Καλοκαίρι δεν σημαίνει μόνο ήλιος και θάλασσα. Ο M. Hulot σημειώνει τρεις απροσδόκητους λόγους που κάνουν το καλοκαίρι στην χώμα μας ακαταμάχητο.

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης γράφει έναν σύντροφο ανάγνωσης για μία από τις δημοφιλέστερες νουβέλες που γράφτηκαν ποτέ στη γερμανική γλώσσα, και της οποίας η ερασιθάνατη λάμψη παραμένει ανεξίτηλη.

Πέντε θερινές κατοικίες που αναδεικνύουν την αρχιτεκτονική του σκέψη και ηθική του μεγάλου αρχιτέκτονα

H ερωτική-αστυνομική περιπέτεια του Σωκράτη Καψάσκη, με τον διαχρονικό τίτλο, τα έχει όλα: έρωτες, πάθη, ίντριγκες και εγκλήματα

Τηλεοπτικές σειρές που βασίστηκαν σε λογοτεχνικά έργα αποτελούν τις πιο σημαντικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.

Ένας ενθουσιώδης παρατηρητής πουλιών, ο Λευτέρης Σταύρακας, μας μαθαίνει όλα τα είδη πουλιών που ζουν στον ουρανό της Αθήνας

Μια οικογένεια που ζει στο Μόναχο υιοθέτησε από ένα ελληνικό ψαροχώρι ένα αδέσποτο. Όμως δεν υπολόγιζε τι θα ακολουθούσε. Μια τρυφερή ιστορία αφοσίωσης

Είναι άδικο. Να περνάς ακόμα και 17 χρόνια σαν σκουλήκι κάτω από το χώμα. Να βγαίνεις στριμωγμένο με εκατομμύρια άλλους στην επιφάνεια της γης μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα. Αν υπήρξες τυχερό και έχεις καταφέρει να βγεις από το κουκούλι σου χωρίς να γίνεις τροφή για κάποιο ζώο, τότε οι τελευταίες εβδομάδες σου στην γη είναι ένα κάλεσμα στο ταίρι σου. Και μετά από αυτό πεθαίνεις. Και τα αβγά του θηλυκού πέφτουν από τα δέντρα στο έδαφος και ο κύκλος συνεχίζεται. Και το μόνο που μαθαίνουν για εσένα οι άνθρωποι από την νηπιακή τους ηλικία είναι ότι αυτό που ήθελες στην γη είναι να περάσεις καλά και να τραγουδήσεις. Ότι δε νοιαζόσουν για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια αλλά για το κέφι σου. Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο. Σύμφωνα με την βικιπαίδεια: «Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι». Και αυτή όμως η μυθολογική προσέγγιση το αδικεί. Σαν να είναι κάτι περιττό και άσχημο που παρακάλεσε τους Θεούς για την ύπαρξη του. Ευτυχώς, εκτός από τους μύθους έχουμε και την επιστήμη που είναι συναρπαστικότερη. Όλο το θαύμα της ζωής χωράει μέσα στα λίγα χρόνια του στην γη. Φεύγει τραγουδώντας και ευτυχισμένο. Μην το λυπάσαι και δες το παρακάτω βίντεο.

Πέντε κινηματογραφικά «καλοκαίρια» για να στήσετε έναν ξεχωριστό οικιακό σινεμαραθώνιο

Σκέψεις και ιστορίες για την προσωπικότητα του Μεγάλου Ναπολέοντα, αποφεύγοντας τα πεδία των στρατιωτικών συρράξεων και ακολουθώντας μονοπάτια που συνέδεαν τα πεδία των προσωπικών μαχών του.

Η ιστορία του trans Ρωμαίου Αυτοκράτορα που καθαιρέθηκε, χλευάστηκε και δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο

Οι υπερβάσεις του κόμματος και η αποδοκιμασία για την «μαζική κουλτούρα» και τον «αμερικάνικο τρόπο ζωής»

Τα βιβλία «24 ώρες στην αρχαία Αθήνα» και «24 ώρες στην αρχαία Ρώμη» του Philip Matyszak, με καθημερινές ιστορίες ιστορικών προσώπων αλλά και συνηθισμένων ανθρώπων κατά τους αρχαίους χρόνους, είναι το καλύτερο μάθημα Ιστορίας.

Το τετράδιο της μητέρας του Κωνσταντίνου Καβάφη, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1834, περιέχει μια σειρά από παραδοσιακές αλλά και καινοτόμες συνταγές της εποχής, οι οποίες σήμερα βρίσκονται ψηφιοποιημένες στο αρχείο Καβάφη, που το διαχειρίζεται το Ίδρυμα Ωνάση.

Ο Φώντας Τρούσας αναλύει κατά πόσο ήταν καθοριστικό το «Φλου» για το ελληνικό τραγούδι με αφορμή το βιβλίο του Γιώργου I. Αλλαμανή «Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα - Φλου»

Tα παιδικά χρόνια, οι γάμοι και ο δρόμος προς την Τέχνη της μεγάλης ηθοποιού με το ακατανίκητο πράσινο βλέμμα

Το σπίτι πρέπει να είναι λειτουργικό και όχι απαραίτητα σούπερ καθαρό - To λέει και η ψυχολόγος και συγγραφέας του best seller «How to Keep House While Drowning».

Μια βραδιά, τον Φεβρουάριο του 1953, μαζί με τους Υπαρξιστές στην θρυλική «ιπτάμενη παράγκα» της οδού Σαρρή, σ’ έναν ξεχαρβαλωμένο χώρο όπου διασκέδαζαν νέοι της εποχής.

Ένας ειδικός στη διαχείριση θυμού αποκαλύπτει ένα προς ένα τα επίπεδα του ανδρικού θυμού για να βρει την πηγή του.

Και γιατί η αισθητική ενός «τρυφερού αγοριού» που εμπνέεται από διασημότητες όπως ο Τιμοτέ Σαλαμέ, ο Χάρι Στάιλς, ο Πολ Ραντ, ο Έβαν Πίτερς, εγείρει συζητήσεις περί υφαρπαγής συναίνεσης στο σεξ;

Αν και ενέδωσε ελάχιστα στο τραγούδι και τη δισκογραφία, ο Δημήτρης Χορν έγραψε και εκεί ιστορία ερμηνεύοντας μοναδικά τραγούδια που ταργουδιούνται ακόμα και σήμερα

Το τελετουργικό της νυχτερινής κατάκλισης στην εποχή των social media.

Τι κάνει τόσο ιδιαίτερη την ξακουστή ποιήτρια, συνθέτρια και παιδαγωγό από τη Λέσβο και γιατί 2.600 χρόνια μετά τη γέννησή της εξακολουθεί να προβληματίζει, να συγκινεί και να συναρπάζει;

Στη σημερινή εποχή που τα παραδοσιακά καφενεία της γειτονιάς έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται και ο καφές έχει γίνει υπόθεση γκουρμέ, ο ελληνικός καφές θέλει χρόνο και χαλαρότητα, πίνεται αργά, θέλει κουβέντα και παρέα.

Από τις πρώτες απόπειρες του Μάνου Χατζιδάκι και του Γιάννη Σπανού μέχρι τον Μιχάλη Σιγανίδη, τους Lost Bodies και την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου.

Το 1832, ο 17χρονος Όθων γίνεται ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας. Μαζί του η χώρα κάνει τα πρώτα της ελεύθερα βήματα. Ενηλικιώθηκε το 1835 και «έγινε λαμπρή παράταξη», όπως γράφει ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του, με τον κόσμο της Αθήνας να αισιοδοξεί για την καινούργια σελίδα που άνοιγε στα πρώτα χρόνια της ελεύθερης Ελλάδας.Ο νεαρός, άπειρος και απροετοίμαστος Όθων, που ήθελε να ακολουθήσει εκκλησιαστική σταδιοδρομία, βασιλεύει πλέον σε μια χώρα διαλυμένη από πολέμους και εμφύλιες συγκρούσεις και στη σκιά της δολοφονίας του πρώτου κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια.Έναν χρόνο αργότερα παντρεύεται στο Μεγάλο Δουκάτο του Ολδεμβούργου τη 17χρονη Αμαλία Μαρία Φρειδερίκη, κόρη του Παύλου Φρειδερίκου Αύγουστου του Ολδεμβούργου και της πρώτης συζύγου του Αδελαΐδας του Άνχαλτ-Μπέρνμπουρκ-Σάουμμπουρκ-Χόιμ. Ο γάμος έγινε χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως η Βουλή, κατόπιν προσωπικής απόφασης του ίδιου του Όθωνα, για να μη γίνει γνωστή η απόφασή του στις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες έπαιζαν σημαντικό ρόλο σε κάθε τι που αφορούσε τη χώρα.Το ζευγάρι έφτασε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1837. Η Αμαλία έλαβε το όνομα «Αμαλία, βασίλισσα της Ελλάδος», που διατήρησε μέχρι το 1862, όταν εγκατέλειψαν την Ελλάδα με το αγγλικό πολεμικό πλοίο «Σκύλλα», για να φτάσουν στο Μόναχο και μετέπειτα στη Βραμβέργη, όπου πέρασαν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους.Ο γάμος του νεαρού καθολικού βασιλιά και της προτεστάντισσας Αμαλίας γέμισε προσδοκίες τους ανθρώπους των Μεγάλων Δυνάμεων για τους οποίους η μοίρα της Ελλάδας ήταν το μεγάλο «παιχνίδι τους», αλλά και για τον λαό, κυρίως με την αναμονή ενός διαδόχου βαπτισμένου στην ορθόδοξη πίστη που θα εδραίωνε τον θρόνο στην Ελλάδα με ορθόδοξους απογόνους. «Ένας διάδοχος του θρόνου λειτουργεί ως υπνωτικό για τις επαναστάσεις, ένα βασιλικό νεογέννητο έχει τη δύναμη να νανουρίζει ένα ολόκληρο έθνος» γράφει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου.Η Αμαλία δεν κατάφερε να γίνει μητέρα. Το βασιλικό ζεύγος έμεινε άτεκνο και αυτή ακριβώς η ατεκνία περιβαλλόταν από φήμες, δοξασίες, σχόλια στον Τύπο και γελοιογραφίες, αφού η γέννηση ενός διαδόχου σήμαινε και πολιτική σταθερότητα.Η ατεκνία ήταν ένα από γεγονότα της βασιλείας τους που οδήγησαν σε αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τη μοναρχία, με αποκορύφωμα τον έντονο αντιβασιλικό αγώνα που κατέληξε στην παραίτηση του Όθωνα το 1862 και την άνοδο στο θρόνο του Γεωργίου Α΄, γιου του Δανού βασιλιά Χριστιανού Θ΄.Όταν έφτασε στην Ελλάδα, η Αμαλία αντίκρισε μια χώρα που δεν περίμενε, μια κατάξερη και ρημαγμένη Αθήνα. Στις «Ανέκδοτες Επιστολές της Βασίλισσας Αμαλίας στον πατέρα της, 1836-1853» (εκδόσεις Εστία), η νεαρή βασίλισσα περιγράφει τα συναισθήματά της, παράλογα ενθουσιώδη, αν σκεφτεί κανείς ότι ήρθε σε μια χώρα όπου δεν υπήρχε καν παλάτι.Το ίδιο ενθουσιώδεις είναι οι περιγραφές της ελληνικής φύσης και των περιοχών της τότε ελληνικής επικράτειας. «Τι ωραία που είναι να εισπνέω τον υπέροχο, διάφανο, καλό, φωτεινό αέρα μπροστά στο ανοιχτό παράθυρό μου, να πηγαίνω περίπατο με την άμαξα φορώντας μόνο το σάλι μου... Η πόλη, βέβαια, δεν είναι ακόμη σαν άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά εξαιρετικά ιδιόμορφη», γράφει.Σε αυτή την εμπιστευτική αλληλογραφία που κράτησε από το 1836 έως το 1853 και αποτελεί ένα σπάνιο πανόραμα της οθωνικής Ελλάδας, η Αμαλία γράφει διακριτικά για τις προσπάθειες και τις θεραπείες που έκαναν προκειμένου να αποκτήσουν τον πολυπόθητο διάδοχο. Δεν θα μπορούσε να μιλήσει ανοιχτά, από τον φόβο της παραβίασης των επιστολών, πόσο μάλλον σε έναν άντρα που ήταν πατέρας της.«Ελπίζω κάποτε να μου δώσει η Ιστορία τον τίτλο της βασίλισσας των φοινίκων» του γράφει, όταν έχει αρχίσει να ευδοκιμεί η προσπάθειά της και έχει αρχίσει να δημιουργεί τον σημερινό Εθνικό Κήπο, ένα αριστούργημα βλάστησης, πρασίνου και καρποφορίας σε μια ξερή γη και όταν πια έχει κουραστεί και απογοητευτεί από τις προσπάθειες, τις επώδυνες θεραπείες, τις εξετάσεις στις οποίες υποβαλλόταν καθημερινά.Σε ένα γράμμα της από την Υπάτη, τον Μάιο του 1839, γράφει στον πατέρα της: «Έχουμε εδώ μια φρικτή σπιτονοικοκυρά. Μου διηγήθηκε –και ήταν παρόντες όλοι οι κύριοι– ότι η νύφη της απέκτησε στο δωμάτιο όπου κοιμόμουν παιδί, το σπίτι της είναι τυχερό και είθε να μου συμβεί και εμένα το ίδιο κ.λπ., κ.λπ. Δεν είναι να τρελαίνεσαι;».Εκεί συνειδητοποιεί ακόμα μια φορά ότι όλη χώρα ασχολείται με αυτό το θέμα, της τεκνοποίησης, ενώ ακούει συμβουλές από «πρακτικούς», να φάει τζιτζίκια ή μπαρούτι από τα όπλα του βασιλιά. Ο πατέρας της πέθανε το 1853, και συμπωματικά τότε σταματούν και οι θεραπείες της. Ήταν ήδη 35 ετών και θεωρείτο μεγάλη για να κάνει παιδί.Η μήτρα της Αμαλίας, η αναπαραγωγική της ικανότητα, γίνεται ζήτημα πολιτικό, κοινωνικό, μέρος ενός παιχνιδιού, μιας παρτίδας πόκερ που έπαιζαν οι μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, όπως έπαιζαν και με τη μοίρα της χώρας. Και σε αυτό το παιχνίδι έπαιρναν μέρος όλοι, από τον Μέτερνιχ, τους «κατασκόπους του παλατιού», τους αυλικούς και τους αυλικούς γιατρούς, από τους επιστημονικούς συμβούλους μέχρι τους ιατροσοφιστές, σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που συνοψίζεται στη φράση: «Τι να τους κάνουμε λοιπόν αυτούς τους βασιλιάδες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά;».Για πολλά χρόνια Όθων και Αμαλία υποβλήθηκαν σε επανειλημμένες εξετάσεις από Έλληνες και Γερμανούς γιατρούς, ιδίως η Αμαλία, η οποία θεωρήθηκε ότι ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό για την υπογονιμότητα. Ακόμα και σήμερα υπάρχει αυτή η προκατάληψη, η κύρια ευθύνη της ατεκνίας επιρρίπτεται στη γυναίκα.Γράφει ο Αλέξανδρος Ζαούσης στο ιστορικό του αφήγημα «Αμαλία και Όθων» για τα πρώτα χρόνια της ελεύθερης Ελλάδας και τους πρώτους βασιλείς της: «Όταν άρχισαν τα ερωτήματα ατεκνίας ο αυλικός γιατρός Βίμπερ συνέταξε ένα πρωτοφανές μνημόνιο ότι ο Όθωνας ήταν πνευματικώς και σωματικώς ακατάλληλος, κάνοντας μια σύνδεση λανθασμένη με τη σεξουαλική ανικανότητα. Πολλοί ανάπηροι σωματικώς έχουν φυσιολογική σεξουαλική ζωή»Γράφει ο Νικόλαος Λούρος, καθηγητής μαιευτικής και γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που ήταν ο προσωπικός ιατρός της βασιλικής οικογένειας, και θεράπων μαιευτήρας τριών βασιλισσών της Ελλάδας:«Το ότι υπήρχε κάποια σεξουαλική ανωμαλία στον Όθωνα ήταν αναμφισβήτητο. Αν όμως η ανωμαλία αυτή καθιστούσε ακατόρθωτη τη συνουσία ή και τη σεξουαλική σχέση και την ενδεχόμενη γονιμοποίηση της βασίλισσας, αυτό επιδέχεται κάποια συζήτηση». Ο Λούρος, όπως γράφει ο Ζαούσης, γράφοντας ανωμαλία δεν εννοεί διαστροφή, αλλά οργανική δυσκολία.Ο καθηγητής Λούρος είναι αυτός που το 1954 δημοσίευσε δέκα έγγραφα που αποτελούνται από γνωμοδοτήσεις εμπειρογνωμόνων, επιστολές και πρακτικά ιατρικών συμβουλίων μεταξύ 1841 και 1853 σχετικά με τη θεραπευτική αντιμετώπιση της αδυναμίας σύλληψης της Αμαλίας μεταξύ των ηλικιών 23 και 35. Τι συνέβαινε λοιπόν; Ήταν ο Όθωνας ανίκανος ή η Αμαλία στείρα; Υπάρχουν δυο μαρτυρίες που δεν επαληθεύτηκαν ποτέ επίσημα. Αυτή του γιατρού Βίμπερ που είχε πιθανότατα ενημερώσει τον Λουδοβίκο Α΄ ότι ο Όθωνας είχε «ένα μικρό ανατομικό ελάττωμα». Το εκμυστηρεύτηκε απερίσκεπτα στον Άγγλο πρέσβη στην Αθήνα, ο οποίος με τη σειρά του ενημέρωσε τον διεθνή Τύπο.Υπάρχει και η μαρτυρία ότι ο Αυστριακός πρέσβης Άντον φον Πρόκες-Όστεν γνώριζε επίσης τη φυσική κατάσταση του Όθωνα και είχε στείλει σχετική αναφορά στον Κλέμενς φον Μέτερνιχ, τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών.Υπήρχε και μια τρίτη φήμη που αφορούσε τον πατέρα του Όθωνα, διάσημο για τις εξωσυζυγικές του περιπέτειες, η οποία λέει ότι έπασχε από αφροδίσιο νόσημα που μεταδόθηκε στους γιους του και κατέστησαν στείροι. Ούτε αυτό ισχύει, όλα τα αδέλφια του Όθωνα έκαναν παιδιά. Ακολούθησε ένας πόλεμος προπαγάνδας, με τη Βαυαρία και τους συμμάχους της να αρνούνται κάθε σωματικό ελάττωμα ή λειτουργική ανεπάρκεια του Όθωνα, ενώ οι αντίπαλοί τους προσπαθούσαν να υπερασπιστούν τη βασίλισσα. Στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα υπήρχαν και πολλές φήμες για σχέσεις του με διάφορες κυρίες της Αυλής και υπηρέτριες του παλατιού.Συγχρόνως με την Αμαλία, οι γιατροί της Αυλής εξέταζαν διακριτικά και τον βασιλιά. Του συνέστησαν να περιορίσει την ιππασία, να ξεκουράζεται για τρεις ώρες πριν τη σεξουαλική επαφή και να μη φορά φουστανέλα, που θα μπορούσε να έχει επίδραση στη γονιμότητά του. Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Εντμόντ Αμπού γράφει:«Είναι 39 ετών, αλλά μοιάζει μεγαλύτερος – είναι ψηλός, λεπτός, ασθενικός, εξαντλημένος από πυρετούς». Στο βιβλίο «Το αίτιο ατεκνίας της βασίλισσας Αμαλίας» των Γ. Ανδρούτσου, Λ. Βλαδίμηρου και Α. Διαμαντή τονίζεται ότι τα δημοσιευμένα στοιχεία αφορούν αποκλειστικά σχεδόν την Αμαλία, ωστόσο το διαθέσιμο υλικό είναι αρκετά αξιόπιστο και διαφωτιστικό ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το ιατρικό πρόβλημα που παρουσίαζε η βασίλισσα.Τις εξετάσεις της κάλυπτε απόλυτη μυστικότητα, αλλιώς ήταν βέβαιη η «έξωσή» τους από τη χώρα, καθώς οι Μεγάλες Δυνάμεις ήθελαν διακαώς να φύγει ο Βαυαρός από τον θρόνο. Επτά χρόνια μετά τον γάμο των βασιλέων, οργίαζαν οι φήμες ότι η βασίλισσα ήταν παρθένα και ο βασιλιάς ανίκανος. Η Αμαλία εξετάστηκε πολλές φορές από τους Έλληνες και Γερμανούς αυλικούς γιατρούς και από ξένους γιατρούς όταν μετέβαινε σε λουτροπόλεις και κορυφαία ιαματικά κέντρα της Ευρώπης. Ήταν αθλητική και έκανε μπάνιο στο Φάληρο, όπου έφτανε έφιππη για να κολυμπήσει για μία ολόκληρη ώρα. Οι γιατροί για πολλά χρόνια την απέτρεπαν από την ιππασία.Ο Λούρος υποστήριξε την άποψη ότι η ατεκνία μπορεί να οφειλόταν στην υπερευαισθησία της κολπικής εισόδου, την οποία απέδωσε στον αντιδραστικό και ισχυρό χαρακτήρα της Αμαλίας και στα αθλητικά της χόμπι. Μάλιστα, υποστήριξε ότι οι προσπάθειες του ζευγαριού για σεξ κατέληγαν συχνά σε αποτυχία και οδηγούσαν τον Όθωνα στην ανάπτυξη ψυχολογικής ανικανότητας ή πρόωρης εκσπερμάτισης.Στη βιογραφία του βασιλιά Όθωνα που έγραψε το 2002, ο Αλέξανδρος Ζαούσης εξέφρασε την άποψη ότι η Αμαλία έπασχε από δυσπαρευνία λόγω της αυξημένης ευαισθησίας των εξωτερικών γεννητικών της οργάνων και της στενότητας της κολπικής της εισόδου, κάτι που της προκαλούσε πόνο κατά τη διάρκεια της συνουσίας και θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την αναστολή και την πρόωρη εκσπερμάτιση του Όθωνα.Το 1954 ο Ιωάννης Κούμαρης, που υπήρξε η σημαντικότερη φυσιογνωμία της φυσικής ανθρωπολογίας στην Ελλάδα, διατύπωσε τη γνώμη του για τα πιθανά αίτια της στειρότητας της βασίλισσας: «Είτε ανατομικοί λόγοι, όπως παιδομορφικά γεννητικά όργανα ή νεογένεση, δηλαδή η διατήρηση των νεανικών χαρακτηριστικών στην ενήλικη ζωή, τοπογραφικές διαταραχές της μήτρας ή λειτουργικοί λόγοι, όπως η υπερευαισθησία του κόλπου».Την εποχή εκείνη η κολπική γυναικολογική εξέταση δεν ήταν διαδεδομένη· μη λησμονούμε και τη σεμνοτυφία που υπήρχε και το γεγονός ότι εξεταζόμενη ήταν η βασίλισσα. Ο βασιλικός γιατρός Ρέζερ έπεισε τη βασίλισσα να εξεταστεί από μια μαία, η οποία συμπεραίνει ότι επτά χρόνια μετά τον γάμο των βασιλέων δεν είχε λάβει χώρα πραγματική συνεύρεση και φαίνεται να αμφιβάλλει πολύ αν θα λάβει χώρα ποτέ.Το έγγραφο δεν φέρει το όνομα της μαίας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εξέταση διενεργήθηκε από την Αγνησία Μαρκέτη, διπλωματούχο μαία από την Τεργέστη, που αργότερα διετέλεσε διευθύνουσα μαία του Δημόσιου Μαιευτηρίου. Η Μαρκέτη έφυγε από την Αυλή το 1857 όταν η Αμαλία ήταν 39 ετών και οι υπηρεσίες της ήταν περιττές. Στο τρίτο έγγραφο που παρουσίασε ο Λούρος, ο Γερμανός γιατρός Φίσερ προτρέπει συνάδελφό του στην Αθήνα να παράσχει στους βασιλείς κάποιες οδηγίες ώστε να γίνει εφικτή η πραγματοποίηση της συνουσίας. Στο τέταρτο έγγραφο συστήνεται η εφαρμογή διασταλτικών σπόγγων τέσσερις φορές την εβδομάδα, κάτι στο οποίο επέμενε ο Φίσερ και σε επόμενα έγγραφα. Οι γιατροί της Αθήνας είχαν αμφιβολίες για τη θεραπεία με τους σπόγγους. Συνέστησαν το φάρμακο «ύδωρ δαφνοκέρασου» που χορηγούσαν για νόσους των γεννητικών και ουροποιητικών οργάνων.Φυσικά, δεν ήταν δυνατό να μιλήσει κάποιος για την πάθηση της Αμαλίας, για οποιαδήποτε δυσπλασία, την εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν ότι ένα άτομο ή θα είναι απόλυτα φυσιολογικά πλασμένο, δηλαδή υγιές, ή θα έχει ένα παθολογικό στίγμα, κάποια εκ γενετής φυσική ατέλεια η οποία θεωρείτο τότε απότοκο υπερφυσικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα όλες οι περιπτώσεις να περιγράφονται ως τέρατα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1861 ο καθηγητής χειρουργικής Θεόδωρος Αρεταίος σε μια δημοσίευση σχετική με τις συγγενείς διαμαρτίες έδωσε τον τίτλο «Τερατολογία».Η διαπίστωση οποιασδήποτε δυσπλασίας ήταν εντελώς απαγορευτική ως διαγνωστική σκέψη αλλά και ως κοινωνική συμπεριφορά. Η βασίλισσα δεν ήταν δυνατόν να διαγνωστεί ως «τέρας», ως «κακό σημάδι», απότοκο αμαρτιών γονέων ή προϊόν διαβολικής ενέργειας. Καθώς ήταν ήδη στιγματισμένη από την ατεκνία, ο λαός θα τη θεωρούσε πλάσμα σχεδόν διαβολικό, καταραμένο, ένα πρόσωπο που επ’ ουδενί δεν έπρεπε να συνδέσει τη μοίρα του με τη μοίρα της χώρας στην οποία βασίλευε, μια χώρα που έκανε τα πρώτα της βήματα και δεν χρειαζόταν σκοτεινά σημάδια.Το 1841, σύμφωνα με τα δέκα έγγραφα που βρήκε στα αρχεία του παλατιού, μετέφρασε και δημοσίευσε ο Νικόλαος Λούρος το 1953, υπάρχει πόρισμα γυναικολογικής εξέτασης σύμφωνα με το οποίο η Αμαλία είναι υγιής αλλά παρατηρήθηκαν «ιδιορρυθμίες όπως μεγάλη κυρτότητα της οσφυικής χώρας και ως εκ τούτου ισχυρά κλίσις της πυέλου και ανάλογος κατεύθυνση της μήτρας. Ασυνήθης τρυφερότης και ερεθισιμότης των εξωτερικών οργάνων. Πολύ στενή και εξαιρετικώς ευαίσθητη είσοδος του κόλπου».Η Αμαλία υποβαλλόταν για δώδεκα χρόνια σε διάφορες θεραπείες με σχεδόν βασανιστικές μεθόδους, τις οποίες αποδεχόταν στωικά στην αρχή και αργότερα με δυσφορία και απελπισία. Με την περίπτωσή της να αντιμετωπίζεται ως σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, μπαίνει σε εφαρμογή η θεραπεία με σπόγγους, ευρύτατα διαδεδομένη τον 19ο αιώνα. Η χρήση της θεραπείας είναι πανάρχαιη και στην ιατρική ορολογία οι σπόγγοι αναφέρονται ως: κερωμένοι σπόγγοι, παρασκευασμένοι σπόγγοι, συμπιεσμένοι σπόγγοι. Πάντως οι περισσότεροι διάσημοι γιατροί της εποχής συμφωνούν ότι κατά τον δέκατο ένατο αιώνα η ιδιότητα των παρασκευασμένων σπόγγων να προκαλούν διαστολή του τραχήλου της μήτρας χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη έκταση και ως πρόσφορη μέθοδος για την εκτέλεση εγκληματικών εκτρώσεων. Η θεραπεία είχε ως εξής: βρεγμένα σφουγγάρια εισάγονταν στον κόλπο επί έξι εβδομάδες. Το σφουγγάρι έπρεπε να παραμείνει στη θέση του για 24 ώρες, μέχρι την αντικατάστασή του την επόμενη ημέρα.  Με την υποστήριξη της μητέρας του Όθωνα και του αδελφού του Μαξιμιλιανού, ο Φίσερ έπεισε όχι μόνο την Αμαλία αλλά και τους Έλληνες συναδέλφους του να συμφωνήσουν με τη θεραπεία, επικαλούμενος την επιτυχία της μεθόδου αυτής σε τρία προηγουμένως άτεκνα ζευγάρια που πέτυχαν σύλληψη.Η τεχνική αποτύγχανε, αλλά ο Φίσερ επέμενε να συνεχίσει τη θεραπεία με τους σπόγγους μέχρι το τέλος των υποτιθέμενων γόνιμων χρόνων της βασίλισσας. Ο Λούρος δεν κατάφερε να ανακαλύψει καμία δημοσιευμένη πληροφορία σχετικά με τα αποτελέσματα της θεραπείας, ακόμη και με τη βοήθεια Βαυαρών συναδέλφων του. Η περίφημη οδυνηρή θεραπεία με σπόγγους τελικά ήταν αναποτελεσματική.Η συγγενής απλασία ή αγενεσία του κόλπου που επηρεάζει τόσο τη σεξουαλική δραστηριότητα της γυναίκας όσο και την ικανότητα για αναπαραγωγή είναι το σύνδρομο Mayer-Rokitansky-Küster-Hauser, όπως αναφέρουν οι Γ. Ανδρούτσος, Λ. Βλαδίμηρος και Α. Διαμαντής. Ωστόσο, οι εκθέσεις των Ελλήνων και Γερμανών μαιευτήρων που εξέτασαν την Αμαλία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η μήτρα και ο κόλπος υπήρχαν.«Μοιάζει ειρωνικό ότι οι πρώτες μετά από νεκροτομία τεκμηριωμένες αναφορές στην ευρωπαϊκή ιατρική βιβλιογραφία δημοσιεύθηκαν σχεδόν την εποχή που η Αμαλία έπαψε να έχει ελπίδες για εγκυμοσύνη λόγω της ηλικίας της. Το 1854 η Αμαλία ήταν 36 ετών, ηλικία περίπου απαγορευτική τότε για εγκυμοσύνη», γράφουν.Οι ίδιοι διαφωνούν με την άποψη ότι το άτυχο ζευγάρι ήταν θύμα των περιορισμένων ιατρικών γνώσεων και ότι αν ζούσαν έναν αιώνα αργότερα θα μπορούσαν να κάνουν παιδιά με τη βοήθεια της επιστήμης. Ούτε η σύγχρονη επιστήμη θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν παιδιά, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει την Αμαλία να έχει μια φυσιολογική σεξουαλική ζωή.#img#Ο Γερμανός γιατρός που κατ’ εντολήν των αδελφών της πραγματοποίησε τη νεκροψία της Αμαλίας, η οποία πέθανε το 1875 σε ηλικία 57 ετών, διαπίστωσε πως ο παρθενικός υμένας ήταν άτρητος. Δεν ήταν άπειρος, ούτε αυλικός συνωμότης, είδε εικόνα συγγενούς έλλειψης του κόλπου, η οποία μοιάζει εκπληκτικά με την εικόνα άτρητου παρθενικού υμένα. Δεν βρέθηκε ποτέ επίσημη έκθεση αυτοψίας.Ο ιστορικός Ανδρέας Σκανδάμης απέδωσε αργότερα το πόρισμα της αυτοψίας σε πολιτική συνωμοσία, εμπνευσμένη από τους αδελφούς της Αμαλίας, που αποσκοπούσε στην ανάδειξη της ανικανότητας του Όθωνα.Ενώ υπομένει καθημερινά μαρτύρια με την ελπίδα να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο, η Αμαλία αφήνει διαφορετικές εντυπώσεις σε όποιους τη συναντούν. Ο Δανός συγγραφέας Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έγραψε: «Είναι νέα και όμορφη, ενώ το πρόσωπό της δείχνει ηρεμία και σύνεση». Ο Φλομπέρ γράφει: «Πρόσωπο δίχως χαρακτήρα και άχαρο».«Η βασίλισσα ήταν κοντή, όμορφη, με θαυμάσιο παρουσιαστικό. Συμπεριφερόταν με πολλή ζωντά­νια που καταντούσε υπερβολική. Μιλούσε για ένα σωρό πράγματα κι επαινούσε διαρκώς την Ελλάδα, ας ήταν καλά ο Βορράς που πλήρωνε. Μου είπε ότι πολύ σύντομα θα νιώθαμε άνετα σ’ αυτή την τόσο όμορφη χώρα με το θαυμάσιο κλίμα…», γράφει η Χριστιάνα Λυτ, σύζυγος του προσωπικού ιερέα της Αμαλίας στο βιβλίο «Μια Δανέζα στην Αυλή του Όθωνα».Το βασιλικό ζεύγος μετακόμισε στο νεόδμητο παλάτι του το 1843. Η Αμαλία με πάθος ασχολήθηκε με τη δημιουργία του βασιλικού κήπου –η οικογένειά της είχε παράδοση στην κατασκευή πάρκων–, του πιο γνωστού έργου της σήμερα. Ο κήπος των 155 στρεμμάτων ήταν ιδιωτικός, επιστημονικός και βοτανικός. Φυτεύτηκαν εκεί πάνω από 15.000 καλλωπιστικά φυτά και το 1842 φύτεψε η ίδια τις ουασινγκτόνιες που υπάρχουν μέχρι σήμερα στην είσοδό του.«Με τον καιρό θα φέρω φοίνικες από την Αίγυπτο. Ο Όθων αστειεύτηκε πως είναι υπερβολικά κοντινό και εύκολο το να φέρω φοίνικες από την Αίγυπτο και μήπως θα προτιμούσα να ψάξω στα Ιμαλάια. Με αυτόν τον τρόπο με κοροϊδεύουν. Οι φοίνικές μου όμως, που είναι υπέροχοι, θα με δικαιώσουν», γράφει στον πατέρα της.​

Πώς κατάφερε να νικήσει τον χρόνο; Τι το εξαιρετικό διαθέτει; Σε τι οφείλεται αυτή η αναπάντεχη επιτυχία του;

Η ιστορία του, τα βασικά δομικά χαρακτηριστικά του και ο ρόλος του πολιτικού μηχανικού Αρίσταρχου Οικονόμου

Η αληθινή ιστορία της Μαρίας Βασιλείου, πρωταγωνίστριας της ταινίας του Αλέξη Δαμιανού, έτσι όπως την διηγείται ο Σωτήρης Κοματσιούλης, ο άντρας με τον οποίο έφυγε στο Λονδίνο την δεκαετία του '70.

Ένας απολογισμός για την εφαρμογή που άλλαξε το dating παγκοσμίως και που έκλεισε αισίως τα δέκα χρόνια λειτουργίας

Η ζωή και το έργο ενός άγγλου ζωγράφου που έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του ρεμπέτικου αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο

Η ιστορία της ακμάζουσας ελληνικής παροικίας στην εύφορη γη του Νείλου, από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα

Οι «δεύτερες» εμφανίσεις του κατά τ’άλλα ιδιοφυούς σκηνοθέτη που αναγκάστηκε να συμμετάσχει και σε φιλμ της σειράς, χρησιμοποιώντας τις αμοιβές για να χρηματοδοτήσει τις ταινίες του.

Οι Μαγεμένες, ή «Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης», όπως χαρακτηρίστηκαν επειδή η περιπετειώδης ιστορία τους είναι παρόμοια, είναι ένα μνημείο που καταστράφηκε το 1864 από τον Εμανουέλ Μιλέρ, τον Γάλλο Έλγιν, και από τότε παραμένει ένας από τους θρύλους της πόλης.

Μπορεί σήμερα να φαίνεται απίστευτο, όμως περίπου έναν αιώνα πριν τα πειράματα μεταξύ των μέντιουμ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, η συμμετοχή τους στην επίλυση αστυνομικών υποθέσεων και τα άρθρα στον Τύπο για την ερμηνεία και την κατανόηση παραψυχολογικών φαινόμενων έδιναν και έπαιρναν.

O Τζον Στάινμπεκ, στο διαχρονικότερο και δημοφιλέστερο βιβλίο του, που απέσπασε το βραβείο Πούλιτζερ του 1940, αποτυπώνει την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης.

Ένα ταξίδι στη βόρεια Τοσκάνη με ιστορίες για μάγισσες, κακούς δούκες και λυκανθρώπους

H άσκοπη διάχυση φωτός στην ατμόσφαιρα «καταστρέφει» τον ουρανό των αστικών κέντρων «σβήνοντας» τα αστέρια από το στερέωμα.

Εμφανίστηκε την δεκαετία πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν η φράση "ποπ τραγουδιστής" επινοηθεί, και ήταν ο πρώτος που τραγούδησε σόλο στο βαριετέ, ο πρώτος δημοφιλής τραγουδιστής που τραγούδησε ζωντανά σόλο στο BBC και ο πρώτος Βρετανός δημοφιλής τραγουδιστής που προσκλήθηκε για να δουλέψει στην Αμερική.

Οι βρομοκαρυδιές ή αΐλανθοι είναι ίσως τα πιο ευρέως διαδεδομένα δέντρα στην Αθήνα και παρότι είναι δέντρα που συνεισφέρουν στο πράσινο της πόλης έχουν εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό, που σήμερα αποτελούν απειλή για τα υπόλοιπα δέντρα της Αθήνας.

Η «Αυτοπροσωπογραφία» του Μίλο Μανάρα που μόλις κυκλοφόρησε φέρνει στο φως την Ιταλία του Παζολίνι και του Φελίνι, τους σπουδαίους κομίστες της εποχής και μια ζωή γεμάτη τέχνη και περιπέτεια.

Ο Φώντας Τρούσας γράφει για τον πρώτο μεγάλο σολίστα της τζαζ, αλλά και τον σημαντικότερο πρεσβευτή της

Η νέα παραγωγή που έκανε πρεμιέρα στο Discovery+ εξερευνά τον έκλυτο βίος και τη πτώση της πανίσχυρης οικογένειας των Χάμερ

Στο εικονογραφημένο βιβλίο «Χαρτογραφώντας το μονοπάτι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καπόν η Τζούντιθ Άλλεν-Ευσταθίου καταγράφει έναν κόσμο λεπτεπίλεπτης ομορφιάς που συχνά περνά απαρατήρητος.

Η Ύδρα από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 αποτελούσε έναν παράδεισο που είχαν ανακαλύψει οι μποέμ της Ευρώπης και της Αμερικής, εκκολαπτόμενοι ποιητές και συγγραφείς, η γενιά των διανοουμένων της μεταπολεμικής εποχής. Οι κοσμοπολίτες που έλκυε το νησί έμελλε να μετατρέψουν σταδιακά την Ύδρα στον απόλυτο εικαστικό προορισμό του ελληνικού καλοκαιριού.

Η συναρπαστική ιστορία του Ναυαγίου των Αντικυθήρων και του μυστήριου μηχανισμού του και το χρονικό της αποκρυπτογράφησης ενός επιστημονικού θαύματος.

Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει πολλά επεισόδια, γεωστρατηγικά, στρατιωτικά, πολιτικά. Όμως το παιχνίδι της κατασκοπείας είναι ξεχωριστό κεφάλαιο.

Έπειτα από πολλά συναπτά έτη κακών επιλογών, το άλλοτε «μαύρο πρόβατο» του Χόλιγουντ γνωρίζει εκ νέου την εκτίμηση του κοινού με μια σειρά από ρόλους που τον επαναφέρουν στην πρώτη γραμμή.

Μουσικές για μια γαλλική «χίπικη» ταινία του 1970, επηρεασμένη από το «ZabriskiePoint»

Η ταινία που ταυτίστηκε με την έκρηξη της πορνογραφικής βιομηχανίας κλείνει τα 50. Αυτό δημιουργεί ορισμένα διλήμματα.

Δειλούς, προδότες, φοροφυγάδες και λαμόγια στην αρχαία Αθήνα αποκαλύπτει στο βιβλίο του ο ιστορικός Matthew R. Christ

O Φώντας Τρούσας καταγράφει τις μπάντες από την Αθήνα και τον Πειραιά που έφεραν την suf μουσική με καταγωγή από την Καλιφόρνια στη χώρα μας

Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν αδυναμία να ανταποκριθούν στα έξοδα των διακοπών στις οποίες είχαν τόσο πολύ επενδύσει συναισθηματικά όλη την (ατέλειωτη και κρύα) προηγούμενη σεζόν

Το «The Last Movie Stars» είναι ένα μαγικό και βαθιά αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ που δημιούργησε ο Ίθαν Χοκ, όσο καιρό διαρκούσαν τα λοκντάουν, για τη μακρά και περιπετειώδη διαδρομή του «πιο ιδανικού ζευγαριού» που γνώρισε ποτέ το Χόλιγουντ.

Τι μας διδάσκει η ερωτική λογοτεχνία για τα σεξουαλικά ήθη στην οθωμανική κοινωνία

Η αρχαιολόγος Πέγλυ Ρίγγα μας «ξεναγεί» στο πλούσιο καλοκαίρι στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη

H αγέραστη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ που έσμιξε μοναδικά το φιλμ νουάρ με την επιστημονική φαντασία κλείνει φέτος τα 40 χρόνια

Ο Δημήτρης Πολιτάκης ξαναβλέπει, στη μνήμη του Ζαν Λουί Τρεντινιάν, το αστείο, σοβαρό, αξέχαστο και βαθιά καλοκαιρινό «Il sorpasso» του 1962.

Για αιώνες ολόκληρους υπήρχαν αρκετές πτυχές στην ιστορία της δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα που δεν είχαν αποκαλυφθεί. Αυτό που είναι ευρέως γνωστό είναι ότι δύο Ρωμαίοι γερουσιαστές, ο Βρούτος και ο Γάιος Κάσιος, οργάνωσαν τη δολοφονία του, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας.

Σε μια εποχή που η «σεξουαλική παρενόχληση» δεν υπήρχε καν στο λεξικό, υπήρχε ένα γυναικείο αξεσουάρ που διασφάλιζε τη σωματική ακεραιότητα των γυναικών

Η γκλάμορους ντέκα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και το Βερολίνο της δεκαετίας του '20, ζωγραφίζονται με τα πιο ζωηρά, εξπρεσιονιστικά χρώματα στο βιβλίο του Norman Ohler «Υπερδιέγερση, Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ»

Με τις μουσικές και τα τραγούδια των περίφημων Cliff Richard & The Shadows η ταινία, που γυρίστηκε στην χώρα μας το 1963, πρόβαλλε την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα σε όλες τις αφίσες προώθησής της όπως και στα εξώφυλλα των δίσκων με το σάουντρακ.

Όταν ο οργανισμός τουρισμού της χώρας, ο τότε ΕΟΤ τις δεκαετίες του '60 και του '70, χρηματοδοτούσε ταινίες μικρού μήκους ικανές να μεταφέρουν το μήνυμα της τουριστικής Ελλάδας σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Οι παπαγάλοι της Αθήνας κατάφεραν μέσα σε 30 χρόνια να γίνουν και επίσημα ελληνικό είδος και να κυριαρχήσουν στα πάρκα και στα άλση της πόλης, δίνοντάς τους ένα χρώμα εξωτικό

Ο νευροψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης -ή αλλιώς Dr K - υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους «ψυχοναύτες» ερευνητές που υποστήριξαν, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, τις θεραπευτικές εφαρμογές των ψυχοτρόπων ουσιών

O Hiroo Onoda ήταν ένας νεαρός Ιάπωνας υπολοχαγός που έμεινε να φυλάει το νησί Λουμπάνγκ στις Φιλιππίνες για τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, παραμένοντας πιστός στις οδηγίες που είχε λάβει το 1944 από τους ανωτέρους του και είναι το πρόσωπο που ενέπνευσε τον Werner Herzog για την νουβέλα που έγραψε μέσα στην καραντίνα και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες

Στην Αθήνα της Κλασικής Περιόδου μια βραδινή έξοδος σήμαινε οινοποσία και ολονύχτια συζήτηση στο σπίτι ενός φίλου. Αυτές οι βραδιές ονομάζονταν συμπόσια, με την έμφαση στην κοινή οινοποσία.

Ένας οδηγός του Stephen King προς φερέλπιδες πεζογράφους με συμβουλές αντλημένες από την εμπειρία του

Το έχουμε ακούσει πολύ ως όρο μετά την ανακοίνωση του Zuckerberg και πλέον όλοι θέλουν να ασχοληθούν με αυτό. Είναι το επόμενο μεγάλο trend. Με απλά λόγια, το Metaverse είναι ένας εικονικός κόσμος, του οποίου ο καθένας μπορεί να γίνει μέρος.

Ο έκτος και τελευταίος κύκλος αυτής της κορυφαίας σειράς θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη στην πλατφόρμα του Netflix, με το φινάλε να προβάλλεται ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο.

Οι τουαλέτες των αρχαίων έχουν πολλά να μας πουν – πολύ περισσότερα από το πώς πήγαιναν οι άνθρωποι στην τουαλέτα

Η σφίγγα είναι από τα αρχαιότερα σύμβολα στην αρχαιολογία και διατηρεί ακόμα το αινιγματικό του πράγματος

Η μελέτη του Χρήστου Ντούμα για τις διατροφικές συνήθειες στο Ακρωτήρι Σαντορίνης της Eποχής του Xαλκού προσεγγίζει την καθημερινή ζωή στην περιοχή μέσα από τα κατάλοιπα τροφής που βρέθηκαν στις ανασκαφές και αποδεικνύει το υψηλό επίπεδο της γαστρονομικής κουλτούρας εκείνης της εποχής

Τι να σημαίνει άραγε αυτή η φράση σήμερα, όταν όλοι οι μεγάλοι σταρ του Χόλιγουντ σε σινεμά και τηλεόραση είναι είτε πρώην μοντέλα είτε… νυν (όταν τα βρίσκουν σκούρα);

Στο ντοκιμαντέρ «The House of Maxwell» του BBC πρωταγωνιστούν ο κάποτε πανίσχυρος μεγιστάνας Ρόμπερτ Μάξγουελ καθώς και η κόρη του, Γκιλέιν Μάξγουελ, η οποία βρίσκεται από τον Δεκέμβριο του 2021 στη φυλακή κατηγορούμενη για στρατολόγηση και αποπλάνηση ανηλίκων κοριτσιών και γυναικών για λογαριασμό του πρώην εραστή της, του παιδόφιλου δισεκατομμυριούχου Τζέφρι Επστάιν.

Η συναρπαστική ιστορία του φυτού που συγκεντρώνει χιλιάδες οπαδούς (και) στην χώρα μας και πολλές πληροφορίες σχετικά με το πού μπορεί κανείς να συναντήσει άγριες ορχιδέες έξω στην φύση- ακόμα και στον Υμηττό

Εκφώνηση: Μαρία Δρουκοπούλου

Με αφορμή τα 50 χρόνια από την πρεμιέρα της o Άκης Καπράνος ρίχνει μια εξονυχιστική ματιά σε μια αξεπέραστη ταινία, αλλά και σε μια αξεπέραστη εποχή.

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix αφηγείται την ιστορία της Sarma Melngailis- και του ωμοφαγικού εστιατορίου της Pure Food and Wine- που από την κορυφή της νεοϋορκέζικης εστίασης βρέθηκε στις φυλακές του Rikers Island

Είχαν τα αρχαία ελληνικά αγάλματα μικροφαλλία; Και γιατί το μικρό πέος ήταν ένδειξη αριστοκρατίας και αρετής; Μια έρευνα του M. Hulot για το LiFO.GR

Πυρηνικά εργοστάσια παίρνουν φωτιά, φάλαινες ξεβράζονται στα ρηχά, οι αγγελίες για δουλειές θυμίζουν αρκτικόλεξα ή γιαπωνέζικα σουντόκου. Όλα είναι πιθανά. Δεν υπάρχει το μετά, μόνο το τώρα. Ένα ηχητικό άρθρο της Δέσποινας Τριβόλη για το LiFO.GR

Τα αποσπάσματα από τα ημερολόγια τα αφηγείται ο ίδιος o Άντι Γουόρχολ από το υπερπέραν, μέσω του θαύματος ενός AI αλγόριθμου που ανακαλεί τα χαρακτηριστικά της φωνής του όπως αυτή είχε καταγραφεί όταν ζούσε.

Ένα νέο ντοκιμαντέρ του Netflix βασισμένο σε μια μεγαλειώδη απάτη που έστησε ο Shimon Hayut σε ανύποπτες γυναίκες εμφανιζόμενος σαν Ισραηλινός πολυεκατομμυριούχος.

H ιστορία του Κινέζου σκηνοθέτη που αυτοκτόνησε μετά το μυθικό ντεμπούτο του με την ταινία «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος»

Ορισμένα άγνωστα περιστατικά της ζωής του Αμεντέο Μοντιλιάνι, του μάγου της τέχνης, που προίκισε την ανθρωπότητα με μερικά από τα πιο σπουδαία έργα που έχουμε δει.

Λειτουργούν σαν αναμνηστικά, αλλά συγχρόνως και ως memento mori, υπενθυμίζοντάς σου διαρκώς –και ειδικά όταν αρχίζουν να συσσωρεύονται μέσα τους οι ψόφιες γόπες– το πόσο αγρίως φλερτάρεις με έναν πρόωρο θάνατο.

To πρωί της πρωτοχρονιάς οι Βούλγαροι στους δρόμους είναι λιγοστοί – οι περισσότεροι προτιμούν να μείνουν στο σπίτι για να συνέλθουν από την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας. Μπορεί να μην έχει το γοητευτικό χάος της Θεσσαλονίκη, τις ανηφόρες, τα κάστρα, και (κυρίως) την παραλία, αλλά η βουλγαρική πρωτεύουσα είναι μία εξίσου όμορφη και ζωντανή πόλη.

Το Xριστουγεννιάτικο φουσκωτό κέικ που κατέκτησε τον κόσμο δεν είναι πλέον υπόθεση μόνο της Ιταλίας. Για τους Ιταλούς που καταναλώνουν τη μεγαλύτερη ποσότητα από τους εφτάμισι χιλιάδες τόνους πανετόνε που παράγεται στη χώρα τους την περίοδο των Χριστουγέννων (το υπόλοιπο 10% εξάγεται), τέλειο πανετόνε μπορεί να είναι μόνο το χειροποίητο. Είναι ένα γλυκό που κατά παράδοση δεν φτιάχνεται στο σπίτι, είναι γλυκό του ζαχαροπλαστείου ή του φούρνου, από τότε που επινοήθηκε.

Ο απροσδόκητος μέχρι πρότινος «παίκτης» Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται έτοιμος να υποδεχτεί τους απογοητευμένους ψηφοφόρους από δεξιά κι αριστερά και την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας κάνουν ό,τι μπορούν για να τον βοηθήσουν.

Η ιστορία της σχέσης της Οριάνα Φαλάτσι με τον Αλέκο Παναγούλη μέσα από το θρυλικό βιβλίο της Ιταλίδας δημοσιογράφου που επανακυκλοφορεί στα ελληνικά σε νέα μετάφραση.

Στο πολύ ωραίο coffee table λεύκωμα με τον μακροσκελή τίτλο «Vanity Fair's Proust Questionnaire: 101 Luminaries Ponder Love, Death, Happiness, and the Meaning of Life» μπορεί κανείς να ανατρέχει ολοχρονίς χαλαρώνοντας αλλά και αναζητώντας κρυφά κάποια σπίθα και κάποιον μπούσουλα επιβίωσης στις απαντήσεις των διάσημων και των επιτυχημένων.

Απ' όσα ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι, οι μονομάχοι ήταν ογκώδεις, όχι όπως οι σημερινοί μπόντι μπίλντερ, αλλά με ένα παχύ στρώμα υποδόριου λίπους να καλύπτει την κοιλιά και τον θώρακά τους. Αυτό σημαίνει ότι η διατροφή τους διέφερε αρκετά από τη διατροφή των σημερινών αθλητών και μαχητών των πολεμικών τεχνών, που τρώνε κυρίως ζωικές πρωτεΐνες, κρέας και ψάρι, και το σώμα τους είναι στεγνό, χωρίς ίχνος λίπους.

Η επιμόρφωση, τα σεμινάρια, η αυτοπραγμάτωση, η ιδέα ότι αν δουλέψουμε κι άλλο, σαν καλά κοριτσάκια, θα λύσουμε τα προβλήματά μας, ίσως να ταιριάζουν γάντι στα προγράμματα εταιρικής ευθύνης, αλλά σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον μοιάζουν με ασκήσεις ματαιότητας.

Το να αναζητάς το τέλειο, αυθεντικό κασουλέ στην νότια Γαλλία και να ζητάς από έναν ντόπιο να σου προτείνει μαγαζί είναι σαν να ρωτάς κάποιον στην Αθήνα πού θα φάει το καλύτερο σουβλάκι, είναι σχεδόν αδύνατο να έχεις μια αξιόπιστη πρόταση.

Αποτελεί ίσως το εκδοτικό γεγονός του 2021 ο πολυαναμενόμενος τόμος με τα ημερολόγιά της σπουδαίας συγγραφέως με τίτλο «Patricia Highsmith: Her diaries and notebooks 1941-1995», με αφορμή την συμπλήρωση εκατό ετών από την γέννησή της, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες.

Tο κλάμα είναι μία απολύτως φυσιολογική και υγιής ανθρώπινη αντίδραση, αλλά πολλοί από εμάς δεν θέλουμε με τίποτα να κλαίμε μπροστά σε άλλους ανθρώπους.

Η αναζήτηση της μαγείας και του υπερφυσικού είναι συναρπαστική, ειδικά όταν η καθημερινότητα είναι ανελέητη. Κυρίως, βέβαια, κανείς δεν θέλει να πιστέψει πως η ζωή του είναι τυχαία.

H Ελένη Ψυχούλη υποστηρίζει ότι κάθε εστιατόριο είναι πρωτίστως μια ιστορία ανθρώπων -ιδιοκτητών, μαγείρων και σερβιτόρων- και πως για να μεταφέρεις σωστά μια άποψη πρέπει να έχεις πάει πολλές φορές και για πολύ χρόνο σε ένα μαγαζί.

O τρίτος κύκλος της σειράς του Netflix τοποθετείται πιο άνετα στο είδος της μαύρης κωμωδίας ή μιας σύγχρονης σάτιρας ηθών, ενώ το «συζυγικό» πλαίσιο σού προκαλεί την ιδέα ότι βλέπεις τις Σκηνές από έναν γάμο του Μπέργκμαν, μεταλλαγμένο σε αιματοβαμμένη σαπουνόπερα και σε σπουδή για την απιστία στην εποχή της τοξικότητας και της διαρκούς παρακολούθησης.

Ενώ είναι ένας από τους πιο πολυφωτογραφημένους δρόμους της Αθήνας και φιγουράρει σε τουριστικούς οδηγούς στο διαδίκτυο, ο άνθρωπος που έδωσε το όνομα σε αυτό το γνωστό στενάκι της γειτονιάς του Ψυρρή είναι γνωστός μόνο σε λίγους μυημένους στην ιστορία της αρχαιολογίας και της επιγραφικής στη σύγχρονη Ελλάδα.

Η Ελένη Ψυχούλη μας μυεί στην πιο αγαπημένη της δραστηριότητα, το περπάτημα στη φύση, και αποκωδικοποιεί όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε γύρω από αυτή

Το 8ωρο νέο ντοκιμαντέρ του Ken Burns που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό τα λέει όλα ή, έστω, τα πιο σημαντικά στοιχεία που οφείλει να παρουσιάσει η κινηματογραφική μονογραφία της προσωπικότητας του Μοχάμεντ Άλι με τον πιο συναρπαστικό και συγχρόνως τον πιο νηφάλιο τρόπο.

Δύο άλμπουμ με εξαιρετικά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν κατόπιν εορτής και πέρασαν απαρατήρητα. Ένα ηχητικό άρθρο του Φώντα Τρούσα.

Η crystal meth, ή αλλιώς «tina» όπως είναι ευρέως γνωστή στην gay slang, είναι αυτήν τη στιγμή ένα από τα πιο δημοφιλή ναρκωτικά στην γκέι κοινότητα και έχει συνδεθεί με τη μετα-AIDS εποχή.

Κάτι δεν πήγε πάλι καλά με τη Μαρία Κάλλας, που στην ολόχρυση μοναξιά της δείχνει ότι από τον θάνατό της το 1977 μέχρι σήμερα όλα έχουν πάει λάθος. Γιατί (διαχρονικά) δεν έχει κατορθώσει η Ελλάδα να τιμήσει τη μεγάλη ντίβα όπως της αξίζει;

Ίσως να είναι η εποχή που κάνει την εμμονή μας με το φαγητό να φαίνεται τόσο περίεργη – με την κλιματική αλλαγή και τη διατροφική ανεπάρκεια να καλπάζουν, μοιάζει ρηχό να ασχολούμαστε από το πρωί ως το βράδυ με το τι θα φάμε.

Ο Μ.Hulot θυμάται μια ιστορική βραδιά στο Astoria του Λονδίνου το 1989, λίγο πριν οι Nirvana γίνουν το πιο μεγάλο συγκρότημα μου κόσμου.

Το βιβλίο της Κέιτ Λίστερ «Εταίρες, ιερόδουλες και πόρνες» που κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις Καπόν σε μετάφραση Ηλία Μαγκλίνη περιλαμβάνει 500 εικονογραφήσεις και μια χρονολογικά δομημένη αναδρομή στην ιστορία της σεξουαλικής εργασίας και των κοινωνιών που βάδισαν χέρι-χέρι με τους εργάτες και τις εργάτριες του σεξ.

Το «Παιχνίδι του Καλαμαριού» είναι μια σειρά συναρπαστική και δεν είναι τυχαία η πιο δημοφιλής κορεάτικη σειρά που έχει προβάλει ποτέ το Netflix και η νούμερο ένα σε δημοτικότητα αυτήν τη στιγμή (και στην Ελλάδα). Ένα ηχητικό άρθρο του M. Hulot.

Ποια ήταν η δίαιτα των πλουσίων και ποια των φτωχών; Τι λιχουδιές προτιμούσαν, ποιας «ονομασίας προέλευσης» κρασιά εκτιμούσαν, τι προϊόντα και συνταγές ήταν περιζήτητα; Πώς αντανακλώνται στη διατροφή τους η κοινωνική οργάνωση, οι αντιλήψεις, οι συνήθειες και τα έθιμά τους και ποια στοιχεία της μακραίωνης αυτής κουλτούρας συνεχίζουν να επιβιώνουν; Στο βιβλίο «Σειρήνια Δείπνα» του βρετανού ιστορικού Andrew Dalby καταγράφεται η ιστορία της διατροφής και της γαστρονομίας στην Ελλάδα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

H Theranos, μια start-up που θα έφερνε επανάσταση στον κλάδο της υγειονομικής περίθαλψης, ήταν έμπνευση της Elizabeth Holmes, μιας 37χρονης γυναίκας που υπήρξε τέκνο της Silicon Valley, από τα πολλά που, τελικά, με σύνθημα το «fake it until you make it», ξεπερνούν το όριο και την κόκκινη γραμμή που χωρίζει την υπερβολή από την εξαπάτηση για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Σήμερα η Holmes δικάζεται για μια σειρά κατηγοριών και αυτή είναι η ιστορία της.

Η πιο αμφιλεγόμενη αλλά και ανθεκτική καλλιτέχνις του κόσμου επιστρέφει στην Αθήνα με την περφόρμανς «Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας» στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Η Patience Gray και το βιβλίο της “Honey from a Weed” κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στον κόσμο της μαγειρικής βιβλιογραφίας. Αν και το βιβλίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία για φαγητό που έχουν γραφτεί ποτέ, ωστόσο η Petience παραμένει εντελώς άγνωστη.

Δύο αποσπάσματα από το απολαυστικό «Εγχειρίδιο για τον οριζόντιο τρόπο ζωής» του Bernd Brunner για ξάπλα και περισυλλογή στη φύση.

Αν και οι κριτικές για το «Donda» είναι ανάμεικτες έως κακές, η Μαρία Παππά πιστέυει ότι δεν είναι ένα τόσο κακό άλμπουμ.

Για περισσότερα από είκοσι χρόνια ο Κάουφμαν είναι κυρίαρχος και πρωταγωνιστής της σκηνής στα κλασικά θέατρα του κόσμου, με κάθε εμφάνισή του να αποτελεί γεγονός.

H πληθωρική και εκκεντρική εναλλακτική σταρ της dance μουσικής Shy Girl δεν είναι απλώς μια τραγουδίστρια. Είναι μία από τις βασικές εκπροσώπους του σεξουαλικά φιλελεύθερου φεμινισμού σήμερα και τονίζει ότι η σεξουαλική ελευθερία είναι απαραίτητο συστατικό της ελευθερίας των γυναικών.

Η συγγραφέας της «Βαλκανικής τριλογίας» και της «Τριλογίας του Λεβάντε» δεν υπήρξε ποτέ δημοφιλής ή διάσημη όσο ήταν εν ζωή. Ωστόσο, υπήρξε πολύ μπροστά από την εποχή της, άντλησε υλικό από τις προσωπικές της εμπειρίες για τα μυθιστορήματά της και ήταν μια γυναίκα ευφυής, επίμονη και αντισυμβατική, με πίστη στις ικανότητές της και στο θάρρος της γνώμης της.

Η νέα σειρά ντοκιμαντέρ του HBO είναι βασισμένη στην ιστορία της Λετισιά Περέ, ενός18χρονου κοριτσιού στη Δυτική Γαλλία, που απήχθη, βιάστηκε και δολοφονήθηκε. Όμως ακόμα και όταν ζούσε, η οικογένεια και η κοινωνία την είχαν ήδη σπρώξει σε έναν αργό θάνατο.

Το ζευγάρι στην καμπάνια «υποδύονται» δυο εμβληματικά πρόσωπα της τέχνης που έχουν περάσει στην κορυφή και της ποπ κουλτούρας, ο Jay-Z τον Basquiat με τα χαρακτηριστικά μαλλιά του και η Beyonce την Audrey Hepburn στο «Breakfast at Tiffany's».

Mετά τις καλοκαιρινές διακοπές μετρηθήκαμε, ζυγιστήκαμε και βρεθήκαμε ελλιπείς – από κουράγια, ενέργεια, «μπαταρίες» γενικώς. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη.

Η ιταλίδα σταρ, χωρίς να ισχυρίζεται ότι είναι φεμινίστρια, κατάφερε να ξεκλειδώσει και να απελευθερώσει την Ιταλίδα καθολική γυναίκα της μεσαίας και της εργατικής τάξης και έδειξε με τον πιο φυσικό τρόπο ότι η επιθυμία για σεξ δεν είναι σκανδαλώδης.

Φτιάχτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για να μοιάζει στην Άλμα Μάλερ, πρώην ερωμένη του συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ

Η γηραιότερη γκουρού τoυ στιλ πιστεύει ότι είναι προτιμότερο να είσαι ευτυχισμένος παρά καλοντυμένος και ξέρει καλά τι αντέχει στη λαίλαπα της μόδας

Η Ελίκη στην Πελοπόννησο, η Ατλαντίδα και η Ποτίδαια είναι μερικές από τις αρχαίες πόλεις που δεν υπάρχουν σήμερα. Εξαφανίστηκαν από τον χάρτη από τεράστια τσουνάμι που επακολούθησαν μετά από ισχυρούς σεισμούς. Οι έρευνες για αυτές τις πόλεις συνεχίζονται ως σήμερα.

Γιατί άλλες Μουσουλμάνες φορούν την μαντήλα και άλλες όχι; Ένα ηχηρικό άρθρο της Χριστίνας Γαλανοπούλου.

Έξι χρόνια μετά την απόφασή της να εγκαταλέιψει τον κόσμο του χορού και να ζήσει μέσα σε ένα κτήμα στο Λάτσιο της Ιταλίας δίνει την πρώτη της συνέντευξη

Ερμηνεύθηκαν από σπουδαίους καλλιτέχνες και έκαναν παγκόσμιες επιτυχίες

Ένα ηχητικό διήγημα του Γιάννη Ξανθούλη για το LiFO.GR

Μια σουρεαλιστική ερωτική ιστορία από τον Δημήτρη Σωτάκη

To πρωτοτραγούδησε στο Café Society στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης και έκτοτε καταγράφτηκε ως το πρώτο κομμάτι διαμαρτυρίας των Πολιτικών Δικαιωμάτων στην ιστορία των ΗΠΑ

Οδηγός για τους παρατηρητές αστεριών και αστερισμών των ελληνικών θερινών ουρανών

Ο Κωστής Παπαγιώργης μιλά για ένα ανέμελο ταξίδι με ιστιοπλοϊκό στο Αρχιπέλαγος, τη συνάντηση με τα δελφίνια και τον πορτολάνο, τον σωτήριο χάρτη του σκιπερά.

Που πήγε ο φεμινισμός στον σχολιασμόγια τα μπράτσα της Γιάννας και τον «γκόμενο» της Σάκκαρη; Φεμινισμός ανά περίπτωση δεν υπάρχει αλλά ούτε και «φεμινισμός» που εμπλέκεται σε μικροπολιτικές κουβέντες με σεξιστικό πλαίσιο. Ένα ηχητικό άρθρο της Χριστίνας Γαλανοπούλου.

Η ιστορία του Αρχαίου Θέατρου της Επιδαύρου, που κάθε καλοκαίρι βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτισμού και της τέχνης.  Ένα ηχητικό άρθρο του Γιάννη Πανταζόπουλου.

Με αφορμή την αυτοβιογραφία της σπουδαίας τραγουδοποιού με τίτλο “Last Chance Texaco: Chronicles of an American Troubadour” που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη

Ο Κωστής Παπαγιώργης μιλά για τα παιδικά καλοκαίρια του, τότε που κανείς δεν τολμούσε να γδυθεί ή να κάνει ηλιοθεραπεία.

Ο Κωστής Παπαγιώργης μιλά για την καταγωγή τους και για την καταγωγή ορισμένων άλλων φράσεων που έχουν γίνει λαϊκές ντίβες

O M. Hulot περιγράφει την σχέση του με ένα πανέμορφο γατάκι που τον έκανε να κλάψει όσο ποτέ

Ένα ηχητικό άρθρο της Εύης Λαμπροπούλου που μας γράφει από τη Γαύδο.

H Ελένη Ψυχούλη υποστηρίζει ότι το να έχεις εξοχικό δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις διακοπές διότι εξοχικό σημαίνει πολλή δουλειά, κουβάλημα και ένα σπίτι που δεν αδειάζει ποτέ από κόσμο. Μουσαφιραίοι καλεσμένοι και περαστικοί, γείτονες και λοιποί συγγενείς, σαν να σε μυρίζονται, όσο ινκόγκνιτο και να οργανώσεις τη φυγή σου.

Εμπειρίες και εικόνες από ένα ταξίδι του M.Hulot στην Cinque Terre και μερικά «κουτσομπολιά» από τη ζωή του Πουτσίνι

H Λαγουδέρα στην Ύδρα υπήρξε ένα απ' τα πιο θρυλικά μπαρ των '60s. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ένα μπαρ που συναγωνιζόταν εκείνα του Κάπρι, του Πόρτο Φίνο και του Σεν Τροπέ και που τελικά τα ξεπεράσε σε φήμη.

Η ιστορία του ηθοποιού που άφησε εποχή χάρη σε μια σειρά από σπουδαίες παραστάσεις της πρώτης περιόδου του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και νωρίτερα, δίπλα σε πρωταγωνίστριες-θιασάρχες όπως η Κυβέλη και η Κοτοπούλη, παίζοντας σημαντικούς ρόλους, που έμελλε όμως να εγκαταλείψει το θέατρο οριστικά και αμετάκλητα στα σαράντα τέσσερά του χωρίς καμία εξήγηση, στο απόγειο της καριέρας του. Ένα ηχητικό άρθρο του Χρήστου Παρίδη.

Ο Θοδωρής Αντωνόπουλος παρουσιάζει το βιβλίο «Κυνηγοί Φαρμάκων – η απίθανη αναζήτηση για την ανακάλυψη νέων γιατρικών» των Donald R. Kirsch – Ogi Ogas, ένα πολύ διαφωτιστικό, ευκολοδιάβαστο όσο και επίκαιρο βιβλίο για την τεράστια διαδρομή που έχει διανύσει το ανθρώπινο είδος αναζητώντας φευγαλέες θεραπείες.

Το να γίνεσαι μητέρα σημαίνει να αποδέχεσαι ότι η ζωή σου δεν θα είναι πια (μόνο) δική σου. Ένα ηχητικό άρθρο της Δέσποινας Τριβόλη.

Το ντοκιμαντέρ Hemingway, του σπουδαίου και πολυβραβευμένου Κεν Μπερνς, είναι ένα ενδελεχές, υπεύθυνο, αντικειμενικό, εξαντλητικό στη χρήση υλικού, πηγών και συνεντεύξεων, επικό, οριστικό, υπέροχο έργο που φωτίζει και καταδεικνύει τις διάφορες σκοτεινές κι αμφιλεγόμενες πλευρές της προσωπικότητας του συγγραφέα-θρύλου του 20ου αιώνα Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Η αποκάλυψη αυτής της περίτεχνης φάρσας μπορεί να συνέβη και για καλό, ασχέτως των προθέσεων του δημιουργού και επιμελητή του προφίλ, μια και ίσως λειτουργήσει ως υπηρεσία αφύπνισης που μας υπενθυμίζει πως έχουμε φτάσει να ξοδεύουμε πολύ περισσότερο χρόνο και συναισθηματική ενέργεια στο παράλληλο σύμπαν της ψηφιακής ύπαρξης. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη.

Τα χρόνια της κρίσης η Αθήνα προσέλκυσε πολλούς δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και τυχοδιώκτες που είχαν έρθει για να ζήσουν το πορνό της κρίσης. Ένα ηχητικό άρθρο της Δέσποινας Τριβόλη.

«Για να δρέψεις την πραγματικότητα, ζήσε μ’ έναν παιδιάστικο, στοχαστικό και ανέμελο τρόπο στο δάσος της μοναξιάς». Αυτά είναι τα λόγια του Κέρουακ που εκφράζουν την κοσμοθεωρία του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική.

Όπως κι αν το δει κανείς- συμβολικά, επικοινωνιακά, ανθρωπιστικά- το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις εορτασμού για τα 200 χρόνια αγνοήθηκε η περίπτωση της μακρινής και μαρτυρικής Αϊτής, μερικά χρόνια μετά την ανακήρυξη της δικής της εθνικής ανεξαρτησίας, είναι σημαντική παράλειψη. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη.

Οι «on this day» υπενθυμίσεις στο Facebook από τις αναμνήσεις της ζωής μου με τον φίλο μου που πέθανε

Είναι εύκολο να κάνουμε μποϊκοτάζ στα ελληνικά media και δεν κοστίζει τίποτα. Όμως από πού θα ενημερωνόμαστε; Από το εξωτερικό ή από τα «ελεύθερα» κοινωνικά δίκτυα; Με λίγα λόγια ζήτω που καήκαμε! Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη.

Αν και ο πραγματικός «εχθρός» είναι ο κορωνοϊός ο άμεσος κίνδυνος που εξακολουθεί να απειλεί τη δημόσια υγεία και εξαιτίας του χάνονται καθημερινά ανθρώπινες ζωές είναι και ο διχασμός της κοινωνίας

Οι εικόνες αστυνομικής βίας στη Νέα Σμύρνη ταρακούνησαν ακόμα και όσουν θα ήθελα να αποφύγουν να τους καταλογιστεί ότι υιοθετούν την μονότονη "αντιμπατσική" ρητορική συγκεκριμένων χώρων

Η σειρά «Το Εστιατόριο του Μεσονυχτίου: Ιστορίες από το Τόκιο» δεν είναι άλλη μια σειρά με θέμα το φαγητό αλλά μια υπενθύμιση ότι το φαγητό φέρνει κοντά τους ανθρώπους

Η Χριστίνα Γαλανοπούλου υποστηρίζει ότι η κουβέντα που γίνεται περί "ανδρικής ματιάς" στον κόσμο του θεάματος έχει να κάνει περισσότερο με κριτική αποτίμηση παρά με ακύρωση

Μια μουσική αναδρομή στην 28χρονη πορεία του ηλεκτρονικού ποπ ντουέτου που αποχαιρέτησε πριν από λίγες μέρες τους φαν με το σπαρακτικό κομμάτι: «Hold on. If love is the answer, you're home».

Από την νεανική, αναλογική κουλτούρα της εποχής του «Trainspotting» μέχρι τα τελευταία trends της πανδημίας- τον ελεύθερο χρόνο και τα χόμπι που ποστάρονται στα ψηφιακά μας προφίλ

Εν αναμονή των νέων «ηχηρών» καταγγελιών, μοιάζει πλέον ορατός ο κίνδυνος να χαθεί ο στόχος που είναι να αναπνέουν καλύτερα και να μπορούν να κάνουν απερίσπαστες την δουλειά τους οι γυναίκες σε πάσης φύσεως γραφειακά, εταιρικά, εργασιακά περιβάλλοντα. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη για το LiFO.GR

H Χριστίνα Γαλανοπούλου αναρωτιέται μήπως αυτό που συνέβη ήταν τελικά το αναμενόμενο αποτέλεσμα τεσσάρων ετών ελεεινής, απρόσκοπτης και ατιμώρητης προπαγάνδας από την πλευρά του Ντόναλντ Τραμπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Και μήπως τώρα που πάρθηκε η απόφαση να μπλοκαριστούν οι λογαριασμοί του είναι πια πολύ αργά;

O Νικόλας Σεβαστάκης λέει ότι «η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων».

Ο Δημήτρης Πολιτάκης παρουσιάζει μια μόνι σειρά που εκπλήσσει με το βάθος και την ποιητική της ατμόσφαιρα.

Ο Δημήτρης Πολιτάκης επισημαίνει ότι κάποτε βλέπαμε τους φανταστικούς χαρακτήρες στην τηλεόραση σαν να είναι αληθινά πρόσωπα. Τώρα συμβαίνει το αντίστροφο.

Ασύλληπτη μοιάζει η επιμονή κάποιων να διεξαχθεί πάση θυσία η πορεία του Πολυτεχνείου, εν μέσω της κορύφωσης της πανδημίας.

Ο Δημήτρης Πολιτάκης μιλά για την ατμόσφαιρα ανάλαφρης δυστοπίας που χαρακτήρισε την παρθενική μας εμφάνιση στην αρένα της καραντίνας την περασμένη άνοιξη.

Στη μοναδική ιστορική στιγμή που βιώνουμε, αναδεικνύεται η εικόνα ενός μίζερου πολιτικού κόσμου που δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σπουδαιότητα της ποινικής καταδίκης, ύστερα από 40 χρόνια ατιμωρησίας.

Ο συγγραφέας Πέτρος Μπιρμπίλης μιλάει για την Μαλβίνα Κάραλη που γνώρισε μέσα από τις δεκάδες συναντήσεις μαζί της αλλά και μιλώντας μαζί με κοντινούς της ανθρώπους- τις κόρες της, τις φίλες της, τους συναδέλφους της, τoν πρώην σύζυγό της μέχρι και την οικιακή της βοηθό. Αποσπάσματα από τα βιβλία της διαβάζει η ηθοποιός Μαρία Μαγκανάρη.

Πυρηνική απειλή, κλιματική αλλαγή, παραπληροφόρηση, ολοκληρωτισμός, πανδημία: Ο Νόαμ Τσόμσκι, που στα 91 του τα έχει δει όλα, λέει ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας. Πηγή: www.lifo.gr

Σκέψεις του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου με αφορμή το Υears and Years και το Social Dilemma

Αυτό που συνέβη το βράδυ της Δευτέρας με δύο από τους παίκτες να προσπαθούν γλυκά-γλυκά να «νουθετήσουν» ένα ομοφυλόφιλο αγόρι στο σπίτι πρέπει να σταματήσει. Τώρα. Πηγή: www.lifo.gr

Τι είναι αυτό που διατηρεί ανέπαφη τη μαγεία του θρυλικού μυθιστορήματος του Τζων Φώουλς, το οποίο ετοιμάζεται να γίνει σειρά, μετατρέποντας τις Σπέτσες και το ελληνικό καλοκαίρι σε έναν τόπο λογοτεχνικής αναφοράς; Η Τίνα Μανδηλαρά λέει και ο ηθοποιός Αντίνοος Αλμπάνης διαβάζει αποσπάσματα.

Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη παρέμεινε για δύο εβδομάδες στη γείτονα, ταξιδεύοντας από την Κωνσταντινούπολη έως την Άγκυρα και συνθέτοντας το κολάζ των παθογενειών της χαοτικής αυτής χώρας.

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας έζησε 12 μέρες μέσα σε ένα αχανές video game, ταξιδεύοντας στο Τόκυο. Περιγράφει την συναρπαστική εμπειρία του σε αυτό το podcast, λίγο πριν φύγει για τα ελληνικά νησιά.

H Έλση Σαράτση σκιαγραφεί το πορτρέτο της σπουδαίας Βρετανής κοντράλτο Κάθλιν Φέριερ

Η Έλση Σαράτση μιλά για τον συνθέτη που γέννησε το σύγχρονο μουσικό αίσθημα

Μήπως ο αγαπημένος σου μουσικός είναι ρατσιστής; Όσο σπουδαίο και αν είναι το έργο ενός καλλιτέχνη, δεν σημαίνει ότι και ίδιος είναι σπουδαίος ως άνθρωπος.