งฐานะของตัวเองให้ได้นั่นเอง ไม่ทำตัวให้เป็นภาระของใคร จะต้องเลี้ยงตัวของเราให้ได้ มีอาชีพที่บริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นสัมมาอาชีวะ เลี้ยงตัวเองให้ได้ ไม่เป็นภาระแก่สังคม ถ้าเจอใครที่เขายังตั้งเนื้อตั้งตัวไม่ได้ ก็ต้องคุยกับเขาว่า เป้าหมายชีวิตของคนเรา เกิดมาอย่างน้อยต้องตั้งฐานะของตัวเองให้ได้ เมื่อใดที่บุคคลดังกล่าว เขาตั้งเนื้อตั้งตัวได้ มั่นคงขึ้นมาแล้ว ค่อยบอกเขาเป็น ประการที่2 ว่า…เกิดมาเป็นคนนั้น จะแค่ทำมาหากิน เลี้ยงชีพได้ ตั้งเนื้อตั้งตัวได้ ยังไม่พอ นั่นเป็นแค่เบื้องต้น ชั้นประถม หรือชั้นอนุบาลก็ว่าได้ ถ้าจะให้ดียิ่งขึ้น…เนื่องจากว่า คนเราตายแล้วมันไม่สูญ มันยังมีชีวิตหลังความตาย ยังมีนรกมีสวรรค์อยู่หลังความตายอีก เพราะฉะนั้น นอกจากตั้งเนื้อตั้งตัวให้ได้แล้ว ต้องเตรียมปิดนรกแล้วก็เปิดสวรรค์ให้ตัวเองด้วย ซึ่งการที่จะบอกใครว่า “ให้ปิดนรก เปิดสวรรค์ให้ตัวเองให้ได้”_ถ้าเขายังหาเช้ากินค่ำอยู่ ยังมีปัญหาเรื่องเศรษฐกิจอยู่ เราคุยกับเขาตรงนี้ยังยาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม สนับสนุนให้เขาตั้งเนื้อตั้งตัวให้ได้ แล้วพอเห็นว่า มีแววตั้งเนื้อตั้งตัวได้ ก็เริ่มพูด เริ่มแนะให้เขารู้ว่า ชีวิตหลังความตายยังมี แล้วเมื่อเขาเริ่มสนใจ ก็เริ่มขยายความให้เขาฟังว่า “ปิดนรกทำอย่างไร เปิดสวรรค์ทำอย่างไร” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงสอนเอาไว้ ถ้าจะปิดนรกให้ได้นั้น คนเราจะต้องหัดทำใจให้ใสให้เป็น เพราะว่าถ้าใจไม่ใส ใจยังขุ่นล่ะก็ นรกจะเปิดรอท่าอยู่ เอาว่าใจใสเลิกขุ่นกันได้แล้ว สวรรค์จะเปิดรอท่าอยู่ จากนั้น ค่อยขยายความ เมื่อเห็นว่า จังหวะได้ที่แล้ว เขาไม่เดือดร้อนในเรื่องทำมาหากินจนเกินไปแล้ว ก็บอกเขาเลยว่า คนที่จะปิดนรกให้ตัวเองได้นั้น 1.ต้องศรัทธาในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือพูดง่ายๆ หัดฟังเทศน์ ฟังธรรมไว้บ้าง 2.ต้องหัดรักษาศีลกันบ้าง ถ้าไม่รักษาศีล เดี๋ยวจะไปทำกรรมชั่ว กรรมไม่ดีเข้า วันธรรมดา รักษาศีล5 ให้ได้ เริ่มแรก ทีละข้อสองข้อ หนักเข้า หนักเข้า เข็นให้ครบ 5ข้อให้ได้ ในที่สุดก็จะทำได้ 3.มีศีลแล้วยังไม่พอ ต้องรู้จักทำบุญทำทานเสียบ้าง ตั้งแต่โตขึ้นมา เอาแต่ทำมาหากินอย่างเดียว มีแต่เอาผลประโยชน์จากโลกมาใส่ตัวอย่างเดียว มันไม่ได้ มันต้องให้กับโลกบ้าง เมื่อเป็นอย่างนี้ ก็ชวนเขาทำทาน จะทำทีละน้อย หรือทีละมาก ก็ทำเถอะ จะทำบุญทำทานกับศาสนา หรือจะทำบุญทำทานสงเคราะห์โลก ได้ทั้งนั้น ไม่ว่ากัน ขอให้ทำ เมื่อเขามีศรัทธาในพระศาสนามาตามลำดับ รักษาศีลได้มั่นคงขึ้นมาตามลำดับ รู้จักทำทาน รู้จักเสียสละ รู้จักให้ต่อสังคม ให้กับโลกนี้มาตามลำดับ แล้วเราก็เพิ่มพูนให้เขาไปเรื่อยๆ ชวนมาวัด มาทำสมาธิ(Meditation) มาทำภาวนาเรื่อยๆไป ก็เป็นการเพิ่มพูนปัญญาทางธรรมให้แก่เขา ถ้าทำอย่างนี้มาเรื่อยๆ ปัญญาทางธรรมก็จะเกิด เมื่อพอมีแววว่า ตั้งเนื้อตั้งตัวก็พอได้พอสมควร มีความเชื่อ มีความมั่นใจในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพอสมควรแล้ว ประการที่3 ค่อยไปชวนไปนิพพาน เป้าหมายสุดท้าย ไม่ใช่เจอหน้าใครก็ชวนไปนิพพานดะไปเลยล่ะก็ เดี๋ยวจะผิดหวัง เพราะเราหวังผิดๆไป มองภาพตรงนี้ชัดๆ แล้วค่อยๆป้อนธรรมะไปทีละคำ เหมือนป้อนข้าวป้อนนมเด็กไปทีละคำ ทีละอึก อย่างนั้น เดี๋ยวเขาก็ไปสู่เป้าหมายสูงสุดของชีวิตได้ โดยไม่ยากจนเกินไป โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก) วันที่ ที่มา เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC

ทำไมต้องทำพระนิพพานให้แจ้ง การทำพระนิพพานให้แจ้งเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดของชีวิตในสังสารวัฏ เพราะชีวิตในสังสารวัฏนี้ไม่ปลอดภัย เนื่องจากว่า เราตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม กฎแห่งไตรลักษณ์ ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา และกฎเกณฑ์อีกมากมาย ทั้งๆ ที่เราไม่อยากจะอยู่ในกฎเกณฑ์นี้ แต่ชีวิตในสังสารวัฏ ในภพทั้งสามนี้ ทั้งกามภพ รูปภพ อรูปภพ ไม่ว่าจะเกิดไปเป็นอะไรล้วนแต่ตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น คือ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ถ้าพูดพอเข้าใจได้ก็คือ มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่ปกครองดูแลชีวิตของเรา ที่ตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ก็คือ พญามารเขาเอากิเลสมาบังคับให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย รวมทั้งตัวของเราด้วยให้สร้างกรรม เมื่อสร้างกรรมก็มีวิบาก วิบากกรรม ปรับคดี โดยที่เราไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่า ทำไมเราจะต้องมาตกอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์อย่างนี้ แต่จะรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่องก็ตาม ก็ตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมนี้ และมีภพภูมิรองรับ มีอบายภูมิ มหานรก อุสสทนรก ยมโลก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ภพภูมิของมนุษย์ สวรรค์อะไรต่างๆ เหล่านี้ เป็นต้น รองรับกันอยู่ ถ้าส่วนสุคติ ก็เป็นของฝ่ายบุญ ถ้าส่วนทุคติ ก็เป็นของฝ่ายบาป ชีวิตเรามีแต่บุญกับบาปเท่านั้น ที่คอยบังคับบัญชาเราอยู่ แต่เราไม่รู้เรื่องเลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบรรลุธรรม จนกระทั่งมีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ และพบหนทางแห่งความพ้นทุกข์ เพราะท่านเบื่อหน่ายชีวิตในการเวียนว่ายตายเกิด และเอาชีวิตเป็นเดิมพันถึงค้นพบวิธีที่จะเดินทางออกจากสังสารวัฏไปสู่ภพภูมิที่พ้นจากกฎเกณฑ์ดังกล่าว เป็นที่ที่ปลอดภัย มีแต่บรมสุขล้วนๆ คือ อายตนนิพพาน เมื่อพระองค์ได้บรรลุธรรมแล้ว ด้วยพระมหากรุณา จึงนำมาถ่ายทอด สั่งสอน เพื่อให้เราเป็นอย่างท่าน คือพ้นจากความทุกข์ทรมานของชีวิต เหมือนนักโทษ เหมือนเชลยศึก ที่ตกเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร ให้เป็นอิสรภาพ พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด แล้วก็ไปสู่อายตนนิพพานเช่นเดียวกับพระองค์ ท่านจึงถ่ายทอดสิ่งที่ท่านได้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอด มาเป็นคำสั่งสอนที่เราคุ้นอยู่ในพระธรรม คือ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อให้เราได้ทำตามท่าน ท่านทำอย่างไรเราก็ทำอย่างนั้น ฉะนั้นท่านเป็นอย่างไร เราก็จะเป็นอย่างนั้น ท่านดับทุกข์ได้ เราก็จะดับทุกข์ได้ ท่านเข้าถึงบรมสุขได้ เราก็เข้าถึงบรมสุขได้ เพราะสิ่งที่พระองค์นำมาสั่งสอนนั้น ล้วนแต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นจริงกับพระองค์ แล้วก็ถ่ายทอดสั่งสอนโดยไม่มีการปิดบังอำพรางเลย ด้วยความรักและปรารถนาดี ด้วยมหากรุณาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างแท้จริง สร้างบารมีมาก็เพื่อการนี้

เมื่อเกิดคำถามขึ้นมาในใจว่าเกิดมาทำไม แล้วเราอยากปล่อยวางเรื่องราวต่างๆ แต่ยังไม่รู้เลยปัญหาคืออะไร "ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา ทุกขา ยึดถือมั่นในเบญจขันธ์ ๕ นั่นเป็นทุกข์ ถ้าหากว่าปล่อยเบญจขันธ์ ๕ เสียได้ ก็เป็นสุข แต่ว่าปล่อยไม่ใช่ได้ง่าย ปล่อยไม่ได้ง่ายเหมือนอะไร ปล่อยไม่เป็น ถ้าปล่อยเป็น ปล่อยได้ง่าย ปล่อยไม่เป็น ปล่อยได้ยาก ปล่อยไม่เป็นเหมือนอะไร เหมือนเด็ก ๆ กำไฟเข้าไว้ ยิ่งร้อนหนักเข้า ยิ่งกำหนักแน่นหนักเข้า ร้องใจหายใจคว่ำก็ร้องไป ปล่อยไม่เป็น คลายมือไม่เป็น ถ่านก้อนที่กำเข้าไว้น่ะ เมื่อเด็กกำเอาเข้าไว้แล้ว กำเสียดับเลยทีเดียว กำเสียมิดทีเดียว มือก็ไหม้เข้าไปรูหนึ่งแล้ว นั่นเพราะอะไร เด็กมันปล่อยถ่านไฟไม่เป็น ปล่อยไม่เป็น หรือมันไม่ปล่อย ปล่อยไม่เป็นจริงๆ ถ้าปล่อยเป็น มันก็ปล่อยเหมือนกัน" จากโอวาทพระมงคลเทพมุนี ๖๙ กัณฑ์ เรื่อง ขันธ์ ๕ เป็นภาระอันหนัก

เราอาจจะเคยได้ยินพุทธประวัติ ของพระองค์ที่นำมาทรงตรัสเล่าเรื่องราวในอดีตชาติให้ฟังกันมาบ้าง แต่สำหรับตอนนี้ เป็นชาติที่พระองค์ไปเกิดเป็นมหาโจร (ได้ด้วยเหรอ?) สังสารวัฎที่เราเวียนว่ายตายเกิดอยู่นี้มันลึกล้ำสุดคณานับ แม้พระโพธิสัตว์ยังเคยพลาดพลั้ง เราเองไม่พึงประมาทเช่นเดียวกัน บทความธรรมะเพื่อประชาชน : อย่าวางใจคนประทุษร้าย (kalyanamitra.org)

บทความธรรมะเพื่อประชาชน : คนพาลไม่ต้องการเหตุผล (kalyanamitra.org)

โกหกเพื่อให้เขาสบายใจ เรื่องการโกหกนั้น หมายความว่าไม่ให้พูดคำที่ไม่เป็นจริงเลยหรือ? หรือมีข้อยกเว้นอย่างไรบ้าง จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหา 

จาก ป่วยอย่างสง่างาม - คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ (dhamma01.blogspot.com) - https://dhamma01.blogspot.com/2022/05/blog-post_13.html เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา  โรคที่เราจะเลือกเจ็บนั้น มันเลือกไม่ได้  ก็แล้วแต่วิบากกรรมที่เราทำเอาไว้ในอดีต  มันเป็นระเบิดเวลาที่ตั้งไว้ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ของเรา  ทุกคนก็จะต้องเจอระเบิดเวลาอย่างนี้แหละ  ไม่วันใดก็วันหนึ่ง  ไม่ว่าจะเป็นชนชั้นไหนก็ตาม ชั้นสูง ชั้นกลาง ชั้นล่าง เป็นหมด เพราะฉะนั้น ทำใจให้เป็นปกติว่า  มันเป็นเรื่องธรรมดาของสังขาร  กายมนุษย์ไม่เหมือนกายทิพย์  ไม่เหมือนกายของชาวสวรรค์  นั่นเขาไม่มีเจ็บ  ไม่มีป่วย  เขามีแต่ตายอย่างเดียว  ถ้าตายก็ตายเลย เมื่อเป็นมนุษย์ เราก็ต้องเจอสภาพอย่างนี้ นึกอย่างนี้ก่อนนะลูกนะ แล้วนึกต่อไปอีกว่า  เราเป็นนักสร้างบารมี  เป็นลูกพระพุทธเจ้า  เราต้ององอาจให้สมกับเป็นลูกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในโรคภัยไข้เจ็บ  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในมรณภัย  ถ้ามันจะเกิดขึ้น  เพราะเราได้สั่งสมบุญกันมาอย่างดีแล้ว  ทั้งทาน  ทั้งศีล  ทั้งภาวนา  บางครั้งก็มาก บางครั้งก็น้อย แต่ก็ทำเรื่อยมา  แตกต่างจากชาวโลกทั้งหลาย วันเวลาที่ผ่านมานี้  เราดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท  หากพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ท่านก็จะต้องสรรเสริญในการกระทำของเราที่ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ถูกต้องตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าตามพุทธโอวาท เพราะฉะนั้น องอาจเถอะนะลูกนะ ปล่อยไปเลย  นึกถึงบุญ  นึกถึงองค์พระ  ถ้านึกองค์พระยังไม่ได้  นึกถึงคุณยาย  มหาปูชนียาจารย์ของเรา  หรือนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ  จะนึกยังไง  นึกตลอดก็ได้  หรือจะสลับการนึกก็ได้  เป็นทางมาแห่งบุญทั้งสิ้น เมื่อเราไปพบแพทย์ พยาบาล  เราก็ปล่อยให้ร่างกายนี้เป็นหน้าที่ของหมอ ของพยาบาล  ซึ่งเขาจะมีความรู้ ความสามารถดี  ที่จะดูแลสังขารร่างกายของเราตามหลักวิชาของเขา หน้าที่ของเรา คือ รักษาใจให้ผ่องใส  ให้อยู่ในบุญ นึกถึงบุญที่ทำมาตั้งเยอะ เลี้ยงพระทีเป็นแสนองค์บ้าง เป็นหมื่นบ้าง ทำบุญสารพัด  กฐิน ผ้าป่า สร้างมหาธรรมกายเจดีย์  สภาธรรมกายสากล  มหาวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ คุณยาย แล้วยังช่วยเหลือเกื้อกูลกับงานพระศาสนา ยังได้ไปทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร ให้ใจวนเวียนอยู่อย่างนี้นะลูกนะ ให้เป็นคนป่วยที่สง่างาม องอาจ  สมกับเป็นนักสร้างบารมี  เป็นทหารกองทัพธรรม ลูกพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  แล้วหลังจากนั้นไม่ต้องไปกังวลอะไรเลย  ทำใจสบาย ๆ ถ้าหากทำได้อย่างนี้  เทวดาจะลงรักษา ทั้งภุมมเทวา รุกขเทวา  อากาศเทวา ชาวสวรรค์ผ่านมาเขาก็ลงดูแลรักษา คุณยายของเราก็ดี พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำก็ดี ก็จะลงปกปักษ์รักษา ท่านจะชื่นชมคนที่มีขันติธรรม  มีความอดทน  อดกลั้น  มีดวงปัญญา เข้าใจความจริงของชีวิตว่า มันก็ต้องเป็นอย่างนี้ มันก็เป็นอย่างนี้ ไม่ใช่เข้าใจเพียงชีวิตจริง แต่เข้าใจยิ่งกว่านั้น คือ ความเป็นจริงของชีวิต  ต้องมีเกิด มีแก่ มีเจ็บ  เป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น เอาใจหยุดอย่างนี้นะลูกนะ มาพบหลวงพ่อแล้ว ได้ยินได้ฟังคำแนะนำแล้ว ปล่อยไปเลย หยุดอยู่ในกลางองค์พระใส ๆ หรือทำความรู้สึกว่า มีพระอยู่ในกลางตัวเรา  หรือเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์พระ  หรือองค์พระครอบตัวเรา เราอยู่ในองค์พระ  องค์พระอยู่ในตัวเรา นึกไปอย่างนี้นะลูกนะ ทำความรู้สึกไปก่อน จากรู้สึกมันก็จะเปลี่ยนไปเป็นรู้แจ้งเองในภายหลัง

จาก พระธรรมเทศนา พระมงคลเทพมุนี หลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ เรื่อง สังคหวัตถุ "เมื่อต้องภัยได้ทุกข์อะไร จรดอยู่ดวงบุญนั้น ให้ดวงบุญนั้นช่วย อย่าไปนึกถึงสิ่งอื่นนะ นึกถึงบุญกุศลที่ตนกระทำนั่นแหละ เป็นที่พึ่งของตัวจริง ช่วยตัวได้จริงๆ พระพุทธเจ้าเมื่อเข้าที่คับขันท่านยังนึกถึงบุญของท่าน ที่ท่านได้บำเพ็ญบารมีของท่านมา แน่วแน่ที่เดียว มั่นคงทีเดียว เมื่อมั่นคงเช่นนั้น นางธรณีก็ผุดขึ้นมา บำบัดพญามารให้พ่ายแพ้ด้วยน้ำที่พระองค์ทรงหลั่งให้ตกลงเหนือปฐพี นางธรณีรับไว้รูดปราดเดียวเป็นทะเลท่วมพญามารป่นปี้หมด ยับเยินแพ้พระพุทธเจ้า ด้วยน้ำที่พระองค์ทรงกรวดนั่นแหละ นี่พระองค์ทรงนึกถึงทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยะบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี อุเบกขาบารมี ให้เป็นอาวุธผจญพญามารให้อันตรธานพ่ายแพ้พระองค์ไป เราก็เหมือนกัน ต้องภัยได้ทุกข์ ก็นึกถึงบุญบารมีที่เราได้สั่งสมอบรมมานาน นิ่งอยู่กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใสบริสุทธิ์เท่าฟองไข่แดงของไก่ นิ่งอยู่ตรงนั้นแหละ กลางดวงนั่นแหละ ถูกดวงบุญพอดี ทานการให้สำเร็จเป็นบุญดังนี้"

เนื้อหามาจาก บทความธรรมะเพื่อประชาชน : มงคลที่ ๑ไม่คบคนพาล (kalyanamitra.org) : https://kalyanamitra.org/th/article_detail.php?i=3977 วันนี้มาสนทนากันนะครับ เรื่อง ไม่คบคนพาล โดยยกเอาเรื่องช้างมหิฬามุข ที่เปลี่ยนไป๋ :? เพราะไปฟังโจรกระจอกกลุ่มนึง ว่าในชีวิตจริง เราเคยเป็นแบบน้องช้าง หรือ โจรกระจอกกลุ่มนี้ฤๅไม่ 

จาก เพจ พระมหาสมคิด ชยาภิรโต https://web.facebook.com/พระมหาสมคิด-ชยาภิรโต-329185977268806/photos/1546773788843346/

DD-EP.04 เพิ่งนึกได้ กรวดน้ำวันอื่นหลังจากทำบุญได้บุญน้อยลงรึเปล่า? จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหา โดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว)

ชีวิตในสังสารวัฏนี่เป็นทุกข์ เพราะว่าทุกข์ชีวิตนี่ตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม กฎแห่งการกระทำ ด้วยกายด้วยวาจา ด้วยใจ ทำอย่างไรก็ได้ผลอย่างนั้นน่ะ ล้วนแต่มีผลทั้งสิ้น ไม่มากก็น้อย เจตนาไม่เจตนา ไม่มีเว้นทุกเพศทุกวัย ทำน้อยทำมาก ล้วนมีผลทั้งสิ้น ไม่มีใครที่จะหลีกเลี่ยงได้ แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตราบใดที่ยังอยู่ในวัฏฏะนี่ ยังต้องตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม เพราะฉะนั้น มันมีอยู่ทางเดียวเท่านั้นล่ะ ที่จะให้พ้นทุก์ก็คือ ขจัดสิ่งทีเป็นสาเหตุแห่งความทุกข์ คือกิเลสอาสวะนั่นล่ะ ซึ่งมันบังคับบัญชาเราอยู่ ให้เราเป็นบ่าวเป็นทาสของเค้า ขจัดกิเลสอาสวะได้ หมดสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เศษไม่มีเหลือเลย กายวาจาใจบริสุทธิ์ล้วนๆ ภพที่บริสุทธิ์ ก็จะดึงดูดไป คืออายตนะนิพพาน ซึ่งเป็นเอกันตบรมสุข สุขอย่างเดียวจึงเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราจะทำในวันนี้น่ะ จึงเป็นกรณียกิจ คือกิจที่จะต้องทำ นอกเหนือจากการทำมาหากินน่ะ ซึ่งเป็นกิจที่ควรทำ เพราะเราจะมีชีวิตอยู่ได้ก็ด้วยปัจจัย ๔ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรคเป็นต้น ก็จะได้จากการทำมาหากิน แต่ว่าถ้าจะมัวทำมาหากินอย่างเดียวน่ะ ชีวิตมันก็ไม่สมบูรณ์ มันก็ยังมีทุกข์อยู่ แม้จะมีโภคทรัพย์สมบัติ มากมายก่ายกอง อย่างที่คนมีหรือย่างที่คนอื่นไม่มีก็ตาม มันก็ยังมีทุกข์ ยังไม่สมบูรณ์ แต่ชีวิตเราจะต้องดำรงอยู่ได้ก็ด้วยสิ่งเหล่านั้น นี่ปัจจัย ๔ แต่ชีวิตที่มีอยู่นั้น มีวัตถุประสงค์เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง เราต้องจับหลักของชีวิตตรงนี้ให้ได้ เศรษฐกิจกับจิตใจมันต้องไปด้วยกัน ทำมาหากินเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ๆ ก็เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามในโลก ใจเรายังติดอยู่กับกิเลสเพราะพญามารเขาสอดกิเลสเข้ามาเรื่อยๆให้เราปัดออกไปเลยปัดออกไปทีละตัว ๒ ตัว สักวันก็คงจะหมดแล้วใจเราก็จะละเอียดขึ้นและเราก็จะเข้าไปถึงองค์พระภายในได้ รบกับกิเลสอาสวะภายในนั่นแหละรบกับข้าศึกตัวจริง

จาก โอวาทพระมงคลเทพมุนี ๖๙ กัณฑ์ เรื่อง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ บูชามี ๒ อย่าง อามิสบูชาคือบูชาด้วยเครื่องสักการะอย่างหนึ่ง ปฏิบัติบูชา คือบูชาตัวยการปฏิบัติอย่างหนึ่ง ในการบูชาทั้ง ๒ อย่างนี้ พระองค์ทรงสรรเสริญว่าปฏิบัติบูชาดีกว่าอามิสบูชา เมื่อคิดทบทวนดูเหตุผลในพระโอวาทข้อนี้แล้ว เราจะเห็นได้ชัดทีเดียวว่า พระองค์มีพระประสงค์ จะให้พวกเรามีความเพียร พยายามปฏิบัติเจริญรอยตามพระองค์ มากกว่าที่จะมามัวบูชาพระองค์อยู่ หาไม่พระองค์จะตรัสเช่นนั้นทำไม และโดยนัยอันนี้เอง จึงเป็นที่เห็นได้ว่า แม้เวลานี้จะเป็นกาลล่วงมาช้านานจากที่พระองค์เสด็จดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรเป็นข้อห้ามว่า ผู้ที่ปฏิบัติตามจะไม่ได้รับผลอย่างที่ท่านได้รับ นอกจากคำกล่าวอ้างของคนเกียจคร้าน ข้อนี้มีคำว่า อกาลิโก ในบทธรรมคุณนี้เองเป็นหลักฐานยันอยู่ว่า ธรรมของพระองค์ผู้ใดปฏิบัติตาม ย่อมจะเกิดผลทุกเมื่อ ไม่มีขีดคั่น อริยสาวกทั้งหลายนั้น ฐานะเดิมก็เป็นมนุษย์ปุถุชนนี้เอง แม้องค์สมเด็จพระบรมศาสดาก็เช่นกัน มิใช่เทวดา อินทร์ พรหม ที่ไหน แต่ที่เลื่อนขึ้นสู่ฐานะเป็นพระอริยะได้ ก็เพราะการปฏิบัติเท่านั้น แนวปฏิบัติอย่างไหนถูก พระองค์สอนไว้ละเอียดหมดแล้ว ปัญหาจึงเหลือแต่ว่าพวกเราจะปฏิบัติกันจริงหรือไม่เท่านั้น

วันนี้ผมลองเล่าธรรมะสั้นๆให้ฟังกันดูครับ ว่าแต่ นี่สั้นแล้วเหรอ :D เรื่อง ชรสาณาชีวก(อดีตเทพบุตรงูเหลือม) จาก เพจ พระมหาสมคิด ชยาภิรโต - https://www.facebook.com/329185977268806/posts/1557685637752161/?sfnsn=mo

Credit : 3 rings of social - https://markpeak.net/three-rings-of-social/ วันนี้จะมาพูดถึงเรื่องของ Social Network ที่เราๆ ใช้กันอยู่เป็นประจำเนี่ยนะฮะ ได้แก่ ไลน์ เฟสบุ๊ก ทวิตเตอร์ ไอจีหรืออินทราแกรม Tiktok ที่คนไทยน่าจะใช้กันบ่อยๆ ผมมาเริ่มรู้สึกว่า มันเริ่มสร้าง Toxic สำหรับตัวผมจากโลกโซเชี่ยลนี่ล่ะ คือ มันดูดเวลาเราไป บางครั้งนี่ก็เปิดอ่านไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย ผมขอเสนอ How to ที่ผมทดลองกับตัวเองมาตลอด 3 ปี และได้ผลดีซะด้วย :)

สำหรับท่านที่คิดว่ากำลังมองหา New Year Resolution ธรรมะวันนี้เผื่อเป็นข้อคิดดีๆ ในการตั้งเป้าหมายให้ปีต่อไป เราได้เดินหน้ากันด้วยกันอย่างมีความสุขครับ

ใกล้ปีใหม่ตั้งเป้าอย่างไรดี วันนี้ขอเสนอโซลูชั่นตั้งเป้าตั้งแต่ครั้งพุทธกาล ใช้ได้ถึงปัจจุบันและตลอดไปครับ :) คำอธิษฐานจิตเบื้องต้น เอาบุญนี้มาแก้ไขวิบากกรรมวิบากมาร อุปสรรคต่างๆ นานาในชีวิต ทุกข์โศกโรคภัยสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายน่ะ ให้ละลายหายสูญไปให้หมด หนักก็เป็นเบา เบาก็ให้หาย ละลายหายสูญไปให้หมด แล้วก็ให้เชื่อมสายสมบัติ มาติดตัวเราในปัจจุบันชาตินี้เรากำลังสร้างบารมีอยู่ ให้สายสมบัตินี้ไปดึงดูดทรัพย์หยาบ ให้เรามาสร้างบารมีอย่างสะดวกสบายอย่างง่ายดาย จะประกอบสัมมาอาชีวะ อันใดก็ให้ ซื้อง่ายขายคล่องกำไรงาม เป็นมหาเศรษฐีผู้ใจบุญ เป็นมหาเศรษฐีคู่บุญค้ำจุนพระพุทธศาสนา แล้วก็เอาบุญมาซ้อนตั้งผังสำเร็จ ภพชาติต่อๆ ไป เราจะมาเกิดเพื่อสร้างบารมีน่ะ ให้บุญทุกๆ บุญ มาซ้อนเป็นผังสำเร็จให้เราสมบูรณ์ด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภยศสรรเสริญสุข มรรคผลนิพพาน เกิดมาก็ให้ระลึกชาติได้ ให้ได้เห็นธรรมะตั้งแต่ยังเยาว์วัย มีสิ่งแวดล้อมเกื้อหนุนต่อการสร้างบารมี ให้สร้างบารมีได้สะดวกสบาย จนกระทั่งหมดอายุขัย ไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงพระนิพพาน อัคคีภัยโจรภัยราชภัย ภัยทุกชนิดอย่าเข้าใกล้ ให้ละลายหายสูญให้หมด คนภัยคนพาลก็ให้ห่างไกล บัณฑิตนักปราชญ์ก็ให้เข้าใกล้ จะได้สนับสนุนการสร้างบารมีของเรา ให้ตลอดรอดฝั่งไปเลย จนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางคือที่สุดแห่งธรรม เพราะการจะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นน่ะ ต้องมีบุญมีบารมีมากๆ จะมีมากก็ต้องสั่งสมมาก จะสั่งสมมากก็ต้องสะดวกสบาย มีอุปกรณ์มีทรัพย์ทั้ง 3 นั่นล่ะ ได้สะดวกสบาย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ เกิดเป็นมนุษย์ก็มีสมบัติพร้อม อะไรอย่างนี้เป็นต้น สมบัติมาคอยท่าเรา ไม่ต้องไปแสวงหาทรัพย์ด้วยความยากลำบากให้ได้ง่ายๆ สะดวกสบาย เหมือนผู้มีบุญในกาลก่อน ที่มีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เช่นท่านชฏิลเศรษฐี ท่านโชติกเศรษฐี และก็ท่านเมณฑกเศรษฐีเป็นต้น ที่ทรัพย์บังเกิดขึ้นเมื่อถึงจังหวะล็อกบุญมา บุญที่ท่านสั่งสมไว้อย่างดีแล้ว มาจรดเปิดขึ้นใช้ก็ดึงดูดสมบัติอัศจรรย์ขึ้นมาเป็นอจินไตย ตักไม่พร่องให้เราได้สร้างบารมีอย่างสะดวกง่ายดาย มีทรัพย์แล้วก็อย่าได้ประมาทในการดำเนินชีวิต คิดจะสร้างบารมีอยู่ตลอดเวลาเลย จนกระทั่งหมดอายุขัย ให้เป็นอย่างนี้ไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงซึ่งพระนิพพาน และการเดินทางไปสู่จุดหมายทางจะได้ง่าย ไม่ลำเค็ญไม่ลำบาก รูปสมบัติก็ได้แก่ร่างกายที่แข็งแรง สวยงาม สมส่วน อายุยืนยาว ได้สร้างบารมีไปนาน ไม่ว่าจะเกิดในยุคมนุษย์อายุยืน ในช่วงกัปไขขึ้นก็ดี หรือช่วงกัปไขลง ที่อายุมนุษย์สั้นลงแต่เราก็ ให้ยืนยงคงอยู่ไปเรื่อยๆ ตามกำลังแห่งบารมีของเรา อยุ่เพื่อสร้างบารมี คุณสมบัติก็มีปัญญาสอนตัวเองได้ ฉลาดทั้งทางโลกทางธรรม ทันคนทันโลก ทันกิเลส สอนตัวเองได้ แล้วเราก็ตรวจตราดูในปัจจุบันนี้ปัจจุบันชาติ เกิดมาเนี่ย เราเกิดในตระกูลไหน ครอบครัวเป็นอย่างไร สิ่งแวดล้อม พวกพ้องบริวารญาติสนิทมิตรสหายเป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่สมบูรณ์เราก็นึกถึงบุญนี้อธิษฐานล้อมกรอบเอาไว้เลย เนี่ยตรวจตราดูข้อบกพร่องของเราในชาตินี้ที่ยังไม่สมบูรณ์ ตรวจดูทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ตระกูลครอบครัวสิ่งแวดล้อม คนงานเงินอะไรอย่างนี้เป็นต้น แล้วเราก็นึกถึงบุญนี้น่ะ ตั้งผังล้อมกรอบไป ถ้าละโลกก็ให้ไปอย่างสง่างาม ไม่ทุกข์ทรมานมีสติสัมปชัญญะ ตายก่อนตายได้ อยุ่ในกลางพระธรรมกายใสๆ ระลึกนึกถึงบุญได้ จากโลกนี้ไปอย่างสง่างาม ไปดุสิตบุรี พักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ ไม่ให้พลัดพรากจากหมู่คณะในการสร้างความดี เทอญ. https://youtu.be/usaIA8bK4mY

ข้อคิดวันนี้มาจากดูโหรท่านนึงทำนายอนาคตประเทศไทย ฟังแล้วนึกไปถึงคำสอนของหลวงพ่อ และเรื่องราวในพระไตรปิฎก กาลิงคราช เห็นว่าน่าสนใจดี เนื้อหาเกี่ยวกับ เป็นไปได้หรือไม่ หากวันนึงที่ชะตาลิขิตมาแล้ว แต่เราอยากจะฝืนมัน

พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ