In de allerlaatste bijdrage van Marianne Zwagerman wil ze Nederland weer herinneren aan Aad Dijs: Aad Dijs is dood. U kende Aad waarschijnlijk niet, want Aad was het type ondernemer dat, hoewel succesvol, niet zo snel op BNR zou komen. Aad had geen hippe start-up maar een degelijk installatiebedrijf, samen met zijn broer. ‘Gebroeders Dijs’ staat er op de gele busjes. Aad deed vast niet aan blockchain en hij werkte ook niet agile. Hij zou waarschijnlijk niet de winnende oplossing voor de energietransitie hebben bedacht maar als er warmtepompen moeten komen, zullen de mannen in de busjes van Gebroeders Dijs ze installeren en onderhouden.   Toen Aad laatst doodging kreeg hij een mooi groot stuk in de regionale krant. Want het dorp draaide op Aad Dijs. Hij zou me waarschijnlijk hebben uitgelachen als ik het tegen hem had gezegd: maar Aad had kunnen promoveren op leiderschap. Want echte leiders zien hun omgeving als hun tweede bedrijf. Ze weten dat hun eerste bedrijf op orde moet zijn, maar daarna neem je verantwoordelijkheid voor het grotere geheel. Dus redde Aad de ijsclub van de ondergang en zorgde dat er elke winter een kunstijsbaan kwam in een grote tent. Aad ritselde sponsors voor de triathlon, verkeersregelaars bij de autocross, vrijwilligers voor de intocht van Sinterklaas. En ga zo maar door. Elk dorp heeft een Aad Dijs. Nederland is gebouwd op mensen als Aad Dijs. Als we media en politici moeten geloven weten we niet meer wat de identiteit van Nederland is, maar Aad had het je zo kunnen vertellen. Media denken dat het buiten de ringweg van Amsterdam een groot sinkhole is. Daarbuiten is ‘de regio’. TV-mensen kijken nuffig als ze dat uitspreken. Alsof het een beetje viezig is, maar minimaal achterlijk. NPO3 moet een regiozender worden en dat is het beste idee dat een mediaminister ooit had. De huidige zendermanager voert nog een achterhoede protestactie. Maar die vrouw moet gewoon snel weg. Sterker nog, ik pleit al jaren voor het opheffen van de NPO maar voor het eerst heb ik een brandende ambitie om er zendermanager te worden. Die regiozender, mits goed opgezet en geprogrammeerd kan Nederland redden. Zenderbaas van het regionet wordt de belangrijkste baan van Nederland. De regio wordt hotter dan ooit. Door vliegschaamte zullen we er voortaan op vakantie gaan. Expats nemen Amsterdam over dus Nederlanders moeten naar de regio verhuizen. Nederland ís de regio. Nederland is niet Amsterdam. Nederland is Aad Dijs. Leve Nederland!See omnystudio.com/listener for privacy information.

'We worden krankzinnig slecht bestuurd' schreeuwde Kees de Kort op 10 maart 2020, voorafgegaan door een hartgrondige vloek. Het is misschien niet de mooiste Korteaanse uitspraak maar wat mij betreft wel de meest memorabele: De coronacrisis was net begonnen en Kees had zijn cijfers op orde waardoor glashelder was dat we op een bestuurlijke ramp afstevenden. Toch had Kees ongelijk. We worden niet zozeer krankzinnig slecht maar hemeltergend naïef bestuurd. Of liever gezegd, de vraag is wie ons eigenlijk bestuurt. Er lijkt zich een stille staatsgreep te voltrekken waarvan slechts kleine stukjes van de ijsberg boven komen drijven in de media.   Toen ik in 2018 hier in mijn column het dwingende advies gaf om bij het referendum tegen de sleepwet te stemmen, omdat die een bedreiging voor de vrije samenleving en de onafhankelijke journalistiek zou vormen lachte toenmalig D66 Kamerlid Kees Verhoeven mijn zorgen weg. We weten hoe het afliep. Nederland stemde tegen de sleepwet, maar hij kwam er toch. Alle geruststellende woorden van Verhoeven en alle waarborgen die minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk destijds dacht te hebben ingebouwd bleken niet bestand tegen de machtshonger van de inlichtingendiensten. De AIVD en de MIVD tappen grootschalig het internetverkeer van burgers af. Zelfs je Netflix en YouTube kijkgedrag wordt bijgehouden, schrijft journalist Huib Modderkolk in de Volkskrant. Het past in het patroon van de afgelopen twee jaar waarin we zonder veel tegenstand een controlestaat in zijn gerommeld, onder het mom van een pandemie. In de WOB-documenten die vrijkomen blijkt dat de NCTV in de coronacrisis een ongekende macht naar zich toetrok. De terreurbestrijder hield -illegaal!- columnisten zoals ik en kritische burgers in de gaten en had zelfs de macht om een veto uit te spreken over welke bewindslieden wel en niet aan mochten schuiven in het crisisoverleg. Eerder deze maand was journalistiek Nederland geschokt over onze enorme duikeling -van plaats 6 naar 28- in World Press Freedom Index maar over een van de oorzaken: de zware inmenging van de veiligheidsdiensten die maakt dat bronnen van journalisten niet goed beschermd zijn, werd nauwelijks gerept. De NOS-hoofdredacteur huilde weer over stickers op zijn auto's en ander klein bier. Maar het echte gevaar komt niet van boze burgers. De geheime diensten die in Nederland blijkbaar de dienst uitmaken maken burgers, journalisten en columnisten vogelvrij. Kees Verhoeven schreeuwt nu moord en brand, maar hij gaat er niet meer over. De vraag is: wie wel?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bill Browder heeft een boek te verkopen en de bijbehorende media-roadshow van de Amerikaanse investeerder kan wel eens vervelend uitpakken voor Mark Rutte. Browder is al jaren op een kruistocht tegen Poetin, die hem zijn bedrijf afhandig maakte en zijn advocaat vermoordde en zijn verhaal krijgt door de Oekraïne-oorlog extra tractie. Browder zei laatst in het FD : 'Iedereen ziet nu dat Poetin een massamoordenaar is. Ik denk dat het onmogelijk is om terug te keren naar de status quo. De publieke verontwaardiging is daarvoor nu te groot.' Zondag [herhaalde%20Browder]herhaalde Browder in Buitenhof wat hij ook al tegen het FD zei: De MH17 is de Nederlandse 9/11 maar waar de Amerikanen er met gestrekt been ingingen tegen de agressor, is Nederland al jaren aan het pappen en nathouden. Rutte bleef, tot verbijstering van Browder, ook na het neerhalen van het vliegtuig de Russische miljardairs beschermen die de Zuidas gebruiken als belastingparadijs. Waarom? Dat is de vraag waarop het antwoord uitblijft. De onderste steen ligt nog altijd begraven, ergens in een Oekraïense zonnebloemenweide. Rutte verschuilt zich al jaren bij elke vraag achter de lopende strafzaak waarvan op 16 mei weer een blok zittingsdagen begint bij de rechtbank op Schiphol. Een kulargument volgens Browder: 'Als er een daad van internationaal terrorisme is, wacht je niet op een onderzoek dat met zekerheid door de Russen wordt gemanipuleerd. Dan ga je er vol voor om de mensen te bestraffen die dit op hun geweten hebben.' Tot februari van dit jaar was de situatie in Oekraïne, zelfs na MH17 een ver van ons bed show. Met de kennis van nu lezen de antwoorden op Kamervragen uit 2016 naar aanleiding van artikelen van financieel journalist Arno Wellens nog absurder dan ze toen al waren. Wellens onthulde dat de fabrikant van de Buk-raket die MH17 doorboorde een fiscale fop-vestiging op de Zuidas heeft. Rutte reisde samen met -toen nog ministers- Ploumen en Timmermans, naar Poetin af om Russische bedrijven naar Nederland te halen. Op de Kamervraag of de regering bereid is bedrijven die medeplichtig zijn aan oorlogsmisdaden uit Nederland te weren is het antwoord: 'de vestigingsplaats in Nederland is niet afhankelijk van het soort werkzaamheden'. De publieke verontwaardiging waar Browder op rekent bleef toen uit. Ook nu staan er geen massa's demonstranten op de Zuidas en zijn media druk met een bejaarde man en een kaars. Misschien komt het nog.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Laat maar vallen dan, het komt er toch wel van. Het geeft niet of je rent. Wij hadden vroeger geen Gretha Thunberg om ons bang te maken voor de toekomst, wij hadden Henny Vrienten. Het kwam er niet van, de angstaanjagende bom viel nooit. Of nou ja, het kwam er nóg niet van maar het kan nog; het onzekere gevoel van de jaren '80 is sinds 24 februari terug. Vrienten maakt het niet meer mee. Voor hem eindigde het ritje in de mallemolen van het leven op zijn 73ste. Net zo oud als mijn opa toen hij stierf. Twee jaar geleden schreef ik een eerbetoon voor hem en stelde vast dat zijn zoon -mijn vader- die drie jaar ouder is dan Henny Vrienten, tot de generatie behoort die behalve de watersnoodsramp geen oorlogen of andere catastrofes meemaakten. Ze lijken doodgaan geen optie meer te vinden en geloofden pre-corona in het sprookje van het eeuwige leven. Inmiddels begint de realiteit in te dalen dat de modellenmakers van het CBS niet bepalen hoe oud mensen worden, maar God, de natuur, Moeder Aarde of waar je ook maar in gelooft. We moeten weer leren accepteren dat doodgaan doodnormaal is, was de oproep in de column over mijn opa aan het begin van de coronacrisis. Mensen wilden dat toen niet horen, de doodsangst verlamde het brein. Het KWF neemt nu gelukkig het initiatief waar ik toen om schreeuwde. Ze verleggen de focus van doodziek langer doorleven naar beter doodgaan. Het gesprek met de KWF-directeur dat ik gisteren tussen de Doe Maar liedjes op de radio hoorde klonk als muziek in mijn oren. Artsen zijn uit onbeholpenheid en gebrek aan kennis gericht op doorbehandelen, ook als dat zinloos is. Ze hebben niet geleerd om met mensen over hun naderende dood te praten dus snijden, bestralen, injecteren en intuberen ze maar raak. Dat moet stoppen, vindt het KWF nu gelukkig ook. Maar, benadrukken ze, dat moet niet alleen de verantwoordelijkheid zijn van artsen. De hele samenleving moet vaker praten over sterven. Media hebben daarin een belangrijke rol. We zijn de taal over leven, doodgaan en zingeving kwijtgeraakt. We moeten daar samen de woorden weer voor vinden. Toen ik Jan Slagter van Omroep Max in 2020 vroeg om daarmee aan de slag te gaan spuwde hij vuur. Ik hoop dat hij nu wel luistert.See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Het gaat niet goed met het openbaar bestuur in Nederland en met de rechtsbescherming is het ook somber gesteld. Regering en parlement functioneren in onze samenleving als een soort raad van commissarissen die nauwelijks meer weten wat er aan de hand is en wat het bedrijf produceert.' Het had vandaag in de krant kunnen staan, maar ik citeer uit NRC Handelsbladvan 5 juni 1987. Toen kranten nog op broadsheet werden gedrukt zonder kleurenfoto's op de pagina's. Toen Mark Rutte geschiedenis studeerde en hij zijn doctrine alleen nog maar voor de spiegel in zijn jongenskamertje uitsprak. Toen de ouders van de kinderen die in het toeslagenschandaal uit huis geplaatst zouden worden om nooit meer terug te keren, nog op de basisschool zaten of nog niet eens geboren waren. Toen al sprak de 35-jarige ambitieuze rechter Alex Brenninkmeijer deze wijze woorden tegen de krant die hem interviewde vanwege zijn promotie op een onderzoek naar de betekenis van onafhankelijke rechtspraak in een democratische rechtsstaat. Zelfs een voorbeeld van overregulering dat Brenninkmeijer in 1987 noemt is huiveringwekkend actueel. Een student van hem onderzocht de wettelijke beperkingen voor windmolens. Die bleken er volop te zijn, maar er werd geen windmolen minder door gebouwd. Overregulering leidt in de praktijk tot helemaal geen regulering, dus werden er juist molens gebouwd met veel te grote wieken en zonder rembeveiliging of andere veiligheidsmaatregelen, zoals dat gaat in ons rubberentegelparadijs waar papieren schijnveiligheid belangrijker is dan de realiteit. De latere Nationale Ombudsman waarschuwt dan al voor de bedenkelijke rol die media spelen door ieder conflictje wat zich voordoet uit te zuigen omdat de amusementswaarde van wat in Den Haag gebeurt hoog is. Vele jaren later waarschuwt Brenninkmeijer als voorzitter van de Raad van Toezicht van de Stichting Democratie en Media dat kranten en omroepen marketingmachines zijn geworden waar netmanagers en marketingmanagers hijgerig achter kijkcijfers en lezers aanjagen en zo de autonomie van hun mediamerken aantasten. Redacties bepalen niet meer de koers op grond van journalistieke kennis, autoriteit en intuïtie, maar lezersonderzoeken regeren. De kernfuncties van media -kritisch informeren, waarheidsliefde, bewaking van de macht- staan daardoor onder druk, vond Brenninkmeijer. Vorige week overleed hij, 35 jaar na dat gedenkwaardige NRC-interview. Zijn hele leven gevochten tegen een monster dat almaar groter werd.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gaat Twitter dood, vraagt Elon Musk zich af net nadat hij bijna 3 miljard dollar in het bedrijf stopte. Musk deelde een lijstje van de 10 twitteraars met de meeste volgers, voornamelijk artiesten en sporters die vrijwel nooit iets posten. Zelf staat Musk in de top 10 met 81 miljoen volgers. 7 miljoen minder dan de Amerikaanse President Trump had toen Twitter hem in januari vorig jaar van het platform schopte. Direct na de ban van Trump twitterde Musk dat veel mensen heel erg ongelukkig zijn met de rol van scheidsrechter van de vrije meningsuiting die tech bedrijven uit Californië uitoefenen. Maar hij vraagt zich nu pas af of Twitter wel genoeg waarde hecht aan 'free speech'. Ik deel zijn zorg, al jaren, maar geloof er niks van dat Musk ervoor gaat zorgen dat social media great again worden. Juist mensen die denken als Musk, gedreven door een honger naar macht en dus geld, hebben de belofte van sociale media om zeep geholpen. Web 2.0 zoals het werd gedoopt na de uitvinding van Facebook, Twitter en YouTube zou de wereld gelijker en democratischer maken door iedereen een stem te geven. Al snel bleken markteconomische wetten belangrijker dan de idealistische beloften. Tech bedrijven werden machtiger dan presidenten en rijker dan landen. In de EU is nu een wet aangenomen om de macht van Big Tech te breken zodat er een gelijker speelveld ontstaat voor nieuwe toetreders, liefst uit Europa. Maar iedereen weet dat politici dit soort zaken niet op kunnen lossen. Ze lopen hooguit innovatieve ondernemers niet in de weg. Zoals Jack Dorsey, de oprichter van Twitter, die de oplossing ziet in web3 waar de macht niet bij techbedrijven ligt maar bij de gebruikers. Bij web 1.0 konden we alleen consumeren, bij web2 mochten we terugpraten en zelf content maken, bij web3 kunnen we als het aan Dorsey ligt eigenaar worden van onze content. Maar dat is niks voor Musk. Die werd de rijkste man op aarde door mensen gratis data voor hem te laten genereren in auto's die ze eerst van hem kochten. Het idee dat die gegevens van ons zijn past niet in zijn straatje. Dus gebruikt hij als machtige twitteraar zijn free speech op Twitter om web3 dood te verklaren voordat het geboren is terwijl Dorsey knarsentandend toekijkt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met een pistool tegen zijn hoofd werd journalist Robert Dulmers zondag door de politie Oekraïne uitgejaagd, waar hij voor het Nederlands Dagblad verslag deed. Hij twitterde binnen een half uur na een raketaanval door de Russen op een oliedepot in de haven van Odessa een filmpje van zwarte rookpluimen. '4 raketten, 4 keer raak', zette hij bij de merkwaardige video die meer op het werk van een ramptoerist leek dan van een journalist. Oekraïne vindt dat Dulmers hiermee staatsgeheimen heeft geschonden terwijl hij ervoor heeft getekend dat niet te doen, in ruil voor zijn accreditatie. 'Oekraïne wil zich spiegelen aan landen in het Westen, maar laat zich zo van zijn slechte kant zien,' zegt journalistenvakbond NVJ, die de uitzetting van Dulmers veroordeelt. Daaruit spreekt een nogal overdreven vertrouwen in het Westen. We hebben geen idee hoe onze gezagsdragers zouden handelen als er oorlog op ons grondgebied zou zijn. We weten wel hoe ze handelen op het grondgebied dat ze binnenvallen. Als het om onze eigen acties gaat zijn we net een geblinddoekte ezel met alzheimer. Embedded journalistiek, waar journalisten zich aan de regels van de legerleiding moeten houden is uitgevonden door Amerikanen. Pistolen gebruikten ze voor zover ik weet niet tegen journalisten, maar er is bij veel Westerse media een bijna slaafse houding tegenover de eigen bevelhebbers. In de huiveringwekkende reportages van BBC-verslaggever Jeremy Bowen vanuit Boetsja zien we de verkoolde lijken van vluchtende Oekraïense burgers en de geëxecuteerde mensen met de handen achter de rug gebonden. Beelden die een belangrijke rol spelen bij de volgende stap in de oorlog: de Westerse wereld schreeuwt om vergelding van de gruweldaden van de Russen. In 1991 stond Jeremy Bowen ook tussen de verkoolde lijken in een bunker in Bagdad. 400 vrouwen, kinderen en bejaarden kwamen om na een aanval van de Amerikanen. Het Pentagon probeerde het weg te poetsen als een aanval op een militair doel, maar de bewoners gebruikten de bunker als schuilplek voor de kwetsbaarsten. De presentator van het BBC-journaal wilde niet van Bowen -die er met zijn neus bovenop stond- aannemen dat het echt niet om een militair doel ging. Nadat Bowen het drie keer ontkende gaf de presentator zijn moedige collega een trap na met de mededeling aan de kijkers dat 'de reporter onderworpen was aan Iraakse controlemaatregelen'. Niets is lastiger te herkennen dan je eigen hersenspoeling.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Politiek journalisten zoals Xander van der Wulp, Wouter de Winther en Joost Vullings deden lacherig over de emoties van Fleur Agema en Caroline van der Plas toen ze de minister van Justitie Dilan Yeşilgöz onlangs naar de Tweede Kamer riepen vanwege het online bespieden door de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding van Kamerleden zoals zijzelf, columnisten zoals ik en burgers die op sociale media kritiek uiten op de overheid. De journalisten gingen onder hun gezellige Haagse stolp mee in het frame van Yeşilgöz dat de Stasi-praktijken van de Nederlandse terreurbestrijder niet meer zijn dan het aanleggen van een digitaal knipselkrantje waarmee de regering een beetje voeling houdt met het sentiment in de samenleving. De werkelijkheid is veel grimmiger. Als burger kan je er niet achter komen of je in het sleepnet van de NCTV bent gezwommen. Ik weet toevallig dat ik wel opduik in omgevingsanalyses dankzij publicaties van gelekte documenten op Geenstijl. Dat de NCTV ons met nepaccounts en andere illegale methoden bespiedt weten we alleen door oplettende journalisten van NRC die daar vorig jaar over publiceerden. Yeşilgöz wil de verboden werkwijze van de NCTV legaliseren in een nieuwe wet waarover behalve de NCTV niemand enthousiast is. Donderdag is er in de Tweede Kamer een rondetafelgesprek met experts die het wetsvoorstel allemaal verwerpen.  Bits of Freedom en Amnesty International waarschuwen dat de mensenrechtenschendende spionage een chilling effect heeft, zeker in de context van terrorisme. Het maakt burgers en journalisten kopschuw en ondermijnt het publieke debat en de vrije samenleving. De Autoriteit Persoonsgegevens oordeelt dat Nederland door het bespieden verandert in een surveillancemaatschappij. 'In de systemen van de NCTV terechtkomen is een van de ingrijpendste dingen die iemand kan overkomen vanwege de potentiële impact,' zegt de privacy autoriteit, 'de NCTV deelt analyses met andere organisaties zoals de politie en de kans is groot dat zij daarop actie zullen ondernemen.' Goed toezicht op welke data wordt opgeslagen en voor welke periode ontbreekt. De overheid eigent zichzelf een oncontroleerbare macht toe waartegen burgers zich niet kunnen verweren. En dat in een land waar nog altijd 1115 kinderen zoek zijn, ontvoerd door de overheid omdat de belastingdienst lijstjes aanlegde met burgers die ze niet vertrouwden. Een schandaal dat jarenlang onder de radar bleef van de Haagse stolpjournalisten. Hopelijk letten ze nu beter op, zeker nu zelfs mediacollega's het doelwit zijn.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een 8 cilinder met 1000 pk die tot 50 kilometer verderop doel kan treffen. De pantserhouwitser is het grootste wapen van de Nederlandse landmacht. Defensie noemt het gevaarte liefkozend een 'mean machine'. En onze minister van binnenlandse zaken, Hanke Bruins Slot, weet hoe je hem bedient. Ze vuurde in Uruzgan als pelotonscommandant precisiegranaten af met het 55 ton zware oorlogsvoertuig toen Thierry Baudet nog in zijn studeerkamertje zat, liet ze hem weten nadat hij haar in een debat in 2019 'schattig en naïef' noemde omdat ze de dreiging van Rusland serieus nam. In de ondoorgrondelijke Haagse banenmachine werd Bruins Slot geen minister van Defensie maar van Binnenlandse Zaken en dus verantwoordelijk voor de democratie. Ze schrok van de historisch lage opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen en gelast een onderzoek. Teleurstellend voor iemand die getraind is om binnen 90 seconden een granaat af te vuren. Onderzoek is Haags jargon voor uitstellen tot voorbij de aandachtsspanne van journalisten. Bruins Slot weet best dat er al een berg onderzoeken ligt waar een pantserhouwitser alleen vol gas overheen kan beuken. De Atlas van Afgehaakt Nederland, het onderzoek De Democratie Dichterbij, het rapport Lage Drempels, Hoge Dijken. En mijn persoonlijke favoriet: Lokale democratie op zoek naar zichzelf, in 2020 verschenen in opdracht van de voorgangster van Bruins Slot. Er komen burgemeesters aan het woord én hoofdredacteuren van regionale dagbladen die heerlijk hun gal spuwen over de woordvoerders- en spindoktersziekte die ook de lokale politiek heeft verziekt. Het allerbeste onderzoek stond in de Volkskrant. De krant postte 24 uur bij een huisvuilcontainer in de Haagse wijk Laak. De reportage is voldoende om te begrijpen waarom de opkomst in deze wijk -waar net zoveel mensen wonen als in Nijkerk of Etten-Leur- vorige week nog geen 23 procent was. Er wonen ratten zo groot als katten. Het is op papier een woonwijk maar in werkelijkheid een openbare vuilstort. Een buurt waar de bewoners wadend door de pis hun voordeur moeten zien te vinden. Waar het op de eerste maandag van de maand matrassendag is, als de arbeiders uit het Oostblok naar huis gaan en hun schamele inboedels op straat mikken. Waar Nederlands allang niet meer de voertaal is en 30 procent van de mensen rond de armoedegrens leeft. Het is 5 autominuten verwijderd van het kantoor van Bruins Slot maar Uruzgan lijkt vaak dichterbij.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als de Navo zelfs na een bombardement op een kinderziekenhuis niet ingrijpt, wanneer in hemelsnaam dan wel? Dode baby's zijn krachtige lontjes die ieder sluimerend conflict of lokale strijd tot ontploffing weten te brengen, zodat een totale oorlog niet uit kan blijven. 'Waarom bombardeert uw land onschuldige vrouwen en kinderen?' vuurspuwde de Buitenhof interviewster tegen de Russische ambassadeur. Ruimte voor een antwoord kreeg de diplomaat niet, het oordeel was in de mediarechtbank geveld voordat de camera liep. De huiveringwekkende beelden van het verwoeste ziekenhuis in Oekraïne en de gewonde hoogzwangere vrouwen die uit het puin werden gevist spreken voor zich. Als de Buitenhof-redactie eerst het boek Spoken van media-historica Pien van der Hoeven had gelezen zouden ze weten dat babylijkjes klassiekers zijn in het verkopen van een oorlog, een schoolvoorbeeld van oorlogspropaganda. Van der Hoeven reconstrueert in haar boek onder meer de leugen van de couveuseroof die Amerika over de streep trok om in 1991 de grootste militaire operatie sinds de Tweede Wereldoorlog te starten: operatie Desert Storm die Saddam Hoessein uit Koeweit joeg. PR-bureau Hill & Knowlton ontving 10 miljoen euro van Koeweit om de geesten van de Amerikaanse burgers rijp te maken voor de oorlog. Ze brachten het verhaal de wereld in dat de Irakezen in Koeweit couveuses roofden en pasgeboren baby's achterlieten op de koude ziekenhuisvloeren. 312 baby's stierven zo een gruweldood. President Bush vertelde het verhaal over de baby's negen keer in publieke optredens over de oorlog. Het was alleen niet waar. Een van de vele leugens waarop de Golfoorlog stutte, zoals ook de andere twee oorlogen die van der Hoeven analyseert op leugens zijn gebouwd. Ze schetst een beeld van journalisten als gewillig doorgeefluik van 'angst zaaiend en haat opwekkend nepnieuws' en als 'reclamemakers voor wapenfabrikanten'. De paar journalisten die wel proberen de waarheid te publiceren worden tegengewerkt door hun collega's en 'schofterige mediabazen' zoals van der Hoeven ze beschrijft. Oorlog is entertainment, het verkoopt kranten en scoort kijkcijfers als de berichtgeving een beetje in lijn is met de maatschappelijke consensus. Afwijkende geluiden worden niet op prijs gesteld. Niet door de overheid, niet door het publiek en dus niet door mediabazen. Kritische stemmen worden geëxcommuniceerd. Gelukkig komt de waarheid in boeken als Spoken uiteindelijk boven water. Maar omdat media geen collectief geheugen hebben voor oorlogsverslaggeving maken ze in elke oorlog dezelfde fouten. Vandaag, gisteren en morgen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zondag zette ik de oorlog gewoon even uit. Radio uit. Twitter uit, behalve voor het delen van foto's van mijn hond en de shetlandpony's van mijn moeder. Voor de stal, uit de wind met mijn neus naar de zon was er even vrede op aarde. Op mijn kleine stukje aarde althans. Een dagje zorgeloosheid is een grote luxe in deze tijd. Ik maak me al jaren zorgen over de groeiende techdictatuur waarmee Amerikaanse bedrijven hun stempel drukken op onze vrije meningsuiting; over de onfrisse manier waarop onze overheid communicatietechnieken inzet om de waarheid te verdraaien en een beetje minder waar te maken; over het onvermogen van de journalistiek om dat tot de laatste draad uit te zoeken, want de waan van de dag klikt nu eenmaal lekkerder; over sleepwetten en omgevingsanalyses van ijverige ambtenaren waarin ook mijn tweets en columns opduiken. In de gaten gehouden worden als mondige mediamaker is ergens wel fijn, niet gehoord worden is erger. Maar het wordt eng als een voormalig MIVD-baasje in OP1 zonder enige tegenspraak van de interviewers begint te oreren over het ophangen en executeren van mensen die -in zijn ogen- nepnieuws verspreiden. Het verbleekt allemaal bij de omstandigheden waarin de laatste nieuwsbrengers in Oekraïne en Rusland hun werk moeten doen. Rennen voor je leven terwijl de kogels je om de oren vliegen of 15 jaar cel riskeren omdat je opschrijft wat er gebeurt. Én het bewijst dat we ons moeten blijven verzetten tegen alle vormen van inmenging van overheden in nieuwsgaring en meningsvorming. Je kunt je ook in het (nog) veilige Nederland niet veroorloven daar naïef in te zijn. Wat je weggeeft krijg je nooit meer terug. We zijn in de coronacrisis al gedrild in het normaal vinden van dingen die niet normaal zijn. Dat je een vrijheidsstraf opgelegd kon krijgen zonder tussenkomst van een rechter. Dat het leger een spionageafdeling opzette om ons, kritische burgers, in de gaten te houden. Nu wordt de oorlog in Oekraïne gebruikt om er wetgeving doorheen te jassen waarmee de Nederlandse inlichtingendiensten ons ongehinderd af kunnen luisteren en onze mails en WhatsApps kunnen scannen. In Moskou moeten burgers op straat hun telefoon aan politiemensen overhandigen zodat zij hun berichten kunnen lezen. Zo ouderwets! Dat is in Nederland straks lekker geautomatiseerd. Gaat u maar rustig slapen, de staat past wel op uw telefoon.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De verbeten kijkende Poetin, met een paar mannen in uniform helemaal aan de andere kant van die lange tafel. De lachende Zelensky in een groen T-shirt, amicaal aan de thee tussen dappere strijders. Krachtig beeld. De geïsoleerde gekke dictator versus de toffe held. Zelensky is overnight wereldwijd omarmd als de nieuwe Mandela, de gereïncarneerde Luther King. Drie jaar geleden werd hij bespot toen hij zijn presidentiële staf castte als een soapserie. Hij nam bevriende tv-makers mee naar zijn nieuwe politieke baan. Dat zie je terug in de beeldregie. Zelensky is de eerste influencer-president in oorlogstijd, waar Poetin de klok terug lijkt te zetten naar de jaren '50. We weten dat influencers fotoshoppen, gesponsord worden en dingen ensceneren. En we weten dat de waarheid als eerste sneuvelt in een oorlog. Bij een oorlogspresident die nog niet zolang geleden acteur was moet de bullshitdetector extra scherp worden afgesteld. De waarheid is altijd complexer dan een Twitterfilmpje suggereert. Op radio en tv wordt de oorlog overtuigend geduid door dezelfde experts die een week geleden nog allemaal zeker wisten dat er geen oorlog kwam. Mediamagnaat Derk Sauer bood in het Parool zijn excuses aan voor het feit dat hij ondanks alle symptomen -de gemilitariseerde samenleving en het muilkorven van de vrije pers- niet zag dat Poetin uitgroeide tot een grenzeloze tiran. Aanwijzingen waren er volop. Op sociale media wordt nu een Nieuwsuur-interview met Jaap de Hoop Scheffer uit 2018 veel gedeeld. De oud-NAVO baas zegt daarin dat zijn club Poetin in een hoek dreef, waardoor de Rus radicaliseerde. De snelle NAVO-expansie naar de voormalige Sovjet-landen droeg bij aan de agressieve opstelling van Poetin. Wie dat nu zegt wordt met pek en veren Nederland uitgejaagd. De Hoop Scheffer nuanceert in recente interviews zijn uitspraken van toen naar de nu geaccepteerde norm. Poetin-kenner Wierd Duk voelt zich genoodzaakt te verklaren dat hij zijn analyse over het Oekraïne-conflict niet aanpast, ondanks de overlap met de visie van Baudet. De vraag is hoe lang hij dat vol kan houden, na de aankondiging door Ursula von der Leyen dat zij de verspreiding van de 'leugens die Poetins oorlog rechtvaardigen' gaat stoppen. De EU ontwikkelt tools om 'giftige desinformatie' te verbieden en wil de doorgifte van Russische staats-tv blokkeren. Vanwege een virus werden we China 2.0 met lockdowns en avondklokken. Vanwege een oorlog worden we nu Rusland 2.0 met door de EU verboden media. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen de oorlog begon was ik op Twitter, waar je wél live meekrijgt wat er in de wereld gebeurt, met een schuin oog kijkend naar een ellenlange tv-commercial waar een meneer die van liegen zijn vak heeft gemaakt net deed alsof hij de baas is van een lief gaaf land, dat geen grotere problemen heeft dan een hoge energierekening. Terwijl er genoeg gas is. Maar de man die met zijn hand aan de kraan van de dikste gasleiding zit stuurde gisteravond militairen door de straten van Zuid-Oost Oekraïne. Onze premier braakte bij Jinek ongestoord folderteksten uit tegen doodvermoeide schaatsers en braaf meeverende cabaretiers. Folderteksten die in de ochtend al, verpakt als journalistiek artikel, stonden afgedrukt op de voorpagina van het AD. Mark Rutte en de VVD twitterden de screenshots van het kranteninterview alsof er geen betaalmuren bestaan. De krant lag op tafel bij Jinek; de brandmanager kan tevreden zijn maar de hoofdredacteur moet zich kapot schamen. Als het campagneteam van een politieke partij het interview met de partijleider in jouw krant als brochure gebruikt hoef je niet heel tevreden te zijn over de journalistieke prestatie. Bij de publieke omroep trok een dweilorkest door de OP1 studio langs de rest van de schaatsers. ‘Brekend nieuws laat zich niet voorspellen helaas en deze keer was het eerste deel van Op1 vooraf opgenomen vanwege de Olympische sporters. Ongelukkig toeval, maar geen bewuste keuze,’ zei Thomas van Groningen na de uitzending. De publieke kijkers hadden bíj́na geweten wat zich afspeelde in de besneeuwde straten van Rusland, want daar stond Pieter Waterdrinker klaar om live bij Margriet van der Linden verslag te doen van de historische tv-toespraak van Poetin. Briesend twitterde Waterdrinker: ‘Ik sta voor een of ander KUT programma op Nederlandse tv alles hier in Rusland (gratis!) te volgen, houd al het andere af, zelfs de BBC, want ze willen me spreken, dan bellen ze na afloop: "Ja, we konden je niet bereiken." Gratis hè? DIT IS M... Nooit meer voor mij.’ Treuriger wordt het niet meer in de Nederlandse journalistiek. Een deskundige, goed geïnformeerde freelancer mag gratis op komen draven bij de publieke omroep, vanuit een land in oorlog, terwijl vorstelijk betaalde talkshowhosts de branded content uit de ochtendkrant opwarmen. Ondertussen werd het oorlog. Maar daar merkte de tv-kijker niets van.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Stel, u heeft in de bedrijfspoule ingevuld dat Nederland met 20 medailles terugkomt uit Peking, maar het zijn er in werkelijkheid 23. Klopte uw voorspelling dan niet of waren de Spelen niet in orde? Mensen die bij het CBS werken zouden het waarschijnlijk 'overpresteren' noemen. Ze zijn daar de hele dag druk om de realiteit in modellen te proppen zodat beleidsmakers ergens op kunnen varen. Het is ook best belangrijk dat iemand becijfert hoelang vijfenzestigplussers ongeveer van plan zijn nog te blijven leven en mee-eten uit de gezamenlijke AOW-ruif. Een te lage inschatting kan de rijksbegroting lelijk door de war gooien. Vooralsnog is er een financiële meevaller te melden omdat het CBS geloofde in de mythe dat mensen steeds langer kunnen leven, dat er geen biologische grens gerespecteerd hoeft te worden. Dat sprookje is wreed verstoord. We hebben twee jaren achter de rug waarin er meer mensen stierven dan het CBS dacht. In 2021 overleden ongeveer 171.000 Nederlanders, 2.000 meer dan in 2020 en maar liefst 16.000 meer dan geprognosticeerd. Een afwijking van bijna 10 procent. Dat geeft niet, we gokken allemaal wel eens verkeerd. Maar in plaats van 'foute berekening' noemt het CBS de inschattingsfout 'oversterfte', en dan wordt het een probleem van de samenleving. Iets dat tegengegaan moet worden, want de werkelijkheid moet zich in dit land altijd aan de modellen aanpassen. Nou is er in dit geval reden voor onderzoek naar de doodsoorzaken omdat in álle leeftijdsgroepen te veel mensen doodgingen. In het eerste -nog vaccinloze- coronajaar 2020 was de sterfte vooral hoog in de verpleeghuizen, de enige categorie Nederlanders waar de sterfte vorig jaar juist lager uitviel. Het dorre hout, zoals ik dat noemde in mijn column van maart 2020, werd al in het begin van de coronacrisis gekapt. In plaats van dat problematiseren zouden we ook kunnen leren accepteren dat doodgaan doodgewoon is, was mijn oproep toen. Ik spoorde de NPO aan om TV-educatie voor ouderen te maken over waardig en op tijd doodgaan. Die bal wordt nu ingekopt door Sire, met een campagne die de dood meer moet laten leven. Hoe voltooid is een leven vol onvoltooide gesprekken, vragen de campagnemakers zich af. Een mooie vraag, maar het gesprek moet ook gaan over de onvoltooide levens die in 2021 ten einde kwamen zonder verklaring. Op tijd doodgaan is niet te laat, maar ook niet vroeg.    See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vorige week zond BNR mijn column niet uit, misschien viel u op dat ik ontbrak in het programma. Later die dag kwam de column alsnog op de BNR-site. 'Een misverstand,' zei ik tegen mijn bezorgde volgers op Twitter die zich afvroegen wat er aan de hand was en of ik soms gecensureerd werd. Dat laatste was waar, dat eerste een klein beetje. In de column, die trouwens over censuur ging, noemde ik de fittie van Joe Rogan met CNN. De medisch commentator van de tv-zender moest toegeven dat ze Rogan geframed hadden als gebruiker van medicijnen voor beesten, terwijl het middel Ivermectine al aan miljarden mensen werd voorgeschreven voor allerlei kwalen. BNR viel over de zin waarin ik benoemde dat juist die week bekend werd dat het medicijn inderdaad iets tegen corona lijkt te doen, waar Rogan het ook voor slikte. Dat ging de hoofdredactie te ver. Die zin moest eruit en anders kwam mijn column niet op de radio. Voordat we het eens werden over een compromis was de uitzending voorbij. Ik herschreef de zin zo dat ik vond dat het nog steeds hetzelfde stond en BNR vond dat ze er geen risico mee liepen. Het is de eerste keer dat ik iets heb veranderd in een column. Columnisten hebben een grote mate van vrijheid, niet alleen van hun hoofdredacteuren, ook wettelijk mogen we ver gaan. In de leidraad van de Raad voor de Journalistiek staat dat stijlmiddelen als overdrijven en bewust eenzijdig belichten geoorloofd zijn, hoor en wederhoor zijn niet nodig. Maar de duimschroeven worden wereldwijd aangedraaid voor opinievormers. Rogan moet toezien hoe Spotify een heel aantal van zijn oudere podcasts verwijderde omdat de taal die hij bezigde nu echt niet meer kan. In de UK is nieuwe wetgeving in de maak die illegale online content moet tegengaan. Mark Zuckerberg kan in de gevangenis  belanden al als hij zijn platforms niet 'schoon' weet te houden waarschuwde de Engelse minister. De wet moet mensenhandel, wapenverkoop en ander illegaals tegengaan, maar wordt ook ingezet om het verspreiden van desinformatie over corona strafbaar te stellen. En daar begint het te knellen, want wie heeft de waarheid in pacht? De theorieën van de wappies blijken keer op keer meer eeuwigheidswaarde te hebben dan de modellen van het RIVM. Dat is een schrale troost als je achter de tralies zit. ==== Verantwoording | De hoofdredactie vindt de vrijheid voor onze columnisten erg belangrijk. BNR staat voor kwaliteitsjournalistiek en vindt dat beweringen feitelijk onderbouwd moeten zijn. Daar was vorige week twijfel over. Lees hier de verantwoording.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op de TU Delft mag weer openlijk getwijfeld worden over de oorzaken van klimaatverandering. Een prettige bijvangst van het omstreden eredoctoraat voor eurocommissaris en klimaatpaus Frans Timmermans. Zijn eretitel leidde tot een storm van protest onder klimaatwetenschappers waarna de TU overstag ging en het twijfelverbod introk. Dat lijkt een overwinning voor de academische vrijheid, maar tegelijkertijd schrapt de Rijksuniversiteit Groningen de lessen kritisch denken omdat de docent iets te fanatiek kritisch dacht. Kritisch denken is niet langer een populaire bezigheid in academische kringen. Ik vertelde laatst in The Friday Move dat ik in verzetsclubjes tegen het coronabeleid zit met hoogleraren, topambtenaren, politiecommissarissen en andere hooggeplaatsten die geen ruimte voelen en krijgen op hun werk en in de media om zich uit te spreken. Bedreigingen, ontslag en gedwongen vertrek uit interessante commissies is hun deel. Ik hoop dat een aantal van hen binnenkort toch de moed bijeen raapt om de stilte te verbreken. De Turkse president Erdogan waarschuwde de media in zijn land vorige week dat hij nog harder in gaat grijpen bij ongewenste berichtgeving. De meeste media in de Westerse wereld hebben zo'n waarschuwing niet eens nodig, die voegen zich vrijwillig naar het gezag. NY Times reporter Matthew Rosenberg zegt vandaag: 'Wij van de media zouden moeten overpeinzen waarom zoveel mensen Joe Rogan vertrouwen in plaats van ons'. Het antwoord is eenvoudig: omdat mensen als Joe Rogan wel beide kanten van het verhaal proberen te belichten. Rogan geeft op Spotify een podium aan wetenschappers die, totdat zij kritisch werden over het coronabeleid, gerespecteerd waren, terwijl de grote Amerikaanse techbedrijven hun accounts op zwart zetten en traditionele media hen framen als gevaarlijke gekken. En Rogan gaat de discussie aan met de gevestigde media, zoals met de medisch commentator van CNN, Gupta, die moest toegeven dat de framing door CNN dat Rogan een geneesmiddel voor paarden gebruikte om zichzelf te genezen van corona 'snarky' was. Juist deze week meldt Reuters dat het middel, Ivermectine, inderdaad een anti-viraal effect heeft tegen corona. Spotify sloeg de aanval van wat hoogbejaarde artiesten op Joe Rogan gelukkig af. De Woodstock generatie, ooit moedig en grensverleggend, is verworden tot een bosje dorre takjes dat zijn macht misbruikt. "I hope I die before I get old" zong Roger Daltry op Woodstock. Maar Neil Young en Joni Mitchell werden wel oud, zuur en bang. En te egoïstisch om jongeren van nu te laten rocken in the free world. ==== Verantwoording | De hoofdredactie vindt de vrijheid voor onze columnisten erg belangrijk. BNR staat voor kwaliteitsjournalistiek en vindt dat beweringen feitelijk onderbouwd moeten zijn. Daar was bij deze column twijfel over. Lees hier de verantwoording.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Marianne Zwagerman vraagt zich af of er een exitstrategie is voor de coronapas. Luister, of lees, hier haar column. Mensen zonder principes en rechtvaardigheidsgevoel mogen straks weer naar het café. Gefeliciteerd met uw voorwaardelijke vrijheid als u daarbij hoort en zonder morren medische handelingen ondergaat om vinkjes te verdienen op uw smartphone. Dat we nu al officieel weten wat er vanavond op de persconferentie wordt verteld is onderdeel van de nieuwe bestuurscultuur. De NOS hoeft niet meer te lekken wat het OMT opschreef, de nieuwe minister van Volksgezondheid brengt het advies nu zelf een dag voor de persconferentie naar buiten. Na bijna twee jaar crisis kunnen journalisten zich zowaar voorbereiden op de persconferentie. De enige relevante vraag vanavond is: wat is de exitstrategie voor de coronapas? Nu ook uit het meest recente onderzoek, uitgevoerd door de TU Delft, weer blijkt dat het ding geen bijdrage levert aan het terugdringen van het virus, adviseert het OMT merkwaardig genoeg toch dat toegang tot de horeca, theaters en sportwedstrijden 'vooralsnog' alleen met 3G is toegestaan. 'Vooralsnog' klinkt hoopvol maar is het niet. De WHO heeft de finishvlag al in de hand om de pandemie officieel te beëindigen, maar ons kabinet gaat gewoon door met het invoeren van de 2G-wetgeving waarmee miljoenen Nederlanders worden uitgesloten. De deelname van burgers aan het openbare leven wordt voorwaardelijk gemaakt, in strijd met burgerrechten. In het coronadebat vorige week konden de woordvoerders van D66 en de VVD ook niet meer uitleggen waarom. Althans, dat kunnen ze wel maar willen ze blijkbaar niet, terwijl de reden in feite gewoon in het coalitieakkoord staat: 'We nemen het voortouw en zetten in Europees verband in op ontwikkeling van een digitale identiteit.' Al in 2018 is door diverse lobbyorganisaties geopperd dat een vaccinbewijs een goed middel is om de invoering van die door de EU gewenste digitale identiteit te versnellen. Er was alleen nog een angstaanjagend virusje nodig. Het nieuwe kabinet heeft een staatssecretaris aangesteld die dit moet regelen, Alexandra van Huffelen, die we nog kennen van de afwikkeling van het toeslagenschandaal. Juist zij heeft met eigen ogen gezien welke ravage wordt aangericht als de overheid digitalisering te ver doorvoert en zelflerende algoritmes onschuldige burgers vermorzelen. Van Huffelen moet niet alleen het Europese digitale paspoort invoeren, waarmee ons vrijheden kunnen worden toegekend en afgenomen. Zij is óók verantwoordelijk voor het bestrijden van zogenaamde desinformatie op online platformen. Een griezelige combinatie van taken, die alleen bij een heel betrouwbare overheid in goede handen is.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen het plan van John de Mol om de Telegraaf over te nemen een paar jaar geleden op een bloedbad uitliep vierde de Zuidas feest. De rechter van de Ondernemingskamer had nog nooit zoveel advocaten bij elkaar gezien. De strijd kostte de krant 10 miljoen euro. Er is vast al een flesje ontkurkt op advocatenkantoren nu blijkt dat onder het dunne laagje formatvernis van The Voice een misbruikbroeinest schuilt, want er zijn sappige juridische appeltjes te schillen. De Mol verkocht zijn productiehuis, dat ook in veel landen The Voice produceert, in 2015 voor 900 miljoen euro aan ITV. De betonrot zat toen al in de fundamenten en De Mol wist het. Zoals iedereen die bij hem werkt, inclusief zus Linda, weet dat zijn imperium is gebouwd op bot seksisme. In 2004 schreven twee financiële journalisten een smeuïg boek over John de Mol dat de zieke bedrijfscultuur blootlegt waarin 'zo tegen John wordt opgekeken dat het mensen blokkeert'. Echtgenote Els was al zijn partner toen hij, zoals beschreven in De gangen van John de Mol, het hele showballet en alle productieassistenten zijn bed in sleepte. 'Els is een verstandige vrouw die heeft besloten dat ze het niet wil weten,' zegt een ingewijde. Zij was niet de enige. Jaren geleden vroeg ik aan de hoofdredacteur van Story: 'Waarom schrijf jij niet gewoon op wat ik en het halve Gooi weten over Marco Borsato, Wendy van Dijk en nog wat sterren?' Hij zei: 'Jouw moeder koopt mijn blad. Zij wil geen dingen lezen waarvan zij zich niet kan voorstellen dat ze echt gebeuren. Als ik afdruk wat ik allemaal weet over drugsgebruik en buiten de deur neuken hou ik geen lezeres meer over.' Juice channels bedienen een andere doelgroep, maar is dat de hele verklaring voor de plots overstromende Gooische doofpot? RTL lijkt de verliezer met een miljoenenstrop nu de talentenjacht abrupt stopt. Maar bij de aanstaande overname van SBS door RTL dwong De Mol af dat hij een gegarandeerd aantal nieuwe formats mag testen op de RTL-zenders. Na de enorme serie flops en missers van De Mol de laatste jaren, waarbij de dansmarathon en de open haard tijdens de kerst op SBS niet eens de dieptepunten waren, zou ik best onder die deal uitwillen als ik de RTL-directie was. Het is vast te juicy gedacht, maar wat lucht blazen in gedateerd misbruiknieuws kan een verwoestend vlammetje opleveren.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het contrast kon gisteren niet groter zijn. Een paleisbordes vol nieuwe ministers gestoken in deftige jacquets en vrolijke jurken, die meer geld uit mogen geven dan er plannen zijn. Een horde cameramensen en fotografen verdringt zich voor het bordes om allemaal hetzelfde beeld vast te leggen. Ruim 250 kilometer verderop lange rijen -vaak oude- mensen in grauwe winterjassen, uren kleumend in de kou, wachtend op een klein gelukje in een wrede loterij. Hooguit gadegeslagen door de journalist van de lokale krant of omroep. De voorgangers van de nieuwe ministers beloofden drie jaar geleden dat de gaskraan in Groningen dicht zou gaan, zodat de huizen van de kleumende mensen niet meer zouden beven. Hun opvolgers weten al dat die belofte een leugen is. Ze pompen lekker door en de huizen brokkelen verder af. Om de Groningers koest te houden wordt er wat geld hun kant op gegooid. Wie schade heeft aan zijn huis kan 10.000 euro krijgen. Maar er is niet genoeg voor iedereen. Als bedelaars wachten ze in eindeloze rijen op hun lot. Wie het eerst het gemeentehuis weet binnen te komen heeft geluk. De pechvogels in deze stoelendans blijven met lege handen achter in Usquert, Siddeburen en Warffum.  Als de zon ondergaat en de rijen nog lang zijn krijgen de kleumende Groningers te horen dat de pot leeg is, terwijl de nieuwe ministers in Den Haag stralen voor de camera's van de NOS. Het vertrouwen in het nieuwe kabinet is zo historisch laag dat de publieke omroep een radio- en tv-zender schoonveegde om een speciale feestelijke uitzending te maken waarin de door spindokters bedachte antwoorden op zouteloze vragen keurig worden opgelepeld door de nieuwe marionetjes van Mark Rutte. 'Wat gaan de mensen thuis nou merken van die nieuwe bestuurscultuur?' willen de NOS-presentatoren van Rutte weten. De premier trekt zijn gezicht in de plooi en zegt dat hij van die verschrikkelijke toeslagenaffaire heeft geleerd dat vooral de uitvoering beter moet. 'Mijn nachtmerrie is dat ergens anders bij de overheid vandaag opnieuw zo'n schandaal zou broeien, waarvan we het niet weten,' zegt hij. 'Ik heb daar geen aanwijzing voor,' voegt hij er geruststellend aan toe. De NOS-presentatoren knikken tevreden. 250 kilometer verderop slenteren de mensen naar huis, de vingers blauw van de kou, de botten pijnlijk van het lange staan. Ergens anders is nooit in Usquert, Siddeburen en Warffum.See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Prachtige honden!' zegt de broze stokoude mevrouw die we tegen het lijf lopen. 'U had ook een herder hè,' helpt de thuiszorgmedewerkster die haar begeleidt. 'Ik ben haar wandelende geheugen,' knipoogt ze naar ons. 'Nee zeg, geen herder, ik had een chow chow, met zo'n blauwe tong,' weet de mevrouw zeker. 'Als u tussen deze twee mocht kiezen, welke hond nam u dan mee naar huis?' vraag ik. 'Oh die herder!' wijst ze stralend naar Beertje. 'Ja, want ik had vroeger ook een herder moet je weten, eindeloos veel plezier gehad met die hond!' De thuishulp draait met haar ogen en wij lopen lachend door. Wat moet de wereld verwarrend zijn als mensen je steeds iets proberen wijs te maken waarvan je zeker weet dat het niet klopt. Een lange rij politieauto's en ME-bussen rijdt ons tegemoet. We passeerden al een imposante verzameling politiepaardentrailers. 'Meer politie dan demonstranten op de been!' zegt Jan. Via de autoradio hoorden we net nog dat er duizend mensen naar de verboden demonstratie zijn gekomen. NOS-verslaggever Jeroen de Jager, meldt dat er veel politie is, maar dat hij van eerdere demonstraties weet dat het geweld meestal van de politie lijkt te komen, niet van de vreedzame demonstranten. Dat is ook mijn waarneming. Vorig jaar in januari liep ik een licht trauma op toen ik vanuit het niets moest rennen om waterkanonnen en politiepaardenhoeven te ontwijken. De klok lijkt teruggezet. Weer in lockdown en weer meer politie dan je ogen kunnen verwerken. Blauwe bussen versperren de weg. Dikke rijen uniformen houden de demonstranten tegen die door hun collega's even daarvoor van het Museumplein zijn gejaagd. Als ratten in de val. Duizenden mensen. Tienduizend? Twintigduizend? Misschien wel meer. Zelf sta ik op veilige afstand, ik zie niet met eigen ogen hoe de politie tekeergaat. Maar sneller dan big tech kan censureren gaan de filmpjes de wereld over. De Nederlandse politiehond die als een wapen zonder vergrendeling slachtoffers maakt, is op slag beroemd. Zelfs Joe Rogan retweet de video naar zijn miljoenen volgers. Maandag belt een Engelse vriendin me bezorgd op. Wat is er in hemelsnaam in Nederland aan de hand? Het is 'all over the news' dat de Amsterdamse politie burgers mishandelt. Op de voorpagina van de krant die mijn moeder uit de bus haalt staat: demonstranten door het lint. Ik voel me als die oude mevrouw. Was het nou een herder of een chow chow?See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Kunnen ze niks anders verzinnen dan de derde herhaling van een documentaire over Mercury?' mopperde ik op tweede kerstdag. Het bleek een hagelnieuwe docu op NPO3, die vooral ging over de epidemie waarin de Queen-zanger sneuvelde. Ik ben oud genoeg om me de wereldwijde opkomst van aids te herinneren, maar werd toch diep geraakt door de parallellen die Freddie Mercury The Final Act onuitgesproken trekt met de corona-crisis. Er zijn veel overeenkomsten: beide ziektes ontstonden omdat virussen van dieren op mensen oversprongen, de paniek was aanvankelijk groot, mensen werden bang voor elkaar en gingen elkaar naar het leven staan aangevuurd door media en politici. Een van de overlevenden in de docu, die zijn partner verloor aan de ziekte, trof destijds een grote witte pijl op zijn flatgebouw aan, met de waarschuwing dat er achter zijn deur aids-homo's woonden. Conservatieve geesten zien de ziekte als een straf voor losbandig leven. Thierry Baudet zei laatst dat aids in principe niet bestaat voor blanke hetero’s. Als je in het goede werelddeel woont en toegang hebt tot medicijnen die er gelukkig snel kwamen, heb je nu inderdaad weinig te vrezen. Feit is dat aids wereldwijd nog altijd de belangrijkste doodsoorzaak is van vrouwen onder de 50 jaar. Axl Rose Dat is ook meteen een belangrijk verschil. Aids maakt veel jongere slachtoffers dan corona, Mercury was 45 toen hij stierf. Zijn bandleden vierden zijn leven met een legendarisch -wereldwijd live uitgezonden- concert dat de stigmatisering van aidspatiënten moest stoppen. De magie van live optreden voor 70.000 mensen deed zijn werk: Axl Rose –die eerder zong over fagots that spread some fucking disease eindigde zingend in de armen van Elton John. Aangeslagen en nog altijd een beetje verliefd op Axl zet ik de tv uit. Bij het laatste rondje met de hond zie ik de tienerjongen van een paar huizen verderop gamen in zijn slaapkamer. Zoals altijd, op welk uur van de dag of nacht ik ook langsloop. Veilig in lockdown, levend in zijn digitale wereld zoals Big Tech dat graag ziet. De techbedrijven gaan voorop in de lobby voor digitale identiteitsbewijzen en zien coronapassen als een geschenk uit de hemel. Gaat hij nog meemaken dat we in een stadion met tienduizenden toeschouwers, gelivestreamd over de hele wereld, het leven vieren van de mensen die doodgingen aan corona? Maar vooral het leven vieren van de mensen die nog leven? Dat vraag ik me af. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als ik herkend wil worden trek ik altijd mijn pluizige roze jas aan, maar als ik lekker anoniem over straat wil pak ik mijn donkerblauwe anorak van de kapstok. Werkt voortreffelijk! Met een mondkapje erbij speel ik helemaal op safe, maar eigenlijk is dat niet eens nodig. Een andere jas geeft al voldoende bescherming tegen opdringerig volk. Ik was het zaterdag dan ook helemaal niet eens met Hart van Nederland verslaggever Sam Hagens die Rutte voor de voeten wierp dat het de meest verwarrende coronapersconferentie toe nu toe was. Integendeel zelfs, eindelijk waren er eens gewoon eerlijke teksten die niet langs de polijstmachine van de spindokters waren gehaald. Mark Rutte weet wel dat mensen hem niet meer geloven dus had hij professor van Dissel meegenomen die in twee zinnen een einde maakte aan de gure tweedeling die de laatste maanden door Hugo de Jonge in onze maatschappij is geramd. Geprikten en ongeprikten vallen elkaar in de armen nu we allemaal weer in hetzelfde schuitje zitten na de glasheldere uitleg door Van Dissel: ‘De omikronvariant wijkt te veel af van het virus waarvoor het vaccin gemaakt is. Het is alsof iemand plotseling een andere jas aantrekt en dan herken je hem niet meer.’ Rutte had kunnen weten dat Van Dissel niet meer mee zou doen aan zijn show. ‘We moeten uit de crisismodus komen,’ zei de publiciteitsschuwe professor nog maar een paar dagen eerder bij Nieuwsuur. ‘We moeten naar een meer structurele aanpak, publieke gezondheid integreren met economie en maatschappelijke vraagstukken.’ Een oproep die al anderhalf jaar door allerlei prominenten wordt gedaan, zonder enig gehoor in het Torentje. Rutte zoekt nog altijd de veiligheid van de witte jassen die van Dissel helemaal niet wil bieden. ‘We moeten ons niet laten verleiden om te denken dat het zo maakbaar is dat je het probleem oplost als je een week eerder aan de boosterknop draait, daar geloof ik gewoon niet meer in,’ zei hij in Nieuwsuur. De enigen die daar nog wel in geloven zijn de media. Die rijden sinds zaterdag als een soort bezemwagen achter Van Dissel aan om de brokstukken van het heilige vaccingeloof weer aan elkaar te plakken. Ze rollen de loper uit voor de Pfizer-directeur, maken animatiefilmpjes en schrijven lange krantenstukken om uit te leggen dat Van Dissel het allemaal niet goed zei zaterdag. Journalisten vermomd als infectiologen, dat is pas verwarrend.  Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat iedereen, van je niet zo snuggere neefje tot je altijd dronken ranzige buurman tegenwoordig roddeljournalistje kan spelen op YouTube of Instagram, betekent nog niet dat we hun hersenloze schedelscheten tot ons moeten nemen. Getergd luisterde oud-NAVO-baas Jaap de Hoop Scheffer in de studio van NPO Radio 1 zeven minuten lang naar de hoofdredacteur van Nu.nl en de politiek commentator van de Telegraaf die een gewichtig gesprek voerden over hoe we om moeten gaan met de zogenaamde 'juice channels', nu die al maanden geruchten de wereld in slingeren over grensoverschrijdend gedrag door Marco Borsato met minderjarige meisjes. 'Dit is een serieuze radiozender, dit is NPO Radio 1, moet je daar in dit programma nou aandacht aan besteden, want dat heeft een vliegwieleffect,' zei de Hoop Scheffer terecht. Media doen alsof het hier om een belangwekkende journalistieke innovatie gaat. Radio 1 podcast De Dag dook samen met een Volkskrant journaliste in de juice channels want deze kanalen zouden 'nieuwe vragen oproepen over waar en hoe morele grenzen getrokken moeten worden in het medialandschap'. De presentatrice wilde weten wat het verschil met de traditionele roddelmedia is. 'Hun zijn wat milder dan ons,' doceerde de 19-jarige oprichter van zo'n juice kanaal. De enige vraag die daarmee opgeroepen wordt is wat het nieuwe kabinet gaat doen om te voorkomen dat het onderwijs nog meer jongeren ongeletterd aflevert aan de maatschappij. Terwijl traditionele media in de online bagger rondzwemmen uit angst om weer een boot te missen nemen serieuze onlinespelers de traditionele rol juist over. Follow The Money publiceerde dit weekend een interessante longread over de big-tech lobby bij de EU die de coronacrisis misbruikt om ons een digitale identiteit door de strot te duwen. Debatcentrum De Balie presenteerde online een talkshow zoals een talkshow bedoeld is, met professoren Barbara Baarsma en Ira Helsloot die ruimte kregen om de diepte in te gaan over het coronabeleid zonder -zoals gebruikelijk in talkshows op tv- gestoord te worden door een volkszanger of wijn drinkende viroloog. 'De mainstream media hebben heel erg het kabinetsstandpunt vertegenwoordigd. Het was moeilijk om daar met een andersoortig geluid tussen te komen,' verzuchtte Baarsma, die voorrekende dat het kabinetsbeleid veel meer levensjaren heeft gekost dan gered. Ik geef toe, het is misschien minder sappig dan Borsato en jonge meisjes, maar ik raad u toch aan om er even een uurtje voor te gaan zitten.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Marktleider worden was ook helemaal de opdracht niet. De mediawet is duidelijk over wat de publieke omroep moet doen met de ruim 800 miljoen euro belastinggeld die wij er elk jaar instoppen: een gevarieerd media-aanbod maken met programmas die een publieke waarde hebben, niet alleen voor een groot publiek. Antoinette Hertsenberg, een van de weinige programmamakers die in het openbaar kritiek durft te leveren op de hand die haar voedt zegt tegen Follow The Money: 'De NPO zet in op fictie, ontroering, reality, muzikaal amusement en humor. Over inhoudelijke criteria als toegevoegde waarde, belangenbehartiging, controle van de macht en onderzoeksjournalistiek wordt met geen woord gesproken. Aan die ambitie ontbreekt het geheel. En dat terwijl alleen journalistiek ons kan redden in deze democratisch gure tijden waarin burgers de politiek en elkaar niet meer vertrouwen. Er moet gespeurd worden naar de oorzaak van het oversterftemysterie, naar de belangen achter de rammelende onderbouwingen van het omstreden coronatoegangsbeleid, naar de broodnijd van ziekenhuisdirecteuren die mede het zorginfarct veroorzaken en ga zo maar door. De 'Noord Koreaanse staatstelevisie' -zoals een omroepmedewerker de NPO noemt bij Follow The Money had weinig aandacht voor dat soort spitwerk. FTM schetst een beeld van een discutabele vriendjeskliek waarin omroepen 'zich al likkend en slijmend een weg banen'. Er is een klein lichtpuntje: toeslagenschandaalonthuller Pieter Klein stapt van RTL Nieuws over naar Nieuwsuur om daar als hoofdredacteur 'precisiejournalistiek' te gaan bedrijven, diepgravend onderzoek en relevante verdieping. Klein werd eerder 'witheet' van de Raad van State die 'op schoot klom bij de bestuurlijke macht'. Hij vrat zich op over topambtenaren die informatie wegtoveren om bewindslieden te beschermen. Hij verwijt de bazen van de ministeries dat ze van Nederland Malta aan de Noordzee maakten door de WOB uit te hollen en de Kamer onvolledig te informeren. Zoveel woede, daar moet wel iets goeds uit voortkomen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De PvdA vindt dat de minister en de Tweede Kamer moeten bewaken dat publieke omroepen niet door een journalistieke ondergrens zakken en dat ze moeten voorkomen dat er met belastinggeld desinformatie wordt verspreid. De VVD wil -als dit toch gebeurt- op de noodrem kunnen trappen en omroepen zo snel mogelijk uit het bestel gooien. De Raad voor de Journalistiek zou daarbij moeten adviseren. Een fantastisch idee! Ik wil met liefde een lijstje aanleveren van redacties die de verhuisdozen kunnen bestellen. PVV Kamerlid Martin Bosma haalde gisteren in het debat een voorbeeld uit 2017 aan, toen het NOS-journaal opende met een 12 minuten durend item over Donald Trump waarvan we nu weten dat het nepnieuws was. Het verzonnen verhaal over plassex in een Russisch hotel was ingestoken door leugenachtige spindokters van de Clintons en werd gretig door talloze media overgenomen, ook door onze met belastinggeld gefinancierde nieuwsvoorziening. Er zijn veel recentere voorbeelden uit eigen land waar de journalistiek ver door een ondergrens zakte. De Reclame Code Commissie tikte Hugo de Jonge en zijn ministerie deze maand op de vingers voor de 'Dansen met Janssen' campagne, waarmee jongeren met onjuiste informatie verleid werden een vaccin te nemen op een feestelijke bijeenkomst. Waarna zij 'meteen beschermd waren' en konden gaan genieten van een zomer vol festivals, vakanties en feestjes. Het ministerie heeft naar het oordeel van de Commissie onzorgvuldig gehandeld omdat deze campagne in strijd is met de Code Publieksreclame Geneesmiddelen en een te eenzijdig en rooskleurig beeld laat zien. Het weerhield media er niet van om in journalistieke (!) zendtijd en artikelen uit te pakken met deze campagne. Ze kwamen er ongestraft mee weg. De directeur van Pfizer is door de Stichting Code Geneesmiddelenreclame veroordeeld voor zijn reclamepraatje over een pil tegen corona in het NOS Journaal en het RTL Nieuws. Het middel is nog niet eens goedgekeurd en de folderteksten van de directeur waren niet te controleren want de onderzoeksdata zijn nog niet openbaar. Pfizer betaalde de boete fluitend. De redacties kwamen er ongestraft mee weg. De journalistiek kan wel een booster gebruiken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik behoor niet tot de doelgroep van Omroep Brabant maar toevallig stuitte ik dit weekend op een reportage vanaf een corona-afdeling in een Eindhovens ziekenhuis, die ook bij mij lichte agressie opwekte. De verslaggever heeft overduidelijk maar een missie: kijkers overtuigen dat ze zich moeten laten vaccineren. Met een stemmig muziekje onder de beelden gaat hij op jacht naar spijtoptanten. Dat lukt niet erg. De arts legt hem uit dat een ruime meerderheid van de coronapatiënten gevaccineerd is. De twee vrouwen die al weken in het ziekenhuis liggen zijn dubbel geprikt. De ongevaccineerde man ligt er sinds een dag voor een andere aandoening, maar had een positieve test. Als de verslaggever maar blijft zuigen dat hij toch zeker wel spijt heeft dat hij geen prik nam, wordt de man het zat: 'Zo krijgen we de verkeerde verhalen, jij probeert nou te vertellen dat ik hier op de covid afdeling lig. Jullie pushen net zo hard mee met die hele vaccinatie ellende.' Dan probeert de verslaggever het bij de verpleegkundigen: 'Die ongevaccineerde mensen zou u er het liefst niet bij hebben misschien? Denkt u niet: daar heb je er weer een waar ik zo hard voor moet werken?' 'Nee hoor, ik zorg met mijn hart', verzekert de verpleegkundige hem. De verslaggever geeft nog niet op: 'Toch kan ik me voorstellen dat je denkt, jij had hier niet hoeven liggen dan had ik het wat rustiger gehad'. 'Dat kan je over alles zeggen, ook over mensen die te veel eten,' benoemt de verpleegkundige de olifant in de kamer. Want de dubbel geprikte dames zijn morbide obese en voldoen daarmee aan het standaardbeeld van ernstig zieke coronapatiënten, maar kregen geen enkele kritische vraag over hun levenskeuzes. Zelfs niet toen de ene een voorzet gaf: ze ontdekte dat ze corona had omdat ze haar taartje niet meer proefde. Dat ze taartjes beter kan laten staan bleef onbenoemd. En zo werden er achttien minuten 'journalistieke' zendtijd verspild. Als ik bij Omroep Brabant werkte peuterde ik beschaamd de stickers van mijn auto.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat is mooi. Dat is moedig. Dat is te prijzen. Gelukkig proberen steeds meer mensen, die op geen enkele manier in het antivax-kamp te duwen zijn, tegen de stroom in hun zorgen te uiten. 'De QR- en 2G-maatschappij waarmee op grote schaal mensen worden uitgesloten op basis van vaccinatiestatus is niet alleen moreel verwerpelijk maar ook vrijwel niet wetenschappelijk te onderbouwen,' schreef de scientist director van Astra Zeneca, die eraan toevoegde dat de coronavaccins voor kinderen een ongunstige baten-risicobalans hebben. Dat deel van zijn post haalde hij in de loop van de dag weg, met de toevoeging dat het niet zijn plek is om uitspraken te doen over risico's van vaccins. Hij wilde met zijn statement 'slechts het publieke debat bevorderen' Dat is mooi. Dat is moedig. Dat is nodig. Volkskrant-hoofdredacteur Pieter Klok prees in zijn politieke podcast de lekstrategie van de regering rondom de persconferenties als een informele manier om de mogelijke maatregelen te toetsen bij de bevolking. Een goed mechanisme om het debat in de samenleving op gang te brengen, is zijn redenering. Lekken als het gluiperige broertje van een referendum. Dat zóú misschien kunnen werken als het debat dan ook op gang komt. Maar ondanks de 1 miljoen views op Twitter pikte geen nieuwsorganisatie het tegengeluid van de Astra Zeneca-medewerker op. Iemand tikte hem blijkbaar wel op de vingers want zijn post verdween, zoals zoveel tegenstemmen voor hem ook al uit het debat verdwenen. Ze worden genegeerd of geridiculiseerd door de media en in hun bestaanszekerheid bedreigd door werkgevers of klanten. Die arme Astra Zeneca-man wist niet wat hem overkwam denk ik. Hij woont in de UK en daar heeft niemand het meer over corona, iedereen leeft alweer lekker door. Volkskrant-correspondent Patrick van IJzendoorn legde me eens uit hoe dat komt: in de UK hebben ze geen talkshows. De snelste weg uit deze crisis is niet het weren van ongevaccineerden, maar het weren van talkshows. .See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bij de NPO klotsen nogal wat miljoenen her en der onder plinten door zonder enige verantwoording oordeelde de Algemene Rekenkamer. Het totale budget van de NPO, bijna 1 miljard euro, wordt volgens de cijferaars vrij willekeurig en niet doelmatig uitgegeven. Koster constateerde na zijn ondervraging in De Balie dat er nauwelijks controle is op de keuzes die Klein maakt. De NPO-baas doet alles op intuïtie. Onderbuik, zo u wilt, maar dat woord is veel te ordinair voor mensen in de bovenlaag van de samenleving waar Klein zichzelf toe rekent. De onderbuik, dat is meer iets van Arnold Karskens en zijn omroep Ongehoord Nederland waar Klein vanaf januari 2022 ook een paar miljoen naartoe moet schuiven, nu minister Slob de omroep heeft toegelaten tot het bestel. Dat is Klein niet van plan bleek zondag. Hij gierde het uit toen NRC-journalist Wilfred Takken opsomde waar het clubje van Karskens volgens hem uit bestaat: racisten, klimaatontkenners, journalistenhaters. Nederland zit er maar mooi mee, vond Takken. Dat vond Klein ook. Ongehoord Nederland heeft-net als alle andere omroepen- recht op een garantiebudget om programma's mee te maken. Maar Frans Klein bepaalt welke programma's gemaakt mogen worden. 'Moet je op een dag dan zeggen: kom maar door met je zwarte pieten journaal, of je klimaatjournaal?' wilde Takken weten. Welnee, stelde Klein hem gerust, we gaan gewoon een beetje in gesprek over de richting die Ongehoord Nederland moet kiezen om op zender te komen maar 'in het allerergste geval krijgt hij gewoon nul programma's'. Aan het gezicht van Klein was duidelijk af te lezen dat Karskens afstevent op het allerergste geval. Karskens heeft de steun van de PVV en FVD, samen (inclusief de afzwaaiers in de Kamer) goed voor 25 zetels, 1 meer dan het door de NPO geadoreerde D66. Maar Kaag kreeg een eigen docu in verkiezingstijd en Karskens wordt uitgerookt. 'Wij staan in dienst van Nederland, elke belastingbetaler heeft recht heeft op goede content, niet alleen de bovenlaag' zei Klein. Hij loog, iedereen zag het en niemand kan er wat aan doen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Van een woondemonstratie in Rotterdam heeft de politie dronebeelden vrijgegeven in een poging de beeldvorming te beïnvloeden. Van de coronademonstratie afgelopen zondag in Den Haag moeten we het nog wel doen met een video die omwonenden maakten. Een huiveringwekkend beeld. Agenten gedragen zich als ordinaire scheldende kopschoppers. Met twee man trappen ze een man die op de grond ligt in elkaar om er vervolgens op te rammen met hun wapenstok. Minister Grapperhaus is er als de kippen bij om te roepen dat we geen oordeel mogen vellen over beelden zonder context. De dronebeelden van het woonprotest moeten die context bieden. Erg overtuigend is het allemaal niet. De politiechef zegt in het AD: 'We zagen dat demonstranten met gezichtsbedekking tassen uitwisselden en voelden dat het mis was. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we uiteindelijk weinig hebben gevonden. Je kan dus stellen dat het mogelijk rustig was gebleven wanneer we niet hadden ingegrepen. Maar wat als deze groep in de binnenstad los was gegaan? Dan had iedereen schande van de politie gesproken.' Gênant Dat is waar, maar het vertrouwen in de politie groeit echt niet als de akelige waarheid buiten beeld wordt gehouden met zelfgemaakte dronebeelden en reclamefilmpjes, zoals de programma's van Ewout Genemans op RTL 4. Ik keek twee afleveringen van zijn Bureau Hofstad en zag tien agenten achter een winkeldief op een scooter aangaan, in beeld gebracht alsof het de jacht op Osama Bin Laden betrof. De adrenaline spuit uit de oren van de dienders als ze elkaar high-fivend feliciteren met het vangen van de boef naast de politieauto die total-loss ging tijdens de achtervolging, terwijl de voice-over meldt dat de boef niks met de winkeldiefstal van doen had. Vervolgens racen ze met kogelwerende vesten en sirenes door de stad op zoek naar een man met een geweer. Het blijkt een fitnessinstructeur met een halter te zijn. Als ze uitrukken naar een flat die in brand staat blijkt het de ondergaande zon te zijn. En zo zien we alleen tenenkrommende padvinders of losgeslagen hooligans in uniform. Het is allebei gênant. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Om een of andere reden moet kanker bij vrouwen altijd in roze worden verpakt. Dat kwastje zit in de zelftest voor baarmoederhalskanker die de Gezondheidsraad mee wil sturen met de oproep voor het bevolkingsonderzoek. Nu gooit meer dan de helft van de vrouwen de oproep ongeopend weg. Doe ik ook altijd. Als ik doodga merk ik het wel, ik kies niet voor een leven in angst. Bangmakerij is een belangrijke tool in de gereedschapskist van de farma-marketeers. Selling sickness wordt het genoemd in een serie artikelen in de Telegraaf over verspilling in de zorg. Een ziekte in de markt zetten zodat mensen gillend naar de dokter rennen voor een pil of een vaccin. De angst, die media fluitend helpen aanjagen, stuwt de zorgkosten naar duizelingwekkende hoogten. Ook als je nooit naar de dokter gaat betaal je als volwassen Nederlander gemiddeld ruim 6.000 euro per jaar aan zorg en dat stijgt de komende jaren naar 15.000 euro. Veel van dat geld wordt verspild. De roze testjes uit de pr-campagne moeten 800 vrouwen die per jaar door baarmoederhalskanker worden getroffen eruit filteren. Er wonen 8,7 miljoen vrouwen in Nederland. Dat is als met een kanon schieten op een eitje van een mug. Vragen redacties zich dit soort dingen niet af voordat ze zendtijd inruimen? Blijkbaar niet. Ze buitelen ook over elkaar heen om berichten de wereld in te pompen over ziekenhuizen die overspoeld worden met ongevaccineerde coronapatiënten. Terwijl de cijfers anders zijn en ziekenhuizen zoals Isala in Zwolle en het Radboud in Nijmegen op hun eigen sites proberen het beeld te corrigeren. Het RIVM kan nog geen data leveren over de vaccinatiestatus van patiënten. In de UK en België zijn er al wel officiële cijfers, daar is meer dan de helft van de patiënten wel gevaccineerd. Dat de gecreëerde mediawerkelijkheid weinig meer te maken heeft met de realiteit doet er blijkbaar niet toe. Dat het een voedingsbodem voor haat creëert doet er blijkbaar niet toe. Als de angst voor ziekte maar wordt verkocht. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De dramatische Kaag-documentaire heeft nog een keer bewezen dat het een recept voor ellende is. Toch is dat precies waar ik ze nu via Twitter toe opriep. Of nou ja, met de inhoud van een specifiek tv-programma, een 'inclusieve talkshow' van de NTR waar niemand naar kijkt. De uitzending van vrijdag trok 31.000 kijkers, dus veel schade werd er niet aangericht met het filmpje -geïnspireerd op de populaire Netflix serie Squid Game- waar onder het mom van 'satire' ongevaccineerden worden doodgeschoten en mensen worden opgeroepen, met pistoollopen in beeld, om zich te laten prikken. Het inclusieve van de NTR houdt blijkbaar op bij de ongeprikten, die mogen dood. Normaal gesproken zou ik mijn schouders er over ophalen maar in een land waarin de minister van Gezondheid haat zaait tegen ongevaccineerden vind ik het huiveringwekkend. De Dansmarathon Net zo huiveringwekkend als de Dansmarathon van John de Mol die weliswaar door een oude film geïnspireerd is, maar in feite ook het script van Squid Game volgt. In de Koreaanse serie doen wanhopige arme mensen mee aan een gruwelijk spel in de hoop van hun schulden af te komen. John de Mol liet honderd mensen dansen tot ze erbij neer vielen. Het laatst overgebleven danspaar krijgt een ton, de rest krijgt niks. Ik zag deelnemers (nee, niet Willem Engel) die via deze show hun dansschool probeerden te redden. De uiteindelijke winnaar wil op zichzelf gaan wonen en probeert met de schamele buit een huis te bemachtigen. Ik strijd al vijf jaar tegen het rubberentegelparadijs maar veerde op bij de oproep van antropologe Danielle Braun om aangifte doen tegen John de Mol en Wendy van Dijk, die het programma bij SBS presenteerde, vanwege mishandeling en opruiing. Ik sprak ook de zakenpartner van De Mol, het Longfonds, aan op hun betrokkenheid bij deze mishandeling op de dansvloer. Terwijl ik normaal gesproken een verbeten strijder ben tegen deugers die oproepen tot adverteerdersboycotten rondom programma's en op sites die in hun ogen te ver gaan. Maar je zou denken dat een organisatie voor mensen met longpatiënten andere prioriteiten heeft tijdens een pandemie waarin mensen als gestrande walvissen naar adem liggen te happen in het ziekenhuis. Is er iets mis met mij of met de maatschappij? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Waar doet dat me nou aan denken?' zei Gelauff. Ik neem aan dat hij daarbij denkt aan de NOS=FakeNews stickers op lantaarnpalen. Ik neem aan dat hij denkt aan het onderzoek waaruit blijkt dat twintig procent van de jonge volwassenen in Nederland ervan overtuigd is dat journalisten van nieuwsorganisaties bewust onjuiste en misleidende berichten verspreiden. Dat percentage is in korte tijd meer dan verdubbeld. Het wantrouwen tegen de 'Main Stream Media' explodeert. Gelauff ziet de toon van het debat scherper worden en zich meer en meer richten tegen de journalistiek. Hij ziet ook dat de coronacrisis een spiegel voor de journalistiek zou moeten zijn en vraagt zich af of hij en zijn collega-hoofdredacteuren wel vaak genoeg stilstaan en discussiëren over de belangrijke en grote maatschappelijke verantwoordelijkheid die zij hebben, ook voor het gedaalde vertrouwen in de journalistiek. 'Welke rol hebben we er zelf in gespeeld en wat betekent het voor onze dagelijkse journalistieke aanpak?' gooit hij in de groep. Goeie vragen, maar er staan geen antwoorden in zijn epistel van 3350 woorden dat op Villamedia is gepubliceerd. Wel haalt hij de vorige jaarmiddag, voor corona, aan. Die was 'in Den Haag, in het weldadige rode pluche van Hotel Des Indes samen met Mark Rutte'. Rutte was anderhalf jaar geleden ook bij de viering van het 60-jarig bestaan van het Genootschap en zei toen dat het 'een groot gevaar is dat het steeds salonfähiger wordt om de serieuze media de schuld te geven van van alles en nog wat.' Mij lijkt het een groot gevaar dat de uitvinder van de Haagse doofpot die de Rutte doctrine is gaan heten, de man die laatst zei dat hij media zal overladen met grote flessen wijn en eten, blijkbaar altijd aanwezig is als de hoofdredacteuren wat te vieren hebben. De Raad voor de Rechtspraak zingt inmiddels al een toontje lager. Hun werkgroep Reflectie Toeslagenaffaire schreef een vernietigend rapport. De rechters lijden aan tunnelvisie en hebben burgers niet beschermd. Het wachten is op het rapport van de Werkgroep Reflectie Coronacrisis van het Genootschap van Hoofdredacteuren. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De omroep somt met zeven bullet points alle maatregelen op om het journalistieke werkproces te verbeteren. De tv-makers hadden liever onder het tapijt gehouden wat er allemaal is gesmoesd met de 'magere mannetjes' -zoals de D66 spindoctors in Den Haag worden genoemd- maar WOB-procedures legden de werkwijze van de omroep bloot. De WOB is eigenlijk een instrument voor journalisten maar nu de VPRO zelf vuistdiep in een stinkend zaakje zit vinden ze openbaarheid lastig. Ze stellen dat 'het tot gevolg kan hebben dat personen en instanties in de toekomst terughoudender zullen zijn om mee te werken aan journalistieke producties'. Alsof het nog journalistiek is als de spindoctors meewerken. Volgens de VPRO 'wordt de toegang van de journalist beperkter en de kijkjes achter de schermen moeilijker om te maken.' Nu ja, dit kijkje achter de schermen leerde ons vooral hoeveel politici proberen af te schermen en hoezeer tv-makers geneigd zijn daar in mee te gaan. Toch waait er een briesje van verandering. Zoals weblogs twintig jaar geleden de journalistiek veranderden zorgen podcasts nu voor een wijziging van de journalistieke mores. 'House of Cards-groupies' Xander van der Wulp onthulde na enige aarzeling op de site van de NOS hoe de spindoctors van Kaag informateur Remkes neerzetten als een drankorgel. In de podcast De Stemming zegt Van der Wulp tegen Joost Vullings dat het raar voelt dit soort praktijken wel in de podcast te bespreken maar niet te melden op de reguliere nieuwssite van de NOS. Hij vond dat spannend, want hij wil niet zijn relatie met de spindoctors op het spel zetten. Wouter de Winther van De Telegraaf is dat stadium al voorbij. Hij is op het oorlogspad tegen de magere mannetjes die hij beschrijft als House of Cards-groupies die hun Netflix-helden nadoen om Kaag te pushen. De spindoctors worden met naam, foto, naam van hun partners en andere details geout in de krant. Dat de term 'magere mannetjes' die De Winther gretig gebruikt is bedacht door de VVD-spindoctors hoorde ik dan weer in De Stemming. Ontsnappen aan de spin valt niet mee, maar podcasts helpen een beetje. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Triomfantelijk twitterde hij een foto van de krantenkop met zijn citaat: We zitten nog met maatregelen omdat te veel mensen geen prik willen. Maatregelen waar, zo benadrukt hij nog maar eens: Iedereen totaal klaar mee is. Als minister een paar ton krantenpapier op het vuur gooien in een volledig gepolariseerde samenleving waar een groot deel van de bevolking psychisch lijdt, voor welk probleem is dat precies een oplossing? De Jonge zegt: ik ken duizend goede redenen om je te laten vaccineren en nul om het niet te doen. Dat zal nog wel even zo blijven als je vooral graag naar jezelf luistert en collegas met een afwijkende mening eruit laat gooien. Marion Koopmans keek dit weekend met verbazing naar de actie van Mona Keijzer, zei de viroloog nadat ze zelf net drie kwartier lang vrijwel hetzelfde deed: uit de school klappen over de gesprekken achter de schermen van het OMT en eerlijk toegeven dat de leden lang niet altijd op een lijn zitten. Ze overwoog zelfs helemaal uit het OMT te stappen na knetterende ruzies met Jaap van Dissel, vertelde ze zondag in Operatie Interview bij debatcentrum De Balie. Ik had van tevoren niet verwacht dat ik nog een uur Koopmans kon verdragen na de media-overload van de laatste anderhalf jaar, maar zat tot mijn verrassing op het puntje van mijn stoel te kijken naar de internetuitzending. Het lukte de interviewers om een andere Koopmans te laten zien dan we kennen van haar talloze mediaoptredens. Het vragenvuur van Clairy Polak voelde als het begin van de parlementaire enquête die er zeker komt. Tegen journalist Thomas Bollen zegt Koopmans dat het OMT veel te eenzijdig is ingericht met alleen biomedische expertise. Daar zouden gedragswetenschappers in moeten als het aan haar lag, maar daar wil Van Dissel niets van weten. Ook economen blijven te veel buiten beeld bij de adviezen. Precies wat Mona Keijzer zei net voordat haar kop rolde. Op Youtube is de uitzending van Operatie Interview een paar duizend keer bekeken. Een schril contrast met de miljoenen mensen die de ophitsende woorden van de Jonge lazen in de krant en op internet. Daar verandert geen gedragswetenschapper wat aan. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wie zíjn die mensen?! Wonen ze in een grot? Verstaan ze geen Nederlands? Zijn ze van alle sociale media afgesloten? Halen ze hun hele nieuwsvoorziening alleen maar van Op1? Bert Huisjes, de journalistieke baas van Op1 noemde Rutte III zelfs afgelopen vrijdag op de radio nog 'een goed kabinet', dat was dus ná het aftreden van Kaag en Bijleveld wegens zeer opzichtig falen en ná het invoeren van de coronatoegangspas die ongeprikten onder druk moet zetten ondanks de eerdere bezweringen van Hugo de Jonge dat er nooit enige vorm van prikdrang zou komen. Het toeslagenschandaal waarop het kabinet viel, dat door toenmalig VVD-fractieleider Klaas Dijkhoff 'een clustercatastrofe van epische proporties' werd genoemd is volgens Huisjes slechts 'een incident'. NPO2 zond gisteravond de documentaire Alleen tegen de staat uit waarin vijf moeders getuigen die in deze clustercatastrofe kapot werden gemaakt door de belastingdienst. Hun verhalen zijn bekend, maar maken diepe indruk uit hun mond. Rustig en welbespraakt doen ze hun verhaal. 'Als mensen dit zien, staat iedereen morgen met een hooivork op het Binnenhof,' zei de documentairemaker tegen Pieter Klein van RTL Nieuws; de journalist die wél voldoende gezond wantrouwen tegen politici koestert om ze jarenlang na te jagen totdat hij de waarheid boven tafel heeft. Bert Huisjes zal er niet staan met zijn hooivork, durf ik wel te voorspellen. Het is een schrale troost dat zijn talkshow tegenwoordig vaker niet dan wel in de kijkcijfer top 10 staat. Maar Op1 zou als vlaggenschip van de NPO 'de veelstemmigheid en veelkleurigheid van de Nederlandse samenleving' moeten laten zien en horen. 'Een samenleving waarin voor iedereen plek is en waar mensen zich ondanks verschillen onderling verbonden weten,' zo luidt de missie van de NPO. Dat zijn dus ook die zes op de tien mensen die wel door de leugens heen kunnen kijken en geen greintje vertrouwen meer hebben in de politiek. Ze gaan misschien niet met hun hooivork naar het Binnenhof en ook niet naar het Mediapark, maar ze zetten wel hun tv uit als het naar staatspropaganda ruikt. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat de juryvoorzitter in diezelfde krant stukjes schrijft over radio is natuurlijk klein bier in een land waar zittende ministers overstappen naar lobbyclubs, dus laten we daar niet achterdochtig over doen. De podcasts van NRC zijn uitstekend en weten naar verluidt een jonger publiek te trekken dan de nieuwsradiozenders via de ether doen. De NRC-hoofdredacteur noemt de prijs 'een aansporing om verder te groeien als NRC Audio' en dat hoop ik van harte. Niet alleen NRC maakt interessante podcasts, ook bij de Telegraaf en de Volkskrant worden pareltjes gemaakt die ik niet graag mis. Ik hoop alleen dat door al het podcast-enthousiasme bij de kranten de aandacht voor videonieuws niet verslapt. Bij DPG, moederbedrijf van onder meer de Volkskrant, Nu.nl en het AD, is vorige week een nieuwe directeur video aangenomen, maar die moet vooral 'tijdloze info- en entertainmentformats' gaan maken in het verlengde van het nieuws. Dat klinkt een beetje als het totaal geflopte Telegraaf VNDG, terwijl er door de nieuwsbedrijven-die-we-vroeger-kranten-noemden juist met de kerncompetentie nog zoveel meer te doen is. Nederland is nu al een week in de ban van de lezing van Sigrid Kaag op het podium van EW Magazine, het vroegere Elsevier, dat als enige opinieblad nog een oplage heeft die iets voorstelt. De tekst van de lezing -die de formatie beïnvloedt en misschien zelfs wel nieuwe verkiezingen veroorzaakt- wordt als boekje in de webshop van het blad te koop aangeboden en staat afgedrukt in het blad. De lezing werd uitgezonden op NPO politiek en op YouTube (waar het blad overigens niet eens de 500 abonnees aantikt). Waarna de inhoud van de lezing wordt gefileerd door kritische redacteuren van EW die geen spaan heel laten van de beweringen van Kaag over het klimaat, migratie en de EU. Zoveel inhoud, kom er maar eens om bij de omroepen, waar nietszeggende talkshows met aan de stoelen geplakte stamgasten de norm zijn geworden en gisteren zelfs de beste cartoonist van Nederland (toevallig ook al NRC) zijn Kaag-cartoon moest komen uitleggen. Radio vermoorden is een mooi begin, maar schiet ook maar op de tv. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De luisteraar wordt daardoor nooit meer verrast, stelt Bijlo vast. Hij zoekt de verklaring in het feit dat de intelligentie van het publiek structureel wordt onderschat. Dat is niet alleen zo bij de radio. De hele Nederlandse mediawereld lijkt in een soort muffe zelfgenoegzame status quo te verkeren. Ik deed het mijzelf aan te kijken naar Khalid & Sophie. U weet wel, de talkshow op NPO1 die een paar dagen per week wordt gepresenteerd door de advocaat die zich volgens de politie en justitie schuldig heeft gemaakt aan het lekken van informatie aan Ridouan Taghi. Khalid zou volgens een officier van justitie 'een advocaat zijn die niet te vertrouwen is', tekenden AD-journalisten Jens Olde Kalter en Yelle Tieleman op in een interview. Dat staat blijkbaar lekker op je cv als je een carrière bij de BNNVara ambieert. In deze talkshow, waarvoor Renze en Fidan sneuvelden omdat ze niet urgent genoeg waren, werd laatst minutenlang geleuterd over een concert uit 1969 en ging het gisteren over Zuster Clivia. De 'urgente' talkshow kijkt in een vast programma-onderdeel terug naar 70 jaar Nederlandse tv. Iets wat -hoe origineel!- Johnny de Mol gisteren ook deed in de eerste aflevering van zijn talkshow HLF8. Hij had Henny Huisman uit de mottenballen getrokken. Toen ik zag dat Ron Brandsteder op dat moment trending was op Twitter ben ik mijn hond maar even uit gaan laten, daarmee vergroot je de kans dat je eens wat nieuws hoort met 500 procent. Niet alleen op inhoud is er innovatiearmoede, de Nederlandse mediawereld heeft zichzelf in slaap geconsolideerd. Er lijkt geen honger meer te zijn nu de markt verdeeld is, geen gretigheid in het bedenken van frisse formats en merken, het toepassen van nieuwe technologie, aanboren van nieuwe doelgroepen en makerstalent. Buiten de gebaande paden staan wel nieuwe makers op die zelf hun publiek weten te vinden. Maar voor hun businessmodel moeten ze, net als eerder de vloggers en 'influencers' naar de Amerikaanse techreuzen uitwijken. Die faciliteren de media-innovatie met betaalde nieuwsbrieven via Facebook, betaalde tweets en andere noviteiten. Zo komen we nooit van de techdictatuur af. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het was de afzender blijkbaar even ontgaan dat ik geen blogs schrijf, maar columns. Niet alleen voor BNR, maar ook voor De Telegraaf. Een krant die dit weekend nota bene twee hele pagina's inruimde om corona-demonstranten aan het woord te laten. Maar het is nooit genoeg, net als Hugo de Jonge en Ab Osterhaus zijn de demonstranten pas tevreden als de hele krant vol staat met hun waarheid en alle zendtijd wordt gevuld met hun kijk op de wereld. Het lijkt misschien ludiek, met sponsjes een krantenredactie opzoeken, maar het getuigt van geen enkel recent historisch besef om op te rukken naar een mediabedrijf waar nog maar een paar jaar geleden een brandende auto de gevel ingeboord werd door mensen die het ook niet eens waren met de berichtgeving. 'Het is wel verdomd opmerkelijk dat een groot gevaar voor de vrije pers juist uit de hoek komt waar ze hardst schreeuwen dat de pers niet vrij is,' schreef de hoofdredacteur van de Groningse site Sikkom, Willem Groeneveld, nadat hij een beetje was bekomen van de aanslag op zijn huis twee weken geleden. De daders van de nachtelijke brandstichting zijn lokaal bekende corona-ontkenners van het fanatieke soort. En van het niet zo snuggere soort: ze kwamen vol in beeld op de beveiligingscamera tijdens hun uiterst knullig uitgevoerde -maar daarom niet minder verwerpelijke- terreurdaad. Veel strijders, ook de vreedzame, baseren hun enorme meningen over media vooral op kranten die ze niet lazen. Ene Stefan demonstreerde dat van de week bijvoorbeeld toen hij zich mengde zich in een Twitter-gesprekje dat ik had met Volkskrant-journaliste Esma Linneman. Hij dicteerde haar een lijstje zaken waar ze over zou moeten schrijven, want 'jij bent van de 'Volks'krant. Dus wellicht kan je iets aan journalistiek doen. Ideetje?' Toen ze direct een relevant linkje postte van een doorwrocht artikel was zijn reactie: 'Heb je een leesbaar linkje voor niet-Volkskrant-abonnees?' Het is te hopen dat er kranten op de leestafel liggen in de Groningse gevangenis. En dat de oververhitte coronastrijders genoeg tijd krijgen om ze allemaal te lezen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Theo Hiddema viel hem bij: 'Iedereen stort zich tegenwoordig op de misdaad, de omroepen voorop. Want dan kunnen ze lekker slachtoffers uitnodigen in hun talkshow en ligt het volk weer wenend aan de buis.' Nu de eerste schrikwolk na de moord op Peter R de Vries is neergedaald moeten media eens kritisch kijken naar hun rol in het aanjagen van criminaliteit. Het feit dat het laatste levende beeld van de Vries in RTL Boulevard was zegt eigenlijk al genoeg. Supersterren De crimineel als de nieuwe superster. Een rolmodel voor een generatie jongeren die 'in een schijncultuur van gewetenloosheid en glamour opgroeit en gevoelig voor luxe en leefstijl als was in de handen is van de regisseurs van de drugshandel, betoogde de voormalig directeur van het Pieter Baan Centrum laatst in NRC. Het gaat volgens hem om 'tienduizenden jongeren, die een onuitputtelijk arsenaal vormen voor liquidaties, drugsvervoer, dealen, hand- en spandiensten'. Hij signaleert dat advocaten die de nieuwe criminele supersterren bijstaan lijken te zijn weggelopen uit een film als The Godfather. Met hun 'dure autos, horloges en Italiaanse maatpakken ogen ze als een onderdeel van de maffia'. Het is geen uniek Nederlands probleem. In het FD stond dit weekend een analyse van de situatie in Italië waar de burgemeester van Napels ziet dat het aantal geweldplegingen piekt op de avonden dat een populaire misdaadserie wordt uitgezonden. Een bekende maffia-aanklager ziet de film- en tv-wereld als de fabriek van het kwaad die series ontwikkelt die de criminele leefstijl verheerlijken en brein, hart en ziel van jongeren aantasten, als een soort drugs. Series Een oplossing biedt de analyse ook. In plaats van de huidige misdaadseries zouden Netflix en omroepen ook series kunnen maken die een realistischer beeld laten zien. Want Willem Holleeder, de Zwarte Cobra en Ridouan Taghi mogen dan helden zijn in de ogen van hun fanbase, feit is dat ze wegrotten in de gevangenis. Een Italiaanse cameraman roept in het FD-stuk op om de boodschap in misdaadseries voortaan te laten zijn: Kies dit pad en sterf. Kies dit pad en rot levenslang weg als een loser spreekt me meer aan en doet meer recht aan de realiteit. De kijkcijfers zullen dalen, maar de misdaadcijfers misschien ook. En wat is nou eigenlijk belangrijker? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De 27-jarige Joram groeide op zonder vader, zijn ouders gingen uit elkaar voordat hij geboren werd. Zijn oudere broer en zus hadden nog een paar jaar een bezoekregeling met hun vader maar die wil Joram niet zien. Althans, dat heeft Joram altijd van zijn moeder gehoord. Hij voelt zich een tweederangs kind en noemt de man die hem verwekte 'de vader van Lotte en Jelle', alsof het niet ook zijn vader is. In de serie van zes podcastafleveringen bereidt hij zich mentaal voor op de ontmoeting met zijn vader, die hij in de vijfde aflevering daadwerkelijk opzoekt. Een moedige serie waarin Joram het gesprek met zijn moeder, zijn vader en zichzelf aangaat. Het plaatst hem, zoals zoveel kinderen in zijn positie, naast slachtoffer ook in de rol van rechter en waarheidsvinder. Want klopt het verhaal van zijn moeder of zijn vader? Mama zegt dat hij niet wilde, papa zegt dat hij niet mocht. Wie kan je geloven? Dat beide kanten nu eens aan het woord komen maakt deze podcast bijzonder. En, Joram heeft er misschien niks aan, maar de buitenstaander krijgt een mooie inkijk in hoe verschillende waarheden zich vormen in de hoofden van mensen. De eerste, en voor zover wij als luisteraars weten, enige ontmoeting met zijn vader is niet als in een Hollywood film. De erkenning voor zijn verdriet vindt Joram niet. De luisteraar hoort wat Joram misschien niet ziet: dat vaders eigenlijk soms ook maar grote kinderen zijn, die hun eigen verdriet veilig weggestoppen achter een muur met kleine voorzichtige kijkgaatjes. Ik hoop dat er een tweede serie komt. Dat Joram en zijn vader elkaar meer tijd gunnen om elkaar te leren kennen. En ik hoop dat er nog veel meer van dit soort ontmoetingen komen tussen kinderen die zich tweederangs en vaders die zich verstoten voelen. En ik hoop dat wij dan weer mee mogen luisteren, al is het ook heel mooi en waardevol als de ontmoetingen er zonder microfoon komen. Als ze er maar komen. Elk jaar verliezen 16.000 kinderen na de scheiding het contact met een van hun ouders, meestal de vader. Geen kind mag zich tweederangs voelen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

BNNVARA zond de voorstelling de afgelopen twee zaterdagen uit en ook voor hun camera's wemelde het van de grijze duifjes. Doodzonde, want de teksten van Jekkers zijn actueler dan ooit en zouden ook jonge mensen kunnen helpen. Lang voordat body positivity een thema was zong Jekkers al dat het niet erg is om dik, lui en lelijk te zijn in Leve het Nijlpaard. Hij sleepte mij met zijn teksten door de coronacrisis heen. Niets troost en relativeert als 'over honderd jaar zijn jullie allemaal dood' en in de titelsong van de voorstelling, op de plaat gezet in 1984 (!) zingt hij: 'Tegen alles ingeënt, spring je braaf in het gelid. Maar ergens halverwege krijg je spijt. Levend voor morgen raak je nu je toekomst kwijt. En vandaag komt nooit meer terug.' Jekkers vertelt hoe de klassieker 'Over de muur' tot stand kwam. Ze speelden op de grootste demonstratie ooit in Nederland, tegen de kruisrakketten in 1983 op het Malieveld. 500.000 mensen hoorden hoe Jekkers de vogels van West naar Oost Berlijn liet vliegen, terwijl iedereen die afweek voor gek werd verklaard. Bijna 40 jaar later geeft het nummer me meer kippenvel dan ooit, omdat het ineens over ons gaat. Wij mochten dit jaar demonstreren, maar met een paardenhoef op je rug en een waterkanon in je gezicht. Bang en voorzichtig gaat iedereen met zijn mening om. Met de moed der wanhoop pakte Jett Rebel zijn laptop en stuurde een noodkreet naar de Volkskrant. Hij vindt dat het kabinet als straf voor het desastreuze coronabeleid verboden moet worden ooit nog naar een concert te gaan. Hij beklaagt zich dat het publiek niet opkomt voor de entertainers die nu al anderhalf jaar aan de geeuwhonger liggen. Liever pakt hij zijn gitaar en geeft hij het publiek wat het nodig heeft: een protestlied en een veld met honderdduizenden mensen. Zodat we niet meer afwijken. En niet meer voor gek worden verklaard.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met de Peter R. beelden, de Gooise kopschoppers en maandag de video van de schietpartij in de Bijlmer waar een voetballer een kogel door de kop kreeg is GeenStijl weer de plek waar de nieuwsjunk de akelige werkelijkheid aantreft zoals die zich voordoet. Hoofdredacteur Bart Nijman twitterde de Bijlmerbeelden ook, met de verzuchting dat het hem wel weer een tijdelijke ban op de socials op zou leveren. Dat is niet ondenkbaar. Technologiebedrijf Google, dat géén nieuwsredactie heeft en géén journalistiek bedrijft, verbiedt Sky News in Australië om video's te uploaden naar zijn 1,8 miljoen YouTube abonnees omdat de nieuwszender medische desinformatie zouden verspreiden. Het moederbedrijf van de zender, NewsCorp, sloot eerder dit jaar een deal met Google waardoor de techmonopolist -onder druk van de Australische overheid- eindelijk eens voor nieuws zou gaan betalen na jaren van contentdiefstal. Newscorp krijgt substantiële vergoedingen voor items die Google toont in de zoekresultaten én Google zou mee gaan investeren in videocontent. Van dief naar betalende zakenpartner leek een goede deal maar Google wil zich dus, zonder enige kennis van zaken, bemoeien met de inhoud van het nieuws. De CEO van Newscorp zei in februari nog dat de samenwerking wereldwijd een positieve invloed op journalistiek zou hebben. Hij bedankte Google voor het getoonde commitment. Ongeloofwaardig Dat klonk toen al ongeloofwaardig en dat bleek het ook. Google wil best geld verdienen aan nieuws maar het is niet de bedoeling dat nieuwsbedrijven kritische items maken over het coronabeleid van regeringen. Corona blijkt een goudmijn voor de techreuzen. 'Elke activiteit die in de fysieke wereld tot stilstand kwam, joeg extra dollars en euro's naar de techbedrijven,' somde het FD op: 'thuis werken, winkelen, studeren, films kijken.' Voor alles wat het leven in coronatijd nog een beetje draaiend houdt heb je Apple, Microsoft, Amazon, Facebook en Google nodig. De corona-injectie leverde Google-moederbedrijf Alphabet 62% meer omzet op in het tweede kwartaal en de winst verdrievoudigde. Objectief nieuws de nek omdraaien om die feestvreugde in stand te houden is een kleine moeite voor de techreuzen. Hoog tijd om de bankapp te trekken en kleine journalistieke strijders te steunen. Luister terug | Opinie: Nieuw nieuwsSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze joeg hem de partij uit, maar BNNVARA geeft Gario alweer ruim baan om zijn agressieprobleem over Nederland uit te storten. Maandagavond zat hij Oscar-waardig het slachtoffer te spelen in Op1 zonder dat de presentatoren ook maar een poging deden hem als dader te bevragen. De échte slachtoffers van het geweld van Gario zijn niet alleen de argeloze witte Nederlanders die gewend waren op 5 december een kinderfeestje te vieren om vervolgens van racisme te worden beschuldigd. Ook het leven van de mensen voor wie Gario zich zegt in te zetten werd niet beter van zijn aandachtschreeuwen. In NRC stond dit weekend een gesprek met tv-presentator Sosha Duysker. Ze vertelt over haar onbezorgde jeugd in Enkhuizen waar ze deel uitmaakte van een hechte vriendengroep en haar Surinaamse afkomst nooit een thema was. Als ze nu door Enkhuizen loopt denkt ze overal: 'slavengeld, slavengeld, slavengeld'. Ondertussen vindt Gario dat zijn leven in gevaar is omdat hij door Simons en haar team wordt gestereotypeerd als 'de gevaarlijke zwarte man'. Het advocatenkantoor dat door de partij is ingehuurd wordt door het slijk gehaald omdat de huidskleur van de medewerkers de verkeerde tint heeft: 'te wit' volgens het handjevol fans dat Gario nog heeft binnen de partij en zijn royement een 'koloniale takeover' noemt. Nu Gario tijd over heeft kan hij misschien eens een kijkje gaan nemen in Veenhuizen, onderdeel van de Koloniën van Weldadigheid die door Unesco zijn toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst. Daar werden in de 19de eeuw Nederlandse paupers vanuit de grote steden naar toe gedeporteerd om gedisciplineerd te worden door vanaf 5 uur 's ochtends te werken op het land. Ze mochten er pas weer uit als ze met werken hun schulden aan de staat hadden afbetaald. De binnenlandse koloniën, waar voorouders van één op de zestien Nederlanders woonden, werden pas opgedoekt rond de tijd dat de slavernij ook werd afgeschaft. Ik voel ineens een trauma en slachtofferschap opborrelen, kan iemand even een cameraploeg sturen?See omnystudio.com/listener for privacy information.

CNN bouwt een nieuw digitaal nieuwsbedrijf, naast de bestaande tv zenders die nog wel een tijdje in de lucht blijven. Het idee is niet nieuw, al meer nieuwsbedrijven hebben gesnuffeld aan plannen zoals CNN ze nu heeft: een streaming dienst waar consumenten een abonnement op afsluiten. Nieuwsprogramma's op een Netflix-manier aangeboden dus. Toen John de Mol een paar jaar geleden probeerde de Telegraaf in handen te krijgen tuigde hij daar al een veel te ambitieus project op dat hetzelfde doel had. Het strandde voor het goed en wel geïntroduceerd was en het was maar zeer de vraag of er genoeg interessante content gemaakt zou kunnen worden om consumenten te verleiden te betalen voor een online videonieuws abonnement. Dat is bij CNN niet veel anders. De programma's die ze al maken leveren de bestaande omzet via contracten met de kabelbedrijven die de omroepen betalen voor de doorgifte van de zenders. Voor de digitale abonnementen moeten nieuwe dingen verzonnen worden. Het belooft een behoorlijk woke feestje te worden met veel aandacht voor identiteitspolitiek, klimaat en wetenschap. Maar los van de inhoud ben ik vooral nieuwsgierig naar de vorm. CNN wil een interactieve community waar de kijkers direct in contact zijn met de journalisten. 'Wat wij gaan maken bestaat nog niet,' zeggen ze. Nu zijn nieuwsbedrijven voor de interactie afhankelijk van Twitter, LinkedIn en Facebook die zich meer en meer met de inhoud bemoeien en hun algoritmes tegen kunnen laten werken. De contentmakers moeten die macht weer naar zich toe trekken. Als dat lukt is het goed nieuws voor krantenbedrijven die nog altijd in een betere uitgangspositie zijn omdat zij al een abonneerelatie hebben met hun lezers. Gek genoeg worden bij de meeste kranten de geschreven stukken angstvallig achter betaalmuren opgeborgen maar worden juist de video's en podcasts gratis weggegeven. Dat kan en moet snel anders. Het is tijd voor iets wat er nog niet is.See omnystudio.com/listener for privacy information.

RTL Boulevard ging na dreigementen twee dagen op zwart; zo diep zonken media niet meer sinds de oorlog. 'Wij zwijgen nooit,' herhaalde John van den Heuvel maar weer eens na de moordaanslag op Peter R. de Vries. Met wij bedoelde hij: wij misdaadverslaggevers. Die bleven hun werk doen, memoreert van den Heuvel: 'Ook na de aanslag op De Telegraaf, de raketaanval op Panorama en het doodschieten van misdaadblogger Martin Kok'. Het is makkelijk gezegd: wij zwijgen nooit, maar wie durft het echt? Ja, de paar hardcore misdaadjournalisten lijken niet te wijken voor terreur, maar de criminaliteit die zij verslaan is slechts de top van een rottende stinkende ijsberg. Waar zit de voedingsbodem voor het gewetenloze uitschot dat, niet behept met enige intelligentie, voor een luttel bedragje huurmoorden pleegt? Hebben we dat voldoende in beeld? Die gastjes groeien op in Tiel en Nieuwegein. Is daar nog journalistiek van betekenis in de haarvaten van de wijken of is het allemaal afgevlakt in de Belgische efficiency-manie die onze krantensector trof? Illegale boodschappenjongens Welke kwalijke rol spelen de advocaten van de mocromaffia waarvan de topmannen zelfs vanuit extra beveiligde gevangenissen in staat blijken moordopdrachten te geven? Van den Heuvel schreef vorig jaar nog een bijtende column over de 'dienaren van de misdaadbazen' die hun advocatenboekje te buiten gaan door dossiers te lekken en zich als illegale boodschappenjongens te laten gebruiken. Schuiven zij evengoed gewoon aan in talkshows in plaats van te worden uitgekotst? In het lijstje met namen en rugnummers dat Van den Heuvel geeft staat ook Khalid Kasem, de oud-advocaat die samenwerkte met De Vries en straks de stoel inneemt die Fidan Ekiz en Renze Klamer bij BNNVARA achterlaten. Dezelfde omroep die ook een online podium bood aan Delano G., de mislukte rapper die nu vast zit voor de aanslag op De Vries. Niet zwijgen is een nobel doel om na te streven, maar iets minder naïef worden zou al een goede eerste stap zijn. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Carlo zag in de kijkcijferhit bijval voor zijn Tesla-haat. 'Het zijn beroerde tijden voor de Groene Parochie,' stelde hij vast. Ik zie het eerder als een bewijs van mijn stokpaardje: mensen houden van een twintiger die wél wist te ontsnappen aan het rubberentegelparadijs. Die niet hemeltergend braaf en risicomijdend achter een schermpje hangt, maar door zijn verstandige ouders in een kart werd gestopt voordat hij kon lopen. De kijkersklapper is geen uitzondering. Mediamensen buitelen al een week over elkaar heen om iets te vinden van de "onthulling" dat de documentaire over Sigrid Kaag, uitgezonden door de omroep waarvan de directeur campagneleider was bij D66, helemaal gescript was door D66. Verder boeide het niemand. Op de avond van de uitzending trok Allard Kalff op RTL 7 veel meer kijkers met een verslag van Parijs Dakar dan de door de NPO geserveerde propagandafilm over minister Kaag. Propagandamachine Het weerhoudt ze er niet van de propagandamachine te laten draaien. Maandag zat in Op1 kinderarts en OMT-lid Illy tegenover een moeder van een tienerdochter die bestraffend toegesproken moest worden omdat ze geen coronaprik in haar kind wil. De dochter was er ook. Kinderen live op tv in de prikdiscussie gooien om overheidsbeleid te propageren, de NPO schikt nergens meer voor terug. De uitkomst van de discussie stond al vast, het item werd aangekondigd met de tekst: 'driekwart van de 12- tot 18- jarigen moet zich laten vaccineren om tegenwicht te bieden aan de deltavariant'. Moeder mocht niet uitleggen waarom ze tegen vaccineren van gezonde kinderen is want dokter Illy wist daar veel meer vanaf, vond de presentator. Er zijn honderden artsen, vaak ook ouders van jonge kinderen, die wél op gelijkwaardig niveau hadden kunnen uitleggen waarom ze geen coronaprik in hun kind willen. Maar daar zou zo maar eens een gesprek uit kunnen volgen waar je wat van opsteekt! Dat is natuurlijk niet de bedoeling.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het draait daarbij niet alleen om het handjevol mensen dat tegen NOS-auto's plast. Cartoonist Ruben Oppenheimer en misdaadjournalist Paul Vugts, beide wel wat gewend als het gaat om bedreigingen, komen hun ervaringen delen. En journalistenvakbond NvJ is uitgenodigd. Die probeert de discussie wat te verbreden naar de kwetsbaarheid van freelancers. De columnisten, fotografen, cameramensen en ander ZZP-volk dat het moet doen zonder fatsoenlijke bescherming van een werkgever. Vaak tegen tarieven waarvoor je ook zelf niets aan je veiligheid kunt doen. Ik kocht onlangs een waakhond, tegenwoordig ook al een onbetaalbaar accessoire! Maar de uitgevers, waar het geld weer ouderwets tegen de plinten klotst, willen nieuws- en opiniemakers niet fatsoenlijk betalen. Ze keren zich tegen het SER advies om naar aanleiding van de commissie Borstlap de uitwassen op de arbeidsmarkt uit te bannen. De media-werkgevers kunnen niet leven met de afspraak dat een freelancer die minder dan 30 euro per uur krijgt als werknemer wordt gezien. Fotografen, krantenbezorgers en andere onmisbare schakels in de mediawereld gaan namelijk voor minder geld op pad. Maar de echt grote bedreiging voor de media komt van de politiek zelf. Het kabinet probeert er even snel een wet doorheen te rommelen die legaliseert wat het NCTV al tijden illegaal deed: de eigen bevolking bespioneren. Maar andersom komen wij niet te weten waar we recht op hebben. Nieuwsuur sleepte Hugo de Jonge voor de rechter vanwege zijn botte weigering om stukken vrij te geven, waarbij corona als excuus werd gebruikt. Nieuwsuur won, maar we weten uit het toeslagenschandaal dat de regering de schouders ophaalt en de dwangsom gewoon betaalt. Het zijn geen incidenten. De regering haalt bijna nooit de wettelijke termijn die is gesteld voor het vrijgeven van informatie. Ze werken het Wobben actief tegen; 'een weerstandshouding' zegt staatsrechtprofessor Wim Voermans, die informatie 'zuurstof van onze democratie' noemt. Dat zuurstofgebrek zou het echte gespreksonderwerp moeten zijn in de Kamer donderdag. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een ANP-bericht wordt gemiddeld door acht media overgenomen. Bij populaire berichten loopt dat op tot wel dertig titels. Als u het gevoel heeft dat alle media hetzelfde nieuws brengen: dat klopt wel redelijk. Toen het ANP werd opgericht kende Nederland nog een pluriforme pers: er waren negentig dagbladen op de markt die de stichting ANP oprichtten zodat ze niet allemaal een verslaggever naar dezelfde nieuwsevenementen hoefden te sturen. Nu zijn bijna alle Nederlandse dagbladen in handen van twee Belgische uitgevers. Er is zowel aan de voor- als de achterkant van het nieuws weinig te kiezen. De ANP grondstoffen worden rondgepompt door een klein aantal uitgevers die intern ook nog veel nieuws hergebruiken. Een interview in het AD staat ook in het Parool enzovoort. Hoofdredacteur Freek Staps vergelijkt journalistiek met bierbrouwen, zijn ANP levert het leidingwater waarmee elk medium zijn eigen biersoort brouwt. Dat leidingwater begint alleen te stinken. De kranten verkochten het ANP in 2010. Ze hadden toen allemaal liquiditeitsproblemen door het verliezen van advertentie-inkomsten tijdens de kredietcrisis en het verliezen van lezers door de opkomst van gratis nieuws op internet. Iets wat zij zelf veroorzaakten door de strategische blunder om het ANP toe te staan vrijwel voor niks nieuws te leveren aan online concurrenten zoals Nu.nl, terwijl de kranten miljoenen betaalden voor hetzelfde product. Zo financierden ze zelf hun belangrijkste concurrent. John de Mol nam het ANP in 2018 over, maar verloor al snel zijn interesse. De nieuwe eigenaar, zorgondernemer Chris Oomen, kocht het persbureau omdat hij vindt dat de vrijheid van meningsuiting gevaarlijk is. Het brengt instabiliteit in een samenleving, zegt hij in de Volkskrant. En dat brengt mensen maar op gekke ideeën. Zo kent Oomen antivaxxers, aan wie hij uitlegt hoe asociaal het is om je niet tegen corona te laten vaccineren. 'Als je je niet laat vaccineren, vind ik dat je niet langer het recht hebt om voorrang te krijgen op de reguliere zorg van wie dan ook,' zegt de kersverse nieuwsmagnaat. Hij zal er daarom op toezien dat het ANP zich verre houdt van fake news, waarmee hij bedoelt: nieuws dat zijn werkelijkheid ontkent. Ik ben blij dat ik geen bier drink. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zijn pleidooi toont overeenkomsten met dat van Martin Bosma maandag in de Tweede Kamer. Bosma waarschuwt voor het woke-virus dat de cultuur- en mediawereld in de greep heeft. Een gevaarlijk virus, dat ervoor zorgt dat -net als in de Tweede Wereldoorlog- namen van componisten moeten verdwijnen uit het Concertgebouw omdat ze niet van de juiste afkomst zijn. De dominante diversiteits-ideologie van de links-wappies regeert overal waar met belastinggeld cultuur en media worden gefinancierd, waarschuwt Bosma. Er worden boeken verwijderd uit de bibliotheek en musea raken hun subsidie kwijt als hun collectie of personeelsbestand te wit is. Maar ook uitgevers die op commerciële basis opereren hebben 'sensitivity readers' in dienst die kwetsende woorden in manuscripten op moeten sporen. Deze column kan bij zo'n uitgever nooit in een bundel terechtkomen. Arnold Karskens Het is maar de vraag of Blanke Vla en Negerzoenen levensvatbaar is met bedrijven die zo makkelijk zwichten voor de terreur van de links-wappies terwijl het merendeel van de burgers toch echt anders denkt. Ik ben benieuwd hoe het de nieuwe omroep vergaat die dit weekend van start ging in het Verenigd Koninkrijk. Met tv-formats als Woke Watch, waar doorgeschoten linkse vooringenomenheid wordt blootgelegd, gaan ze op oorlogspad tegen het woke-virus. Doelgroep van de zender: de somewhere's, die wij in Nederland de ongehoorden noemen. Maar de Britse Arnold Karskens houdt met zijn nieuwe omroep niet de hand op bij de belastingbetaler. Er is rond de 70 miljoen euro geïnvesteerd door suikerooms met het doel over vier jaar uit de verliezen te zijn. Nog voor er een minuut was uitgezonden riepen de links-wappies al op tot een adverteerdersboycot zoals wij die in Nederland ook zagen tegen GeenStijl en Johan Derksen. Maar in het VK waait de wind gunstiger. Daar drukte de minister van cultuur en media de musea op het hart om zich niet door de woke warriors te laten intimideren en schieten conservatieve opiniemagazines als paddenstoelen uit de grond. Laat die blanke vla maar zitten, ik heb zin in een nieuw mediabedrijf! Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zelf zijn ze, op een enkeling na, de dubbeltjes in de mediacratie die nooit een kwartje worden. Je kunt eens een prijsje winnen van een paar duizend euro voor een tegellichtend verhaal of de jackpot kraken met een bestseller. Jeroen Smit zegt altijd dat hij in De Prooi woont; van de opbrengst van zijn boek over ABN Amro kocht hij een fijn huis in een goede buurt. Het zijn uitzonderingen. Struikelmiljonair, zoals Sywert, word je niet snel in de journalistiek. Misschien zijn journalisten daarom zo gefascineerd door zijn verhaal. Sywert voelde een tijdje als een van hen. Beetje kabaal maken op Twitter, brave foto's delen van zijn brave dakkapel op zijn brave huisje. Babbelen in een talkshow; meninkje hier, analysetje daar. Hij leek zondag in Buitenhof nog lichtelijk in shock over de miljoenen die zomaar aanspoelden in zijn mondkapjeshandel. De koers van de dollar, wat ontwikkelingen op de wereldmarkt en katsjing, nooit meer een klein zeilbootje huren in Loosdrecht, maar je laten fêteren op de Hiswa om een Saffier uit te zoeken. Zo mooi kan het leven zijn. Monsters Als de regering zorgt dat het geld regent gaan ondernemers er met een emmertje onder staan. Sywert pakte minder dan 0,2% van de miljarden euro's die bij het ministerie van Volksgezondheid zonder controle werden weggesmeten, maar hij incasseert 100% van de media-ophef. Ophef die hem in de positie bracht om zonder staat van dienst aan te schuiven op het hoogste niveau in Den Haag. Het sentiment in de talkshows is het kompas van de regering, bleek uit de vrijgegeven notulen van de ministerraad in het toeslagenschandaal. Media creëerden de monsters die ze nu zelf proberen de kop af te hakken. Dat wil zeggen, alleen de zichtbare monsters. Want het wemelt van de Sywerts op alle plekken waar de overheid de vrije markt komt verstoren met gratis geld, van windmolenhandelaren tot vaccinverkopers. De meesten zijn slim genoeg om buiten beeld te blijven. Of schaamteloos genoeg om ondanks hun Mexicaanse Griep-miljoenen vier keer per week live op NPO1 aan de wijn te nippen. Misschien is Sywert de nieuwe Ab. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Best raar als je weet dat zorg, na uitkeringen de allergrootste kostenpost is op onze rijksbegroting. Trouwens is VanderMeersch nog vriendelijk, want niet alleen is er weinig kennis van geneeskunst, kennis van wetenschap moet je op redacties met een lampje zoeken. Dat breekt ze ook op bij discussies over klimaat, stikstof en andere complexe zaken. Luister terug | Geef mij je agressie Nieuw? Onzin! Ik ben benieuwd hoe de hoofdredacteuren die Art Rooijakkers deze week grilt in de Big Five nu naar hun eigen rol kijken. De zelfreflectie was tot nu toe beperkt in de paar interviews en Clubhousesessies die hoofdredacteuren gaven. RTL-hoofdredacteur Harm Taselaar zei gisteren tegen Art dat media niet gefaald hebben, maar de overheid onvoldoende konden controleren omdat het allemaal zo nieuw was; nieuw voor de journalistiek en nieuw voor de virologen. Dat is onzin. Luister terug | Marianne Zwagerman | Nul keer Alternatieve stemmen Op het wereldtoneel, onder regie van de WHO bereidden virologen zich al sinds 2009 voor op een pandemie. Marc van Ranst gaf in januari 2019 in Londen tijdens een lezing een inkijkje in de bijbehorende mediastrategie. One voice, one message was de rode draad in zijn verhaal, aandachtig gevolgd door Ab Osterhaus die ook op het podium zat. Je moet alomtegenwoordig zijn in de media zodat journalisten niet gaan zoeken naar alternatieve stemmen, doceerde Van Ranst. We kunnen vaststellen dat de campagne van de virologen behoorlijk succesvol was. Luister terug | Marianne Zwagerman | Een foto John de Mol Wat betekent deze uitglijder van media en de beperkte introspectie voor de toekomst van de journalistiek? Kranten worden door de nieuwsconsument niet bepaald afgerekend op hun falen. Nieuwshonger joeg de financiële resultaten van nieuwsbedrijven naar niveaus die 10 jaar geleden ondenkbaar werden geacht. Toch maakt Vandermeersch zich zorgen over het gebrek aan nieuwe initiatieven. Waar blijft de Tesla van de pers, vraagt hij zich af. Het is duidelijk dat John de Mol de verlossing definitief niet gaat brengen. Hij verkocht met het ANP het laatste restje van zijn journalistieke droom. Zal de nieuwe eigenaar van het persbureau, de 72-jarige Chris Oomen onze journalistieke Elon Musk worden? Hij heeft in elk geval verstand van zorg en medicijnen. Dat is al heel wat. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nu we ons leven weer een beetje terug hebben, afhankelijk van je bereidheid om injectienaalden of wattenstaafjes in je lijf te laten steken, was ik de actie al half vergeten. Tot ik in de stad ineens stickers zag met mijn hartje en de tekst van de actie erop. Hadden voor mij onbekende mensen zelf gemaakt! Hoe leuk is dat, de kracht van sociale media terugvinden op een lantaarnpaal. Luister terug | Marianne Zwagerman | Een foto Angst bleek een krachtig wapen in de coronacrisis, gretig ingezet door machtshebbers, onvermoeibaar verspreid door media. In de UK is daar net een interessant boek over verschenen, A State of Fear. Het krijgt in Nederland weinig aandacht. Hoe kan dat? vroeg ik aan Patrick van IJzendoorn, correspondent in Londen. Hij zei: Nederlandse journalisten willen meebesturen. Hij ziet dat het in de Engelse kranten barst van de lockdownkritiek, in tegenstelling tot Nederland. Niet uit elkaar trekken Mediaprofessor Mark Deuze zei laatst iets vergelijkbaars: 'In een crisis voelen journalisten zich medeverantwoordelijk om het allemaal in 'goede' banen te leiden'. Uit zijn wetenschappelijk onderzoek komt naar voren dat journalisten de samenleving niet uit elkaar willen trekken, maar de boel een beetje bij elkaar willen houden. Als dat zo is ligt er nu een mooie taak voor de media. Hoe herstellen we als maatschappij de door angst aangerichte schade zonder eerst nog meer slachtoffers te maken? Welke rol hebben politici en media daarbij? Luister terug | Marianne Zwagerman | Nul keer Het is met angst als met landmijnen, je moet ze na de strijd wel opruimen, anders blijf je nog jaren met de rommel zitten. In Antwerpen werd het hoofdkantoor van DPG Media gisteren door de politie ontruimd na dreigementen, wellicht in relatie tot de klopjacht op de Belgische militair die met kortsluiting in de kop op zoek is naar de ondergedoken viroloog Van Ranst. Het is tijd voor een nieuwe fase in deze crisis. Geef mij niet je angst, geef mij je agressie. Want alleen als we elkaar niet verliezen, vinden we wel weer een weg met elkaar. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Eén foto kan nog steeds het het verschil in de wereld maken, maar zelfs hun mediacollega's zien de fotografen over het hoofd. Om vervolgens wel aan de haal gaan met het nieuws dat de fotograaf, Bart Maat in dit geval, maakte. Maar heb je nog een fotograaf nodig voor nieuws, of heeft de smartphone de professionele nieuwsfotograaf vermoord? Had Thomas van Groningen die Ollongren-foto ook wel even kunnen maken met zijn telefoon, tussen het interviewen door? Broddelwerkjes 'Ik vond het wel mooi eigenlijk, een nieuwe beeldtaal erbij', zegt fotograaf Reyer Boxem over de opkomst van de passant als fotograaf in zijn afscheidsbrief aan het Dagblad van het Noorden. Een paard in de sloot, een brand, een ongeluk, hij laat het graag over aan de sensatiezoekende amateurs die met de politiescanner aan hun oor op fotojacht zijn. Maar Boxem zag tot zijn ergernis de krant vollopen met broddelwerkjes van hobbyfotografen. Luister terug | Marianne Zwagerman | Nul keer Verslaggevers schieten even snel een kiekje met hun telefoon tijdens een interview. Boxem moest ze daar nota bene zelf voor opleiden. Hij wil als freelancer niet meer voor de krant werken nu het Belgische Mediahuis, dat het dagblad vorig jaar overnam, fotografen voortaan nog maar 75 euro per opdracht betaalt. Daar moeten ze 5 unieke foto's voor leveren die het bedrijf tot het einde der tijden mag blijven publiceren in alle print- en digitale uitgaven. Treurig Dat is van een kruideniersmentaliteit in de categorie: 'oh is een druppel benzine gratis? Druppelt u hem dan maar vol!' Boxem stelt een interessante vraag in zijn afscheidsbrief: had de krant, toen de oplage daalde, niet juist moeten investeren in beeld op superhoog niveau? Zouden mensen misschien alleen al dáárom een reden hebben om de krant te kopen? Luister terug | Marianne Zwagerman | Tandeloze buddy-journalistiek Het treurige is dat Mediahuis, dat vorig jaar een recordomzet van bijna 1 miljard euro haalde met een kleine 60 miljoen euro winst, zich die vraag waarschijnlijk niet eens stelt. Eén foto kan een minister laten struikelen en een premier beschadigen, maar zou geen lezer extra opleveren? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

We hebben nu dus een unieke kans om helemaal schoon schip te maken. Nieuw leiderschap! Hoe ging het eigenlijk met het leiderschap van Shula Rijxman? Welke erfenis laat zij na als NPO-baas? Een vreselijke hondenbaan waarin je mensen met weinig kennis van media boven je en de meest arrogante, eigenwijze, narcistische beroepsgroep onder je hebt. Net als de Tweede Kamer is de publieke omroep een onbestuurbare warboel geworden met allemaal splinterclubjes, er komen er nu waarschijnlijk weer twee bij. Financiële handel en wandel Omroepen die aan de ene kant geen centimeter ruimte krijgen en moeten uitzenden wat de machtige NPO-zendercoördinatoren willen maar aan de andere kant volstrekt hun eigen gang gaan zonder verantwoording af te leggen over hun financiële handel en wandel. De NPO ontvangt 850 miljoen euro belastinggeld, maar de organisatie heeft weinig inzicht of Hilversum dat geld doelmatig besteedt, oordeelde de Algemene Rekenkamer in 2019. Luister terug | Marianne Zwagerman | Onbevangen bloot Er verdwijnen bakken met poen in de zakken van programmamakers als Floortje Dessing en Jeroen Pauw, maar niemand weet hoeveel en waarvoor. Ik roep al jaren op tot een goed onderzoek naar de verborgen geldstromen in Hilversum en zag gelukkig op Twitter dat Follow The Money dat nu op wil pakken. Diepgravende journalistiek De NPO krijgt geen grip op de omroepen, maar de politiek niet op de NPO. Minister Arie Slob liet bij de laatste wijzing van de mediawet nog duidelijker opnemen dat de publieke omroep een specifieke taak heeft om (onderzoeks)journalistieke producties en programmering te verzorgen. De NPO moet diepgravende journalistiek leveren als tegenmacht in onze democratische rechtsstaat. Dat doen ze maar mondjesmaat. Luister terug | Marianne Zwagerman | Hufterig NPO-zenderbaas Frans Klein, de man die Andere Tijden de nek omdraait, zei vorige week dat maar de helft van het tv-budget naar informatieve programma's gaat. Hij leeft in de veronderstelling dat talkshows journalistiek zijn, in plaats van gemakzuchtige babbelboxjes zonder onderzoeksredactie. Op de site van headhunter De Vroedt & Thierry bestudeerde ik de acht pagina's profielschets voor de nieuwe NPO-bestuursvoorzitter. Het woord journalistiek kwam er nul keer in voor. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Luister ook | Verwerpelijk 'Als de controleur niet verandert zal ook de gecontroleerde hetzelfde blijven,' zei Herman Tjeenk Willink vrijdag bij de oplevering van zijn eindrapport. Integriteit is het goede doen als niemand kijkt, maar die hoop heeft De Tjeenk blijkbaar al opgegeven bij Rutte, Kaag en Hoekstra. Hij ziet ons-van-de-media als mede-veroorzaker van de bestuurscrisis waarin het land verkeert, want we zijn allemaal onderdeel van de verziekte cultuur. 'Vertrouwen en matiging hebben plaatsgemaakt voor wantrouwen en escalatie; verantwoording vragen wordt vervangen door schuldigen zoeken en van fouten leren door afrekenen,' doceerde de informateur. Een opmerkelijk statement nadat het kabinet viel en de formatie langs de afgrond scheert dankzij jarenlang onvermoeibaar spitten en graven in stapels zwartgelakte papieren door journalisten van Trouw en RTL Nieuws. Wantrouwen en schuldigen zoeken is precies wat er nodig was om het ongekende onrecht bij de belastingdienst bloot te leggen. In de ministerraad werd hun werk afgedaan als 'een giftige mix van waarnemingen en feiten' weten we nu. 'Het primeurtje van RTL', noemt de politiek duider van de NOS, Arjan Noorlander, de unieke vrijgave van de staatsgeheime notulen van de ministerraad. De definitieve ontmaskering van premier Rutte als geroutineerde leugenaar dankzij de ANP-fotograaf die de 'functie-elders' aantekeningen vastlegde, verzachtte Noorlander tot 'leugentjes'. Onder het bewind van Rutte is het aantal persvoorlichters en spindokters geëxplodeerd, maar de NOS helpt graag nog een handje mee. Zou de Duitse journalist Thomas Kirchner dat bedoelen met de tandeloze buddyjournalistiek, zoals hij dat zaterdag noemde in de Volkskrant? Politici en journalisten zitten te dicht op elkaar en moeten wel degelijk nadenken over hun toekomstige rol. Maar niet zoals Tjeenk Willink bedoelt. Beter is: ontsla zeventig procent van de Haagse communicatiemedewerkers en de helft van de politieke journalisten en duiders. Kap met de hijgerige Haagse waan van de dag journalistiek, maar trek het land in. Praat met burgers en bedrijven. Zoek dingen uit. Laat de politiek ingrijpen en iets doen aan de veel te grote macht van de twee Belgische mediabedrijven die de Nederlandse markt domineren. Lees het stuk in Vrij Nederland over DPG Media, waar het geld over de plinten klotst maar investeringen in de journalistiek achterblijven. En aan de hoofdredacteuren die daar werken: blaf eens. Hoe zit het met jullie interne tegenmacht? Oh en u kunt ook wat doen. Zet de tv uit als Ab Osterhaus erop is, lees een goede krant of zet een podcast op. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vernietigen is best een akelig woord over iemand wiens ouders hun eerste echtgenoten en een groot deel van hun familie verloren in vernietigingskampen waar ze zelf levend uit bevrijd werden. Er zat nog meer gif in de beker. De Volkskrant plaatste paginagroot een - in de woorden van Lodewijk Asscher - hufterige karikatuur van de Hond. Ertussendoor geglipt, volgens hoofdredacteur Pieter Klok. Weekendbeslissing, te weinig mensen op de redactie, is zijn verklaring voor het plaatsen van de op nazipropaganda gelijkende tekening die redacteuren niet opmerkten omdat het ze vanwege hun leeftijd aan historisch besef ontbreekt. Aan die kwaal lijden sommige leden van jongerenafdelingen van politieke partijen ook, maar die komen er meestal niet met een excuusje in de krant vanaf. Luister ook | Verwerpelijk Deventer moordzaak De officiële reden voor de haatcampagne tegen Maurice de Hond is zijn rol in de Deventer Moordzaak. Voor mensen zonder historisch besef al bijna net zo lang geleden als de Tweede Wereldoorlog, maar er moeten een boek en een film verkocht worden, dus wordt het lijk van de vermoorde weduwe weer opgewarmd. De NPO stelde ruimhartig middelen ter beschikking voor de promotie van het boek en de film van Nieuwsuur-journalist Bas Haan. In een podcast-serie wordt de oude zaak opgerakeld. De afzender is de NPO, maar de podcasts zijn gemaakt door de producent van de film. Merkwaardig. Na het luisteren van de zes afleveringen is niet langer de dode weduwe het slachtoffer, maar de klusjesman. Luister ook | Bezemwagen Coronahoofdstuk De dader is niet de -al dan niet ten onrechte- voor de moord veroordeelde boekhouder, maar Maurice de Hond. Hij is de kwade genius. Bas Haan stofte zijn al in 2009 verschenen boek over de zaak af en voegde er een extra coronahoofdstuk aan toe. Met de oproep op Twitter om De Hond geen podium in de media te geven tijdens de coronacrisis. En zo wordt een heel oude koe uit een vergeten gedempte sloot getrokken om De Hond te beschadigen, terwijl hij het in deze crisis duizend keer vaker bij het rechte eind heeft dan de mensen die er officieel over gaan. Maar dat is zeker weer een complottheorie. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Waarschijnlijk niet, de cancel culture was toen nog niet uitgevonden. We waren nog het land van duizend meningen. Het land van nuchterheid. Nu zijn we China 2.0 geworden. Een land waar huisartsen niet meer zelf met hun patiënten mogen bepalen of ze een prik zullen geven. Waar burgemeesters niet meer zelf mogen bepalen of de terrassen in hun stad open mogen. En waar je als profvoetballer niet de vrijheid hebt om je mening te geven over iets dat zich buiten de witte lijnen afspeelt. Lees ook | Marianne Zwagerman | Bezemwagen Toen Wout Weghorst, speler van Wolfsburg, waagde op Instagram zijn mening te geven over het coronabeleid werd hij ter verantwoording geroepen voor de camera van de ZDF. De chef voetbal van de NOS, Arno Vermeulen, vindt zijn uitspraken verwerpelijk en waarschuwde de bondscoach dat hij Weghorst beter niet op kan nemen in het Nederlands Elftal, omdat er dan gedonder van komt in de media. Weghorst had op Instagram gedeeld dat corona minder dodelijk is dan aanvankelijk werd gedacht. Dat is feitelijk juist, maanden geleden al door de WHO bevestigd. Stampvol Maar weet Vermeulen veel, die volgt blijkbaar alleen de voetbaluitslagen. Hij vond dat Weghorst maar eens op een Nederlandse ic moet gaan kijken om te zien hoe stampvol het daar ligt. Een uitstekend idee! De vaderlandse pers werd dit weekend voor het propaganda-karretje gespannen van ziekenhuisbazen om schrikbeelden te schetsen van de toestand op de ic-afdelingen. Zo werd kort voor de persconferentie van vandaag - waar versoepelingen dreigden - de indruk gewekt dat de bedden niet aan te slepen zijn voor fitte levenslustige dertigers, die nu naar adem liggen te happen. Luister terug | Marianne Zwagerman | Virusbaas Jaap en minister Bloemschoen Ik heb het even gecheckt. In 25 Nederlandse ic-bedden ligt een dertiger. Totaal lagen in de hele coronacrisis 314 Nederlandse dertigers op de ic. Dat is 0,01 procent van de dertigers. Even voor Arno Vermeulen: dat is fors meer dan de Nederlandse mannen kans maakten om kampioen te worden bij het laatste WK voetbal. Best verwerpelijk, ja. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Rutte wordt door zijn oude VVD-kompanen neergezet als slachtoffer van een heksenjacht. Geen aantrekkelijk label naast dat van aangeschoten wild, dat aan hem kleeft sinds het debat van donderdag. Het meest tenenkrommend in de mastodontencampagne is een opiniestuk van Ruttes voormalige spindokter Jan Driessen, gepubliceerd op de site van communicatievakblad Adformatie. Niet echt de plek waar je komt voor diepgaande politieke analyses. Fanboys Het stuk leest als een mislukte sollicitatie bij GeenStijl. Kaag stond volgens Driessen met moordlustige ogen in de Kamer en Pieter Omtzigt - het CDA-Kamerlid is gepromoveerd econometrist - noemt hij een emotionele straatvechter. Wilders en Baudet zijn volgens de oud-campagnestrateeg van Rutte niets meer dan fanboys van de 'Hongaarse principeloze geldwolf Orbán' en 'aartsleugenaar Trump'. Luister terug | Marianne Zwagerman | Virusbaas Jaap en minister Bloemschoen Dat is wel heel veel herrie om af te leiden van de oorverdovende werkelijkheid die afgelopen week op het Binnenhof is ontstaan. Elias, Teeven, Kamp, zelfs de oude Bolkestein werd weer even van stal gehaald. De legendarische VVD-leider verliet al in 1998 de Nederlandse politiek. Als je oud bent lijkt dat niet eens zo gek lang geleden, maar we betaalden toen nog met guldens. Er is een hele generatie jongvolwassenen die dat niet meer meemaakte. Totaal gefaald Oma Jorritsma besloot ze via Twitter even op hun plek te zetten: 'Je moet maar durven om de lijsttrekker van de grootste partij, die de verkiezingen net heeft gewonnen, als jongerenorganisaties uit te willen sluiten'. Een tweet die je maar moet durven plaatsen als je net totaal gefaald hebt als verkenner die boven de partijen had moeten staan. Lastige jongeren moeten hun bek houden, vinden de VVD-fossielen. Lees ook | Liveblog formatie Talitha Muusse mocht ze zondagavond niet interviewen in Op1 omdat ze na het Omtzigtdebat opriep tot een volksberaad. Ze hield haar rug recht en bedankte helemaal voor de droombaan. Dat leverde een avond Op1 op zoals hij elke dag zou moeten zijn: met Sven Kockelmann in zijn element, beloond met hoge kijkcijfers. Kwam er toch nog iets goeds uit voort uit al die smerigheid. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het tv-interview duurde drie kwartier. Ondernemer Ap mocht ook wat vragen. Zijn bedrijf ging kapot door de coronacrisis. Premier Mark moest er hard om lachen. Toen was er geen tijd meer om het te hebben over de reden dat zijn kabinet was gevallen. Het paste niet in het format, zei tv-hoofdredacteur Joost in de krant. Bovendien had de zender die niet door de regering wordt betaald er al eens naar gevraagd. Bij die zender werkt de journalist die de tegels lichtte waar premier Mark over struikelde. Luister terug | Marianne Zwagerman | Onbevangen bloot In het gave land moet iedereen sinds een jaar binnenblijven. Tenzij je naar de kerk wilt, dan mag alles. Journalisten die een kijkje komen nemen worden in elkaar gemept door de gelovigen. Dat vindt de politie gaaf, tevreden kijken ze toe. Een paar weken geleden moest de ME op het Malieveld de journalisten nog wegknuppelen. Nu doen de inwoners van het gave land het gelukkig zelf! Bloemschoen Amnesty International pruttelde wat over excessief politiegeweld, maar in het gave land lossen mensen dingen samen op. Op het Museumplein zaten een paar niet zo gave inwoners koffie te drinken. Die wilden geen journalisten meppen. Dus nam de politie de journalisten mee in een busje. Netjes opgeruimd, daar houden de mensen in het gave land van. Virusbaas Jaap werd zaterdag samen met Minister Bloemschoen geïnterviewd in de krant. De minister vindt zijn eindbazen, de volksvertegenwoordigers, maar stom. Wappies noemt hij ze. Lees ook | De Jonge: Zorgmedewerkers kunnen zich melden bij prikpressie Jaap vindt ze ook stom, ze begrijpen de datamodellen niet eens waarmee hij de coronacrisis voorspelt. Dus huurde Jaap een journaliste in die veel van feminisme en mannenhaat weet, om vragen over de datamodellen te stellen aan zijn mensen. Trots gooide zijn RIVM het filmpje op Twitter. 'Wat is een rekenmodel?', vroeg journaliste Milou. Virusbaas Jaap had ook Maurice de Hond in kunnen huren. Die weet wel wat een rekenmodel is. Maar hij stelt steeds kritische vragen. Dat is niet gaaf. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nee, niet vanwege de Kaag-overload. Dat de NPO fungeerde als voorzitter, secretaris én penningmeester van de fanclub van de D66-leider dreef me eerder in de armen van Kees van der Staaij. Maar er brak wat bij me toen hij Kamervragen indiende over het NPO-programma Gewoon Bloot. Kinderen confronteren met poedelnaakte wildvreemden vindt de SGP-leider schennis van de eerbaarheid, in strijd met de goede zeden, pedagogisch onverantwoord en risicovol. 'Wat is het verschil tussen het tonen van geslachtsdelen tijdens een televisieopname voor kinderen en het tonen van geslachtsdelen in een speeltuin?' wilde de gereformeerde politicus weten. Hij kreeg gretige bijval van Thierry Baudet die vond dat kinderen confronteren met naakte mensen aanschurkt tegen het promoten van pedofilie. Baudet trok net met zijn vrijheidskaravaan door het land. Als er geen corona was geweest zou hij op het uitschuifpodium van zijn campagnetruck vast hebben staan ranten tegen de islam in Nederland, die met zijn patriarchale en onderdrukkende trekken niet bij onze cultuur past. Luister terug | Marianne Zwagerman | Kabelcampagne en politiegeweld Ik moest denken aan de Haagse basisschoolklas die ik eens tegenkwam op het strand, niet ver van mijn huis. Vrijwel alle meisjes van top tot teen ingepakt in lange gewaden terwijl de jongetjes gewoon in zwembroekjes het water in renden. De moslimpartij in Den Haag wilde een halalstrand omdat moslims zich onprettig voelen bij zeer schaars geklede strandgangers. Vrijheidsstrijders zouden pal voor de naakte mens moeten staan. Ik ben gewoon niet conservatief genoeg voor een echt rechtse partij, was mijn conclusie dan ook in het stemhokje. Nog steeds had niemand op dat moment een seconde van het blootprogramma gezien. De eerste uitzending was zondag, ver na het sluiten van de stembussen. Voorafgegaan van een waarschuwing: 'let op! In dit programma zijn blote lichamen te zien!' Voordat de vier volwassen hun badjassen uittrokken gaf de presentator de kinderen nog wat mediawijsheid mee: 'je moet jezelf nooit zomaar uitkleden als iemand dat aan je vraagt, ook niet als dat online is'. Het maakte me verdrietig. Bloot is misschien wel gewoon, maar niet meer onbevangen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

We hoeven ons oordeel nu eens niet te baseren op uit de context gerukte smartphone-filmpjes van complotwappies. De cameraman die op het Malieveld stond te filmen voor Hart van Nederland kreeg de volle laag van het ME-waterkanon. Wat dan weer werd vastgelegd door een andere cameraman. De beveiliger die Hart van Nederland met de verslaggeefster had meegestuurd om haar te beschermen tegen demonstranten, moest de klappen van de ME opvangen zodat zij haar werk kon doen. Politici hebben de mond vol van geweld tegen journalisten, maar als die moeten rennen voor de wapenstokken van de ME blijft het muisstil. Grote ophef over de politie-agressie blijft uit. Een dag voordat de stembussen open gaan met zo veel geweld op je eigen burgers inbeuken, als dat geen gamechanger is wat in hemelsnaam nog wel? Luister terug | Marianne Zwagerman | Politieke propaganda Maar de campagne kabbelt voort. Rutte werd door de media al tot winnaar uitgeroepen voordat de eerste flyer was gedrukt. De hoofdredacteur van de Volkskrant constateerde in de verkiezingspodcast van de krant tevreden dat VVD zo lekker naar links is opgerukt. Dus waarom zou je nog kritisch zijn als linkse media? Ze laten Rutte lekker de staatsman uithangen. Geen reguliere verkiezingen Dat het geen reguliere verkiezingen zijn, maar verkiezingen doordat het kabinet viel over een grof schandaal waarbij burgerrechten ook al op schandelijke wijze werden geschonden komt nauwelijks ter sprake. Zelfs in de terecht de hemel in geprezen serie lijsttrekkersinterviews van Nieuwsuur was het met Rutte niet eens onderwerp van gesprek. Hij werd wel geconfronteerd met een ondernemer die helemaal naar de klote ging in de coronacrisis. Rutte moest erom schaterlachen. Lees ook | Marianne Zwagerman | Open debat, open mind De ondernemer werd kwaad. Tevergeefs. De VVD-leider weet niet hoe het is om alles waar je tientallen jaren hard voor werkte kapot te zien gaan. Hij voelt de wanhoop niet. Hij voelt het verdriet niet. Hij kreeg er niet eens een kritische vraag over. En zo kabbelen we naar de stembus, in de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Wat kunnen we doen? Ik ga ik elk geval stemmen op een volksvertegenwoordiger die afstand neemt van politiegeweld tegen vreedzame burgers. Maar die moet je met een lampje zoeken. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een boze leraar beet Klaver in Nieuwsuur toe dat hij doordraaft in het pleasen van jongeren tijdens de coronacrisis, ten koste van zwakkeren in de samenleving. Nog leuker werd het toen een oud-GroenLinks-politica uit Amsterdam hem dwong zich uit te spreken tegen de omstreden bomenverbrandingsoven in Diemen. Met de uitsmijter: 'U heeft nog een week tot aan de verkiezingen om iets aan uw geloofwaardigheid te herstellen,' vermorzelde ze het laatste restje groene geloofwaardigheid van Klaver, die toch al op code rood in de peilingen staat. Luister terug | Marianne Zwagerman Open debat, open mind Politiek commentator Wouter de Winther neemt het in zijn Telegraaf-podcast Afhameren op voor de geplaagde politici. Hij vindt dat tv-makers het hoofd van politici op het hakblok leggen in een confrontatie die voor de lijsttrekkers niet te winnen is omdat politiek nou eenmaal een moeilijk vak is waarin je lastige keuzes moet maken. Onzin natuurlijk. Nieuwsuur en RTL trekken de boze kiezers heus uit effectbejag voor de camera's, maar lopen hiermee ook de gaten dicht die de coronacrisis trekt. Normaal gesproken ontmoeten politici deze mensen op straat en in muffe zaaltjes in de provincie. Paniekvoetbal De Telegraaf had beter ook iets interactiefs kunnen organiseren in plaats van het sleetse format van de verkiezingskrant, gemaakt door de lijsttrekkers. Dat was in 2006 best een leuk idee, maar juist nu er zo veel kritiek is op de te innige relatie tussen pers en politiek moet je partijen niet meer ongefilterd krantenpagina's laten vullen met hun politieke propaganda. Hoofdredacteur Paul Jansen zei nota bene zelf gisteravond bij Jinek: 'Mij bekruipt het gevoel dat er het afgelopen jaar misschien iets te veel paniekvoetbal is gespeeld vanuit het kabinet en daar hebben wij als Telegraaf ook wel aan mee gedaan'. Luister terug | Marianne Zwagerman | Gebogen lepel Daar had ik liever een beschouwing over gelezen dan vijftien pagina's geleuter van de 'gasthoofdredacteuren'. Maar goed, nu weten we wel dat Geert zijn Snoetje en Pluisje op de Telegraaf laat kakken, want NRC komt zijn kattenbak niet in omdat daar altijd een luchtje aan zit. Dat is ook wat waard. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Alle nummers twee zijn leuker dan hun lijsttrekkers, die elkaar helemaal zat zijn na een jaar coronadebatten. RTL probeerde ze 's avonds uit hun ingesleten groef te trekken door 'echte mensen' de arena in te slingeren. In hun veilige coronabubbel waren de politieke kopstukken blijkbaar al tijden geen normaal mens meer tegengekomen. 'Ik deed het niet zelf,' piepte Rutte, terwijl hij zich voor de zoveelste keer onder zijn verantwoordelijkheid probeerde uit te draaien voor het in de vernieling helpen van duizenden ouders in het toeslagenschandaal. Luister terug | Marianne Zwagerman | Gebogen lepel Op het Binnenhof lukt hem dat probleemloos, voor de draaiende camera tegenover een echt slachtoffer had hij het moeilijker. Al was het maar omdat mevrouw Rongen hem strenger ondervroeg dan hij gewend is vanuit het kleffe Haagse journalistenkliekje. Op 17 maart mogen we stemmen voor nieuwe en hopelijk betere volksvertegenwoordigers, maar niet voor betere journalisten. Tegengeluid De weekendkranten stonden vol beschouwingen over een jaar corona in Nederland. De laatste weken is er eindelijk meer ruimte voor een tegengeluid in de media, maar hemeltjelief wat heeft dat lang geduurd. Terwijl er echt in maart vorig jaar al genoeg feiten op tafel lagen om de regering kritisch te benaderen. Hoofdredacteuren Pieter Klok van de Volkskrant en Hans Nijenhuis van het AD blikten in hun eigen kranten terug op hun rol. Lees ook | Marianne Zwagerman | Journalistieke zoektocht Zien ze zichzelf als schoothondjes van Jaap van Dissel, hebben ze zich gedragen als Postbus 51 in plaats van als kritische journalisten? Er zal ooit een parlementaire enquête komen naar de rol van de politiek in deze crisis. Maar hoe gaat de journalistiek verantwoording afleggen? Een echt antwoord kwam er niet van de hoofdredacteuren. Nijenhuis zegt: 'zo'n site als Herstel-NL, waar wetenschappers het coronabeleid kritisch beschouwen, hadden wij dat niet moeten zijn?' Postbus 51 Ja! En kom eens uit de nabeschouwingsmodus, de wedstrijd is nog in volle gang. Nederland snakt naar een open debat waarna de witte jassen weer hun ziekenhuizen ingejaagd worden en verstandige mensen, die geen miljoenen verdienen aan testen en vaccins, de macht overnemen. Een open debat met een open mind, kan iemand dat snel organiseren? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er zijn ziekenhuizen waar anesthesisten een medische hypnose-opleiding volgden. Ze brengen de patiënt in slaap door een kwartier op ze in te praten, daarna gaat het mes erin. De patiënt voelt niks en waant zich op een festival of bakkend in de zon op een warm eiland. Het is kortom een krachtig middel. Desmet waarschuwt al een aantal maanden dat de angst die in de coronacrisis wordt aangejaagd door de media en de regeringsleiders ertoe leidt dat in het brein van mensen een soort hypnose-achtige toestand ontstaat. We zijn door het bombardement van angstaanjagende beelden en verhalen in een massahypnose beland. Mensen staan daardoor niet meer open voor andere denkbeelden en zien mensen die anders naar de zaken kijken als vijanden. Door een linkje dat internist Sabine Pinedo deelde op LinkedIn stuitte ik op een blog waarin hypnotherapeuten uitleggen hoe we de corona massahypnose kunnen doorbreken. Ze herkennen de technieken van neuro-linguïstisch programmeren die zij ook in hun werk gebruiken. Bijvoorbeeld door de keuze van woorden die afschrikwekkende beelden oproepen. In plaats van: 'het is druk op de ic's omdat oude mensen niet goed tegen het virus kunnen' zeg men: 'De afschuwelijke hoeveelheid doden op overvolle IC's'. Het voortdurend herhalen van deze beelden en termen heet sublimaal programmeren. De oplossing die de therapeuten geven is vrij simpel: 'zet de tv en radio uit en lees geen kranten meer, maar ga juist naar tegengestelde meningen luisteren'. Die moeten er dan nog wel zijn. Gisteren stond in de Volkskrant een redactioneel commentaar dat opriep tot een welwillend onthaal van het plan van het (ook door mij uitbundig toegejuichte) Herstel-NL. Een paar uur later was het op de site al aangepast. Nu was het een onvoldragen plan en noteerde de krant dat ze er niet achter staan. Ik grapte op Twitter nog: 'wie belde er? Mark of Hugo?' Een paar uur later bleken die echt gebeld te hebben met Herstel-NL met de oproep om de campagne voor het plan stop te zetten. Zo benieuwd wat er vandaag weer in de krant staat. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zijn we bij radio net gewend dat je altijd alles terug kunt luisteren, bij Clubhouse is de fear of missing out de succesfactor. Die ene kans om mee te luisteren of misschien wel mee te praten met Elon Musk wil je natuurlijk niet laten lopen. Musk joeg de beurswaarde van Clubhouse in een paar weken van 100 miljoen naar 1 miljard dollar, simpelweg door er een gesprek te voeren waarbij maximaal vijfduizend mensen meeluisteren. Luister terug | Marianne Zwagerman | Wittejassenmaffia Ik heb mijn 94 volgers niet te danken aan de briljante inzet van Clubhouse in mijn social mediastrategie. Ik heb nog niet meer gedaan dan een profiel aanmaken en wat invites te sturen naar bekenden. Dat lijkt misschien vreemd, want voor mensen die zichzelf graag horen praten is Clubhouse een godsgeschenk. Ik was om die reden ook een vroege gebruiker van Anchor, een soort gesproken versie van Twitter, maar daar zat ik vooral tegen mezelf aan te praten. Vooralsnog draait Clubhouse zonder verdienmodel. Gasten vermaken Dat motiveert mij ook niet echt, want voor het openen van mijn mond stuur ik normaal gesproken een factuur naar BNR, de NPO of bedrijven die mij inhuren om hun gasten op een podium te vermaken. Het wegvallen van die laatste categorie in de coronacrisis zou het snelle succes van Clubhouse verklaren. Het audioplatform vult het gat dat alle afgelaste congressen lieten vallen: kennis delen en interactie met elkaar hebben. En dan zonder dat ongemakkelijke gedoe met videoschermen. Luister terug | Marianne Zwagerman | Journalistieke zoektocht De oprichters zouden op termijn wel naar een vorm van betaling willen aan de makers van de content. Een idee dat Twitter laatst ook voorzichtig opperde. En dat zou eens tijd worden. Sinds 2009 stuurde ik 120.000 tweets de wereld in. Een dubbeltje per tweet zou een aardig beginnetje zijn. Of nog leuker: betaald worden per bekeken tweet. In januari genereerde ik 19,7 miljoen views waarvan Twitter de reclameinkomsten pakte. Als iemand me een betere deal biedt verander ik zo van clubhuis. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Daar blaas je dokter Diederik niet mee van de talkshowtafels. Dus zette Marloes Nederveen, om drie uur 's nachts een noodkreet op Facebook omdat ze niet meer weet hoe ze verder moet. Kuipers en Gommers regeren nu al bijna een jaar ons land. Ze zijn niet democratisch gekozen, maar drukken telkens hun zin door via de tv-camera's. Luister terug | Marianne Zwagerman | Journalistieke zoektocht De paar ministers die wél oog hebben voor de enorme economische en maatschappelijk schade van het coronabeleid moeten knarsetandend toezien hoe de witte jassen-maffia, zoals zij dat noemen, de macht greep. NRC tekende op dat de bewindslieden gefrustreerd zijn dat de zorgcapaciteit altijd voor gaat, hoe groot de maatschappelijke pijn ook is. Want die is abstract. Er is geen coronadashboard voor de mentale schade en de economische ravage. Een plaatje van een rij ambulances bij een ziekenhuis dat zijn logistiek elke winter niet op orde heeft, is duizend keer krachtiger dan een onderzoekje naar werkloosheid of leerachterstanden. Onder controle Faillissementen blijven nog uit door steun die straks deels keihard terugbetaald moet worden, waardoor veel mensen nog denken dat het allemaal wel wat meevalt bij ondernemers. Maar dat doet het niet. Velen zijn de wanhoop voorbij. Lamgeslagen. De grootste roof van ondernemerskapitaal sinds mensenheugenis vindt in stilte plaats. Corona zouden we samen onder controle krijgen, maar de rekening gaat naar een kleine groep Nederlanders die dat gelaten accepteert. Want je bent geen ondernemer geworden om te klagen. Luister terug | Marianne Zwagerman | Kort en klein En mag je klagen als je nog leeft, in een wereld waar alles draait om levens redden? In Den Haag is het geen chefsache als het over het ondernemersleed gaat. De politieke kopstukken sturen hun weinig mediagenieke knechtjes. Ze praten over de TVL, TOZO en TONK. Alsof het niet over mensen gaat. Die kapot gaan. Die hun bedrijf in elkaar zien storten. Die 's nachts huilend op de bank zitten. En hun laatste 16 euro tellen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De beelden werden gemaakt door de artsen en verpleegkundigen zelf, gewoon met hun smartfoon. Dat was toen nog de enige manier om mee te kijken achter de gesloten deuren rondom de bedden van de corona-patiënten uit de eerste golf. Het vakblad Villamedia riep Lassche vorige week uit tot journalist van het jaar 2020. Minister Arie Slob van media reisde af naar de boerderij van de tv-maker in Rouveen om hem het bijbehorende beeldje te overhandigen. Daar trokken mijn schouderbladen van samen. Dat is nou precies wat Villamedia niet zou moeten willen, net nu de veel te innige band tussen de Haagse Kliek en de journalistiek onder een vergrootglas ligt. Hooguit bijvangst Gelukkig is Lassche van het goede journalistiek soort. Hij weerstaat het beroep dat er op hem wordt gedaan om weer met Frontberichten te beginnen, want het programma is zo'n goed instrument om mensen te bewegen zich aan de maatregelen te houden. Dat mag nooit een doel zijn van een journalistiek programma, vindt Lassche. Het is hooguit bijvangst. 'Journalisten kunnen nooit een verlengstuk zijn van een voorlichtingsapparaat van een ministerie,' zegt hij tegen Villamedia. Luister terug | Marianne Zwagerman | Kort en klein Shula Rijxman, de topvrouw van de NPO, wil graag weer een mediaprogramma zoals De Leugen Regeert, in deze tijden van verondersteld fake news. Laat ze eens met Lassche praten over een format. De journalist van het jaar vindt dat er binnen de NPO een discussie moet komen over de waakhondfunctie van de omroep. Het grote gesprek over de rol die de publieke omroep op dat vlak moet hebben wordt niet gevoerd, vindt hij. Entertainment heeft zijn intrede gedaan in de journalistiek, ook bij de NPO. Rauw Zelfs op de ooit heilige 101-pagina van Teletekst staan nu berichten over schandaaltjes en BN'ers. Dat moet anders, vindt Lassche. Zijn Frontberichten waren rauw, authentiek en vertelden de ongefilterde, niet politiek correcte waarheid. Een zeldzaamheid in het huidige mediatijdperk. 'Deze tijd vraagt om echte journalistiek en de journalistiek moet goed bij zichzelf te rade gaan wat is,' zegt Lassche. Ik ben benieuwd waar die zoektocht hem brengt. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nu moeten we aanhoren dat de politie het zo druk heeft met relschoppers dat demonstreren tegen het coronabeleid er niet meer bij kan. Of nou ja, je mág demonstreren, maar alleen op een plek waar niemand het merkt. Femke Halsema zei gisteren in Op1 triomfantelijk: 'Er was nog een demonstratie die wel vreedzaam is verlopen, waar je dus niks van weet'. Ja, dat is nou net níet de bedoeling. Het kabinet is nog maar net gevallen vanwege grove schending van de rechten van burgers en het om zeep helpen van de rechtsstaat, maar politici lijken alweer vergeten dat niet wij maar zij iets moeten veranderen. Een week nadat Pieter Omtzigt in de Kamer stond te schuimbekken dat er iets helemaal mis is met de tegenmacht in dit land zou je alle ruimte moeten bieden aan burgers en ondernemers om hun ongenoegen te uiten. Beschermen tegen geweld De politie zou een schild om de vreedzame demonstranten moeten vormen en ze beschermen tegen het geweld van de relschoppers, in plaats van de schedels van onschuldige mensen met een waterkanon te verbrijzelen. Alle camera's en microfoons zouden gericht moeten zijn op de demonstranten, niet op de relschoppers, klagende burgemeesters en politiechefs. Media hebben weer meer oog voor de ophef dan voor de inhoud en zo smeult het vuur van de onvrede door. De avondklokrellen komen in een historisch rijtje met de krakersrellen uit de jaren '80 en de bouwvakkersrellen uit de jaren '60. Toen draaide het om oneerlijke beloning en een tekort aan woningen. Problemen die nu ook al jaren spelen en zwijgzaam worden geïncasseerd. Pas nu er extreme vrijheidsberoving en een opdoemende economische crisis bovenop komen ontstaat er opstand. Telegraafrellen Die bouwvakkersrellen gingen de geschiedenisboeken in als de Telegraafrellen, want de demonstranten sloegen het Telegraafgebouw kort en klein omdat ze het niet eens waren met de berichtgeving. De burgemeester en de politiebaas van Amsterdam en de minister van Binnenlandse Zaken traden af omdat ze de rellen niet onder controle kregen. Aftredende politici overleven we wel, maar laat de media een beetje heel. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het was de gouden tijd van de media en die is nu even teruggekeerd dankzij corona. Mediabedrijven staan in het kleine rijtje winnaars van deze crisis, samen met Ahold, de vaccinverkopers en de mondkapjeshandelaren. Niet alleen omroepen zijn dolblij met deze bijvangst van de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Ook de krantenuitgevers jubelen want de oplagecijfers, met name van de digitale abonnementen, stijgen na een aantal magere jaren weer. Stel je toch eens voor dat alles weer normaal wordt! Laven aan angst Dat mensen weer naar buiten gaan, weer gaan leven, en geen tijd hebben om tv te kijken of de krant te lezen. De horror! Dus blijven media angst- en emotieporno over ons uitstorten. Politici en aandachtsverslaafde artsen schuiven graag aan in de carrousel van de emopornocratie. Kijkers laven zich aan angst. Bejaarden wonen in hun sta-op-stoel bijna voor het kijkkastje, ze houden het daar vijf uur per dag uit. In 2020 zaten alle Nederlanders, na het recordjaar 2019 weer langer voor de tv. Per dag maar liefst 206 minuten, 14 minuten meer dan een jaar eerder. Om met minister Kaag te spreken: wie zijn die mensen?! Mensen die DRIE UUR EN ZESENTWINTIG minuten naar de tv zitten te staren verdienen een avondklok. Wat heb je aan een leven als je er toch niets mee doet? De nieuwe definitie van leven is: het zit voor de tv en haalt adem. Zo gelukkig is de 101-jarige Tini niet. De aan een rolstoel gekluisterde taaie Tini - ze maakte de Spaanse griep nog mee! - die gisteren de hoofdrol mocht spelen in de vaccinatiecampagne is blind. Bloemschoenen Hugo de Jonge had zijn mooiste bloemschoenen aangetrokken om hoogstpersoonlijk toe te zien hoe de spuit in haar arm ging. De levensreddende prik zal het leven van Tini niet ingrijpend veranderen, vertelde ze: 'lekker in mijn luie stoel zitten met een luisterboek en een borreltje.' Heerlijk, zo willen we allemaal wel 102 worden. Kom maar op met die avondklok, wij gaan nergens heen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Sociale mediabedrijven hebben zichzelf boven de democratie gesteld en dat is doodeng. Maar nu moeten we even opletten dat er niet iets voor terugkomt dat net zo eng is. Want al is democratie de minst slechte bestuursvorm, van techdictatuur naar overheden die zich met de inhoud van sociale media gaan bemoeien is van de regen in de tsunami. Media zijn te belangrijk om aan politici over te laten. Komma Als Michelle Obama, Hillary Clinton en Sigrid Kaag juichend een rondedansje doen op de rokende puinhopen van het twitteraccount van Donald Trump is waakzaamheid geboden. Kaag walgt - net als Clinton - van al die onbeschaafde mensen die zich op internet in het publieke debat mengen. Als zij en partijgenootjes het voor het zeggen hadden konden mensen zoals ik hun account wel opheffen. D66'ers denken altijd dat er een komma achter vrijheid van meningsuiting komt, gevolgd door máááááár en dan een opsomming van hun regels. Ook op radio en tv horen ze kritische geluiden liever niet. Media in Nederland zijn niet te vertrouwen verzekerde Kaag haar toehoorders al eens. Maar dat mag ze voortaan niet meer zeggen van haar trouwe fan Shula Rijxman, de topvrouw van de publieke omroep. In haar nieuwjaarsrede zei Rijxman gisteren dat het onacceptabel is dat er hardop wordt getwijfeld aan het werk van journalisten. Factcheck Die memo had ik even gemist eerlijk gezegd. Sinds wanneer zijn journalisten boven alle twijfel verheven? Ik heb er een dagtaak aan om hardop te twijfelen aan het werk van journalisten! Gisteravond moest ik een factcheck van EenVandaag over corona op Twitter weer van een lange factcheck voorzien, er klopte werkelijk niet één zin van! Juist nu, in deze crisis waar zoveel geluiden niet doordringen tot de politiek en de media, moeten burgers en ondernemers op hun digitale zeepkist klimmen om zich te laten horen. Er blijft een gapend gat zitten tussen wat de mensen in het Catshuis zeggen en wat er in de praktijk gebeurt, zei Kees de Kort gisteren terecht. Hij noemt de verlengde lockdown een oorlog tegen de eigen bevolking. Een informatieoorlog is het zeker. Laten we onze vrijheid om te zeggen wat we vinden, weten en denken blijven bevechten.' Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Pas toen De Mol en zijn compagnon Joop van den Ende privé garant wilden staan kon hij ermee de boer op. Maar geen zender wilde het programma hebben. Tot hij Big Brother gratis aanbood aan Veronica in ruil voor de helft van de advertentie-inkomsten. Een gouden greep. De wereldpers verzamelde zich in Almere toen de eerste bewoners er in 1999 werden opgesloten. Luister terug | Marianne Zwagerman | Emopornocratie Endemol verkocht het format naar tachtig landen, werd de grootste onafhankelijke tv-producent ter wereld en toen het bedrijf later werd verkocht kon De Mol drie miljard gulden op zijn rekening bijschrijven. Nooit eerder werd een Nederlander in een klap zo rijk. Mediawereld veranderd Big Brother veranderde de mediawereld. Daarvoor moesten we naar nagespeelde emoties kijken in soaps, nu zoomen de camera's in op echte tranen, echte ruzies en echte seks. De emopornocratie waarin we inmiddels zijn beland vindt zijn oorsprong in het brein van De Mol. Particuliere emoties zijn publiek bezit geworden. Luister terug | Marianne Zwagerman | Verzopen kalf Leed verwerken we niet meer in huiselijke kring, nee er moeten camera's op tot de laatste traan uit het slachtoffer of de nabestaande is geperst. Als een TBS'er een meisje vermoordt en haar lichaam verstopt kijken we live mee hoe de politie de vijver leegpompt waarin haar fiets wordt gevonden. We gluren via de tv-camera's op de ic waar corona-patiënten als gestrande walvissen op hun buik liggen. Meesnikken Gisteravond konden we op NPO2 meesnikken met de slachtoffers van de nieuwjaarsbrand in Volendam, twintig jaar geleden. Volendammers zijn van niet janken maar doorzetten, dus het leed bleef te lang ongedeeld. Nu is er Volendam Spreekt, een evenement waar slachtoffers hun verhalen kunnen delen. Een geweldig initiatief. Bij de bijbehorende documentaire bekroop me het gevoel dat wij daar niet bij zouden moeten zijn. Dat buitenstaanders buiten horen. Verwerk, schreeuw, jank, vloek, snotter, brul zo hard en zo veel als moet. Maar zullen we in 2021 de camera wat vaker uitzetten? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nee, hét eindejaarslijstje is dat van de zelfbenoemde elite, de meest invloedrijke Nederlanders volgens de Volkskrant. Het kleine groepje mensen dat bepaalt dat de grootste groep Nederlanders slechte mensen zijn, die heropgevoed moeten worden. De elite wil een Great Reset, de wereld beter terugbouwen na corona. Beter volgens hun definitie, dat de rest van de Nederlanders daar niet op zit te wachten boeit ze niet. Logisch dus dat Jaap van Dissel de hoogste nieuwe binnenkomer is op nummer twee. De zwalkende RIVM-baas veroorzaakte vorige week een nieuw dieptepunt in het neerkijken op vakmensen en vakmanschap. In het voorjaar was hij verantwoordelijk voor de richtlijn die bepaalde dat beschermingsmiddelen onnodig waren voor verpleeghuispersoneel. Een gesprekje met een hoestende bejaarde, medicijnen toedienen bij een proestend oudje, het kon allemaal best zonder medische mondkap. In het kerstinterview dat de NOS met Van Dissel had legt bij de schuld voor het hoge aantal besmettingen in verpleeghuizen niet bij zijn falende voorschrift, nee het opleidingsniveau van de verzorgenden is het probleem volgens de professor. De woordvoerder van de beroepsvereniging van verzorgenden is terecht woest en noemt het 'onbehoorlijk, respectloos en om je voor te schamen'. Dat de ophef de media haalde mag al een klein wonder heten want kritiek hebben op Van Dissel is ondermijning van het overheidsbeleid en daar branden media zich liever niet aan. In China werd gisteren een vrouw die vanuit Wuhan verslag deed van de corona-uitbraak tot vier jaar cel veroordeeld. De aanklacht was 'onrust stoken'. In 2020 werden wij een soort reserve-Chinezen. Braaf volgen we overheidsbeleid, hoe onzinnig dan ook. We laten zonder morren toe dat artsen en volksvertegenwoordigers de mond wordt gesnoerd op sociale media. Afwijken van het overheidsnarratief wordt gezien als landverraad. De regering en de media hebben elkaar in een houdgreep waarvan ze beide profiteren. We zijn dit jaar beland in een emopornocratie. Emotieporno levert kijkcijfers op en stuwt Mark Rutte naar ongekende zetelwinst in de peilingen. Ik wil in 2021 maar een lijstje: die met feiten. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toch is dat een van de grootste problemen van deze tijd als je de media moet geloven, die daarmee zelf nepnieuws rondpompen. Het is dus niet zo raar dat media onder vuur liggen; het weekthema waar Deuze over kwam praten. Een thema dat media neerzet als slachtoffer, als de underdog, in plaats van de waakhond die ze zouden moeten zijn. Zien media wel waar de kogel vandaan komt? De schutter is niet de consument, die vanuit mediawijsheid steeds vaker zelf de bron van informatie weet te vinden. Net zo gretig als minister Ollongren noemen journalisten dat dan nepnieuws. Klakkeloos nemen ze het narratief van de regering over, terwijl die de voornaamste tegenstander van de media is. Vandaag overlegt Mark Rutte in het Catshuis over het dodelijke rapport Ongekend Onrecht. Het onderzoek naar de toeslagen-affaire bij de Belastingdienst legde de Rutte-doctrine bloot. De Kamercommissie constateert dat transparantie, openheid en volledigheid niet de leidende principes zijn bij de beantwoording van Kamervragen en Wob-verzoeken. Met andere woorden: ambtenaren ontwikkelden op advies van Rutte een patroon van liegen, draaien, wegmoffelen en ontkennen. De stelselmatige tegenwerking van Kamerleden en journalisten door ministers en ambtenaren ondermijnt de gezonde democratie. Een zeer zware aanklacht die nauwelijks tot ophef leidt onder journalisten. Die rennen alweer hijgerig achter politieke leiders aan om te kijken of en wanneer het kabinet valt, in plaats van op hoge toon te eisen dat de regering media eens serieus gaat nemen en per omgaande alle Wob-verzoeken uitvoert zonder zwartgelakte pagina's. Pieter Omtzigt schreeuwde naar Sophie van Leeuwen dat journalisten hun werk beter moeten doen en daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Hoe kan het zijn dat tienduizenden kapotgemaakte gezinnen totaal onder de radar bleven? Dat geen journalist behalve Pieter Klein van RTL en Jan Kleinnijenhuis van Trouw hun leed opmerkte? Journalisten zijn onzichtbaar geworden voor gewone mensen, constateert professor Deuze. Er zijn geen lokale correspondenten meer omdat lokale kranten allemaal zijn afgeknepen door hun nieuwe Belgische eigenaren. Een media-uitverkoop waartegen ook geen journalist ooit protesteerde en die de regering liet gebeuren. Je zou bijna denken dat het Rutte wel goed uitkwam. De getroffen gezinnen worden misschien ooit schadeloos gesteld, hun ongekende onrecht wordt misschien ooit rechtgezet. Maar wie repareert de journalistiek? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Omroep Zwart en Ongehoord Nederland hebben de eerste horde wel genomen, de leden schijnen binnen te zijn. Oprichter Arnold Karskens zal in The Big Five uitleggen waarom hij erbij moet in Hilversum met zijn Ongehoord Nederland. Ondertussen worden de echte ongehoorden van deze tijd elke maandagavond in beeld gebracht door Omroep Human. Hoe dramatisch het besluit is om de scholen te sluiten wordt glashelder als je kijkt naar de documentaireserie Klassen waarin schoolkinderen uit Amsterdam-Noord worden gevolgd. Luister terug | Marianne Zwagerman | Vaginaballerina Hugo de Jonge zei gisteren dat de scholen dicht gaan om de ouders te dwingen thuis te werken. Nu zon beetje alles aan zijn coronabeleid is mislukt zet De Jonge kinderen in als kanonnenvoer. De man is nota bene schooldirecteur geweest! Juist hij moet begrijpen wat school betekent voor de kinderen in de klas van Juf Astrid en Juf Jolanda. Die soms in overvolle huizen wonen, waar ze met moeite een uurtje per dag de computer kunnen gebruiken als papa naar de moskee is. Anyssa, het slimme elf-jarige meisje, woont bij haar ongeletterde opa en oma, omdat mama niet zo naar haar omkijkt. Ze werd gepest omdat ze leeft van de voedsel- en de kledingbank. Juf Astrid vond daar wat op. Ze leert Anyssa en haar klasgenootjes waarom kinderen jou wel of niet aardig vinden en wat je daaraan kunt doen. Luister terug | Marianne Zwagerman | Fabeltjeskrant De wijkagent die door de juffen is uitgenodigd om de kinderen weerbaar te maken tegen de verleidingen van de straat en de coffeeshop naast de school krijgt ook de stoere jongetjes in de klas aan het huilen als hij ze laat vertellen hoe zij gepest werden. Mensen die nu in de criminaliteit zijn werden vroeger allemaal gepest, bromt de diender. De hele klas huilt mee. Dat kan allemaal niet in een Zoom sessie. Juf Astrid en Juf Jolanda leren de kinderen hoe ze zich veilig kunnen voelen. Hoe je samen leeft en samen leert. Als we allemaal een uurtje bijles kregen van Juf Astrid en Juf Jolanda hadden we niet al die omroepen nodig. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hij verzekert de journaliste, die hij spreekt via een videoverbinding, dat hij tijdens dit interview ook zijn penisoefeningen doet: 'Aanspannen, ontspannen. Alles is daar, tussen mijn benen geankerd. Altijd. Ook zoals ik nu met jou praat.' De journaliste vraagt: 'U heeft een dochter van vijftien. Wat wilt u haar bijbrengen? Jaap zegt: 'Zij danst. Zij geeft massages. Zij gaat met mij naar de sauna, waar ik haar lichaam mag wassen. Zij kent geen schaamte. Zij is kortom een echte vrouw: zacht en krachtig tegelijk. Hoe zou het aflopen met Jaap van Dissel als hij dit in een interview zou zeggen? Nederland zou te klein zijn. Kamervragen! Ontslag! Ingrijpen door de kinderbescherming! Misschien zelfs aangifte wegens seksuele intimidatie. Wassen in de hamam Er was geen ophef toen dit interview, gemaakt door een man, op 2 december in het tijdschrift Knack werd gepubliceerd. De citaten zijn letterlijk, de penisgewichtjes zijn in werkelijkheid de vaginaballen waarmee Kaouthar Darmoni tijdens het interview haar oefeningen deed. De vijftienjarige dochter is in werkelijkheid haar vijftienjarige zoon. Die massages geeft en wiens lichaam zij wast in de hamam. De vaginaballerina werd geïnterviewd vanwege haar benoeming eerder dit jaar als directeur van Atria. Luister terug | Marianne Zwagerman | Fabeltjeskrant Dit kennisinstituut voor emancipatie kan bestaan dankzij 2,5 miljoen euro subsidie per jaar van het ministerie van OC&W. Van dat belastinggeld moet Darmoni bouwen aan een samenleving waarin mensen een gelijke behandeling, gelijke rechten en gelijke kansen krijgen. Als OC&W werkelijk een gelijke wereld nastreeft moeten we af van vrouwen die wegkomen met dingen die mannen terecht niet meer kunnen flikken. Er zijn zo veel gevechten te voeren tegen het mutsenparadijs, maar Darmoni is drukker met haar vaginaballen en haar zoon in de hamam. Luister terug | Marianne Zwagerman | Vrouwenkasplantjes Belastingbetalers verdienen betere directeuren van kennisinstituten. Feministen verdienen betere boegbeelden, die wél snappen hoe je echte gelijkheid nastreeft. Die jongen verdient een betere moeder. En zijn vader, want die is zijn leven uitgegooid door Darmoni, vertelde hij vorig jaar in een documentaire bij BNNVARA. En nieuwsconsumenten verdienen interviewers die vrouwen net zo hard aanpakken als mannen als ze wartaal uitslaan of zich misdragen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De ACM liet het weer gebeuren, nadat ze ook al de onbegrijpelijke goedkeuring gaven voor de overname van Sanoma door het Belgische DPG. Nu.nl, Libelle, Donald Duck, het kon er allemaal nog wel bij in hun volgepropte buidel met Nederlandse titels vond de mededingingsautoriteit. Alsof het AD, De Volkskrant, Trouw, het Parool en QMusic nog niet genoeg waren. Minister Slob zei dat hij er een ongemakkelijk gevoel aan overhoudt. Dat onze wetgeving misschien toch wat te ruim was. Hij gaat eens op een rijtje zetten wat voor mogelijkheden er nog zijn om nog iets van de Nederlandse mediasector te redden. Dat is niet too little too late, dat is niet de put dempen als het kalf verdronken is. Dat is in een krater staren waar de hele diersoort in lazerde. Kwint liet zijn communistische kant opborrelen en opperde de bestaande conglomeraten op te knippen. Best een leuke suggestie. Een paar maandjes voor het einde van zijn regeerperiode wilde Slob ook nog wel een toezegging om wat uit te zoeken mompelen. Luister terug | BNR's Big Five | De macht van tech | Victor Knaap, Mediamonks Daar komt uiteraard niets uit. De ChristenUnie liet de proefballon op dat Slob misschien de BTW op kranten kan afschaffen of een subsidie op de verspreiding van kranten kan geven, net zoals in België. Een debiel voorstel. Dat zou een kadootje van tientallen miljoenen euros betekenen voor de Belgen. Belgen die door de rechter gedwongen moesten worden de karige beloning voor freelance journalisten te verhogen. DPG CEO Erik Roddenhof moest laatst op deze zender toegeven dat ze zo groot geworden zijn dat ze toch eens naar de contracten met de freelancers moeten kijken. Lees ook | Diverse en inclusieve techsector absolute must' Kon je voorheen aan misschien wel drie kranten een stukje verkopen, nu mag je een keer een factuur sturen en duikt je artikel door het hele land op. Daar zit ook meteen de oplossing waar Slob en Kwint in moeten duiken: vergeet die kranten, ga met de nieuwsmakers praten. Wat hebben zij nodig om zelf hun publiek aan te boren? Technisch kan alles. Hoe kan de overheid daar nog niets in faciliteren? Bijvoorbeeld in een fonds voor onderzoek of bescherming tegen juridische claims. Vergeet het kalf, fok een nieuwe diersoort. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat filmpje van de arrestatie van George Floyd is misschien ook nep, had ik net in het FD gelezen. De personen die we daar op beeld zien zouden allemaal door computers gegenereerd zijn. Synthetische media creëren uiterst geloofwaardig een wereld die niet echt bestaat, luister De Technoloog over dit onderwerp maar even terug. Wat kunnen we nog geloven? Er was wel een extra journaaluitzending over de Baudexit, maar de fake-news-media kunnen wij niet vertrouwen, dat heeft Thierry al zo vaak uitgelegd. De motivatie voor zijn vertrek is ook raar. Ophef na een stuk in het Parool dit weekend over ontspoorde Forum-jongeren zou nu het tapijt onder zijn politieke carrière uit getrokken hebben. Luister terug | Jaap Jansen | Het CDA, Trump, Biden en het midden Maar dat was een opgewarmd kliekje van een scoop door Ton F. Van Dijk in HP De Tijd uit april. Van Dijk had toen al de screenshots in handen die de Forum klokkenluiders maakten. Hij citeerde uit de tachtig paginas dikke interne nota waarin talloze terroristen-verheerlijkende en racistische berichten stonden afgebeeld. Een week later, op 5 mei 2020 richtte Baudet zijn THPB Media B.V. op. Een BV, tv-programma Zembla onthulde dat laatst, waarin de gesjeesde politicus de inkomsten uit zijn boeken en lezingen onderbrengt. Het besluit om zijn politieke avontuur richting de uitgang te sturen had hij toen al genomen, durf ik wel te stellen. Luister terug | Thierry Baudet trekt zich terug als leider FvD Ik schreef in oktober vorig jaar al in mijn column op deze zender: we betalen Baudet om politiek te bedrijven maar het liefst wil hij voor de camera de geschiedenisleraar uithangen. Het ware aapje van zijn NPO-frustratie kwam toen al uit de mouw. Nu geeft hij media de schuld van zijn vertrek als lijsttrekker. Trial by media, noemt hij het. Saved by media is een juistere omschrijving. Media zijn de afgelopen vier jaar brave podiumbouwers geweest voor Baudet die nu eindelijk wel boeken verkoopt en geld kan vragen voor lezingen. Zijn U-bocht naar waar hij uit wilde komen liep over het Binnenhof. Met dank aan de media. At your service! Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wacht eens even, de overheid verwacht dus dat wij, burgers, bepaalde dingen denken en als we dat niet doen komt de politie aan de deur? Bij gedachtepolitie denk ik altijd aan Sigrid Kaag-achtigen die met wapperende vingers dingen eisen van mensen waar zij op neerkijken. Maar ze lopen dus echt in uniform! Luister terug | Marianne Zwagerman | Pluriform Door wie wordt die stuntelende wijkagent toch gestuurd, vroeg ik me af toen ik het filmpje keek van hun gesprek dat Pasquino online gooide. 'De politie heeft geen specifiek beleid om mensen aan te spreken over hun mening' zeiden ze tegen de journalist van Trouw die verhaal ging halen. Maar de politie krijgt wel rapportages van defensie, weten we sinds de onthulling van NRC gisteren. Het leger oefent met een nieuwe manier van oorlog voeren op de eigen burgers. Informatie als wapen Acht dagen na de eerste coronapersconferentie van Rutte is een groep militairen gestart met in de gaten houden van kritische Nederlanders en mediamakers met een foute mening zoals Robert Jensen en Ongehoord Nederland. Dat noemen ze 'militair relevant'. Defensie greep de coronacrisis aan om te experimenteren met informatie als wapen. Dankzij de virusangst bleek er ineens van alles te kunnen wat juridisch niet mogelijk is: militairen die zijn getraind in gedragsbeïnvloeding de bevolking laten bespioneren in een informatie-oorlog. Luister terug | Marianne Zwagerman | Piemelloos Ze gebruiken de politiesystemen als bron en monitoren mediaberichten om te bepalen wat wel of niet desinformatie is en wie complotdenkers faciliteert. Vorige week was er een debat in de Tweede Kamer over de vrijheid van meningsuiting. Maar we blijken zelfs geen vrijheid van meningsvorming meer te hebben. Het leger bepaalt wat je wel of niet mag zien en stuurt de politie op je af als je de verkeerde mensen interviewt. Pasquino had voor het politiebezoek 5.000 abonnees op YouTube, een week later zijn dat er bijna vijf keer zoveel. Als Rutte denkt dat je complotdenkers bestrijdt door stiekem het leger op Robert Jensen af te sturen hoop ik maar dat het nog even geen echte oorlog wordt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat las ik in een analyse in Elsevier. Carter en Trump zijn de enige Amerikaanse presidenten sinds de Tweede Wereldoorlog die geen oorlogen begonnen of voerden. Blijkbaar waarderen mensen dat niet, want Carter werd ook niet herverkozen. Ruim twintig jaar later kreeg hij wel de Nobelprijs voor de Vrede, misschien komt het voor Trump ook nog zo ver. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu bedankte Trump op Twitter voor de historische vredesakkoorden tussen Israël en een aantal Arabische landen. Een tweet die zowaar niet eens gecensureerd werd door Twitter. Duistere zaakjes Het politiek partijdige platform heeft er een gewoonte van gemaakt de tweets van de president te verbergen achter waarschuwingen. Twitter sloot zelfs het account van de New York Post, de oudste krant van Amerika, omdat de redactie linkte naar de onthullingen die de krant deed over de duistere zaakjes van de zoon van Joe Biden. Pas nadat de Twitter-CEO in de Amerikaanse Senaat het vuur aan de schenen kreeg gelegd, hief hij de ban van de krant op. Qua techdictatuur was deze verkiezingsstrijd een dieptepunt, zoals het elke vier jaar een journalistiek dieptepunt is. Luister terug | Marianne Zwagerman | Fabeltjeskrant Dit jaar misschien nog wel dieper dan anders. Het van de zenders gooien van de speech van Trump, die jankende commentator op CNN, het feit dat bij Op1 de Amerika-deskundigen -wanneer ben je dat trouwens? - waren ingeruild voor drie NPO-presentatoren. Als vragen stellen je vak is moet je een beetje wegblijven bij antwoorden willen geven. De bizarre opwinding bij heel vrouwelijk medialand over het feit dat het hulpje van de nieuwe president een vrouw is. Was er dan echt nog iemand op de wereld die dacht dat wij piemellozen niet zouden kunnen wat Trump kan? Media-overload Kajsa Ollongren, nota bene zelf al jaren vicepremier, twitterde: 'Dit heeft zo veel betekenis voor vrouwen en meisjes in de hele wereld'. Wat dan precies? Dat je in 2020 een hoogbejaarde man nodig hebt om ergens als tweede te komen? De media-overload, ja ook op deze zender, voor een ver-van-ons-bed-verkiezing, terwijl we spontaan de naam van de premier van Spanje of Italië niet kunnen noemen, blijft vreemd. Het enige voordeel is dat deze verkiezing ons leerde dat het dus wél mogelijk is om het over iets anders dan corona te hebben in de media. Laten we dat vasthouden! Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Eerst zouden de Russen zich met onze verkiezingen bemoeien, een aperte leugen die de minister nooit terug nam. Nu heeft ze in corona een nieuwe stok gevonden om mee te slaan. In de Kamer stond een debat op de rol over Desinformatie en digitale inmenging maar het ging al snel over ouderwets papier. Het belang van de drukpers is herontdekt bij de verspreiding van geluiden die de overheid niet wil horen. Gezond verstand Kritische beschouwingen over de corona-aanpak zijn niet veilig op het internet. Niet alleen Lange Frans en Donald Trump werden slachtoffer van de digitale censuur, ook artsen, hoogleraren en zelfs onze eigen Kees de Kort zagen hun accounts of videos verdwijnen omdat ze dingen zeggen die de WHO verbood. Gelukkig staat in artikel 7 van onze grondwet dat niemand voorafgaand verlof nodig heeft om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren. Luister terug | Marianne Zwagerman | Pluriform Maar als je dat doet krijg je D66 achter je aan. Kamerlid Kees Verhoeven vindt dat boekhandels het blad Gezond Verstand van emeritus hoogleraar van Wolferen niet moeten verkopen. Ollongren kopte de voorzet van haar partijgenoot in. De vraag is wel, zei de minister in de Kamer, of het nou wijs is om zon blaadje te verkopen. Let even op waar je het in de schappen legt, leg je het naast de Fabeltjeskrant dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. De Nederlandse minister van Binnenlandse Zaken die zich bemoeit met de schapindeling van een boekhandel! Nu ze die brug toch over is hoop ik dat ze eens binnenwandelt bij een islamitische boekhandel. Kan gewoon in Den Haag en in haar woonplaats Amsterdam. Lees ook | Marianne Zwagerman | Vergeten volk Macron Daar vind je pareltjes als: Je huis is je paradijs, goede raad voor de moslimvrouw. Een voorbeeld van zon goede raad: De vrouw is een herderin in de woning van haar echtgenoot en ze is verantwoordelijk voor haar kudde. Ook fijn: boeken met kledingvoorschriften voor vrouwen die hun huis willen verlaten. Zo komen we van het mutsenparadijs in het hoofddoekenparadijs. Het is allemaal niet verboden. Maar liever luister ik naar de Franse president Macron die na de onthoofding van Samuel Paty zei: ik zal nooit accepteren dat in ons land jongens en meisjes niet als gelijke worden gezien. Als Ollongren toch een schap in een boekhandel wil leeghalen, weet ik wel waar ze mag beginnen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er duiken steeds meer mensen op die zichzelf rechts noemen waarmee ik niet in een hokje zou willen, als fatsoenlijk rechts mens. Wat niet helpt is dat er nog steeds partijen zijn die GroenLinks heten of omroepen die zich vrolijk rechts noemen. We hebben nieuwe termen nodig! Van 'neger' zijn we na jaren zoeken ook afgekomen, toen we van kleur allemaal een min of meer aanvaardbaar alternatief vonden. Mediawet Gisteren gooide VVD Tweede Kamerlid Zohair El Yassini een balletje op in het debat met minister Slob over de aanpassing van de mediawet. In een felle uithaal naar NOS hoofdredacteur Gelauff zei El Yassini dat hij zich eens achter de oren moet krabben en na moet denken over zijn eigen rol in de agressie van het publiek tegen de NOS-medewerkers. De veiligheid van journalisten ligt in de handen van de overheid en de samenleving, maar ook bij organisaties zelf, zegt het VVD Kamerlid. Hij vindt dat de NOS met twee maten meet en zegt: Ik mag toch hopen dat de hoofdredactie van de NOS ervoor zorgt dat ze altijd het beeld hebben dat ze onafhankelijk zijn en blijven. Dat hoopt hij misschien wel, maar hij weet dat het niet zo is. En dat weten wij allemaal sinds Gelauff toegaf dat zijn mensen niet naar het TV-programma De Vooravond mogen omdat hij meningen van presentator Fidan Ekiz niet trekt. Of nou ja, dat zei hij niet maar dat bedoelde hij wel. Ekiz is niet links genoeg en te opiniërend. Volgens El Yassini zegt de NOS daarmee: als het links is dan is het pluriform en als het rechts is dan is het opiniërend en daar willen wij niks mee te maken hebben. Het debat werd trouwens afgebroken omdat de corona-app de minister opdroeg per direct in quarantaine te gaan. Daardoor komen de wetsaanpassingen er misschien niet voor 31 december en dan mogen PowNed en WNL niet bij de NPO blijven omdat ze te weinig leden hebben volgens de huidige wet. Is dat probleem ook weer opgelost en blijft de NPO lekker pluriform. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het door de Volkskrant vergeten volk bestaat al uit meer dan 1,6 miljoen mensen, grofweg twee keer het aantal inwoners van Amsterdam. Hoe zou de krant eruitzien als ze daar allemaal zouden wonen? Als Henk en Ingrid de grachtengordel bevolkten? Zouden ze dan ook door de media vergeten zijn, als een banaan die onderin de fruitschaal ligt en je pas weer opvalt als hij gaat stinken en er vliegjes omheen zwermen? Luister terug | Woede over 'racistische tweet' Geert Wilders Eens in de vier jaar maken media zich even druk om het rottende fruit daar ergens onderin, platgedrukt door de avocado's en mango's die behoedzaam bovenop zijn gelegd. De hoofdredacteur van Trouw vroeg zich zaterdag af wat ze er deze verkiezingsronde mee moeten. Met de mensen die zo structureel boos zijn dat niet eens opluchting voelen dat Fatima wel en Ingrid niet met een slang in haar keel op de ic ligt. Want Fatima houdt misschien wel het bed van Henk bezet die zich de kanker heeft gerookt en gevreten maar wel netjes een mondkapje droeg toen hij bier ging halen bij de supermarkt. Want naar de kroeg mogen we ook al niet meer. De boze mensen kwamen pas in beeld na de moord op Fortuyn. Ze in beeld houden blijkt lastig, terwijl het er steeds meer worden. Die rotte banaan steekt de appel naast hem aan. Luister terug | Oppositie: Kabinet heeft gefaald Dat gaat allemaal via YouTube en Facebook tegenwoordig legde Arjen Lubach zondagavond maar weer eens uit. Het Grote Digitale Gevaar waar je misschien zomaar op een filmpje stuit van iemand die gelooft dat de aarde plat is. Als je daar drie minuten naar kijkt ben je zo gehersenspoeld dat je denkt dat Lange Frans wel eens onze volgende minister president zou kunnen worden. Alsof de lezers van fatsoenskranten niet dezelfde mallotige gedachte hebben over Sigrid Kaag! Hersenspinsels zijn echt niet in Silicon Valley uitgevonden. Het is niet zo moeilijk, neem de zorgen van boze mensen maar een beetje serieus. Zoals Trouw al deed door die toeslagenaffaire bij de belastingdienst uit te spitten. En aan te tonen dat boze mensen vaak terecht boos zijn. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Schaarste is mooi. Schaarste geeft betekenis, zoals er zonder schaduw geen licht kan zijn en een vrije dag vooral leuk is als je er af en toe een hebt. Internet hief de schaarste op en creëerde overvloed. Meer YouTube-videos dan je ooit kunt kijken, alle muziek van over de hele wereld overal toegankelijk voor iedereen en ontelbare meningen en inzichten van professionals die je nooit leerde kennen toen we alleen nog een krant, radio, en tv hadden. Op mijn Linkedin timeline buitelen ze over elkaar heen: de neurologen, huisartsen, economen en gedragswetenschappers. Terwijl de tv net doet alsof de wereld na Ab Osterhaus en Diederik Gommers ophoudt. Waarom is dat toch? Ik vond het antwoord in Een Podcast over Media waar Dieuwertje Heuvelings vertelde over haar roman Auxiety. Heuvelings maakte als playlist-samensteller bij Spotify haar beroep van schaarste creëren in een overvloedige wereld. Ze stelde in haar eentje meer dan honderd afspeellijsten samen voor de Nederlandse luisteraars en werd daarmee machtiger dan de belangrijkste radio djs die voorheen konden bepalen welk nummer een hit werd. Mensen hebben een gids nodig, zelf op onderzoek uitgaan naar nieuwe muziek in de onuitputtelijke online jukebox is blijkbaar te moeilijk. Auxiety noemt Heuvelings dat, de oneindige mogelijkheden maken dat je niet weet waar te beginnen. Een muziekverlamming in plaats van een grijsgedraaide plaat. Ze wilde de luisteraars helpen, maar vooral de artiesten door ze de kans te geven te kunnen leven van hun muziek. Dat lukte. Dankzij streaming verdient een grotere groep artiesten dan ooit tevoren geld met hun kunst. Maar de top van de piramide is tot de grote teleurstelling van Heuvelings hetzelfde gebleven omdat mensen vertrouwd verwarren met goed. Veel consumenten hebben een smaak die meer neigt naar herkenning dan naar verwondering, stelt ze vast. Wie tegendraads is beukt niet door de gewapend betonnen muur van de gewoonte. Dus lijkt de nieuwe hit op de vorige en zo klinkt in een wereld van overvloed steeds meer hetzelfde. Eenheidsworst smaakt misschien vertrouwd maar verwondering is lekkerder. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Heb je nog een etherkanaal nodig als dat lukt, of voldoet een internetplatform? Kranten hebben op de redactie nu een chef audio. Het FD zou ook Newsroom kunnen maken als BNR er niet was, zoals alle kranten nu podcasts maken zonder etherfrequentie. Zij sjouwen niet de financiële ballast mee voor een FM-frequentie die radiostations hebben. Want een plekje in de ether is duurbetaald. tenzij je de NPO bent: dan krijg je er geld bij. In 2003 werden de etherfrequenties geveild, dat werd voor sommige radiostations een financieel bloedbad of zelfs de radiodood omdat ze naast een frequentie grepen. Lees ook | Radiozenders blij met behoud frequenties Bedrijfskundig drama Een veiling is een bedrijfskundig drama, je hebt geen idee hoeveel je moet bieden. John de Mol betaalde een duizelingwekkende 80 miljoen euro op de 100.7FM voor Radio Noordzee. Het werd een flop, de Mol verkocht het pakket aan de Belgische Persgroep die er met QMusic succesvol is. BNR is de enige zender die sinds de veiling in 2003 niet in andere handen kwam. De lobby van radiostations voorkwam tot nu toe een nieuwe veiling, de zenders mochten tegen de bestaande condities hun frequentie houden. Gisteren kreeg Mona Keijzer in een 72-pagina's dik rapport het advies om in 2022 wel weer een veiling te houden zodat ook nieuwe toetreders een kans maken. Luister terug | Marianne Zwagerman | Last resort Een nieuwe stoelendans dus voor commerciële radiobedrijven die volgens de adviseurs zowel economische als maatschappelijke, sociale en culturele belangen vertegenwoordigen. Het ellendige is dat Keijzer moet besluiten over een klein stukje van de mediamarkt, zonder dat er een visie is op het totaal, wat de verantwoordelijkheid is van haar collega Arie Slob. Kamerdebatten over media gaan altijd alleen over de NPO. Ondertussen zijn vrijwel alle Nederlandse kranten aan buitenlanders verkocht, zonder dat er een Haagse haan naar kraaide. De vuist die John de Mol zou gaan maken tegen Facebook en Google is niet eens een klein duimpje geworden. De VVD pruttelde laatst over optreden tegen de macht van de techbedrijven, maar welke positie wil de politiek voor Nederlandse mediamakers en hoe gaat ze dat regelen? Adviezen genoeg, maar ik hoor geen antwoorden. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lees ook | Stilte op het Binnenhof Deze man is de echte hoofdpersoon in de coronacrisis. Hij schrijft de teksten die Rutte en de Jonge uitbraken tijdens de persconferenties die op het hoogtepunt door meer dan 8 miljoen mensen werden bekeken. Meer kijkers dan het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima trok. Dat is dan weer gevoelig in de relatie met het staatshoofd, grapt Rutte in het boek van Sophie en Laurens. Gemoedstoestand Het Nationaal Kernteam Crisiscommunicatie laat peilingen uitvoeren naar de gemoedstoestand van de bevolking en zoekt daar de woorden bij die Rutte en de Jonge op dat irritante staccatotoontje uitspreken op het podium naast Irma. Freestylen mogen de bewindslieden alleen in de antwoorden aan journalisten. Zo zei Rutte gisteravond tegen de Nieuwsuur journaliste die hem grilde over het zwalkende mondkapjesbeleid dat we dat samen even uit moeten boren. Luister terug | The Big Five | Opiniemakers | Marianne Zwagerman Ik vraag me af of Famke Louise had gesnapt wat de minister-president daarmee bedoelde. Want de drie miljoen functioneel ongeletterde Nederlanders moeten de persconferenties ook snappen. De Nationale crisiscommunicatiebaas regisseert daarom alles met strakke hand en gaat op de stoel van de talkshowredacties zitten. Hij bepaalt wie waar aan het woord komt en waar het die dag over gaat: schoolsluiting, testbeleid, ouderenzorg. De redacties hebben er zelf niets over te zeggen, het wordt ze simpelweg medegedeeld. Crisisteam In golf één gingen media daar klakkeloos in mee. Journalisten en presentatoren vergaten hun werk te doen. De politiek redacteur van Op1 zegt in het boek: Je was onderdeel van het crisisteam. De door het crisisteam aangeleverde ministers kregen geen kritische vragen. Het kabinet kwam ons vertellen wat de situatie was, over steunpakketten en gezondheid, zegt de politiek redacteur. Er was een houding van: vertelt u het maar. Een gevoel van nationaal belang. Lees ook | Marianne Zwagerman | Mediacomplot De politieke evaluatie van de crisis laat nog even op zich wachten. Maar voor journalisten ligt er nu wel dit boek, op initiatief van perscentrum Nieuwspoort. Een mooie handleiding voor hoe het niet moet nu de R van Reproductie weer in de maand zit. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoeveel aanwijzingen hebben we nodig? Onder Dijkhoff gaat de VVD het allemaal anders doen. Eerlijke handel, een sterke overheid en minder afhankelijk van China. Onder eerlijke handel noemde Dijkhoff Google en Facebook als voorbeeld. Het is bekend dat VVD'ers graag Netflixen tijdens de Kamerdebatten en Dijkhoff had zeker net ook The Social Dilemma gekeken. Oud-medewerkers van Facebook en Google waarschuwen in de documentaire voor de gevaren van de verslavingsindustrie uit Silicon Valley. Luister terug | Marianne Zwagerman | Complotdenkers Alleen drugsverkopers en softwarebedrijven noemen hun klanten users, zegt een van de klokkenluiders. Dat zou al genoeg moeten zeggen. Dijkhoff wil opkomen voor de lokale krantjes en websites die er straks niet meer zijn omdat al het advertentiegeld naar Google en Facebook ging. Sympathiek, maar een jaar of 10 te laat. Het FD is de enige krant van betekenis die nog in Nederlandse handen is, de rest is al overgenomen door buitenlanders. Vorige week gingen zelfs de Friezen overstag. De regionale kranten in Noord Nederland zijn ook ingelijfd door Belgen. Kritische Nederlanders Als de fractieleider van de grootste partij het nou meent, dan kan hij vandaag nog regelen dat Rutte en Hugo de Jonge Facebook niet meer aan miljoenen views met de bijbehorende advertentie-inkomsten helpen met livestreams van de persconferenties en live gesprekken met kritische Nederlanders. Er zijn genoeg kritische artsen en hoogleraren te vinden waar je gewoon in de Kamer een goed coronagesprek mee kunt voeren. Lees ook | Rutte ziet Dijkhoff niet per se als nieuwe VVD-leider Daar voegt Zuckerberg met zijn haatbrigade niks aan toe. En als je nou echt naar de jonge mensen wilt luisteren kijk dan even op Instagram. Daar is sinds gisteravond #ikdoenietmeermee trending. Want de kids willen vrij zijn. 'Frie de Piepol!', schreeuwt Famke Louise tegen haar 1 miljoen volgers. 'Alleen samen krijgen wij de overheid onder controle' zegt Famke. Zij doet niet meer mee aan coronamaatregelen die niet uit te leggen zijn. En geef haar eens ongelijk. Je gaat bijna vermoeden waarom Dijkhoff ineens wakker schrok en 10 jaar te laat krantjes wil redden. Maar de piepol zijn al frie.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een vriendin van mij is complotdenker. Ze academisch geschoold, heeft een c.v. met beleidsfuncties op ministeries, weet veel van gezondheid en pakte in de coronacrisis het podium. Met een fractie van mijn volgersaantal op Twitter scoort zij met elke tweet makkelijk een paar honderd retweets en likes. Haar invloed groeit. Omdat ze er weliswaar soms faliekant naast zit, maar ook regelmatig een punt heeft waar niemand omheen kan. Ze steekt meer tijd in het uitpluizen van wetenschappelijke rapporten en onderzoeken dan de gemiddelde wetenschapsjournalist en duikt opvallende wetenswaardigheden op. Lees ook | Kabinet laat bezuinigingen nog achterwege Warme belangstelling Complotdenkers mogen zich tegenwoordig verheugen in de warme belangstelling van journalisten. Een groot stuk in de New York Times over moeders met zorgen over pedo-netwerken. Een special in de Volkskrant toen ze daar geschrokken constateerden dat steeds meer mensen die zij hoogopgeleid noemen -de eigen lezers zeg maar- in complotten geloven. Een uitzending van Nieuwsuur waar een kale man als een malle tegen zijn vriendin schreeuwt. Die man herkende ik als de interviewer die onlangs een interessant gesprek op YouTube had met Nyenrode-professor Bob de Wit, over de te grote invloed van Google en Facebook. Luister terug | Ask me Anything | Complotten Liever had ik professor De Wit bij Nieuwsuur gezien. Maar het geschreeuw van die kale man past beter in het frame van de doorgedraaide gekkies. Dus krijgen we steeds mallotige viruswappies en onverstaanbare schreeuwboeren in beeld. Terwijl er over al die onderwerpen ook weldenkende mensen te polsen zijn met een onderbouwde mening. Kijk eens rond op LinkedIn en verbaas je over het groeiende aantal artsen dat uitermate kritisch is over het coronabeleid. Daarvoor werd je toch journalist, lijkt me? Om de onzin te filteren en het interessante te onderzoeken. Aluhoedjes Terwijl journalisten microfoons bij de schreeuwers hielden, zaten aluhoedjes de oude tweets van Akwasi uit te pluizen en ontdekten ze dat de NPO-knuffelrapper nog onfrisser en agressiever is dan we al dachten. Complotmensen spoorden de hobby's op van de Officier van Justitie die vond dat de agressie van de woordkunstenaar niet bestraft hoeft te worden. Zodat journalisten dat weer over konden tikken en de officier op een zijspoor raakte. Die complotdenkers zijn soms zo gek nog niet. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voor mijn column met een pleidooi tegen de anderhalvemetersamenleving op 21 april zat wel een disclaimer dat de mening van de columnist niet de mening van de zender is. Een overbodige waarschuwing, want dat geldt altijd voor elke column van elke columnist. Ik had er wel begrip voor omdat Kees de Kort en ik toen nog tegen de stroom in zwommen, het reptielenbrein had de wereldbevolking nog in een angstgreep. Minister de Jonge liet op nationale tv horen dat hij niet te spreken is over mijn columns. Lees ook | Controle ventilatiesystemen cruciaal bij voorkomen tweede coronagolf Nou ben ik ook niet zo te spreken over zijn werk, maar ministers moeten een beetje wegblijven bij oordelen over vrije geluiden in de media. Voor je het weet zit je als machthebber op een glibberig pad. Van andere ministers kreeg ik weer berichtjes met complimenten. Dat hoeft ook weer niet. De druk om de Hond voor de cameras en microfoons weg te houden kwam uit verschillende hoeken. Op LinkedIn en YouTube werd hij verwijderd. Hij is bespot door columnisten en politici. Anti-wetenschapper De strijd wordt aangevoerd door Michel van Baal, die zijn baan als het hoofd communicatie van artsenfederatie KNMG combineert met een kruistocht tegen populisme. Een stroming die volgens hem drie rollen centraal zet: de schurk, de held en het slachtoffer. In de coronacrisis ziet van Baal zichzelf als de held die moet strijden tegen schurken als De Hond. Hij noemt hem een anti-wetenschapper die geen zendtijd mag krijgen. Hij zet de Hond neer als een complotdenker en BNR als een lakei die zich laat misbruiken voor de populistische agenda. Luister terug | Deltaplan ventilatie nodig om tweede golf te remmen De Hond revancheert zich nu op de best mogelijke manier. Hij publiceert samen met een longarts een wetenschappelijk stuk over de virustransmissie bij Covid-19 in het Nederlandse Tijdschrift voor Geneeskunde. Zo benieuwd wat de KNMG, die zegt zich sterk te maken voor de vertrouwensrelatie tussen de gezondheidszorg en samenleving, daarvan vindt. Hun spindokter Van Baal noemt zichzelf in zijn biografie op Twitter een ernstig verdwaald ruimtevaartingenieur. De enige drie geloofwaardige woorden van zijn hand die ik heb kunnen vinden. Misschien kan iemand hem even thuisbrengen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ook bitter: op de dag dat BNR er 20 mensen uitgooide maakte de NPO bekend 5 miljoen euro te steken in een kennisplatform omdat er volgens de NPO op internet veel fakenieuws rondgaat over corona en het klimaat. Zo kennen we onze Hilversumse vrienden weer. Schaamteloos de politieke agenda van Kajsa Ollongren uitvoeren van ons belastinggeld. Want wie zich afvraagt waar de NPO die 5 miljoen euro vandaan haalt in deze zware economische tijden: Minister Slob geeft ze een corona-kadootje van 19 miljoen euro om de kosten te dekken die de omroep dit jaar heeft moeten maken door de virusuitbraak. Luister terug | Marianne Zwagerman | Braaf, braver, braafst De K van Klote en Kans Om het even in perspectief te plaatsen: de héle advertentieomzet van de FD mediagroep, inclusief de krant, was vorig jaar 28 miljoen euro. Aan de ene kant 20 journalisten de laan uit en aan de andere kant miljoenen euros overheidspropaganda erbij. Oneerlijk, nietwaar? Ineens vond ik het ook een k-dag, zoals een BNR-collega het noemde op LinkedIn. Maar is het de K van Klote of de K van Kans? BNR is natuurlijk vooral de zender van never waste a good crisis. De anderhalvemetersamenleving was nauwelijks uitgevonden of hier klonken al de eerste opgewekte adviezen en inspirerende voorbeelden over hoe te overleven in deze verwarrende tijd. De coronacrisis is vooral een informatiecrisis waarin de techbedrijven met de WHO afspraken dat ze iedereen, ook artsen, professoren en wetenschappers censureren. Ze mogen geen kennis via Linkedin of Youtube delen die van de WHO lijn afwijkt. Luister terug | Marianne Zwagerman | NOS-spiegel Deltaplan Ventilatie Het laatste wat we nodig hebben is een miljoenen kostend platform dat de door de overheden goedgekeurde kennis nog een keer rondpompt. Wat we vooral nodig hebben is een plek waar journalisten verder kijken. Toen BNR Maurice de Hond wat zendtijd gaf voor zijn Deltaplan Ventilatie, voordat het RIVM schoorvoetend moest toegeven dat een raam opzetten in het verpleeghuis misschien wel een goed idee is, werd de hoofdredacteur van allerlei kanten onder druk gezet om De Hond te weren. Ik zie in deze informatiecrisis vooral een mooie kans voor BNR om in het gapende gat te springen dat de overheidsgoedgekeurde informatiekanalen laten vallen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Geen enkele organisatie die in Nederland subsidie krijgt, gedraagt zich zo hooghartig als de publieke omroep. Alsof er eeuwig recht bestaat op geld, schreef Joustra in een van zijn pareltjes. Hilversum is getraind in het spelen van de slachtofferrol, stelde Joustra vast. Die slachtofferrol past NOS-baas Gelauff als de bontmuts van Gerri Eickhof. Gelauff kwam uithuilen bij Op1 over de gevaarlijke situaties waarin zijn verslaggevers hun werk doen. Ze worden lastiggevallen en bedreigd. Zelfs geweld tegen NOS-journalisten begint normaal te worden, schreef Elsevier. Nou is dat wat zwaar aangezet voor zaken als een plopkap afhandig maken en tegen de NOS-auto pissen. Vervelend, maar met een raket schieten op het Panorama-pand en met een auto door de gevel bij de Telegraaf rammen is toch een haartje vervelender. Om maar niet te spreken over de extreme beveiliging die John van den Heuvel al jaren nodig heeft. Boze burgers Bij de NOS hebben ze steeds meer last van boze burgers. Ik begrijp dat wel. Het referendum is afgeschaft. De sleepwet die we niet wilden kwam er toch. Het Marrakesh-pact werd erdoor gejast. En nu zijn we spelers in een wedstrijd waar de doelpalen steeds worden verzet door een zwalkende Jaap van Dissel. Eerst moest de curve plat maar nu dat al maanden zo is worden de regels toch weer scherper. De mensen zijn het spoor bijster en juist van de NOS verwachten ze licht. Een schijnwerper op de donkere vlekken in de democratie. De journalistiek moet in de spiegel kijken, zei Gelauff, maar daar bedoelde hij álle andere media mee. Het lag allemaal aan GeenStijl, Farmers Defence Force en Thierry Baudet dat de mensen boos zijn op hem. Er was geen begin van zelfreflectie in het Elsevier-interview. Beter neemt Gelauff een voorbeeld aan Pieter Klok, de hoofdredacteur van de Volkskrant die vorige maand via Zoom drie kwartier in gesprek ging met een groep viruswaanzinnigen. Geduldig hoorde hij aan en legde hij uit. Boosheid en wantrouwen bestrijd je niet met gehuil en wapperende vingers. Transparantie, kwetsbaarheid en nieuwsgierigheid werken beter. Gooi die spiegel maar weg, maar zet de webcam eens aan Gelauff. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze drillen halfnaakt met hun enorme billen, aangemeten in een achterkamertje van een nagelstyliste. Bij Cardi steken op de plek waar een vrouw normaal gesproken borsten heeft grote ronde vleeskleurige ballonnen met een sticker erop uit haar tijgerpakje. Als uw 12-jarige dochtertje op de achterbank ineens zingt: theres some whores in this house, check dan even haar YouTube-geschiedenis. Grote kans dat Cardi B. haar rolmodel is. Schaamteloos Cardi heeft meer dan 70 miljoen volgers en wil vrouwen inspireren om net zo sterk en onafhankelijk te worden als zijzelf. Deze hit, Wett Ass Pussy, is haar ode aan schaamteloze vrouwelijke seksualiteit. Een strijd die Madonna al voor ons uitvocht in de jaren 80. Je zou willen dat we onderhand toe zijn aan een vrouwelijke president, maar moeten blijkbaar eerst nog altijd seksueel bevrijd worden. Luister terug | Marianne Zwagerman | Mediacomplot Ophef was er niet zozeer over het bloot of de pornografische teksten, maar over het bijrolletje van Kylie Jenner in de videoclip. De cosmeticaondernemer, door Forbes uitgeroepen tot de jongste selfmade miljardair aller tijden, heupwiegt een paar seconden door het beeld. Dat pikt de zwarte gemeenschap niet want daarmee zou ze zich -als witte vrouw- schuldig maken aan het toe-eigenen van de zwarte cultuur. Verdrietig Ik vind het verdrietig. Als je van alle daken schreeuwt dat je zwarte leven ertoe doet, waarom brengen vrouwen het dan terug tot schudden met hun billen en mannen tot het elkaar met grote messen achtervolgen. Zelfs tot op de Pier van Scheveningen, want ook wij ontsnappen niet aan de zwarte cultuur die de Amerikaanse techreuzen over ons uitstorten. Zwarte Piet moet van Facebook, maar onze zwarte jongetjes en meisjes moeten zich optrekken aan Amerikaanse wannabe-hoeren en gangsters. Luister terug | Marianne Zwagerman | Verbroederd Ik kan er geen cultuurverrijking in zien. Je optrekken aan de conservator van het Mauritshuis mag dan weer niet. Opzij mag op Facebook niet adverteren met de cover waarop de zwarte vrouw verkleed als Meisje met de parel staat afgebeeld. Misschien zag Zuckerberg onze cultuurschat aan voor Zwarte Piet. Alweer een reden om ons te beschermen tegen de Amerikaanse techdictatuur. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Aan het begin van de lockdown was Appelo overal bij de NPO vriend. Iedereen wilde duiding van de welbespraakte psycholoog over hamsteren en ander crisisgedrag. Tot 21 april. Toen zei hij op de publieke nieuwszender dat de maatregelen van het kabinet de domste waren die je vanuit psychologisch perspectief kon treffen. Hij voorspelde dat mensen in opstand zouden komen tegen de lockdown nu ze geleerd hebben dat ze zelf niet acuut in gevaar zijn, omdat corona een beperkte groep mensen hard raakt. De volgende dag werd Appelo gebeld door een meneer van de NOS die hem meedeelde dat het niet de bedoeling was de zendtijd die hij zo ruim bedeeld krijgt te gebruiken om het volk op te roepen tot een opstand. Is dit censuur? vroeg Appelo nog. Nee, geen censuur, zei de NOS-meneer. Maar hij werd wel ontvriend. Hilversum belde niet meer. Van vier keer per week op zender naar nul. Appelo is verbannen naar de krochten van het internet waar hij Paul van Liempt trof in zijn talkshow De Nieuwe Wereld. Daar gaf hij een interessant en vermakelijk college over de noodzaak van narcisme tijdens een crisis en legde hij uit waarom niemand zich meer aan de anderhalvemetersamenleving houdt. Dat ons reptielenbrein na het eerste gevaar alweer tot rust is gekomen, nu we weten dat vooral oude mensen met onderliggende aandoeningen de klos zijn. Als we de dreiging zelf niet voelen is praatjes verkopen aan de neocortex zinloos. Het volk moet eerst in gevaar gebracht worden voordat ze zich weer een lockdown in laten kletsen, zegt Appelo. Hij is ervan overtuigd dat de NOS en andere media zijn geïnstrueerd om afwijkende stemmen te weren. Ik ken dit mediacomplot, zelfs een paar van mijn beste vrienden geloven er vurig in. Ik zou willen dat ze gelijk hadden. Was de oorzaak maar zo eenvoudig. Een opdracht, een geldstroom; dat zou een goede speurneus nog wel boven water krijgen. Als oud-directeur van een groot mediabedrijf moet ik ze uit de droom helpen. Luie domheid, groepsdruk, spindokterafhankelijkheid, angst, slecht management, deugbehoefte en gebrek aan zelfreflectie. Spannender is het niet.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lees ook | Ask me Anything | Techreuzen En daarmee komen de data van de gebruikers in Amerikaanse handen, gered uit de klauwen van de Chinese overheid. Wat zou er gebeurd zijn als wij onze internet- en mediamarkt ook hadden beschermd tegen de dominante invloeden uit het buitenland? Zouden onze kranten en tijdschriften dan níet massaal verkocht zijn aan Belgen? Zouden wij nog krabbelen met een dansende banaan in plaats van ons over te leveren aan de hebzucht van Mark Zuckerberg? Hyves Ik herlas dit weekend een stukje uit het boek van Hyves-bedenker Raymond Spanjar. Dat is alsof je een confronterende tijdmachine binnenstapt. Spanjar beschrijft hoe ze bij Hyves in het prille begin moesten knokken om de explosieve groei technisch bij te kunnen benen, waarbij ze hongerig keken naar het wereldtoneel. Hyves is dan al groot in Zuid-Amerika en telt 1,5 miljoen leden. Het kleine Facebook lijkt geen concurrent schrijft Spanjar, want zij richten zich alleen op studenten. Luister terug | Kunnen overheden ongestraft geld bijdrukken? Hyves groeit op dat moment sneller dan Facebook. De gemiddelde TikTok-gebruiker zal je vragend aankijken als je Hyves zegt. De dansende banaan is dood en begraven in een veel te dure kist van krantenpapier. En Facebook is de plek geworden waar oma rondhangt om zich voor te bereiden op een #viruswaanzin-demonstratie. Wij, Nederland, Europa, staan in de techoorlog tussen China en Amerika met lege handen. Geen kennis, geen macht, geen positie. We kijken toe hoe Trump het schaakspel speelt waarin Microsoft een pion lijkt. Trump pleasen Ze weten wel wat van sociale media: LinkedIn transformeerde pas nadat Microsoft het inlijfde van veredelde telefoonklapper naar een echt social platform met verslavende interactie rondom content. Maar TikTok is van een heel andere orde. De analyse dat Microsoft de overname misschien alleen maar doet om Trump te pleasen hoorde ik ook op deze zender al voorbijkomen. Microsoft was de grote afwezige bij de verhoren van de tech-bedrijven door het Amerikaanse Congres. Dat is allemaal niet toevallig. Wij moeten met onze dode banaan afwachten of we voortaan door de kat of door de hond gebeten worden. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Je schrikt er niet van in de moderne cancelculture, maar voor mij als Telegraaf-columnist toch een reden om door te lezen. Wat deden we nu weer fout, nadat we de Tweede Wereldoorlog ook al veroorzaakten? Mijn connectie, laat ik hem Evert noemen, heeft MBA achter zijn naam staan. Hij plaatste een beeldschone foto van Doutzen Kroes. Op LinkedIn. Ik vind dat mooi, als high culture en low culture samenkomen. Zelf lees ik ook elke dag het FD én spel ik de showbizz sectie van de Daily Mail. Op beide heb ik een prijzig abonnement wegens onmisbaar. Wat kunnen wij nog verwachtten (sic) van de Journalistiek? vroeg Evert MBA zich af. Best een goede vraag, want de journalistiek revancheert zich nu goed met onthutsende reconstructies, maar in het begin van de coronacrisis hebben ze zonder twijfel een bedenkelijke rol gespeeld. Ze overvoerden ons met paniekberichten waarmee ze mensen in een massapsychose duwden. Nu lijkt de slinger de andere kant op door te slaan. We gaan van veel te angstig (gemaakt) naar totale nonchalance. Vrijdag was ik op een Gooische borrel waar iedereen als vanouds tot middernacht lallend en zingend over elkaar heen hing. Dat was niet wat ik bedoelde toen ik op 21 april op deze zender opriep om nee te zeggen tegen anderhalve meter. Mijn oproep was en is om bij de feiten te blijven. Het stoorde me dat Mark Rutte meerdere keren zei dat er ook heel veel jonge mensen op de IC lagen terwijl dat aantoonbaar niet zo was. Het stoorde me dat geen journalist daarop aansloeg. Evert MBA herhaalt op LinkedIn de claim van Doutzen dat alle mediakanalen in handen zijn van slechts 6 grote multinationals en dat deze een Covid-19 gesponsorde agenda hebben. Dat klopt niet. Nieuwsuur journalist Rudy Bouma die op Twitter onvermoeibaar fake-newsverhalen doorprikt controleerde de hele post van Doutzen op feiten. Daar bleef niet veel van overeind. Het leverde hem een lawine van gescheld en doodsbedreigingen op. Evert MBA mag van mij iedereen boycotten en naar Doutzen luisteren. Maar laten we journalisten die de feiten opdiepen maar een beetje koesteren. We konden ze nog wel eens nodig hebben. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zijn mediaoorlog tegen Femke Halsema moet hij dus doseren. Sinds de Amsterdamse burgemeester de black lives matter-demonstratie op de Dam gierend uit de hand liet lopen is Den Aantrekker op oorlogspad. Als de politiek er niet voor zorgt dat Halsema aftreedt, ga ik daar persoonlijk voor zorgen. Alle tegels die gelicht kunnen worden, zullen gelicht worden. Alle verloven ingetrokken', kondigde hij aan. Ik nam speciaal een abonnement op tijdschrift.nl, de Spotify voor magazines, om maar niets te hoeven missen van de Femke Files. De echte dirt laat nog op zich wachten. Beluister alle podcasts van Marianne Zwagerman Ingelijfd Story is net als de andere tijdschriften van het vroegere Sanoma ingelijfd door de Belgische Persgroep, die ook al het grootste deel van de Nederlandse kranten in handen heeft. De interviewer van VillaMedia wil van Den Aantrekker weten of hij niet binnen de Persgroep voor een krant aan de slag moet met zijn politieke ambities. Maar ja, waar kan hij heen? Het AD is braaf en erg politiek correct, oordeelt den Aantrekker. Hij gooit er een open sollicitatie uit naar hoofdredacteur van de Telegraaf. Want de T. is toch nog steeds de T. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Verbroederd Maar dat minst brave jongetje van een steeds braver wordend mediaklasje viel eerder ook al in handen van keurige Belgen, die niet wisten hoe snel ze van GeenStijl afscheid moesten nemen. Terwijl ook daar de echt scherpe kantjes al lang bot geworden zijn, net als bij alle grote nieuwsmerken. Twitter is de belangrijkste eindredacteur geworden, schreef de enige rechtse opinieredacteur van de New York Times in haar ontslagbrief. Het werken werd haar door haar woke collegas onmogelijk gemaakt. Kloof tussen Twitter en gewone mensen Gisteren was zomergast Typhoon tot laat in de middag trending op Twitter. Naar de uitzending van Zomergasten keek bijna niemand, een dieptepunt in het bestaan van het programma. De kloof tussen Twitter en de gewone mensen kan niet groter zijn. Hoe kan het toch dat wij onze media in dit overwegend rechtsstemmende land laten kapen door een luidruchtige linkse minderheid? Er is genoeg ruimte voor een nieuwsmerk dat het geluid van Den Aantrekker brengt. Maar wie gaat het maken? Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Beluister ook | Werkprofessor | Hoe je de creativiteit van jongeren in jouw bedrijf inzet Maar het lukte ook Pauw niet om door de Tefallaag van Rutte heen te breken. Of nee, hij probeerde het niet eens. Het was geen begin van de hoogstnoodzakelijke openbare evaluatie en boetedoening. Het leek meer op een derde helft aan de bar, waar medespelers elkaar nog eens op de schouders slaan en genoeg bier drinken om de verloren wedstrijd toch op een overwinning te laten lijken. Verbroederd door de strijd die ze samen voerden. Een premier die er al te lang zit en een talkshowhost die hem al te vaak sprak. Het is te klef allemaal, te gezellig, te incrowd, te je en jij. Te veel een sfeer van: jemig Mark, toen ging je moeder ook nog dood, wat klote voor je joh. Beluister alle podcasts van Marianne Zwagerman Verbroederd, want ze klaarden die klus toch maar mooi samen, de regering en de media. Samen het volk de stuipen op het lijf jagen, overvoeren met emoporno, murw beuken met bodycounts. Ondertussen werd de belangrijkste medicus van het land tijdens de uitbraak, Diederik Gommers, gecensureerd door Hugo de Jonge. Hij mocht niet in zijn Code Zwart protocol voor IC-opnames opnemen dat de leeftijdsgrens op 80 jaar lag, zei hij zaterdag in de Volkskrant. We maken dit handboek niet voor de politiek, maar als handvat voor dokters. Daar gaan jullie niet over, zei hij tegen de minister. Die werd boos. Gommers mocht er in de media niet meer vrijuit over praten. Achter gesloten deuren Bommetjes die De Volkskrant niet breed uitventte, maar keurig verstopte in een zaterdaginterview. Dát is gek! Ware het niet dat de Volkskrant-hoofdredacteur al eens aangaf dat hij netjes de lijn van de regering volgde: vertrouwen op de experts. Maar nu weten we dus dat die experts niet eerlijk mochten adviseren. Het geeft te denken over de adviezen die er nog meer achter de gesloten deuren van het OMT zijn geconstrueerd. Professor Helsloot riep de media in de Gelderlander nog duidelijker dan gisteren in The Big Five op om ook eens kritisch terug te kijken naar hun rol in de coronacrisis. Ben benieuwd wanneer die evaluatie begint. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik herken dat niet hoor. Ik zag bijvoorbeeld hoe er dit weekend in no-time tienduizenden euros werden ingezameld voor een nieuwe ambulance voor de stichting die doodzieke mensen nog een laatste keer naar het strand of hun geliefde paard brengt. Zonder sociale media hadden we nu geen aerosolen-oorlog waarin het RIVM zijn standpunt moet bijstellen over het belang van ventilatie bij de verspreiding van corona. Maar, en daar vinden Bernard en ik elkaar dan toch, er is ook een vervelende bijvangst door de gewenning aan de maakbare wereld van sociale media waar iedereen elke dag de onhaalbaar beste versie van zichzelf kan voorspiegelen. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Huilstruikjesbos Anna Nooshin, een van de bekendste influencers van Nederland opende vorige week in Amsterdam haar Instagram Museum. Want veel leuker dan het Meisje met de parel is natuurlijk je eigen selfie, gemaakt tegen een van de pastelkleurige muren in het Paleis van de Oppervlakkigheid dat Anna bouwde. Toen een journalist het waagde met draaiende camera een kritische vraag te stellen kapte ze het interview meteen af. Want zo zijn we niet getrouwd in de influencer-wereld, waar alles amazing en awesome is. Daar is geen ruimte voor kritiek. Stalinistisch trekje Dat Stalinistische trekje van nuffige meisjes die van duckfacen hun beroep maakten is helaas overgeslagen naar de rest van de wereld. Toen de corona-crisis uitbrak kreeg de hoofdredacteur van de Telegraaf vanuit het kabinet de waarschuwing dat hij het RIVM een beetje heel moest laten. Gisteren stond op Teletekst de kop RIVM onderschatte coronavirus naar aanleiding van een stuk in NRC. Binnen een kwartier veranderde de kop in Europa onderschatte coronavirus. Ging daar een belletje van Minister Bloemschoen aan vooraf? Beluister ook | Ben Tiggelaar Podcast | Bas Wouters& Joris Groen | Zo werkt online invloed Wie de vraag stelt is een complotdenker. De Volkskrant wijdde er zaterdag zelfs een special aan. De krant signaleert een zorgwekkende trend: Door corona dreigt de normalisering van het complotdenken door te zetten. Complottheorieën kunnen de volksgezondheid in gevaar brengen, waarschuwen ze. Het lijkt me gevaarlijker als we geen kritische vragen meer mogen stellen. Over Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live dinsdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. Kijk op bnr.nl/columns voor een overzicht van alle columnisten van BNR.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gisteren kroop er weer zon gedrocht uit het huilstruikjesbos: een manifest, opgesteld door vrouwelijke journalisten en mediamakers met een bi-culturele achtergrond. Ze willen een meldpunt voor racisme en discriminatie in de media. De opstellers claimen hun sporen al geruime tijd verdiend te hebben in het vak, maar het stuk is zo hemeltergend slecht geschreven dat ik me afvraag waar die dan liggen. Klaagdames De klaagdames blijven anoniem dus moeten we gokken wie van de 330 ondertekenaars de initiatiefnemers zijn van het eisenlijstje dat oproept tot meer presentatoren uit gemarginaliseerde groepen. Verder gaan ze gaan dossiers aanleggen over mediabedrijven die niet woke genoeg opereren en institutioneel racisme in stand houden door eenzijdig samengestelde redacties en stereotype berichtgeving. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Geschopte schoothondjes Trouwens telt de lijst met sympathiserende mediaprofessionals nogal wat ingewikkelde voor- en achternamen. Je zou zomaar denken dat we al lekker op weg zijn naar een divers medialandschap. De ondertekenaars deden ongetwijfeld een rondedansje na het succes van de geestverwante actiegroep Stop Hate for Profit die het vermogen van Mark Zuckerberg met zeven miljard dollar lieten slinken door grote adverteerders onder druk te zetten. Coca-Cola en Unilever willen hun reclame niet meer op Facebook omdat het techbedrijf te weinig zou doen tegen haat en racisme. Beluister ook | Jaap Jansen | Partijen, fuseer! Dat lijkt misschien goed nieuws want niemand is blij met de macht van Facebook, maar geen enkele mediamaker moet willen dat adverteerders zich met de inhoud bemoeien. Helaas heeft de gemiddelde journalist bijzonder weinig interesse in het businessmodel van de eigen werk- en opdrachtgevers. Een tranen trekkend voorbeeld werd geleverd door de redacteuren van het AD. Zij zamelden 14.000 euro in voor freelance collegas die door de coronacrisis in geldnood kwamen. Over de ruggen van freelancers Best ontroerend als je weet dat de eigenaar van de krant, Christian van Thillo, in vier jaar tijd 136 miljoen euro dividend aan zichzelf uitkeerde. Mede verdiend over de ruggen van de freelancers die zich bij gebrek aan gezonde concurrentie op de mediamarkt gedongen voelen onder het bestaansminimum te werken. Journalist was ooit een gevreesd beroep, tegellichters waar je geen ruzie mee moest krijgen. Nu gaan ze met de pet rond en stellen ze manifesten op. Woonden er nog maar wat echte waakhonden in het huilstruikjesbos. Marianne Zwagerman Schrijver en innovatiestrateeg Marianne Zwagerman geeft haar visie op het medialandschap. Elke dinsdag een nieuwe column. Luister live maandagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/marianne-zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als iemand voor een volle zaal met draaiende cameras roept dat mijn winkeltje onbetrouwbaar is zou ik haar misschien niet direct met kop en kont naar buiten gooien maar ze krijgt geen bonuskorting en de loper gaat al helemaal niet voor haar uit. Bij media werkt dat anders. Journalisten zijn als een hondje dat door de kamer heen geschopt wordt maar toch weer kwispelend naar de deur rent als het baasje thuiskomt en hup op schoot springt. Rechter rijtje Dus pakte mevrouw Kaag alle media met haar aankondiging dat ze lijsttrekker wil worden van een partij die in de peilingen in het rechter rijtje bungelt. Lijsttrekker wil worden, dus niet dat ze door de Koning geroepen is om ons land door de crisis te leiden, al was de berichtgeving daar wel naar. En zo bewezen Jinek, EenVandaag, Op1 en Vrij Nederland keurig het gelijk van mevrouw Kaag. Meegaan in dit soort ingestoken spindokterij heeft weinig te maken met betrouwbare onafhankelijke journalistiek. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Zegneetegenanderhalvemeter Mevrouw Kaag wil trouwens helemaal geen lijsttrekker, maar premier worden. Ik ben de eerste die een rondedansje doet als vrouwen hun vinger durven op te steken, maar zo werkt het niet. Een lijsttrekker dingt naar zetels in de volksvertegenwoordiging. Wij verdienen politici die volksvertegenwoordiger willen worden om het volk te vertegenwoordigen, niet vanwege hun eigen ambitie om premier te worden. Volksvertegenwoordigers die wel keurig hun werk doen moeten bedelen om een fractie van de media-aandacht die mevrouw Kaag in de schoot geworpen krijgt zonder noemenswaardige resultaten als minister. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Persveilig Diepgang De relletjes en de spelletjes zijn belangrijker dan het doorgronden van vuistdikke dossiers. De toeslagenaffaire bij de belastingdienst die duizenden ouders tot wanhoop dreef had een jaar eerder opgelost kunnen worden als journalisten CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt meer zendtijd hadden willen geven om het hele verhaal uit te leggen, zei hij zondag op twitter. Maar ze zetten de camera liever op onelinerskotsende kapotgemediatrainde robots die leveren wat ze willen horen: Schande! Aftreden! Motie van Wantrouwen!. Ik mis wel eens voldoende diepgang, uitzoekwerk, spitwerk. Scherpte in interviews, waar ook de journalisten de details kennen' zegt Omtzigt. Dat missen wij ook Pieter, blijf maar keffen naar de schoothondjes. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Alledaags racisme bestaat, schrijft de VEA, de vereniging van reclamebureaus in een open brief. De mensen die in Nederland producten en diensten aan de man/vrouw moeten zien te brengen zaten dus dertig jaar lang niet op te letten. Hoe verbijsterend. Ze geven dat wel ruimhartig toe: Het is ons decennialang nauwelijks opgevallen dat het werk dat we maken geen reële afspiegeling is van de Nederlandse samenleving. Komen die reclamemakers nooit buiten? Wonen ze allemaal in het Gooi? Hoe kán dit? Rondneuzend op de site van de branchevereniging vond ik een deel van het antwoord. Ze hebben een eregalerij met Legends, mensen die de jaarlijkse vakprijs wonnen. Een rij zwart-witte pasfoto's met daarop: mannen. 100% is man! Zelfs de meest basale diversiteit is dus nog niet op orde in het reclamevak. Diederick, Simon en Erik verdienden jarenlang dubbeldikvette boterhammen met hun commercials vol bierdrinkende skileraren en half-overspannen supermarktmanagers zonder te weten wie wij, de kopers, zijn! Hoe Is Het In Hemelsnaam Mogelijk? En waarom pikten adverteerders dat? Of weten zij ook niet beter? Maar goed, de VEA komt nu met een actieplan. Deze week komt een analyse van vierhonderd tv-commercials waaruit moet blijken of de representatie wel op orde is. Ik ben kapotbenieuwd naar de uitkomst. Zo zie ik bijvoorbeeld vrijwel nooit lelijke vrouwen in reclames, terwijl Jort kelder nu wel door het hele land in de bushokjes hangt, zijn smalle onbespierde schoudertjes gestoken in het pak dat hij moet verkopen. In modeshows loopt nu standaard een dikkerdje mee maar de kleding die wij Hollandse deernes kopen zit op de meeste fotos nog altijd gedrapeerd om lijfjes van 14-jarige meisjes. Wie beloofde ooit dat reclame eerlijk was? Bij de medelander-van-kleur vraag ik me juist af of het niet wat doorschiet de laatste tijd. 7 van de 8 Nederlanders zijn wit (of blank als je dat liever hoort) maar zelfs op de cover van de nieuwste ANWB Kampioen is Jut van Jul vervangen door Jerrel. Alle witte reclamemeisjes hebben een zwart vriendje. En het beeldige hoofddoekmeisje rukt op in de reclame. Maar die lijkt net zoveel op de van top tot teen ingepakte dames op de Haagse Markt als ik op Doutzen Kroes.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Jarenlang hield hij vol dat het aan de talkshowtafels opgelost moest worden, maar donderdagavond zag de minister-president het licht in de Tweede Kamer. Het probleem dat ons land al tien jaar splijt moest toch door hemzelf opgepakt worden. En terecht. Talkshows lossen geen problemen op, ze creëren problemen. Talkshows zijn katalysatoren van de ophef. Kijkcijfers prevaleren boven maatschappelijk belang. Scoren in de eigen kring van zelfbenoemde fatsoensmensen is belangrijker dan de mediawet uitvoeren: radio en tv maken voor álle Nederlanders. Dus ook voor de mensen die hun kinderen wel in zwarte piet willen laten geloven. Want dat was het verweer van de boze-meneer-van-kleur: zwarte piet bestaat niet dus kan hij hem ook niet in elkaar trappen. De gemiddelde NPO-kijker is al een tijdje uit de peuters maar je zou net om 7 uur met zon frisgewassen wezentje in pyjama op de bank zitten als Margriet je kinderfeestleugentjes doorprikt. Heb je toch wat uit te leggen. Bovendien is zwarte piet, of je erin gelooft of niet, geen fictieve figuur. Zwarte piet is witte Henk met zwarte verf op zijn wangen. Henk, die heus zijn best doet om geen neger meer te zeggen sinds zijn collegas hem duidelijk maakten dat het echt niet meer kan. Henk, die heus even slikte toen zijn dochter met een donkere man thuiskwam, maar evenveel houdt van zijn kleinkinderen met als zonder kleur. Hij zegt geen halfbloed meer sinds zijn dochter hem uitlegde dat die term een beetje gek is. Ik zette de NPO uit en keek de documentaire over Bob Marley nog maar een keer. Je hoefde Marley niks te vertellen over discriminatie. Als mixbloed werd hij zijn hele jeugd getreiterd omdat hij niet zwart genoeg was. Hij erfde het white privilege van dodelijke huidkanker. Zou hij zich omdraaien in zijn graf in Jamaica over de huidige vertegenwoordigers van de mensen van kleur in de media? Je kan sommige mensen een tijdje voor de gek houden, maar niet alle mensen de hele tijd.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Regering controleren Zelfs een b-acteur met klein bijrolletje heeft een jaarsalaris van 120.000 euro. Kom daar maar eens om bij GTST. Ze horen eigenlijk wetten te maken en de regering te controleren maar dat schiet er tegenwoordig allemaal een beetje bij in. Voordat de Kamervoorzitter het debat afhamert staan de slim gemonteerde filmpjes al online. Soundbites zijn belangrijker dan de uitkomst van het debat. Ze worden aan de man gebracht door mensen die dingen als leads en conversie staan bovenaan jouw prioriteitenlijstje in de vacatureteksten lazen. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Maak ons vrij, Spotify Politiek is alleen nog maar marketing. Het FD beschreef zaterdag het YouTube-filmpje waarin Thierry Baudet op een heftruck reed om het drukken van 1 miljoen FvD-kranten voor te bereiden, terwijl hij in de Kamer had moeten zijn om te debatteren over de toeslagenaffaire waarvoor het ministerie van Financiën aangifte deed tegen de eigen ambtenaren. Geen klein dingetje. Pieter Omtzigt die daarover samen met Renske Leijten de onderste steen naar boven zwoegt was er wel. Leijten stelde de belangrijkste vraag in de carrière van de minister-president: het beleid dat de ambtenaren uitvoerden was geaccordeerd in de ministerraad. Hoe ziet de regering haar eigen rol als de belastingdienst veroordeeld wordt?. Geen stukken Interessant! Eindigt Rutte, net als zijn ambtenaren met een strafblad? Journalisten sloegen er niet op aan. Het enige dat werd opgepikt was de video van een getergde Omtzigt die voor de zoveelste keer geen stukken kreeg van de regering. Het ging journalisten niet om de inhoud, maar om het spel: Kamerlid van een regeringspartij barst uit in woede. Beluister ook | Crypto Update | Antiwitwaswet in de Eerste Kamer, effect op kleine ondernemer Gelukkig wonnen Pieter Klein van RTL en Jan Kleinnijenhuis van Trouw gisteren De Tegel voor hun journalistieke werk in de toeslagenaffaire, die zonder hun maandenlange inspanning geen affaire geworden was. Ik moet verdorie journalist worden om hier de regering te controleren, ik trek het niet langer, zei een pislinke Omtzigt in de Kamer. Was dat maar waar. Waren er maar meer journalisten zoals Pieter Klein en Jan Kleinnijenhuis. Zochten ze maar uit waar Baudet het geld vandaan haalt voor zijn peperdure campagnes, waarom Omtzigt zelfs na de aangifte tegen de ambtenaren informatie wordt geweigerd en of Rutte straks het plantsoen moet schoffelen. Marianne Zwagerman is schrijver en innovatiestrateeg en geeft haar visie op het medialandschap met een scherp oog voor onafhankelijkheid en goed besteed belastinggeld. Luister live maandagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/Marianne-Zwagerman, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Rogan verplaatst zijn hele archief van ruim 1.400 uitzendingen exclusief naar Spotify. Een artiest zou drieëntwintig miljard streams moeten genereren om hetzelfde bedrag te scoren. Spotify verdiende de investering direct terug. Binnen een half uur na de bekendmaking steeg de beurswaarde met 1,7 miljard dollar. Daar moet John de Mol toch een nachtje slecht van geslapen hebben. Beluister ook | Bekhouden en jaknikken Hij begon direct na de eerste coronadode panikerend aan de ontmanteling van zijn media-imperium terwijl Spotify doorstoomt. Podcastkoning Rogan moet andere motieven hebben dan geld voor zijn exclusieve overstap naar Spotify. Hij was al succesvol met zijn ongescripte, soms ellenlange, gesprekken met politici, sporters, artiesten en ondernemers, maar werd pas echt wereldberoemd toen hij zijn podcasts ook ging uitzenden op YouTube. Koers van Tesla Zijn gesprek met Elon Musk die tijdens een livestream op YouTube in een dikke marihuanawalm de koers van Tesla negen procent naar beneden leuterde werd vierendertig miljoen keer bekeken. Rogan verdiende al zon dertig miljoen doller per jaar dus die honderd miljoen van Spotify voor een contract van -naar verluid- drie jaar kan voor hem niet de doorslag hebben gegeven. Kickbokser Rogan heeft rauwe controversiële gesprekken, ook met mensen die zelf al gedeplatformed zijn, die het podium ontnomen is, gecensureerd door YouTube, Facebook en Twitter. Beluister ook | Klap van Corona | Van oogarts tot varkensboer Coronabeleid Zoals Maurice de Hond een paar dagen geleden weer overkwam. Zijn gesprek bij Café Weltschmerz met Pim van Galen over het coronabeleid werd van YouTube verwijderd wegens schending van de voorwaarden. Rogan werd tot nu toe nog niet in zijn werk belemmerd door YouTube maar dat leek een kwestie van tijd. Hij stopte vorig jaar al met livesteams. Hij wond zich erover op dat YouTube een video verwijderde van twee Amerikaanse artsen die opriepen tot een versoepeling van de corona lockdown. Je kan pas vrij zijn als je iets hebt dat niet gecancelled kan worden zei Rogan laatst in een interview. Spotify geeft hem blijkbaar die garantie en dat is geweldig nieuws. Een techreus, gebouwd op vikingbloed, die de strijd aangaat tegen de Amerikaanse techdictatuur. Maak ons vrij Spotify!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voor de deur stonden twee vrachtwagens vol apparatuur, de ene was uitschuifbaar en bood onderdak aan een handvol werkplekken met een duizelingwekkend aantal regieschermen. Jaja de publieke omroep, het mag weer wat kosten mopperde ik. Tot ik Job spotte. Job Scholtze is de beste cameraman van Nederland en mijn vroegere buurjongen. Zonder Job is er geen Voice of Holland, hij kreeg tijdens de opnames eens de Media Diamant uitgereikt, een prestigieuze vakprijs. Beluister ook | Bekhouden en jaknikken Die vrachtwagens en apparatuur zijn van hem. Hij houdt 17 mensen aan het werk en een hele vloot freelancers. Dit jaar zou hij de productie doen van The Passion, het Songfestival en meer grote Europese evenementen. Daarom investeerde hij in december 1,5 miljoen in een tweede reportagetruck. Mijn moeder ziet Job nu steeds op zijn trekkertje tussen zijn paarden tuffen. Een gek beeld. Job is nooit thuis. Lees ook | Liveblog Coronacrisis Job onderneemt zoals wij dat doen in de Horstermeerpolder. Hard werken, goed voor je mensen zorgen, ze netjes betalen en als het goed gaat met je bedrijf gaat het goed met iedereen. Ha Joppie, heb je weer een klus! riep ik. Hij ontstak meteen in een tirade van een half uur; dat dit land helemaal gek geworden is, dat de hele cultuursector naar de klote gaat en dat zijn oude moeder gewoon accepteert dat het haar tijd is als ze corona oploopt. Ik ben dus heel blij met jouw columns, zei hij voordat hij achter de camera kroop en ik ervoor om mij te verdedigen voor mijn SCHANDELIJKE coronacolumns waarin ik strijd tegen de anderhalvemetersamenleving. Bejaardenomroepbaas Jan Slagter gaat voorop in de hypocrisiebrigade die vindt dat ondernemers wel maar hoogbejaarden nooit dood mogen vallen. Zou Slagter wel eens praten met de mensen achter de camera? Met de uitgeknepen ZZPers die nu aan de geeuwhonger liggen? Met ondernemers zoals Job? Dit weekend ging de NOS plat op de bek vanwege het oerdomme hoofdoekjesknuffelbeleid waarmee ze via institutioneel racisme meer kleur op de buis wilden krijgen. Laat ze bij de NPO al wonden likkend liever werken aan ondernemer-in-beeld-beleid. Zet Job maar eens voor de camera! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op sociale media kón iedereen een podium pakken, maar ook daar is er nu een lockdown. De ene na de andere video wordt gewist. Nee, niet alleen van 5G-gekkies. Soms verwijderd door YouTube of Facebook onder het mom van nepnieuws. Soms door de maker zelf omdat kritisch zijn op het coronabeleid professionele zelfmoord is. Lees ook | Liveblog Coronacrisis Longarts David Prins plaatste na enige aarzeling een filmpje waarin hij vraagtekens zet bij de wetenschappelijke onderbouwing van het anderhalvemeterbeleid. Hij wees erop dat er voor bijvoorbeeld HIV en Ebola nooit een goed vaccin kwam, dan kan dat nieuwe normaal wel eens heel lang duren. Antwoorden op zijn vragen komen waarschijnlijk niet want hij haalde zijn video offline, geschrokken van alle haat. RTL Nieuws noemt Prins een complotdenker in een witte jas. Grote stelligheid Terwijl hij een valide punt heeft. Er wordt met wel heel grote stelligheid veel beweerd over een virus waar we nog zo weinig van weten. Met de kennis van nu leest de RIVM timeline vanaf januari op Twitter ook als nepnieuws. Toen microbiologieprofessor Alex Friedrich eind maart zei dat het Nederlandse testbeleid niet deugde werd hij door Hugo de Jonge neergezet als een egoïstische spelbreker met de woorden: het is hier niet ieder voor zich. Beluister ook | China en EU: wedloop ontwikkeling vaccin Minister Bloemschoen moest dat later terugnemen, maar de toon was gezet: jaknikken en je bek houden. Ik begrijp het heus: kudde-immuniteit werkt alleen als de kudde bij elkaar blijft. Maar van monddode artsen en professoren is nog nooit iemand beter geworden. In het klimaatdebat werd tot voor kort nog volgehouden dat er consensus was onder wetenschappers. Windmolens Tot de klimaat-adepten het met biomassa - massaal kappen van bossen vermomd als goed voor het klimaat - toch echt te dol maakten. Zelfs op links rammelt de klimaatkerk nu Michael Moore met zijn documentaire Planet of the Humans een flinke windmolen in de vijver gooide. Als niet Michael Moore maar een mindere god de docu had geüpload was hij zeker al van YouTube verdwenen. We moeten allemaal in de pas lopen. Dat is enger dan een virus.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Veronica was nog jong, snel en wild, ik was alleen het eerste. Het is zodanig verjaard dat ik me er weinig van herinner, maar het gevoel kan ik met één vingerknip terughalen. Avontuur, de wereld was voor het eerst groter dan de suffe polder waar ik opgroeide. Mijn laatste concert was ook memorabel. Zondag 8 maart, de eerste coronadode was al geregistreerd in Nederland. Maar ik zong samen met duizenden andere mensen de longen uit mijn lijf in Amsterdam, terwijl mijn held Darius Rucker zong: if I die in Raleigh, at least I will die free. Het voelt als dertig jaar geleden. Dat je van samen zingen dood kan gaan wisten we nog niet. Dat we onze vrijheid zo snel in zouden leveren uit angst konden we ons nog niet voorstellen. Zo ik iets mis dezer dagen is het live. Leven achter een scherm bevalt me matiger dan ik dacht, ondanks alle quarantaine-optredens die mijn favoriete artiesten onvermoeibaar streamen vanuit hun huiskamers. Beluister ook | #Zegneetegenanderhalvemeter Memorabel 'Wat wij doen is leven toevoegen aan dagen, geen dagen toevoegen aan het leven, zei Nienke Nieuwenhuizen laatst in de Tweede Kamer, waar zij was ingevlogen als voorzitter van Verenso, de vereniging van specialisten ouderengeneeskunde. Een motto dat je terugwerpt op de vraag waar je eigenlijk voor leeft. Hoe je leven aan je dagen toevoegt. We plukken wel steeds de dag, maar doen we er ook iets memorabels mee? Lees ook | Liveblog Coronacrisis Doodsangst Het leven is niet bedoeld om in doodsangst opgesloten te zitten. Het leven is niet bedoeld om veilig in je huiskamer naar schermpjes te staren en te zien hoe matige muzikanten het Wilhelmus toeteren. Het leven is om te dansen op het strand, om met je bezwete lijf tussen andere bezwete lijven te zingen en te springen tot de zon weer opkomt. Als Woodstock alleen een livestream was, hadden we het er 50 jaar later niet nog steeds over. Laten we niet te veel wennen aan een leven zonder live. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar nu we zelf in crisis zijn zitten we niet te wachten op donkere kindjes met zon bol buikje en een vliegje in het oog. De STER bedacht dat de zendtijd ook ter beschikking gesteld kan worden aan brancheverenigingen om hun leden door de corona-lente te slepen. Dus duiken ineens campagnes op waarin schoonmakers uitbundig worden bedankt en moet #HelpdeHoreca de kroegbazen aan omzet helpen nog voordat ze weer open mogen. Dossier | Coronavirus Kooltjes De Bond van Adverteerders is drukdoende om ook bij andere mediabedrijven gratis zendtijd en advertentieruimte los te peuteren voor dit initiatief dat Door Dik En Dun is gedoopt. Ik hoop dat iemand de handschoen opneemt om de #ZegNeeTegenAnderhalveMeter campagne te pitchen. Want het is hoog tijd dat ondernemers in verzet komen en niet de kooltjes uit het vuur laten halen door Kees de Kort en een paar columnisten die pleiten voor meer evenwicht in de coronamaatregelen, waar de balans nu doorslaat naar het verlengen van de levens van oude mensen ten koste van de belangen van mensen die nog een heel stuk werkend leven voor zich hebben. Beluister ook | Marianne Zwagerman | Coronexit Leuteren Hans de Boer zat in Op1 te leuteren over protocollen die VNO-NCW braaf ontwikkelde om de anderhalvemetereconomie vorm te geven. Hij greep niet in toen Klaas Knot aan dezelfde talkshowtafel tegen een hypersuccesvolle horecaondernemer met 450 man personeel zei dat hij maar moest omscholen als hij die anderhalve meter niet geregeld krijgt in zijn bedrijf want dan is hij in de basis niet levensvatbaar. Knot, die nooit 1 dag in een bedrijf werkte, laat staan dat hij 1 dag voelde hoe het is om ondernemer te zijn, kwam er mee weg. De oude Hans de Boer -de ijzervreter van voor corona- zou hem aan zijn stropdas over de tafel getrokken hebben. Ondernemers kijken virusverlamd in de coulissen toe hoe de overheid de economie ruïneert en hoe media ons overspoelen met emoverhalen over zieken terwijl het leed van ondernemers, die afkoersen op 70.000 faillissementen, verborgen blijft. Lees ook | Liveblog Coronacrisis Lazer die protocollen weg en onderneem! Pak die gratis zendtijd! Pak het podium! Vecht tegen de anderhalvemetereconomie! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Kees de Kort wil dat alles zo snel mogelijk weer wordt zoals het was, maar de trendwatchers buitelen dezer dagen over elkaar heen met scenarios van ons leven na de lockdown. Duurzaam, circulair, meer zingeving en minder overbodige economische activiteiten. Marketinggoeroe Mark Ritson noemt dat in MarketingWeek hopeloos naïeve gedachten van marketeers die - zoals hij dat noemt - verslaafd zijn aan de pornografie van verandering. Business van trendwatchers Boompjes opzetten over een door niemand te controleren toekomst is fijn voor de business van trendwatchers die er vaak al duizend keer naast zaten omdat de toekomst een fijne plek is om je te verstoppen. Toch gaan media hier wel anders uitkomen, dat durf ik als amateur-trendwatcher best te voorspellen. Nieuwsbedrijven die we vroeger kranten noemden hadden hun businessmodellen al omgebouwd naar digitale abonnementen na het opdrogen van de advertentiemarkt. Door vet wegkappen en schaalvergroting werden ze toekomstbestendig. Lees ook | Liveblog Coronacrisis Dat zijn de businessmodellen van broadcasters veel minder: het grootste deel van de kurk waar het imperium van John de Mol maar ook RTL -dat in elk geval Videoland nog heeft- op drijft is de adverteerdersmarkt. Ook hun rol is kwetsbaar, het cureren, samenbrengen van content. Ze zijn een schakel die vloggers en influencers al konden missen. Onder invloed van de lockdown schieten nu quarantaine formats uit de grond waar een camera in de huiskamer of op het werk genoeg blijkt om kijkers te vermaken en informeren. Luister ook | Marianne Zwagerman | Coronexit YouTube Voor Beau Blijft Binnen en de Frontberichten moet je nog naar een omroep, maar Paul de Leeuw zoekt met zijn TV-Quaran-Tine de kijker zelf op op YouTube - de plek waar Andrea Bocelli met #MusicforHope 30 miljoen views scoorde tijdens de paasdagen. Het zou jammer zijn als de techreuzen als nog grotere winnaars uit de corona-as rijzen na het bloedbad dat ze al aanrichtten in de mediawereld. Dossier | Coronavirus Ze roeren zich ook al in het digitale onderwijs en bij de corona-app die de overheid ons door de strot wil duwen. Wij van de media hebben een vitale functie, volgens de regering, dan moet er post-lockdown ook eindelijk eens werk gemaakt worden van de bescherming van een vitaal lokaal businessmodel, ten koste van de tech-monopolisten.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een deel van wat het nieuwe normaal werd in crisistijd burgert waarschijnlijk in. De anderhalvemeterstrepen op de grond in het winkelcentrum mogen van mij blijven bijvoorbeeld. Marketingvakblad Adformatie stopte vooralsnog met uitkomen in print. Het werd vooral op zakelijke adressen bezorgd, in kantoren waar nu niemand zit. De crisis geeft het blad een duwtje de kant op waar ze toch al hadden moeten zijn, zoals online talkshows met profs uit het marketing- en reclamevak. Die zijn het erover eens: het is een bloedbad in de wereld van reclamebureaus en mediabedrijven. Dunne kranten De kranten zijn zo dun nu er bijna geen advertenties meer instaan dat ze beter het voorbeeld van Adformatie kunnen volgen: stop met print. Elke 75-plusser heeft de afgelopen weken een spoedcursus omgaan met de tablet gehad van de kleinkinderen, dus pak nu gewoon de pijn van de afschrijving op de drukpersen. Het financiële bloedbad in de mediawereld gaat deze keer samen met lees-, luister- en kijkrecords. En daar zijn wij mediamensen verslaafd aan. Lees ook | Liveblog Coronacrisis Media drukken enorm hun stempel op het coronacrisisbeleid. In de wekelijkse Kamerdebatten wordt om de haverklap verwezen naar gesprekken in Nieuwsuur, Buitenhof, EenVandaag en Op1. Het lijkt wel of de Kamerleden in lockdown hun informatie uitsluitend van de beeldbuis halen. Zo houden ze elkaar in een wurggreep die het zicht op de uitgang blokkeert. De stortvloed van coronaberichten leidt tot overperceptie, zei massapsycholoog Jaap van Ginneken in het FD. Paniekzaaierij scoort, dus zit Ab Osterhaus 24/7 voor de cameras. Dossier | Coronavirus Afwijkende meningen We lijden aan een massapsychose, zegt van Ginneken, waarin weinig ruimte is voor afwijkende meningen. Met het enorme risico dat we ons collectief vergissen. De commitment bias ligt op de loer. Media, politici en de betrokken deskundigen hebben al zoveel geïnvesteerd in het geadopteerde rampbeeld dat ze niet meer terug kunnen, omdat ze te veel te verliezen hebben. Het is aan media om deze ban te breken. Misschien moeten hun CFOs maar eens ingrijpen. Want van kijk- en leesrecords rookt de schoorsteen niet meer, als geen adverteerder het bereik kapitaliseert.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op zijn 73ste legden wij hem te ruste na een mooi en avontuurlijk leven. Zijn zoon, mijn vader, is nu al twee jaar ouder en behoort tot de generatie die doodgaan geen optie vindt. Misschien komt het omdat we al zo lang zonder oorlog en sinds 1953 ook zonder grote rampen leven dat babyboomers en hun nageslacht de dood niet meer accepteren. In ons rubberentegelparadijs waarin we geen risicos dulden is de dood ver weggestopt. Lees ook | Liveblog Coronavirus Vroeger was de begraafplaats naast de kerk het centrum van het dorp, nu bouwen we crematoria liefst verborgen achter hoge hagen bij industrieterreinen. We doen alsof doodgaan is afgeschaft. Boomers worden ouder en ouder. Er zijn in Nederland driekwartmiljoen 80-plussers, die ruim 20 procent van de uit de pan rijzende zorgkosten genereren. We sleutelen nog nieuwe heupen en knieën in hoogbejaarden alsof er geen einde nadert. Krankzinnig Kees de Kort schreeuwt ons al weken toe dat het krankzinnig is dat wij door de coronacrisis de welvaart van onze kinderen naar de klote helpen uit onvermogen om te accepteren dat oude mensen een keer dood moeten. De vele coronauitzendingen op radio en tv jagen het sentiment aan met reportages van bedroefd kijkende doodgravers tussen grote voorraden kisten. Terwijl corona best eerlijk te werk gaat. De zeis (om in Kees de Kort termen te blijven) gaat vooral door het dorre hout, de leeftijd van de slachtoffers is hoog. Luister ook | Mediacorona Als ze gaan kweelt Marco Borsato door de aula dat afscheid nemen niet bestaat. Maar afscheid nemen bestaat wel. Oma is geen sterretje, oma is dood. Een sterretje waarvan je nooit afscheid hoeft te nemen is misschien een troostende gedachte, beter leren we accepteren dat doodgaan doodgewoon is. De NPO stort nu bejaardenbeweeg- en troost TV over ons uit, maar oude mensen hebben meer aan TV-educatie over waardig en op tijd doodgaan. Voorbijgaan Laat Omroep Max Doodgewoon maken, over oude mensen en de dingen die voorbijgaan. Zoals BNNVARA met Over Mijn Lijk al jaren indrukwekkend in beeld brengt hoe jonge mensen moedig hun lot accepteren. Leef, maar rek het niet tot voorbij je houdbaarheid.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wij waren de helden, de redders, niet de slachtoffers. Doden vielen daar, niet hier. Wij kenden geen paniek, waanden ons onaantastbaar. Wij zijn de wereld, wij zijn de kinderen. Maar wij zogen de wereld leeg. Het voelt alsof Moeder Aarde nu ingrijpt, ons even door elkaar schudt. Ons een lesje leert over prioriteiten en arrogantie. Troost tv helpt bij de verwerking. De NPO is vol op het genre gedoken, een miljoen mensen keken naar de herhaling van het EK-voetbal van 1988 en nog meer naar een tranentrekkende Andre van Duin. Lees ook | Liveblog Coronavirus John de Mol heeft geen tijd om te troosten, hij sloeg als een opgevoerd Duracellkonijn aan het reorganiseren toen Corona geen griepje bleek. Zijn businessmodel is extreem kwetsbaar zonder een Netflix-tegenhanger die inkomsten genereert bij consumenten. Dus als de adverteerdersmarkt ineens stilvalt omdat we vrijwel niet kunnen consumeren, lig je meteen aan de beademing. Je sprokkelt geen 2,7 miljard euro vermogen bij elkaar zonder vooruit te kijken dus de reflex van De Mol is voorspelbaar, maar zijn solidariteit met eenzame kijkers overstijgt het ethisch besef van de pleerolhamsteraars niet. Dossier | Coronavirus Om maar niet te spreken van de solidariteit met de tv-makers op magere flexcontracten die weinig anders rest dan het uitkeringsinfuus. Vooral creatief is het een gemiste kans nu besmettingsgevaar tot nieuwe formats leidt. Zoals Frontberichten, elke avond na Nieuwsuur op NPO2. Het format is simpel: artsen, verpleegkundigen en ambulancechauffeurs nemen hun hectische dag door terwijl ze via hun telefoonschermpje met ons praten. Het is indrukwekkend. Het is informatief. Het is een geweldige manier om mensen die niet de hele dag op Twitter zitten uit de eerste hand te informeren. En het is zoveel beter dan oververmoeide artsen avond aan avond de tv-studios in te slepen voor vijf minuten zendtijd. Daar maakte de huisarts die zondag bij Jeroen Pauw plompverloren meldde dat ze Corona had hopelijk effectief een eind aan. Pauw schrok zich rot. De echte wereld zat ineens naast hem. Dat is Hilversum niet gewend.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik lachte het weg: welnee, tegen de tijd dat het in Nederland is lezen we ons gewoon even in. Dat kantelpunt zijn we voorbij. De bezoekcijfers van de nieuwssites gaan door het dak. BNR maakt de ene na de andere ingelaste uitzending, zelfs op zondag als het moet. Dossier | Coronavirus Sommige kranten hebben hun Corona artikelen zonder betaalmuur op de site gezet, als een soort nieuwsnutsvoorziening. Als ik er nog over ging zou ik deze crisis meteen aangrijpen om afscheid te nemen van de drukpersen, vrachtwagens en duizenden krantenbezorgers. Onnodig Al die onnodige vervoersbewegingen in deze tijd! Wij van de media hebben een vitaal beroep maar horen de krantenbezorgers daar ook nog bij? We houden onze kinderen thuis maar de krant viert nog feest alsof het 1999 is en kleppert door het hele land de brievenbus binnen. Vijftien jaar geleden was de papieren advertentiemarkt nog een legitimatie voor het gekke idee dat je nieuws van gisteren vandaag langs komt brengen, maar dat kan ook geen argument meer zijn. Belangrijke rol De kranten speelden na het Kamerdebat van donderdagnacht een belangrijke rol in het opvoeren van de maatschappelijke druk om harder in te grijpen dan Rutte wilde. Uit alle hoeken en gaten werden artsen, virologen en epidemiologen opgetrommeld om te vertellen dat de getroffen maatregelen onvoldoende waren. Lees ook | Liveblog Coronavirus Het hielp. Rutte deed gisteravond eindelijk uit de doeken waarom hij donderdag nog zo aarzelde over de scholen. Kinderen, jongeren, vormen een belangrijk deel van de kudde die nu immuun moet worden voor het virus. Ze weghouden van school kan die strategie vertragen. Een duivelse afweging die niemand graag zou willen maken. Ik verlangde terug naar mijn nieuwsdieet. Onwetendheid is een zegen. Onwetendheid kan levensgevaarlijk zijn. Maar wetendheid kan je levensgeluk ernstig bedreigen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na de vorige crisis waren we er wel uit, het was de schuld van de wolven van Wall Street. Het machtsbeluste graaigedrag dat alleen mannen vertonen veroorzaakte deze ellende. Met genoeg vrouwen aan de top zou het allemaal anders worden. We hadden twaalf jaar de tijd om dat te regelen maar erg ver kwamen we niet. We hebben net weer vrouwendag overleefd met alle clichés die elk jaar opgediept worden. Het obligate onderzoekje naar het achterblijvende percentage vrouwen op de werkvloer dat alle media braaf oplepelen. De tsunami van cartoonvrouwen met één gespierde arm op sociale media en de onvermijdelijke foto van een vrouwenbeen met hoge hak die de succesvolle powervrouw moet voorstellen. Alsof zakelijk succes niet draait om wat tussen je oren maar onder je voeten zit. En natuurlijk de mierzoete marketingacties van bedrijven die een diversity officer hebben. U weet wel, de bedrijven die in augustus ook weer lekker meevaren bij Pride Amsterdam omdat ze staan voor een inclusieve samenleving. Zon samenleving waarin iedereen zijn wildste fetisj uit mag leven op een bomvolle gracht, waar je jezelf mag laten zien al is het met een bos roze veren tussen je billen. Waar je mag houden van wie jij wilt. Waar je mag zijn wie je bent, behalve rechts. De inclusieve samenleving heeft een grens, en die ligt ergens rechts van GroenLinks. Pride-voorzitter Frits Huffnagel, nota bene een oud VVD-politicus, is met pek en roze veren uit zijn clubje gejaagd omdat hij het VVD-standpunt bleek te hebben toen hij op de radio zijn mening over vluchtelingen gaf. Als ik had geweten dat er zoveel gedonder van zou zijn gekomen, had ik niet meegewerkt aan dat programma, zei Huffnagel gisteren. En zo heeft de monddoodmaakbrigade die een diverse samenleving zegt na te streven Nederland weer een tandje intoleranter gemaakt. En krijgen we nog meer kapot gemediatrainde robots op radio en tv want één stap aan de verkeerde kant van het lijntje kost je je reputatie en je carrière. Maar dan zijn we wel lekker inclusief. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gelukkig twitterde ik er een filmpje van. Tweets zijn nu wat vroeger de voorpagina van de krant voor een ontvoerder was, hard bewijs met een datumstempel. En ze vormen al meer dan tien jaar mijn openbare geheugen. Handig, want iedereen vergeet wel eens wat. Maar mijn frontale hersenkwab is nog niet zo aangetast als bij de redactie van Nieuwsuur, waar de presentator zondag zei: Warme winters, ze worden steeds gewoner. Is er eigenlijk een impact op onze identiteit, nu die klassieke koude winter langzaam uit ons collectieve geheugen verdwijnt? Als je collectieve geheugen zo slecht is dat je niet meer weet dat we in 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2017 en 2018 geweldig konden schaatsen op Oud Hollandsch natuurijs moet je naar de dokter. Of in elk geval geen journalistieke tv-programmas maken. Niemand ontkent dat het warmer wordt, maar waarom zou je het recente verleden uitgummen en daarmee je eigen geloofwaardigheid als journalist? Wetenschapsjournalist Maarten Keulemans zette zaterdag in de Volkskrant op een rijtje hoe media berichten over klimaatverandering. 33 van de 40 bestudeerde nieuwsberichten gingen uit van een rampscenario waarvan elke klimaatdeskundige weet dat het nooit werkelijkheid wordt en gebaseerd is op volstrekt achterhaalde inzichten. Maar hij kan nog 20 goed onderbouwde artikelen schrijven, het narratief van zijn collegas blijft alarmistisch en activistisch. Deskundigen worden zelfs na hun dood op de klimaatbrandstapel gegooid door journalisten die het verschil tussen CO2 en stikstof niet uit kunnen leggen. Zoals de Volkskrant de in 2008 overleden hoogleraar scheikunde Frits Böttcher, medeoprichter van de Club van Rome, nu verdacht maakt omdat Shell hem -in alle openbaarheid- een onderzoeksbudget toekende. Voor de krant reden de professor postuum af te schilderen als lobbyist van een vuile wereld. U weet wel, die vuile wereld waaraan we onze welvaart te danken hebben. Een warm huis, comfortabel vervoer, verre vakanties en als je geluk hebt zelfs een riool dat niet bevriest. Als dat vuil is weet ik niet welke kwalificatie past bij een krant die ijskoud over het twaalf jaar oude lijk van een gerespecteerde wetenschapper heen walst. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik twitterde afkeurend over de mierzoete liefdesfotos die de dochter van Marco Borsato al sinds haar twaalfde jaar deelt op Instagram. Marco noemt haar vriendje, die meegaat op de familievakanties, mijn schoonzoon en prijst zich gelukkig dat zij al zo geslaagd was in de liefde, ver voordat ze brommer mocht rijden. Borsato is ambassadeur van Warchild maar zet zijn eigen kinderen zonder scrupules in als soldaatjes in de oorlog die we sociale media noemen. Zoals veel op geld en aandacht beluste ouders hun kinderen opjagen om als influencer geld en likes binnen te harken. De arbeidsinspectie gaat nu gelukkig onderzoek doen naar deze ondernemende kinderen. Je kunt maar zo kort kind zijn, zeker in deze tijd waar veertienjarigen al gerekruteerd worden door de Mocro-maffia. Geef als BNer het goede voorbeeld, in plaats van je veel te jonge dochter online de ogen uit te laten steken van kinderen die het minder goed troffen. Dat is allemaal te veel context voor moderne journalisten. Die sloegen mijn boodschap plat tot: Zwagerman walgt van Borsato. Dat is schadelijk, lasterlijk en ergerlijk. Gelukkig ben ik niet lichtgeraakt genoeg om naar de rechter te stappen. Maar nu we in een tijd leven waarin mensen, politici voorop, hun eigen waarheid creëren moeten journalisten vooral bezig zijn met graven, duiden en context schetsen. Toen Thierry Baudet zondag witheet twitterde dat hij Buitenhof voor de rechter sleept omdat hij niet 100 procent accuraat werd geparafraseerd, namen media klakkeloos zijn twitterbericht over, inclusief het niet relevante deel van de tekst die hij in de Tweede Kamer uitsprak. Het kostte mij twee minuten om uit het transcript van het Kamerdebat even de teksten te screenshotten en twitteren die wel van toepassing waren. Tot uw dienst, maar liever doen redacteuren zelf hun werk gewoon goed. Ze moeten niet in het zwaard vallen dat politici gebruiken om mensen te misleiden met hun slim geknipte filmpjes vol sluwe oneliners. Wie waakhond van de democratie wil zijn, gedraagt zich niet als een kopieermachine. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Je kunt Johnson rancune verwijten over de onwelgevallige verslaggeving door de BBC, maar hij doet wel wat hij zijn stemmers beloofde. Als de nachtmerrie van een kabinet Baudet I uitkomt zou het zomaar eens het voorland van de Nederlandse publieke omroepen kunnen zijn: het intrekken van de miljard euro subsidie, niet geheel vrijwillig opgebracht door de belastingbetalers. Daar heeft de NPO het, de goede kijkcijfers ten spijt, dan wel zelf naar gemaakt. Pluriform Je kunt discussiëren of de programmering te links is, pluriform is het in elk geval niet. Dat zelfs een onderzoek door de Algemene Rekenkamer niet boven water kreeg hoe de schimmige geldstromen in Hilversum lopen ergert vriend en vijand. Het helpt niet dat NPO-voorzitter Shula Rijxman na het door de Balkenendenorm afgedwongen einde van De Wereld Draait Door met een boos hoofd zei dat ze het gezeur over de verboden topsalarissen heel vervelend vindt, en op zijn zachtst gezegd niet leuk om iedere keer de pispaal te moeten zijn. Publieke multimiljonairs Tja, ook pispalen moeten zich aan de wet houden. Zelfs als ze de koning van het Mediapark zijn. De echte pispalen van de mediawereld zijn niet de paar publieke multimiljonairs maar de vele freelance redacteuren die zich elke dag voor veel te weinig geld laten misbruiken, zowel door commerciële als publieke opdrachtgevers. Ondertussen presenteert Baudet, ook riant betaald door de belastingbetalers, op YouTube zijn FvD journaal in plaats van zijn Kamerwerk te doen. Ik hoop dat de andere Kamerleden snel de mediabegroting narcisme-proof maken en omvormen tot een model waarin het belastinggeld transparant en onafhankelijk beschikbaar komt voor mediamakers. Trekpopje Zodat bijvoorbeeld Jaap Jansen zijn populaire en informatieve podcast Betrouwbare Bronnen kan maken zonder de suggestie dat hij dat als trekpopje van de EU zou doen omdat hij wat geld uit Brussel ontvangt. Je gunt GeenStijl, die deze onthulling deed die geen onthulling was omdat Jaap het zelf meldt in zijn podcast, ook wat budget om EU kritische producties te maken. En van mij mag een flink deel van de huidige NPO-programmas voortbestaan, maar zonder het corrumperende en geldverslindende organisatiemodel waarin ze gemaakt worden. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ja geestig hè, zon Droste-effect. VPRO-leden komen niet meer bij! Ebbinge deed in De Wereld Draait Door een oproep aan de 1250 huishoudens met zon kijkcijferkastje om de laatste aflevering van zijn show Promenade te kijken, want dan mag hij misschien nog een serie maken. Prompt stegen de kijkcijfers van 300.000 naar bijna 750.000 mensen. Achterhaald Voor de laatste twee Nederlanders die nog vertrouwen hadden in het achterhaalde meetsysteem sprong de kijkcijferdirecteur meteen in de damage control-modus. De spectaculaire stijging legt niet de onbetrouwbaarheid van zijn systeem bloot, nee het kwam door het rotweer. Alsof we alle zondagavonden daarvoor tot elf uur in de tuin konden barbecueën. De oud-voorzitter van de Bond van Adverteerders, Jan Driessen, pleitte laatst voor een nieuw meetsysteem dat via de data van de kabelaars eenvoudig is op te zetten. Kijkgedrag Feit blijft dat je dan nog steeds alle gegevens mist over kijkgedrag op de andere schermen dan tv. En juist daar stijgt de kijktijd razendsnel ten koste van lineaire tv. Er wordt nu wel gewerkt aan een app die ook de andere kijkcijfers aan moet leveren maar dat duurt nog even. Het blijft opmerkelijk dat adverteerders meer dan 800 miljoen euro per jaar investeren in een medium dat op drijfzand is gebouwd. Luister ook | Vrijheid & haat Zwembad bouwen Zelf miste ik Promenade, want ik keek op YouTube 1 uur en 20 minuten lang hoe Nicole eigenhandig een zwembad bouwde in de achtertuin van haar rijtjeshuis. Ze sjouwde betonblokken, timmerde en stukadoorde terwijl haar drie kinderen zich volstrekt ongeïnteresseerd door de zomer heen verveelden. Toen het bijna af was plonsde ze in haar bikini in het water. Ik had me die ochtend in Buitenhof net uit laten leggen dat de schaars geklede vrouw echt niet meer kan in onze multiculturele samenleving. Luister ook | Censuurkartel Gelukkig trok Nicole zich niks aan van de grachtengordel mores. Ze schroefde - met haar moederlijf nog altijd in bikini gestoken - de laatste plankjes vast en begon monter aan een nieuwe klus. Want er moest nog een kast gebouwd worden op de overloop. Je zou je wereldbeeld maar op de NPO baseren! Gelukkig hebben we Nicole.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hij wordt zo zwaar bedreigd door Turkse Nederlanders dat de politie waarschuwde: Kom maar even niet naar Nederland, want we kunnen je veiligheid niet garanderen. Oppenheimer is in Turkije veroordeeld voor tekeningen in Nederlandse media, onder meer van Erdogan die het vogeltje uit het Twitterlogo verkracht. Hij is verbitterd over de lafheid van media die zijn tekeningen niet tonen omdat in de buurt van die redacties in Amsterdam nogal wat Turken wonen. Ik wil die Turken alvast ontmoedigen: schiet Oppenheimer maar niet dood. Het zal niets veranderen, zoals het uitmoorden van de redactie van Charlie Hebdo door moslimterroristen ook niets veranderde. Luister ook | Censuurkartel Getergd Toen ik daarover laatst een getergde column schreef, meldde Beatrice de Graaf zich op hoge poten bij de hoofdredactie van BNR. Terwijl ik alleen maar een letterlijk citaat van haar noemde uit De Wereld Draait Door over de Iraanse terrorist Soleimani, als voorbeeld van de terroristenknuffelbehoefte van Nederlandse media. Het leverde haar naar eigen zeggen doodsbedreigingen op. Dat verbaast me niks. Nadat ik gisteren op Twitter zei dat de trein voor paupers is, slingerde iemand een plaatje van een guillotine mijn kant op en wenste een ander mij toe dat ik onder een auto kwam. En nee, dat ligt niet aan de sociale media. Als een rioolpoliticus, die zijn racisme op vrijdagavond niet onder controle heeft, dankzij sociale media binnen een uur wordt ontmaskerd door treinconducteurs, kan je sociale media geen open riool blijven noemen. En als het via Twitter lukt om binnen een paar dagen het budget voor een advocaat bijeen te crowdfunden voor een burgerinitiatief om een Utrechtse haatmoskee te sluiten, is er hoop. Ik begrijp de frustratie van Oppenheimer heel goed en tegelijkertijd knaagt al een tijd het gevoel dat we het over een andere boeg moeten gooien. We zijn de tijd van het benoemen wel een beetje voorbij. De problemen staan op de kaart. Luister ook | Verkwanseld Geert Wilders De Telegraaf nam gisteren in het hoofdredactioneel commentaar afstand van de manier waarop Geert Wilders hun publicaties over overbevolking misbruikt voor zijn politieke agenda, die de Telegraaf verwerpelijk noemt. Het risico van de rechts-publicerende mediamens is dat politici die gedijen bij problemen in plaats van oplossingen, met je boodschap aan de haal gaan. Als vrijheid tot haat leidt, is niemand meer vrij. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Rutte bestuurt een land waarin 87 procent van de inwoners actief is op sociale media. Een minister-president die niet op de hoogte is van het mediagebruik en de leefstijl van 87 procent van zijn landgenoten moet misschien eens aan zijn pensioen gaan denken. Hij beweerde met droge ogen dat de tanks zoals Nieuwsuur, NOS-journaal, RTL Nieuws en de talkshows onverslaanbaar zijn als massamedia, dat verandert niet. Talkshowoorlog De tanks waar zon 15 miljoen mensen niet naar kijken. Alleen wat 60-plussers zijn geïnteresseerd in de talkshowoorlog. Een oorlog die uitbrak omdat SP-Kamerlid Peter Kwint al jaren in de kuit van de mediaminister hangt om wat te doen aan de sjoemelconstructies waarmee Pauw en van Nieuwkerk tonnen boven de Balkenendenorm verdienen. Onder die druk durfde BNNVARA het niet aan om Pauw een nieuw contract te geven. Maar zijn tv-productiebedrijf mag OP1 wel maken, terwijl hij andere programmas presenteert. Luister ook | Uitgekotst Nederland De regering kijkt al jaren machteloos toe, zelfs de rekenkamer kreeg het gesjoemel niet helemaal boven water. En Rutte zit onbekommerd als juichaapje voor de buis. Terwijl hij best weet dat er zonder krantenredacties helemaal geen talkshows waren. Zij leveren het nieuws, het gesprek van de dag, dat de tv s avonds herkauwt. Kranten krijgen geen miljard euro staatssteun, zij moeten zelf de broek ophouden wat moeilijker werd door de opkomst van de sociale media waar Rutte niet in gelooft. Adverteerders Bovendien pikte Google de advertentie-euros in. Kranten moeten met de pet in de hand bij Google bedelen om wat Google Ads op de site. Geen enkele krantenredactie liet ooit de oren hangen naar de wil van adverteerders. Strenge redactiestatuten beschermen de persvrijheid. Een adverteerder heeft niets te zeggen over de inhoud van de krant. Luister ook | Stuk Tot Google kwam. Google weigert de Telegraaf nog wat advertenties toe te werpen omdat ze zich niet kunnen vinden in de publicaties van de krant. Stukjes over IS bruiden en zo zijn tegen het beleid van de Amerikanen. Ophef blijft uit. De persvrijheid brokkelt af, maar de stilte is oorverdovend. Het kan niet zo zijn dat de regering toekijkt hoe krantenredacties worden beknot terwijl de miljoenen die wij als belastingbetaler ophoesten voor de programmas waar Rutte zo aan hecht, worden verkwanseld alsof het water is. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nederlanders keken 156 minuten per dag naar lineaire televisie, net zo lang als in 2018, maar daar bovenop kwamen nog de uren dat u zat te Netflixen of anderszins on demand zat te koekeloeren. Waar haalt u de tijd vandaan? Heeft u geen smartwatch die u elke dag opjaagt om minimaal 10.000 stappen te zetten en acht uur te slapen? Heeft u geen podcasts te luisteren? Boeken te lezen, een krant desnoods? Maar vooral vraag ik u af: wat levert het opofferen van drie kostbare levensuren per dag u op? Stel dat die Landrover eigenaren gelijk hebben met de stickers op de achterkant van hun Defender: one life live it. Stel dat u echt maar een leven heeft, is dit dan hoe u het door wilt brengen? Een vijfde deel van uw leven, exclusief de tijd dat u slaapt, semi-hersendood naar de tv staren? U had kunnen promoveren, leren saxofoon spelen, een sixpack kweken, twee talen onder de knie krijgen! Luister ook | Column Marianne Zwagerman: Kijkquotum In het FD riep de Zwitserse schrijver Rolf Dobelli ons op om te stoppen met het consumeren van nieuws. Hij stopte tien jaar geleden en heeft sindsdien niets gemist. Het volgen van zijn nieuwsdieet zou beter zijn voor de gezondheid want nieuws is verslavend, kost tijd en je hebt er niks aan. Hij vindt overigens met nadruk niet dat we onderzoeks- en achtergrondjournalistiek zouden moeten ontwijken. Daarvoor moeten we juist tijd inruimen. Ik steun zijn pleidooi van harte. Luister ook | Column Marianne Zwagerman: Stuk In de voet geschoten Pleur om te beginnen die tv de deur uit. Lees hoe echte oorlogen ontstonden, in plaats van kijken naar de volgende match in een oninteressante talkshowoorlog. Het enige nuttige van die hele oorlog is dat de NPO zich zo heerlijk in de voet heeft geschoten. Jaren moesten we horen dat Matthijs en Jeroen meer verdienden dan de minister-president, want hun talent was zo enorm uniek. Nu blijkt het hele B-elftal - inclusief wat afgedankte veteranen - ook de Champions League te kunnen winnen Op1. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik dacht dat het een kantelpunt zou zijn. Dat de schok niet na een week voorbij zou zijn. Dat het een streep in het zand zou zijn, tot hier en niet verder. Wij bepalen de grenzen aan onze vrijheid, niet jullie. Wij zullen bespotten tot júllie erbij neervallen, niet wij. Was het maar waar. Nep-bomgordels De satire is nog nooit zo fragiel geweest. Die wordt van alle kanten aangevallen, zegt een van de Charlie Hebdo-overlevenden in de Volkskrant. Ze vindt vooral extreem-linkse activisten op haar pad. Mensen die een lezing op een universiteit verstoren door met nep-bomgordels de zaal in te komen omdat de sprekers ze niet aanstaan. De vrijheid van meningsuiting wordt niet alleen bedreigd door jihadisten en radicale moslims, maar ook - zeer luidruchtig - door deze identitair-linkse bewegingen die hun pijlen niet richten op geloofsgekkies of extreem-rechts maar op het gematigde midden. Luister ook | Mooiste media decennium Een vervelende eigenschap van gematigde mensen is dat ze gematigd zijn. Ze trekken geen strepen in het zand maar veren mee, steeds een beetje verder met de harde schreeuwers. Ze willen tegen beter weten in geloven dat de andere kant misschien ook waar is. Ja, de Iraanse machthebbers willen nog altijd Salman Rushdie vermoorden omdat hij een boek schreef dat ze niet aanstond, maar Donald Trump is ook best eng! Donald Trump En dus had de NOS het over een populaire architect van de groeiende invloed van Iran in het Midden-Oosten bij de duiding van de aanslag door Amerika op de staatsterrorist Soleimani. Invloed, dat is een mooi eufemisme voor terroristische overheersing van buurlanden. Er volgde zelfs een filmpje over de ontroostbare dochter van de gedode terroristenleider. Buitenhof noemde de Iraanse boef een vooraanstaande militaire leider. In De Wereld Draait zei Beatrice de Graaf dat Soleimani zélf geen terrorist was, hij richtte alleen terroristische organisaties op en stuurde terroristen aan. Nou dat valt allemaal best mee nietwaar... Luister ook | Censuurkartel Mijn verbijstering heeft al lang plaatsgemaakt voor verwondering. Als Charlie Hebdo geen kantelpunt was, wat dan wel? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Beeldschermen komen overal, zei Chriet, je kunt zien wie er voor de deur staat en wat de aanbieding bij de kruidenier is. Geld verdwijnt, er komt een pasje om mee te betalen, dat je in je tv-toestel stopt om te zien wat je saldo is. Er komen telefoons, zei Chriet 37 jaar geleden, die worden ingebouwd in je horloge en dan kun je via satelliet met iedereen op aarde contact hebben. Gelukkig kreeg hij ontzettend gelijk. Technologie gooide de wereld open en wij beleefden het mooiste media decennium ooit. Je zou bijna vergeten hoe geweldig dat is in dit decennium van de smartphone en #ophef, door alle aandacht die er de laatste tijd is voor de negatieve kanten zoals privacy schendingen, scherm-verslaving, het teveel aan meningen, het zogenaamde nepnieuws. Luister ook | Column Marianne Zwagerman: Censuurkartel Regelgeving De roep om meer en meer regelgeving wordt almaar luider. Dat is terecht en hoort bij de fase waarin we nu zijn aangeland in de digitale mediawereld. Zonder anarchie ontstaat geen innovatie. Maar uiteindelijk komt er regelgeving. De innovatie-cyclus start altijd bij technische mogelijkheden, loopt via bedrijven die het kunnen maken naar mensen die het willen gebruiken en komt onvermijdelijk uit bij overheden die zich ermee gaan bemoeien. Om te stimuleren, af te remmen of de goede kant op te sturen. Verslaafd Je kunt je bijna niet voorstellen dat we nog maar tien jaar verslaafd zijn aan onze smartphone. Dat lijkt misschien lang maar ik laat in innovatie-workshops altijd een foto zien van de eerste auto. Dat was een koets zonder paarden. Tien jaar later waren autos nog altijd koetsen zonder paarden. Innovatie gaat tegenwoordig wel veel sneller, maar we zijn echt nog maar net begonnen. En we kregen al zoveel! Sociale media De definitieve doorbraak van de podcast, van on-demand kijken en luisteren, meer dan je ooit kunt consumeren. En -nog altijd mijn favoriet- sociale media. Het mainstream narratief is dat het bagger is dat uit een riool vol haatzaaiende onderbuikroggelaars omhoog spuit. Maar ik zat vorige week in een Spaans kroegje en had een geweldig mooi gesprek, tot tranen geroerd, met een vrouw die ik niet kende en die even daarvoor op Twitter zei: zullen we een drankje doen?, toen ze zag dat ik in Valencia was. Als je alleen maar onderbuikhaat ziet, zoek dan volgend jaar eens een andere bubbel op. Gelukkig nieuw decennium!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wat zegt het over ons, ons land, de tv-kijkers, aan het einde van dit decennium? Het decennium van de boze witte man. Is dit echt hoe we 2019 af willen sluiten? Hoe we de jaren tien af willen sluiten? Met monsterkijkcijfers voor geweld? Lees ook | Rematch Rico Verhoeven en Badr Hari in 2021 Zondag waarschuwde de Denker des Vaderlands Daan Roovers in Buitenhof nog maar eens voor die boze mensen. De digitalisering van het publieke debat heeft oude machten verpulverd, constateerde Roovers. Elke burger kan nu zomaar zijn mening formuleren en dat moet een tandje minder, bepleitte ze een paar dagen eerder ook al in de Volkskrant. In dat pleidooi staat behoorlijk wat onzin. Bijvoorbeeld dat online polarisatie een verdienmodel is. Hoe haatdragender de opvatting hoe meer economische waarde, volgens de Denker. Het tegendeel is waar. Vroeger vervloog je mening boven de koffiedamp in de kantine, nu achtervolgt hij je digitaal jarenlang. Ik heb vrienden die serieuze schade opliepen aan hun business omdat hun digitaal geuite mening niet salonfähig bleek. De Denker des Vaderlands pleit voor het aan banden leggen van de sociale media platformen zodat mensen niet meer zomaar alles kunnen roeptoeteren. Mijn goede vriend Jan Bennink vroeg zich op Twitter af met welke autoriteit Roovers bij Buitenhof zat. Wie benoemt de Denker des Vaderlands eigenlijk? Dat blijkt een stichting te zijn, in het leven geroepen door Filosofie Magazine, waarvan Daan Roovers nog niet zo lang geleden de hoofdredacteur was. Dat is grappig, alsof de Marianne Zwagerman fanclub de Stichting Radiocolumnist des Vaderlands opricht en mij dan benoemt. Wat me trouwens best een goed idee lijkt. Doe maar meteen levenslang. Nou kijkt er geen hond naar Buitenhof, maar honden maken geen beleid, mensen die de Volkskrant lezen en Buitenhof kijken wel. Een motie van D66 om de macht van de tech-platformen te breken werd vorige week aangenomen in de Kamer. Nou pleit ik al jaren voor het aanpakken van Zuckerberg en zijn vrienden, maar dan wel graag op de juiste gronden. Niet omdat het censuurkartel weer een mogelijkheid ruikt om de vrije meningsuiting een tandje terug te schroeven. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Loodgieters redden meer mensenlevens dan artsen, zonder bouwvakkers kan geen arts haar werk doen. Maar zelfs linkse politici noemen praktisch getalenteerde mensen handen aan het bed of blauw op straat, want ook zij weten niet hoe ze eruitzien. Ze hebben er geen gezicht bij. Lodewijk en Diederik kwamen op school geen praktisch getalenteerde kinderen tegen. Luister ook | Column Marianne Zwagerman: Stuk Want die duwen we bij elkaar in een grauw gebouw aan de rand van een industrieterrein terwijl Lodewijk en Diederik naar het gymnasium gaan aan een gracht. Vanaf je twaalfde jaar kun je praktisch getalenteerde mensen prima ontwijken, zolang je wc niet verstopt raakt. De VARA brengt ze ook nooit in beeld want de omroep was ooit opgericht om arbeiders te verheffen, niet om ze naar elkaar te laten kijken. In plaats daarvan zijn ze zich verheven gaan voelen boven de arbeiders. Jaarsalaris De dubbeltjes en kwartjes van hun leden zijn jarenlang gebruikt om het jaarsalaris van Matthijs Rupsje van Nieuwkerk tot Nooitgenoeg aan te vullen tot een comfortabele zes ton. Maar zondag waren ze er ineens bij BNNVARA, als varkens in de modder in de stromende regen zagen we de Jongens van de Bouw zwoegen op NPO2. De enige vrouw die twee seconden in beeld kwam dweilde de pleekeet. De jongens, vaak witte mannen van middelbare leeftijd, werkten zich de knieën en ruggen kapot op een bouwplaats waar in veel te korte tijd een grote woontoren uit de grond gestampt moest worden. Luister ook | Column Marianne Zwagerman: Persveilig Waardering Is dat nou dat white privilege waar je Sylvana bij de VARA zo vaak over hoort? Voor de mensen buiten hebben we het niet aantrekkelijker gemaakt ten opzichte van vroeger, mijmerde de opzichter in de directiekeet. Het grootste deel van de Nederlanders werkt in een praktisch beroep, in omstandigheden die soms huiveringwekkend guur en zwaar zijn. Maar als we ze nooit zien, zal het nooit verbeteren. In de bouw vallen twintig doden per jaar bij ongelukken en is het suïcide-percentage hoog. Als je naar de Jongens van de Bouw kijkt is het een wonder dat het er niet meer zijn. Ik wil ze elke dag wel op tv, geef ze maar een gezicht. En waardering. En betere omstandigheden. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nu dat opgelost is kunnen we het misschien even over de inhoud hebben. Want de inhoud is stuk. Niet per se de inhoud van talkshows, want die eenzaamheidstherapie voor bejaarden vind ik al jaren overgewaardeerd. Praten hoort op de radio of in een podcast, waarom daar beeld bij moet heb ik nooit begrepen. Kijken naar pratende mensen die je niet kent doe je alleen als je volledig op elkaar en je goudvis uitgekeken bent. Geert Jan Hahn deed dat wel en twitterde: er gebeurt van alles in Nederland, in de wereld. Boeiende ontwikkelingen, op politiek, economisch en sportief vlak. Lopen items van importantie zendtijd mis nu Jamai bij Pauw zit? Van mijn belastingcenten? Luister ook | Ongezien Ja Geert Jan, dat lopen ze. Ik keek op YouTube naar een uiteenzetting van financieel journalist Arno Wellens over het technisch failliet van de Deutsche Bank en hoe dat ons mee zal trekken in een schuldencrisis zonder weerga. Met grafieken, dus beeld bij het praatje was nuttig. Arno waarschuwt al een tijd voor de Brusselse bankenunie, waarbij Nederlandse belastingbetalers moeten bloeden voor het faillissement van buitenlandse banken. De banken zijn stuk. Waarom is dit geen groot nieuws? vraagt hij zich af. Nou Arno, dat komt omdat het te moeilijk is voor tv. Het past niet in vijf minuten en er is geen lollig filmpje met een BNer bij te vinden. Het echte nieuws is stuk. Nou hoor ik u denken: het staat toch op YouTube, wat is het probleem? En dat is ook zo, wie echt geïnformeerd wil worden vindt zijn weg wel naar de Grote Themas. Kunnen wij morgen op tv kijken naar de documentaire: mijn seks is stuk. Ook heel belangrijk. Luister ook | Jeroen Pauw kritisch over Twan Huys en producent Blue Circle Maar zoals Geert Jan al zei: waarom zien we de items van importantie niet op tv? Bij de Golden Globes, de belangrijkste tv-prijzen in Amerika, gaan dit jaar 55 van de 55 nominaties naar Netflix en de andere on-demand aanbieders. En 0 naar lineaire tv. De lineaire tv is stuk. In elk geval voor entertainment, dus alle ruimte voor inhoud. Daarom ben ik blij dat Pauw volgend jaar naar buiten gaat, waar de echte mensen zijn. Waar de inhoud is. Want Pauw hoeft nog niet stuk. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Luister ook | Uitgekotst Nederland De vorige moslimomroep ging in 2010 failliet na een hoop gedoe en een frauderende directeur die zijn zakken vulde met tonnen kick-backs en steekpenningen. Overigens ben ik er al jaren van overtuigd dat dit soort geldstromen op meer plekken door het Mediapark meanderen, maar de moslimbaas was zo stom om gepakt te worden. Een slachtoffer van etnisch profileren? Of het zoveelste voorbeeld van het onvermogen van moslims om zich een beetje effectief te organiseren? Luister terug | Rutger Groot Wassink en Arnold Karskens hebben een heftige discussie (16:34) Na het boerkaverbod zouden ze burgerwachten vormen om hun bedekte zusters te beschermen in het openbare leven. Telegraaf verslaggever Silvan Schoonhoven infiltreerde in een WhatsApp groep waar de broeders dat met elkaar gingen regelen en schreef er een hilarische column over. Middenin een verhitte discussie met honderden appberichten zonder oplossing werd er ineens een VW Polo te koop aangeboden en een naaktfoto van een vrouw gepost. Burgerwacht De burgerwacht kwam er nooit en een van initiatiefnemers verzuchtte: waarom kunnen wij moslims nooit iets goed organiseren, zoals de joden dat doen. Ongehoord Nederland lijkt probleemloos op de benodigde 50.000 leden af te steven, van de nieuwe moslimomroep kan ik niet eens een site of Facebookpagina vinden. Zo blijven zij de echte ongehoorden in Hilversum, samen met nog een bevolkingsgroep die zich nooit in de kijker weet te spelen: de vrouw. Maar een op de drie mensen die aan het woord komt in een Nederlands nieuws- of actualiteitenprogramma is vrouw. Bij sportprogrammas is het aandeel vrouwen zelfs maar 3 procent! Vooral in de rol van deskundige of correspondent moet je vrouwen met een lampje zoeken. Bij de NPO komen sinds 2015 steeds MINDER vrouwen in beeld en de publieken scoren beduidend slechter dan RTL en SBS. Het kan niet zo zijn dat de regering wel een vrouwenquotum door de strot van het bedrijfsleven duwt maar niet geregeld krijgt dat de staatsruifvreters in Hilversum een acceptabel percentage vrouwen in beeld laten. Voordat Slob nog meer -al dan niet ongehoorde- mannen toelaat tot de NPO kan hij beter eerst even regelen dat de vrouwen worden gezien. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op de ochtend van het Kamerdebat riep Thierry Baudet zijn achterban in een filmpje zelfs op lid te worden van een publieke omroep! Het zijn verwarrende tijden voor de rechts-borealen. De omroep waarover Baudet maar ook Geert Wilders zo enthousiast is dat ze hun kiezers manen vooral lid te worden en zo bij te dragen aan een door hen verafschuwd instituut, moet de NPO rechtser maken. Dat is inderdaad hoognodig. Het is alweer tien jaar geleden (!) dat PowNed en WNL om dezelfde reden zijn opgericht, maar die liepen vast in hun eigen hebzucht (PowNed) en het Hilversumse vergadermoeras (WNL) waarin alles wordt afgevlakt naar middelmatige correctheid. De nieuwe omroep-in-oprichting krijgt de geniale naam Ongehoord Nederland. Een naam met misschien wel drie lagen erin; het is van GeenStijlsiaanse spitsvondigheid. Opvallend is dat de oprichters helemaal niet zo ongehoord waren. Arnold Karskens deed decennialang verslag in allerlei media over misstanden in de wereld. Joost Niemöller was tot een paar jaar terug nog te horen op Radio 1 en te lezen in gerespecteerde media. Ze zijn niet ongehoord, maar uitgekotst. Karskens en Niemöller pleegden professionele zelfmoord door kritisch te berichten over migratie, asielbeleid en rassenverschillen. Dan verdwijn je uit de rolodexen op de Hilversumse redacties. Nog niet zo lang geleden was er ook hier bij BNR een minirel omdat Niemöller op de gastenlijst van een programma bleek te staan. Ik twijfel of het uitgekotst zijn (en de bijbehorende rancune) een grotere drijfveer achter de omroep is dan oprechte interesse in de stem van de ongehoorden in Nederland. Als niet-gehoorde partijen toch ruim twintig Kamerzetels weten te veroveren dan dringt het geluid ergens door, ook zonder een echt pluriforme publieke omroep. In een flinterdunne aflevering van Medialogica werd Niemöller zondag nog de meest invloedrijke twitteraar uit het alternatief rechtse kamp genoemd. Die invloed lijkt de ledenwerving voor de nieuwe omroep in elk geval een vliegende start te geven. Zo lang er nog 800 miljoen euro te verdelen valt in Hilversum kan je het niemand kwalijk nemen daar wat van mee te willen grazen. Zeker als je uitgekotst bent. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zelfs die Niet Te Hebben Hemeltergend Domme Promofimpjes van Klaas Dijkhoff schoten voorbij in een TikTok versie. We kunnen er niet meer omheen, ook volwassenen hebben het Chinese filmpjesplatform ontdekt. Net nu Disney+ de aanval op Netflix opende, Apple ons een streamingabonnement aan wil smeren en Amazon dan toch ook eindelijk de pijlen op ons kleine landje richt. Dat landje waar Netflix meer dan drie miljoen abonnees heeft en op weg is naar 400 miljoen euro omzet. Joop Daalmeijer, ooit belangrijk bij de NPO en nu nog media-influisteraar bij het ministerie van OCW vindt dat zorgelijk. Wie geen Nederlandse media meer consumeert raakt cultureel steeds verder op afstand, betoogt Daalmeijer in De Telegraaf. Mensen die denken dat we in Nederland ook een juryrechtspraak hebben bijvoorbeeld, omdat hun wereldbeeld is gebaseerd op Amerikaanse films en series. Maar je kunt geen muur om Nederland bouwen waar Amerikaanse of Chinese videoproducties niet doorheen komen. En je kunt moeilijk een verplicht kijkquotum instellen. Dus moet de Nederlandse mediasector een front vormen. Minister Slob bracht ze allemaal aan tafel en formuleerde een samenwerkingsagenda. Maar ik zag NOS-directeur Gerard Timmer in een groot interview de bal alvast vooruitschieten zijn eigen kant op. Hij wil best een beetje samenwerken met uitgevers maar dan moeten zij hun akelige lobby tegen de marktverstoring door de NOS stopzetten. Omroep PowNed sleept de eigen NPO voor de rechter omdat ze zelf programmas uit willen zenden op YouTube. Vanuit de kromme redenering dat programmas die worden gemaakt met publiek geld zo breed mogelijk moeten worden verspreid. Dat is de wereld op zijn kop. PowNed is toegelaten tot het publieke bestel om een nieuw publiek daarheen te lokken. Directeur Dominique Weesie meent het beter te weten omdat hij als oprichter van GeenStijl en Dumpert iets weet van internet'. Dat zal best, maar als oprichter van GeenStijl vrat hij niet uit de belastingruif. Stap dan uit het bestel en wordt de volgende Kwebbelkop of Nikkie de Jager. Of pak de gegarandeerde poen en vecht mee tegen de buitenlandse indringers. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vreugde was ook alleen maar op zijn plaats als ze was afgetreden wegens haar aperte leugens in de Kamer en in talkshows over de desinformatie die door statelijke actoren zou worden verspreid om de Nederlandse maatschappij en politiek te destabiliseren. Bovendien blijkt haar koppositie in de media-beschadig-karavaan al overgenomen door partijgenoot Sigrid Kaag. In de week waarin de campagne #Persveilig werd gelanceerd om aandacht te vragen voor de toenemende onveiligheid van journalisten en andere mediamakers in Nederland, vond mevrouw Kaag het nodig om nog wat olie op het vuur te gooien. Want media zijn in Nederland niet te vertrouwen, zei ze op het partijcongres van D66. Ze sprak daar in het Arabisch een groep Syriërs toe die ze op het hart drukte vooral niet te geloven wat ze hier in de media lezen. Als je het onder Assad hebt overleefd, kun je Nederlanders ook wel aan, voegde ze er nog aan toe. Denkt u dat u bijdraagt aan de veiligheid van journalisten door ze af te doen als onbetrouwbare doorgeefluiken en ons op een lijn te zetten met een gruwelijke dictator die een groot deel van zijn eigen bevolking heeft uitgemoord, mevrouw Kaag? Denkt u dat het helpt als u, terwijl uw partij zich inspant voor het terughalen van jihadistentuig uit Syrië, in taal die zij begrijpen zegt dat Nederlandse media leugenachtig en Nederlanders gevaarlijk zijn? U vertegenwoordigt Nederland op handelsmissies. U bent samen met ondernemers op pad om ons land op de kaart te zetten in het buitenland. Denkt u dat het helpt, mevrouw Kaag, als buitenlandse ondernemers uw filmpje zien op internet, waarin u zegt dat Assad overleven een goede oefening is voor een leven in Nederland? U heeft net voor een paar ton het vrolijke tulpje uit het logo laten slopen waarmee Nederland in het buitenland gepromoot moet worden. Is dit wat u ervoor in de plaats bracht? Een land waar journalisten niet serieus te nemen zijn en waar media aan de leiband lopen van politici waarmee u het niet eens bent? Het is dat de lange tenen ziekte die in Nederland epidemische vormen aanneemt aan mij voorbijging, anders deed ik aangifte tegen u wegens groepsbelediging en opruiing. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De herwonnen goodwill bij politici die de macht van de tech-platformen willen breken is voor Twitter waarschijnlijk hoger dan de omzet die ze verliezen door deze maatregel. Twitteroprichter @Jack Dorsey maakte extra goede sier toen hij bij de aankondiging terugsneerde naar Zuckerberg dat Twitter niet langer politieke leugens verspreidt tegen betaling, een belofte die Zuckerberg niet wilde doen in het Amerikaanse congres. En Jack snapt hoe het werkt: aandacht is net liefde, je moet het verdienen niet kopen. Nou heb ik bij Donald Trump altijd het vermoeden dat hij zijn liefjes koopt, maar hoe je aandacht moet verdienen op Twitter begrijpt hij als geen ander. Meer nog dan liefde is twitteren een eerste levensbehoefte voor Trump. He needs to tweet like we need to eat, zegt zijn adviseur Kellyanne Conway. The New York Times maakte een analyse van het twittergedrag van de president. The Donald blijkt steeds fanatieker te twitteren, hij stuurde in oktober maar liefst 271 tweets in een week. Dat red ik niet eens en ik houd van Twitter alsof ik het zelf baarde. De helft van zijn tweets gebruikt Trump om zijn vijanden aan te vallen. Zijn berichten zijn vooral venijnig als hij nog of alweer in bed ligt, wat mijn vermoeden bevestigt dat twitteren hoger op zijn prioriteitenlijstje staat dan liefde. Behalve liefde voor zichzelf, want hij prijst zichzelf meer dan ieder ander in zijn tweets. Trump heeft het presidentschap opnieuw uitgevonden door zijn social mediagedrag. Hij ontketent (handels)oorlogen en ontslaat medewerkers per tweet en gebruikt zijn 66 miljoen volgers als zijn live focusgroep. Daar zijn ze bij de VVD ook dol op, focusgroepen. En wellicht voorsorterend op de advertentiestop zijn ze begonnen met het verspreiden van hemeltergend infantiele korte filmpjes op Twitter. Vloggende Kamerleden die schichtig hun iPhone aanstaren terwijl ze ingestudeerde tekstjes oplepelen, het is Niet Te Doen. Het hele Witte Huis heeft op alle mogelijke manieren geprobeerd het twittergedrag van de president onder controle te krijgen. Kansloos. Zijn authenticiteit is zijn kracht. Alles wat Trump goed doet, doet de VVD fout. Op Twitter althans, over de rest mag u zelf een mening vormen, daar heeft u mij niet voor nodig. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tegenover Ocasio-Cortez kon Zuckerberg niet anders dan toegeven dat je op Facebook nog altijd met leugens kunt adverteren. Geen groot geheim, want onze eigen mediamagnaat John de Mol stond gisteren weer in de rechtbank tegenover de advocaten van Zuckerberg omdat die het toelaat dat oplichters de Mols foto gebruiken om bezoekers geld uit de zak te kloppen. Thomson had een ander appeltje met Zuckerberg te schillen. Als de baas van het mediabedrijf van de familie Murdoch voert hij al jaren een luidruchtige oorlog tegen Facebook. Hij noemde de blauwe like-duim van Facebook een middelvinger, minachtend opgestoken naar content makers. Hij laakt de complaint compliance van deze onbetrouwbare content jattende club die pas inbindt als de druk van de buitenwereld te groot wordt. Hij noemde Facebook al eens een dystopie, een stinkende door trollen overwoekerde achterbuurt, waar je als adverteerder niets te zoeken hebt. Een plek voor neppers en oplichters. Geen omgeving dus waar Newscorp zijn journalistieke producties van The Wall Street Journal of The Times zou willen terugvinden. Maar dat gaat nu wel gebeuren. Er was geen vuurwerk vrijdag tijdens het gesprek tussen Zuckerberg en Thomson. Het was bijna tenenkrommend hoe de heren elkaars hielen likten en zich uitputten in wederzijdse complimenten. Want Thomson denkt dat hij namens de journalistiek de strijd met The Zuck heeft gewonnen nu Facebook zijn bedrijf en andere nieuwsbedrijven eindelijk gaat betalen voor content. En niet een beetje hapsnap in een pilot of achteraf per verkocht artikeltje zoals Blendle dat doet; nee, dikke vette jarenlange licentieovereenkomsten. Daarmee kan Facebook de tab Facebook Nieuws gaan vullen die een plek moet krijgen naast de eerder geïntroduceerde Ebay-killer marketplace. Zelfs nieuwsartikelen die op de site van de kranten zelf achter de betaalmuur staan komen zo ter beschikking van de Facebook bezoekers. De licentie-inkomsten zijn zeer welkom voor het noodlijdende deel van de journalistiek. Maar dit is vooral een overwinning voor Facebook. De pr-waarde is enorm, dat betaalt zich vast ook uit in beurswaarde. En ze krijgen een plek in het businessmodel van nieuws. Daar rookt Murdoch ze nooit meer uit. Wie zaken wil doen in een achterbuurt loopt nu eenmaal tegen ratten aan. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen minister Ollongren dit voorjaar de campagne tegen nepnieuws lanceerde wist ze al dat er helemaal geen nepnieuws is waartegen Nederlanders beschermd moeten worden. Ze liet het nog wel onderzoeken door de UvA en publiceerde vrijdag stilletjes, na de start van het reces, een 205 paginas dik rapport waarvan de conclusie helder is: Geen buitenlandse desinformatiecampagne of nep-actiegroepen gevonden. Er is in Nederland geen sprake van de opkomst van namaak-nieuwsorganisaties en nepnieuws en desinformatie is nauwelijks te vinden. Je zou denken: een stevig functioneringsgesprek met de minister die daarna haar excuses aanbiedt voor het ten onrechte veroorzaken van maatschappelijke onrust en het verkwanselen van belastinggeld. Maar nee, de karavaan trekt voort. Het was blijkbaar nog niet genoeg vorige week: het leger inzetten om hardwerkende ondernemende Nederlanders weg te houden van het Binnenhof op de dag dat de oppositieleider voor de rechter stond voor het uitdragen van zijn politieke overtuiging. Nee, ook de media die hardwerkende ondernemende Nederlanders consumeren moeten verder gedemoniseerd worden. De sociale media waarop hardwerkende ondernemende Nederlanders met elkaar in contact komen om af te spreken wanneer ze de trekker starten om naar Den Haag te rijden, moeten kapot. Want er is weliswaar geen nepnieuws maar wel tendentieus nieuws, junknieuws, sensationalistische berichtgeving, zo waarschuwen de wetenschappers. En, u raadt het al, dat speelt zich vooral allemaal af aan de rechterzijde van het politieke spectrum. Althans wat volgens de definitie van de UvA onderzoekers rechts is, want de extreemlinkse haatsite Joop.nl -die via een omweg ook al met ons belastinggeld is gefinancierd- wordt in het rapport mainstream genoemd. In zon context zou zelfs BNR kneiterrechts zijn. Een strijd van de regering tegen nepnieuws was al zeer discutabel maar als het Ollongren-front nu oprukt richting tendentieus nieuws belanden we helemaal aan de andere kant van het ravijn. Tendentieus junknieuws is een waardeoordeel, geen maatschappelijk gevaar dat bestreden moet worden. We zijn nu wel gewaarschuwd hoe Ollongren ons, ons nieuws, onze levenswijze, onze interesses, ons werk, onze sociale media ziet: als junk.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik had nu liever een andere hoofdredacteur zien vertrekken: ik wens Marcel Gelauff van de NOS een mooie en langdurige carrière in Vlagtwedde of zon ander spookdorp waar de huizen leegstaan, zelfs in deze tijden van bizarre woningnood. Een plek waar hij weinig schade aan kan richten. Onder zijn verantwoordelijkheid verscheen zaterdag een artikel op de NOS-site met de kop: Nederlanders met familie in IS-kampen hoopvol door Turkse inval. Alsof het hier om helden gaat in plaats van smerige oorlogsmisdadigers die meevochten in meest sadistisch oorlog van de recente geschiedenis. Mannen en vrouwen die we al nooit in Nederland hadden moeten hebben, laat staan dat we ze terug willen. Het afvalputje van de mensheid noemt journalist Harald Doornbos dit geradicaliseerde sadistentuig. En Harald heeft wél recht van spreken, want hij was de afgelopen week weer middenin het Syrische oorlogsgebied. Terwijl Gelauff in het acht uur journaal beelden uitzond van de Syrische staatstelevisie (!) voorzien van een obligaat commentaartje door de correspondent in het veilige Turkije, stond Doornbos met zijn neus bovenop de luchtaanvallen tussen de Koerden. Hij twitterde aan de lopende band fotos en filmpjes vanuit het Koerdische gebied terwijl het door Turkse en Syrische soldaten onder voet werd gelopen. Daarbij ontsnapten honderden IS-jihadisten waaronder ook Europees gajes. De zwaarste misdadigers waarover Doornbos eerder van Syriërs hoorde dat vooral IS'ers uit buitenland het wreedst en gewelddadigst waren, totale criminelen, psychopaten. Om ze in de toekomst makkelijker te vervolgen is er nu een wet die uitreizen naar terroristisch gebied strafbaar maakt. Die wet maakt het alleen ook voor journalisten moeilijker en nog gevaarlijker om hun werk daar te doen. De minister van Justitie moet hen voortaan toestemming geven om naar de oorlog af te reizen. Journalisten die nu in Syrië zijn twitteren fotos van de Toyota Pick-ups die de Nederlandse regering beschikbaar stelde aan Syrische strijders die ze gebruiken voor oorlogsmisdaden. Alleen door maandenlang vasthoudend speurwerk van journalisten Milena Holdert en Ghassan Dahhan weten wij dat ons belastinggeld voor mensenrechtenschendingen wordt gebruikt. Benieuwd hoe scheutig Grapperhaus wordt met de vergunningen voor journalisten. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Want kinderen met grote steekwapens op zak zijn het nieuwe normaal in Amsterdam, zei politiechef Frank Paauw laatst bij AT5. Geïnspireerd door agressieve videoclips waarin kansarme mannen verborgen achter maskers of sjaals stoere taal uitslaan. Het zou lachwekkend zijn als het niet al tot dodelijke slachtoffers had geleid in Amsterdam, net als in Londen en grote Amerikaanse steden. Drillmuziek wordt deze sound of violence genoemd. In Londen laat de politie de clips van YouTube verwijderen, in de hoop de epidemie van doodgestoken jongeren te stoppen. De rappers zien de videos niet als de oorzaak van de moorden maar als een uitlaatklep. Ze laten zien wat zij elke dag meemaken op straat. Politiechef Paauw ziet dat ook: de straatcultuur is aan het veranderen. Komt dat door de videos of weten wij pas wat er in de gettos gebeurt dankzij de clips op YouTube? Het duivelse media-dilemma. Toon je de werkelijkheid, ongeacht de consequenties of laat je stukjes werkelijkheid weg en werk je zo mee aan het creëren van het beeld van een niet bestaande maatschappij. Albert Heijn koos in zijn nieuwe campagne moedig voor de eerste route. Ilse, de opvolgster van de sukkelige supermarktmanager Harry Piekema, is in de spotjes het akelig realistische product van het mutsenparadijs. Je ziet haar keihard op een burn-out afstevenen terwijl ze probeert haar werk om haar privéleven heen te organiseren. Met een man die niks nuttigs bijdraagt en het verschonen van het hamsterhok en het bereiden van uitgebreide maaltijden aan zijn vrouw overlaat. Die ook nog eens naar yogales wil en er voor haar moeder moet zijn. Precies de reden dat Nederlandse vrouwen de echte top nauwelijks halen en vastlopen in supermarktbaantjes. Dat weet Marit van Egmond, de CEO van Albert Heijn heel goed. Een vrouw die haar privéleven niet uitvent maar zich op haar werk concentreert. Google maar eens, nergens geleuter over een eventuele man of kinderen. Zoals de CEO van KLM en ABN Amro ons ook niet vermoeien met hun huiselijke beslommeringen. Liever zag ik carrièrevrouw Marit in de campagne, maar het mutsenparadijs van Ilse is de realiteit. Het getto van de middenklasse. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Negenduizend. Een documentaire over de doorverkoopindustrie van kleding die wij in de kledingcontainers gooien in de gedachte dat een dakloze of een kind in een arm land er nog wat aan heeft, trok 33.000 kijkers. Afrika-journalist Joost Bastmeijer, die de makers volgde in Kenia, riep op Twitter vertwijfeld uit: hoe kan het dat een goed gelukte docu, gemaakt voor een jong publiek op zondagavond half twaalf wordt uitgezonden?! Wie zit er dan nog naar NPO3 te kijken? Nou niemand, er kijkt namelijk structureel vrijwel niemand naar NPO3. De jonge mensen voor wie de programmas bedoeld zijn zitten nooit voor de tv. De enige reden dat ze op NPO3 worden uitgezonden is dat er alleen fatsoenlijk budget wordt vrijgemaakt voor tv-producties, de potjes voor web-tv zijn schraal. We houden een hele zender zonder kijkers in de lucht om via een U-bocht dure web-tv te maken. Toch zijn er nog altijd Kamerleden die vast willen houden aan de zender, zoals Lisa Westerveld. Ze schreef in het AD dat Minister Slob jongeren wegjaagt als hij NPO3 ombouwt tot een bejaarde regiozender. Onzin, de jongeren zijn al weg, je kunt ze hooguit terughalen. Door makers de ruimte te geven om, publiek gefinancierd als het niet anders kan, relevante video te produceren. Je zou willen dat Thierry Baudet dat aan het regelen was nu hij al twee jaar in de Kamer zit met het saneren van de NPO als belangrijk speerpunt. Maar nee, Thierry heeft zijn innerlijke Floortje Dessing vrijgelaten. We hebben kunnen genieten van de eerste aflevering van een door Baudet gepresenteerd web-tv-programma. Zo kwam het ware aapje van zijn NPO-frustratie alsnog gierend uit de mouw. Thierry wil eigenlijk de presentator van Andere Tijden zijn. Maar we betalen je om politiek te bedrijven, Baudet. Niet om van ons belastinggeld de geschiedenisleraar uit te hangen voor een camera. Als dat is wat je wilt: bel Arie Slob, die heeft voldoende vacatures openstaan in het onderwijs.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gesteund door slechts 5.000 mensen zit ze wel in de Amsterdamse gemeenteraad. Afgemeten aan de media-aandacht zou je denken dat het omgekeerde waar was. Wij belastingbetalers, pompen elk jaar een miljard euro in publieke media, maar het lukt ze niet om media te maken die een afspiegeling zijn van de politieke kleur en denkbeelden van de bevolking. Gelukkig is er de markt, als de markt werkt zou er geen probleem moeten zijn. Bedrijven moeten de gaten dichtlopen die door marktverstorende subsidiesponsen ontstaan. Ik was blij met de aankondiging dat schrijver Joost Niemöller zou aanschuiven in BNRs Big Five. Niemöller is volgens Geert Wilders 'een van de weinigen in intellectueel en journalistiek Nederland die wakker is en het taboe niet mijdt.' Ik vind Niemöller onmisbaar op Twitter, hij begrijpt de PVV-stemmers en weet nuchter en vrij feitelijk, met argumenten en ondersteunende nieuwsberichten, onder woorden te brengen wat zij vinden. Een prima kandidaat dus voor BNRs Big Five, in de week dat het over de Nederlandse identiteit ging. Dat programma is in zichzelf al een voorbeeld van het dichten van een publiek gat. De publieke nieuwszender gaat gebukt onder een monsterlijke formatziekte waardoor je ook op doordeweekse dagen overdag naar sportgeleuter moet luisteren, als er helemaal geen sportnieuws is. In de programmas die bedoeld zijn voor hardcore nieuws worden plaatjes gedraaid, een gruwel. Tijd voor een goed gesprek dat langer mag duren is er alleen op uren dat bejaarden wakker liggen en nog maar een paar harde zwoegers zoals vrachtwagenchauffeurs aan het werk zijn. Terwijl wij houden van goede gesprekken, vijf miljoen Nederlanders luisteren naar podcasts, bovenop alle radioprogrammas die we bleven volgen. De opzet om in Big Five elke dag een ander aan het woord te laten over hetzelfde thema belooft bovendien de evenwichtigheid die je vaak mist in media. Verdieping en verschillende meningen, daar worden we wijzer van. Maar Niemöller werd op het laatste moment afgebeld door BNR. Vanwege hoogoplopende emoties op de redactie, was de verklaring. In zijn plaats kwam filmmaker Eddy Terstall en dat werd een geweldig mooi gesprek. Ik was het eens met elk woord dat hij uitsprak. Maar je leert misschien wel het meest van mensen waarmee je het oneens bent. Laat ze maar horen, BNR.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het echte feest begint morgen bij de algemene politieke beschouwingen. Als politieke junkie hoef je niets te missen met de live audio- en videostreams die je ook nog kunt downloaden of verrijkt met data over sprekers en zo kunt terugzien en -luisteren. De verworvenheden van moderne media, je kunt ze niet vaak genoeg bejubelen. We hebben geen verslaggevers meer nodig, we kunnen zelf zien wat er gebeurt. Een noodzaak als je de politiek echt wilt volgen want journalisten in Den Haag zijn een soort gesjeesde sportverslaggevers; meer aandacht voor het spelletje dan voor de inhoud. Halfdove verslaggevers want bij debatten die ik volg heb ik vaak het gevoel dat ik bij een andere wedstrijd zat als ik hun samenvatting hoor of zie. Ik zal Frits Wester dan ook niet missen vandaag. RTL Nieuws heeft hem op de strafbank gezet -of naar een afkickkliniek gestuurd, daarover zijn de geruchten niet eenduidig- nadat hij vorige week starnakel de uitzending in kwam om te vertellen over het proces tegen Geert Wilders. Een klap in het gezicht van zijn nijvere collegas op de redactie. Zit je maandenlang te wroeten, WOB-ben en graven, gooit een ogenschijnlijke dronkenlap even je verhaal te grabbel. Oppergraafmol Pieter Klein gaat er formeel niet meer over sinds hij zijn functie als adjunct-hoofdredacteur bij RTL inleverde om zelf weer tegels te lichten. Maar ik kan me zo voorstellen dat hij een van zijn beruchte woede-uitbarstingen had toen Wester half lallend met dubbele tong zijn scoops over geheime mails stond te verprutsen. Dat juist Pieter zich als een pitbull in het Wilders proces vastbeet siert hem. In 2014 schreef hij namens de redactie van RTL Nieuws nog een open brief aan Wilders. Hoe een rechter er eventueel uiteindelijk ook over oordeelt: je zaait haat en je discrimineert schreef Klein. Misselijkmakend, Juden raus. Hitler. Herinneringen aan deportatie, oordeelde hij. Maar hij beloofde ook: We proberen zo evenwichtig mogelijk verslag te doen en je blijft welkom voor onze camera. Klein deed wel iets meer dan dat, weten we nu. Nuchtere waakhonden, die hebben we nodig in onze democratie.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze zien hun Hearstlab als een kas waarin ze de nieuwe bedrijfjes opkweken, niet alleen met geld maar ook met huisvesting, kennis en kunde. De ondernemers mogen een plekje uitzoeken in de indrukwekkende Hearst Tower in Manhattan en een beroep doen op Hearst medewerkers, bijvoorbeeld van legal, webtechnologie en business-development. Die geïnvesteerde tijd betaalt zich, naast de verwachte waardevermeerdering van de startups, ook weer uit omdat de Hearst mensen zo een soort innovatie praktijk-MBA doen in de startup hub. Het is bekende kost in grote bedrijven, zon innovatiespeeltuintje. Bijzonder is dat bij Hearst alleen vrouwelijke ondernemers welkom zijn in de kweekkas. En daarom is het goed nieuws dat de Nederlandse tak van het mediabedrijf, waar bladen als Elle, Vogue, JAN en Quote worden uitgegeven, het lab nu ook in Mutsenparadijs Nederland uitrolt. Want in ons land ben je als vrouwelijke opstarter volkomen kansloos als je geld bij investeerders op wilt halen. Maar 1,6 procent van de gefinancierde startups heeft een vrouwelijke oprichter, bleek vorig jaar. Een schokkende en afschuwelijke waarheid. Ik ben altijd de eerste om vrouwen aan te spreken op hun eigen verantwoordelijkheid om door het niet bestaande glazen plafond te breken en de niet bestaande loonkloof tussen mannen en vrouwen te dichten door nuttiger opleidingen te doen, meer uren te maken en brutaler te onderhandelen. Maar als meer dan 98 procent van de financiering naar mannen gaat is er bij investeringsfondsen serieus wat aan de hand. Dat besef dringt al wel een beetje door want er werden de laatste maanden meer initiatieven uitgerold om de gender investment gap te dichten. Een tuintje voor vrouwelijke kasplantjes bij een groot mediabedrijf doet mogelijk iets goeds voor de beeldvorming als de redacties ook wat nieuwsgierigheid op kunnen brengen voor het vrouwelijke ondernemerschap. Hearst gaf in Nederland ooit het magazine RED uit, dat in een goede maand het gebruikelijke gemuts van een vrouwenblad nog weleens oversteeg. Met mode voor naar je werk in plaats van een de top vijf van mascaras die waterproof zijn bij een jankfilm. Ik hoop op een revival in de vrouwenplantjeskas. See omnystudio.com/listener for privacy information.

En toen dit weekend normale mensen de hele dag in hun opblaas-eenhoorn op het water dobberden speurde hij supermarkten af naar pepernoten. Hij vond ze ook nog zodat hij zielsgelukkig klaar zat voor de start van het nieuwe tv-seizoen gisteravond. Want zijn belangrijkste motivatie om de zomer te haten: de mensen plakken en stinken en er is niks op tv. Nou zal ik mensen wier leven om tv kijken draait nooit begrijpen, maar ik snap de opwinding van nu een beetje want het wordt spannend dit seizoen. Heeft John de Mol eindelijk het lek boven voor zijn kwakkelende zenders na een zomer nadenken en schaven? Na het programmeren van talloze flops uit zijn eigen koker vertrouwt hij de vooravond van SBS6 nu toe aan afdankertjes van de publieke omroep. Lingo en Man Bijt Hond zijn uit de kliko gevist waar ze al een paar jaar lagen te rotten. De makers van Man Bijt Hond hebben er vertrouwen in zeggen ze in de Volkskrant want meer dan ooit is er behoefte aan een magazine dat gewone mensen een gezicht geeft. De hardwerkende Nederlanders, de mensen die je nooit op tv ziet. Nou herken ik deze behoefte wel maar de vraag is of je dat moet doen met een programma waar de kijkcijferglans al jaren vanaf was. Nostalgie beklijft meestal niet. Denk maar eens aan alle vergeten vriendschappen die weer even leken op te laaien toen mensen elkaar na jaren massaal via Facebook weer terugvonden. Mensen willen verder, niet terug, al voelt dat in eerste instantie even comfortabel. Ongeacht de uitkomst is het wat treurig dat John de Mol naar opgewarmde tv-liflafjes voor oude mensen grijpt. Twee jaar geleden zei hij nog dat niet de Nederlandse tv-zenders maar Facebook en Google zijn concurrenten zijn. E-commerce, big-data, gaming, alles zou hij in de strijd tegen Mark Zuckerberg gooien. We zien er nog weinig van. Zijn state-of-the-art nieuwsorganisatie wordt ook al steeds uitgesteld, nu weer naar ergens volgend jaar. De toekomst bouwt de Mol nu met gebruikte afgesleten stenen. Ben benieuwd of die de kerst halen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het was ruim twee jaar geleden dat de Telegraaf weer eens het gesprek van de dag bepaalde waar dat vroeger soms dagelijkse, maar zeker wekelijkse kost was. En dan ook nog zon heerlijke valse wederopstanding. Ouderwets van windkracht nul in een vingerhoedje een storm over het Noordzeekanaal weten te maken. Een redacteur van Vrij Nederland zei eens: De Telegraaf is niet de enige krant die perscampagnes ontketent, maar wel de enige die dat doet met hysterische wraakzucht. #Woonbootgate was er een uit het boekje. Het lijkt weleens uit ons collectieve geheugen gewist dat het geen lieverdjes zijn in dat GroenLinkse Jesse-knuffelclubje. Bij de Telegraaf weten ze dat nog wel. Ze beten zich ooit vast in het criminele RaRa-verleden van Wijnand Duyvendak en zijn huidige rol op het podium naast Jesse Klaver doet ze bij de krant knarsetanden. Dan heb je niet meer dan een oude boot een luchtdrukpistool nodig om de wraakzucht aan te wakkeren. Het was smullen voor de Telegraafliefhebber. Alleen zijn er daar steeds minder van. Juist toen de Boze Burger eindelijk een podium kreeg wist de enige krant die de hardwerkende Nederlanders altijd begreep en een stem gaf niet te profiteren. Niet langer de grootste krant van Nederland, niet in print en niet op internet. Ik spelde de Telegraaf deze week met hernieuwde interesse. Maar de wederopstanding bleef beperkt tot woensdag. Henk en Ingrid zijn allang naar Facebook vertrokken maar De Telegraaf schrijft nog steeds een krant voor ze vol, die ze niet meer kopen. Terwijl er een enorm gapend gat op rechts ligt. Op weldenkend fatsoenlijk rechts dat intelligente stukken wil lezen. Geef ons iets om over na te denken, om het mee oneens te zijn. Geen stukken die lezen als de notulen van de postduivenvereniging, die al voor de vergadering zijn gemaakt. Rob Hoogland, ooit toch de - weliswaar mildere - opvolger van rechtse ijzervreter Leo Derksen ging de volgende dag in zijn column uitleggen waarom de Telegraaf best over de woonbootinbreekzoon mocht publiceren. Verdedigen in plaats van aanvallen. De tranen sprongen me in de ogen. Als een gestolen brandblusser, leeggespoten over mijn vreugdedansje.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik wil hier niet élke week Harry Jekkers citeren maar zijn tekst: laat mij maar alleen ook al valt het soms niet mee de eenzaamheid is soms erger met zijn twee is op mijn lijf geschreven. Voor mij is het dus makkelijk om aan eenzaamheid te ontsnappen: ik wandel gewoon in mijn eentje naar het strand of spring in mijn kajak. Ook omdat ik via sociale media en whatsapp toch wel in contact blijf. Ik deed eens een voorspelling dat de hoogbejaarden van nu, het laatste plukje Nederlanders zonder Facebook en smartphone, de laatste generatie is die nog aan eenzaamheid lijdt waaraan moeilijk te ontsnappen is. Maar blijkbaar zat ik ernaast. Eenzaamheid komt het meest voor onder millennials, ondanks alle digitale mogelijkheden die ze hebben om nieuwe mensen te leren kennen. Sociale media komen in diverse onderzoeken juist als veroorzaker van de eenzaamheid uit de bus. Te veel naar Instagram-filmpjes van Sylvie Meis kijken zou je zelfbeeld kunnen aantasten. Uit recent onderzoek bleek 22 procent van de millennials geen vrienden te hebben tegenover 9% van de babyboomers. Nul vrienden. Niet een! Dat lijkt me inderdaad een eenzaam bestaan. Op Twitter was #eenzamejongeren vorige week trending, aangejaagd door de vijfentwintigjarige Nadï. Zij tweette: Ik zit elke dag alleen. Ik heb hooguit 30 minuten fysio. Maar na 9 jaar elke dag in mijn eentje. Waar vind ik 'n sociaal leven? Nou is Nadï chronisch ziek en er is geen eenzamer zijn dan ziek zijn. Twitteraars schoten te hulp, het regende niet alleen uitnodigingen voor Nadï, maar ook tweets van andere eenzame jongeren die Nadis voorbeeld durfden te volgen. Veel van hen waren nieuw op Twitter. Misschien zaten ze daarvoor gewoon op het verkeerde sociale medium. Mensen die er nooit komen noemen Twitter vaak een open riool vol haat. Maar het is juist een bron van liefde en vriendschap als je de goede kant op kijkt. Gisteren vroeg ik aan mijn volgers: Wanneer voel jij je eenzaam? Jeroen antwoordde: Best vaak. Waarop Jerry tegen hem zei: Kom, we gaan wat drinken. Je hoeft niet eenzaam te zijn.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bij het bedrijf van De Gier ligt de piek al drie jaar lang in de zomer. Hij zei terecht dat hij zich in zijn tijd bij NRC en Vrij Nederland verwonderde over het feit dat er in de zomer altijd minder gepubliceerd wordt, terwijl mensen dan juist tijd hebben om te lezen. Tijd die ze nu blijkbaar gebruiken om te luisteren. Mediabedrijven duwen ons al jaren magere komkommers door de strot in de zomer, terwijl we dikke vette inhoud willen. Ik ben niet de enige die zich door de formatziekte van traditionele media naar podcasts gejaagd voelt, waar diepgang de norm is in plaats van vluchtig- en luchtigheid. Jaap Jansen zei laatst in zijn Betrouwbare Bronnen dat hij iets wilde maken wat op de Nederlandse radio en televisie nauwelijks meer te vinden is: lange gesprekken met interessante gasten. Maar wie zijn toch de mensen die in de hangmat naar dat soort dingen luisteren? Daar weten we nu eindelijk iets meer van dankzij onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen. Iets meer, want BNR bleek de belangrijkste aanjager van deelnemers aan de enquête onder luisteraars, waardoor het beeld scheefgetrokken wordt. Het lijkt nu net alsof podcasts luisteren vooral een mannenaangelegenheid is terwijl de man-vrouw verhouding in internationale onderzoeken meestal 50-50 is. Toch komen er wel wat nuttige dingen naar boven. Bijvoorbeeld dat 35 procent van de luisteraars wel zou willen betalen voor een podcast, liefst in de vorm van een donatie, maar dat nog vrijwel geen podcastmaker iets verdient. De podcast is in Nederland nog een hobby. Ook bij Dag en Nacht Media gaat de vlag niet uit na het zomerse luisterrecord. Het betekent vooral dat ze elke maand de kosten voor meer dan zestigduizend gigabyte aan streaming moeten ophoesten. Zo is het podcast-speelveld vrij voor de club die geen verdienmodel nodig heeft: de NPO. Of dat helemaal eerlijk is moet minister Slob na de komkommertijd maar eens uitleggen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat we Nederlands zo belangrijk vinden was al verbazend. Ik weet niet of u wel eens op Facebook rondneust, maar daar zou je een ander beeld kunnen krijgen van het belang dat de gemiddelde Nederlander hecht aan zijn taal. Bovendien lijden we massaal aan de Engelse ziekte. Weekblad Elsevier schreeuwt deze week op de cover dat onze taal verdwijnt. Gossiemijne en allememaggies zijn vervangen door oh my God en what the fuck las ik. Nou kan ik me al niet meer herinneren dat we ooit allemaggies zeiden maar ik herken wel het geschetste beeld. We vinden dingen niet meer leuk of ongemakkelijk maar chill of awkward. Ik tikte laatst even mee tijdens het luisteren naar deze zender. De oogst: chief executive officer, deadline, wearable, impact, crowdfunding, professional, disruptive, eye opener, meeting, skills, online tool, dashboard, twentyfourseven, climate change, update, compliance, research, case, exit, no deal, design, spyware, provider, gaming, safety first, review. Ik zou de rest van mijn spreektijd kunnen vullen met de voorbeelden. Vooral de reclameboodschappen die we commercials noemen zitten er vol mee. Terwijl er zoveel mooie Nederlandse woorden zijn, zoveel mooie zinnen te maken. Zondagavond luisterde ik in een openluchttheater naar Harry Jekkers. De man die ooit de zin schreef: Alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn, worden niet teruggefloten ook niet neerschoten. Maar ook klassiekers als: Later is al lang begonnen en op zijn crematie waaide zijn rook nog met alle winden mee. Die mag wat mij betreft in het rijtje bij als je bij me weggaat, mag ik dan met je mee van Acda en de Munnik. Jekkers vertelde hoe de VARA in 1980 de opleving van de Nederlandstalige popmuziek orkestreerde door een wedstrijd uit te schrijven en een festival te organiseren met het motto zing in je moerstaal. Er volgde een periode van enorme bloei van het genre met Doe Maar, Toontje Lager, Klein Orkest, Frank Boeijen en VOF de Kunst. Misschien een idee voor BNR om commercials te weigeren en de mooiste reclameboodschappen in onze moerstaal te belonen met een mooie prijs. Ik verheug me op de bloeiperiode. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik ga met een goed gevoel weg, zei Madeleine de Cock Buning eind juni in het FD. Ze blikte terug op haar voorzitterschap van het Commissariaat voor de Media. Dankzij de onderzoeksjournalisten van NRC weten we nu dat ze in Hilversum een stuurloze rokende puinhoop achterlaat, maar wel zesenhalve ton wachtgeld meekrijgt waarop inkomsten uit andere functies niet in mindering worden gebracht. Ja, dan is het niet zo moeilijk om met een goed gevoel te vertrekken, afhankelijk van de staat van je morele kompas. Dat kompas van mevrouw de Cock blijkt niet zo best afgesteld. Ze gooide een collega-bestuurder de deur uit omdat hij een roman over de omroepwereld schreef die haar niet aanstond. De vrijheid van meningsuiting is voor de waakhond van de persvrijheid niet zo gewenst als het allemaal te dichtbij komt. Extra zorgelijk als je weet dat mevrouw de Cock was aangesteld om naast haar Hilversumse toezichtbaan ook de EU taskforce te leiden die nepnieuws en de veronderstelde beïnvloeding van de verkiezingen moest tegengaan. Een benoeming die zij te danken had aan minister Ollongren, de vrouw waarmee de Cock biertjes dronk in Londen en die ze in Trouw tipte als de volgende premier omdat ze zelden een vrouw van dergelijk kaliber zag. Volgens de medewerkers die het NRC citeert verkeert het Commissariaat voor de Media in permanente crisis en wordt iedereen daar gek. Het verloop is enorm waardoor er nauwelijks kennis in huis is om te toetsen of de omroepen zich wel aan de regels houden. Dat weerhield mevrouw de Cock er niet van om de schaarse medewerkers van het Commissariaat aan het werk te zetten voor haar betaalde Europese nepnieuwsbaantje. Mensen die eigenlijk zouden moeten nagaan of sterren als Yvon Jaspers er geen illegale bijbaantjes op nahouden. De enige resterende collega-bestuurder van de Cock was wel de laatste die aan de bel zou trekken over dit soort belangenverstrengeling. Hij was druk met zijn bijbaan als commissaris voor het Russische internetbedrijf dat, net als Facebook, Cambridge Analytica toegang tot de data van hun gebruikers gaf en informatie over dissidenten doorspeelt aan de Russische inlichtingendiensten. De belangrijkste nepnieuws-soldaat van Ollongren zat dus op kantoor naast een marionet van de levensgevaarlijke Russen waar Ollongren steeds voor waarschuwt. Haar collega-minister Slob had net besloten taken van de NPO naar het Commissariaat over te hevelen. Ik zou er nog even mee wachten. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Je kunt het moeilijk, met de opgedrongen kennis van nu, omdopen tot Oorlogsmisdadigersbuurt, of Slavenhandelarenfestival. De kracht van indoctrinatie trok mijn schouders omhoog terwijl de band speelde. Zo werkt dat dus, ook ik ben er vatbaar voor. Elke reclamemaker kan je dat vertellen: herhalen, herhalen, herhalen en op het sentiment spelen. Helaas zijn reclamemakers getroffen door de deugmarketing-epidemie; de alles-is-kwetsend-ziekte heeft ze in de greep. In de UK zette een reclamebureau klant Nivea buiten de deur na een samenwerking van honderd (!) jaar. Afscheid van een account ter waarde van tweeënhalf miljoen euro omdat de klant gezegd zou hebben we dont do gay, toen de reclamemakers een advertentie voorstelden waarin twee mannen elkaar aanraken. Je mag er niet meer voor kiezen om reclame te maken waarin seksuele voorkeur geen rol speelt, dan ben je meteen homofoob. Het reclamebureau van een pizzaboer die pizzas met een bloemkoolbodem verkoopt was nog niet besmet. Hun posters werden deze week afgeplakt in Nederlandse bushokjes want de foto van de naakte vrouw met twee bloemkolen in haar handen, ter hoogte van haar borst, zou kwetsend en vrouwonvriendelijk zijn. Het was vooral muf, flauw en een beetje smakeloos, ik neem aan precies zoals de pizzas van deze lolbroeken die twintig jaar geleden al de lekkerste doos van Nederland als leus hadden. Er werd door vrouwen die female empowerment marketingbureautjes bestieren al snel een boycot# in het leven geroepen terwijl ze zichzelf opzichtig probeerden binnen te praten bij de pizzaboer. Deug-intimidatie als acquisitiemethode, je moet je handel maar zo binnen willen halen. Maar de deugmarketinghelden van de maand zijn de webcaremedewerkers van KPN. Toen een oudere vrouw op Twitter vroeg of het nou echt nodig is dat er in elke reclame-uiting lichtgetintiërs te zien zijn in plaats van haar eigen volk beet de webcaremedewerker haar toe dat bij het reclamebureau van KPN toevallig nét alle middelbare, bekrompen, chagrijnige en racistische dames op waren. Je klant onder de bus gooien terwijl zeventigduizend volgers joelend toekijken is misschien wel net zo smakeloos als de bloemkoolpizza en de tweet van die oude vrouw. Maar dan deug je wel. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het hoeft niet, is de meest bevrijdende zin die ik ooit schreef. Ik gebruikte het voor de ondertitel van een boek vol tips; Je hoeft niet tot het einde te blijven bijvoorbeeld. Want waarom zou je, als de laatste loodjes het zwaarst wegen. Dan ga je toch eerder weg! Je hoeft je niet te binden, je hoeft niet alles te weten. En je hoeft niet naar Marco Borsato te luisteren. Zomaar wat adviezen waarmee ik al mensenlevens redde. Je hoeft trouwens ook niet naar BNR te luisteren. Nieuws vermijden is namelijk hip. Meer dan dertig procent van de mensen keert zich totaal af van nieuws blijkt uit het jongste Digital News Report van Reuters. Dat percentage stijgt snel de laatste jaren, vooral in de UK. Mensen worden depressief van nieuws en ze voelen zich machteloos. We konden nog nooit zo makkelijk toegang krijgen tot een overvloed van nieuws, maarde Homo Smartphonicus heeft ook nog zoveel ander leuks op zijn schermpje, zodat er domweg te weinig tijd overblijft voor nieuws. Een probleem dat vrouwen altijd al hadden. Nieuwsconsumptie is namelijk niet genderneutraal, er is sprake van een hardnekkige nieuws-gender gap. Het beeld van vader die de krant leest terwijl moeder in een pan roert lijkt misschien wat oubollig, maar ook recent onderzoek wijst uit dat de realiteit er akelig dichtbij ligt. Er blijken allerlei gender dynamics een rol te spelen bij het volgen van nieuws. De oorzaak wordt gezocht bij redacties. Die zijn misschien wel hartstikke seksistisch in hun onderwerpkeuze. Maar de belangrijkste boosdoener lijkt de nieuwsmuts zelf. Vrouwen outsourcen het bijhouden van het nieuws liever naar de man des huizes zodat ze hun eigen emotionele energie op peil kunnen houden. Tja, als je niet weet wat er speelt in de wereld valt het niet mee om wat te bereiken in je leven. Zo komen we nooit door dat plafond! Nieuws is de smeerolie in elk geslaagd zakelijk gesprek. Dat hoef ik u, als BNR-luisteraar niet uit te leggen. U zette de radio dus niet uit. Maar rijdt u wel door naar kantoor? Het hóeft niet! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar in plaats van beschaamd in een hoekje kruipen in de hoop dat je wangedrocht geruisloos aan het publiek voorbijgaat kun je ook aan bevriende touwtjes van je machtige vrouw trekken om publiciteit te vergaren. Je bent de man van Femke Halsema of je bent het niet, zal Robert Oey gedacht hebben, toen hij de publiciteitsmachine aanzette voor zijn bij voorbaat geflopte videozoektocht naar The Good Terrorist. Het is helemaal ontrend en ook ontzettend geëmancipeerd dat Robert het spoor volgt van Koningin Maxima en Ivanka Trump, die van vrouw en dochter zijn toch maar mooi een carrière wisten te maken. Aan de hand van hun invloedrijke man en vader huppelden ze zo het G20 podium op. Terwijl Maxima keuvelde met de Saoedische kettingzaagprins mengde Ivanka zich krampachtig in een theekransje met Merkel en May, wat tenenkrommende beelden opleverde. Je gunt jonge vrouwen betere rolmodellen, zoals Robert die in de krant zegt: het is hoog tijd dat het heel normaal is om een vrouw te hebben die de burgemeester van Amsterdam is.' De mannelijke Maxima meets Ivanka probeert in zijn - volgens NRC - warrige docu met te veel losse eindjes te achterhalen hoe in Nederland opgegroeide moslimjongens kunnen radicaliseren.Daar komt hij niet achter, want er wilde vrijwel geen terrorist aan de docu meewerken. Hij vult de tijd dus met overdadige filmmuziek en sfeerbeelden van landschappen in Pakistan. In het Amsterdamse Waldorf Astoria hotel, waar je je kopje thee drinkt voorzien van twee Michelin sterren, huilt hij daarover uit bij journalisten van de Volkskrant, Het Parool, NRC enz. Ik heb gefaald! verzucht hij in de Volkskrant. Zeven jaar gewerkt aan een mislukte film die hij een studie van miscommunicatie noemt. Gelukkig genoot hij zelf wel van die zeven jaar. Iemand die lekker met je gaat eten en je ondertussen vermaakt met verhalen over zelfmoordterroristen tja, wie wil dat nou niet? kraait hij tegen de Volkskrant journaliste. Hij zag documentaires over IS die wel gelukt waren en vond het wel prikkelend: hippies, een soort commune, een samenzijn met een gezamenlijk doel. Op het kussen naast de burgemeester van Amsterdam ligt een man die IS terroristen vrolijke hippies vindt. Laat dat maar even tot u doordringen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen Aad laatst doodging kreeg hij een mooi groot stuk in de regionale krant. Want het dorp draaide op Aad Dijs. Hij zou me waarschijnlijk hebben uitgelachen als ik het tegen hem had gezegd: maar Aad had kunnen promoveren op leiderschap. Want echte leiders zien hun omgeving als hun tweede bedrijf. Ze weten dat hun eerste bedrijf op orde moet zijn, maar daarna neem je verantwoordelijkheid voor het grotere geheel. Dus redde Aad de ijsclub van de ondergang en zorgde dat er elke winter een kunstijsbaan kwam in een grote tent. Aad ritselde sponsors voor de triathlon, verkeersregelaars bij de autocross, vrijwilligers voor de intocht van Sinterklaas. En ga zo maar door. Elk dorp heeft een Aad Dijs. Nederland is gebouwd op mensen als Aad Dijs. Als we media en politici moeten geloven weten we niet meer wat de identiteit van Nederland is, maar Aad had het je zo kunnen vertellen. Media denken dat het buiten de ringweg van Amsterdam een groot sinkhole is. Daarbuiten is de regio. TV-mensen kijken nuffig als ze dat uitspreken. Alsof het een beetje viezig is, maar minimaal achterlijk. NPO3 moet een regiozender worden en dat is het beste idee dat een mediaminister ooit had. De huidige zendermanager voert nog een achterhoede protestactie. Maar die vrouw moet gewoon snel weg. Sterker nog, ik pleit al jaren voor het opheffen van de NPO maar voor het eerst heb ik een brandende ambitie om er zendermanager te worden. Die regiozender, mits goed opgezet en geprogrammeerd kan Nederland redden. Zenderbaas van het regionet wordt de belangrijkste baan van Nederland. De regio wordt hotter dan ooit. Door vliegschaamte zullen we er voortaan op vakantie gaan. Expats nemen Amsterdam over dus Nederlanders moeten naar de regio verhuizen. Nederland ís de regio. Nederland is niet Amsterdam. Nederland is Aad Dijs. Leve Nederland! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Want Slob draait er niet omheen. Zijn brief bevat een groot aantal gedetailleerde plannen en besluiten die flinke impact gaan hebben op de machtsverhoudingen in Hilversum. De meeste spijkers kwamen aan in het kantoor van Shula Rijxman, de voorzitter van de raad van bestuur van de NPO. Zij vocht de laatste jaren als een leeuw om de macht naar zich toe te trekken, ten koste van de individuele omroepen, maar daar blijft heel weinig van over. De lobby van de omroepverenigingen, onder leiding van EO-directeur Arjan Lock viel duidelijk in zeer vruchtbare aarde bij ChristenUnie-minister Slob. De omroepen mogen weer onder eigen merken actief aan de slag op internet, in plaats van onder het knellende NPO label dat een paar jaar geleden nog voor veel geld werd overgenomen van een postduivenvereniging. En de NPO wordt onder curatele gezet, de omroepen krijgen voortaan een versterkt adviesrecht bij de plannen van de NPO. Een terugkeer naar de Poolse landdag die het MediaPark altijd zo onbestuurbaar maakte als een dove, blinde slak zonder richtinggevoel. Alsof de klap in het gezicht van Shula Rijxman nog niet hard genoeg was moet ze ook haar toezichthoudende taken overhevelen aan het Commissariaat voor de Media, want onder haar leiding werden volgens Slob zaken op de spits gedreven wat de verhoudingen niet ten goede kwam. Tijd, geld en energie die beter in het maken van programmas gestopt kunnen worden, schrijft de minister. Auw Auw Auw. Ook is Slob het kotsbeu dat hij in elk kamerdebat moet leuteren over de U-bocht constructies waarmee mensen als Matthijs van Nieuwkerk en Jeroen Pauw de Balkenendenorm weten te omzeilen. Ook omroepbaasjes die een MKB-bedrijfje runnen maar zich wel een salaris van Shell-formaat aanmeten pakt Slob aan. Tja, Dominique Weesie, jouw feestje heeft lang genoeg geduurd. En dan zijn we ook nog op weg naar een reclamevrije omroep, waarin de NOS videos beschikbaar moet stellen aan de kranten voor hun internetsites en wordt het derde TV net helemaal ingericht voor regionieuws. Slob vuurde een stevige bom af, nu maar eens zien hoe hard de spijkers zijn. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Spionisme noemt Karskens dat in zijn boek journalist te koop. Meer dan honderd journalisten zouden in Nederland op die manier voor de Staat werken. Een verbijsterend aantal! Hoe kun je als journalist zo je beroepseer en je onafhankelijkheid te grabbel gooien? Als nieuwsjager hoor je informatie te ontvángen van kuchende mannen in regenjassen, niet te geven! Zaterdag schreef de Volkskrant dat misdaadjournalist Bas van Hout twintig jaar geleden overstapte naar de regenjassen. De belofte dat zijn naam uit de AIVD stukken zou blijven werd geschonden, want bij de dienst werken mensen die net als u en ik kletsen bij de koffiemachine. Mensen die na arbeidsconflicten uit rancune stukken mee naar huis nemen die ze vervolgens naar journalisten en criminelen lekken, al dan niet tegen forse betaling. De Telegraaf publiceerde in 2006 uit de AIVD-stukken van de zaak waarbij van Hout als informant betrokken was. De Staat gooide daarna de journalisten, Bart Mos en Joost de Haas, in de gevangenis om ze te dwingen hun bron te onthullen. Een misstap waarvoor Nederland stevig op de vingers werd getikt. Inmiddels is de bronbescherming van journalisten wettelijk beter geregeld en ontving Van Hout van de AIVD een dikke acht ton schadevergoeding. Blijft de vraag waarom hij zijn integriteit bij het oud vuil zette en spion werd. In de Willem podcast van Marian Husken en Harry Lensink draait Van Hout er omheen. Hij doet alsof hij geen keuze had en gooit het op zijn burgerplicht. Ik geloof er niks van. Ik geloof er ook niks van dat zijn verhaal zomaar buiten zijn medeweten bij de Volkskrant in de schoot werd geworpen. Aan het einde van de podcast kwam de aap uit de mouw: hij werkt aan een documentaire. Het was een promotiepraatje! Bart Mos is al onder valse voorwendselen benaderd door de documentairemaker waarmee Van Hout samenwerkt. Gisteravond mocht van Hout bij Pauw verder met zijn pr-show. Dat hij het beroep van journalist beschadigt boeit hem niet. In een tijd waarin zware criminelen de Panorama redactie met een raket beschoten en bij de Telegraaf met een auto de gevel ramden, je eigen documentaire belangrijker maken dan de veiligheid van je collega-journalisten. Ik word er een beetje misselijk van. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Aan de achterkant verspreidt hij licht waardoor de woonkamer meekleurt met het programma, zodat je zelfs niet aan het ding kunt ontsnappen als je een boek leest op de bank. Op de afstandsbediening is de grootste knop gereserveerd voor Netflix. Het logo staat er met grote letters op geprint. Die knop is niet geactiveerd en wat mij betreft blijft dat zo. Uit alle onderzoeken blijkt dat mensen met een Netflix-abonnement geen seks meer hebben dus als die knop ooit aan gaat, stap ik eruit. Sowieso streef ik ernaar de laatste Nederlander te worden die geen Netflix heeft. The last woman standing. Je bent tegenwoordig sociaal geïsoleerd als je niet weet wie Francis Underwood of Piper Chapman is. Mensen kijken je aan alsof je achterlijk bent als je niet weet hoe Mad Man afliep. Ze weten geen vijf namen van ministers te noemen, vallen stil als je ze vraagt naar drie recente Nederlandse romans, denken dat ze de krant gelezen hebben als ze op de plee door Nu.nl scrolden, maar ík ben de cultuurbarbaar want ik keek geen Homeland. En het stopt hier niet. Amazon richtte zijn pijlen nog niet echt op Nederland met video en Apple TV en Disney komen er nog aan met nieuwe Netflix-concurrenten. De strijd om de tv-kijker die wil betalen voor programmas wordt later dit jaar alleen maar heviger. En alle kapers op onze kusten komen uit Amerika. Alleen Videoland pruttelt nog wat met Nederlandse content maar het bedrijf zal de komende jaren nog verliesgevend zijn, voorspelde de CEO laatst in NRC. In het financiële geweld waarmee de Amerikanen investeren in videoproducties zie ik het somber in voor lokale spelers. En dus bepaalt Netflix bij jonge mensen het beeld van Anne Frank want ze gaan millennials op een lollige manier geschiedenisles geven. Neem van mij aan: dat wil je niet. We hebben met Facebook en Twitter gezien hoe dramatisch die Amerikaanse tech-wereldheerschappij uitpakt. Met het schorsen van Geert Wilders greep Twitter vorige week direct in op het functioneren van onze democratie. En wij zijn machteloos. Het is fijn als Donald Trump in Nederland mee komt vieren dat zijn voorgangers ons vijfenzeventig jaar geleden kwamen bevrijden. Maar hij mag zijn rommel mee terug nemen. Dan houden wij Anne wel.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat hij klaar is met afgerekend worden op zijn huidskleur. Dat hij klaar is met het vriendelijk lachend incasseren van racistische grappen. Er zaten veel zwarte mensen in de zaal. Ook de aanwezige witte mensen kennen dit verhaal wel. De megafoon van de anti-racisten staat al een paar jaar luid afgesteld. De inleiding voorafgaand aan de voorstelling over de boze witte mensen was gelardeerd met fragmenten van PowNed. Voor het eerst sinds de oprichting had ik het gevoel dat PowNed misschien toch een beetje nut heeft. Het keurige Haagse schouwburgpubliek zag filmpjes met inwoners van Duindorp. Stadsgenoten die ze in het echte leven niet tegenkomen, want ze gaan met een boog om de volksbuurt heen waar kale kopjes en trainingspakken nog altijd in de mode zijn en jongeren op straat nog staan te hakkûh. Het malle houterige dansje dat in de jaren 90 populair was bij gabbers leeft voort in Duindorp. Komen er ook wel eens echte Duindorpers kijken?, vroeg een dame met lichte opwinding in haar stem. Nou, ze had geluk, vanavond kwam een hele groep. Dat was al eens vaker voorgekomen, zei de theatermaker: Zo bijzonder, ze nemen van buiten hun eigen drankjes mee! Mijn blik gleed naar mijn tas waar ik haastig een flesje cola in liet glijden op weg naar de schouwburg. Straks zag de aapjeskijkende meute mij nog aan voor een PVV-stemmer! Maar ze hadden geen oog voor mij. Overdonderd door De wereld volgens John wilden de keurige schouwburgmensen bijna de hoofdpersoon adopteren, een slungelig kankerhoer-scheldend en homos-meppend kaalkopje. Misschien zegt hij in al zijn onbeholpenheid wel wat zij niet durven. Uit onderzoek van EenVandaag blijkt dat de helft van de Nederlanders bang is om zijn eerlijke mening te geven over samenleven met verschillende culturen. De helft! Hoe harder de buitenbeentjes schreeuwen, hoe banger de massa wordt. Misschien moeten zij eens stoppen met schreeuwen en wij beginnen met praten. En eerlijk zijn. Als een kaalkopje het durft, kunnen wij het ook. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Alhoewel u dat best kunt overslaan want het wordt geen fraaie vertoning: Rutte die onmachtig wat scherven van zijn in duizend stukken gevallen vaasje gooit naar een duikende Baudet, die in een debat toch nooit zegt wat hij echt denkt. Daarvoor kunt u beter zijn essays in buitenlandse bladen lezen. Zoals zijn deze week gepubliceerde boekbespreking waarin hij zijn ware aard toont: een angstig mannetje, doodsbang voor vrouwen. Vrouwen moeten lekker thuis voor de kinderen zorgen en tijd in de relatie met hun mannetje investeren, bepleit Baudet. Het debat met Rutte bij Pauw trekt vast niet eens de helft van het aantal kijkers van zondag. Want zondag was Het Grote Nagenieten, omdat we eindelijk weer eens wat wonnen. Het maakt niet uit wat het is, als we winnen zijn we ineens allemaal even wij. En wat staan we op de kaart he! Tweehonderdmiljoen tv-kijkers zagen dat wij best een leuk moppie kunnen zingen. Tweehonderdmiljoen tv-kijkers gaan volgend jaar zien dat wij een groots tv-spektakel kunnen produceren. Nog eens honderd miljoen mensen gaan zien dat we ook een fantastisch Formule 1 circuit hebben. Prachtig gelegen in de duinen, aan een mooi strand met de leukste strandtenten ter wereld. De wereld gaat Nederland van zijn mooiste kant zien dankzij twee jonge mensen die zich niet in een malletje lieten proppen, maar alles uit hun unieke talent halen. Max die zijn school niet afmaakte want hij wist wat hij wilde: racen. En Duncan die na jaren te zijn gepest op de middelbare school voor de rockacademie koos. Dromen die we bijna niet meer toelaten in ons rubberentegelparadijs, waar veiligheid het belangrijkste doel is. Ik was vorige week op een evenement waar honderden vmbo-leerlingen konden speeddaten met vakmensen, om te kijken wat ze willen worden. We zijn geneigd deze kinderen als de werkbijtjes van de toekomst te zien zei de vrouw die het evenement organiseert. Als handen. Handen aan het bed, handen aan de machine. Maar mogen ze ook dromen van het winnen van The Voice? Ja, dat mogen ze! Grijp met die handen een stuur of een microfoon vast en verover de wereld. Zodat we weer even wij zijn. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voordat hij hier wordt weggestuurd, want hij voelt zich veel minder welkom dan zijn moeder toen zij destijds hier arriveerde. De samenleving is verscheurd zegt Rahma, er woedt een oorlog tegen de islam. De wal is echt het verkeerde schip aan het keren als ook goed geïntegreerde Marokkaanse Nederlanders het gevoel hebben dat ze beter kunnen gaan. Het is verleidelijk populistische politici en boze witte mensen hiervan de schuld te geven. Rahma zei vaak ik eet geen gras als ze zich in haar carrière behandeld voelde als een domme koe. Dat gebeurde toen ze nog in loondienst was. Het overkomt ons elke dag. Ruim zeventien miljoen Britten stemden in 2016 voor een Brexit. Sindsdien moeten ze dag in dag uit in de krant lezen en op tv zien hoe dom ze zijn. Feit is dat de man die ze uit de EU probeert los te rukken, Nigel Farage, ruimschoots aan kop gaat in de polls voor de EU-verkiezing van 23 mei. Miljoenen mensen willen nog altijd een Brexit. Maar Farage werd zondag op een ontluisterende manier geschoffeerd door de BBC. De interviewer hing als een hondsdolle pitbull in zijn kuit en blafte hem toe dat hij er walgelijke denkbeelden op nahoudt. Geert Wilders kreeg dezelfde behandeling een tijdje geleden in EenVandaag vlak voor de Provinciale Staten-verkiezingen. Denkbeelden die niet zo afwijken van de oorzaken van de brede Europese crisis die historicus Willem Melching zondag schetste in de Volkskrant: Burgers zien de economische voorspoed niet terug, vrezen dure klimaatplannen, voelen diepe onvrede over de multiculturele samenleving en willen geen grotemigratiestroom vanuit Afrika. Zon veertig miljoen Afrikanen overwegen naar Europa te komen en die kunnen niet allemaal bij Leo Lucassen logeren stelt Melching droogjes vast. Maar voor Lucassen legt de witte wijn sippende media-elite de rode loper uit. De rest mag gras vreten en wordt afgeblaft. De machteloze massa die de uitslag van referendum na referendum genegeerd ziet kijkt knarsetandend toe. En de zoon van Rahma vangt de klappen op. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Chinese kranten, tv-stations en persbureaus bleven stil en WeChat, het belangrijkste sociale media platform in China, verwijderde alle berichten over de mogelijke handelsoorlog. Het is eng als media- en techbedrijven door overheden worden gedwongen zichzelf te censureren. Nog enger is het als media- en techbedrijven uit eigen beweging zover gaan. Als Donald Trump geen president was had Twitter hem al lang geschorst. Als er geen Twitter was zou Donald Trump nooit president van de Verenigde Staten zijn geworden, zeggen zijn criticasters. Misschien hebben ze gelijk, want boodschappen zoals Trump ze graag uitdraagt komen via de professionele media moeizaam bij de kiezers. Media beschermen mensen liever tegen dingen die ze beter niet zouden kunnen weten of denken. Nu de warmlooprondjes voor de Amerikaanse verkiezingen in 2020 zijn begonnen worden de verdedigingslinies opgeworpen, want nog vier jaar Trump daar moeten ze bij de fatsoenlijke media niet aan denken natuurlijk! CNN voert de troepen aan die techbedrijven onder druk zetten om ongewenste personen te weren van de platformen. Facebook zette vorige week weer een aantal accounts op zwart van opiniemakers aan de rechterkant van het speelveld. Maar dat is niet genoeg voor CNN, want zij zeggen geen verschil te zien tussen de Twitterfeed van de president en de geschorste accounts. Facebook speelt het spel braaf mee. Ze richtten een warroom in en doen, als de cameras van de NOS en andere keurige media draaien, net alsof ze daar beïnvloeding van verkiezingen in de gaten houden. Een taak die helemaal niet thuishoort bijeen commercieel bedrijf en die ze ook beslist niet uit zullen voeren, op wat windowdressing na. Op Twitter kan je nu tweets rapporteren die misleidend zijn over stemmen. Ook in Nederland wonen blijkbaar nep-Chinezen die op die knopdrukken. Migratiedeskundige Jan van de Beek twitterde een nieuwsbericht over de plannen van Sybrand Buma om de vluchtelingenstroom naar Europa te stoppen. Het leverde hem een schorsing van zijn Twitteraccount op. Chinese toestanden in ons vrije land. Vrijheid vraagt om meer moed dan we blijken te hebben. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nou is dat hele links-rechts-label al jaren over de datum, rechts wordt steeds vaker geplakt op het vroegere links: hardwerkende mensen die na het eten lekker op de bank ploffen om vermaakt te worden en al in bed liggen tegen de tijd dat het groenlinkse clubhuis van Jinek en Pauw de deuren opent. Mensen die zich de volgende ochtend in de file gewoon laten bijpraten door Bas van Werven, van wie trouwens het gerucht gaat dat hij kneiterrechts is en in een extreem vervuilende auto rijdt. Het maakt mij niet uit. Wat de interviewer stemt boeit me niet, als de juiste vragen maar aan de juiste mensen gesteld worden. Ik hoef niet steeds de politieke voorkeur tussen de regels door te horen. PowNed was overigens helemaal niet bedoeld voor rechtse mensen, maar voor mensen met een ingebouwde bullshitdetector, zoals ik het destijds als medeoprichter omschreef in het beleidsplan. Mensen die dankzij sociale media de hele waarheid zien en niet door het kokertje willen kijken dat de NPO ons voorhoudt. Mensen die met één oog het journaal volgen met de smartphone in de hand en denken: Huh? Dat is gek, agressieve klimaatdram-activisten kunnen voor de neus van de koning in de gracht springen? Waarom liet de beveiliging dat toe? En hoezo was de NOS daar met onderwatercameras om het in beeld te brengen? Het soort vragen dat Sven Kockelman en Tijs van den Brink bijvoorbeeld wel stellen op de radio. Maar zij verdwenen vrijwel van tv. Opgevreten door het hetzelfde systeem als PowNed en WNL. PowNed zou de boel in Hilversum van binnenuit opblazen. Een loze belofte. Ze zijn, net als WNL, braaf knikkende lakeitjes geworden in de gezapige Hilversumse conformiteitscultuur, waarin alle macht bij de netmanagers ligt. Zo kreeg WNL een programma over Italië door de strot geduwd door de zenderbaas. Dan blijft er weinig rechtse zendtijd over en moet je toch weer op Twitter kijken om te zien hoe het echt zat met dat klimaattoneelstukje daar op die gracht in Amersfoort. En dat is best erg. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De man keek in de camera zoals die slang uit Jungle Book. Stralend vertelde hij dat de Noordzee pas in 2050 voor een kwart vol staat met windmolens. Dus dat viel alles mee! En dat die windmolens nu al helemaal geen subsidie meer nodig hebben omdat ze zo lekker groot zijn dat je ze vanaf het strand kunt zien. Maar alleen bij helder weer, dus dat viel alles mee. Vissen kan dan niet meer op de Noordzee maar daar zat Jasper Vis, want zo heet deze meneer, zichtbaar niet zo mee. Jasper Vis was tot voor kort de baas van het bedrijf dat de Noordzee volbouwt met windmolens. Nieuwsuur is het journalistieke paradepaardje van de publieke omroep. En presentator Jeroen Wollaars is niet je tachtigjarige buurvrouw, maar journalist. Wollaars had moeten weten dat meneer Vis onzin zat uit te kramen. Zie. Vraag. Weet. is het motto van Nieuwsuur. Ik zag windmolen-propaganda uit de mond van een belanghebbende. Ik zag geen kritische tweede tafelgast voor een tegengeluid. Ik hoorde Wollaars niet doorvragen en daardoor weet de minder oplettende Nieuwsuur kijker niet dat er wel degelijk nog vier miljard euro gemeenschapsgeld nodig was om de op zee opgewekte stroom aan land te krijgen. Je kunt dit soort informatie niet blijven wegmoffelen nu de wieken van windmolens niet alleen insecten en vogels vermorzelen, maar hele Nederlandse dorpen en gemeenschappen splijten. Wie een beetje oplet ziet elke dag voorbeelden van onzorgvuldige, onvolledige of onjuiste berichtgeving in de media over het klimaatdebat. Media mogen wel eens wat beter hun best gaan doen bij een complex onderwerp als het klimaat, zegt energiedeskundige Remco de Boer in het FD. Dat begint met het kritischer volgen van de nepnieuwssoldaatjes van Rutte. De Minister-President zei vorige week op een bijeenkomst van hoofdredacteuren dat het steeds moeilijker wordt om feiten en fictie uit elkaar te houden. Het is een feit dat minister Wiebes loog over de kosten van de windmolens op zee. Het is een feit dat staatssecretaris Snel Kamerpitbull Pieter Omtzigt in zijn kuiten heeft hangen omdat hij loog over de schimmige subsidies op stekkerautos. Zie. Vraag. Weet. En geloof niet alles. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Waarom dan toch dat merkwaardige toneelstukje bij de NOS? Mijn argwaandetector ging helemaal af toen ik vrijdag een bericht op de 101 pagina van Teletekst zag over de dood, in Syrië, van een kind van een jihadiste uit Soesterberg. Wat een basisplaats in Oranje is voor een voetballer, is de 101 nog altijd in de journalistiek en de spindokterij. Niemand begrijpt waarom, maar in Nederland is Teletekst onverminderd populair. In radiostudios en op redacties hangen nogaltijd tv schermen waarop permanent pagina 101 in beeld is, met wat gebombardeerd werd tot het belangrijkste nieuws. Want nieuws is er niet, het wordt gemaakt, geselecteerd; regelmatig ingestoken door spindokters. Voor de cycloon in Mozambique, die zeker een miljoen kinderen dakloos maakte of erger, hadden we nauwelijks aandacht want we waren even druk met onszelf. Iets met verkiezingen, een boreale uil en een gevaarlijke gek in een tram in Utrecht. Maar een dood jihadistenkind werd Groot Nieuws, een paar dagen na het merkwaardige een-tweetje tussen de NOS en het Rode Kruis. Het zielige kind is een onmisbare geldmagneet in de miljarden-verslindende goede doelen industrie, een tranentrekkende kassa. Media faciliteren het businessmodel gretig. Zielige grootouders die de zielige nakomelingen van hun geradicaliseerde kinderen nooit zagen duiken op in talkshows, documentaires en krantenberichten. Ze richten stichtingen op en krijgen de rode loper in de media om geld in te zamelen. Wie in de Tweede Wereldoorlog twee seconden te lang naar een Duitse soldaat keek werd kaalgeschoren en jarenlang uitgekotst. Nu voeren media vrouwen liever op als hulpeloze broedmachines die het allemaal maar overkwam en hulp verdienen. Terwijl ze zelf vrouwen als Ana van Es aan het werk hebben! De Volkskrant-journaliste reisde naar Syrië om de oorlogsmisdaden te onderzoeken van twee mannen die in Nederland als vluchteling neerstreken. Ze doet daarmee het werk dat het Nederlandse OM nalaat want veel te gevaarlijk. Of haar adembenemende verslagvol gruwelijke details, getuigen en bewijzen de rechtbank bereikt is de vraag. Hopelijk lezen ze het wel bij de NOS. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Sindsdien doet mijn onverwoestbare iPod weer dienst, gekoppeld aan de geluidsinstallatie in mijn weekendhuis. In het prille deel van deze eeuw was die iPod mijn slaapmiddel. Ik was nog niet gewend aan de gekmakende tinnitus die vooral bij stilte oorverdovend irritant is. Om de herrie in mijn hoofd te overstemmen luisterde ik onder mijn dekbed naar de marathoninterviews van de VPRO die je toen al als podcast kon downloaden. De interviews met monotoon pratende professoren die iets uitlegden over kernsplijtingen waren mijn favoriet. Ik haalde vrijwel nooit het einde van het gesprek. Podcasts waren toen nog niet hip, want erg ingewikkeld. Het was in de tijd dat mensen nog heel gewichtig deden over het feit dat ze een blog hadden. Ze kwamen in groepjes bijeen om elkaar awards toe te kennen en noemden zichzelf de blogosphere. Het was de tijd waarin gemeenten nog ronkende persberichten uitstuurden om te melden dat de wethouder voortaan een blog had. Een beetje wethouder heeft tegenwoordig een podcast. De podcast is de redding voor iedereen met een mening en een radiohoofd. Voor iedereen die noodgedwongen de vloggershype aan zich voorbij moest laten gaan en op Instagram bleef steken op negenenvijftig volgers. En dus wemelt het ervan. Op dit moment schijnen er wereldwijd zevenhonderdduizend podcasts te zijn, maar morgen zijn er vast weer vijftigduizend meer. Spotify neemt aan de lopende band podcastbedrijven over en transformeerde daarmee van een techplatform dat distributie van content deed naar een contentmaakbedrijf. Omdat zij een businessmodel ruiken voor interessante podcasts waar mensen ook voor zouden willen betalen. In dat licht bezien kijk ik met een opgetrokken wenkbrauw naar de grote hoeveelheid podcasts die bij de NPO verschijnen, alleen deze week kwamen er alweer acht titels bij. Dat is mooi. Want de VPRO redde al podcastend misschien wel mijn leven, jaren geleden. Maar voor ons, mensen met een radiohoofd, moet het speelveld wel een beetje eerlijk blijven. Zeker als er straks wat te verdienen valt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Want twijfel, dat kenden de journalisten niet. Laat staan nieuwsgierigheid naar de bevindingen van Mueller. Nieuwsgierigheid lijkt in de journalistiek vervangen door meningen en selectieve berichtgeving. Democracy dies in darkness is het trotse motto van The Washington Post. Maar democratie gaat ook dood als je steeds maar weer de spotlights vol zet op de verkeerde zaken omdat je morele kompas sterk afwijkt van de realiteit. De media maakten zichzelf belachelijk met hun maandenlange tsunami van hijgerige berichten over het toen nog lopende onderzoek. Het gevolg is dat een groot deel van de bevolking voortaan helemaal nooit meer iets zal geloven waar media Trump van beschuldigen. Dat is namelijk wat er gebeurt als je jezelf met een kanon in je voet schiet. Dan liggen je handen er ook af en is je toetsenbord waardeloos geworden. 'Journalisten zijn verworden tot activisten met een perskaart, twitterde PVV-Tweede Kamerlid Martin Bosma. Activisten die werken voor mediabedrijven die de lobby aanvoeren voor een nieuwe Europese wet op het auteursrecht, die waarschijnlijk deze week wordt aangenomen. In Nederland hoor je er weinig over terwijl in Duitsland dit weekend tienduizenden mensen de straat opgingen om te protesteren tegen deze maatregel die het vrije internet kapot maakt. Als schrijver en spreker vind ik het ook niet tof dat mijn boeken en filmpjes gejat en verspreid worden. Maar nog een censuurmiddel erbij is het laatste wat creatieven moeten willen. Want zo zal de wet in de praktijk uitwerken. Techbedrijven zullen om schendingen van copyright te voorkomen de veilige kant kiezen en meer vertrouwen op bronnen van de gevestigde media dan die van kleine moedige waarheidszoekers. Veiligheid gaat straks voor vrijheid. Er zijn de laatste maanden al veel mediamakers de mond gesnoerd op YouTube, Facebook en Twitter omdat zij fakenews zouden verspreiden. Ondertussen was het echte fakenews gewoon op CNN en in The New York Times. Democratie gaat dood als je het vrije internet op zwart zet. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De moordenaar in Utrecht zond niet live uit maar Twitter werd gisteren overspoeld met fotos en filmpjes van de klopjacht door de politie op de dader, door nieuwsconsumenten en professionele journalisten. Het verhevigt de discussie over de rol en verantwoordelijkheid van media- en techbedrijven bij extremisme en terreur. Niet alleen tijdens de aanslagen, maar ook op weg er naartoe. BNR-hoofdredacteur Sjors Fröhlich ging erover in discussie met Paul Jansen van de Telegraaf. Mensen die hier in Nederland op allerlei flanken bezig zijn moeten om hun verantwoordelijkheid denken stelde hij. Hij ziet Telegraaf-verslaggever Wierd Duk op de ene en de mannen van DENK op de andere flank. Mensen die af en toe verschrikkelijk kwetsen om te kwetsen. Nou geloof ik niet dat mensen radicaliseren door dingen die ze in de krant lezen. Misschien zelfs niet eens door de ophitsende filmpjes die DENK de wereld insmijt. Ze kunnen hooguit een zaadje planten dat in een ziek hoofd uitgroeit tot een etterend haatgezwel. DENK zou je met drie zetels in de Tweede Kamer misschien nog wel een flank kunnen noemen. Maar de Telegraaf is dat niet, met nog altijd een dikke miljoen Nederlanders die dagelijks de krant lezen en elke maand vijf miljoen bezoekers op internet. De Telegraaf is wel een van de weinige grote mediaspelers die aandacht heeft voor de angst van mensen die hun land en hun buurt zien veranderen, zonder dat ze het gevoel hebben dat ze daar iets over te zeggen hadden. Angst is een emotie, net als verdriet. Ratio helpt niet tegen angst. Zeggen jij mag niet bang zijn helpt niet tegen angst. Mensen verbieden te vertellen waarom ze bang zijn, helpt niet tegen angst. Praten helpt tegen angst. Begrip helpt tegen angst. Herkenning helpt tegen angst. Echt gevaarlijke mensen zijn niet de doorgedraaide mannen met een geweer. Die kunnen hooguit vijftig mensen doodschieten. Echt gevaarlijke mensen zijn de mensen die bang zijn voor woorden. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Juist bij een programma waar studenten een belangrijke rol in spelen! Wat voor voorbeeld geef je dan aan jonge mensen? Dat geleuter over dat zogenaamde unieke talent dat Matthijs steeds wordt toegedicht kan ik ook niet meer horen. Hetzelfde unieke talent dat Twan Huys ook zou bezitten...Zaterdag keek ik met tranen in mijn ogen naar het gesprek dat Gijs Rademakers van EenVandaag had met Syrische vluchtelingen die uitlegden waarom ze niet terug naar huis kunnen. Er loopt in Nederland, zelfs in Hilversum, zoveel meer interviewtalent rond dan er op de achterkant van het visitekaartje van NPO tv-baas Frans Klein passen. Waarom komt hij dan weer bij Matthijs uit als er een vacature is? De Telegraaf gaf het antwoord. Matthijs moet, na jaren rekken en tegenstribbelen dit jaar toch echt aan de Balkenendenorm gaan voldoen en dus vier ton van zijn jaarsalaris inleveren. Wat zou u doen, als u door vriend en vijand wordt gezien als een van de besten in uw vak? Als elke concurrent u wil hebben. Zou u twee derde van uw salaris inleveren en er nog extra werk bijnemen? Dus komt er een U-bocht. De NPO brengt de productie van College Tour onder bij een buitenproducent. Een beproefde constructie om via verborgen geldstromen alsnog meer geld bij NPO-medewerkers in de zak te krijgen. De NPO weigert toch al jaren categorisch om inzicht te geven in de kosten van programmas dus staan wij erbij en kijken we ernaar. SP-Kamerlid Peter Kwint gilt nog wel wat naar Minister Slob maar weet ook wel dat hij kansloos is. Anders dan de SP vind ik dat iedereen miljonair mag worden. Maar je kunt niet avond aan avond andere mensen de maat nemen als je zelf twee dikke middelvingers opsteekt naar de belastingbetaler. Doe dan wat Twan deed. Ga weg en neem risico.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Blok ontkende, in tegenstelling tot de onthullingen in Trouw, dat het Nederlandse geld was gebruikt voor oorlogsvoering en gaf onder druk van het journalistieke graafwerk ook nog eens per ongeluk allerlei staatsgeheimen prijs. Precies het soort journalistiek waarvoor je een krant leest en bereid bent een paar honderd euro per jaar te betalen. Maar daar zit nu net de pijn van de hoofdredacteur. Want Dahhan klaarde deze journalistieke monsterklus, waar de krant maanden in investeerde, samen met Nieuwsuur-redacteur Milena Holdert. Bij Argos vertelden ze laatst hoe ze het onderzoek naar de zogenaamde gematigde Syrische strijders uitvoerden; een dwingende terugluistertip voor iedereen die geïnteresseerd is in journalistiek handwerk. Hun werk leidde tot stukken in de krant maar ook tot uitzendingen van Nieuwsuur. Het met belastinggeld gefinancierde nieuwsprogramma zette het eindresultaat inclusief videobeelden en fotos voor iedereen gratis toegankelijk op de site van de NOS. Waar je bij Trouw alleen de geschreven stukken tegen betaling kunt lezen. Dat wringt, schrijft Van der Laan. Zijn krant mag de videobeelden niet gebruiken omdat de mediawet dat verbiedt. Krantenredacties moeten natuurlijk niet maandenlang hun beste mensen afvaardigen naar tv-programmas zonder daar zelf beter van te worden. Ruim tien jaar geleden richtte ik het Telegraaf TV-productiehuis op zodat de krant zelf de producent kon zijn van programmas voor de publieke omroep. Alleen stak het Commissariaat voor de Media daar later een stokje voor. Dat probleem is nog altijd niet opgelost. De klaagbrief van de hoofdredacteur aan de lezers van Trouw staat dan ook niet op zichzelf maar is een schaakstuk van de lobby van krantenuitgevers bij mediaminister Arie Slob. Als onderdeel van die lobby kwamen er de laatste weken ook diverse klachten over de marktverstorende NOS app binnen bij het Commissariaat voor de Media. Slob gaat knopen doorhakken over de toekomst van de Publieke Omroep. Dat er een rechtvaardiger verdeling van publiek geld voor journalistieke producties moet komen is evident. Deze concurrentievervalsing kan niet voortduren.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In het land met een verfrissend politiek incorrecte President slaan de tv-makers helemaal door de andere kant op. De beoogde presentator bleek jaren geleden te hebben getwitterd dat hij het poppenhuis van zijn dochter op het hoofd van zijn zoon stuk zou slaan als hij ermee zou spelen. Dergelijk homofoob gedrag kan natuurlijk niet getolereerd worden! Dus bleef de plek op het podium leeg want de morele lat is zo hoog gelegd dat niemand er meer overheen kan springen. Zelfs Donald Duck niet. Er komt binnenkort een LHBT-stel in zijn blad want het is kwetsend voor kinderen die twee vaders of twee moeders hebben dat zij zich niet in de strip herkennen. Nou had ik vroeger ook geen oom die elke dag een duik nam in zijn geldzwembad en geen neefjes die bij een andere oom woonden die altijd zonder broek rondliep. Toch geloof ik niet dat mijn kinderziel er ernstige schrammen door opliep. Maar dat ligt tegenwoordig natuurlijk allemaal gevoeliger. Vasthouden aan die ouderwetse strikte scheidingen tussen genders kan écht niet meer! Dus schreed er zondag een man over de Oscars-loper in een schitterende zwarte fluwelen baljurk met sleep. Zijn jurk was een genderfluïde statement waarmee hij homoseksuele jongetjes wil inspireren om ook te dromen over een mooie jurk waarin ze naar een feestje kunnen. Ik weet dat ik ouderwets ben, maar ik verlangde toch even terug naar mijn female privilege om een galajurk te dragen. Het lange dunne zusje van Kim Kardashian ging met haar blote billen over de loper, samen met haar vader die een paar jaar geleden zijn ballen eraf liet halen. Hij droeg een langharige pruik en kort mini-jurkje boven zijn gespierde atletenbenen waarmee hij ooit nog eens een medaille won op de Olympische Spelen. Gelukkig zong Lady Gaga Shallow, het nummer waarvoor ze een Oscar won. Het werd haar merkwaardig genoeg vergeven dat ze nog maar een paar jaar geleden halfnaakt op het podium over R. Kelly krioelde, die sinds dit weekend in de gevangenis zit voor misbruik van kleine meisjes. Tell me something girl, zong Bradley Cooper tegen Gaga, are you happy in this modern world? Nou, daar ga ik eens een weekje over nadenken. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze was achter in de dertig toen ze het blad lanceerde en leefde zelf volop het leven van de groep vrouwen die ze nog altijd als haar doelgroep ziet: druk met werken en het runnen van een gezin. Maar de kinderen van Linda zijn het huis uit en een paar jaar geleden maakte ze zelfs al een themanummer over de overgang. Weliswaar afgedwongen door boze vrouwen, nadat Linda bij Pauw en Witteman had verklaard het helemaal geen sexy, leuk onderwerp te vinden. In datzelfde programma zei ze de twintigers en dertigers niet te willen wegjagen. Een strijd die met het huidige format, waarin Linda zelf het uithangbord is, elk jaar lastiger zal worden. Dat ziet Linda zelf ook in, want een van de doelen onder Talpavlag is dat het merk LINDA. doorgroeit en minder afhankelijk wordt van de persoon Linda de Mol. Dat is voor Sanoma, ook nog altijd eigenaar van Libelle en Margriet, best een mooi moment om afscheid te nemen. Het is zeker niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste titel die het Finse mediabedrijf verkoopt. De Belgische tijdschriften werden vorig jaar zelfs allemaal verkocht. Onder de radar is Sanoma zich aan het transformeren van een traditionele blaadjesmaker naar een nieuw soort bedrijf. Niet eens per se een mediabedrijf. De wonden van de dramatische aankoop van SBS waar John de Mol ze een aantal jaren geleden in meesleurde zijn geheeld en heeft ze blijkbaar geleerd de focus wat minder te leggen op grote multimedia avonturen. A learning and media company noemen ze zichzelf tegenwoordig, met overnames van bedrijven die actief zijn in het onderwijs. De Finnen vertrouwen namelijk niet meer op de advertentiemarkt die jaar in jaar uit krimpt. Precies het businessmodel waar John de Mol zijn uitdijende mediaconcern op bouwt. Daarmee is LINDA. voor John natuurlijk geen kat in de zak. Er komen lezersinkomsten mee met de overname. En het is net als bij een tweedehands auto. Voor de tweede eigenaar is zijn occasion toch gewoon weer een nieuwe.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Netflix is de kampioen van de filterbubbels en de met belastinggeld gefinancierde programmas moeten digitaal juist zo aan de man gebracht worden dat ze mensen aan het denken zetten en uitdagen om ook de andere kant van het verhaal eens tot zich te nemen. Dat zal met nieuws en achtergronden overigens nog niet meevallen want daar blijft NPO nog altijd hopeloos eenzijdig. Ik viel laatst bijna uit mijn autostoel toen ik in Met het Oog op Morgen zowaar minutenlang een positieve beschouwing hoorde over het beleid van President Trump. Ik durf nu al te voorspellen dat het bij enkele minuten zal blijven in het hele jaar 2019. Maar van Dam houdt in zijn publicitaire roadshow over NPO Start vast aan de riedel dat de NPO voor zeventien miljoen Nederlanders programmas aanbiedt. Je zou willen dat het waar was, want je kunt Nederlandse media niet hard genoeg steunen in de strijd tegen Netflix. Van Dam haalt in een interview terecht de CEO van de BBC aan die waarschuwt dat we onze kinderen niet uitsluitend moeten willen grootbrengen met Amerikaans cultuurgoed. De content van Netflix wordt weliswaar langzamerhand internationaler, ook onderdruk van overheden die een percentage lokale content eisen. Maar feit is dat Netflix net als Google, Facebook en andere techreuzen in de verslavingsindustrie opereert. In een recente aflevering van De Technoloog Podcast werd uitgebreid uit de doeken gedaan hoe de datastrategie van Netflix in elkaar steekt. Met wel tot zeventig tags per serie zodat ze steeds beter in kunnen spelen op de gevoeligheden van kijkers die met elke kijkminuut tot een zwaardere schermverslaving worden aangezet. Hoe wurm je de Nederlandse programmas daartussen? Dat is de vraag die alle omroepen bezighoudt. De NPO en de omroepverenigingen die zij behoort te vertegenwoordigen rollen vechtend bij Minister Slob over de stoep. Slob is geporteerd van het idee dat omroepen een eigen community meebrengen die een belangrijke rol kunnen hebben in de distributie van de programmas. Een theorie die klopt. Maar wie bedient dan de ruim dertien miljoen mensen die geen lid zijn van een omroep? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zo vind ik Wijnand Duyvendak een terrorist voor zijn betrokkenheid bij de RaRa-aanslagen op Shell en Makro in de jaren 80. Maar GroenLinks ziet hem als held, door Jesse Klaver op het podium getrokken voor een uitgebreid dankwoord op de uitslagenavond na de laatste verkiezingen. Ans Boersma, de door het Financieele Dagblad ontslagen Turkije-correspondent vond haar Syrische geliefde ook geen terrorist want elke Syriër heeft wel een verhaal en het lijntje tussen vrijheidsstrijder en terrorist is dun. Maar het Openbaar Ministerie beschouwt haar vluchteling, die op valse papieren naar Nederland kwam, als kopstuk van een terreurgroep. In Syrië zat hij ook al eens zes jaar vast in een gevangenis voor zware jihadisten. In Trouw zei Boersma dit weekend dat ze iedereen terug zal pakken die haar droomleven in Istanbul verstoorde. Dat is nogal dreigende taal uit de mond van een vrouw met haar contacten. Voordat Boersma zich in Turkije vestigde als correspondent deed ze vrijwilligerswerk op Lesbos voor de Stichting Bootvluchteling. Informatie die het FD al had moeten alarmeren, want activisten zijn geen journalisten. Journalisten worden soms wel activisten, zoals oorlogsverslaggever Arnold Karskens die tegenwoordig strijdt tegen de NOS die hij beschuldigt van het verspreiden van nepnieuws. Maar hij gooide ook een belangwekkende knuppel in het journalistieke hoenderhok op vaksite Villamedia. Karskens vindt dat journalisten niet op pad moeten gaan met hulporganisaties die zich inzetten voor de terugkeer naar Nederland van IS-vrouwen en hun kinderen en niet aan talkshowtafels moeten gaan zitten met familieleden van die vrouwen. Bij aanhangers van het nationaalsocialisme zou een dergelijke empathische journalistieke invalshoek ondenkbaar zijn geweest, stelt Karskens. Een vergelijking die tot nadenken stemt. Na de Tweede Wereldoorlog werden media en journalisten die te veel meeveerden met de bezetter zwaar gestraft. Bij de oorlogen van nu lijken we milder te oordelen over journalisten die zich lenen voor propaganda. De zaak Boersma zorgde er al voor dat Telegraaf-hoofdredacteur Paul Jansen opstapte uit het bestuur van het Genootschap van Hoofdredacteuren. Het zou goed zijn als haar casus ook een kantelpunt blijkt in het denken over de journalistieke afstand in hedendaagse oorlogen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met De Mol wel. Hij leerde van zijn fouten, las ik in de Volkskrant. Ik betwijfel dat. Het leek er net na de overname van SBS wel even op. Inmiddels zien we het oude patroon dat we ook zagen bij Sport 7, Sterrenbeurs en Tien. Grote mediacampagnes, in elk bushokje hing Albert Verlinde de afgelopen weken. Zon grote broek aantrekken voor een programma dat nog niet staat, het is niet verstandig. Het geduld van John is blijkbaar op. De nieuwe programmas van weggekochte sterren worden de mensen op ouderwetse Molsiaanse wijze door de strot geduwd. Daar houden wij Nederlanders niet van. En dus kijkt er niemand. Dat is maar goed ook, want het programma rammelt. De Mol is gewend zich tot in de kleinste details met alles te bemoeien, maar dat lukt niet meer sinds hij het tempo opvoerde. Er sluipen fouten in. John hoort en ziet niet meer alles. Al die overgelopen sterren willen persoonlijke aandacht. En zelfs de mediatycoon met een bewonderenswaardige energie voor een drieënzestigjarige moet wel eens slapen. Dat kan niet, want hij moet bemiddelen tussen sterren die elkaar haten. Nu komt ook Erland Galjaard nog aan boord. Nog meer scheve gezichten in de Talpa-stal waar mensen zijn binnengehaald die dolblij waren van de oude RTL-baas af te zijn. En dan hebben we het alleen nog maar over tv, terwijl daar de toekomst van Talpa natuurlijk helemaal niet ligt. RTL is Wendy, Wilfred en Linda kwijt, maar heeft wel Videoland, online bereik, een goede nieuwsorganisatie. Talpa heeft vooral tv met opstart-, doorstart- en aanloopproblemen. Vorige week zette ik mijn kaarten nog op De Mol voor het opzetten van een nieuwe nieuwsorganisatie die niet gehinderd wordt door de remmende voorsprong waar kranten mee om moeten zien te gaan. Maar na zijn geschamper over Twitter in De Wereld Draait Door trek ik mijn kaarten in. Een mediamagnaat die zijn neus ophaalt voor een medium met een miljoen gebruikers per dag verdient een volgende Jack Spijkerman. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toch lukt het nieuwsbedrijven maar niet om met dat soort simpele oplossingen te komen. Ze lijken fanatieker dan Trump en verstoppen steeds meer stukken achter betaalmuren die maar niet gebruikersvriendelijk willen worden. Dat is niet onterecht, want goede journalistiek moet betaald worden en mensen zijn nog altijd bereid er geld voor neer te leggen. Voldoende succesvolle muurbouwers, zoals bijvoorbeeld onze eigen FD Mediagroep, bewijzen dat. Maar het is hoog tijd om het nieuws ook op nieuwe manieren tegen betaling naar de mensen te brengen. Tijd om een stukje aan de tafel te bouwen. Bijvoorbeeld voor de bijna zes miljoen Nederlanders die actief zijn op Twitter. Mensen die het nieuws tot zich willen nemen terwijl het gebeurt, niet pas als de nieuwsredactie besluit het te publiceren. Nieuws zoals Telegraafverslaggever Saskia Belleman het maakt op Twitter: snel, deskundig, met duiding en interactie met de lezers. Fatsoenlijke mediamensen doen graag alsof Twitter een onbeduidend open riool vol schreeuwende voetbalvaders is. In werkelijkheid groeit het bereik van Twitter in Nederland nog steeds. Er zijn geen zes miljoen schreeuwvaders, zo groot is geen enkel riool. Ik zet mijn kaarten op Talpa Nieuws als het gaat om innovatie. John de Mol is vrij van de verlammende kannibalisatie-angst die kranten ervan weerhoudt om écht nieuwe dingen te proberen. Hij heeft geen lezersinkomsten te verliezen en alleen maar onlinepositie te winnen met een nieuwe nieuwsaanpak. Met het ANP heeft hij de motor in huis. En voor de ambitie om het anders te doen vond ik bewijs in de verklaring van Wendy van Dijk over haar overstap naar SBS. Ze krijgt bij Talpa Network de ruimte om op hele innovatieve manieren met de kijkers in contact te zijn.Die lange tafel van John staat er eerder dan de muur van Donald. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De mooiste muziek ter wereld komt uit Nashville. Misschien hadden Nederlanders dat in 2019 dan eindelijk ontdekt? Maar nee, het ging over religekkies. Een splintergroepje religekkies in Amerika heeft een mening over seks en liefde en onze media gaan de hele dag los alsof het nieuws is dat religekkies gekke dingen geloven! Verbijsterend. Dat zeg ik niet alleen, dat zei SGP-voorman Kees van der Staaij zelf ook toen hij gisteren op de radio werd gegrild door Tijs van den Brink die -alweer- in bloedvorm verkeert. Vander Staaij bleek, naar eigen zeggen een beetje ongemerkt en misschien ook niet helemaal gewild, zijn naam aan te treffen bij de ondertekenaars van de Nederlandse vertaling van de verklaring die de religekkies in Nashville hadden opgesteld. Wat er in die verklaring stond over homos was bepaald geen nieuws. Mogen wij ook nog vinden wat wij altijd hebben gevonden?! schreeuwde Kees bijna wanhopig door de radiospeakers. Natuurlijk mag dat Kees. We waren alleen, door jouw knuffelbare uiterlijk, en jouw beheerste en goed onderbouwde optredens in de Tweede Kamer een beetje vergeten hoe ver jullie achterlopen. En dat jullie best rare dingen vinden over vrouwen, homos, de doodstraf en zo nog wat zaken. We dachten namelijk dat die strijd wel een beetje gestreden was. Dat het aanpakken en bespotten van religekkies, waar cabaretiers, schrijvers en columnisten vorige eeuw nog een dagtaak aanhadden, net zo achterhaald is als jullie denkbeelden. Maar als jullie oprispen barst de vulkaan van opiniemakend Nederland ook open. Je zou alleen willen dat ze dat iets minder selectief deden. Youp van t Hek laat de religekkies tegenwoordig lopen, zei hij in de PowNed documentaire Geen Grappen. Want hij wil Theo van Gogh niet achterna, dus hij let op zijn woorden. Johan Derksen pist op tv graag verbaal over homos en andere minderheden heen, maar de islam aanpakken: nou nee, want dan is hij vogelvrij. En dus gooien we alle verbolgen ballen op Kees. Die heeft vast geen mes bij zich. Zullen we 2019 even herstarten? Niet alleen KnuffelKees aanpakken, maar dan ook alle andere religekkies!See omnystudio.com/listener for privacy information.

De Amerikaanse media-professor Jay Rosen twitterde een overzichtje van het aantal journalisten dat voor The New York Times en The Washington Post werkt. Bij de New Yorkse krant steeg het aantal journalistieke ftes van 1.100 in 2014 naar 1.500 in 2018. In Washington kwamen er 425 journalisten bij in vijf jaar. Nou zijn dit kranten die profiteren van de zogenaamde Trump Bump, maar ook onze Nederlandse De Correspondent haalde bij de lancering in Amerika deze maand ruim 2,5 miljoen dollar op van toekomstige lezers. Het stemt hoopvol. Trollen Toch zou ik de journalistiek nog een aanwijzing willen geven voor 2019. De grote stromen Afrikanen die onze kant op zouden willen komen zijn het vuur onder dagelijkse verhitte debatten. Mede door de spanning die de opname van grote groepen mensen uit het Midden-Oosten al geeft in Europa. Kritische berichtgeving daarover wordt door politici al snel afgedaan als nepnieuws, georkestreerd door Russische trollen. En juist over die drie delen van de wereld weten we zo weinig. Veel te weinig. Bram Vermeulen doet voor NRC en de NOS samen met maar één collega verslag van de 54 (!) Afrikaanse landen, vanuit het meest zuidelijke puntje van dat enorme continent. In een interview over zijn boeiende VPRO docu-serie Sahara zei hij: 'We kennen bijna allemaal de naam van de advocaat van de president van Amerika, van Afrika weten we misschien twee staatshoofden te noemen. Het gaat elke dag over migratie, maar er zit nooit een Afrikaan bij zon talkshow, tenzij het over Sinterklaas gaat.' Vanuit Rusland doet Pieter Waterdrinker al vijfentwintig jaar verslag, tegen alle nepnieuwsbangmakerij in. In Knack magazine zegt hij over de inmenging van Rusland in de Amerikaanse verkiezingen: Het is pure waanzin. Russen doen maar wat. Ze zijn te lui en te lamlendig om te plannen, Rusland is één grote improvisatieoefening. In het Midden-Oosten trekt journalist Harald Doornbos onvermoeibaar van brandhaard naar loopgraaf. Na het besluit van Trump om het leger terug te trekken uit Syrië twitterde Harald al snel een uitgebreide analyse. Ik hoop dat 2019 het jaar van Bram, Pieter en Harald wordt. Prettige tweeënvijftigste week!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ja, de krant kopte het echt vrijdag: Wat houdt May op de been? Haar man. Het is bijna 2019, maar we willen nog altijd niet geloven dat vrouwen best een land kunnen leiden. Daar hebben ze natuurlijk een man bij nodig als geheim wapen. Ik legde de krant zuchtend terzijde en scrolde door Twitter. Om te stuiten op dat walgelijke filmpje van Juncker. De altijd dronken voorzitter van de Europese Commissie keek met getuite lippen verlekkerd naar alle vrouwen die langsliepen, zoende ze en wapperde met zijn handen door de lange blonde haren van een van zijn medewerksters. Het is bijna 2019, we hadden het vrijwel het hele jaar over #MeToo, maar in Europa kan je nog altijd niet democratisch gekozen de baas zijn en doen alsof alle vrouwen decorstukken zijn. Als Donald Trump met één oog naar een vrouw kijkt staan zelfs in Nederland alle kranten ermee vol. Een uitgerangeerde pornoster, inmiddels veroordeeld tot het betalen van een kwart miljoen euro schadevergoeding aan Trump, mag uitgebreid bij RTL Late Night komen vertellen over de avonturen die zij beleefd zou hebben met de president. Wat Juncker allemaal uitvreet in ons eigen werelddeel is blijkbaar minder interessant voor onze media. Ik zette de tv maar even aan. Het ging over de politicus van het jaar. Het is bijna 2019, maar er waren vijf mannen genomineerd voor de prijs. Daar kunnen ze bij organisator EenVandaag maar beperkt wat aan doen, want hun panel kiest de kandidaten. En zelfs de vrouwelijke leden van het panel hadden maar één vrouw, Lilian Marijnissen, in hun top vijf. Het is treurig dat we moeten kiezen uit vijf mannen met een stropdas, maar dat de redactie van Pauw niet één vrouw kon vinden om te komen praten over de verkiezing gaat het voorstellingsvermogen te boven. Carla Joosten, Wilma Borgman, Dominique van der Heyde waren allemaal verhinderd? Het is bijna 2019 en Pauw zet zes mannen aan tafel om te praten over vijf mannen en een prijs. Was het maar vast volgend jaar. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De overtreffende trap van een gebrek aan beschaving is jezelf op sociale media grote dikke pluimen tussen de billen stoppen. Zoals de korpschef van de Nationale Politie Erik Akerboom vorige week deed. Hij twitterde fotos van zichzelf op de snelweg bij een ongeluk, een verkreukelde auto vol in beeld. Met de tekst: terug uit Parijs over de A13 voor ons, flinke aanrijding. Geel (!) hesje aan en verkeer regelen. Onze nationale ijdeltuit, die eigenlijk is aangenomen om boeven te laten vangen, vergat blijkbaar dat zijn eigen politiemensen automobilisten bekeuren die dit soort beelden maken en twitteren. Akerboom poseerde gewillig op de snelweg voor zijn chauffeur of een andere lakei die mee was op dienstreis naar Parijs. Akerboom, die alleen een uniform draagt als hij een tv-camera voor zijn neus heeft, vond het in zijn egotweet ook nodig om met uitroepteken te wijzen op het gele hesje dat hij aanhad. Dat is een trap tussen de ogen van de burgers die weg moeten rennen voor politiepaarden als ze met zon hesje aan over het Binnenhof lopen. Een trap tussen de ogen van de man die door twee agenten werd verwijderd van de publieke tribune in de Tweede Kamer omdat hij een geel hesje droeg. Een trap tussen de ogen van de vrouw die door politieagenten thuis van haar ziekbed werd gelicht omdat ze op Twitter een grapje maakte over #gelehesjes. Ik juich het sluiten van Twitter- en Facebook-accounts over het algemeen niet toe, maar een twitterban voor politiemensen, Akerboom voorop, lijkt me een serieus goed idee. Dan raken we ook verlost van wijkagenten zoals Emile Vermeulen die het nodig vond om dit weekend tevreden te twitteren dat hij een minderjarig meisje een nacht in de cel gooide omdat ze een identiteitsbewijs van een vriendin gebruikte om een café binnen te komen. Akerboom en zijn agenten spoelden laatst 16.000 aangiften door de plee omdat ze het te druk hebben. Joehoe, gooi die smartfoon eens aan de kant en ga boeven vangen!See omnystudio.com/listener for privacy information.

We haalden lange tijd onze schouders op over privacy. Maar de weerstand tegen het businessmodel uit Silicon Valley groeit eindelijk nu er volop aandacht is voor de effecten van de structurele schending van de privacy van consumenten. Er gaan steeds meer stemmen op, in Europa én Amerika, om de marktmacht te breken van de grote techbedrijven die zich daaraan schuldig maken. Juist op dat moment geeft de man die zijn imperium bouwde op het vermorzelen van privacy, gas op het kopiëren van het businessmodel van Facebook. Big Brother bezorgde John de Mol zijn grote internationale doorbraak, maar hij maakt er geen geheim van dat hij nog een keer wil cashen met de verkoop van zijn mediabedrijf van de toekomst in opbouw. Hij schrok zich te pletter toen de kijkcijfers van lineaire tv, waarin hij tegen de klippen op bleef geloven, vorig jaar ineens met dubbele cijfers instortten. Dus verandert hij in hoog tempo van koers. Hij rijgt door overnames kralen aan zijn ketting die ons, de kijkers en luisteraars, in een full funnel moeten duwen. De Mol wil ons vierentwintig uur per dag volgen. Zeveneneenhalfmiljoen Nederlanders hebben zich al door de Talpa-trechter laten duwen, binnengehengeld via verschillende apps zoals die van Radio 538, Vakantieveilingen.nl of Hart van Nederland. De Mol schuurt daarbij langs de randen van de privacywetgeving, dus stuurde Follow The Money misdaadverslaggever Harry Lensink op onderzoek uit. Die kreeg niet veel meer boven water dan dat bij Talpa tegenwoordig alles om de adverteerders draait en dat de nieuwe Europese privacywetgeving zo vaag is dat de Mol zich geen zorgen hoeft te maken voor toezichthouders op zijn pad. Maar ik maak me wel zorgen. De tijd is rijp voor een echt nieuw sociaal media model. Waarin consumenten geen melkkoeien zijn die als target dienen voor bedrijven die van alles willen verkopen. Zelfs in Amerika heeft de helft van de jonge mensen al geen vertrouwen meer in het kapitalisme zoals we het nu hebben vormgegeven. Ik zou willen dat John die vibe oppikt en de wereld nog een keer verovert. Niet met een kopie van een evil businessmodel, maar met iets waar we echt allemaal naar snakken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Rutte is veel te slim om nog een extra lontje in het kruitvat te steken en hij schoof zelf ook al op in de Piet-discussie. Hij weet dat weldenkende mensen (dat zijn wij, de meerderheid) daarin wel volgen met een beetje tijd. Dat kunnen de mensen best zelf oplossen, daar hebben ze geen politici voor nodig met opgeheven vingertjes. Maar zijn geloof in de talkshow als redmiddel van de democratie baart me zorgen. Een goed bekeken talkshow trekt een miljoen kijkers. Dan kijken er dus zestien miljoen Nederlanders niet. Een opkomst waarbij elke verkiezingsuitslag waardeloos zou zijn. Ik ben niet tegen de talkshow. Ik ben ook niet tegen GTST of First Dates. Maar zullen we de besluitvorming in het echte leven er alsjeblieft niet vanaf laten hangen? Wie goed geïnformeerd wil zijn leest een krant, scrolt wat buiten de bubbel op sociale media en luistert naar de radio voor goed geleide discussies en inhoudelijke gesprekken met mensen die echt wat weten. Talkshows zijn in het beste geval eenzaamheidstherapie voor hoogbejaarden. Mensen die nog niet naar bed hoeven omdat de iPhone ze de volgende ochtend niet wakker kraait om een bijdrage aan de economie te gaan leveren. Mensen die zo alleen op de wereld zijn dat hun dagen beginnen met een mok koffie met Jan de Hoop en eindigen met een glaasje Port met Jeroen of Twan. Ik vertrouw Jeroen Pauw best een rol toe als Kamervoorzitter, maar wil ik zijn redactie of die van DWDD als vervanger van ons parlement? Nee! In talkshows zit hetzelfde kleine clubje mensen dag in dag uit dezelfde meningen te verkondigen. Daar komen we niet verder mee. Sterker nog, zonder talkshows zaten we nu helemaal niet in de gepolariseerde bagger waarin we in een luttele vijf jaar tijd terecht kwamen. De bagger waarin zelfs het meest weldenkende mens het niet meer pikt om steeds maar weer voor racist uitgemaakt te worden, in talkshows. Zoek een ander instrument Mark. Maak die talkshows maar wat minder belangrijk.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zijn oproep volgde op een vernietigende longread in The New York Times waarin werd blootgelegd hoe Facebook omging met alle privacy-problemen en infiltratieschandalen van de laatste jaren. Terwijl Zuckerberg zijn jongensachtige nerdy charme in de strijd probeerde te gooien bleek Facebook-topvrouw Sandberg druk met spinnen, vertragen en manipuleren. Ze huurde een messcherpe public affairs club in die de schade in de publieke opinie moest zien te beperken, waarbij alle middelen geoorloofd leken. Het verdacht maken van vijanden en concurrenten moest de aandacht afleiden van Facebook. Op zich is dat niet zon ongebruikelijke manier van handelen voor een hyper commercieel bedrijf in een agressieve markt. Maar van Facebook verwachten we meer. Facebook werd een nutsvoorziening. Mensen bellen 911 als Facebook, zoals gisteravond, even uit de lucht is. Ons leven komt tot stilstand zonder het techbedrijf dat we ons adresboek, onze geboortedatum en onze gewhatsappte naaktfotos toevertrouwen. En dus eisen we een integriteit die je ook van een overheidsdienst zou verwachten, zonder spindokters die informatie manipuleren. Maar precies dat blijkt de VN onze overheid op te willen leggen als wij het pact van Marrakesh tekenen. Nederland verplicht zich dan, net als de andere landen, om journalisten te beïnvloeden om op de door de VN gewenste manier over migratie te publiceren. Toen ik Thierry Baudet daarover hoorde gillen op de radio dacht ik dat hij een grapje maakte maar het staat er echt: sensitizing media professionals on migration-related issues. We zitten op almaar groeiende blaren door het VN-rapport over Zwarte Piet maar nu moet de Nederlandse overheid van de VN ook zorgen dat er ethische standaarden komen voor de manier waarop verslag gedaan wordt over zaken als migratie, discriminatie en xenofobie. Nederland stond dit weekend in brand over precies die themas. Aan de kleur van Piet brandt Mark Rutte zich niet. Laat hij dan alsjeblief ook heel ver wegblijven bij het opleggen van ethische standaarden aan media. In de prullenbak met dat pact. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Van mij bijvoorbeeld, want ik blijf het fundamenteel oneens met haar stelling dat de NPO onmisbaar is omdat er geen aandeelhouders zijn die rendement willen. Ja, ik vind het storend dat er in GTST op RTL4 een verhaallijn is toegevoegd die de kijkersklimaatpropaganda moet toedienen, betaald door Urgenda. Maar de neutrale NPO vloog jaren geleden al uit de bocht met dagelijkse verslagen van de belevenissen van de Urgenda-activisten rondom de klimaattop in Parijs. Shula raakte tijdens haar ziekte nog meer overtuigd van de noodzaak met haar publieke omroep te vechten voor het vrije woord. Hoe nodig dat is bleek gisteren toen demonstranten de toegangswegen tot het Mediapark blokkeerden omdat de kleur van de schmink van een aantal NPO-medewerkers ze niet aanstaat. Een actie gericht tegen de vrije media; je kunt alleen maar vertrouwen op onze rechtsstaat waarin dit soort blokkades die inbreuk maken op de fundamentele vrijheden van Nederlanders gelukkig stevig wordt aangepakt. Op de BBC werd vorige week de start van een nieuw wetenschappelijk magazine aangekondigd waarin wetenschappers onder pseudoniem publiceren. Want de angst om dat onder eigen naam te doen is tegenwoordig te groot waardoor zelfcensuur aan de orde van de dag is bij themas die gevoelig liggen. Gelukkig is er geen enorm NPO-budget meer nodig om vrije geluiden gepubliceerd te krijgen. Wetenschapsjournalist Marcel Crok haalde via Twitter zesduizend euro op om te onderzoeken waarom bij het KNMI hittegolven verdwenen uit de historische data van de eerste helft van de vorige eeuw. En de Nederlandse filmmaker Marijn Poels verkocht zijn documentaire The Uncertainty has settled over de energietransitie 55.000 keer via Vimeo. Genoeg om zijn investering terug te verdienen en de film nu gratis op YouTube te zetten. De NPO wilde de docu met een boodschap die nogal haaks staat op Urgenda verhaallijnen niet uitzenden. Jammer, want de belastingbetaler heeft recht op informatie van alle kanten. Marijn maakte daar weer een nieuwe film over, Paradogma. Het zou moedig zijn als Shula die wel programmeert. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Peter de Mönnink was toen officieel nog de tv-baas van Talpa, maar zijn promotie naar CEO van Talpa Networks was natuurlijk al uitonderhandeld, evenals de overname van StukTV, het YouTube- kanaal met twee miljoen abonnees dat John de Mol vorige week in handen kreeg. Een kanaal waarvoor De Mönnink nu dus ook P&L verantwoordelijk is, naast de meer traditionele mediavormen binnen Talpa zoals radio en tv. Met tv verdient een mediabedrijf zeventig keer meer dan met een YouTube kanaal, zei hij op het congres. En dus is iets ondernemen op YouTube een onaantrekkelijk model voor een commercieel bedrijf als Talpa, dat de focus heeft op return on investment, is zijn overtuiging. Tenzij je YouTube zou kunnen gebruiken als een springplank naar een platform waar voor een mediabedrijf wel geld te verdienen is. RTL deed daartoe al wat pogingen. Vanuit een hip pand met lollige vergaderbroeikassen in Amsterdam, exploiteert RTL een miljard YouTube-views per jaar. Moeizame business, geven ze zelf ook toe. Weliswaar is het produceren van de videos vaak wat goedkoper dan tv maken, maar een groot deel van de omzet blijft achter bij YouTube en bij de makers van de online-programmas. Dus probeert RTL de YouTube-kijkers te verleiden om te betalen voor aparte series op Videoland. Zoals deze week de documentaire over YouTube-ster Famke Louise. Dat lukt tot nu toe maar matig of, zoals RTL het zelf zegt: Het is nog even zoeken naar de juiste modellen. Driekwart van de Nederlanders kijkt videos op YouTube, becijferde het CBS vorige week. Zonder YouTube als springplank kun je niet eens beginnen met zoeken, dus is het logisch dat De Mol de portemonnee trok om StukTV binnen te halen in zijn media-imperium dat nog heel erg draait op oude media. Daar moet de oprichter van StukTV, Giel de Winter, verandering in gaan brengen. Hij ziet zichzelf als een jonge versie van John de Mol, zei hij vorige week. Hij vindt YouTube-kanaal maar een klotewoord en wil StukTV uitbouwen tot een online tv-zender want tv-presentatoren staan toch nog altijd hoger aangeschreven. Dat kan wel zo zijn, maar ik zou dat springplankje nog maar even niet doormidden breken. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik voel me niet bepaald rechts als ik Thierry Baudet hoor oreren over homeopathische verdunning en omvolking, al noemt hij dat om precies te zijn structurele demografische transformatie. Nou heet mijn moeder Klaske Andela, maar ik kan niks met Hielke en Sietse en vind het prima dat Percy en Virgil hier ook wonen. Ben ik dan links? Ik sla wel linkse teksten uit als ik lees over falende managers bij noodlijdende ziekenhuizen die voor tonnen contracten afsloten met bedrijfjes van zichzelf. Ik ben een felle voorstander van marktwerking, in alle sectoren, maar als rechts mens kan je ook gewoon een hekel hebben aan incapabele zakkenvullers. Nou vind ik de begrippen links en rechts al tien jaar achterhaald maar ze blijven maar opduiken in het dagelijks taalgebruik. Bijvoorbeeld bij magazine Oneworld dat de verrechtsing van de Nederlandse media deze week aan de kaak stelt. Vooral de Volkskrant krijgt ervan langs uit de mond van voormalig redacteur Jeroen Trommelen, de huidige hoofdredacteur van journalistiek platform Investico. Hij klaagt over de knetterrechtse commentator Martin Sommer die in de krant zomaar dingen mag roepen over klimaat en windmolens die afwijken van de heersende linkse overtuigingen. Nou is klimaat ook alweer zon raar thema. Linkse mensen die het toejuichen dat zakenlui zeventigduizend euro subsidie opstrijken om in een dure Tesla naar de Zuidas te rijden. Daar word ik nou weer heel rechts van. Trommelen verliet teleurgesteld de Volkskrant toen hij twee jaar geleden vrijwel alleen stond in zijn protest tegen het nieuwe redactiestatuut. Daaruit werd de zin geschrapt dat de krant zich ten doel stelt op te komen voor de ontrechten en verdrukten van de samenleving. Want wie zijn die verdrukten als je bijvoorbeeld schrijft over migratie? vraagt Volkskrant hoofdredacteur Philip Remarque zich af in Oneworld. Zijn dat de migranten of de mensen die langer moeten wachten op een huurwoning omdat migranten voorrang krijgen? Een volkse vraag waarop je het antwoord vroeger in De Telegraaf moest zoeken. Nu betalen al vijfhonderdduizend mensen voor de stukken van de Volkskrant, de digitale oplage stijgt explosief. Misschien is links is het nieuwe rechts. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dankzij het gebruiksvriendelijke advertentiesysteem van Facebook is zon boodschap al voor een luttel bedrag te targetten op bijvoorbeeld een paar honderdduizend VVD-stemmers. Zelfs als maar een klein groepje mensen erin trapt kan dat net het verschil maken tussen de grootste of de tweede partij in de uitslag. Facebook keurde de voorgestelde advertenties goed. Dat is natuurlijk koren op het censuurmolentje van minister Ollongren die broedt op een bewustwordingscampagne die burgers moet gaan vertellen welke berichten op Facebook ze wel en niet mogen geloven van de regering. Ollongren, die toch niet in haar eerste onzalige plan is gestikt, noemt het zélf zelfs het bewandelen van een dun koord. De Brandpunt redacteuren zetten hun campagne overigens niet echt online, dus we weten niet hoelang ze zouden zijn weggekomen met het verspreiden van hun nepboodschappen. Want voor het modereren van de dagelijkse tsunami aan berichten en advertenties leunen sociale mediaplatformen zwaar op het zelfreinigend vermogen. Het flaggen van content door gebruikers is een belangrijk instrument bij het identificeren van rommel. De hoofdredactie van de New York Times beklaagt zich terecht over de grote rol die journalisten daarbij ongewild spelen. Vaak is er een nieuwsbericht nodig om schadelijke en onjuiste berichten verwijderd te krijgen. Journalisten worden zo onbetaalde moderatoren bij de bedrijven die het businessmodel van hun werkgevers om zeep hielpen. Dat is wrang, maar ook niet duurzaam. De sociale mediabedrijven zullen hier toch echt zelf een oplossing voor moeten vinden. Maar dat is een route vol valkuilen die zelfs het OM niet zonder kleerscheuren weet te bewandelen. Ze slepen de Nederlandse vrouwenrechtenactiviste Shirin Musa voor de rechter voor twee van haar tweets waarin ze zich boos maak tover de nominatie van een Haagse ambtenaar voor de Joke Smit prijs. De regering reikt deze prijs jaarlijks uit aan iemand die zich inzet voor de positie van vrouwen. Een prijs waar een man die vervolgd werd voor de verkrachting van een kind, door diverse vrouwen werd beschuldigd van aanranding en inmiddels is ontslagen vanwege subsidiefraude niet op de shortlist hoort zou je zo denken. Dat dacht Shirin ook. Hardop. En nu heeft ze een dure advocaat nodig om haar te redden uit de klauwen van het OM. Je zou willen dat het nepnieuws was. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zo haalde de CEO van Talpa, Peter de Mönnink, vorige week de tomatensoep uit de kast om zijn visie te verwoorden. De presentaties van De Mönnink zijn altijd rijk gevuld met kreten als differentiator en monetization. In de keuken maakt hij zich er blijkbaar makkelijker vanaf. Zijn tomatensoep bestaat uit water, tomaten en een gehakbal. Soms is tv de gehaktbal, soms is het Facebook en soms is het radio. Maar de kijker consumeert altijd het geheel, doceerde hij vorige week op een congres over de toekomst van tv. Hij deelde een gezellige zitbank op het podium met de directeuren van RTL, de NOS en Fox om een uurtje te keuvelen over hoe nu verder sinds Netflix en YouTube. Dat zijn soepje misschien wat te waterig en smakeloos is zag hij zelf ook wel in, want hij liet zich ontvallen dat al dat gelul overwinnen van jonge kijkers alleen maar mogelijk is als de Nederlandse tv-bedrijven eindelijk eens goed gaan samenwerken. Ze probeerden dat halfhartig met NLZiet, maar over die mislukte tegenhanger van Netflix was de directeur van Fox glashelder: we hebben hier op de bank al langer over NLZiet gesproken dan er de afgelopen maand naar het platform gekeken is. Hij benadrukte nog maar eens dat deze flop ook vanuit de politiek niet gezien mag worden als de redding van de Nederlandse mediabedrijven. Maar wat dan wel? Daar praten de tv bazen morgen over met minister Slob. Hoog op de agenda staat alweer de concurrentievervalsing door de publieke omroep, meer in het bijzonder de NOS. Een gebroken plaat die de machtigste media-eigenaar van Nederland, Christiaan van Thillo, laatst ook alweer afspeelde voor Slob. NOS-directeur Gerard Timmer sorteert vast voor op de belofte van Slob dat het publieke bestel ingrijpend zal wijzigen. Hij pakte het podium om te benadrukken dat de NOS met ruim 92% bereik groter is dan de hele NPO en dat de NOS de NPO eigenlijk niet meer nodig heeft: zich niet meer logisch verhoudt ten opzichte van de andere NPO-programmas zoals in het lineaire landschap. Dat voelde toch even als een gehaktbal die uit de tomatensoep sprong. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Die tijd gebruikte hij blijkbaar niet om te praten met mensen op het MediaPark want daar wordt hij spottend Martijn de Ambtenaar genoemd; de onzichtbare bestuurder die zaken vertraagt omdat hij overal langdurig over na moet denken en die niet opstond toen het enige andere lid van de RvB, Shula Rijxman, door ziekte op halve kracht werkte. Net toen de NPO in een politieke storm belandde met dreigende bezuinigingen die voor grote onrust bij de omroepmedewerkers zorgden. Maar goed, na een jaar dompelen en denken is die visie nu klaar dus waren er zomaar twee interviews met de mediaschuwe omroepman. In een radio-interview leerden we vooral dat Martijn geen kranten leest want twee kleine kinderen en dat Heel Holland Bakt zijn favoriete programma is. Eerlijk zijn is altijd te prijzen maar of dat een handig antwoord was nu de NPO bezuinigt op journalistieke programmas terwijl de politiek minder amusement op de zenders wil, is zeer de vraag. Zijn visie op een toekomstbestendige NPO lijkt beperkt tot de ontwikkeling van een afwijkend algoritme waarmee hij de bubbel van de kijker op wil blazen. Krijg je bij commerciële sites als Netflix en Amazon vooral suggesties gebaseerd op je voorkeuren, de NPO wil je verleiden om ook WNL-programmas te bekijken als je een VPRO-kijkprofiel hebt. Geen unieke gedachte, BNR zal in de smart-radio app die nu in de testfase zit ook proberen je te verrassen met content die net buiten je voorkeuren valt. En Facebook heeft zojuist een patent aangevraagd op een tool die lezers van nieuws ook wijst op artikelen met een tegengestelde politieke boodschap. De NOS testte vorig jaar al eens met zon opzet maar die werkte niet, geconfronteerd worden met tegengestelde meningen vergrootte juist het onbegrip voor elkaar. Iets wat je ook elke dag op Twitter kunt waarnemen. Daar zou Van Dam misschien eens vaker moeten kijken want de digitale baas van de NOS moest de NPO medewerkers via tweet wijzen op de test uit 2017. Dan gaat er iets mis in je visieontwikkelbubbel. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Sigrid Kaag, onze hulp-minister van Buitenlandse zaken, sprak deze wijze woorden zondag uit tijdens een lezing in de Rode Hoed. Ze had geen betere tekst kunnen kiezen om te beschrijven wat er twee dagen eerder een paar honderd kilometer verderop gebeurde. Een journalist werd door beveiligers onder dwang verwijderd van een persconferentie van Merkel en Erdogan. In Berlijn. Zijn misdaad: hij droeg een T-shirt met daarop een oproep voor persvrijheid in Turkije. Erdogan sluit journalisten op in gevangenissen als hij het niet eens is met hun berichtgeving. Daar spreken wij schande van in het 'vrije Westen'. Maar niemand grijpt in als een man die opstaat voor de vrijheid van zijn collegas in Turkije hardhandig de zaal uit wordt gelazerd. Stilte. Het zwijgen voor het gemak. De stilte van wel weten wat er speelt, maar er niets aan doen. Merkel zweeg. Alle andere journalisten in de zaal zwegen. Er was maar een iemand niet stil: Erdogan. Die lachte triomfantelijk. Maar deze stilte bedoelde Kaag niet. Ze haalde het kreupele, door het ijs gezakte D66-stokpaardje maar weer eens van stal: nepnieuws. Een probleem dat keer op keer maar niet aangetoond kan worden. Omdat het niet bestaat. Kaag schetst in haar lezing een Nederland waarin mensen wel vrij hun mening kunnen uiten. Niet omdat het in onze grondwet zo staat, maar volgens Kaag zijn deze rechten en waarden bij ons zo sterk verankerd, omdat wij er allemaal van overtuigd zijn dat ze onvervreemdbaar en onomstotelijk zijn. Dat wij ervan uitgaan dat zij voor ons allemaal gelden. Ik zou willen dat ze gelijk had. De realiteit is dat Tweede Kamerleden in ons eigen parlement recent pleitten voor een strengere controle op de media. Kamerleden die een paar weken daarvoor een VARA-journalist voor de rechter sleepten omdat hij hun onfrisse campagnepraktijken aan het licht bracht. Ze willen dat de regering ingrijpt om 'zinloos mediageweld' te stoppen. Ze willen een tegenmacht tegen de veel te machtige media in Nederland. Honderdduizenden mensen stemden op deze 'volksvertegenwoordigers'. Daar bent u nogal stil over, mevrouw Kaag.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat wij, Nederlandse belastingbetalers, al gedwongen een miljard euro per jaar betalen voor fatsoenlijke radio- en tv-zenders. Zenders die zo fatsoenlijk zijn dat ze nooit uit zouden pakken met -ik noem maar wat- de buitenechtelijke affaires of op schimmige wijze verkregen appartementjes van Alexander Pechtold. Zenders die dankzij de fatsoenlijke Alexander Pechtold vorige week weer een cadeautje van veertig miljoen euro kregen. Van ons belastinggeld. Zonder sites als GeenStijl en journalistieke onthullingsmedia als Story blijven dat soort zaken buiten het zicht van de Nederlandse stemmer. En nu is TMG ook fatsoenlijk geworden. Dat wil zeggen: Oud-Hollandsch Fatsoenlijk. Want van GeenStijl willen ze af nu na een succesvolle boycot-oproep door fatsoenlijke dramvrouwen de adverteerders zijn weggejaagd. Het videozusje Dumpert houden ze wel want daar wordt nog altijd geld verdiend. Met videos die vele malen ranziger zijn dan alles wat ooit op GeenStijl verscheen. Met videos die ook nog eens bij elkaar gejat zijn. Gek genoeg komen ze daar tot nu toe mee weg. Ik spoorde BNR-baas Sjors Fröhlich al eens aan om een factuur naar Dumpert te sturen voor het rippen van een filmpje waarin ik samen met autosportverslaggever Allard Kalff commentaar lever in de BNR-studio. Dat filmpje scoorde op Dumpert ruim 300.000 views. De kassa rinkelde bij TMG. Die factuur kwam er volgens mij niet. Zoals ik zelf ook nog geen factuur stuurde voor de miljoenen views die Dumpert verzilverde met een zonder mijn toestemming gebruikte video van een interview met mij op een bijeenkomst met ondernemers. Maar ik behoud mij alle rechten voor om dat alsnog te doen. Erger zijn de videos met gestolen naaktbeelden van onschuldige vrouwen. Die urenlang op Dumpert blijven staan ondanks smeekbedes om ze eraf te halen. Volgens de CEO van het Mediahuis, waar TMG nu onder valt zijn ze daar op het hoofdkantoor in België geen moraalridders, maar er zijn grenzen. Die grens ligt blijkbaar bij de hoeveelheid euros die je met gestolen ranzigheid kunt binnenharken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hij volgt daarmee het voorbeeld van de rijkste mens op aarde, Amazon oprichter Jeff Bezos, die in 2013 The Washington Post kocht. Onze eigen miljardair John de Mol werd dit jaar eigenaar van nieuwsproducent ANP. Het woord mecenas valt nogal eens als er naar verklaringen wordt gezocht, maar ik kan u verzekeren dat dit soort mannen andere drijfveren hebben. Oh, ik geloof best dat ze soms eens wat goeds zouden willen doen voor de mensheid, maar selfmade rijke mannen willen eerst en vooral twee dingen: nog rijker worden en winnen. Rijker worden kan heel goed met nieuws, al zou je daar bijna aan gaan twijfelen afgemeten aan de voortdurende klaagzang in de media over media. Christian van Thillo, de Belg die onder de radar van de ACM vrijwel alle grote Nederlandse kranten kocht, maakte een enorme sprong in de ranglijst van rijkste Belgen dankzij diezelfde kranten. In 2017 was hij al een flink eindje op weg naar zijn tweede miljard. En hij boekte vorig jaar de hoogste omzet ooit waarbij de Ebitda met 13% steeg naar een gezonde 225 miljoen euro. Bezos teerde ook bepaald niet in op zijn investering in The Washington Post. Het aantal digitale abonnees verdubbelde en zelfs de advertentieomzet steeg sinds hij zich met de krant bemoeit. We hadden ons voor de komst van Bezos en Benioff al bijna neergelegd bij het feit dat Facebook en Google ongestoord alle advertentiedollars konden binnenharken die voorheen naar nieuwsbedrijven gingen. Zonder zelf een cent te investeren in redactie. Maar daar kunnen Bezos en Benioff wel eens een stokje voor gaan steken. Benioff probeerde in 2016 Twitter te kopen maar roept sindsdien op tot sterkere regulering van sociale media. Hij vergelijkt Facebook met tabaksfabrikanten: leveranciers van verslavende shit die zich aan veel strengere eisen zouden moeten onderwerpen. Van Thillo lobbyde hard in het Europees Parlement tegen de internetdieven Facebook en Google. En hij won, de rechten van de bedrijven die investeren in het maken van nieuws worden voortaan beter beschermd. Een klein beetje van de overheid en de rest van rijke mannen die willen winnen. Dan komt alles misschien toch nog goed. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik las dat zaterdag in een Nederlandse krant, een kwaliteitscourant zelfs, opgetekend uit de mond van een gelauwerde Britse historicus. Ik las het een keer, twee keer, drie keer, maar het stond er echt. Ik keek een beetje schichtig om me heen, net zoals ik vroeger deed bij de columns van Pim Fortuyn in Elsevier. Want we leven in een van de meest vrije landen ter wereld maar gedragen ons alsof we existeren in het 1984 van Harry Jekkers: waar je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan. Waar een nieuw Kamerlid door het stof moet voor flauwe grapjes die hij tien jaar geleden, als negentienjarige jongen, twitterde. Omdat hij gefileerd werd in de media. Waar een VVD-minister die over de multi-etnische samenleving zegt wat de achterban van de drie grootste partijen in Nederland ook vindt zijn woorden terugneemt, met excuses. Omdat hij werd gefileerd in de media. Waar we als aasgieren wachten op het aftreden van de D66-voorman omdat hij precies deed waar zijn partij voor staat: vrije seks gevolgd door abortus. Waarvoor hij wordt gefileerd in de media. Dezelfde media die nog niet eens in 1984 zijn aangekomen maar bleven steken in de jaren 50. En de door Pechtold bezwangerde vrouw behandelen alsof ze een veertienjarig verkrachtingsslachtoffer van de bijbelbelt is in plaats van een volwassen vrouw, gemeenteraadslid in een stad. Een vrouw die al vijf kinderen baarde dus enigszins op de hoogte zou moeten zijn van de gevolgen van onbeschermde seks. Maar vrouwtjes zijn altijd zielig dus moeten in bescherming worden genomen, in de media. In 2018. Minister Arie Slob van media zei vorige week in de Tweede Kamer dat het tijd wordt voor een ander omroepbestel omdat het huidige model gebouwd is op het verleden. Maar hij wil vooralsnog wel vasthouden aan het systeem van ledenomroepen want dat zegt iets over het maatschappelijk draagvlak. Nou Arie, hoeveel voorbeelden wil je nog horen over wat er allemaal misgaat tussen de media en de echte wereld? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lang voordat ik wist dat ik zelf ooit een American Quarter Horse inclusief cowboyzadel zou bezitten, was ik verslingerd aan countrymuziek. Ik woonde alleen in het verkeerde land als het gaat om plattelandsmuziek, maar toen ging de hemel open en brachten YouTube en Spotify de nieuwste countrynummers naar mijn speakers. Toch was zelfs daarna country nog een veilig hoekje waarin je ongestoord kon ronddolen zonder iemand lastig te vallen met je slechte muzieksmaak. Want van countrymuziek houden is niet iets wat je adverteert. Ik schrok dan ook toen ik gisteren op de voorpagina van de Volkskrant las dat country in Nederland een revival beleeft. Country schijnt weer hot te zijn. Volgens de Volkskrant omdat we in deze snelle mediatijden ook wat minder oppervlakkige verhalen nodig hebben. Iemand zei eens tegen me: ieder countrylied vertelt een roman van drie minuten. En wat is er nou mooier dan een goed verhaal? Mogelijk is dat verklaring, in lijn met de opkomende populariteit van de podcast, waarin ook ruimte is voor uitgesponnen verhalen en gesprekken die niet in de hijgerige formats geperst hoeven worden die de standaard zijn geworden op radio en tv. Toch denk ik dat er een andere reden is. Countrymuziek is een bitterzoete mix van weemoed, verlangen en een vleugje hoop. Verhalen over dorpjes waar het kerkje altijd wit is en de tractor groen. Waar je altijd welkom bent. Waar je met weinig gelukkig bent omdat je allemaal niet zo veel hebt. Dorpjes die al lang niet meer bestaan, niet in Amerika en niet in Nederland. Op het countryfestival dat dit weekend in Amsterdam werd gehouden liepen dan ook voornamelijk witte mensen van zekere leeftijd rond, vertelde de cultuurredacteur van BNNVARA op de radio. We weten wat er gebeurt als BNNVARA en de Volkskrant de spotlights zetten op evenementen waar witte mensen van zekere leeftijd gelukkig van worden. Die revival kan wel eens dezelfde dood sterven als de Marlboro Man. En dat is maar beter ook. Op weemoed bouwen we geen toekomst. De kerk staat allang naast een witte moskee en de trekker werd in het straatbeeld net zo zeldzaam als een sigaret in een volle kroeg.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Iconisch zijn de fotos waar hij langs de bordjes met verboden te zwemmen borstcrawlt. In zijn eentje, want voor de gewone stervelingen was het water veel te gevaarlijk. Er was vogelpoep ingeregend dus je zou er buikpijn van kunnen krijgen! Risicos die we niet meer tolereren in dit aangeharkte land. We hebben onszelf laten gijzelen door risicomijders, voorschriften en procedures. We zijn gaan geloven in maakbaarheid omdat we het onvoorspelbare niet meer aankunnen. Zodat Maarten onder tijdsdruk moest zwemmen want de NOS had gisteravond tussen zeven en acht een live-uitzending gepland van de finish. Het feest is in ons overgeorganiseerde land natuurlijk niet wanneer de uitgeputte sporter zo ver is, nee, het moet netjes gepland worden en in de schemas passen. Maarten is daarom niet alleen een held, maar vooral een voorbeeld. Bij dit soort extreme duursporten kom je per definitie in gebieden waar je nooit was. Dat is eng, maar ook interessant, zei hij vorige week in NRC. Hij zwom nog nooit tweehonderd kilometer aan een stuk, dus hij wist niet of hij het zou halen. Hij ging toch, ondanks de E-coli bacterie in het water, omdat hij liever buikgriep opliep dan kankerpatiënten in de steek te laten. Dat hij het einde van de tocht niet haalde maakt zijn poging alleen maar mooier. Het leven is niet maakbaar, er mogen ook dingen misgaan. En wie alles geeft mislukt nooit. Bartlehiem was niet eerder trending, want er was nog geen Twitter toen Henk Angenent in 1997 onder het bruggetje doorging, op weg naar de Hel van Dokkum. Het medium voegde veel toe aan deze tocht: gedeelde ontroering, trots en saamhorigheid. Dankzij twitteroproepen door de Stichting BoerBewust schenen meer dan zestig boeren Maarten s nachts bij met hun trekkers vanuit de weilanden langs de route. Kirsten van Santen van de Leeuwarder Courant twitterde non-stop fotos en videos vanuit de volgboot zodat we met onze neuzen bovenop de vreugde en het drama zaten. Ze zag opluchting bij de mensen die zich eindelijk weer eens gewoon aan vrolijke feestvreugde konden laven. En zo won Friesland alweer van zure twitteractivisten die elk volksfeest proberen te verpesten. Kon het maar altijd Friesland zijn. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen je nog Unix-codes moest intypen om iets op je scherm te krijgen. Er was nog geen Facebook dat vroeg wat je aan het doen was. Geen Twitter dat vroeg wat je bezighield. Internet was nog niet de dorre bruine prairie die Google, Facebook en Amazon ervan gemaakt hebben. Want het internet is stuk, zegt Stikker. Of nee, ze zei het eigenlijk nog veel duidelijker zondag. Het internet was nooit bedoeld om er zo veel mensen en diensten op te huisvesten. De digitale stad van Stikker had nooit de wereldstad moeten worden die het nu is. Als de uitvinders van het internet hadden geweten wat we nu weten hadden zou het encrypted by design zijn geweest, dat weet Stikker zeker. Het had niet op deze manier ontworpen hoeven worden. Het is een misverstand dat internet synoniem zou moeten zijn voor opgeven van je privacy. Dat heeft namelijk niks te maken met techniek, maar alles met geldstromen en macht. Stikker zou na vijfentwintig jaar kunnen doemdenken over het internet van de toekomst, maar ze kiest ervoor optimistisch te zijn. Als je alleen maar steeds de werkelijkheid neemt voor wat hij is en daarop reageert, dan versterk je die werkelijkheid elke keer opnieuw. Maar je kunt ook een werkelijkheid nastreven die je mogelijk acht, zei ze. De internetpionier noemt zichzelf daarom een mogelijkheidsmens, in een land vol werkelijkheidsmensen. Stikker organiseerde drie jaar geleden al een Facebook Farewell Party, dus ze zal het niet als een compliment opvatten, maar ik dacht zondag een paar keer dat ik Mark Zuckerberg hoorde praten. Toen hij laatst zei dat we het te veel hebben over wat de overheid zou moeten doen en te weinig over het belang van gemeenschappen, die elkaar helpen en met elkaar een betere wereld maken. De commons die Stikker ook zo belangrijk vindt, maar dan zonder dat ellendige businessmodel dat opjaagt tot meer meer meer groei ten koste van de gebruikers. Je zou willen dat Zuckerberg een Muskje deed: van de beurs met dat vehikel en een echte gemeenschap maken. Zoals Stikker het ooit bedoelde. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar in een paar weken kan er een hoop veranderen. Zuckerberg kreeg een lawine van kritiek over zich uitgestort na zijn uitspraak dat zelfs holocaust-ontkenners welkom bleven. Niet veel later was de dramatisch verlopen presentatie van de kwartaalcijfers van Facebook. Dramatisch ja, want ze moesten een groei rapporteren van de nettowinst met 31 procent en de omzet met 42 procent. Met dat soort cijfers zou Elon Musk de maan kunnen kopen, maar sinds Facebook geen love brand meer is, straffen beleggers genadeloos bij tegenvallende groei. Er verdampte in een dag 120 miljard dollar aan beurswaarde, het grootste verlies ooit voor een Amerikaans bedrijf. Mark verloor zelf 17 miljard en daalde naar de zesde plek van rijkste mensen op aarde. Zie in dat soort omstandigheden je pril ontsproten principes maar eens overeind te houden. Zeker toen het treintje van fatsoen door de techwereld begon te rijden. Spotify startte de locomotief vorige week.Ze gooiden de podcasts van Alex Jones, de man achter het gewraakte mediaplatform Infowars uit de listings. Apple deed hetzelfde en YouTube sloot het kanaal waarop 2,4 miljoen mensen zich hadden geabonneerd. Toen kon Zuckerberg niet achterblijven, ook al gebruikte hij Infowars drie weken geleden in een podcast nog als voorbeeld van een controversiële mediamaker die via Facebook zijn content moest kunnen verspreiden. Zuckerberg zou pal staan voor de vrijheid van meningsuiting, maar realiseerde zich niet hoe slecht dat was voor zijn business. We leven in een tijd waarin mensen monddood en brooddood gemaakt worden. De Volkskrant werd bedolven onder kritiek vanwege een interview met een eendagspoliticus die zelfs voor de PVV een beetje te wild was. Schande dat de keurige krant een podium bood aan zon extreemrechtse foppoliticus! De kritiek kwam niet van de vaste lezers, stelde ombudsman Jan Pierre Geelen vast, maar van de beroepsdeugtrollen in het parallelle universum Twitter. Twitter, Facebook, Spotify en YouTube waren bedoeld om mensen een eigen podium te geven, zodat je geen krant meer nodig had, Maar ze worden nu dagelijks misbruikt om iedereen die een beetje afwijkt van de keurige middelmaat de mond te snoeren. We zijn zo bang geworden voor woorden, je zou er bang van worden.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wat de uitgever noopte tot een nogal grotesk weerwoord. De krantenbaas houdt Trump verantwoordelijk voor de dood van journalisten in landen met dubieuze regimes. Nou geloof ik zeker dat Trump ook buiten Amerika veel voor elkaar krijgt, maar ik waag te betwijfelen of Erdogan, Assad en Poetin zijn dagelijkse portie mediabashen nodig hebben als inspiratiebron om journalisten vast te zetten, te laten martelen en vermoorden. Dat neemt niet weg dat het akelig is om Trump steeds maar weer tekeer te horen gaan tegen en over journalisten. Veel journalisten zijn hardwerkende mensen die meestal voor veel te weinig geld proberen de losse eindjes te vinden in een grote kluwen voorlichtersbullshit en doofpotdrap. Op zoek naar Grote Misstanden, want ik geloof echt wel dat ze ooit met die drijfveer journalist werden. Alleen pakt het in de praktijk vaak anders uit. Journalisten controleren niet alles, vinden de amusementswaarde soms belangrijker dan of het verhaal wel klopt, zei de vermaarde fakenewsdoorprikker Alexander Pleijter zaterdag in de Volkskrant. Op de site van de krant werd een versie van het stuk geplaatst waarin de interviewer notities invoegde bij zaken die hij anders had weergegeven dan letterlijk met Pleijter was besproken. Een grappig experiment, maar het probleem zit natuurlijk niet bij het omdraaien van de volgorde van een paar woorden. Ik sprak laatst met Nienke Venema, de directeur van de Stichting Democratie en Media. Zij was boos over mijn column Geefgeld, waarin ik betoog dat haar stichting eenzijdige en discutabele initiatieven financiert. Bijvoorbeeld een project om moslimdiscriminatie tegen te gaan dat zelfs in de Volkskrant gekwalificeerd werd als giftige propaganda. Ons gesprek was niet onplezierig, maar we werden het niet eens. Dat kon ook niet. Venema voerde ooit campagne voor Obama. Ik begrijp best dat mensen wat in Obama zagen voordat hij acht jaar besluiteloos voor zich uit zat te staren in het Witte Huis. Maar als ik benoem wat ik bewonder in Trump kijken mensen zoals zij me aan alsof ik opgenomen moet worden. Het totale onvermogen om je voor te stellen dat die andere helft van de bevolking misschien ook gelijk zou kúnnen hebben. Dat is waar het fout gaat in de media. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hij molesteerde met Facebook het businessmodel van de journalistiek, faciliteerde jihadisme, mensenhandel en ander smerigs. En kwam er jarenlang mee weg. Ook in het Congres en een paar weken daarna in het Europees Parlement, waar onze volksvertegenwoordigers als fanboys en -girls met The Zuck op de foto wilden. Mijn hoop was gevestigd op Kara Swischer, de gevreesde tech-journalist die Zuckerberg op een congres al eens zo het vuur aan de schenen legde, dat hij zwetend van ellende op het podium uit zijn hoodie kroop. Swischer zaagde Zuckerberg vorige week door in haar podcast Recode/Decode en dat werd een geweldig gesprek. Ik luisterde tweeëntachtig minuten geboeid. De 26-jarige zwetende hakkelaar die Swischer destijds tegenover zich had is nu een ervaren ondernemer die gedecideerd uitlegt hoe hij zijn innovatie georganiseerd heeft. In de beginjaren van Facebook was zijn motto move fast and break things, passend bij de incrementele ontwikkeling van technologie. Maar nu zijn bedrijf zon grote maatschappelijke impact kreeg is hij geswitcht naar learn fast. Waar hij in het Congres nog klonk als een machine die sociaal wenselijke antwoorden opdreunde geloofde ik Zuckerberg nu in zijn uitleg hoe en waarom hij alle uitglijders van Facebook binnen drie jaar heeft gefixt. Ik geloofde hem zelfs toen hij ineens een voorvechter van het vrije woord bleek te zijn met een betoog waarom de tendentieuze schreeuwsite Infowars welkom blijft op zijn netwerk. Deze Amerikaanse site die GeenStijl rechts inhaalt en niet stikte in zijn eerste complottheorie, ligt onder vuur van CNN en andere media. Zij roepen Facebook op dit soort provocerende geluiden te weren, maar Zuckerberg gaat nog verder en blijft zelfs ontkenners van de holocaust een plekje geven: Want je mag het fout hebben op het internet, daar gaan wij niet over, wij geven iedere mening een podium. De aap kwam al snel uit de mouw: mocht de Amerikaanse politiek het idee krijgen dat Facebook opgesplitst moet worden om te grote marktmacht tegen te gaan, dan zijn vooral Chinese bedrijven in de gelegenheid om de koppositie over te nemen. Een gruwel voor iedereen in de vrije wereld. Dan liever een bedrijf dat de vrijheid van meningsuiting begrijpt. Al is het voor de bühne. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar YouTube is al lang geen dorp meer. Het groeide uit tot een enorme stad die, zo zegt de CCO ook, niet zonder wetten, regels en een goede politiemacht kan. In onze normale wereld maakt de overheid de wetten en stuurt de politiemacht aan, ingebed in een democratisch stelsel dat met al zijn mankementen toch een soort garantie op eerlijkheid en transparantie biedt. Maar in de digitale wereld vinden we het normaal dat bedrijven die taak op zich nemen. YouTube neemt nu 10.000 extra mensen aan om de videos te controleren. Dat is bij lange na niet genoeg om alles wat wordt geüpload te bekijken. Het bedrijf vertrouwt verder op flaggers die foute videos markeren. Een soort digitale burgerwacht, in de wereldstad YouTube. Een wereldstad waar een Amerikaans bedrijf de wetten maakt. Waar het belang van de gebruikers ondergeschikt is aan het bedrijfsbelang. En waar het bedrijf ons met cybernetische feedback loops ongemerkt continue beïnvloedt. Een stad waarin je eigenlijk niet moet willen wonen, al brengen we er een steeds groter deel van onze tijd door. Het Rathenau instituut wil dat de Raad van Europa twee mensenrechten toevoegt, nu we deels in digitale steden leven. Beïnvloeding is een miljardenindustrie waarin Google de koning is. Het mensenrecht om niet constant geanalyseerd te worden zou ons moeten beschermen tegen de trukendoos van bedrijven die ons manipuleren en proberen verslaafd te maken aan hun diensten. Onze mensenrechten stammen uit 1948, toen mensen nog contact hadden met mensen. In de wereld van nu zou het recht op betekenisvol menselijk contact toegevoegd moeten worden. Zodat een chauffeur van Uber niet zomaar, zonder tussenkomst van een mens, ontslagen wordt als zijn rating te laag is. Zodat je recht hebt op een echte dokter in plaats van een fitnesstracker die je via een e-dokter adviezen geeft. Het recht om YouTube uit te laten en vanavond lekker naar de zonsondergang te kijken had je gelukkig al. See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Er wordt nog maar weinig uitgezocht en gecheckt, ook bij kwaliteitsmedia', zegt journalist Nick Davies in Knack. Davies was onderzoeksjournalist voor The Guardian en schreef tien jaar geleden het boek Flat Earth News waarin hij de huidige staat van de media voorspelde. De persklare brij die spindokters aanleveren is voor journalisten moeilijk te weerstaan, nu ze met steeds minder mensen steeds meer stukjes per dag moeten produceren. Davies ergerde zich bijvoorbeeld aan de verslaggeving over de gifaanval op de Russische dubbelspion Skripal. Geen enkele redactie deed onderzoek en trok de officiële verklaring dat Poetin de opdrachtgever was in twijfel. We hebben niets geleerd van de oorlog in Irak, waar we ingerommeld werden door politici die logen over het bestaan van massavernietigingswapens. Duizenden journalisten schreven de leugens braaf op en kwamen daarmee weg. Alleen de paar criticasters, die het achteraf bezien dus bij het rechte eind hadden, werden weggehoond en uitgekotst. Het zelfreinigende en -corrigerende vermogen van de journalistiek blijkt laag. Tel daarbij op dat het businessmodel onder druk staat en er is voldoende reden voor zorg. Onderzoeksjournalistiek moet het steeds meer hebben van alternatieve vormen van financiering, sinds het geld van adverteerders naar Google en Facebook verdween. Geefgeld wordt het genoemd in een rapport over onderzoeksjournalistiek in Nederland, in opdracht van het ministerie van Media. Er duiken steeds meer stichtingen, goede doelen zoals de Postcodeloterij en rijke families op, die onderzoeksjournalistiek financieren. Maar dan wel over themas die in hun straatje passen. De omstreden Hongaars-Amerikaanse miljardair Soros is bijvoorbeeld berucht om het stempel dat hij op de publieke opinie probeert te drukken door het smijten met miljoenen naar media. In Nederland doet hij dat onder meer via de Stichting Democratie en Media, die ook zonder geld van Soros discutabele en eenzijdige journalistieke projecten financiert. Propaganda vermomd als onafhankelijke media. Minister Slob gooit er nu vijf miljoen euro tegenaan om meer onderzoeksjournalistiek mogelijk te maken. Vijf miljoen, dat is zeg maar het bedrag dat de NOS uitgeeft om de rechten te kopen van vijf kwalificatiewedstrijden van het Nederlands Elftal. Dat elftal dat zich al jaren niet meer kwalificeert voor een groot toernooi. Propaganda en slecht voetbal. Meer hebben we blijkbaar niet nodig in dit land.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De NPO heeft namelijk geconstateerd dat religie een minder grote rol speelt in Nederland, dus kan er wel wat minder geld naar levensbeschouwelijke programmas. Een beetje malle constatering want als ik in mijn stad een straatje te ver fiets, waan ik mij in Iran en ben ik de enige vrouw die niet van top tot teen bedekt is. Niet omdat ik een andere kledingsmaak heb, maar vanwege religie. Alleen mag de NTR van Paul Römer de tv-programmas voor dat type sprookje maken; die zit nog wel even gebakken. Het geloof van de EO is minder hip, dus gaat de geldkraan dicht voor uitzendingen van De Grote Bijbelquiz en Nederland Zingt. Knevel heeft gelijk dat het plan van Römer muffig is, maar dat ruik ik vooral omdat ik al sinds 2011 leur met een vergelijkbare nieuwe opzet voor publiek gefinancierde tv. Heel simpel: hef al die omroepen op, dat scheelt vele tientallen miljoenen euros overhead, laat de NPO als een soort ProRail alleen de logistiek regelen en zorg dat mediamakers publiek geld krijgen met een goed businessplan dat voldoet aan een paar criteria. Alleen heb ik voortschrijdend inzicht. De distributie van video is sinds 2011 ingrijpend en voorgoed veranderd. Publieke en commerciële zenders zitten op het oude model, het gebundelde model waar oldskool termen als 'lead in' nog een rol spelen. Ze moeten, met behoud van hun neus voor het laten maken van goede content, razendsnel de nieuwe distributie onder de knie krijgen. In een on demand markt waar meer dan de helft van de kijktijd al in handen is van YouTube en Netflix. En daar zouden die goeie ouwe omroepverenigingen gek genoeg nog wel eens een voorname rol kunnen hebben. Broadcasten is niet meer de weg, je moet een intrinsieke nieuwsgierigheid hebben naar de drijfveren van je achterban en van binnenuit voelen hoe je video op alle mogelijke manieren onder de aandacht van de kijkers krijgt. Als die omroepverenigingen écht een band hebben met hun 3,5 miljoen leden zouden ze ineens wel weer eens goud waard kunnen zijn. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Begrijp me goed, ik keek graag naar Brandpunt. Dat interview door Liesbeth Staats met Jean-Marie le Pen bijvoorbeeld, in zijn eigen werkkamer nabij Parijs, voor de verkiezingen in Frankrijk vorig jaar. Of laatst nog die uitstekende reportage over vakmanschap, met een uitleg waarom Nederland weer van het ambacht moet leren houden. Precies de programmas waarvoor we een publieke omroep hebben, zou je denken. En daarom ben ik zo blij met de mededeling dat Brandpunt stopt. Zeker nadat het vorige kabinet besloot dat de NPO zich meer op maatschappelijke taken moet richten ten koste van amusement. Meer journalistiek dus, meer reportages en documentaires en minder Ranking the Stars. Hilversum moet versneld keuzes maken nu de advertentie-inkomsten bij de STER teruglopen, zoals dat bij commerciële mediabedrijven ook al lang het geval is. Minister Slob vroeg om een plan van aanpak. De NPO stuurde een documentje waarboven wel plan van aanpak stond, maar het is een onheilspellende opsomming van mogelijke gevolgen, variërend van een ontslaggolf op het Mediapark tot slechtere nieuwsbulletins op Radio 1. Slob is er niet van onder de indruk en sommeert de omroepen eerst maar eens hun moddervette spaarvarkentjes om te keren en gewoon programmas te blijven maken, zoals ze dat wettelijk verplicht zijn. En daarom ben ik zo blij met de mededeling dat Brandpunt stopt. We hebben lang genoeg gekeken naar de treuzelende kalkoen die maar geen besluit kan nemen over het kerstmenu. Shula Rijxman, de baas in het Hilversumse kalkoenenhok, moet ook begrepen hebben dat het zo nooit kerst wordt. Er is een breekijzer nodig om uit deze verlammende discussie te komen. En dus liet ze het volstrekt absurde besluit optekenen om met Brandpunt te stoppen. Slob hapte. Hij schreef de Kamer dat hij zich voortaan ook met de programmering van de NPO zal bemoeien. Geen weldenkend mens wil in een land wonen waar ministers over de inhoud van de tv-zenders gaan. De oplossing is eenvoudig en onvermijdelijk: slacht de kalkoen, red Brandpunt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Deze totaal wereldvreemde vrouw heeft een businessmodel gebouwd op het brooddood maken van mensen met een andere mening. Als vrouwen iets te klagen hebben staat Sunny vooraan, dus ontbrak zij niet in de lange rij ondertekenaars van de open brief aan de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Het CPNB ligt onder vuur van de boze vrouwen omdat ze het malle plan hebben gelanceerd het boekenweekgeschenk dit jaar te laten schrijven door een man. Een mal plan ja, want vorig jaar was het ook al een man. En bijna alle jaren daarvoor ook. De afgelopen tien jaar kreeg maar een keer een vrouw de opdracht het geschenk te schrijven. Daar vind ik, als schrijver, ook iets van. Maar de boekenpromotieclub koos dit jaar het thema De moeder, de vrouw. En dat lijkt me nou bij uitstek een onderwerp om eens door een man af te laten kluiven, in 2018. Het jaar waarin de Tweede Kamer het hoofd nog steeds moet breken over het feit dat een heel groot deel van de vrouwen in Nederland niet economisch zelfstandig is. Waar de ontplooiziekte van vrouwen nog altijd hoogtij viert en meer dan 70 procent niet bereid is een normale volle werkweek aan betaalde arbeid te besteden. Waar het nog altijd bon ton is om je als vrouw te verschuilen achter je nageslacht, om niet alles uit je werkende leven te halen. Het jaar waarin steeds meer kinderen niet bij hun vader wonen, omdat onze hele maatschappij nog is ingesteld op de moederende vrouw en vaders worden gezien als zaadleverende pinautomaten, die zich na de scheiding maar neer moet leggen bij een marginale rol in de opvoeding van hun kinderen. Waar duizenden mannen hun kinderen nooit meer zien omdat co-ouderschap nog altijd niet de standaard is in onze wetgeving, waardoor rancuneuze moeders vrij spel hebben als ze kinderen bij de vaders weg willen houden. Zelfs Angelina Jolie, die als VN-gezant met een bezorgd gezicht voor draaiende cameras door oorlogsgebieden stapt, maakt zich in huiselijke kring schuldig aan deze vorm van kindermishandeling. Ze verbiedt Brad Pitt, de vader van de kinderen, om zelfs maar met ze te bellen of whatsappen. Het is kortom hoog, hoog tijd dat iemand eens de aanval opent op de verheerlijking van het moederschap. Kom maar op met dat boek! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een aperte leugen, waarvoor de gemeente op de vingers werd getikt door de Reclame Code Commissie. Wat ze er niet van weerhoudt de bewering te blijven doen. 85 procent van het papier dat voor kranten en reclamedrukwerk wordt gebruikt, wordt in ons aangeharkte rubberentegelparadijs keurig ingezameld en gerecycled. Zelfs het nieuwe papier komt al jaren van een dode boom waarvoor een nieuwe wordt terug geplant. Er is dus geen enkele reden voor het demoniseren van drukwerk. Mensen die desalniettemin aan de buitenwereld willen laten weten dat ze heel erg deugen en nooit de verantwoordelijkheid zouden willen nemen voor bomenmoord, kunnen dat al jaren van de voordeur schreeuwen door het plakken van een NEE/NEE of NEE/JA-sticker. Opperdeugmensen nemen de variant van Loesje waar op staat geen reclame s.v.p. wij hebben alles al. Zij zorgen niet alleen goed voor de bomen, nee, zij redden de héle wereld want zij doen niet mee aan de ratrace van het consumptisme. Zij dragen hun zelfgebreide geitenwollen sokken nog een extra weekje binnenstebuiten, voor ze op de hand te wassen in biologisch brandnetelzeepje. Er was kortom geen probleem. Maar in Amsterdam zijn ze niet zo van dingen aan de vrije markt en de burgers zelf over laten, dus kwam er beleid. Niemand krijgt nog een folder in de bus, tenzij je expliciet aan de buitenwereld wilt laten weten dat jij wel zon milieucrimineel bent die extra bijdraagt aan de opwarming van de aarde en zich ook nog eens schuldig maakt aan verlekkerd bladeren door allerlei folders met spulletjes van de Action en de Big Bazar. Of nog erger: je moet op je voordeur een sticker plakken om aan de hele buurt te laten weten dat je onder de armoedegrens leeft en het moet hebben van de coupons in de folders van de supermarkt. Het is een keiharde schending van het recht op een vrije nieuwsgaring. Ja, het is nieuws dat de opblaaseilanden met palmboom bij de Action in de aanbieding zijn. Voor sommige mensen is dat net zo belangrijk als de uitkomst van de G7. Het is niet aan de gemeente om te bepalen wat er in jouw brievenbus landt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nu lijkt Mediapark-verslaggever Rob Goossens in zijn eentje op het slagveld te staan tegenover een publieke omroep die steeds verder van het padje raakt en wegduikende politici die niet na willen denken over de consequenties van de aardverschuivingen in de mediawereld. Ik kan me voorstellen dat u denkt in Groningen storten huizen in, we gaan straks allemaal failliet aan warmtepompen en andere klimaat hysterische maatregelen; we hebben wel iets anders aan ons hoofd dan de publieke omroep. Dat is niet onwaar, maar zoals Goossens al in De Telegraaf schreef: zelfs in het zuinigste scenario gaat er komend jaar 740 miljoen euro uit Den Haag naar de NPO, meer dan wat de luchtmacht en de marine krijgen. Het gaat dus wel degelijk ergens over, nog los van de niet in geld uit te drukken waarde van de onafhankelijke informatievoorziening voor de werking van onze democratie. Informatievoorziening die vrij toegankelijk moet zijn voor elke burger die via de blauwe envelop meebetaalt aan die driekwart miljard euro. Daar denken de Mediapark dwaallichtjes anders over. We gaan krachtig inzetten op (betaalde) on demand, want dat beantwoordt aan de veranderde kijkwensen van ons publiek, schrijft de NPO in het videoplan 2019 dat Goossens in handen kreeg. Nee! Dat beantwoordt helemaal niet aan onze wensen! Niemand wenst nog eens 35 euro extra per jaar te moeten betalen voor een krakkemikkige online kijkservice van de NPO, boven de 740 miljoen die we al naar Hilversum overboekten. Het feit dat Netflix in een moordend tempo voet aan de grond kreeg in Nederland en steeds meer kijkers weet weg te trekken, tegen betaling, betekent niet dat wij voortaan extra willen betalen voor programmas die we voorheen free to air konden zien! Het betekent dat je als NPO als een malle je mediatech-organisatie op orde moet brengen, als de sodemieter een state of the art platform moet bouwen en als een leeuw moet vechten om je kijkers binnen te houden. Zodat we niet nog meer verzuipen in Amerikaanse entertainment bagger. De NPO draagt verantwoordelijkheid voor een gezonde Nederlandse maakindustrie van waardevolle content en journalistiek. Alles wat de steeds internationaler wordende markt laat liggen. En het woord businessmodel wil ik nooit meer lezen in een NPO-plan. Als je businessplannen wil schrijven ga je maar bij Talpa werken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Centraal Bureau voor de Statistiek publiceerde dat jaarlijkse overzicht gisteren voor de zesde keer. Het werd een goednieuwsshow. Nederland blijkt helemaal niet te zijn overgenomen door een bende moppersmurfen, nee we vertrouwen elkaar, de politie, rechters, het leger, ja zelfs de politiek! Het vertrouwen in de EU nam toe, banken en grote bedrijven scoorden weer beter dan voorheen. We vertrouwen alles, iedereen en zijn moeder behalve de pers. Alleen kerken scoren nog slechter maar dat is logisch. Kerken zijn per definitie onbetrouwbaar. Kerken zijn opgericht om verzinsels te verspreiden alsof het de waarheid is, waar we van journalisten toch andere verwachtingen mogen hebben. Socioloog Tanja Traag van het CBS zei in de Volkskrant dat het onderzoek aantoont dat de grote meerderheid van de bevolking heel anders in het leven staat dan je zou vermoeden als je sociale media ziet als een graadmeter voor de stand van het land. En daar zit misschien wel een verklaring of in elk geval een mogelijke oplossing. Gemakzuchtige journalisten zien ophef op Twitter en reuring op Facebook al jaren als een makkelijke manier om hun productietargets te halen. Niemand bellen, niet op je fiets stappen om eens wat te onderzoeken, nee: achterovergeleund scrollen op je smartphone met een kop koffie in je andere hand en je hebt binnen tien minuten weer een stukje in elkaar geflanst. Het is treurig maar de dagelijkse realiteit op een heleboel redacties. Ophef op sociale media is zelden naar aanleiding van iets positiefs, terwijl mensen juist daar behoefte aan blijken te hebben. Bij verschillende kranten en redacties wordt geëxperimenteerd met wat constructieve journalistiek is gaan heten. Een pilot van 1,5 jaar bij de Britse krant The Guardian toonde aan dat het werkt. Mensen hebben de buik vol van horen wat er allemaal mis is in de wereld. De verhalen in The Guardian over dingen die goed gaan vielen op, werden tot het einde gelezen en gedeeld op sociale media. Mensen willen zich weer hoopvol voelen zei de hoofdredacteur. Zure journalisten mopperen dan dat hoop verspreiden niet de taak van de media is. Misschien waar, maar angst verspreiden is dat ook niet.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een block, een ban, een schorsing van je social media-account, een slechter plekje in de algoritmes. En daar is het oprukkende fenomeen van de demonetization bijgekomen. De brooddood. Het afsnijden van de geldstroom van media- en meningenmakers, bijvoorbeeld door YouTube. Ja, natuurlijk moest YouTube iets doen toen adverteerders miljoenenbudgetten weghaalden nadat hun boodschappen soms naast videos van afgehakte hoofden en ander gruwelijks opdoken. Maar de Amerikanen schoten door en grijpen nu ook in bij content die langs de randen van de vrije gedachten schuurt. Hate speech is een criterium geworden in het adverteerdersbeleid van YouTube en dan kom je al snel op het hellende vlak van de censuur. In de traditionele mediawereld was er altijd een dikke onwrikbare Chinese muur opgetrokken tussen vrijheid van de makers, bewaakt door standvastige hoofdredacteuren, en de wensen van adverteerders. Ja, ook toen konden adverteerders ervoor kiezen niet in bepaalde kranten of bladen te staan. Maar in het krachtenveld tussen machtige adverteerders en de advertentiebinnenharkers van Google zitten mediamakers in de knel. Het stopt niet bij YouTube, vorig jaar was er de hysterische oproep aan adverteerders van een groepje boze dramvrouwen om GeenStijl en Voetbal Inside te boycotten. Voetbal Inside lijkt gered door John de Mol maar GeenStijl staat inmiddels in de verkoop na een flink gekelderde advertentieomzet omdat de content als highly controversial wordt aangemerkt in de adverteerdersnetwerken. Het past in een bredere maatschappelijke trend waarin de hypergevoeligheid van gekwetsten belangrijker werd dan het vrije debat. Vrij Nederland publiceerde een longread over Nederlandse universiteiten, waar controversiële sprekers en columnisten steeds vaker worden geboycot en geweerd van het podium. Ter bescherming van de kwetsbare zieltjes van de studenten die niet meer worden uitgedaagd zelf hun mening te vormen. Voor je het weet bestaat er alleen nog tolerantie voor de éígen mening, waarschuwt Vrij Nederland. Ik vrees dat we daar al zijn. Met de brooddood weer je de echt krachtige stemmen uit het debat. De vrijheid van meningsvorming en gedachtenscherping is te belangrijk om aan hobbyisten over te laten. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Veel mensen hebben de afgelopen weken hun Google- en Facebookdata gedownload, wakker geschud door het schandaal rondom Cambridge Analytica. Maar het is al sinds 2001 in de Wet Bescherming Persoonsgegevens geregeld dat je bij bedrijven en organisaties inzage kunt krijgen in de data die ze van je opslaan. Volgens die wet mogen je gegevens niet zomaar gedeeld en gebruikt worden en het recht op inzage zou dat moeten borgen. Dat is alleen een wassen neus, want vrijwel niemand doet zon verzoek. Bij de klantenservice van de NS, dat tien miljoen klantcontacten per jaar afhandelt kwamen in een jaar tijd maar vijftig inzageverzoeken binnen. Een van die verzoeken kwam van een journaliste van Argos. Zij kreeg pas na het inschakelen van de persvoorlichter de gevraagde gegevens. Daaraan hadden meerdere mensen meerdere dagen moeten werken bij de NS, want het bleek niet mogelijk de data zomaar uit de IT-systemen boven water te krijgen. Dat is geen NS-probleem, bij Tele2 en Booking.com ving de journaliste helemaal bot. De Autoriteit Persoonsgegevens handhaaft de wet ook al 17 jaar niet. Er werden geen boetes uitgedeeld dus waarom zou je ook je best doen als bedrijf om inzage te geven. De Persgroep leverde wel alle data die zij opsloegen van het abonnement op de Volkskrant van de Argos-journaliste. Een lange spreadsheet waarin ze precies kon terugzien welk artikel ze wanneer las vanaf welke locatie, inclusief de leestijd en gebruikte zoektermen. Data waarmee de Persgroep ook adverteerders in staat stelt boodschappen beter op de lezer af te stemmen. Delen van data dus. Ja, dat doen Facebook en Google ook, maar daar betaal je als consument geen honderden euros per jaar. Je kunt je krant dus niet meer onbespied lezen, zei privacy-advocaat prof. Lotte Moerel zaterdag in het FD. Waar is ons recht op vrije nieuwsgaring gebleven? voegt ze eraan toe. Ze waarschuwt dat het op advertentiegebied totaal uit de hand loopt omdat kranten de data laten afromen door Google en anderen. Zonder daar toezicht op te houden. Zo wordt je krant wel heel duur betaald. Ik ga hem voortaan maar weer in het café lezen. Op papier. Wel zo veilig.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nou geef ik eerlijk toe dat er dagen voorbijgaan dat ik niet aan de jaren negentig denk. Ik kijk liever in de vooruitkijkspiegel. Tot ik deze week in de Groene Amsterdammer op het essay De betere wereld van toen stuitte. Een lofzang op de jaren negentig waarin, ingeklemd tussen de val van de Berlijnse Muur en de toen nog niet te vermoeden ineenstorting van de Twin Towers, West-Europa transformeerde in een baken van tolerantie en openheid, waar kunst en vrijheid zinderden. Het verlangen om de wereld te vernieuwen was groot en het tempo lag hoog. Lees dat stuk en je verlangt bijna terug naar die tijd vol energie, levenslust en experimenten. Het mooie is: dat is niet weg! We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden, zeggen de auteurs, want wij zijn er nog. De mensen die jong waren in de jaren negentig. Wij optimistische veertigers die de energie van toen nog in ons dragen. Het maatschappelijk debat is gekaapt door tobbende twintigers, twijfelende dertigers en teleurgestelde vijftigers. Het is hoog tijd dat de optimistische veertigers het roer in handen nemen en het beeld herstellen. Zo ook in de media. Steeds maar weer gaat het over fake news, versplinterde businessmodellen, trollen en algoritmen. Maar kijk toch eens hoe ver we kwamen sinds in oktober 1989 voor het eerst commerciële tv werd toegelaten in Nederland! Nu kijken mensen massaal naar YouTube op hun huiskamer tv, Google rapporteerde een stijging van 50 procent in een half jaar tijd. Er is een oneindig aanbod van content, waar we het tot eind jaren tachtig nog met twee magere Nederlandse kanalen moesten doen. Voor een tientje per maand heb je alle muziek van de wereld in je oren. Bedrijven worden zelf tv-zenders. Zoals PSV, dat tv maakte in vier talen op acht kanalen om fans wereldwijd te laten meegenieten met het landskampioenschap. We leven in een geweldige tijd. Met oneindig veel meer kansen dan in die prachtige optimistische jaren negentig.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als de ene nieuwsorganisatie of journalist onfrisse praktijken in moskeeën blootlegt is het xenofobie; komt een tv-programma of krant jaren later met dezelfde onthulling, dan is het een belangwekkend nieuwsfeit dat serieuze politieke aandacht behoeft. Het is een niet uit te roeien mechanisme, dat de mediaconsument niet hoeft te raken. Simpelweg je blik wat verruimen en je bent wel goed geïnformeerd. De burger raakt het wel, want kwalijke zaken etteren zo veel langer door dan noodzakelijk. Niet alleen in de berichtgeving wordt met twee maten gemeten, ook binnen mediaorganisaties blijkt het moeilijk een beetje eenduidig met feiten om te gaan. Wat zou u bijvoorbeeld doen met een medewerker die in de rechtbank toegeeft dat hij zijn geliefde heeft geschopt, geslagen en met een mes bedreigd? Waar hij nog aan toevoegt dat hij het de volgende keer weer zal doen, omdat zijn geliefde het zelf heeft veroorzaakt. Bij RTL wordt de zaak van zon medewerker s avonds lacherig besproken door Peter R. de Vries in RTL Boulevard. De verklaringen noemt de Vries smeuïg. Smeuïg, iemand in elkaar schoppen en met een mes bedreigen is smeuïg, volgens de misdaadverslaggever, als een RTL-collega de dader is. Datzelfde RTL riep René van der Gijp wel op het matje omdat hij het waagde een pruik en een hoog stemmetje op te zetten in Voetbal Inside. Snapt u het nog? Het Parool bracht zaterdag de innige vriendschappen in kaart die de top van de Nederlandse hiphopwereld onderhoudt met zware, veroordeelde criminelen. Geen winkeldieven, maar huurmoordenaars, grote cocaïnehandelaren en zeer gewelddadige overvallers. Rappers die onder contract staan bij Top Notch van Kees de Koning. Kees en zijn rappers zijn graag geziene gasten op de publieke en commerciële radio- en tv-zenders. Kees klimt daarbij steevast op zijn morele paard om zaken als institutioneel racisme aan de kaak te stellen. Toen een groepje van zijn rappers vastzat in Suriname omdat ze een minderjarig meisje hadden verkracht, bleef hij loyaal aan de daders. Ja, daar kun je over discussiëren, zei Kees later in NRC. Nou, laten we dat maar eens doen dan. Want racisme en mannen die flauwe grappen maken zijn Heel Erg. Bijna net zo erg als gewelddadige rappers en tv-presentatoren. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Fan-centric. Welke idioot heeft dat verzonnen? Fans zijn mensen die ineens achter je blijken te staan omdat je vanuit het diepst van je ziel muziek maakt of columns schrijft. Fans zijn nooit de uitkomst van een strategie, bedacht in een inspiratieloos kantoorpand. Zon kreet bedacht door Excelsheet-junks, die geloven dat je een bedrijf kunt runnen als een passieloze cijferfabriek. Neem een ding van mij aan: je kunt een Excelsheet onder een winnende strategie plakken, maar er is nog nooit een winnende strategie uit een Excelsheet voortgekomen. Maar goed, RTL gaat dus voortaan fan-centric werken. Wat ze daarmee bedoelen is: we gaan niet langer dansen om de portemonnee van de adverteerder, maar om de portemonnee van de kijker. Niet uit passie voor de kijker, niet omdat ze ineens overweldigd zijn door de nieuwe technische mogelijkheden om kijkers te bedienen, maar omdat de adverteerder afhaakt. Dat is nooit een winnende drijfveer. Overigens is de richting niet zo heel erg nieuw. De vorige digitale baas van RTL Nederland, Arno Otto, verkondigde al een beetje hetzelfde in 2010. Maar toen klotste het geld van adverteerders nog tegen de plinten op bij omroepen en dat maakt innoveren ook weer zo ingewikkeld. De vraag is natuurlijk hoeveel betaalde video-abonnementen de markt aankan. Bij muziekstreaming maak je als concurrent van Spotify geen kans als je niet dezelfde uitgebreide muziekcatalogus biedt. En dan nog is de vraag wat je daar bijvoorbeeld als Juke, de Spotify-uitdager van Talpa, tegenover kunt zetten. Bij video raakt het aanbod steeds meer versnipperd dus zal RTL killer content nodig hebben om het aantal abonnees omhoog te jagen. Qua catalogus en gebruiksvriendelijkheid kan nog geen enkele Nederlandse uitdager in de schaduw van Netflix staan en het is de vraag of ze niet nog meer kostbare tijd verliezen door eerst allemaal zelf het wiel uit te vinden. Als de Nederlandse kijkfan echt centraal zou staan, staken de Nederlandse spelers de koppen eens goed bij elkaar in plaats van halfslachtig samenwerken in NLZiet en ondertussen allemaal als kleinduimpjes worstelen met Amerikaanse reuzen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een glanzend stukje foldertekst, maar echt gevoeld vanuit de tenen? Noem mij cynisch, maar ik geloofde het nooit. Tot ik vorig jaar Willemijn Verloop tegenkwam, we kennen haar nog van WarChild, maar tegenwoordig is ze social impact investeerder. Impact klinkt al veel beter dan verantwoord. Ze investeert alleen in bedrijven die winst niet als doel zien, maar als middel om een impact te hebben op een wereldprobleem dat een oplossing behoeft. Dat klinkt idealistisch, maar die fase zijn we al voorbij. We zijn op weg naar een nieuwe economie waarin juist bedrijven met impactdoelen de winnaars zijn. Sinds BlackRock, de grootste vermogensbeheerder ter wereld, in januari de bedrijven waarin het investeert opriep een positieve bijdrage aan de maatschappij te leveren, is dat een zekerheid. En ook logisch. Overheden lossen geen problemen op, dat doen ondernemers. Als je naast winst en marktaandelen ook impact nastreeft heb je andere KPIs nodig om je bedrijf te sturen. Meer vijftigplussers aan het werk bijvoorbeeld, of een eerlijker verdeling in de waardenketen. Ik dacht eraan toen ik vorige week de zoveelste huilbrief van NPO-topvrouw Shula Rijxman las in het AD. Ze wil meer geld want ze kan nu niet concurreren met John de Mol die de NPO ziet als een etalage waar hij DJs en presentatoren uit mag graaien. Haar hele brief gaat over geld en kijkcijfers terwijl de NPO juist een social impact organisatie is, die je op andere doelen moet richten. Dat is de reden van je bestaan! Er is wel een prestatieovereenkomst met de overheid waar lafjes wat doelen zijn beschreven, maar in de praktijk gaat het vooral over concurreren met het mediabedrijfsleven. Shula klaagt dat talenten als Twan Huys en Gerard Ekdom bij de NPO werden opgeleid om vervolgens weggekocht te worden. Terwijl dat juist een geweldig impactdoel van de NPO zou kunnen zijn! Talent kweken. Wees de publiek betaalde vakschool voor mediamensen. En neem eindelijk eens het voortouw in het opkweken van groepen die nog te weinig in beeld komen. Zoals vrouwen of mensen van kleur. Nu moeten Diana Matroos en Petra Grijzen overkomen van BNR om radio en Buitenhof te gaan maken. Dan is er toch iets niet goed gegaan met de eigen kweek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ieder mens wil voor iemand belangrijk zijn. Sommige mensen willen voor iedereen belangrijk zijn. Een paar mensen willen gewoon belangrijk zijn. Peter R. hoort bij de laatste groep. Maar zijn soort groeit als een familie zwammen in een natte herfst. Belangrijk zijn voor je naasten is al lang niet meer genoeg. We veranderden in een milde versie van Peter R, met sociale media als onze zeepkist. Hoor mij! Zie mij! We denken dat we het centrum van het universum zijn. En dan wordt het leven zwaar. Chester Bennington van Linkin Park maakte daar een mooi liedje over, niet zo lang voordat hij zichzelf ophing. Ik maak mezelf helemaal gek omdat ik denk dat alles om mij draait, schreeuwde hij in doodsnood. 3FM DJ Domien Verschuuren greep niet naar een touw maar bleef wel twee dagen in bed liggen in plaats van liedjes te draaien. Er luistert vrijwel niemand meer naar de publieke jongerenzender en hij bezweek onder de sociale druk die dat met zich meebrengt. Zijn emmertje liep over omdat hij knettergek wordt van al die anonieme schreeuwertjes die op Twitter tegen je zeggen hoe kut je bent. Zijn statement is onderdeel van de #trueselfie actieweek van de NPO. Een week lang aandacht voor de mentaal worstelende jongere. In de week waarin ook al een actieplan werd aangekondigd om burnouts onder studenten tegen te gaan. Ik heb nieuws voor die studenten: je hebt geen burnout, je hangt gewoon te veel op sociale media rond. Stop met swipen, snappen en liken, dan heb je weer tijd voor je studie. En bedenk voor wie je echt belangrijk wilt zijn. Domien raad ik aan dat in elk geval te zijn voor de drie luisteraars die 3FM nog heeft. Blijf niet in bed liggen omdat er mensen niet luisteren. Kom eruit voor de mensen die wel luisteren. Dat doen wij ook.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Guus kreeg het er koud van. Want de news anchors leken papegaaitjes van Donald Trump met hun voorgekauwde aanklachten. Voormalig NPO-icoon Wouke van Scherrenburg vond het doodeng, maar constateerde dat zulks in Nederland gelukkig wordt voorkomen omdat we een staatsomroep hebben. Nou kan ik u verzekeren dat bij onze commerciële zender Sjors Fröhlich 's ochtends ook niet met een zweep bij de deur staat om erin te rammen dat wij startups gaaf moeten vinden of eens wat vaker vrouwelijke commissarissen aan het woord moeten laten. Dat begrijpen ze hier op de redactie zelf ook wel. De beste journalistiek wordt in Nederland nu eenmaal gemaakt door commerciële bedrijven. Dat is een keihard feit. De meeste scoops, het diepste graafwerk. Dat komt allemaal niet voort uit de staatsruif. Nu een van de grondstofleveranciers van nieuwsbedrijven, het ANP, in handen kwam van entertainmentkoning John de Mol wordt het vuurtje van wantrouwen tegen commerciële mediamakers opgestookt. De vergelijkingen met Murdoch en Berlusconi doken al op. Is dat terecht? De verkoper van het ANP mompelde nog wel iets over Chinese muren tussen de redactie en de commerciële afdeling, maar De Mol gaat dwars door elke muur heen. Het is bekend dat hij met regelmaat tijdens de uitzending van Shownieuws of Hart van Nederland woedend naar SBS belt. Als er bij zijn zender niemand opneemt omdat ze in de uitzending zitten sommeert hij de portier de verantwoordelijke op te sporen en aan het toestel te laten komen. Toen de Mol de Telegraaf probeerde te kopen was hij al bezig de redactie uit elkaar te rukken. De deelredacties, zoals Telesport en de Financiële Telegraaf, moesten aparte BVs worden waarin de hoofdredacteuren aandelen kregen. Da's geen Chinese muur zeg maar. In een hilarisch interview in Broadcast Magazine zeggen twee Talpa-directeuren dat personeel werven zo moeilijk is voor het succesvolle tv-bedrijf. Het gaat er nogal heftig aan toe met een baas die zich met elk detail bemoeit. Een oud-Talpa-medewerker zei laatst tegen me: ze lijden daar allemaal aan de ziekte van John de la Tourette: elke zin begint met 'John wil...'. Daar kom je in de journalistiek niet ver mee. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik vraag me altijd af wat mensen denken als er zon wit vierkantje opduikt op hun telefoon waar met zwarte letters in staat dat ze Facebook toegang geven tot al hun contactpersonen, Instagram tot al hun fotos en videos en Snapchat tot hun camera. Ook niks, blijkbaar. Ze vinden daar niks van. Of zijn ze echt zo naïef om te denken dat tabaksfabrikanten en makers van apps en mediaplatformen lieverdjes zijn? Er niet op uit om je verslaafd te maken aan hun product, zodat ze over jouw rug, jouw longen en jouw data steenrijk kunnen worden? Echt? Bestaan die mensen echt? Ja, ik zie ze over elkaar heen buitelen op Twitter (...). Ze hadden hun Facebookdata gedownload en schrokken zich rot. Facebook bleek van alles van ze weten, tot met een lijst met alle telefoongesprekken die ze voerden aan toe. Ze schrokken zich rot dat Google al hun mailtjes bleek te hebben bewaard, ook mails die ze hadden gewist. Inclusief alle fotos, filmpjes en andere rommel die ze de afgelopen jaren naar elkaar stuurden. Er staan wereldwijd talloze datacenters dag en nacht te snorren om onze meest intieme berichten en fotos voor altijd te bewaren. Dat is geen nieuws. Dat was niet geheim. Daar stemden we allemaal mee in door de digitale diensten te gebruiken. Je hóeft niet te Facebooken. Je hóeft niet te Googlen. Je hóeft geen Gmail-account te hebben. Al jaren schreeuw ik in elke microfoon die voor mijn neus komt dat Facebook een evil bedrijf is. Ze roofden de helft van de inkomsten van nieuwsbedrijven, ze faciliteerden jihadisme en mensenhandel. Hun marktmacht werd groter dan in elke andere bedrijfstak gezond wordt gevonden. En niemand deed iets.Ik ook niet. Ik heb nog steeds een profiel op Facebook, en op Instagram. En u kunt me whatsappen, want de Kamer van Koophandel gooide ongevraagd mijn nummer op Google. Dat vind ik persoonlijk dan weer veel erger dan wat bikinifotos in een Amerikaans datacenter. Met Facebook kun je stoppen, met overheidsdiensten niet.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nou heb ik best medelijden met mensen die zo saai leven dat ze niets te verbergen hebben, maar een journalist die zoiets doms uitkraamt moet direct ontslagen worden. Bronbescherming is een van de belangrijkste journalistieke gereedschappen. Een journalist, een echte althans, laat zich eerder in de gevangenis gooien dan dat hij zijn bron onthult. Zoals de Telegraaf-nieuwsjagers Bart Mos en Joost de Haas overkwam in 2006. Zij werden door de Nederlandse overheid vastgezet in de Scheveningse gevangenis omdat zij weigerden bekend te maken van wie ze geheime AIVD-dossiers hadden ontvangen over vooraanstaande onderwereldfiguren. Voortaan hoef je niet eens meer achter de tralies te verdwijnen, de AIVD luistert en kijkt gewoon lekker mee. De sleepwet is een regelrechte bedreiging voor de onafhankelijke journalistiek. De Nederlandse Vereniging van Journalisten is dan ook glashelder in het advies aan de beroepsgroep: stem nee morgen, zonder beschermde bronnen is de rechtsstaat in gevaar. De afgelopen weken doken overal op radio en tv ministers en baasjes van inlichtingendiensten op om u gerust te stellen én bang te maken. Geruststellen, want maakt u zich vooral geen zorgen, uw privacy komt echt niet in gevaar. En bang maken, want zonder sleepwet zullen terroristen ons land overspoelen en sneuvelen militairen. Het eerste is niet waar en het tweede waarschijnlijk ook niet. Nu al, zonder sleepwet, staan er politieagenten in uniform aan de deur bij mensen die paginas liken op Facebook. Zoals bij Agnes, die de Facebookpagina Laat Groningen niet zakken beheert. Ze stak haar digitale duimpje op voor een protestbijeenkomst waar minister Wiebes ook aanwezig was. En dus was ze staatsgevaarlijk genoeg om de lokale bromsnor op pad te sturen. Achteraf gezien is het misschien niet zo handig geweest om de bezoeken af te laten leggen door agenten in uniform, zei de politie later. Nee, zoals achteraf ook het Europese Hof voor de Rechten van de Mens oordeelde dat de Nederlandse Staat Bart Mos en Joost de Haas niet in de gevangenis had mogen gooien. Maar ze zaten er wel. Wie veilig met een journalist wil kunnen praten stemt morgen Nee. Wie waarde hecht aan onafhankelijke journalistiek stemt morgen Nee. Wie geen politieagent aan de deur wil voor een duimpje op Facebook stemt morgen Nee. Wie nadenkt stemt morgen Nee.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar hoe veilig is Nederland voor mediamakers? Daarover houdt de Tweede Kamer morgen een hoorzitting. Twee van de vijf journalisten die hun verhaal komen doen worden net zo zwaar beveiligd als Geert Wilders, door hetzelfde team. Paul Vugts, de misdaadverslaggever van het Parool, woont al maanden in een safe house en ook John van den Heuvel van de Telegraaf kan niet meer gaan en staan waar hij wil. Zij behoren dan ook tot de drie categorieën mediamakers die volgens de journalistenvakbond NvJ het meeste gevaar lopen: misdaadjournalisten, opiniemakers en cameramensen en fotografen. Uit onderzoek in opdracht van de NvJ blijkt dat journalisten zich steeds onveiliger voelen: 61 procent heeft te maken met een vorm van bedreiging. Het beïnvloedt hun werk, ze mijden onderwerpen of locaties en passen zelfcensuur toe. Bij 38 procent zijn fysieke bedreigingen reden geweest om een reportage af te breken. De onderzoekers adviseren de overheid om een signaal af te geven aan de samenleving dat bedreigingen tegen journalisten niet getolereerd worden. Dat signaal komt tot nu toe een beetje lafhartig door. Vugts en van den Heuvel worden beschermd, maar Yoeri Albrecht, directeur van debatcentrum De Balie in Amsterdam, kon vorige week schreeuwen wat hij wilde: beveiliging kwam er niet voor de Franse journaliste die bij Charlie Hebdo werkte toen het grootste deel van haar collegas werd vermoord. Haar bewapende Franse beveiligers mochten de grens niet over. En Nederlandse werden niet beschikbaar gesteld. Zij moest met gevaar voor eigen leven naar de stad reizen waar Theo van Gogh met een mes in zijn buik lag dood te bloeden omdat hij min of meer dezelfde boodschap verspreidde over de gevaren van de islam. Het uitmoorden van kritische mediamakers heeft blijkbaar zo weinig impact dat een paar beveiligers er niet van af kunnen. Hoe zinloos was je gewelddadige dood dan? En hoe erg vindt de overheid het dat een open debat, waarin alle feiten en opvattingen op tafel komen, niet meer kan worden gevoerd in dit land? Bange journalisten die aan zelfcensuur doen of hun stukken simpelweg niet gepubliceerd krijgen omdat uitgevers het niet aandurven. In Nederland. Het kan toch niet waar zijn? See omnystudio.com/listener for privacy information.

De beste visagist was ingevlogen om de minister maximaal aaibaar in beeld te brengen. Heur haar was zo koninklijk gekapt dat ik haar nauwelijks herkende. De uitzending had al na vijf minuten gestaakt kunnen worden want Ollongren moest direct -alweer- toegeven dat ze geen enkel Nederlands voorbeeld van nepnieuws kan noemen. De leraar journalistiek die op de kruk naast haar zat was ook glashelder: De minister overdrijft, zei hij. Ze wekt de indruk dat het in Nederland al aan de orde was. Het is eerder een potentieel probleem dan een probleem. Anderhalf uur zendtijd op nationale tv voor een niet bestaand probleem. Ik zou het niet eens verzinnen als ik een nepnieuwsfabriek bestierde. Maar Rob Trip emmerde onverstoorbaar door. U heeft het begrip op de politieke kaart gezet, zei hij bewonderend tegen de minister. Zo motiveerde de NOS-hipster die een uitlegfilmpje mocht maken de uitzending ook. Nepnieuws staat pas sinds een jaar in de Dikke van Dale, maar het is een begrip waar je niet omheen kunt. want íedereen heeft het erover. JA! Omdat journalisten zich als makke pr-schapen laten gebruiken door de regering! Omdat ze elkaar napraten en nieuwsconsumenten zo het gevoel geven dat er echt iets aan de hand zou kunnen zijn. Politiek verslaggever van Een Vandaag, Remko Teulings verbaasde zich in zijn gesprek met de indieners van de motie over de lauwe reacties vanuit de journalistiek. Nou, die verbazing deel ik. Het is onbegrijpelijk dat de journalistieke beroepsgroep niet veel harder protesteert tegen het idee dat een EU-instantie bepaalt wat de kwaliteit van nieuws is. Ondertussen spint Alexander Pechtold alweer het volgende project waarop de overheid censuur kan gaan toepassen. Bij WNL beklaagde hij zich erover dat zijn minderjarige kinderen op Instagram lastig worden gevallen door Thierry Baudet. Pechtold weet best dat dit niet waar is. Hij heeft met Kees Verhoeven in zijn fractie een specialist rondlopen die heel goed weet hoe algoritmen werken. Zijn eigen partij koopt ook campagnes in en weet welke steekwoorden en demografische kenmerken worden ingezet om boodschappen gericht bij de doelgroep te laten komen. Je eigen kinderen gebruiken in een oorlog tegen vrije verspreiding van informatie. Hoe diep kan een politicus zinken? See omnystudio.com/listener for privacy information.

In Limburg zijn de werklozen bijna op en dus is er niemand meer te vinden die voor tweehonderd euro per maand zes dagen per week midden in de nacht zijn bed uit wil om kranten in brievenbussen te stoppen. Dus moest Roy, die tegenwoordig hoofdredacteur van de Limburger is, zelf op pad. Twee weken geleden zou ik hem nog voor gek hebben verklaard. Ik begrijp heus dat er ooit een tijd was waarin er logica zat in het proces van het drukken en verspreiden van een krant. Maar in 2018 is daar geen toch enkel motief meer voor te vinden? Er is zelfs bijna geen bejaarde die geen tablet, smartphone of laptop bezit. Het idee dat je uren oud nieuws op een fiets gaat rondbrengen is zo totaal debiel dat je het niet eens uitgelegd krijgt aan mensen onder de twintig. Maar toch. Ik keek laatst The Post. De film die het waargebeurde verhaal vertelt van The Washington Post die in 1971 uit de geheime Pentagon Papers publiceert, waaruit blijkt dat Amerikanen jarenlang werden voorgelogen over de kansen om de oorlog in Vietnam te winnen. Het is een draak van een film, bedoeld als ode aan de journalistiek. Maar hoe drakerig ook, ik kreeg kippenvel op mijn armen bij de scènes waarin onder hoge tijdsdruk advocaten worden ingevlogen om de risicos in te schatten. De hoofdredacteur en de uitgever riskeren gevangenisstraffen. Ondertussen zijn de loodzetters druk om de letters in de matrijzen te stoppen. Zo ambachtelijk was het krantenvak toen nog. Het besluit valt: publiceren! De krant zakt, de grote drukpersen stampen, de pennenbakjes op de bureaus van de redacteuren schudden ervan. Ineens schaamde ik me voor de felle strijd die ik voerde tegen het museum in de hal van het krantenbedrijf waar ik negen jaar werkte. Die ouwe meuk moest weg bij de ingang! De toekomst moest in beeld, niet het verleden! Ik stampvoette net zo lang tot er tv-studios voor in de plaats kwamen. Natuurlijk is de snelheid waarmee nieuws nu verspreid wordt geweldig. Maar toch lijkt de impact groter op papier. De schaarste, het idee dat niet iedereen het kon maken. Dat een drukpers macht gaf. En daarmee een grote verantwoordelijkheid. Misschien neem ik wel een krantenwijk.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Ministerie van OCW vroeg de Raad voor Cultuur om daar eens een lichtje op te schijnen. Een relevante vraag nu buitenlandse spelers steeds dominanter worden op onze markt. In het rapport dat deze week verschijnt gooit de Raad wel veel appels in perenmandjes bij de schets van de situatie. Buitenlandse content was altijd al dominant in ons land. We keken ook voordat YouTube, Facebook en Netflix bestonden met grote gulzigheid naar Amerikaanse series en films: op tv, in de bioscoop of geleend uit de videotheek. De Raad schetst een grimmig vijandsbeeld van buitenlanders die nu controleren wat Nederlandse consumenten zien, aangestuurd door ondoorzichtige algoritmes. Alsof het vijftien jaar geleden zoveel beter was met commerciële omroepen die ook in buitenlandse handen waren en gemakzuchtig grote Amerikaanse blockbusters programmeerden, zonder zich erg druk te maken over hun culturele waarde in onze maatschappij. En een publieke omroep die zelfs volgens de hoogste baas drie keer de Volkskrant was, zonder veel oog voor de grote groep consumenten die niet linksgeoriënteerd is. In het rapport wordt met geen woord gerept over alle muziek, video en opinie die voorheen geen plek hadden in de mainstream media, maar nu dankzij internet wel een publiek weten te vinden. Dat neemt niet weg dat het goed is om kritisch te kijken naar de Amerikaanse sprinkhanen die onze markt kaalvreten zonder daar ook maar iets tegenover te stellen. Uiteindelijk zal dit leiden tot steeds minder Nederlandse producties. Tenzij de regering ingrijpt, zoals andere landen dat al doen door Netflix te verplichten ook lokale content te laten maken, of door heffingen op de inkomsten van Google en Facebook die worden doorgepompt naar de media-maakindustrie. Opmerkelijk is het advies van de Raad om zwaar in te zetten op NLZiet, het niet helemaal gelukkige online huwelijk tussen de NPO, RTL en Talpa. De wet zou moeten veranderen om de NPO in staat te stellen reclame te maken voor dit half-commerciële vehicle. De CEO van Talpa schreef mee aan dit advies. Dat is dan wel weer lekker Nederlands.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Naadloos passend in het vijandsbeeld over Rusland dat ons door de EU, geholpen door de Nederlandse regering, door de strot wordt geduwd. Rutte haastte zich dan ook te verklaren dat Zijlstra het verhaal weliswaar verzonnen had, maar dat 'de inhoud staat'. Nou Mark, wij van de media proberen nog wel een beetje vast te houden aan het principe dat één bron geen bron is. En jouw bron loog ook nog. Maar goed, nepnieuwsfabrieken hebben vast een ander redactiestatuut. De chef van de nepnieuwspartij, Pechtold, ging erop en erover. De man die voorop gaat in de morele polonaise van verontwaardiging als hij maar een flardje vermoeden heeft van xenofobie bij een concurrerende politicus, deinst er niet voor terug het hele volk van het grootste land op aarde neer te zetten als leugenaars. Het ergste is dat Marcel Gelauff, de hoofdredacteur van de NOS, zich vorige week samen met de hoofdredacteuren van het AD en NU.nl bij nepnieuwsminister Ollongren liet ontbieden. Ze gingen praten over de bestrijding van nepnieuws, namens het Genootschap van Hoofdredacteuren. Wanneer trekt dit Genootschap eens een dikke vette streep? Een waakhond van de democratie laat zich niet voor het karretje van een minister spannen. Gewoon niet! Dankzij Volkskrant-verslaggever Nathalie Righton werd leugenaar Zijlstra ontmaskerd. Laat dit in hemelsnaam het begin zijn van de ontmanteling van de Haagse nepnieuwsfabriek. Misschien brengt dat ook nog iets goeds. In Amerika is er de Trump Bump. Dankzij Trump beleefde de New York Times een topjaar met honderdduizenden nieuwe betalende abonnees. In Nederland zie ik een beginnende Ollongren Bump. De woede van mensen die zich niet meer willen laten voorliegen door politici, lijkt ertoe te leiden dat ze steeds vaker bereid zijn geld te storten bij mediabedrijven die daar tegenin gaan. Er zijn gecrowdfunde podcasts, webtalkshows die kijkers kunnen adopteren en GeenStijl introduceerde een betaald abonnement om niet meer afhankelijk te zijn van adverteerders die steeds vaker onder druk worden gezet door politici om hun advertenties terug te trekken. Wie eerlijk nieuws wil, moet betalen voor journalistiek. Zo simpel is het. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoe serieus neem je je werk dan? Nog erger is dat waarschijnlijk ook niemand bij Nieuwsuur de moeite had genomen om het gesprek te beluisteren dat Herbert Blankesteijn en Ben van der Burg met Rijbroek hadden. Daar was namelijk geen touw aan vast te knopen. We hebben grote moeite haar te volgen twitterde Blankesteijn bij de link naar de podcast. Het boek van Rijbroek bleek ook nog eens vol te staan met jatwerk uit kranten en daarmee was de cirkel rond. De meesterhacker en de Nieuwsuur-redacteuren lijden allemaal aan een ziekte die zich als een epidemie heeft verspreid in de journalistiek: overtikisme. Niet meer zelf iets uitzoeken, niet meer zelf nieuwsgierig zijn, niet meer bij alles denken: klopt dit wel?. Nee, domweg stukjes van elkaar overtikken en uitspraken die mensen op Twitter of in een uitzending doen opschrijven alsof je zelf een interview met ze had. Tijdsdruk en bezuinigingen in de journalistiek worden altijd als excuus aangevoerd voor deze akelige verloedering van het vak. De echte reden is natuurlijk ordinaire luiheid en het feit dat journalisten mensen zijn: het kuddedier mens met zijn meeblaatverslaving. Thierry Baudet speelt er, naar het voorbeeld van Geert Wilders, slim op in. Een persconferentie beleggen waarin journalisten niet eens meer vragen mógen stellen. Ze zijn toch al geconditioneerd om braaf op te tikken wat politici roepen. Hun beroepseer hebben ze al lang bij de oude kranten gegooid. Hoofdredacteur Guido den Aantrekker van het onthullingsjournalistieke tijdschrift Story twittert wekelijks wat de Stelegraaf nu weer overschreef uit zijn blad. De voorheen wakkerste krant van Nederland schaamt zich er niet eens meer voor om oud nieuws van de concurrent op de voorpagina te zetten. Perry Feenstra van RTLZ somde laatst even op welke ongecheckte onzin er allemaal werd verspreid door journalisten over de toekomst van de zender. Niemand belde de bron, zelfs het vakblad voor journalisten niet. Ze tikten elkaar allemaal over. Zo wordt overtikisme een dodelijke ziekte. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Martin Bosma van de PVV wil van de minister van media weten of de NOS zomaar kan besluiten witte mensen voortaan witte mensen te noemen in nieuwsberichten. Want dat is een kenmerk van dictatuur volgens Bosma, de woordenschat van het volk proberen te beïnvloeden. Je zou je eerder kunnen afvragen waarom het ruim dertig jaar moest duren voor de NOS zijn taalgebruik eens aanpaste. Taal verandert en popcultuur is daarin een belangrijke factor. Nou was de wereld natuurlijker wel veel overzichtelijker tot 1984. Autochtonen waren nog gewoon Nederlanders en alle andere inwoners van Nederland noemden we buitenlanders. Hans Janmaat zat nog maar net in de Tweede Kamer en Martin Bosma bedreef nog journalistiek bij de Wereldomroep. Frank Boeijen zong in Zwart Wit over de moord -in Amsterdam- op Kerwin Duinmeijer, een vijftienjarige zwarte jongen. Een neger, noemden we dat toen nog. Hij werd doodgestoken door de 16-jarige skinhead Nico, die 100% white op zijn arm had laten tatoeëren. Zwart, Wit, Mes, Steek, Pijn. Er was geen taalcommissie bij de publieke omroep voor nodig om dat te omschrijven. Kerwin werd het boegbeeld van de strijd tegen racisme in Nederland en zijn dood ging de geschiedenis in als de eerste met een racistisch motief na de Tweede Wereldoorlog. Het collectieve zelfbeeld van de witte Nederlanders werd erdoor verbrijzeld, we bleken helemaal niet zo tolerant als we onszelf hadden wijsgemaakt. We kregen een officieel bureau voor racismebestrijding en het thema staat sindsdien op de maatschappelijke kaart. Frank Boeijen is allang gestopt met het maken van maatschappijkritische muziek, net als vrijwel alle bandjes die destijds zongen over de bom die zou vallen en de vogels die wel van Oost naar West-Berlijn konden vliegen. Dat is best gek, want er is nu toch ook genoeg aan de hand in de wereld. De nieuwe maatschappijkritiek komt van de bi-culturele Nederlandse hiphoppers. Ze eisen via hun muziek een plek in de Nederlandse maatschappij op. Arabische woorden sluipen via popmuziek onze taal binnen. Zelfs de bejaarde kijkers van het NOS-journaal weten nu wat kech betekent. Ik voel de volgende Kamervragen alweer aankomen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De New York Times ligt er niet wakker van. Trump fans behoorden nooit tot de doelgroep en Trump haters melden zich gretig bij de krant die zijn digitale oplage fors zag stijgen dankzij de president. Sinds de inauguratie van Trump werd de NYTimes aan de Nasdaq bijna twintig procent meer waard. Toch roepen Amerikaanse politici hun president op om het media-bashen te stoppen. Senator John McCain waarschuwt Trump dat buitenlandse leiders die het niet zo nauw nemen met de vrijheid van hun bevolking, zijn woorden overnemen om de democratie in hun landen te ondermijnen. Overheden grijpen naar botte censuur om de waarheid verborgen te houden, aldus McCain. Nou, dat klopt helaas,je hoeft er niet eens voor in een dictatuur te leven. De Europese Unie viel genadeloos door de mand bij de publicatie van de eerste resultaten van de vers ingestelde taskforce die het nepnieuws op moet sporen dat Poetin over de Europese burgers uit zou storten. Niet geheel toevallig gingen de Nederlandse meldingen over Oekraïne. Berichten waarin trouwens geen nepnieuws te bekennen was, het was alleen, net als bij Trump, onwelgevallig nieuws. En dus zet D66 vice-premier Ollongren alle zeilen bij om te vechten tegen dit soort berichten. U weet wel, referendum-partij D66 die sinds het Oekraïnereferendum geen referenda meer wil. Het wordt zo wel steeds moeilijker om niet te geloven in complottheorieën. Onschuldig is het allemaal niet. In Duitsland is er al vergaande wetgeving die sociale media dwingt, op straffe van forse boetes, om nepnieuws van de platformen te weren. Ollongren kondigde in november al in de Tweede Kamer aan dat ze met mediabedrijven gaat praten. De volgende stap is dat de overheid, met de resultaten van de taskforce in de hand webhosters en adverteerders gaat aanspreken dat ze dit soort partijen niet moeten faciliteren. Facebook koos al voor de veilige route, ze trekken zich weer terug in het domein van de kattenfilmpjes. Nieuws is te riskant in de huidige claimcultuur met overheden die dubieuze drijfveren hebben. Laten wij niet voor de veilige route gaan. Sta op! Vecht voor vrije pers! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zoveel tijd dat ze nauwelijks nog aan andere bezigheden toekomen, zelfs ons seksleven lijdt eronder. Maar juist de mensen die het product maken praten zichzelf graag de put in. Ik hoorde het Wilfred Genee en Ruud Hendriks vrijdag weer een kwartier lang doen op deze zender. Als Ruud de eigenaar was van BNR zou hij de zender direct verkopen, zei hij tegen Wilfred. De positie van radio en tv wordt gemarginaliseerd, is zijn stelling. Er zullen dit jaar veel ontslagen vallen bij RTL, SBS, de NPO en in de slipstream daarvan bij toeleveringsbedrijven zoals producenten en leveranciers van cameras en straalwagens. Het wordt kortom een bloedbad in de Nederlandse mediawereld. Tegelijkertijd heeft Netflix in Amsterdam op dit moment 51 vacatures, waaronder een directeur die in Noord-Europa tv-producties moet laten maken en programmeren. Zeg maar wat de man van Wendy van Dijk bij RTL doet. Radio en tv worden gemarginaliseerd, video en audio worden dat niet. Integendeel, de spelers zullen alleen veranderen. Dat is niet per se erg. Als er maar voldoende hoogwaardige lokale content geproduceerd blijft worden, iets waar RTL en SBS ook maar ten dele aan bijdroegen. Netflix is typisch een bedrijf dat altijd voor de content is king-strategie is blijven gaan. Inmiddels explodeert de groei van het aantal abonnees. Het advies van Ruud Hendriks aan de omroepen om met de kabelaars te gaan praten klinkt dan ook een beetje muffig, in deze tijden van cable cutting waar steeds meer mensen video via internet consumeren. Ik geloof meer in de strategie die VPRO-directeur Lennart van der Meulen ontvouwde in zijn nieuwjaarsspeech. 'Middle of the road-media zijn ten dode opgeschreven, maar kwaliteit wordt actief gezocht', zegt van der Meulen. De 1,4 miljoen kijkers die Ruben Terlou zondagavond trok met zijn nieuwe serie over China bewijzen zijn gelijk. Van der Meulen kondigde een oorlog tegen de NPO aan. Hij gaat voortaan zelf op zoek naar publiek voor de VPRO-programmas, buiten de NPO om. Prima stap, je zou alleen willen dat andere partijen dat ook met belastinggeld mogen doen. Een level playing field in het bloedbad, dat is wel zo eerlijk.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het vertrek van bedenker en oprichter Marten Blankesteijn vorig jaar vond ik alarmerender. Niet in willen zien dat het een cruciale fout is om op de stoel van uitgevers te gaan zitten door het aanstellen van hoofdredacteuren en de lancering van een premium dienst, vind ik alarmerender. Dat Blendle-directeur Alexander Klöpping in zijn nieuwste podcast zegt dat hij niet veel in Amerika is, omdat de contracten met de uitgevers binnen zijn en het product in Nederland wordt gebouwd, vind ik alarmerender. In Nederland kreeg Blendle de wind mee door een lawine aan gratis publiciteit, onder meer in De Wereld Draait Door. Daarmee ben je in Amerika nog niet zomaar een love brand in een te ontginnen markt. Maar nóg alarmerender vind ik de opgetogen rondedansjes die ik CEOs van uitgeefbedrijven zag doen toen ik ze sprak over Blendle. Zie je wel, het geld bij Klöpping is op, het werkt niet! NRC stapte vorig jaar uit Blendle, maar biedt tot de dag van vandaag zelf geen alternatief, behalve een old skool-abonnement. TMG zit nog maar half in Blendle, maar ook daar kun je niet op een gebruiksvriendelijke manier betalen voor losse artikelen of zelf het contentpakket samenstellen waarvoor je wilt betalen. Zoals dat nog steeds bij geen enkele andere uitgever goed geregeld is. In 2014 al riep ik tijdens een workshop tegen de CEO van een grote tijdschriftenuitgever: Ik kan alles bij je kopen: tassen, dassen, wijn, maar geen content. Terwijl dat je core-product is en je op een goudmijn zit. Waarom heb je geen losse artikelen te koop in je webshop? Hij had er geen antwoord op. En nog altijd geen oplossing. Toen kranten en tijdschriften nog alleen op papier bestonden, waren hele afdelingen bij uitgevers druk met het opjagen van de losse verkoop. Maar nu staan ze bij voorbaat te juichen als het enige digitale verkoopkanaal voor hun handel het misschien niet redt. Ik vind dat alarmerend.See omnystudio.com/listener for privacy information.

2018 wordt het jaar van de comeback van Twitter meldde BNR laatst. De koers van het sociale netwerk vloog omhoog nadat JP Morgan het koersdoel bijstelde. Bovendien waren er overnamegeruchten en sloot Twitter diverse omstreden accounts. Toch wordt 2018 niet het jaar van Twitter, maar het Jaar van het Feit. Het jaar waarin het begrip feit, een andere connotatie zal krijgen. We zijn daarin een jaar op achterstand gezet door KellyAnn Conway, de adviseur van Trump, die vorig jaar het begrip alternative facts introduceerde. Ze werd weggehoond. Het werd uitgelegd als de foldertekst van een tweedehands autoverkoper. Intussen heeft de nieuws-savvy consument al lang door dat er vaak aanvullende feiten zijn. Een mooi voorbeeld daarvan stond dit weekend in het FD in een interview met hoogleraar Paul Scheffer. Hij vertelt hoe de Duitse krant Die Zeit hem interviewde over het vluchtelingenbeleid van Angela Merkel. Een thema dat hij persoonlijk met Merkel besprak. Tot twee keer toe veranderde de krant het stuk en sloopte de redactie alle kritische noten over Merkel eruit. De Duitse journalistiek stond in grote meerderheid ten dienste van de vluchtelingenpolitiek van Merkel, zegt Scheffer. Nieuwsbedrijven komen daar niet meer mee weg. De manier waarop mensen nieuws vergaren en interpreteren is dankzij sociale media definitief veranderd. Het wantrouwen van de media door consumenten wordt vaak als iets bedreigends gezien, maar het is naar mijn idee een mooie innovatiekans. Nieuwsbedrijven en journalisten moeten veel meer als een open keuken gaan werken. Laat de consumenten die dat willen maar meekijken. Een beetje zoals op Wikipedia, je kunt gewoon het artikel lezen, maar voor wie dat wil is ook de geschiedenis van de totstandkoming en de discussie tussen de auteurs zichtbaar. NRC schaatste laatst op zeer dun ijs om CDA Kamerlid Pieter Omtzigt ten val te brengen. Later dook een audiofragment op, op basis waarvan lezers zelf hun oordeel konden vellen. Toen was het kwaad al geschied. Dat kan in 2018 echt niet meer. De aanvullende feiten moeten op tafel! See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Een verschrikkelijk toegetakelde meneer, dit zien wij niet vaak', zei hij zaterdag in Argos. Hij bekeek het filmpje van de arrestatie dat door omstanders was gedeeld op sociale media. Pas toen begreep hij de ernstige verwondingen waaraan zijn patiënt zou overlijden. Tijdens de rechtszaak tegen de agenten kwam het OM met onduidelijk beeldmateriaal, maar de advocaat van de nabestaanden toverde eenvoudig de haarscherpe beelden tevoorschijn. Een van de vele voorbeelden waarom we zo ontzettend blij mogen zijn met sociale media. Ja, ze zijn een #ophefgenerator van vanjewelste, maar vaak is dat goed. Al in februari van dit jaar stond ergens op een site waar niemand komt dat D66-leider Pechtold een flat in Scheveningen cadeau kreeg van een Canadese diplomaat. Pas na aanhoudend gewroet door een twitteraar werd het nieuws gisteren opgepakt door de media. Sociale media zijn hét medicijn tegen spindoctors, machtsmisbruik, censuur, doofpotten en ander akeligs. De voorbeelden zijn talrijk. Veel talrijker dan de zeer magere bewijsjes waarmee het kabinet en de EU hun 'taskforce tegen desinformatie' legitimeren. Maar geen woord over de verworvenheden van sociale media en hun democratiserende werking in het CPB rapport beleid voor platforms, dat vrijdag verscheen. Ook vrijwel geen woord over de enorme marktverstoring van deze platforms op het businessmodel van de Nederlandse journalistiek, anders dan dat de publieke omroep de oplossing is tegen de overload aan gratis informatie op internet. Het CPB is een onderdeel van het ministerie van Economische Zaken. Maar daar vinden ze het onbewezen nepnieuws blijkbaar belangrijker dan het voortbestaan van de onafhankelijke journalistiek. Er wordt alleen in een voetnoot verwezen naar een Duits onderzoek waaruit zou blijken dat de lage opkomst bij de verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk komt door de beschikbaarheid van breedband, waardoor nieuws minder belangrijk is in het media-aanbod. Om de bui voor te zijn, startte Twitter gisteren zelf maar vast met een grote schoonmaak van het gebruikersbestand. De eerste gesneuvelden zijn de leiders van BritainFirst, het clubje dat laatst door Donald Trump werd geretweet. Een clubje waarvoor je het niet snel op wilt nemen. En zo sluit het net rondom de vrije informatievoorziening en meningsuiting zich. En wij staan erbij en kijken ernaar. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Actrice August Ames (bekend van films voor volwassenen) deed dat vorige week. In een van haar laatste tweets schreef ze: Ik zal voortaan nep zijn en mijn mening in mijn hoofd houden. Want vrijuit je mening geven, dat kan op sociale media alleen nog maar als je niet te veel afwijkt. August legde op Twitter uit welke keuzes ze maakt in haar werk. Die werden als homofoob beoordeeld door de politiek correcte online roedel, ze kreeg een digitale haatlawine over zich heen en pleegde een paar dagen later zelfmoord. Zij hoeft niet meer in de media te leven... Twitter was de eerste jaren een vrijplaats voor vrijdenkers, waar eindelijk eens meningen geuit werden die je niet in de krant las en niet in de talkshows hoorde. Maar het is het dorpsplein van de moraalridders geworden, de plek waar de openbare executies worden gehouden. Waar de menigte juicht als er handen en hoofden worden afgehakt. Er zijn maar twee opties: je past je aan, of je gaat dood. Want je kunt er niet uit. Tegenwoordig kan je niet eens je mening uitspreken, vind sommige omroepen en mezelf de laatste tijden te braaf twitterde treitervlogger Ismail Ilgun laatst. Als zelfs treitervloggers en porno-actrices het opgeven en zich niet meer verzetten zijn we verloren. Monddood. Ingekapseld. We moeten niet de fout maken het medium hiervan de schuld te geven zegt Deuze. Ons mediagedrag elkaar opzoeken en contact maken, ontdekken wie we zijn en waar we bij horen, onszelf informeren en vermaken is oermenselijk gedrag. De kritiek op de rol van social media platforms neemt toe. Minister Ollongren is vandaag in Straatsburg om erover te praten met haar EU-collegas. De geschiedenis herhaalt zich, al sinds het ontstaan van de boekdrukkunst maken religieuze en politieke leiders zich zorgen over de vrijheid die het volk krijgt door oncontroleerbare verspreiding van informatie. Wij moeten ons daartegen verzetten in plaats van zelf als moraal-hulpagenten Twitter en Facebook af te speuren en mensen aan te klagen. We zijn al een heel eind op weg naar een angstige samenleving waarin iedereen zichzelf censureert. Of uit de kom springt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Inmiddels zijn we zeker driehonderd mediastormen met roetpieten en radiopiemels verder en qua #ophef al voorbij Dokkum. Maar gelukkig keek EenVandaag nog even achterom in de rubriek EensVandaag. In vijf mini-documentaires van vijf minuten brachten zij in kaart hoe de Zaanse wijk Poelenburg ervoor staat, nu de headlines zijn verdwenen, de vloggers niet meer rondhangen en zelfs niet meer vloggen. Verslaggever Harm van Atteveld sprak een wethouder, een schoolhoofd, juffen en buurtbewoners. De meeste buurtbewoners kon hij overigens niet verstaan want de voertaal in de wijk is Turks. 'Een verrijking voor de buurt', kirde de D66-wethouder opgetogen in de Turkse buurtsuper. Daar liet van Atteveld haar niet mee wegkomen. Hij wilde weten of ze al die tijd had weggekeken nadat ze zelf toegaf dat de politiek de wijk te lang op zijn beloop had gelaten, omdat ze gewoon niet wisten wat er gebeurde. Ze schrokken wakker door de filmpjes van de tuigvlogger en kropen toen pas het stadhuis uit om eens rond te kijken in de wijk. Dat is toch godgeklaagd viel de EenVandaag-verslaggever even uit zijn neutrale rol. Het gesprek op de basisschool was helemaal ontluisterend. De mediastorm was vorig jaar een beetje aan de schoolleiding voorbijgegaan, want die had de handen vol aan de toestroom van Turkse kinderen die als gevolg van de couppoging in Turkije hals over kop van Gülen-scholen werden gehaald. Het grootste deel van de kinderen spreekt geen Nederlands en dertig procent groeit op onder de armoedegrens. Sinds de treitervlogger kijkt de gemeente ineens naar de school om. Er is nu wel geld om de ouders taalonderwijs te geven zodat de onderwijzers met ze kunnen communiceren. De politiek heeft tegenwoordig de mond vol van de lokale journalistiek die de waakhond in de wijken en de gemeenten moet zijn. Ze denken dat met publieke omroepjes te moeten oplossen. Maar in Poelenburg zat de waakhond op YouTube, zonder subsidie. Noemde de premier hem tuig van de richel. Het echte tuig zijn de politici die het zo uit de klauwen laten lopen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een publiek mediabedrijf dat keihard concurreert met commerciële mediabedrijven en een deel van de begroting door de STER laat binnenslepen op de advertentiemarkt. Dat lukt steeds minder goed, net als bij commerciële mediabedrijven, omdat wij een rode loper over onze grenzen uitrolden naar Google en Facebook die hier onbekommerd onze advertentiemarkt mogen kaalvreten. Dus waarschuwde minister Slob dat er een gat van 60 miljoen euro in de begroting van de NPO opdoemt. Drie van vier partijen in Rutte III zijn erkende publieke omroep knuffelaars, maar toch houden zij nu verrassend genoeg de hand op de knip. Ze moeten in Hilversum zelf op zoek naar een oplossing, nadat ze al jaar op jaar hebben moeten bezuinigen. Een zure druif voor NPO-baas Shula Rijxman die zich eerder nog een gesjeesde PvdA politicus in de maag liet splitsen toen ze een vacature had voor een bestuurder die de digitale media innovatie naar de volgende fase moet brengen. En laat daar nou direct de oplossing zitten om deze financiële tegenvaller op te vangen. Ik heb het lek al boven hoor. In augustus kondigde de NPO aan dat het onlinebudget verdrievoudigd wordt naar ......... 60 miljoen euro! Van dit geld worden videoproducties gemaakt die alleen online te zien zijn. Ik zou dat even on hold zetten. De NPO heeft namelijk helemaal geen geschikt digitaal distributieplatform. Een brakke site, met een falende zoekfunctie en een app waarover het klachten regent in de appstore en op social media. Bovendien heeft de NPO geen organisatie met voldoende web-ervaring om die content te laten maken en verspreiden. De druk om de programmas van de NPO ook op YouTube te zetten is groot, maar volgens Rijxman is iedereen die dat bepleit helemaal van het padje af. En daar heeft ze groot gelijk in. De NPO moet zelf eerst een goede infrastructuur bouwen. Ja, dat kan namelijk. Als John de Mol aankondigt dat hij de strijd met Facebook en Google aangaat zit hij s avonds in Nieuwsuur. Het jaarbudget van de NPO is twee keer de omzet van Talpa Networks. Prioriteiten stellen, een beetje slagkracht en ambitie erbij. Probleem opgelost.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren zei het vorige week in de Tweede Kamer heel precies: het gaat om desinformatie, verhuld als nieuws, dat verspreid wordt door statelijke actoren met als doel het beïnvloeden van de publieke opinie. Hetzelfde dus wat de Europese Unie, op voorstel van toenmalig minister Koenders, nog maar twee jaar geleden van plan was in Rusland. De EU zou toen een radio- en tv-zender en een persbureau lanceren om in de Russische taal inwoners van Rusland te vertellen hoe wij denken dat ze de wereld moeten zien. Nederland gaf toen een half miljoen euro uit aan de haalbaarheidsstudie, want na de ramp met MH17 waren wij erachter gekomen dat de Russen verkeerde dingen denken. Het werd allemaal niks, ontdekte Argos. Het avontuur was veel te duur, maar vooral was de inschatting dat de gemiddelde Rus toch niets zou geloven van een Westerse afzender. Goh, zouden die Russen dan echt slimmer zijn dan wij? Want wij naïeve Westerlingen stappen gewoon met een land uit de EU, met een provincie uit een land en zetten een malle president in het Witte Huis omdat Poetin desinformatie verspreidt. Ollongren moest in de Kamer toegeven dat ze dat zelf ook deed toen ze de Telegraaf voor haar karretje spande om op de voorpagina te schreeuwen dat een lawine van berichten uit het Kremlin onze verkiezingen verstoort. Dat bleek niet te zijn gebeurd, maar het had kúnnen gebeuren, zei de minister in de Kamer. Nou past het wel in ons rubberentegelparadijs om oplossingen te verzinnen voor problemen die er niet zijn, maar aan deze zit een vreemd reukje. Als Guy Verhofstadt twittert dat we dringend een radicaal andere EU nodig hebben omdat 'een agressieve Poetin aan onze voordeur staat', snap je wel dat de D66-soldaatjes in het gelid springen. Maar waarom gaan media zo fanatiek mee in dit frame? De eerste oproep om Nederlandse media aan te pakken is al gedaan in de Tweede Kamer en de minister antwoordde dat ze inderdaad met mediabedrijven gaat praten. Poetin leek het doel, maar straks is onze vrije pers het slachtoffer. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De tekst voert je mee naar een mooiere wereld. Waarin er geen landen zijn en geen godsdienst. Niets om voor te sterven of voor te moorden. In deze verwarde tijden die om richting vragen is een educatief uitstapje naar de muziekwereld dus best een goed idee, want zoals CDA-leider Buma eerder dit jaar zei in zijn lezing voor Elsevier Weekblad: We staan voor grote vraagstukken waar politici en beleidsmakers wereldwijd geen raad mee weten. Laten we het dan maar aan de liedjesmakers vragen. Nederlanders zijn volgens Buma ook nog eens hun herkenbare gemeenschap met haar vertrouwde cultuur en identiteit kwijtgeraakt. Geen beter anker voor een gemeenschappelijke identiteit dan muziek. Het Wilhelmus werd door het CDA al het regeerakkoord ingesleept als een oplossing voor dit immense probleem. Het is dan ook niet verrassend dat CDA-Tweede Kamerlid Michel Rog gisteren in het eerste debat over cultuur met de nieuwe minister van OCW met muziek op de proppen kwam. Frans Duijts moet Nederland redden, volgens het CDA. Deze Hazes-imitator, die doorbrak met de meezinger Jij denkt maar dat jij alles mag van mij, moet worden ingezet om mensen de Nederlandse taal te leren. Op zich een uitstekend idee, want zoals Bruce Springsteen zingt: we leerden meer van een plaatje van drie minuten dan we ooit op school leerden. Maar zullen we de jaren 80 dan maar even overslaan en direct een sprongetje maken naar een van de grootste artiesten van deze tijd? Lil Kleine won zondag als eerste Nederlander bij de uitreiking van de MTV Awards de titel Best Worldwide Act. Een prijs die je moet lezen als een artiest van wereldklasse. Speciaal voor Sybrand Buma citeer ik even uit Krantenwijk, de jongste zomerhit van Lil Kleine, samen met rapper Boef: Ik ging slapen met een doezoe, werd wakker met een ton. Hier wordt je ams bedijt, dus je maakt geen kans bij mij. Jahaa Sybrand, zo klinkt Nederlands tegenwoordig. Misschien is het tijd voor een bijlesje? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tegenwoordig verspreiden partijen bijna realtime korte videofragmenten van de debatten via sociale media, waar ze de blunders uitknipten. Op zijn eigen twitterfeed lijkt het dan ineens alsof Thierry Baudet niet stuntelde maar glorieerde in zijn eerste grote optreden in de Kamer. De huidige Kamervoorzitter Arib heet de kijkers thuis nadrukkelijk welkom aan het begin van debatten. Via de app Debat Direct kunnen we live meekijken en zelfs instellen dat je een melding krijgt als je favoriete Kamerlid of minister spreekt. Arib waarschuwde de Kamerleden nog dat de cameras alles vanuit alle hoeken registreren. Dat weerhield Jesse Klaver er niet van in het zicht van de kijkers zijn pincode in te toetsen op zijn telefoon (het is 4484 trouwens). Die kijkers beklaagden zich tijdens het debat over de regeringsverklaring vorige week massaal op Twitter over het feit dat werkelijk alle ministers, Kamerleden en staatssecretarissen aan hun telefoon vastgeklonken zaten. Het was ook wel een koddig gezicht, al die ingespannen koppies en gekromde nekjes in vak K en de kamer bankjes. Veel aandacht voor het debat leken ze niet te hebben. Er werd druk gespeculeerd of Mark Rutte een match zocht op Tinder. VVD-fractiebaas Klaas Dijkhoff gaf tegenover GeenStijlTV eerlijk toe dat hij gewoon zijn financiën zat bij te werken en beetje op Twitter gluurde. De rest hield voor de camera glashard vol dat ze dossiers bestudeerden. Ik begrijp de afkeuring over het smartphonegebruik niet. Los van het feit dat we allemaal net zo verslaafd aan het apparaat zijn, brengt het de democratie dichterbij dan welk referendum ooit zou kunnen. Henk Krol sleepte nog oldskool een heel gezin mee naar de publieke tribune om net te doen alsof zijn bejaardenclub zich ook druk maakt over jongere generaties. Om zijn punt te maken moest een zeven maanden oude baby tot elf uur s avonds in het Kamergebouw rondhangen. Geert Wilders rende gewoon naar de interruptiemicrofoon om Mark Rutte mailtjes van kiezers voor te lezen die hij tijdens het debat binnenkreeg op zijn smartphone. Mooi man, schermdemocratie! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het is verstandig om te twijfelen aan het waarheidsgehalte van alles wat je op Wikipedia leest. Dat gebeurt te weinig. Ik bevond mij laatst zelfs in een discussie met iemand die zeker wist dat ik wél journalist ben, want het stond op Wikipedia. Er wordt vaak informatie van de online encyclopedie geplukt en gebruikt in serieuze stukken alsof het een waarheid is die je niet hoeft te checken. Dat is naïef, doe maar eens een steekproef bij een paar onderwerpen waar u veel verstand van heeft. Op Wikipedia is net als op zoveel plekken op het internet fake informatie te vinden. En toch zien ze zichzelf als de aangewezen club om dat te bevechten. Volgens oprichter Jimmy Wales is nieuws kapotgemaakt en weet hij hoe je het repareert. Zijn nieuwe initiatief WikiTribune moet de journalistiek redden, met een tiental professionele journalisten aangevuld met duizenden vrijwilligers. Net zoals Wikipedia is opgezet. Ook daar zijn alleen een paar mensen in dienst die de organisatie besturen, maar alle publicaties worden onbetaald door vrijwilligers neergepend. Vroeger was nieuws maken een bedrijfstak maar die tijden zijn volgens Wales voorbij, het is voortaan een hobby. Zo kan ik ook de journalistiek redden! Ik herhaal nog maar eens dat vele miljoenen mensen nog altijd voor nieuws, duiding en achtergronden willen betalen. Ook online. WikiTribune noemt De Correspondent een inspiratiebron, maar daar is wel een betaalde redactie en zo hoort het ook. Toch juich ik WikiTribune toe. Vorig jaar verklaarde ik met grote tegenzin de burgerjournalistiek doodgeboren en begraven maar ik hoop nog steeds dat het iemand lukt om de wisdom of the crowds aan te spreken voor nieuws en achtergronden. Niet als besparing, maar als verrijking. Op veel nieuwssites kan niet meer gereageerd worden door de lezers, terwijl zij vaak waardevolle informatie kunnen aandragen. Op WikiTribune denkt de lezer al mee als het verhaal nog in wording is. De journalistiek red je er niet mee, maar een interessante toevoeging is het misschien wel.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De twee grootste partijen van Nederland willen de publieke omroep afschaffen of sterk inkrimpen. Maar in dit land krijg je nu eenmaal het kabinet dat geen kiezer wilde en dus lezen we in het regeerakkoord dat een stevige publieke omroep niet langer vanzelfsprekend, maar wel noodzakelijk is... De 226 woorden die in het regeerakkoord zijn gewijd zijn aan 'media' gaan voor meer dan de helft over lokale en regionale journalistiek. Op zich niet zo heel gek, want terwijl de verantwoordelijkheden van gemeenten alleen maar groeiden zit er vrijwel nergens meer een Waakhond van de Democratie op de tribune bij raadsvergaderingen. Althans, geen professional, in dienst van een serieuze nieuwsorganisatie. De lokale nieuwsvoorziening hangt aan elkaar van de local heroes, gepensioneerde leraren maatschappijleer of Nederlands die een blogje bijhouden en in samenwerking met de lokale drukker een stencil verspreiden. Grote krantenbedrijven deden voorheen nog wel in lokaal nieuws maar met journalistiek had dat allemaal niet zoveel te maken. De weekkranten waren advertentiefuiken, opgevuld met berichten over de cursus kerststukjes maken en sportuitslagen. Toen zelfs de bakker en slager overgingen op Google Adwords dumpten de kranten hun lokale tak. De redding moet in de ogen van Rutte-III nu komen van lokale publieke omroepen. Daar hebben we er maar liefst 260 van in Nederland. Ik moest eerlijk gezegd opzoeken hoe de omroep in mijn dorp heet en waar ik die kan vinden. Het YouTube kanaal telt 310 abonnees en de filmpjes scoren ongeveer 80 kijkers. Het is van een deerniswekkend niveau, van ons belastinggeld. De koepel van de lokale omroepen, de NLPO, schrijft in zijn strategisch plan dapper dat lokale omroepen de waakhond van de lokale democratie zijn. Maar dat het niveau treurig is ontkent ook de directeur, Marc Visch niet. 'Een aantal timmert aan de weg, werkt heel professioneel en is journalistiek verantwoord bezig. Maar dat is het topje van de ijsberg.' Een dove blinde seniele kwijlende waakhond zonder tanden in leven houden, verder reikt de media ambitie van Rutte-III helaas niet. See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Waar macht en ambitie samenkomen, gaan de broekjes al snel uit', is de ervaring van de beste onthullingsjournalist van Nederland, Guido den Aantrekker. In zijn vorig jaar verschenen boek Primeurjager beschrijft hij gedetailleerd talloze uitspattingen op de Gooise Matras: cocaïne- en seksfeesten in een villa in Laren waar omroepmedewerkers en muzikanten elkaar vermaakten. De details die Den Aantrekker beschrijft zijn niet zo geschikt voor de radio op dit tijdstip, maar laten we het erop houden dat zelfs Weinstein uitgeput zou zijn geraakt. Op die schaal gaat het er nu misschien niet meer zo wild aan toe in Hilversum, maar na ruim vijftien jaar werken in de mediawereld en mijn hele leven wonen in het Gooi, kan ik bevestigen dat die matras niet in een Goois hoekje ligt te verstoffen. Overigens zijn er talloze bedrijfstakken waarin vergelijkbare voorbeelden te vinden zijn. Seksisme is de smeerolie van het zakenleven. 'Gebruik je tieten' is dan ook een welgemeend advies dat ik vrouwen altijd meegeef in mijn workshops. Maar doseer het goed. Ga nooit de grens over waarin je het respect verliest van de mannen met wie je moet samenwerken. Ga nooit je eigen grens over, en vooral: bewaak en bevecht die grens voor jonge vrouwen in kwetsbare posities. Ik deed dat niet altijd. Ik had als eerste vrouwelijke directeur bij de Telegraaf Media Groep een bedrijfsunit onder mijn hoede waar een wat losse cultuur heerste. Met wintersportuitjes en dergelijke. Op een van die tripjes vergreep de directeur van de unit zich aan een stagiaire. Die man viel onder mij, dus ik had ingeseind moeten worden. Maar dat gebeurde niet. Het verhaal verdween in de doofpot. Ik hoorde er pas van toen het al was afgewikkeld door personeelszaken, als jongens-onder-elkaar. Het meisje was ontslagen, de man bleef in zijn directiefunctie. En ik liet het toe. Ik deed wat Meryl Streep deed, wat Hillary Clinton deed, wat Angelina Jolie deed. Wij zagen het. Wij wisten het. En we deden niets, ook niet toen we machtig genoeg waren om in te grijpen. Dat mag nooit meer gebeuren. Het is hoog tijd dat vrouwen zichzelf en elkaar serieus gaan nemen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Volgens de NOS zijn er 40.000 vermissingen per jaar in Nederland, waarvan ongeveer honderd mensen langer dan een jaar weg blijven. Natuurlijk wil je dat de politie, het leger, de koning desnoods, alles uit de kast trekt als jouw dierbare al meer dan tien dagen wordt vermist na een verregend fietstochtje door een donker bos. Maar als ik eerlijk ben keek ik ook met verbazing naar de filmpjes van de lange rijen ME-busjes, politieautos en sinds gisteren ook legervoertuigen die dagelijks Huis ter Heide binnenrolden. We zijn getroffen door het missing white woman syndrome, een media-fenomeen dat zich voordoet bij de verdwijning van jonge blanke vrouwen uit betere welstandsklassen. Er is wetenschappelijk aangetoond dat de hoeveelheid media-aandacht bij een vermissing afhankelijk is van factoren als aantrekkelijkheid, jeugdigheid en lichaamsvorm. Natalee Holloway is het bekendste voorbeeld van dit syndroom. Van knappe, slanke, jonge, rijke, blonde meisjes kunnen we moeilijker accepteren dat ze van de aardbodem verdwijnen dan van kale, lelijke oude mannen. De grote media-aandacht leidt tot maatschappelijke onrust en maatschappelijke onrust legitimeert een enorme politie-inzet. Die weer zo mediageniek is dat alle remmen losgaan bij de media. De publieke regio-omroep RTV Utrecht besloot zelfs live op Facebook uit te zenden toen de politie de vijver leegpompte waarin de fiets van Anne werd gevonden. De camera zoomde in op de brandweermannen. Met welk doel? Met draaiende camera reikhalzend uitkijken naar een lijk? Simpelweg melden dat de vermiste wel of niet is gevonden volstaat. Onder #AnneFaber kijken en speculeren mensen op sociale media de hele dag mee alsof het om een tv-spelletje gaat. We zijn door onze massale smartphone-verslaving zo gewend de werkelijkheid door een schermpje waar te nemen, dat het echte leven met al zijn drama verworden lijkt tot een decor voor het second screen. De kaart van de route die Anne waarschijnlijk aflegde was geen Pokémon Go-achtergrond maar het laatste fietstochtje van een vrouw die een gevaarlijke gek tegenkwam. De politie komt nu met een app waarmee burgers mee kunnen zoeken in gevallen zoals die van Anne. Prima plan. Maar zullen we niet vergeten dat het om echte mensen gaat? Zullen we afspreken dat we ook met man en macht zoeken naar oude en lelijke mensen? En zullen we de camera uitzetten als ze gevonden worden? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Jeroen van Inkel is net als zijn oude maatje Rob Stenders driftig op zoek naar zendtijd. De radio-iconen van de jaren 80 en 90 moeten nu met de pet in de hand rond op het mediapark, bedelend om een uurtje airtime. Plaatsmaken voor jong hoort bij het leven. Maar, op het gevaar af dat ik als een wandelende midlifecrisis klink: wat zijn die jonge radiomakers allemaal verschrikkelijk truttig! Ik hoorde zaterdagavond op Qmusic de DJ opgewonden vertellen dat zijn trein vertraging had want er stond een schaap op de rails. Wilder werd zijn weekend niet meer. De Coen en Matties hebben op de radio vaak gesprekjes over bezoekjes aan Ikea met hun meisje. En zelfs onze Jelle plakt in het weekend zijn instagram vol met plaatjes van zijn spelcomputer. Nou weet ik heus dat Sjors Fröhlich in zijn tijd ook niet hele weekenden naakt in de kroonluchters hing, Erik de Zwart speelde toen al met treintjes en Jeroen van Inkel woonde braaf met zijn eerste vriendinnetje in Almere. Maar ze klonken ruig en spannend. Er hing een sfeer omheen van drie flessen whiskey onder de autostoel en zeven naakte vrouwen in de studio. Je voelde dat er van alles kon gebeuren en daar wilde je bij zijn. Waarom is dat uit de mode geraakt? Is radio lafjes kapot geformatteerd? Verdween de magie omdat de studios zijn volgehangen met cameras? Feit is dat millennials en de generatie Z helemaal geen magie willen. Ze grienen mee met Enzo Knol en zijn ex-vriendinnetje die op de meest keurige manier vanuit hun keurige huisje vertellen dat ze keurig uit elkaar gaan. Het filmpje werd drie miljoen keer bekeken op Youtube. Tien minuten treurige keurigheid. Vergeleken met Enzo Knol is zelfs Marco Borsato nog rock n roll. De rock n roll is dood en begraven, samen met Hefner. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Niet alleen een beetje moe, die hele strijd kostte het bedrijf tien miljoen euro en de leidende positie als krant en nieuwsbedrijf. Daar lig jij natuurlijk niet wakker van, want jouw spel is nog niet uitgespeeld, je moet nog even de rest van de aandelen van de Sky Radio Groep ontfutselen aan de ooit grootste krant van Nederland. Oh sorry John, speculeer ik nu alweer? Net als zes weken geleden toen ik hier in mijn column voorspelde dat je Nu.nl wilt kopen. Het FD had vorige week genoeg bronnen gesproken om mijn nieuws te bevestigen. Eigenaar Sanoma zou 100 miljoen euro willen hebben voor de grootste nieuwssite van Nederland. Maar John liet zijn woordvoerder melden dat hij een beetje moe wordt van dit soort berichten. Belangrijker in het statement van Talpa was deze zin: 'Er is geen sprake van een bod, niet op dit moment, niet gisteren en ook niet vorige week'. Wij zijn alleen maar geïnteresseerd in het bod in de toekomst. De Mol kan namelijk niet zonder groot internetbereik het mediabedrijf bouwen dat hem voor ogen staat. Nu.nl is een van de grootste spelers op internet waar het SBS van Talpa totaal geen positie heeft. Met Nu.nl in huis kan de Mol bijvoorbeeld zijn derde poging doen om een sportzender te beginnen, nu uitzendingen van sportwedstrijden in een snel tempo naar internet verschuiven. Maar is dat 100 miljoen euro waard? Even een paar vergelijkingen: TMG werd op zon 250 miljoen euro gewaardeerd en dat was inclusief het vastgoed ter waarde van tientallen miljoenen en inclusief dochterbedrijf Keesing dat daarna voor 150 miljoen euro werd verkocht. Als De Mol TMG wel had kunnen kopen had hij de kranten en de nieuwssites dus vrijwel gratis gekregen. Sanoma verkocht vorig jaar de autosite Autotrader, met een omzet van 6 miljoen voor bijna 28 miljoen euro. Huizensite Funda werd, met een omzet van 28 miljoen euro en een resultaat van 11 miljoen, deze week door een investeerder op 240 miljoen euro gewaardeerd. Zo goedkoop als TMG wordt het niet meer, maar ik zou die 100 miljoen euro neertellen als ik de Mol was. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Columnist Martin Sommer schreef zaterdag in de Volkskrant over het klimaatbeleid: 'de politiek houdt open debat tegen; de journalistiek laat het afweten'. Die conclusie trok ik ook al eens; als het om klimaat gaat gedragen journalisten zich als de pr-afdeling van de Verenigde Naties. Waarom is dat toch? Op Twitter duiken dan direct mensen op met allerlei complottheorieën over geldstromen, maar ik zou willen dat het zo simpel was. Het is vooral een gebrek aan kennis, vrees ik, gecombineerd met latent schuldgevoel. 'Het is slecht gesteld met de wetenschappelijke geletterdheid van de mensen' schreef De Morgen. 'Als je niet weet wie Rubens is, schreeuwt iedereen moord en brand. Maar als je de tweede hoofdwet van de thermo­dynamica niet kent, is dat oké.' Ik ken die wet ook niet, ik geef het eerlijk toe. Maar nu klimaat zon breed onderwerp is dat op zoveel manieren in de media terugkomt, moeten journalisten een basiscursus volgen. Dat bepleitte klimaatwetenschapper Leo Meyer gisteravond in het debat. Hij verbaast zich regelmatig over de manier waarop media de bevindingen van wetenschappers vertalen. De plank wordt nogal eens misgeslagen. Journalisten schrijven te vaak klakkeloos en kritiekloos de onzin op die politici en lobbyisten uitbraken. Zoals Minister Schultz vorige week op een conferentie op de Afsluitdijk, waar zij samen met Kofi Annan sprak. Ze herhaalde het fabeltje dat de burgeroorlog in Syrië is uitgebroken vanwege droogte. Onzin, een verhaal gebaseerd op verkeerde gegevens. Er was geen extreme droogte in Syrië, zegt ook Meyer. Een minister mag poep praten, sterker nog: dat is een onderdeel van het vak. Alleen moeten journalisten het eruit filteren, niet opschrijven! Dat deden kranten wel en ze zetten er ook nog als kop boven: Red de aarde. Nu! Wij kunnen de aarde helemaal niet redden! De aarde regelt nog steeds elke dag dingen zelf, zonder dat wij weten waarom. Het gaat al heel lang prima met de aarde, lang voordat wij orkaanrisicogebieden volplempten met hotels. We willen de áarde niet redden, maar onze hedonistische levensstijl met ongeremde voortplanting en consumptie. Voor die analyse hoef je niet op klimaatcursus.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Volgens de Persgroep bereikt zijn nieuwe dochter twee miljoen Nederlanders per maand die samen vijfentwintig miljoen gedigitaliseerde reclamefolders kijken. De folder van de Lidl is het populairst, gevolgd die van Albert Heijn en de Blokker. Blokker, dat is toch die winkel waar nooit meer iemand komt en waar CEOs korter meegaan dan de schoonmaakdoekjes die ze er verkopen! Maar de oranje folder blijkt onverminderd populair. De app van Reclamefolder.nl is volgens de Persgroep al 2,8 miljoen keer gedownload. Toen RTL in 2015 aandeelhouder werd in het bedrijf was dat nog 1,6 miljoen keer. Maar goed, RTL stapt er nu weer uit. Dat bedrijf heeft, net als alle tv-stations andere zorgen als het gaat om de toekomst van reclame. Vorige week moest RTL Nederland een winstdaling van 33% melden omdat de afname van de advertentie-inkomsten op tv harder gaat dan elders in Europa. Een deel van de oplossing is digitaal. De STER begon vorige week met het verkopen van real-time prerolls in de connected tv-omgeving van de publieke omroep. Ja sorry, dat is het lingo van advertentieverkopers. Nu tv meer en meer iets is wat je kijkt via internet connected dus gaat de reclame ook meer lijken op die op internet. Niet meer schieten met hagel waarbij iedereen dezelfde commercials ziet, maar meer op maat. De media-industrie volgt met argusogen de stappen die Amazon op dat vlak zet. Amazon timmert in Nederland niet hard aan de weg met zijn Netflix-tegenhanger Prime, maar in Amerika is het een serieuze speler die rechten kocht voor het live uitzenden van sportwedstrijden. Spannend om te volgen of het deze e-commerce techreus lukt om de enorme kennis van gebruikersdata die in het bedrijf aanwezig is te koppelen aan relevante reclame op het videoplatform. Nog spannender is of het de Nederlandse media-industrie lukt om te volgen. In Nederland gaat nu nog een kleine miljard euro om in tv-reclame. Geld dat je liever niet ook nog ziet verdwijnen naar een paar grote Amerikaanse techbedrijven. De omzet van RTL en de Persgroep verdwijnt ook naar het buitenland, maar die bedrijven investeren in elk geval nog in Nederlandse content. Maar goed, reclamefolders zijn voor twee miljoen mensen blijkbaar ook waardevolle content. Je verzint het niet.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Terrorisme-professor Beatrice de Graaf vindt dat we maar eens moeten stoppen met aandacht besteden aan aanslagen. Een berichtje op pagina drie van de krant is voldoende. We moeten een voorbeeld nemen aan Israël, zegt de Graaf: 'Dat soort landen is eraan gewend, aanslagen hebben daar geen groot effect meer.' Nou mevrouw de Graaf, ik wil eigenlijk liever in een land wonen waar aanslagen nog wel nieuws zijn. Waar we weigeren eraan te wennen. Verzwijgen van terrorisme leidt tot complottheorieën, maatschappelijke onrust en angst. Maar goed, een beetje minder aandacht voor haatbaarden en andere potentieel levensgevaarlijke gekken lijkt me niet zon slecht idee. Het Parool ruimde zaterdag bijna de hele voorpagina en twee paginas in voor een interview met zon geestelijk verdwaald typje, dat zijn baard liet staan en de koran ging lezen. Keith heet deze Amsterdammer, de rest googelt u maar even, ik heb geen zin om hem nog bekender te maken. Hij is vernoemd naar Keith Richards door zijn aan coke verslaafde ouders. Typisch voorbeeld van een verwaarloosd kind dat nu, als volwassene, nog altijd zo hard om aandacht moet schreeuwen dat hij zelfs een IS-verheerlijking aangrijpt om beroemd te worden. Een gunst die Het Parool hem graag verleent. En omdat hij een kloteleven heeft, moet iedereen maar naar de klote, dus meneer bepleit een kalifaat. En verklaart Nederland de oorlog. Nou, dat is Mark Rutte met de verwarde baard eens, wij zijn in oorlog met IS. Kunnen we dan per direct ook het oorlogsrecht in laten gaan en de IS-soldaatjes die hier hun haat verspreiden vastzetten? Om mee te beginnen? Egypte mag hij niet in, maar in Amsterdam loopt Keith vrij rond. En Het Parool geeft zon oorlogsmisdadiger een podium. Er zijn na de Tweede Wereldoorlog kranten voor minder uit de circulatie gehaald door de perszuiveringscommissie.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Onze nationale nieuwsorganisatie ging niet live. Drie tv netten, internet en een handvol themakanalen ter beschikking, maar geen speciale live uitzending. Net toen ik me daarover zat te verbijten zag ik een tweet van voormalig NPO-topman Ton F. van Dijk: 'Media- en nieuwsrevolutie in beeld: Telegraaf zendt live uit over Barcelona terwijl NPO1, 2 en 3 gewoon doorprogrammeren.'Inderdaad, de Telegraaf deed wat de NOS naliet. Een uren durende live uitzending met ooggetuigen, filmpjes vanaf de rampplek en duiding door de terrorisme-verslaggever van de krant. Zeer kundig gepresenteerd door Maarten Steendam die geen minuut verslapte. Ik was kritisch bij de lancering van Telegraaf VNDG. Ik vind veel van de formats te weinig onderscheidend en te weinig leunen op het unieke Telegraaf talent. Maar de vlieguren die ze bij de krant de afgelopen maanden maakten betaalden zich donderdag uit. Ook technisch liep het als een zonnetje met een grote player bovenaan de site van de Telegraaf die daardoor meer tv-zender dan internetkrant was. De speciale VNDG app maakte dat ik op het strand via 4G alles perfect kon volgen. De Telegraaf heeft het stof maar weer eens afgeblazen van de campagne die ze al decennialang voeren tegen de publieke omroep. Zaterdag drukte de krant een staatje af van de bedragen die omroepen jaarlijks krijgen. De NOS kost ons, de belastingbetaler, 200 miljoen euro per jaar en de NTR, waar onder meer Nieuwsuur wordt gemaakt, nog eens 75 miljoen euro. Ja ik weet het, nieuwsmaken is duur. Maar de omzet van de hele FD Mediagroep, waar BNR en het FD worden gemaakt, is 75 miljoen euro per jaar. Hef de NOS maar op we hebben ze niet meer nodig, de convergentie van media is afgerond. En de beste live nieuwsanchor van Nederland werkt bij de Telegraaf, zonder belastinggeld.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Paul Römer, directeur van de NTR hield dat pleidooi zaterdag in de Telegraaf. Hij rekende voor dat er twaalf procent meer zendtijd is als de reclame wegvalt. Belangrijker was zijn argument dat de NPO zou kunnen stoppen met kijkcijferhits als Heel Holland Bakt, als de commerciële druk om hoge kijkcijfers te scoren verdwijnt. Er komt dan meer ruimte om te experimenteren. Nou daar kun je toch niet tegen zijn. STER-baas Frank Volmer vindt het een bijzonder slecht idee. Hij zei letterlijk tegen de Adformatie-journalist: Ik denk dat je een elitaire publieke omroep krijgt als je programmas wilt gaan maken voor kleinere kijkersgroepen. Hahahahahahahaha. Ik hoor u denken: maar het is toch niet zo gek wat Volmer daar zegt? En toch logisch dat hij niet wil dat zijn organisatie wordt opgeheven? Ja, nee, dat klopt. Maar diezelfde Volmer was nog niet zo heel lang geleden directeur bij de Telegraaf, waar hij namens kranten en commerciële omroepen de lobby aanvoerde tégen de publieke omroep. Hij liet zijn CEO toen in de nieuwjaarsrede zeggen: Schaf de STER af en definieer een beperktere functie voor de publieke omroep. Daarmee bedoelde hij: een publieke omroep voor een kleiner publiek, zonder Boer zoekt Vrouw en zo. Nu ken ik dat spreekwoord van brood eten en woord spreken maar Frank Volmer is een kundige mediaman. En anders dan zijn voorganger bij de STER liet hij zich wel onder de Balkenende-norm duwen. Kom op Frank, die rottige 180.000 euro is dit toch niet waard, je hebt zoveel talent! Doe er wat nuttigs mee! Nuttig is bijvoorbeeld: nadenken over een opvolger van de STER-compensatieregeling. Ja, die was er decennialang. Nieuwsbedrijven (die we toen nog kranten noemden) kregen een financiële bijloop om ze te compenseren voor de tv-reclame die eind jaren 60 werd toegestaan door de overheid. De leegroof door een paar Amerikaanse techreuzen heeft een veel grotere impact op nieuwsbedrijven dan tv-reclame ooit had. Als de STER-reclame stopt gaat de 200 miljoen euro die daar nu nog wordt binnen geharkt rechtstreeks naar Amerika. Ik weet een beter doel hoor. Snel dat fonds instellen om er goede journalistiek en informatie van te laten maken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Duitse Bertelsmann-concern zoekt een nieuw baasje voor de Nederlandse tak van G+J Media, het huis van succestitels als Glamour, JAN, Quest en Vogue. En de uitverkoop bij Sanoma, dat de laatste jaren al meer dan twintig titels van de hand deed lijkt me ook nog niet voorbij. Sanoma-dochter NU.nl had nog wel wat synergie met SBS, maar geen enkele met de tijdschriften. Wellicht handjeklapt John de Mol daar nog over met de Finnen. Dat kan gewoon in de parkeergarage van het tv-bedrijf want Sanoma CEO Peter de Mönnink hoeft niet eens op de bladenwinkel te passen; hij mag tot het eind van het jaar nog bij SBS blijven. Een tijdschriftenuitgeverij runnen is blijkbaar geen carrière. Of ze überhaupt nog toekomst zien in print blijft vaag. De Mönnink excelleert in het uitstoten van onnavolgbare managementbullshitklanken en voorziet een toekomst met 'strongholds' voor Sanoma. De hoofdredacteur van het onthullingsjournalistieke tijdschrift Story, Guido den Aantrekker is duidelijker: 'Print is voor zwartkijkers een gepasseerd station waarlangs de laatste trein inmiddels bergafwaarts rijdt', zei hij vorige week in een interview. Hij verkoopt nu nog elke week 66.000 blaadjes, waar dat er begin deze eeuw nog ruim 200.000 meer waren. Dat ligt niet aan Story, alle roddelbladen kregen harde klappen. Toch ziet Den Aantrekker nog een rimpelig zonnetje in zijn toekomst. De nog altijd groeiende grijze golf heeft tijd en geld om blaadjes te blijven lezen. Dat klopt, maar het neemt het beeld van de laatste trein richting de afgrond toch bepaald niet weg. Glazenbolkijkers vergeten vaak het onderscheid te maken tussen functie, vorm en waarde. De betaalde digitale oplage van kranten stijgt bijvoorbeeld explosief. De oude vorm (print) is achterhaald, maar de functie (nieuws brengen) niet en de consument ziet daarvan nog altijd de waarde in. Hun digitale toekomst is verzekerd. Tijdschriftenmakers dachten even dat ze hun functie (vermaak) naadloos via de iPad konden voortzetten. Maar in die vorm lukte eigenlijk niets. Afgezien van de kadootje-voor-jezelf bladen zoals JAN, LINDA, Vogue en VT Wonen hebben bladenmakers nog wel wat denkwerk te doen over hun toekomst.See omnystudio.com/listener for privacy information.

En we pluizen direct na dat dit de best bekeken aflevering was sinds 2003. Het is dan ook best wel raar dat we het jarenlang moesten doen zonder fatsoenlijke bereikcijfers voor digitale media. Zeker als je weet dat de meeste advertentie-euros inmiddels op internet worden uitgegeven. Gedonder tussen exploitanten van internetsites en onderzoeksbureaus zorgden voor een jarenlange impasse. Maar in november vorig jaar verscheen er dan eindelijk weer een lijstje vanuit de gezamenlijke uitgevers. Een behoorlijk lachwekkend lijstje, want alleen de sites van de aangesloten exploitanten werden opgenomen. Zo leek Marktplaats de meest bezochte site van Nederland en behaalde zelfs Startpagina (die site uit de middeleeuwen van het internet) nog een zesde plek. Alsof Nederland een eiland is, afgesneden van de Grote Boze Buitenwereld die Google en Facebook heet. Dat beeld is nu gecorrigeerd, over de maand juni van dit jaar zijn ook de cijfers van de mondiale spelers op het wereldwijdeweb meegenomen in de ranking van grootste mediamerken. Het levert weer een discutabel lijstje op, vol appels en peren. Whatsapp staat op nummer vier, Gmail op vijf, Facebook Messenger op tien en zelfs Google Drive heeft de lijst gehaald. Alsof we vroeger ook poststukken, het aantal verkochte USB-sticks en telefoongesprekken meenamen in een bereikoverzicht van media! Hoe onzinnig de samenstelling dan ook, de nieuwe meting legt wel de dominantie van mobiel bloot. Alleen de nummer één op de lijst, de Google zoekmachine, wordt meer bezocht via een computer; voor de negentien andere merken is de smartfoon het meest gebruikte apparaat. Adverteerders wisten dat blijkbaar nog niet, want het percentage van het budget dat zij besteden op het mobiele internet staat totaal niet in verhouding tot de hoeveelheid tijd die mensen er doorbrengen. Nog dramatischer is de constatering dat de NOS de enige Nederlandse speler in de lijst is. Negentien van de twintig meest bezochte sites in Nederland zijn in handen van een buitenlands bedrijf. Alleen met belastinggeld is er blijkbaar nog iets te doen tegen de mediadominantie van buitenlanders op ons grondgebied. Ik weet niet of dat heel erg is. Maar ik schrok er toch een beetje van.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een gevaarlijke zin, want verkeerd gebruikt zeg maar op de D66-manier - kan hij leiden tot een totale innovatie-verlamming. Mensen die alle nuances zien, durven geen beslissingen te nemen en komen dus nergens. Góed ingezet is het een enorm bevrijdende stelling die een ongekend aantal opties blootlegt. Want anders dan veel mensen denken loop je nooit in een tunnel zonder afslagen, je hebt keuze, altijd. Er is nooit maar één waarheid. Toen internet commercieel iets begon voor te stellen, werd in de media- en entertainmentindustrie de theorie van de longtail omarmd. Een papieren boek kon je niet oneindig herdrukken en op voorraad houden. Maar digitaal vielen veel beperkingen weg en ontstond de mogelijkheid om content eindeloos aan te blijven bieden. Mijn columns gaan daardoor bijvoorbeeld niet maar twee vluchtige minuten mee op de radio, ze zijn ook terug te luisteren in de nieuwe BNR-app. Ik geloof enorm in de recyclewaarde van content. Door nieuwe nieuwsfeiten kan een eerder artikel of fragment weer relevant worden, met sociale media als gewillig distributiemiddel. De longtail bleek alleen niet te bestaan. Het omgekeerde bleek waar, daarvoor leverde de Nederlandse Harvard-professor Anita Elberse jaren geleden al wetenschappelijk bewijs. Er worden wel meer producten aangeboden, maar de longtail blijkt in de praktijk een heel dun staartje te zijn met een heel dikke kop. Door het kijkers-van-dit-keken-ook-dat-mechanisme zijn er juist nog minder hits die meer kijkers trekken dan in de vorige eeuw. 'Focus' is dan ook het advies van Anita aan de industrie. Maak minder, ga alleen voor de nummer één. Als maker zou je er verdrietig van worden, minder kansen voor minder mensen. Maar het omgekeerde is waar, toonde rapper Ronnie Flex laatst aan in de Volkskrant: Vroeger moest je met z'n allen vechten om die ene nummer-1-plek. Nu hebben nummer 2, 3, 4, 5, 6, ook optredens en gouden kettingen. Radio 538 draait Ronnies muziek niet, maar hij haalt wel 80 miljoen views op YouTube. Mensen zijn zoveel vrijer in 2017 dan in 2007. Nu is het echt voor iedereen weggelegd. Nu krijgt iedereen een eerlijke kans', zei Ronnie. Nou daar hoef je niet voor naar Harvard. Want dat is gewoon waar!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Later hebben de politiek en de media de vrouwenzaak op de kaart gezet, vanuit de beste bedoelingen: meer ambitie, meer vrouwen aan de top. Het streven is prima, maar de uitwerking is vernietigend. Jonge feministen die zich nu roeren in het publieke debat hebben door al die aandacht een veel negatiever beeld over de kansen van vrouwen in het bedrijfsleven dan de twintigers in mijn tijd. Ten onrechte, want de omstandigheden zijn beslist niet slechter. Ik zie ze onnodig in een slachtofferrol kruipen en het debat kapen met verzonnen problemen als mansplaining en verkrachtingscultuur. Zo ontstaat er een kloof tussen het heersende beeld in de media en hoe de ambitieuze vrouwen op de werkvloer het zelf ervaren. Tijdens mijn lezingen voor deze vrouwen merk ik hun gelatenheid over de beeldvorming. Media blijven hangen in een groef die ze samen met de politiek hebben gecreëerd; dat het allemaal niet wil lukken en altijd maar dat gehamer op achterblijvende percentages topvrouwen (wat trouwens een discutabel begrip is). Ondertussen zie ik een heel andere realiteit. Ja, Nederland is een mutsenparadijs, waarin veel vrouwen tevreden zijn met een parttime baantje. Maar de vrouwen die wel willen komen er ook. Tienduizenden doen het elke dag gewoon: een groot bedrijf leiden, ondernemen, managen van een businessunit van serieuze omvang. De percentages boeien me niet, een percentage is geen rolmodel! Marjan van Loon, de president-directeur van Shell Nederland, is dat wel. Zij wordt in de Opzij langs de feministische meetlat gelegd, dat oude instrument van Cisca Dresselhuys is in ere hersteld. Maar verder is het even doorbijten, ook onder de nieuwe eigenaar en nieuwe hoofdredacteur heeft het blad nog steeds een hoog huiswerk-gehalte, er mag niet gelachen worden en er is veel aandacht voor oude vrouwen en problemen in plaats van het vieren van alle dingen die wel lukken. Ik gun ambitieuze twintigers meer optimisme. En meer realisme.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toch is dat precies wat de NPO deed in het persbericht om staatssecretaris Martijn van Dam welkom te heten als nieuw lid van de raad van bestuur. Ik appte namen van zeer geschikte kandidaten naar NPO-baas Shula Rijxman. Maar het werd dus een politicus, in weerwil van het profiel waarmee een dure headhunter in november al op pad werd gestuurd door de NPO. Twee maanden stage bij een lampenfabrikant blijkt de enige werkervaring in het bedrijfsleven van de man die ooit het jongste Kamerlid aller tijden was. Mark Rutte noemt Van Dam een uitstekende staatssecretaris, maar het feit dat mensen zonder enige werkervaring blijkbaar goede politici kunnen worden, zegt iets over de zorgelijke afstand van de politiek ten opzichte van de rest van de maatschappij. Maar goed, met de blik voorwaarts geef ik Van Dam hierbij een dwingend advies mee: regel met het nieuwe kabinet in wording dat de NPO een goede rol kan gaan spelen in de digitale ontwikkeling van contentmakers. Er is zoveel aan de hand in de wereld, zoveel duiding nodig. Maar in het ecosysteem van YouTube komt vooral inhoudsloos amusement bovendrijven. De Nederlandse Nikkie de Jager is volgens Forbes met haar 7 miljoen abonnees op YouTube een van de belangrijkste influencers ter wereld. Deze vrouw tekent voor haar camera thuis elke week een ander gezichtje op haar bolle Brabantse toet waardoor ze transformeert in een soort wassen pop met smalle wangen en grote verbaasde ogen, gadegeslagen door miljoenen meisjes over de hele wereld. Heel knap, maar na drie afleveringen Nikkie moet ik drie uur Tegenlicht kijken om de oppervlakkigheid van me af te schudden.Ik hoop zo dat het tegenwicht van de NPO gaat komen. Dat 'Hilversum' een digitaal ecosysteem kan bouwen waarin begaafde makers met inhoud komen bovendrijven. Daarvoor ontbreekt nu het geld (dat wat mij betreft bij Facebook en Google weggehaald mag worden) en aangepaste wetgeving. Hup Martijn, regel dat in Den Haag.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De krant ploeterde door duizenden paginas politieverslagen heen, die justitie onder het tapijt probeerde te vegen. De politietop bood zelfs een zwijgdeal aan, maar dankzij een WOB-procedure kon de redactie van de wakkere krant vrijdag dan toch bewijzen dat ze gelijk hadden met hun schreeuwende krantenkoppen over asieltuig eerder dit jaar. Er trekt een meute rovende migranten door Nederland, die misbruik maakt van de asielprocedures. Dat de politiek en de politietop deze onaangename boodschap liever wegmoffelden is ernstig, maar kan je niet meer verbazen. Dat journalisten zo gretig op de deksel van de doofpot klimmen blijft onbegrijpelijk. Ze doken in januari als dolle honden op medewerkers en adverteerders van de Telegraaf met een onfrisse haat- en lastercampagne. Maar waar zijn ze nu? En waar waren ze de laatste jaren? Tienduizend criminelen die rovend door Nederland trekken, betekent minimaal tienduizend verhalen van duizenden slachtoffers. Maar waarom werden die verhalen nauwelijks verteld in de media? Waarom doen journalisten hun werk niet, een paar uitgezonderd? Hoewel ze er door zwalkend redactioneel beleid en stuitend mismanagement ongekend slecht voor staan, geloof ik dat De Telegraaf met dit soort journalistiek de weg omhoog weer kan vinden. Dan moet de nieuwe eigenaar van de krant, het Vlaamse Mediahuis, wel twee dingen doen: niet te fatsoenlijk willen zijn, want fatsoenmedia hebben we al genoeg in Nederland, en luisteren naar de lessen van Amazon-oprichter Jeff Bezos. Deze op een na rijkste man op aarde kocht in 2013 de Washington Post en wist het nieuwsbedrijf te laten groeien en winstgevend te maken. Zijn les is simpel: vergeet wat adverteerders willen en focus op de lezers. En vraag je lezers gewoon om te betalen voor het nieuws dat je maakt, dat willen ze best. Het lijkt een open deur in een industrie waar de advertentie-inkomsten in een recordtempo onomkeerbaar verdwenen, maar de CEO van het Mediahuis leuterde vorige week op een congres toch weer over oplossingen voor adverteerders en big data in de strijd tegen Google en Facebook. Allemaal prachtig, maar ga eerst de lezers terughalen en laten betalen. Dat willen ze best. Echt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toch kwamen factcheckers die zich boos maakten over mijn uitspraken op de radio, via een ingewikkelde U-bocht tot de conclusie dat ik toch autoverkoper was en dus mijn mond moest houden over luchtkwaliteit. Tja. Factcheckers zijn de parkeerwachters van de journalistiek. Van die zielige hoopjes mens die zich via een uniform nog wat status proberen aan te meten, maar te laf zijn om gewoon brandweerman te worden en levens te redden. Zielige hoopjes mens die niet de ballen hebben van Harald Doornbos om even in Raqqa te gaan kijken hoe het echt zit in de wereld, maar veilig achter een bureau feitjes checken. En daar dan verheven over doen alsof ze de pitbull van de democratie zijn in plaats van een laffe marionet van een hoofdredactie die krampachtig probeert vast te houden aan een achterhaald wereldbeeld. Want net als bij andere onderzoeken staat de uitkomst bij voorbaat vast en dienen factchecks vooral ongewenste feiten ongeloofwaardig te maken. Zoals journalisten ook maar blijven volhouden dat mensen die het verkeerde vinden in filterbubbels leven. Terwijl laatst in een uitgebreid rapport van Reuters over de toestand in de media maar weer eens bleek dat het een verzonnen theorie is. Mensen die hun nieuws via sociale media tot zich nemen zitten niet in filterbubbels, maar zijn juist breder geïnformeerd dan andere nieuwsconsumenten. Toch trekt hoofdredacteur Marc Josten van de omroep Human nu langs schoolklassen met een vertaling van zijn tv-programma Medialogica. In het radioprogramma Argos legde hij uit waarom. Tijdens een gastles was hij zich rot geschrokken toen hij ontdekte dat hele klassen op cultureel uitgedaagde scholen geloven dat 9/11 geen moslimterreur maar een opzetje van wapenhandelaren was. Lijkt me reden voor een stevig functioneringsgesprek door het ministerie van Onderwijs met zon school, maar nee, het is uiteraard de schuld van de media. Ozan Turkdogan, docent maatschappijleer op zon school, mocht uitleggen hoe dat zat. Het woord schotel kwam niet in zijn analyse voor. Nee, het lag aan onbetrouwbare media zoals de Telegraaf. Meneer Turkdogan, u heeft binnenkort een week of zes vakantie. Wilt u eens zon Telegraaf voor me opzoeken? Ik ben heel benieuwd hoe ik die heb kunnen missen. In mijn filterbubbel. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dus kon ik direct na de voorstelling vrijdag naar de golven lopen om het beklemmende gevoel kwijt te raken dat ik overhield aan de uitvoering van de Ring van de Neveling van Wagner. Zelfs ingekort tot een uur is dat best zware kost. Op het toneel waren de operazangers vervangen door een enorm orkest dat speelde voor een bioscoopscherm waarover rauwe beelden rolden, gemaakt door cameraman Joris Hentenaar. Zijn reportages uit oorlogsgebieden zijn meestal te zien in Nieuwsuur maar nu vertelden ze zonder commentaar het verhaal. Joris, winnaar van de eerste Stan Storimans Prijs en een Emmy, droeg de film op aan zijn omgekomen collegas Jeroen Oerlemans en Stan Storimans. Rillingen over mijn rug bij de scene waar je in wiebelende beelden ziet dat journalisten in kogelvrije vesten over een verlaten straat rennen vol kapotgeschoten gebouwen waar sluipschutters op de loer liggen. Ineens gaat het beeld op zwart. Joris was veilig, maar veel journalisten, cameramannen en fotografen die daar gaan waar wij niet durven komen niet meer thuis. Ik ontmoette Joris eerder dit jaar tijdens tv-opnames. 'Waarom sta je hier met mij onder een windmolen in de Wieringermeer, waarom ben jij niet in Mosul?', vroeg ik hem. Er volgde een betoog over het beleid en bezuinigingen bij de omroep. 'Jij kent die mensen Marianne, leg mij nou eens uit hoe het kan dat de ene publieke omroep vijf mensen naar een eiland kan sturen voor een reisprogramma dat al drie keer eerder is gemaakt, maar dat wij vrijwel niet meer naar de oorlog kunnen omdat het te duur is!' Voorheen ging hij met een Nieuwsuur team van zeker drie mensen op pad naar gevaarlijke gebieden, tegenwoordig gaat er één journalist naartoe die zelf een camera moet bedienen. Een paar weken geleden was ik bij het ministerie van media. Ik stelde diezelfde vraag namens Joris aan de mensen die erover gaan. Leg mij dat nou eens uit! Ze keken naar het systeemplafond. Want het is niet uit te leggen. Binnenkort kunnen we weer wekenlang, uren per dag naar geleuter over fietsende mannen luisteren op die andere nieuwszender, van ons belastinggeld. Maar twee uur per week onderzoeksjournalistiek bleek te veel en dus moeten de programmas Argos en Reporter Radio inschikken en een tijdslot gaan delen. Leg mij nou eens uit hoe dat soort besluiten worden genomen! Het is niet uit te leggen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Natuurlijk niet. Al ver voor er computers waren had je heel veel leuke mensen, best veel vervelende mensen en een paar gevaarlijke en gestoorde mensen. Als je alle ellende in de wereld wilt voorkomen moet je misschien mensen verbieden, niet de media die ze gebruiken. Toch laait de discussie na elk incident weer op of de overheid sociale media niet aan banden moeten leggen. Ouders hebben natuurlijk zelf de verantwoordelijkheid om hun kinderen zo goed mogelijk te beschermen en zich te verdiepen in de leefomgeving van hun nageslacht. Daar horen sociale media nu eenmaal bij. Toen Theresa May na de meest recente aanslagen in Londen opriep tot een einde aan de tolerantie voor moslimextremisme kondigde ze direct aan in gesprek te willen met de internetplatformen die extremisme faciliteren. Dat klinkt misschien als iets waar je niet tegen kunt zijn, maar het is de eerste stap op een glijbaan naar het einde van het vrije internet. Wat een overheid extreem vindt hoeft niet per se aan te sluiten bij uw of mijn definitie daarvan. Laten we niet vergeten dat nog maar een paar weken geleden de Nederlandse minister van media een boycot tegen GeenStijl best een goed idee vond. Voor je het weet leef je in een land waar je alleen nog Vrij Nederland en de Donald Duck mag lezen. Natuurlijk kunnen bedrijven als Facebook en Twitter best iets beter monitoren wat hun gebruikers allemaal uitvreten. Dat doet Facebook ook, maar niet op de manier waar we blij van worden. Facebook vroeg een patent aan voor technologie waarbij ze ons kunnen bespioneren via de camera in onze laptop en telefoon. Zo kunnen ze zien hoe we op advertenties of artikelen reageren, zodat ze daar rekening mee kunnen houden bij het samenstellen van onze timeline. Best eng toch? Facebook ontkende de technologie te gebruiken maar Mark Zuckerberg is wel gespot een afgeplakte camera en microfoon op zijn laptop. Iets wat ik overigens ook al jaren doe. Laten we maar een beetje opletten. En afplakken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nou, best veel inderdaad. Wat een indrukkend geluid komt er uit die kleine Amerikaanse op haar torenhoge hakken. En dan Justin Bieber, die met alleen een paar tokkeltjes op zijn gitaar soulful die massa mensen toezong. Kom daar maar eens om bij Bob Dylan. Het had alleen allemaal de diepgang van een instagramaccount. Natuurlijk kan je niet tegen de vaak uitgesproken boodschap zijn dat je haat niet met haat bestrijdt, maar met liefde. Maar voor een liedje met een beetje relevante inhoud moesten Ariana en Miley teruggrijpen op een cover uit de jaren 80. Protestliedjes, daar doen deze schatjes niet aan. Terwijl zij leven in een wereld waarin nogal wat aan de hand is. Er is veel te veel tolerantie voor terreur in ons land zei May zondag. Ze voegde er zonder omhaal aan toe dat de radicale islam hier het probleem is. Een open deur, maar zo duidelijk zijn de meeste regeringsleiders helaas niet. Vraag is natuurlijk wat we er als Westerse samenlevingen aan gaan doen. In elk geval moeten ook media hoognodig in de spiegel kijken die May tussen de bloedspatten door aan de muur timmerde. Want daar gaat nog steeds het nodige mis. Bij de NOS die het nodig vond om op tv de speech van May en ooggetuigen in Londen te censureren door het woord islam eruit te knippen. Bij programmas als Nieuwsuur die met enige regelmaat radicale Nederlandse moslims aan het woord laten alsof ze goedwillende en betrokken burgers zijn. Maar zelfs in de sport. De geldschieters van IS financieren ook een flink deel van de Europese voetbalcompetitie, ja bitter genoeg ook Manchester City. In het Midden-Oosten zijn jongeren net zo verslaafd aan hun schermpjes als wij, maar de meeste vormen van entertainment zijn verboden terrein. Naar onze voetbalhelden mogen ze wel kijken. De haat financierende sjeiks gebruiken de voetbalshirts om hun landen en luchtvaartmaatschappijen te promoten. Wij zetten er braaf een camera op en koppen de bal voor ze in. Ariana en Justin mogen nog naïef zijn. Laten wij daar alsjeblief mee stoppen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vorige week kwam ik vakbondsleider Thomas Bruning tegen in de BNR-studio en hij duwde mij zijn witboek Journalistiek heeft een Prijs in handen. Best een huiveringwekkend pamflet. Journalistiek is in rap tempo van een eerbaar en redelijk betaald beroep aan het verworden tot een hobby. Echte journalisten worden persvoorlichter of contentmarketeer en wat overblijft zijn de webshopachtige typetjes die tussen het bakfietskeuvelen door een stukje tikken naast een kopje verse muntthee. U denkt dat ik overdrijf? Nee helaas, in deze industrie, die voor een groot deel op freelancers drijft, kan veertig procent van de journalisten niet rondkomen. Ze zijn afhankelijk van het inkomen van hun levensgezel! Nu ben ik van de doctrine: als er geen vraag naar is gaat het dood, zo werkt de markt. Maar zo eenvoudig is het niet in de journalistiek, nog los van het maatschappelijk belang van deze bedrijfstak. Er spelen zaken mee waar geen journalist invloed op heeft, maar die de politiek had kunnen (en moeten) voorkomen. De EU nam vorige week een richtlijn aan die het lidstaten mogelijk maakt om buitenlandse videoplatformen zoals Netflix een bijdrage te laten betalen voor Europese videoproducties. Nederland protesteerde tegen deze protectionistische maatregel. Begrijpelijk vanuit liberaal oogpunt. Maar toch lijkt het me zeer verdedigbaar om ook Facebook en Google vanuit de EU aan te pakken. Hun innovatiekracht en macht zijn zo scheef dat het zonder overheidsingrijpen niet meer goed komt. Voordat zij als sprinkhanen onze advertentiemarkt kaalvraten ging een groot deel van het adverteerdersgeld naar nieuwsbedrijven met een redactie. De politiek heeft ook toegestaan dat vrijwel alle Nederlandse kranten in handen zijn van maar twee Belgische bedrijven, de Telegraaf volgt vrijwel zeker op korte termijn. Zij gebruiken hun marktmacht om freelancers uit te knijpen. De Persgroep (omzet 1,4 miljard, winst 225 miljoen) betaalt 13 schamele centen per woord. Daar kan geen journalist van leven. Ook de Publieke Omroep gaat slecht met freelancers om, met als argument onzekere budgetten vanuit Den Haag. Zo onzeker dat DJs en omroepdirecteuren wel goed betaalde vaste banen hebben. Ik word er bijna links van.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De platformen met veruit de meeste publicaties hébben helemaal geen hoofdredacteur. Facebook kwam lange tijd nog weg met het verweer een technologiebedrijf te zijn in plaats van een mediabedrijf, maar de politieke druk op de Amerikanen om verantwoordelijkheid voor de inhoud te nemen zwelt aan. Nu gaat af en toe een rechter op de stoel van de ontbrekende hoofdredacteur zitten en dat moet eigenlijk niemand willen. Alleen al vanwege de willekeur. Vorige week deed de rechtbank uitspraak over de aangiften van Sylvana Simons tegen grofgebekten die zich op Facebook en Twitter hadden laten gaan. Ze kregen vrijwel allemaal een taakstraf of geldboete. De rechter kon zich voorstellen dat de tweeëntwintig verdachten zich de kop van jut voelden. Nu ja, dat waren ze ook. Van de duizenden berichten werden die van hen eruit gepikt. Want iedereen vervolgen is niet haalbaar. Tegen datzelfde probleem loopt Facebook aan. Er is simpelweg te veel content om te controleren. The Guardian publiceerde zondag uit uitgelekte interne handleidingen die Facebookmedewerkers richting moeten geven in het weren van porno, discriminatie, geweld en terrorisme. Er is zelfs voorzien in een richtlijn over kannibalisme. Het interpreteren van berichten op sociale media is lastig, zei de rechter in de Sylvana-zaak. Ja, het is een vak, inschatten hoe lezers de boodschappen zullen opvatten. Facebook worstelt daar ook mee. De streaming-videodienst werd al een paar keer gebruikt om mensen live mee te laten kijken met moorden en verkrachtingen. In de richtlijnen staat dat videos van gewelddadige sterfgevallen niet altijd offline gehaald hoeven worden, omdat ze aandacht kunnen genereren voor geestesziekten. Videos van abortussen en zelfverminking mogen ook, als er maar geen geslachtsdelen in beeld zijn. Kindermishandeling vindt Facebook ook toelaatbaar, als het maar niet sadistisch is. Je mag van Mark Zuckerberg niet zeggen: Laat iemand Trump doodschieten, maar Laten we dikke kinderen in elkaar slaan is geoorloofd. Onze Nederlandse rechter vond vies vuil wijf als benaming voor Sylvana al over de grens gaan van wat in het openbaar kan worden gezegd. Want het levert geen bijdrage aan het maatschappelijk debat, dus valt het niet onder de vrijheid van meningsuiting. Ik denk dat het maatschappelijk debat over die vrijheid op internet nauwelijks is begonnen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In Nederland wordt het nauwelijks verspreid, bleek al snel nadat Nu.nl en de Universiteit Leiden de verantwoordelijkheid op zich namen om nepnieuws op Facebook te checken. Dat weerhield mediamensen er niet van om gisteren op initiatief van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek maar weer eens te debatteren over dit ernstige fenomeen. En ik heb het er nu ook weer over. Zo wordt nieuws gemaakt. Nieuws wordt altijd gemaakt namelijk. Of iets nieuws is of niet, is het resultaat van keuzes die journalisten maken, het is geen objectief gegeven. Journalisten gebruikten altijd al een trechtertje om te bepalen welke gebeurtenissen nieuws worden en welke niet. Is het actueel, valt het op? Staat het dichtbij de lezer of kijker? Is er een conflict? Gaat het over machtige mensen of instituten? En meer van dat soort afwegingen. Maar we leven nu in een tijd van kluitjesjournalistiek. De belangrijkste factor is tegenwoordig: hebben andere media het erover? Dit papegaaiencircuit wordt ook benoemd in het rapport 15 minutes of fame, dat een oordeel velt over de invloed van Nederlandse media tijdens de recente verkiezingscampagne. De vergrote concurrentie op de mediamarkt sinds de digitalisering wordt als oorzaak aangewezen voor de napraatziekte. Best raar. Je zou denken dat een markt met sterke concurrentie een meer divers aanbod zou opleveren, maar in de media werkt dat anders. 'Toenemende concurrentie stimuleert dat journalisten zich spiegelen aan elkaar. Ze willen niet missen wat de ander heeft, wat leidt tot imitatiegedrag', staat in het rapport. Dominante onderwerpen bepalen daardoor nu al de helft van het nieuws. De ombudsman van de NPO becijferde dat de publieke omroep 221 uur tv maakte over de Tweede Kamerverkiezingen, nog buiten de Journaaluitzendingen. De NPO formuleerde vooraf de doelstelling om er deze keer minder een wedstrijdverslag van te maken. Maar naarmate de strijd vorderde vielen de programmamakers toch in de valkuil van peilingen en ronkende voor- en nabeschouwingen. De verslaggeving op tv ging behoorlijk vaak over de campagne zelf en niet over de politieke inhoud. En omdat kiezers bij een winnaar willen horen beïnvloedt dat de uitslag. Misschien een idee om de papegaaiensnaveltjes iets anders af te stellen nu de formatie de tweede ronde in gaat.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik deed dat onlangs nog op deze zender. Er is alles mis met het onder druk zetten van adverteerders om hun boodschappen terug te trekken van media waar ze met overtuiging aanwezig zijn. Zeker als je zelf hoofdredacteur bent, zoals een aantal van de vrouwen die de oproep aan adverteerders tegen GeenStijl tekenden. Juist in het huidige mediatijdperk moet je als hoofdredacteur ver wegblijven van de suggestie dat adverteerders zich met de inhoud van publicaties zouden kunnen bemoeien. Er is grensoverschrijdend veel mis als de minister van media deze oproep steunt. In ons vrije land gaan maar twee mensen over de inhoud van publicaties, de hoofdredacteur en uiteindelijk de rechter. Als Jet Bussemaker dat niet begrijpt moet ze per direct aftreden. Toen ik GeenStijl in 2006 inlijfde bij de Telegraaf was de site net zo snoeihard en nodeloos kwetsend als vandaag, een katalysator in het debat en een wapen tegen politieke correctheid. De overname was nauwelijks afgerond of de eerste oproep tot een adverteerderboycot was een feit. Gelukkig stond de Raad van Bestuur altijd pal achter mij en de site. Je zou hopen dat ze dat nu weer doen. Maar er is geen Raad van Bestuur bij TMG. En dat is geen toeval. De eigenaar van NRC, de krant die de huidige hetze tegen GeenStijl begon en aanjaagt, het Vlaamse Mediahuis, is TMG aan het overnemen. Peter Vandermeersch, de NRC-hoofdredacteur overleeft nauwelijks het idee dat hij met de Privé in een bedrijf moet, maar met GeenStijl is helemaal een brug te ver. Dat vuiltje moet opgelost worden. De mannen van GeenStijl gooien graag olie op het vuurtje want sinds al hun getrouwen uit de TMG-directie vertrokken voelen zij zich er ook niet meer zo senang. Machtsspelletjes, daar houden mannen van. John de Mol is Nederlands kampioen in deze discipline. De kartelwaakhond ACM doet onderzoek naar zijn macht op de radiomarkt, na kritiek van Q-Music eigenaar van Christian van Thillo. Wraakzuchtig en competitief als de Mol is manipuleerde hij de belangrijkste succesfactor van Q-Music, Mattie en Wietze, uit elkaar. Zo lieten twee dj's, twee ministers en honderd mediavrouwen zich als speelbal gebruiken op het schaakbord van de mediamacht van John, Peter, Guus, Gert en Christian. Daar werd geen vrouw beter van.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dat zegt oud-officier van justitie Aldo Verbruggen in het FD. 'Onder druk van de publieke opinie en media raakten we ervan doordrongen dat bedrijfsmatige criminaliteit zeker zo normbedervend is als andere criminaliteit', zegt hij. Het OM laat zich dus beïnvloeden door wat media tot norm verheffen. Daar kun je niet tegen zijn; de journalistiek heeft nu eenmaal een gewichtige functie in de trias politica. Ik wil het alleen even met u hebben over de normen die media stellen. De norm dat geld verdienen niet mag omdat het smerig en verwerpelijk is bijvoorbeeld. Journalisten en columnisten stellen zich vaak op als nivelleringsactivisten. In een interview in de FD-weekendbijlage kwamen drie ondernemers er zaterdag eerlijk voor uit dat geld verdienen hun drijfveer is. Ze worden daarom verketterd op sociale media en in hun omgeving. Oud-dj Michael Pilarczyk vertelde dat hij drie miljoen euro ontving voor de verkoop van zijn bedrijf. Ik zette als kopende directeur van de Telegraaf mijn handtekening op die cheque maar bracht het bedrag nooit naar buiten. Zelfs beursgenoteerde bedrijven maken overnamedetails namelijk zelden bekend. Een ondernemer is niet verplicht om journalisten inzicht te geven in zakendeals. Ook niet als ze naast hun crematie MKB-bedrijf een vrijwilligersbaantje hebben bij een politieke partij. Je zou het bijna vergeten nu een klassieke trial by media casus zich ontrolt over de deal waarmee VVD-voorzitter Keizer op zeer lucratieve wijze de lijkverbrandingskoning van Nederland werd. Hij nodigde de pers uit om de overname toe te lichten, maar liet hem onwelgevallige journalisten niet binnen. De journalistenvakbond noemt de actie VVD-onwaardig. 'Dit moet niet kunnen, dit moet niet mogen', zegt de bond. Nou, dat mag dus wel. De VVD nam geen bedrijf over, dat deed een ondernemer die jaren later VVD-voorzitter werd. Er was geen sprake van politieke belangenverstrengeling of misbruik van politieke macht. De VVD had vorige week communicatieschade kunnen voorkomen. Maar hoe bizar zou het zijn als een politieke partij moet of wil toezien op zakendeals van hun leden? Zo jaag je de enkele ondernemer die nog durfde de politiek uit. En houden we een land over dat wordt gerund door risicomijdende beleidsmedewerkers en schooljuffen. Een kapotgenivelleerd land waar niemand meer wat mag verdienen. In zon land heb je geen journalisten meer nodig als nagel aan de doodskist van ondernemers.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er is geen radioster gekilled door video. Als u het mij vraagt, maakt video ook helemaal niks dood, maar juist meer levend. Nieuwsbedrijven-die-we-vroeger-kranten-noemden bijvoorbeeld. De Telegraaf ruimde vorige week de halve voorpagina in voor de aankondiging van zijn langverwachte videoplatform VNDG, dat samen met Talpa is ontwikkeld. 'Vandaag begint de tv van morgen' kopte de krant bij een foto van de tv-studio met nieuwe presentatrices zoals Monique Smit en Danie Bles. 'Het wordt een nieuw, groot, machtig platform' zei Telegraaf hoofdredacteur Paul Jansen. Tekst die me terugvoerde naar 2005, toen John de Mol met iets te veel poeha zijn tv-zender aankondigde. Daar houden Nederlanders niet zo van, die les zou men langzamerhand toch geleerd moeten hebben. Het oogt ook allemaal een beetje als de tv van gisteren eerlijk gezegd. Een beetje te weinig made for web en te veel het Journaal en RTL4 nadoen. Made for web, die term leende ik van video-ondernemer Marko van Kampen. Hij verkocht zijn bedrijf Makers Channel in november vorig jaar zonder veel ophef aan de Persgroep. Op dat moment maakte het bedrijf al een tijdje online tv-series met mensen als Ryan Babel, Lil Kleine en Fajah Lourens. Vorige week kwam het nieuwe Persgroep-onderdeel, inmiddels omgedoopt tot MyChannels, even op de radar omdat het voor het AD de serie Achter Buurten maakt met de zogenoemde Zaanse 'tuigvlogger' Ismail Ilgun. Eerder deze maand kondigden ze al een nieuw culinair digitaal videoplatform aan, samen met 24Kitchen. Zelf geloof ik meer in deze aanpak dan die met grote studios en veel tromgeroffel. Maar het maakt niet zoveel uit wat ik geloof, als iedereen maar in video gelooft. Vorig jaar groeide de markt van online video advertenties met vijfentwintig procent, terwijl de advertentieomzet in kranten al jaren sterk daalt. Video vermoordde niemand, maar blaast wel nieuw leven in de krant.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Factcheck, nepnieuws en bullshitdetector staan in het meest verse lijstje van nieuwkomers. Op die laatste ben ik best een beetje trots, als medeoprichter van omroep PowNed. Een nieuwe omroep moet iets toevoegen aan de bestaande omroepen om een uitzendvergunning te krijgen. PowNed beloofde radio en tv te gaan maken voor mensen met een ingebouwde bullshitdetector. Of dat gelukt is laat ik maar even buiten beschouwing, maar het woord heeft in elk geval een vlucht genomen en bestaat nu ook officieel. Ik wilde eigenlijk zeggen: bestaat nu ook echt. Maar daar komen we op een lastig thema. Wanneer is iets echt en wanneer nep? Van Dale beschrijft het nieuw opgenomen nepnieuws als volgt: veelal suggestief nieuws dat niet berust op feiten, maar ontsproten is aan iemands fantasie, met name bedoeld om de publieke opinie te beïnvloeden. Maar dat soort nieuws lees, hoor en zie ik dagelijks in alle media. Van lafjes overgetikte persberichten tot elkaar napratende journalisten die de oorspronkelijke bron niet even bellen of nazoeken. Of dat media steeds doen alsof Jesse Klaver de winnaar van de verkiezingen is, terwijl hij net zo weinig zetels heeft als de SP! De mainstreammediacomplotdenkers noemen dat graag politiek correct nieuws of propaganda. Ik ga uit van het goede in de mensen en wijt het meestal aan luiheid. Bovendien is waarheid een rekbaar begrip. Al googlend kun je zo een avond besteden aan het napluizen van alle mogelijke definities en varianten. Je belandt al snel in filosofische en religieuze bespiegelingen. Je zag het in de verkiezingscampagne waar tijdens de debatten live factchecks werden gedaan door verschillende partijen. De uitkomst was niet altijd gelijk. Er zijn altijd wel aanvullende feiten te vinden of weg te laten zodat de uitkomst weer past bij je eigen waarheidsbeeld. Of bij je eigen belang. Want lang niet alle media pretenderen ongekleurd te zijn. Maar sommigen moeten dat zijn. Zoals de NOS bijvoorbeeld. Noem mij maar naïef, maar ik wist niet dat NOS-weerman, Gerrit Hiemstra, als ondernemer ook bedrijven adviseert over de gevolgen van extreem weer en klimaatverandering. Nu we met betrekking tot het klimaat toch al lijden aan massahysterie lijkt het me beter dat de NOS geen mensen met belangen het nieuws laat brengen, ook niet het weernieuws. Qua beïnvloeding. Van de publieke opinie.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zonder plan, zonder strategie, zelfs zonder toekomstdroom. Ik zie de toenmalige topman nog verschrikt naar de journalisten kijken die op de persconferentie van hem wilden weten wat de tijdschriftenmaker nou toch met tv-zenders moest. 'Euh nou ja video heeft de toekomst', stamelde hij. Daar had hij geen ongelijk in. Maar hoewel de glijbaan nog niet zo steil stond afgesteld als tegenwoordig, waren traditionele lineaire tv-zenders toen toch ook al echt over the hill. Het was een beetje als de Telegraaf Media Groep die Hyves kocht. Alleen bleef de schade daar beperkt tot een kleine 50 miljoen euro, de Finse bladenmakers verbrandden honderden miljoenen met hun crossmediale flop. Na zes jaar krijgen ze van John de Mol nog zon 237 miljoen euro voor hun tweederde aandeel in het tv-station en ze mogen het Veronica blaadje houden. De zoveelste dure praktijkles die uitwijst dat crossmedia een hoax is. Kijkers zitten er niet op te wachten, lezers niet en adverteerders al helemaal niet. De theorie van sterke merken die elkaar nog sterker maken als ze op verschillende mediaplatformen te zien zijn is een mooie droom, een religie zonder waarheid. Terwijl Talpa, Sanoma en SBS ronddoolden in de crossmediakerk werd Netflix vanuit het niets in een paar jaar tijd een van de sterkste mediamerken van Nederland. Zonder grote campagnes, zonder enorm Nederlands mediahuis achter zich. Een kwart van de Nederlandse huishoudens betaalt al een tientje per maand om Netflix te kijken. Een kwart! De Volkskrant beschreef uitgebreid hoe ze dat flikten. Niet bezuinigen op het laten maken van heel goede series maar daarnaast vooral techniek, techniek, techniek. Net als Facebook en Google geldt voor Netflix ook, het is vooral een heel goed technologiebedrijf. John de Mol koopt nog steeds maniakaal aandelen van een krant. Ik denk dat hij beter een paar honderd retegoeie techneuten en programmeurs aan kan nemen. Want dan heeft video wel toekomst.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Niet alleen de redacteuren verslikten zich in de bitterballen, op Twitter buitelde men hinnikend over elkaar heen om die domme Mens. Zondag monteerde Arjen Lubach Mens naast Trump in een klimaathysterisch item. Nou ben ik net als Mens een klimaatoptimist, maar tien jaar is een beetje snel. Feit is wel dat het ijs op de Noordpool smelt, zoals we elke dag wel kunnen lezen, maar op de Zuidpool neemt het de laatste jaren vooral toe. Die ongemakkelijke boodschap wordt liever weggemoffeld. Mens zit er afgezien van de periode waarschijnlijk niet zo naast met zijn voorspelling. Professor geologie Salomon Kroonenberg, zegt ongeveer hetzelfde. IJstijden komen en gaan. De Noordpool was ooit een woestijn. De temperatuur op aarde fluctueert al meer dan vier miljard jaar en wij passen ons prima aan sinds we hier rondlopen. Ik keek op YouTube ademloos naar een college waarin hij dat allemaal uitlegt op de TU Delft, anderhalf jaar geleden. Studenten protesteerden tegen het college van Kroonenberg en een andere klimaatoptimist, Marcel Crok. Mensen die niet klimaathysterisch zijn verdienen geen podium op de universiteit, vonden studenten die demonstratief wegbleven. Want over het klimaat mag geen debat meer gevoerd worden. Er wordt ons één waarheid door de strot geduwd en ervan afwijken is verboden. Wat mij verbaast is dat media daar zo makkelijk in meegaan. Zelfs mensen die zich onderzoeksjournalist noemen zijn niet geïnteresseerd in de hele waarheid en eventuele nieuwe inzichten in deze heel jonge tak van wetenschap. Terwijl de waarheid wordt gepredikt door de Verenigde Naties, een politiek instituut dat per definitie argwaan van journalisten verdient. De Nederlandse hoogleraar klimaateconomie Richard Tol schrijft mee aan de klimaatrapporten van de VN maar liet in 2014 luidkeels weten dat hij zijn naam niet vermeld wilde hebben op de samenvatting die de VN naar journalisten en politici stuurt. Omdat het veel te alarmistisch was en er achterlijke dingen in werden gezegd over zogenaamde 'klimaatvluchtelingen', die in werkelijkheid oorlogsvluchtelingen zijn. Ik zou als onderzoeksjournalist aan minder genoeg hebben om te gaan graven naar de echte waarheid. Maar ze lachen klimaatoptimisten liever uit en gedragen zich als de pr-afdeling van de Verenigde Naties. Dat is best wel gek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dus hoe blij ik ook ben met deze grote sprong voorwaarts, ik vind dat we nog steeds een veel groter luisterpubliek verdienen. Maar BNR is er niet voor iedereen, wij zijn selectief! Ons moederbedrijf, de FD mediagroep, ronkte tevreden dat BNR de zender is met de hoogste selectiviteit in de zakelijke doelgroep. Driekwart van onze luisteraars bevindt zich in de hogere welstandsklassen. U bent een ambitieus, hardwerkend en ondernemend mens, u houdt de economie draaiend! Selectiviteit, dat woord voerde me even terug naar het begin van deze eeuw toen ik nog in de directie van de grootste krant van Nederland zat. Toen selectiviteit en umfeld nog begrippen waren waarmee je adverteerders kon overtuigen hun geld bij jouw mediabedrijf onder te brengen. Adverteerders vonden het belangrijk dat hun boodschap in een context stond die goed voelde, die paste en versterkend werkte. Die tijden zijn voorbij sinds geld van adverteerders vooral naar Facebook en Google verdwijnt. Sindsdien weten merken niet meer waar hun advertenties terecht komen. Ze gooien hun campagne-euros in een soort gokmachine en hopen er het beste van. Via een digitaal veilingsysteem worden vraag en aanbod van bannerposities bij elkaar gebracht, programmatic advertising noemen de nerds dat. Advertenties duiken sindsdien op de gekste plekken op. Naast filmpjes met kinderporno bijvoorbeeld. Of als pre-roll voor een YouTube filmpje met onthoofdingen in het Midden-Oosten. Dat moet een bedrijf toch niet willen zou je denken? Tot nu toe kwamen Facebook en Google ermee weg maar er lijkt nu eindelijk een kentering te komen. In Amerika trokken grote adverteerders voor miljoenen dollars hun campagnes terug van YouTube toen na onderzoek door de Times bleek dat ze vrolijk werd vertoond voor gewelddadige filmjes van IS-aanhangers en Nazi-fans. Google voert ter verdediging aan dat er elke minuut vierhonderd uur video wordt ge-upload. Dan is een beetje rottig umfeld bijna niet te voorkomen. Tja. Op het gevaar af dat ik als een azijnpissende WC eend klink, ik zou wat selectiever met mijn merk omgaan als adverteerder.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ze zaten slechts één advocaat verwijderd van de CEO van Talpa, dat voelde op zijn minst ongemakkelijk. Er was een schrijnend beeld ontstaan van een directie die absoluut zijn plaats niet kent zei de advocaat van TMG tegen de rechter. In opdracht van John de Mol begon zijn advocaat aan een lange tirade tegen de grootaandeelhouder van TMG, de familie Van Puijenbroek. Zij zouden niet in TMG willen investeren, alleen maar uit zijn op dividend en met een dubbele pet op als commissaris cijfers het pand uit smokkelen ten behoeve van het Belgische Mediahuis dat TMG in wil lijven, tegen de zin van Talpa in. Ik werd er een beetje misselijk van. De familie Van Puijenbroek kocht in 1951 de eerste aandelen in de Telegraaf, voor 160.000 gulden. Als ze hadden willen cashen hadden ze dat echt al veel eerder kunnen doen. En nu werden ze hier neergezet als uitvreters. Tuinen rechters daarin? Ik weet het niet. Beeldvorming is zon ongrijpbaar ding. Zelfs na bijna twintig jaar in de media snap ik soms niet hoe het werkt. Nu Thierry Baudet twee Kamerzetels veroverde buitelen media over elkaar heen om hem als een vrouwenverkrachter neer te zetten. Omdat hij in een roman een personage beschreef met een harde hand in bed. Maar diezelfde media hoorde ik niet over Jesse Klaver die op de uitslagenavond na een tenenkrommend toneelstukje (over beeldregie gesproken) zijn campagneleider Wijnand Duyvendak juichend op het podium hees. Duyvendak, die in 2008 nog moest aftreden als Kamerlid nadat de grond hem te heet onder de voeten werd. De Telegraaf had diverse onthullingen gedaan over zijn banden met de terroristen van RaRa. Hij is nooit veroordeeld, ondanks zijn bekentenis over een inbraak bij het Ministerie van Economische Zaken en het faciliteren van bedreigingen van ambtenaren. Toen Klaver nog secretaris was van de jongerenafdeling DWARS werd er een bom gevonden in zijn kantoor. Het kleeft allemaal niet aan GroenLinks. Baudet is een engerd en Klaver de verlosser. Dat is het beeld dat we moeten geloven. Ik word er een beetje misselijk van.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Its true. Maar in een vrij en tolerant land mogen ook mensen wonen die katten houden. Er mogen boeken over katten in boekwinkels liggen. Er mogen bijeenkomsten georganiseerd worden waar mensen elkaar hun kat laten zien. In supermarkten ligt speciaal kattenvoer. Er mogen zelfs vrouwen in protestmarsen meelopen met mutsjes met kattenoren op hun hoofd. Maar moet de publieke omroep wel ruimte bieden aan geleuter over katten? Nee, was de mening van zichzelf belangrijk achtende journalisten. Schande dat Geert Wilders kritiekloos zendtijd kreeg, zonder presentator die hem met opgeheven vinger en vuurspuwende ogen na elke drie woorden onderbrak. Overigens sprak Wilders tussen het kattengeneuzel door ook over Turkije. Laten we niet vergeten dat hij in 2004 uit de VVD stapte omdat hij fel tegenstander was van onderhandelingen met Turkije over toetreding tot de EU. Dat was nog niet zon achterlijke mening, kunnen we met de kennis van nu wel vaststellen. Ondertussen liep de Facebookpagina van het tv-programma vol met reacties van mensen die blij waren dat Geert weer een kat heeft. De 2,5 miljoen PVV-stemmers betalen ook mee aan de publieke omroep, maar krijgen avond aan avond Pechtold en Klaver door de strot geduwd. Zij hebben er ook recht op hun lijsttrekker eens aan het woord te zien zonder verdediging schild. Ze betalen overigens ook mee aan de 140 miljoen euro waarmee de regionale omroepen gefinancierd worden. Blijkbaar was dat niet genoeg om zaterdagavond mee te kunnen kijken hoe de Turkije-rel zich ontrolde in Rotterdam. We hebben 13 dure directeuren bij regionale omroepen, maar voor live beeld waren we aangewezen op Turkse zenders. De NOS was met straalwagen, producer, cameramannen en verslaggevers ter plaatse, maar zond liever een rugbywedstrijd uit. Toen in de nacht dan eindelijk live naar Rotterdam werd geschakeld was de NOS-verslaggever zijn cameraman kwijtgeraakt zodat hij moest inbellen naar de studio. Met een telefoon. Gelukkig gebruikte BNR-verslaggever Jeroen Stans ondertussen zijn telefoon om filmpjes te streamen via social media. Zo zagen we toch nog live het konvooi van de Turkse minister vertrekken. We moeten na 15 maart nog maar eens goed nadenken over de publieke nieuwsvoorziening.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De dagelijkse krachtmetingen met hun gelijken winnen ze jaar in jaar uit. Zij komen bovendrijven en de uitdaging in het zakenleven neemt steeds verder af. Dus lonkt de strijd met de natuur. De wind en de golven zijn voor hen waardige tegenstanders: between human will and natures force' staat er niet voor niets op mijn zeiltas. John de Mol houdt niet van zeilen voor zover ik weet. 'Ik zou heel verdrietig worden als ik 's morgens alleen maar hoef te bedenken onder welke boom ik die dag ga liggen', zei hij laatst in de Telegraaf; de krant die hij graag wil inlijven in zijn mediabedrijf. Zijn strijd met de andere grote aandeelhouder van de Telegraaf Media Groep, de familie Van Puijenbroek wordt met de dag grimmiger en lijkt niet heel kansrijk. Waarom geeft De Mol deze strijd niet op?, willen journalisten weten. Het antwoord is simpel. De Mol houdt niet van zeilen en niet van verliezen. Van Puijenbroek liet zijn spindoctor er gisteren maar weer eens een persbericht uitgooien. Alleen zijn bod samen met het Belgische Mediahuis kan slagen, stond er met vette letters boven. Als je dure pr-bureau dat zo hard moet roepen ben je er misschien niet zo zeker van. Eén ding is wel zeker: De Mol kan niet verliezen. De kans dat hij keurig zijn aandelen overdoet aan de Belgen lijkt me nihil. Er zijn drie mogelijkheden: Het lukt hem om het proces zodanig te rekken en verstoren dat de Belgen afhaken en van Puijenbroek met hem verder moet. Of zijn powerplay leidt ertoe dat hij een plek verwerft als aandeelhouder in de nieuwe combinatie met de Belgisch/Nederlandse mediafamilies, zodat hij zich ook met de multi-mediale plannen van de andere titels zoals NRC en De Standaard kan gaan bemoeien. Of hij sleept er een vette productiedeal uit voor de videokanalen van TMG én alle aandelen van het radiobedrijf waarvan hij nu al ruim 75 procent in handen heeft, TMG heeft de rest. Voor zover ik weet houdt Van Puijenbroek ook niet van zeilen. Dat kan nog een heftige krachtmeting worden. Hopelijk zonder drenkelingen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het gaat dan ook goed met vrouwen in de politiek. Vijf van de elf ministers in het kabinet van Rutte zijn vrouw en die doen behoorlijk goed hun werk. In de Tweede Kamer werken diverse uitstekende vrouwelijke volksvertegenwoordigers en ook al is de man/vrouw verhouding niet 50/50, je kunt toch stellen dat politiek bij vrouwen in goede handen is. Een vrouwenquotum is dan ook niet nodig, behalve in de verkiezingsdebatten. Dat heeft omroep WNL goed begrepen. Zij nodigden zondagochtend niet de lijsttrekkers maar de nummers twee van de meest kansrijke partijen uit voor een debat bij Rick Nieman, allemaal vrouwen. Vrouwen die het in vrijwel alle gevallen beter deden dan hun mannelijke lijsttrekker. Renske Leijten van de SP is getalenteerder dan Roemer, ze beheerst de dossiers én snapt wel de cijfers van de eigen plannen. De D66 mevrouw hield vaak haar mond wat ten opzichte van Pechtold een enorme verademing is. En Jeanine Hennis was geloofwaardiger in het 'doe normaal of pleur op' debat dan haar politieke baas Rutte en pareerde rustig en bijna koninklijk de aanvallen van de andere dames. Die er geen van allen een kippenhok van maakten trouwens. Dit jaar mogen 850.000 jongeren voor het eerst naar de stembus. Welk signaal geven de pratende stropdassen af aan de ruim 400.000 jonge vrouwen die gemotiveerd moeten worden om te gaan stemmen. 'Begin maar een webshopje en dan regelt papa het land wel eventjes?' Dat kan toch niet! De andere omroepen moeten dan ook het voorbeeld van WNL volgen. Gewoon eisen dat er vrouwen mee debatteren. Laat ze maar lootjes trekken wie er een vrouw stuurt. Want het initiatief van WNL was leuk, maar geen partij nam het serieus. Niet een van de lijsttrekkers riep zijn twittervolgers zondagochtend op om de tv even aan te zetten voor zijn vrouwelijke collega. Alleen Geert Wilders slingerde achteraf nog een compliment voor Fleur Agema zijn timeline in. D66 kamerlid Kees Verhoeven twitterde notabene tijdens de WNL uitzending: 'vanavond het eerste tv-debat'. Zo serieus nemen de pratende stropdassen hun vrouwelijke collegas dus. Dat mogen media niet toestaan. Op het podium met die vrouwen!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er is altijd wel weer een riskmanager aan het bedenken of onze toch al totaal veilige samenleving nog veiliger kan. Er botst een automobilist op een andere auto omdat hij tijdens het rijden zat te whatsappen? Laten we in elke auto verplicht een smartfoonblocker zetten! En ook maar direct een alcoholslot als we toch bezig zijn. Innovatie is prachtig en maakt ons leven elke dag beter, maar we hebben ons ook gevangen laten nemen door het streven naar vooruitgang, vaak afgemeten aan efficiency en grootschaligheid. Daardoor zijn mooie dingen gesneuveld. Kleine scholen bijvoorbeeld, of ziekenhuizen waar je nog op de fiets naartoe kunt en niet verdwaalt in oneindige gangen. Soms moet je dan ook achteruitstrevend durven innoveren. Achteruitstrevend is niet hetzelfde als terug naar waar je vandaan kwam. Heimwee mag nooit je drijfveer zijn. De kunst is om iets van het goede uit het verleden naar de huidige tijd te trekken in een nieuwe vorm, bijvoorbeeld door nieuwe technologie in te zetten. Ik was dan ook blij en teleurgesteld tegelijkertijd toen de VARA aankondigde dat het Lagerhuis even terugkeert op TV. Een programma dat eigenlijk nooit had moeten stoppen. Een programma waar we nu minimaal net zoveel behoefte aan hebben als 20 jaar geleden. De eerste A in VARA stond ooit voor arbeider maar zagen we er na Lagerhuis-icoon Henk Bres ooit nog een in beeld bij de arbeidersomroep? Nee! Maar waarom nou toch in het heimwee format van DWDD? Terwijl binnen de BNN tak van dezelfde omroep Tim Hofman zich druk maakt over de 850.000 jongeren die dit jaar voor het eerst naar de stembus mogen, is de oude Paul Witteman weer uit de mottenballen getrokken om het te presenteren. En waarom bij een live programma niet de interactie gezocht met de twitterende kijkers? Wat een ideeën- en talentarmoede! Neemt allemaal niet weg dat het een prima programma blijft. Het debat tussen politici en het goed gecaste panel was fris en voegt wat toe. Blaas de heimwee-component er na de verkiezingen er even af en houd het op de buis. Een achteruitstrevende verrijking.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mediabeleid is natuurlijk meer dan alleen steggelen over het budget voor de publieke omroep. Ik trek de scope daarom even wat breder.De markt functioneert prima, er zijn nog steeds veel krantentitels die ook digitaal de route te pakken hebben. Initiatieven als Blendle en De Correspondent bewijzen dat consumenten nog steeds willen betalen voor nieuws. Commerciële nieuwssites behoren tot de best bezochte sites van Nederland. Er zijn talloze commerciële radio- en tv-zenders, zowel bij SBS als RTL en BNR is er een goedbekeken en -beluisterde nieuwsvoorziening van een hoog niveau. Netflix is in Nederland ongekend populair en YouTube vult de rest van de amusementsbehoefte aan.Laten we dus alleen geld vrijmaken voor zaken waar de markt niet in voorziet (eens met Mark). Dat is onderzoeksjournalistiek, nieuws, documentaires, educatie en cultuur. Daarover gnuift NPO-directeur Shula Rijxman dat de slager dan moet betalen voor de omroep van de advocaat. Een beetje mal argument. Slagers zijn ook geïnteresseerd in nieuws en journalistiek. Bovendien is de gedachte achter belasting heffen nou juist dat je ook meebetaalt aan zaken die je niet gebruikt. Zoals ik aan kinderbijslag en openbaar vervoer. Geen punt, graag gedaan.Hoeveel geld is er nodig? De Persgroep zet in Nederland ongeveer 700 miljoen euro om. Prima budget voor een volwaardige publieke informatievoorziening. Als het helemaal moet kan 500 euro miljoen ook wel.Waar moet het geld naartoe? We heffen de hele NPO op (eens met Geert). We houden alleen een logistieke voorziening overeind, een soort ProRail. Dat kan prima worden ondergebracht bij de STER. Die zorgt ervoor dat de content op alle lineaire en digitale platformen te zien en te horen is en haalt de poen binnen van adverteerders. Het programmageld komt volledig ten goede aan programmamakers. Zij dienen een businessplan in, financieren liefst zelf ook een deel. De Raad voor Cultuur beslist wat wel en niet gemaakt wordt, met periodieke toetsing door een panel van kijkers en luisteraars.Was dat nou zo moeilijk?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Die oproep deed een van de initiatiefnemers van de Belgische nacht van de persvrijheid. Een suggestie die ik van harte ondersteun voor de Nederlandse opleidingen. Sterker nog, ik pleit al langer voor de invoering van het vak weerbaarheid op alle scholen. Lafheid is een hardnekkige tegenstander en ieder mens zou een leven lang moeten leren hoe je ertegen vecht. De onverschrokkenheid moet terug in onze maatschappij. Journalisten die hun nek uitsteken krijgen veel shit over zich heen, zegt de Belg. Ze werken meestal freelance en genieten niet meer de bescherming van een grote krant of een goede verzekering, als ze in juridische of andere problemen komen. Dat kan leiden tot meer voorzichtigheid dan goed is voor de persvrijheid. Helemaal mee eens. Maar er is nog een ander type moed dat journalisten moeten leren, juist degenen die al lang geleden werden afgeleverd door de opleidingen. De moed om even in de helikopter te stappen en van een afstandje te kijken naar je eigen morele kader. En eerlijk onder ogen te zien of dat niet wat te knellend is. Ik hoorde op de radio laatst een mooi gesprek over het trainen van docenten die moeten leren omgaan met gevoelige themas in de klas, zoals de holocaust, islam fobie, vluchtelingen en politiek. Docenten voelen zich vaak verwijderd van de leefwereld van hun leerlingen, zei de trainer. Een belangrijk onderdeel van de training is leraren zich te laten oriënteren op hun eigen morele kader. Die les gun je journalisten ook. Als je met een lawine van berichten over het beleid van Donald Trump maar een miezerige tweeduizend mensen naar het Malieveld weet te krijgen moet je misschien eens onderkennen dat je lijdt aan dezelfde aandoening als die leraren: je begrijpt niets van de leefwereld van je publiek. Na de verkiezing van Trump was er even een schokgolf in de mediawereld. Hoe kon het toch dat ze het allemaal niet hadden gezien? Ze zouden ervan leren. Nu, luttele maanden later vraag ik me af hoe ze zelf vinden dat het gaat. De docenten leren ook hoe je niet al te leidend vragen stelt. Ik bied bij deze aan de kosten van de opleiding te betalen voor de Nieuwsuur verslaggever die op beschuldigende toon van Geert Wilders wilde weten hoe hij dacht dat de mensen zich voelen die worden opgesloten op luchthavens omdat ze uit een bepaald land komen. Hij vergat vast even dat Wilders zelf al jaren als een gevangene leeft. Zijn morele kader knelde zo dat zijn microfoon ervan trilde.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Binnen de kortste keren werden er plaatjes van concentratiekampen en ander naars in mijn Twittergezicht geduwd, voorzien van beschuldigingen van fascisme en erger. Op zondagochtend! Mijn onschuldige mijmering werd direct door de chronisch verontwaardigden, die opduiken in elke discussie die naar discriminatie riekt, uitgelegd als mijn steun voor het immigratiebeleid van Trump. Een gevolg van de massapsychose waaraan we lijden. Ik dacht oprecht dat Twitter dit weekend mijn landinstellingen had gewijzigd. Mijn héle timeline stond vol met Trump. Elke tweet ging over Amerika! Nu moet u weten dat ik eigenlijk alleen maar Nederlandse mediamensen volg op Twitter. Journalisten en aanverwant volk. Ze gingen zelfs in het Engels twitteren. Ja, The Donald zou eens meelezen en niet weten hoe Google Translate werkt! Dan zouden al hun adviezen zomaar aan hem voorbijgaan. Ik had zo gehoopt dat we het na de overdreven, maandenlange aandacht voor die verkiezingen eindelijk weer eens over onszelf konden hebben. Over ónze verkiezingen, en die in Frankrijk en Duitsland. Maar nee, elke pennenstreek in de Oval Office is hier reden voor dagenlange opwinding in de media. Journalisten lijden massaal aan liefdesverdriet. Ze verkeren in die wanhopige uitzichtloze toestand die je overvalt nadat je hart is gebroken. Het roze brilletje bruut van hun hoofd gerukt. Amerika blijkt niet alleen Meryl en Michelle te zijn, maar ook die Texaan die zijn geweer pakt om iedereen van zijn erf te schieten als het hem niet zint. En die het prima vindt dat Trump de grenzen dichtgooit. Wanhopig proberen ze vast te houden aan het frame waarin zij Amerika willen blijven zien. En iedereen die anders denkt, of zelfs maar de verdenking op zich laadt, wordt op hoge toon ter verantwoording geroepen. Stephen Bannon, de strategiechef van Trump zei vorige week dat media nog steeds niet begrijpen waarom de president gekozen is. Ik vrees dat hij gelijk heeft. Geen mensensoort zo hardleers als de journalist.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In een van de meest vrije landen ter wereld, waar elke vrouw op dat grote veld de kans heeft om zelf president te worden, demonstreren voor gelijke rechten! Maar welke dan? Alle rechten zijn allang gelijk getrokken. En als het je gaat om niet gezien te worden als een stuk vlees, want dat is blijkbaar de aanklacht, waarom dan een pussy-mutsje op het hoofd en een gebreide vagina om je lijf geknoopt? Maar vooral begreep ik het enorme aantal vrouwen niet. Ik had wel gezien dat de Facebook-pagina van het evenement meer dan 400.000 likes had. Maar de Facebook-generatie kenmerkte zich toch juist door alleen het lafjes opsteken van een duimpje, in plaats van echt op pad te gaan? Wat deden die mensen dan allemaal ineens in een real life demonstratie? In de kou? Buiten? Ik bestudeerde de fotos nog eens en toen viel me op dat de gemiddelde leeftijd vrij hoog lag, de pussies waren nogal grijs. Eigenlijk net als op Facebook tegenwoordig. Steeds pregnanter stijgt er zon verpleeghuisluchtje op als je op de blauwe app met witte F klikt, zon vage pisgeur. De geur van geweest. Steeds vaker struikel je er over zwart-wit fotos van hoe het vroeger was in het dorp. Langs het tuinpad van mijn vader. Waarheen leidt de weg? Mijn weg leidt daardoor al een tijdje weg van Facebook. Ik kom er al steeds minder vaak en graag. Gisteren werden de jaarlijkse social media cijfers gepubliceerd en daarin vond ik de definitieve bevestiging. Maar liefst 61% van de tachtigplussers zit op Facebook. Van de TACHTIGplussers! De Dolle Mina werd via Facebook uit een lange winterslaap gewekt om onder leiding van de strakgetrokken maar overjarige zangeres Madonna in een laatste stuiptrekking nog een keer te demonstreren voor rechten die al lang geregeld zijn. Ik vestig mijn hoop op de eerste vrouwelijke Snapchat president.See omnystudio.com/listener for privacy information.

En als je geen gewas te oogsten hebt en je verplaatst in een fatsoenlijke 4WD is het ook een beetje mal om te willen weten wat voor weer het wordt. Dat media die onzin verspreiden is schadelijk, twitterde boekhandelaar Erik van Doorn. De hysterische weerberichten, voorzien van alarmerende codes, kosten hem en andere winkeliers handel. 15 tot 25 procent van zijn klanten blijft weg als er weer een code wordt afgekondigd. Helaas blijft de voorspelhysterie niet beperkt tot het weer. Het leven is een grote voorbeschouwing geworden, het Journaal en Nieuwsuur als Studio Sport. Bij voetbal is dat nog niet zo erg. Voetbal gaat nergens over en nergens naartoe; ongevaarlijk entertainment. Maar bij de grote onderwerpen draagt de voorspelverslaving van media bij aan de angstcultuur in ons rubberentegelparadijs. Media moeten wegblijven uit de bangmakerijbusiness en weer terugkeren naar hun oorspronkelijke taak. Journalisten zijn zo druk met peilen, vooruitkijken, voorspellen en speculeren dat ze vergeten verslag te doen. Dit weekend waren er vier politieke congressen. Dus radio aan, kranten lezen. Maar over de politieke plannen en koersen kom ik zo niks te weten. Ik moet de tweets van politici en de sites van de partijen raadplegen om bijvoorbeeld de prachtige tekst over lankmoedigheid van SGP-leider van der Staaij te kunnen lezen. In de media struikel ik alleen maar over hijgerige voorspellingen. Als uitslag zus dan misschien coalitie zo mogelijk. Wie wil met wie en wie sluit wie uit en wat betekent dat dan in de eerste kamer en bla bla bla. Het is hoog tijd voor een nabeschouwing door journalisten. Van hun eigen werk. Want vrijwel nooit komt er iets uit van de voorspellingen die zij zo gretig de wereld in slingeren. De Britse economie na de Brexit, de verkiezing van Trump, de werkgelegenheid en het consumentenvertrouwen sinds zijn verkiezing. Nooit klopt er iets. Nieuwsuur keek laatst terug op het jaar na het faillissement van V&D. Al het zwartkijken van een jaar eerder bleek voor niets geweest. De werknemers vonden andere banen, er kwam nieuw leven in de winkelstraten. Een groot lichtpunt. Verslaggever, stop met speculeren, ga weer verslag geven.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Maar waarom gaat hij dan voorop in de protestmars tegen de Telegraaf? Een haat- en lastercampagne, gestart op Twitter nadat de krant in een serie artikelen de koppen 'Asielplaag' en 'Asieltuig' gebruikte. Een serie artikelen over criminelen die in Nederland op stoelen gaan zitten en in bedden gaan liggen die bedoeld zijn voor mensen die voor oorlog moesten vluchten. Illegaal tuig dat op rooftocht gaat in de gemeenten waar ze ten onrechte- gastvrij en liefdevol worden opgevangen. Wat drijft De Vries? Die vraag houdt me bezig, fascineert me zelfs. Wat maakt toch dat deze misselijkmakende vorm van criminaliteit met de mantel der liefde bedekt moet worden? 'Gevaarlijke stemmingmakerij' noemde hij de Telegraaf-artikelen. Zijn bericht werd meer dan duizend keer geretweet en zette de sluis open voor duizenden tweets met de hashtag StopXenoFoobTelegraaf. Met xenofobie hadden de artikelen in de Telegraaf niets te maken. Wel met criminaliteit waartegen de overheid onmachtig blijkt. Typisch een thema waarmee de Telegraaf gewoontegetrouw uitpakt, ongeacht de daders. Toen de Telegraaf zich maandenlang vastbeet in fraudeschandalen bij accountantskantoor KPMG hoorde ik niemand gillen, behalve de accountants. Hoezo is criminaliteit onderzoeken en beschrijven ineens 'gevaarlijke stemmingmakerij' notabene uit de mond van de man die daar al jaren zijn vak van maakt? Waarom wordt xenofobie er met de haren bijgesleept? Waar zijn de schreeuwers bang voor? Waarom zijn ze banger voor mensen die feiten naar buiten brengen dan voor de mensen die crimineel en gewelddadig zijn en onze veilige samenleving destabiliseren? Die vraag houdt me bezig, fascineert me zelfs. In de lastercampagne tegen de Telegraaf, die zover ging dat adverteerders en medewerkers werden opgeroepen zich tegen de krant te keren, werd herhaaldelijk de jodenvervolging erbij gesleept. Daar zit dus het antwoord. De schreeuwers zijn bang om fout te zijn in een volgende oorlog. Hoe bang ben je dan voor jezelf?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met een jonge frisse hoofdredacteur aan het bewind die jongere lezers moet binnenhengelen bij het journalistieke monument. Het eerste wapenfeit van deze Ward Wijndelts is het aanstellen van een vrouwelijke redacteur van onder de 30. 'Want', zei frisse, jonge Ward in een interview: 'ik was met mijn 41 jaar de junior. De redactie van Vrij Nederland bestaat uit louter mannen van zekere leeftijd.' Ja, in de mediawereld kunnen wij veertigers ons nog lekker jong voelen. Bij een krant word je ook met twintig jaar werkervaring nog als een snotneusje behandeld. Maar Ward mag kappen in het dorre hout en jong bloed laten binnenstromen. Eerder deed Paul Jansen dat ook al bij de Telegraaf toen hij de wandelstok overnam van Sjuul Paradijs. Hij ontsloeg bijvoorbeeld een oudere heer die al jaren de krant volzeverde met huishoudtips, plukte de 29-jarige Lise Witteman van een omroep-redactievloer en stuurde haar naar het Binnenhof om de democratie te bewaken. Ze twitterde laatst vrolijk filmpjes vanaf het congres van politieke partij 50Plus waar de duifgrijze volkszanger Ben Cramer de aanwezige bejaarden opzweepte met het nummer: 'Blijf van mijn poen af'. Deze week interviewde ze Henk Krol. 'Zijn de mensen die nu beginnen met werken niet vooral de klos als ze enorme premies en belastingen moeten ophoesten omdat de andere helft van de bevolking met pensioen is?', wilde ze weten. 'Blijf van mijn poen af' had nog niet zo lang geleden een kop op de voorpagina van de Telegraaf kunnen zijn, maar nu kefte de jonge frisse verslaggeefster tegen Krol: 'Vindt u dan dat een gezin met twee kinderen, met een modaal inkomen, geld had moeten inleveren om een stel van 75 bij te plussen?' Het komt goed. Het komt allemaal goed met journalistiek. Ik weet het zeker. Oh, en de man van de huishoudtips staat nu bij 50Plus op de lijst. Kan hij straks in de Tweede Kamer ijveren voor lagere BTW op schoonmaakazijn.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het probleem met luisteren is natuurlijk dat niet iedereen hetzelfde hoort. Ik hoorde de Koning namelijk zeggen: 'De vrede waarnaar we zo verlangen, komt niet dichterbij als mensen afhaken en zich ingraven.' Huh? Is er oorlog in Nederland? Ik lig weliswaar al een weekje ziek op bed, maar dat kan ik toch niet gemist hebben? Ik sloeg de Volkskrant er maar even op na en las ook daar buitengewoon dreigende taal. 'De krant heeft nu de taak zich te verzetten', stond er met dikke letters in de kop. Geschrokken speurde ik naar de details. Was Poetin binnengevallen zonder dat ik het merkte? Waren er al mensen afgevoerd naar kampen in Siberië? Oh gelukkig, het verzet waartoe de Volkskrant oproept is tegen het in de digitale soep verdwijnen van de hiërarchische verhoudingen tussen de kwaliteitspers en activistische online media'. Ah ja, hun filterbubble is geknapt, net als die van de Koning, die ook al met een bezorgd gezicht vaststelde dat 'het extreme het nieuwe normaal lijkt te worden.' Nou dat is niet zo erg hoor, want het huidige normaal is ook best een beetje gek. Wie de kwaliteitspers volgt zou namelijk zomaar kunnen geloven dat de verkiezingen in maart maar om twee kandidaten draaien: Sylvana Simons en Alexander Pechtold. Het Achtuurjournaal opende met het nieuws dat mevrouw Simons de 82e (!) partij blijkt te vertegenwoordigen bij de verkiezingen, nadat de Volkskrant daar al paginagroot mee uitpakte zaterdagochtend. Zonder enige vorm van wederhoor bij de vorige partij van Simons. Dat er voor dat soort nieuws minder luisteraars zijn lijkt me niks om je tegen te verzetten, integendeel! Op naar een mooi nieuw jaar! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vorige week lanceerden de betrokken ideële reclamemensen The Good Life Agency om aandacht te vragen voor hun nieuwe campagne. Een nep-imagobureau dat mensen helpt hun online leven op te poetsen met nepfotos van leuke nepfeestjes en mooie nepvakanties. Want mensen doen zich online beter voor dan ze zijn ontdekten ze bij SIRE. 'Perfectie lijkt tegenwoordig de norm en van deze ratrace worden we ongelukkig', oreren de reclame-idealisten. 'De plicht tot perfectie is op alle fronten inmiddels een serieus maatschappelijk probleem.' En dus starten ze een tegencampagne om de mensen duidelijk te maken dat ze minder mislukt zijn dan ze zich voelen. Het is alsof de cokedealer een afkickkliniek begint. Jullie, ja jullie, ideële reclame-weldoeners, bouwden die perfecte nepwereld waar we in moeten geloven. Jullie maken de commercials waarin alle families gezellig onder de kerstboom zitten, terwijl uit onderzoek van een notarissenorganisatie blijkt dat in een kwart van de families in Nederland de leden elkaar de tent uitvechten over geld, waardoor er helemaal niet samen kerst wordt gevierd. Jullie, ideële reclame-welzijnswerkers hangen in advertenties kleding voor volwassen vrouwen op sprieterige meisjes van 13 jaar zodat gewone vrouwen zich elke dag moddervet en lomp voelen. Het is jullie nepwereld die ons ongelukkig maakt.Maar goed, reclamemensen mogen, nee móeten liegen en hypocriet zijn. Onwaarheden verspreiden is hun verdienmodel. Wat erger is, in het bestuur van SIRE zitten ook mediabedrijven. En die werken mee aan deze onzin. RTL en Sanoma gingen akkoord met het plan om het nepbericht over The Good Life Agency via de media te verspreiden, ze spanden zelfs LINDA, RTL Boulevard en RTL Late Night voor het reclamekarretje. Een bijzonder domme beslissing in deze tijd waar de geloofwaardigheid van media zo onder vuur ligt en nepnieuws hét thema is. De redactie van de NOS vroeg SIRE meerdere keren of zij achter de Good Life Agency zaten. SIRE ontkende en verspreidde dus, met medeweten van Sanoma en RTL, nepnieuws. Mediabedrijven zou beter moeten weten. Je bent een rund als je met je geloofwaardigheid stunt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Natuurlijk was Kok eerst en vooral een crimineel, een moordenaar die zeventien jaar in de cel doorbracht. Maar in zijn laatste jaren was hij een nieuwsjager en dus, in mijn woordenboek, een journalist. Als er iets was gebeurd in het criminele circuit, zoals een afrekening of een andere gruwelijke moordpartij, wist je dat je op zijn site binnen de kortste keren de goorste fotos vanaf plaats delict kon vinden. Rauw en ongecensureerd, met de namen van de daders en slachtoffers erbij, ook als die nog maar op geruchten gebaseerd waren. Aan balkjes over de ogen deed Kok niet. Dat hij zich niet hield aan de journalistieke mores van hoor en wederhoor, respecteren van privacy en het checken van meerdere bronnen, maakte zijn misdaadsite voor mij juist favoriet. Want juist daardoor wemelde het bij hem van de scoops, die de mensen die zichzelf wel journalist vinden als een haas overtypten. Ondanks hun morele superioriteit ten opzichte van dit soort ongepolijste nieuwsjagers moeten journalisten erkennen dat bijna de helft van de Nederlanders ze niet vertrouwt. Dat lijkt me voldoende reden om eens te bekijken of je werkwijze nog wel deugt, in plaats van gnuivend te oordelen over burgerjournalisten. Want dat was Kok. Een criminele burgerjournalist die zijn contacten en wortels in de wereld van de misdaad volop benutte. Professionele journalisten leven, zelfs nu nog steeds, te veel in hun eigen bubbel. Al maanden hebben we het over de kloof tussen de journalistiek en de - al dan niet boze - burgers, terwijl het juist nu makkelijker dan ooit is om te weten wat er bij de mensen speelt en hun kennis aan te boren. Uit onderzoek door het Stimuleringsfonds van de Journalistiek blijkt dat dit nog maar mondjesmaat gebeurt. Journalisten doen niets met de reacties van lezers op nieuwsberichten en sociale media, terwijl die vaak essentiële aanknopingspunten, tips en andere invalshoeken bevatten. Journalist ben je als je ogen en oren open zijn. Daar had Martin Kok geen onderzoek voor nodig.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wereldheerschappij was zon droom. Het stond boven het document dat in 2006 op mijn bureau landde. Ik had de twee mannen van GeenStijl gevraagd op papier te zetten wat ze van plan waren met hun weblog, op dat moment nog een hobbyproject. Toen ik het een paar maanden later had ingelijfd bij de Telegraaf Media Groep was ik de strenge directeur die zei: 'ja, mooie droom hoor, de democratie vernieuwen, maar we gaan eerst maar even gewoon een redactie opbouwen en wat geld verdienen.' De tijden waren anders; Google en Facebook hadden nog niet al het advertentiegeld opgeslokt. Er waren zelfs vier gratis dagbladen, een businessmodel dat nu niet meer houdbaar is. Wetgeving moest een te grote macht van de Telegraaf blokkeren, politici waren bang voor 'Berlusconi-achtige toestanden'. Grappig genoeg spelen de politieke ambities pas op nu het bedrijf in de touwen hangt; het vastgoed staat te koop en drukpersen werden in de eigen krant ter veiling aangeboden. Media bedrijven Oud-hoofdredacteur Sjuul Paradijs loopt zich warm voor een ministerspost namens de verongelijkte bejaardenpartij en GeenStijl heeft een kruiwagen vol kikkers het Binnenhof op gereden. Als ik er nog over ging zou ik het weer tegenhouden. Mediabedrijven moeten media bedrijven, daar ben ik streng in. Bovendien hebben we misschien wel een nieuwe democratie nodig, maar vooral nieuw socialisme. De mediawereld is al zo hard getroffen door de ongekende vraatzucht van Facebook en Google dat mediamensen nu zelfs de blauwe Haagse bankjes als toevluchtsoord zoeken. Maar daar stopt het niet. Wetenschapper Steven Hawking waarschuwde in The Guardian voor het doorgeschoten kapitalisme, in wat hij het gevaarlijkste tijdperk voor onze planeet noemt. 'Internet heeft het mogelijk gemaakt dat een kleine groep personen enorme winsten kan maken zonder banen te creëren. Dat is vooruitgang, maar sociaal destructief', zegt Hawking. Het creëert een in de geschiedenis ongekende ongelijkheid, waar ongekende ellende van zal komen. Tenzij iemand ingrijpt, want dat kan. Een nieuw economisch systeem, nieuw socialisme, nieuwe gelijkheid. Dat is de jongensdroom die we nodig hebben. Dringend. Maar die komt helaas niet van minder snuggere jongetjes op hun crossfietsje.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het mislukte, maar hoe zou ons medialandschap eruitzien als niet Amsterdam, maar Tilburg het epicentrum van de landelijke journalistiek en opiniemakerij was geworden? Want op papier is Hilversum wel de mediastad, maar de kloof tussen de 'gewone' Nederlander en de media, die de laatste weken zo heftig onderwerp van discussie is, wordt veroorzaakt door de grote focus op Amsterdam. Daar wonen veel mediamensen en er worden steeds meer programmas gemaakt. Amsterdam is geen Nederland. Het wereldbeeld van Amsterdammers is anders, dat is nu precies waar het allemaal misgaat in het vervreemden van de kijker en luisteraar van de publieke omroep. Dus ligt de oplossing die NPO-baas Shula Rijxman zoekt in de regio. In de regio wonen de gewone mensen die haar omroepen niet meer weten te vinden en vertegenwoordigen. Gisteren kwam tijdens het debat in Tweede Kamer over de mediabegroting de mislukte poging van staatssecretaris Sander Dekker om de dertien regionale omroepen te reorganiseren ter sprake. Wij, de belastingbetalers, investeren jaarlijks een miljard euro in de publieke nieuws- en informatievoorziening. Daarvan mogen de regionale omroepen 140 miljoen euro verdelen. Een flink deel gaat op aan, en ik citeer Sander Dekker: 'dertien dure directeuren, dertien P&O afdelingen en dertien afdelingen financiën'. Het mislukte reorganisatieplan had moeten leiden tot besparingen, maar ook tot meer samenwerking met de landelijke publieke omroep. Er werken 1.300 mensen bij de regionale omroepen. Ze noemen zichzelf daarmee de meest uitgebreide binnenlandredactie van Nederland en als het Rijxman lukt ze eindelijk eens volwaardig in die rol te benutten, in plaats van wat weggemoffelde samenwerkingsprojectjes, komt het misschien nog eens goed met de pluriformiteit in Hilversum. VVD'er Ton Elias pleitte gisteren voor een dagelijks regiovenster bij de NPO. Maar ja, in een peperduur advies van de Boston Consulting Group uit 2011 stond de pijn al in een bijzin: meer landelijke zendtijd voor producties uit de regio gaat ten koste van zendtijd (en dus geld) voor de machtige en mondige landelijke omroepen. Mag u één keer raden wie deze stoelendans wint. See omnystudio.com/listener for privacy information.

En dus gaat Mark er wat aan doen. Ja, nu wel. Waar was je Mark, toen er wat gedaan moest worden tegen jihadisme en radicalisering, gefaciliteerd door jouw platform? Waar was je Mark, toen er wat gedaan moest worden tegen mensensmokkelaars die jouw platform gebruiken om klanten te werven? En waar was je Mark, toen duidelijk werd dat jouw hebzucht naar advertentiedollars het businessmodel van de journalistiek zon dreun toebracht dat echt, gedegen, goed gecheckt nieuws steeds moeilijker werd om te maken? Het is blijkbaar allemaal minder erg dan een president die je niet aanstaat. Laten we niet vergeten dat Facebook de rol overnam van de melkboer en de postbode die met de laatste roddels bij jouw huis kwamen, vaak uit de zesde hand. Nepnieuws is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Elke politicus heeft een spindokter. Elk groot bedrijf heeft een afdeling vol mensen die maar een doel hebben: ons beeld van hen te manipuleren. Tabloid-journalistiek was er lang voordat internet bestond. Als Hillary was gekozen kraaide er geen haan naar nepnieuws. Nepnieuws op Facebook is een zegen. Precies wat de serieuze journalistiek nodig heeft. Na de verkiezing van Trump stijgen voor het eerst sinds tijden de oplagecijfers van kranten weer. Zelfs in Nederland zorgde zijn overwinning voor recordbezoeken aan de serieuze nieuwssites. Het bevestigt de overtuiging die ik al jaren predik: mensen zijn nog steeds bereid te betalen voor goede journalistiek. Maak het en zet het goed in de markt. Als Trump een marketingtool blijkt te zijn voor journalistiek: prima. Het laatste wat journalistieke bedrijven moeten willen is dat Facebook zich gaat bemoeien met wat wel en niet klopt. Dat is óns vak. Het vak van mediabedrijven. Het vak van journalisten. Laten we het terugclaimen. Dan kan Facebook zich weer lekker met kattenfilmpjes bezighouden. Desnoods van nepkatten.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Slecht nieuws? De lange knappe voetballer in zijn oranje shirt wacht volgens de krant een nóg grotere toekomst. Ik heb er niet van geslapen, ik ben zo bang dat er oorlog komt zei het meisje met grote bange ogen. Oh dit ging niet over voetbal, ik was even vergeten dat de wereld van het zichzelf moreel superieur achtende deel van de bevolking was ingestort door de verkiezing van de in hun ogen- verkeerde president in een ander land. Het wordt geen oorlog hoor, stelde ik haar gerust. Dat is het al sinds 9/11, als direct gevolg van twintig jaar falend buitenlandbeleid door de Verenigde Staten. Er komt nu iemand aan de leiding die alles anders gaat doen en dat geeft de grootste kans op verbetering. Veel meer dan doorgaan op een heilloze weg. Vijf minuten later had ik haar overtuigd. U heeft mij helemaal gerustgesteld. Waarom hoor ik deze dingen niet op tv? vroeg ze. Ja, dat vroeg de baas van de Publieke Omroep, Shula Rijxman zich gisteren ook af in de Volkskrant. Zij moet ervoor zorgen dat de NPO er voor iedereen is en dat is nu duidelijk niet het geval. Gelukkig trekken ze die conclusie zelf ook. Rijxman wil dat haar organisatie eindelijk eens het hele verhaal gaat vertellen en groepen met elkaars opvattingen gaat confronteren. Ik hou mijn hart vast. De jacht op de boze burger is begonnen. Pauw opende de aanval afgelopen vrijdag al door buitengewoon vals- een van de beste debaters van Nederland, de burgerminachtende D66 lijsttrekker Pechtold, los te laten op een groep teleurgestelde Nederlanders. Live op tv. Hoe oneerlijk! Rijxman beheert honderden miljoenen euros productiebudget. Bij alle TV producenten zijn de verloven ingetrokken. Er wordt druk gebrainstormd over formats om de boze burger in beeld te brengen. Lekker aapjes kijken. Dat een analyse van de statistieken van de stemmers in de VS laat zien dat de winst van Trump helemaal niet te danken was aan boze witte mensen boeit al niemand meer. Trump haalde maar 1% meer witte stemmen binnen dan zijn voorganger Romney in 2012. Maar wij gaan lekker op aapjesjacht! Van belastinggeld.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De vrijheid van meningsuiting is niet onbeperkt, de grens is vastgelegd in het Wetboek van Strafrecht. Maar strafrecht is geen exacte wetenschap, ook rechtspraak is subjectief en niet vrij van emotie. Volgens de grondwet is ieder mens gelijk, maar het strafrecht maakt wel onderscheid. Voor het roepen van 'minder minder minder Amerikanen zou niemand voor de rechter worden gesleept' betoogde professor Paul Cliteur vorige week in het proces tegen Wilders. Ik keek met gespitste oren naar zijn college rechtsfilosofie in de rechtbank. Artikel 137 in het Wetboek van Strafrecht, strafbare belediging van minderheidsgroepen, werd door hem geduid. Een artikel dat op gespannen voet staat met de vrijheid van meningsuiting. Over meningsuiting gesproken: de NOS probeerde de getuigenis van de professor buiten beeld te houden, want 'journalistieke keuzes', maar bij RTL Nieuws is er ruim anderhalf uur video terug te zien op de website: een dwingende kijktip voor iedereen die meer verdieping aandurft dan de waan van de talkshow-dag. Cliteur waarschuwde de rechtbank om niet in het kader van racisme van alles strafbaar stellen. Juist in deze tijden van wat de professor 'theo-terroristen' noemt staan rechters voor de keuze: buigen zij mee met extremisten of gaan zij pal staan voor de vrijheid van meningsuiting. 'Verdraagzaamheid,' doceerde Cliteur, 'is meningen verdragen waarmee je het niet eens bent.' Het wordt tegenwoordig vaak andersom geïnterpreteerd door beledigden. Zij zijn van mening dat mensen begrip en verdraagzaamheid moeten betrachten met hun onverdraagzaamheid en gebrek aan incasseringsvermogen. Artikel 147 over smalende godslastering is uit het strafrecht geschrapt nadat toenmalig Minister van Justitie Donner zichzelf in de voet schoot door na de moord op Theo van Gogh te pleiten voor een strengere aanpak van godslasteraars. Want gekwetsten moeten beschermd worden tegen woorden vond hij. Nu gekwetst en beledigd zijn in Nederland een dagbesteding, een carrière is geworden is het wat mij betreft hoog tijd om in de politiek en de media weer eens een fundamenteel debat aan te gaan over het schrappen van artikel 137. Want woorden moeten beschermd worden tegen gekwetsten.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ja, want populisme, zo vlak voor de verkiezingen, dat moeten we natuurlijk niet willen met zijn allen nu Mark Rutte nog altijd doende is de drol door te slikken die Oekraïne-referendum heet. En zich in Amerika de laatste fase van het horrorscenario voltrekt dat Donald Trump misschien wel tot aan de knoppen van de kernbommen kan brengen. Moet de Nederlandse pers wel aandacht besteden aan al die matrozenhoedjes en andere gekkies in het publieke debat? zal vanavond de vraag zijn, of moeten we naar een cordon sanitaire zoals in België ooit was rondom het Vlaams Blok en in de jaren 80 in Nederland - weliswaar iets minder georganiseerd - rondom Hans Janmaat. Ik zal er zelf niet bij zijn vanavond want later deze maand schuif ik in debatcentrum de Nieuwe Liefde aan in een soortgelijke discussie, waar het gaat over de vraag: Wat is de rol van de media, moeten zij polariseren of verbinden? Nou, volgens mij allebei niet. Media moeten wat mij betreft vooral informeren, duiden, graven naar misstanden en nieuwswaardigheden. De werkelijkheid is helaas een heel andere. De Volkskrant publiceerde zaterdag een interview met de ontslagen PVV-woordvoerder Michael Heemels. Vijf (5!) hele paginas in de krant en bijna de helft van de voorpagina werden ingeruimd om deze stelende cocaïnejunk aan het woord te laten. Vijf paginas! Vijf! Vijf! Volkskrant-paginas lang mocht de Limburger uithuilen over zijn nare baas Geert Wilders die hem zo hard liet werken dat hij niet anders kon dan een kleine twee ton stelen uit de partijkas om de cocaïne en wodka te kopen die hij nodig had om zich door zijn ellendige baan heen te zuipen en snuiven. Vijf (!) paginas om een dader neer te zetten als slachtoffer van die akelige Geert, uiteraard met een uitgebreide beschrijving door Heemels als ooggetuige, van het tot stand komen van de gewraakte minder minder minder-uitspraak, waar Wilders - uiteraard geheel toevallig qua timing- deze week voor terecht staat. Framing heet dat, of belasteren in goed Nederlands. Klinkt iets minder sjiek dan cordon sanitaire. En dat het is het ook.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Telefoonabonnementen verkopen is iets anders dan tv maken. En toch is het een golfbeweging die we al jaren zien. KPN ging aan het begin van deze eeuw ook in media, maar later toch weer niet. En nu toch maar weer wel. In Amerika leidde diezelfde zoektocht van telecom- en distributiebedrijven deze week tot een overname van mediabedrijf Time Warner door telecombedrijf AT&T. Vijfentachtig miljard dollar betaalde de telecommer voor het moederbedrijf van CNN, HBO en Warner Bros. Ik durf een kruiwagentje vol wijnflessen te verwedden op eenzelfde afloop als Telefonica en Endemol. De wegen zullen weer scheiden. Het DNA komt simpelweg niet overeen. En los daarvan zijn mediabedrijven gebaat bij uitbundige distributie. Alle platformen inzetten om de consument te bereiken, in plaats van beperkt te worden door een nieuwe moeder die de producties wil inzetten als marketingvehicle voor de verkoop van telefoon- en tv-abonnementen. Toch is de overname goed nieuws. Het bevestigt nog maar eens de stelling die ik al jaren luidkeels verkondig, dat mediamakers tot de winnaars behoren van de grote verschuivingen in de mediawereld. Content is king riepen mediabedrijven elkaar een decennium geleden nog bemoedigend toe op allerlei congressen. Maar juist nu dit soort enorme overnamedeals bewijzen hoe waar die stelling is, lijken de mediamakers er zelf niet meer in te geloven. Ze liggen op hun rug met de pootjes in lucht en geven hun handel gratis weg aan slimmeriken als Mark Zuckerberg die er wel geld mee weten te verdienen, zonder 1 dollar te investeren in redacties. In plaats van vertrouwen op de waarde van hun producten voor kijkers en lezers vallen ze in het zwaard van de sensatie en laten ze zich verleiden tot het verspreiden van platte waardeloze clickbaitcontent met flinke schade voor hun merk en geloofwaardigheid. Dit weekend haalden Esquire en Happinezartikelen offline na massale kritiek op sociale media. Het stijlvolle mannenblad Esquire riep verkapt op tot aanranding van beschonken vrouwen en het succesvolle Happinez werd het middelpunt van een onaangename discussie over inenten van kinderen. Lieve mediamakers, leer alsjeblieft van John de Mol: maak jezelf niet waardeloos.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Want we vonden Floortje maar hypocriet. Lekker het hele jaar op vakantie van ons belastinggeld voor de - inmiddels ter ziele - omroep Llink, die pretendeerde groen en duurzaam te zijn.Het jaar daarvoor reisde zij door Syrië, en de beelden daarvan versmolt ze met nieuw materiaal in de tweedelige serie 'Floortje terug naar Syrië', die de Vara recent uitzond. Een prachtig document, op de Floortje-manier gemaakt, dus met voldoende rust, niet hijgerig, maar wel oprecht geïnteresseerd. Zij laat het gewone leven zien in Damascus en Homs. De echte levens van de echte mensen die weer proberen wat op te bouwen na het luwen van de oorlog. Ze sprak een Nederlandse vrouw die in Damascus woont en een bonbonfabriek runt. We hebben vanaf hier toch allemaal het gevoel dat er in Syrië geen fatsoenlijk leven meer mogelijk is, maar deze Nederlandse leeft daar betrekkelijk normaal. Floortje zat op haar balkon en vroeg haar waarom ze niet weer gewoon in Nederland gaat wonen. De vrouw keek haar een beetje meewarig aan en zei: 'Ja, maar ik woon hier. Mijn gezin woont hier. Mijn bedrijf is hier.' Alle clichés blijken waar. Het leven gaat door. De enorme verwoestingen, bijvoorbeeld van Palmyra, de Stad van Duizend Zuilen, zijn natuurlijk al veel vaker in beeld gebracht. Maar Floortje keek ernaar vanuit menselijk perspectief. Hoe bouw je binnen zon verwoeste stad toch weer een leven op? Indringend, de manier waarop de beelden uit 2008 vervlochten zijn met de puinhopen van nu. Een paar dagen nadat Floortje in die prachtige jurk met die prachtige speech haar zeer verdiende Televizierring in ontvangst nam vertrekt ze alweer naar Chili. Ik denk om weer een 'Floortje naar het einde van de wereld' te maken. Maar ik hoop zo dat Floortje meer in de richting blijft van 'Naar het einde van de oorlog'. Hoe mooi ook gemaakt, de verhalen aan het einde van de wereld zijn nu wel verteld. Ik weet nu wel dat er op elke afgelegen zandkorrel in de Stille Zuidzee nog een moedig mens met een verhaal te vinden is. Maar ik wil de kippenvelverhalen. Time to move on Floortje.See omnystudio.com/listener for privacy information.

'Mag het natuurlijk niet zeggen, maar onze verkiezingscampagne kan ook wel wat sex, lies & videotape (s) gebruiken. Iemand nog 'n opname?', vroeg hij. Nou Pieter, dat mag je dus wel zeggen. Want we deden allemaal wel van tut tut tut toen Rutger Castricum voor een draaiende camera aan Mark Rutte vroeg: 'Hebben we nog geneukt?', maar geef het maar eerlijk toe: u en ik zaten bij zomergasten ook naar de tv te schreeuwen: 'Vraag Het Hem Dan!' Thomas Erdbrink kon ons niet hard genoeg zitten wroeten in het privéleven van Rutte. Donald Trump is minder schijnheilig. Hij is altijd volstrekt helder geweest over zijn seksisme in de talloze radio- en tv interviews die hij gaf voordat hij politieke belangen moest dienen. Was Hillary maar zo eerlijk. De enige reden dat zij bij Bill bleef na alles wat hij uitvrat was: haar carrière. Ze wilde het Witte Huis niet uit. En prima, maar laten we er dan niet omheen draaien: mannen en vrouwen gebruiken elkaar. Allemaal. Elke dag. Het maakt Hillary geen haar beter dan Melania die - daar kunnen we ook heel kort over zijn - maar om één reden bij Donald is. En dat is niet zijn kapsel. Seksisme is de smeerolie van het zakenleven, van de politiek, van de maatschappij. Als de schepper geen seksisme had gewild had hij geen mannetjes en vrouwtjes gemaakt. Of had hij voorgeschreven dat de mannetjes of de vrouwtjes zich zouden moeten bedekken in lange gewaden. Dat moet toch niemand willen! Bovendien was het feitelijk juist wat Trump zei. Ik woon al mijn hele leven in het Gooi en sleet heel wat uren in radio- en tv-studios en ik kan u verzekeren: when you're a star, you can grasp the pussy. Dat weet iedereen in mijn wereld. Ja, maar je kunt seksisme toch niet toejuichen! Seksisme houdt vrouwen op achterstand! Welnee, Trump doet een wanhoopspoging om van een vrouw te winnen. Welke achterstand precies? De manier waarop de voorzitter van het huis van afgevaardigden zijn afkeuring voor Trump verwoordde was pas misselijkmakend: 'Vrouwen moeten verdedigd en gekoesterd worden', zei hij. Gekoesterd? Als een spinnend poesje in een mandje met roze pluche? Kom maar snel door met die sextape Pieter Klein!See omnystudio.com/listener for privacy information.

"Iemand die bij wijze van spreken haar werk van negen tot vijf doet. Ze vindt het belangrijk om ook veel tijd met haar gezin door te brengen", sneerde hij er achteraan. Ik schreef het al in mijn eerste boek, over het mutsenparadijs: 'Als Mark mij voor deze functie had gebeld zou ik beledigd zijn geweest. Verkeer is al jaren een excuustruus-ministerie. Er werden de afgelopen decennia alleen wegen aangelegd toen een man minister was.' Daar bracht Schultz ondanks haar kennelijke gemuts toch maar even mooi verandering in. Afgelopen weekend rolde de nieuwe spoorbrug op de A1 op indrukwekkende wijze op zijn plek en ik zoef als tevreden VVD-stemmer met 130 kilometer per uur over de A2. Nee, dan even over dat andere ministerie, Defensie. Defensie is een hoax, een leugen. We kunnen ons helemaal niet verdedigen. We lieten ons in de Tweede Wereldoorlog in vier dagen onder de voet lopen en er is niemand die gelooft dat we nu in staat zijn om langer stand te houden. We hebben vier gammele onderzeeboten op een totale marinevloot van maar liefst 28 (!) schepen, zon honderd minder dan in de jaren 50, en we bakkeleien al vijftien jaar over het vervangen van een paar straaljagers. De opkomstplicht is bijna twintig jaar geleden opgeschort, dus laten we ons ook geen illusies maken over de capaciteiten van onze bevolking om zich te weren. Doen alsof we een defensie hebben is weer een mooi staaltje van de schijnveiligheid waarop ons rubberentegelparadijs is gebouwd. In dat licht bezien is Jeanine Hennis de juiste vrouw op de juiste plek. Ik was ooit fan van Jeanine. We wonen in hetzelfde dorpje en delen een liefde voor paaldanslaarzen. Maar als de paaldanslaars afleidt van de inhoud moet je hem uitdoen, daar ben ik streng in. Hennis leuterde zaterdag het halve Volkskrant Magazine vol over pantys en over posters van haarzelf aan de muur in de soldaten-barakken. Ze werd geportretteerd als het giechelende blonde meisje dat zomaar ineens minister bleek te zijn. Ik nam je ooit serieus Jeanine. Met paaldanslaarzen en alles. Wanneer ga je dat zelf ook weer eens doen? Stuur zon verslaggever voortaan naar huis en ga het land verdedigen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De verleiding is groot om op deze Internationale Dag van de Persvrijheid los te gaan op de Turkse president die zijn grootheidswaan de vrije loop laat en met zijn lange arm zelfs aan onze journalisten zit. De verleiding is groot om op deze Internationale Dag van de Persvrijheid met tien vingers naar het buitenland te wijzen en onszelf op de borst te slaan. In Nederland zijn persvrijheid en het vrije woord vanzelfsprekend ronkt de site van het Festival van het Vrije Woord. Ja, we leven in een van de meest vrije landen ter wereld. Maar wat doen we met al die vrijheid? Die vieren we een keer per vijf jaar, op een dag die de overheid aanwees. En verder zijn Nederlanders elke dag bijna wanhopig bezig met het inperken van hun vrijheid. Ze ketenen zich vast in relaties, banen, gezinnen, hypotheken, verzekeringen, contracten en knellende mores. De angst om kwijt te raken wat we hebben regeert. Die basale angst trof me ook in de eerste aflevering van De Pen & Het Zwaard door Fidan Ekiz, over persvrijheid in Turkije. Het draaide bij veel journalisten niet zozeer om doodsangst of angst voor lange gevangenisstraffen. Maar veel meer om de angst om je baan kwijt te raken. Je zekerheid kwijt te raken. Verlinkt te worden door je naaste collegas. Die beklemmende sfeer voel ik ook in ons vrije land, waar we elkaar de hele dag als enge spionnen in de gaten houden. Een like of retweet door de vijand, op een feestje zijn met een vijand. Het is allemaal genoeg voor de schandpaal. We veroordelen de Turkse kliklijnen maar zijn zelf geen haar beter. We speuren sociale media af naar afvalligen. De ridders van het vrije woord veranderen direct in aanklagers als iemand het waagt kritisch te zijn over achterhaalde kinderfeestjes of herdenkingen waar je in dit vrije land verplicht aan mee moet doen. Dan blijken onze tenen net zo lang als die van de Turkse president. Wij kunnen Raif niet vrij krijgen of Erdogan in de spiegel laten kijken. Maar we kunnen wel zelf moediger worden, weer leren incasseren. En het vrije woord écht vrijlaten. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ebru Umar zei het wel. Toen andere media nog hooguit meewarig over Erdoan schreven alsof hij die beetje excentrieke oom uit Turkije was, ging Umar al vol in de aanval en beschreef ze de politicus die wij nu steeds beter leren kennen. Ze kent de ontwikkelingen in Turkije goed, ook met betrekking tot de persvrijheid. Als je vanuit je Turkse huis #fuckErdogan twittert, een paar dagen nadat het Turkse consulaat een oproep doet om Nederlanders die Erdoan beledigen te rapporteren, weet je dat de pakkans gelijk is aan met 200 kilometer per uur over de A2 bij Vinkeveen rijden. Natuurlijk wist Umar dat. Vrij Nederland schetste laatst de impact van onwelgevallige tweets en publicaties in een ontluisterend interview met de door Erdoan afgezette hoofdredacteur van de Turkse krant Todays Zaman. Ze was ooit een trouw aanhanger van Erdoan, maar werd veroordeeld tot anderhalf jaar voorwaardelijk voor reacties van anderen (!) op een van haar tweets. De rechters stelden dat ze die reacties maar had moeten zien te voorkomen. Vorige maand kwam haar krant onder de controle van Erdoan en moest ze Turkije ontvluchten. Het bracht 2000 betogers op de been, geen volksopstand. BNR ging de straat op en registreerde onder Turkse Amsterdammers veel instemmende geluiden over de arrestatie van Umar. Het gaat veel verder dan alleen instemming. Ik ken de jaloersmakende schoenencollectie van La Umar, maar zou niet in haar hoge hakken willen staan. Die vrouw incasseert doorlopend de meest afschuwelijke bedreigingen. Maar haar aanhouding werd op sociale media ook bijna als een overwinning gevierd door tegenstanders van vluchtelingenopvang. Zie je wel! Moslims zijn niet te vertrouwen. Dictator Erdoan bewijst het maar weer eens. Juist deze "Zie je wel" roepers zijn degenen die veroorzaken dat Europa zich door Turkije laat gijzelen, met vluchtelingen als pionnen voor een geopolitiek spel. Dat krijg je als angst gaat regeren. #fuckErdogan zeggen betekent ook: zelf een oplossing voor vluchtelingen bedenken en accepteren. Ik wil niet in de schoenen van Ebru Umar staan, maar die van Angela Merkel zitten ook niet lekker.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Telegraaf-CEO Geert-Jan van der Snoek wil in elk geval iets met webvideo en is blijvend fan van GeenStijl, maar twijfelde verder in een interview dat ik laatst met hem had nog alle kanten op. Waar van der Snoek zijn twijfels nog probeerde te verpakken in managementjargon is Persgroep eigenaar Christian van Thillo in zijn laatste jaarverslag duidelijker: Ondanks het feit dat we al vele jaren digital actief zijn, is mijn aanvoelen dat we nu pas zien hoe we een multimediaal verdienmodel kunnen ontwikkelen zei hij. Hij memoreerde dat de echte transformatie van zijn bedrijf nu pas van start gaat. Wij hebben daar nog een lange weg af te leggen zei hij eerlijk. Is het erg? Dat ze nog geen idee hebben? Dat hun transformatie nu eigenlijk nog steeds moet beginnen? Wat gaan we innoveren? vraag ik altijd aan bedrijven die mij invliegen om ze helpen met hun toekomststrategie. Moeten de jaknikkers geïnnoveerd worden of gaan jullie windmolens bouwen? Want ook als je, naar analogie van Shell, besluit om gewoon olie te blijven pompen tot de laatste druppel uit de grond is, zal je moeten innoveren. De Persgroep deed dat. Zij vergrootten hun veld met jaknikkers, door alle kranten die in Nederland de laatste jaren te koop kwamen op te kopen. Met die schaalvergroting kopen ze nog even tijd. Ook al weten ze dat ze olie een keer op is. De geplande investeringen in IT en digitale ontwikkeling hadden we met de vroegere Persgroep nooit kunnen dragen. zei van Thillo daarover. Je zou door het lage slaagpercentage van 25 procent anders vermoeden, maar innoveren is helemaal niet ingewikkeld. Je moet weten waar je naartoe wilt en zorgen dat je er komt. Maar als je niet weet waar naartoe, kan je beter even tijd kopen. Van Thillo haalt Amazon oprichter Jeff Bezos aan in het voorwoord van zijn jaarverslag: Mensen hebben geen idee hoeveel impact internet nog gaat hebben en dat het nog steeds Day 1 is in such a big way. En zo is het natuurlijk ook. Er is nog wel even tijd. Als je gaat rennen zonder te weten waar naartoe bouw je windmolens die, net als Hyves weet u nog, al na een paar jaar weer vergeten op de zeebodem liggen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op zijn account was het weer even zoals in 2009. Warmte, liefde, fotos en herinneringen. Dingen die we tegenwoordig op whatsapp delen, al lang niet meer op Facebook. En toch zitten we massaler dan ooit op Facebook, ja ook de jongeren nog steeds bleek weer uit recent onderzoek. Facebook is een nutsvoorziening geworden. Allerlei accounts zijn eraan gekoppeld, Je kunt niet eens meer weg. Door de opkomst van Twitter en Facebook zijn media totaal gedemocratiseerd, roep ik altijd. Iedereen heeft nu zijn eigen podium en kan gehoord worden. Maar hoe is het dan toch mogelijk dat we elkaar minder te lijken begrijpen dan ooit. Kunnen media en de politiek dan echt geen manier vinden om die democratische media goed te gebruiken en te horen wat er dwars zit bij hun kiezers, kijkers en lezers? Dat referendum heeft toch aangetoond (nog een keer) dat je met dat internet best wat voor elkaar kunt krijgen. Ik volg zelf zon Facebookgroep van bezorgde burgers in Hilversum die minder asielzoekers willen. De boze burger begrijpen is helemaal niet moeilijk. Het is net als bij de bakker op zaterdag, ze willen niet dat iemand voordringt of iets gratis krijgt waar zij voor moeten betalen. De beheerders van die groep proberen het ergste gescheld een beetje te kanaliseren en de reacties samen te bossen tot iets coherents. Maar toen ze vorige week op een inspreekavond bij de gemeente een reactie wilden komen geven kregen ze vijf minuten spreektijd. Vijf! Een groep die 6.500 leden heeft! Dan héb je de mogelijkheid om met 6.500 burgers in contact te komen en dan pak je hem niet. Natuurlijk moeten bestuurders zich zelf eens achter de oren krabben hoe ze sociale media veel beter een rol kunnen geven in de lokale democratie. Een inspreekavond! Net zo muf, oldskool en achterhaald als een V&D-winkel. Misschien kan Facebook, als nutsvoorziening, iets beters ontwikkelen. Ze hebben de nagedachtenisfunctie al gebouwd. En de meld-je-veilig-bij-rampen functie. Misschien kunnen ze, in plaats van alleen maar achter geld aan te jagen en mensensmokkelaars te faciliteren ook nog iets nuttigs bijdragen aan de democratie!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ook als je hem nooit een wedstrijd zag spelen, voelt Cruijff als een buurman of een oom. Sociale nabijheid heet dat in de wetten van de nieuwsjournalistiek, die de NOS aanhaalde bij het antwoord op de vraag of een dode Belg soms meer waard is dan een dode Turk. De fysieke afstand speelt een rol bij de bepaling van de hoeveelheid aandacht voor een nieuwsfeit. Maar de sociale afstand, hoe dichtbij staan de mensen die het betreft, is ook een bepalende factor. En daar knelt het aan verschillende kanten in dit geval. Bijna opgetogen werd in veel media benadrukt dat het om homegrown terroristen ging, in een reactie op de (herhaalde) oproep van Wilders om de grenzen dicht te gooien. Een onzinnig plan, want ze zijn gewoon in Brussel geboren en getogen, dus een van ons zoals ik meerdere presentatoren, journalisten en deskundigen hoorde zeggen. Kunnen we dat misverstand voor eens en voor altijd uit de weg ruimen? Het feit dat terroristen "hier" zijn geboren maakt ze nog niet "een van ons". Ik neem daar afstand van. Als zij zich echt een van ons hadden gevoeld waren ze geen terrorist geworden. Als wij hen echt als een van ons hadden gezien waren ze geen terrorist geworden. Maar hoe hadden wij en zij dat moeten bewerkstelligen? Gelukkig is er altijd wel een cabaretier te vinden die dat even wil komen duiden. Cabaretiers zijn namelijk de cultuurfilosofen van onze tijd. Het lag vooral aan Trump en Wilders leerde ik bij de Vara. Bijzonder is dat toch. De gretigheid waarmee politici die nog nooit aan de macht waren nu de schuld krijgen toegeschoven van radicalisering. In Humo vertelde de Vlaamse journaliste Hind Fraihi over haar twee maanden undercover in Molenbeek. Elf jaar geleden (!) schreef ze daar al het boek Undercover in Klein-Marokko over. Ze werd verketterd. Niemand nam haar bevindingen serieus: Er werd er een karaktermoord op mij gepleegd. Ik spoorde zogezegd niet, speelde in de kaart van rechts. zegt Fraihi daarover. Homegrown. Misschien geeft Wilders het plantje water. Maar wie moffelde het zaadje onder de grond?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als je op dat ene pootje staat en denkt: WOW! Aan de andere kant van de U heb ik veel meer kansen, meer winst, een mooier leven. Wat je drijfveer ook maar mag zijn. Je springt en verzint een list om tegen dat steile pootje aan de overkant omhoog te klimmen. Hongerig naar het avontuur dat daar op je wacht. Hoe anders is dat voor mensen en bedrijven die niet springen, maar eraf vallen. Die durven vaak niet eens te geloven dat het een U is. Misschien is het wel een I en vallen ze te pletter. Misschien is er helemaal geen overkant. Ze proberen al tijdens hun val terug te klimmen tegen het pootje waar ze vandaan kwamen. Ik zie uitgevers van kranten en tijdschriften dat doen. Ze waren ooit bang dat hun lezers alles gratis zouden willen. Die angst bleek ongegrond maar de andere 60% van hun inkomsten, van adverteerders, is inmiddels bijna verdampt. En die komt nooit meer terug. Adverteerders vonden simpelweg betere, goedkopere en efficiëntere manieren om consumenten te bereiken. Als je nieuw in deze markt komt is dat een enorme kans. Consumenten die willen betalen voor jouw journalistieke product en je kunt adverteerders, met al hun belangen en de arbeidsintensieve bewerking van de adverteerdersmarkt links laten liggen. Een feest voor journalisten. Zeker nu je geen dure papieren infrastructuur meer nodig hebt om die lezer te bedienen. Maar het voelt anders als je van dat pootje van de U werd geduwd. Je hébt die dure papieren infrastructuur nog steeds en je verlangt terug naar waar je vandaan kwam: veel geld uit de advertentiemarkt. Je zint op een terugkeer. Brandend content, medialabs, native advertising. Er worden verschillende kreten voor bedacht maar vrijwel elke papieren uitgever heeft inmiddels wel een clubje opgetuigd om op een andere manier geld bij adverteerders weg te halen. Volkskrant hoofdredacteur Philippe Remarque ging zaterdag met de billen bloot om uit te leggen hoe zijn moederbedrijf, de Persgroep, dat doet. Dichter op een vertrekkende adverteerder kruipen, met het risico je te vervreemden van de nog altijd de portemonnee trekkende lezer. Misschien beklim je dan het verkeerde pootje van de U. Reken het businessmodel van de overkant ook eens door!See omnystudio.com/listener for privacy information.