Η αντιπάθεια απλώνεται σαν πανώληαντίπαλος είναι του πάθουςεχθρός της συμπόνιας.Τα ζώα που με ημέρευαν-όλα τ' αγαπούσα-σέρνονται τώρα σαν φίδιαστέκονται σαν αρπαχτικάμε γουρλωμένα μάτιακαι μήνυμα μου στέλνουνπως ό,τι ζει δεν είναι πάντα για καλόκι ό,τι πεθαίνειδεν είναι πάντα απελπισία.Οι άντρεςμε τα προκλητικά παντελόνιαυφάσματα τεντωμένα με φαντασίαελαφρά αξύριστοιμε την έξυπνη ματιάπου μεταμορφωνόταν σε κτηνώδηκαι χυνόταν πηχτήστα λευκά σεντόνιαβουλιάζουνστα μουχλιασμένα νερά της μνήμηςκι ούτε λίγη συμπάθειαδεν αφήνουν πίσω τουςλίγο δέος για τα κατορθώματά τους.Και οι γυναίκες, οι φιλενάδες,που μαζί πλέκαμε τον ιστό της ζωήςγελάγαμε με κάθε στραβο-βελονιάκι άνθιζαν τα απόρρητα μυστικάστα λαμπερά χείλη μαςεμείς, που στα σπλάχνα μαςνιώθαμε την παρουσία μας στη γησημαντικήακόμη κι αν μόλις είχε βροντήξειπίσω του την πόρτα «εκείνος»,έγιναν κουραστικές κυρίεςμε εμμονές, μανίες νοικοκυροσύνηςή απελπισμένες κινήσειςγια να προλάβουν το τελευταίο τρένοτης διασημότητας.Αλλά τη φοβερότερη αντιπάθειατη νιώθεις για κείνονπου τα νιώθει όλ' αυτάλες κι ήταν αυτός κάποιο ανώτερο ονλες κι είχε φτεράκαι πετούσε πάνω από νεκρούςφιλοδοξίες και απορρίμματαλες κι ήτανο δικός σου εαυτόςλιγότερο άχρηστος και αντιπαθητικός.

Ηχογραφήθηκε στις 25 Αυγούστου του 2021 με σκοπό να μεταδοθεί από το ραδιόφωνο όσο ήταν εν ζωή ο Κωνσταντίνος Τζούμας και μετά τον απρόσμενο θάνατό η ιδέα του έμεινε στο «αρχείο», όπως και το ντοκουμέντο της ηχογράφησης. Και τώρα, δύο χρόνια μετά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά από τα podcast της LIFO, ανήμερα της επετείου του θανάτου του. Η εμβληματική φυσιογνωμία της Diane Vreeland, η οποία απολύθηκε από τη Vogue, μας διηγείται ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή της και πώς κατέληξε να διοργανώνει περιοδικές εκθέσεις μόδας στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Αγαπημένη της φράση, ως διευθύντρια του περιοδικού Vogue, είναι «Δεν πουλάω ρεαλισμό αλλά μαγεία». «ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ»Σκηνική σύνθεση εμπνευσμένη από το «Vogue» του Μαρκ Χάμπτον και της Μαίρη Λουίζ Γουίλσον σε μετάφραση Μαριλένας ΠαναγιωτοπούλουΣκηνοθεσία: Σπύρος ΑλιδάκηςΜουσική - Επιμέλεια Ήχου: Γιάννης ΛούκοςΗθοποιοί: Κωνσταντίνος Τζούμας, Σμαράγδα ΑδαμοπούλουΕυχαριστούμε τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως»

H ηθοποιός Άννα Κοκκίνου διαβάζει την Έκτη νύχτα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη»

Ένα podcast  εξ αφορμής των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Διονύσιου Σολωμού αποκλειστικά για τη LIFO, βασισμένο στη διπλωματική εργασία Υποκριτικής της Λίλης Αδρασκέλα. Πρώτη παρουσίαση στο Τμήμα Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις 10 και 11 Απριλίου, επέτειο της Πτώσης του Μεσολογγίου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μιχαήλ ΜαρμαρινόςΔραματουργική επιμέλεια - Εκφώνηση: Λίλη ΑδρασκέλαΜουσική σύνθεση: Νείλος Καραγιάννης

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα. Το 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα. Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim. H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA. Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών.

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα. Το 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα. Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim. H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA. Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών.

ΤΟ 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα.Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim.H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA.Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών. 

Η Ιαπωνίδα συγγραφέας Γιόκο Ογκάουα, στη νουβέλα Ο παράμεσος, μας μεταφέρει στην αίσθηση του παράξενου που διαπνέει έναν εντελώς διαφορετικό πνευματικό πολιτισμό. Στη σύγχρονη Ιαπωνία, μια νεαρή και μοναχική κοπέλα τραυματίζει τον παράμεσό της δουλεύοντας σε εργοστάσιο αναψυκτικών και βρίσκει νέα εργασία ως υπάλληλος σ’ ένα «εργαστήριο δειγμάτων». Στο παράξενο αυτό εργαστήριο, ο κύριος Ντεσιμάρου, «ταριχευτής αναμνήσεων», παραλαμβάνει τα δείγματα της ζωής που καταθέτουν εκεί οι πελάτες του και τα αρχειοθετεί, μαζί με τις οδυνηρές αναμνήσεις που πυροδοτούν. Ο άνθρωπος αυτός ασκεί μια παράξενη, ακαταμάχητη γοητεία στην υπάλληλό του και αναπτύσσει μαζί της μια έντονα σεξουαλική σχέση. Ο φετιχιστικός χαρακτήρας της σχέσης τους συμπυκνώνεται σ’ ένα ζευγάρι παπούτσια που της χαρίζει εκείνος τα οποία, σαν σύμβολα υποτελείας, έχουν την ιδιότητα να προσφύονται στα πόδια της. Στο τέλος, η αφηγήτρια θα αποφασίσει να παραδώσει τον παράμεσό της, θυσιαστήρια προσφορά σ’ αυτό το αλλόκοτο αποθετήριο ταριχευμένων αναμνήσεων.Διασκευή - Σκηνοθεσία:  Έλενα ΚαρακούληΣύνθεση ήχου και μουσικής: Violet LouiseΒοηθός σκηνοθέτη: Ανθή ΦουντάΜε τους: Μαρία Καλλιμάνη, Νίκο Ψαρρά, Αντώνη Μυριαγκό, Αλεξάνδρα Λέρτα, Ανθή Φουντά Συμμετέχουν οι μουσικοί: Bασίλης Κουντούρης  (μουσικός προγραμματισμός), Violet Louise  (midi οργάνα, πιάνο, φωνή, ηχοτοπία),  Κώστας Μπώκος (προμίξεις), Κώστας Μιχόπουλος (ηχητικά εφέ) Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου.   Μετάφραση για τις εκδόσεις Άγρα Παναγιώτης Ευαγγελίδης 

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασσέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα

Στο διήγημα «Δύο ηθοποιοί για ένα ρόλο» του Θεόφιλου Γκωτιέ, μια ιστορία σε τρεις σκηνές, συναντούμε τον νεαρό Χάινριχ, ο οποίος έχει εγκαταλείψει μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα στη θεολογία χάριν της φλογερής φιλοδοξίας του να δοξαστεί ως ηθοποιός του θεάτρου, μιας φιλοδοξίας που τον έχει συνεπάρει τόσο ώστε να καθυστερήσει τον γάμο του με την πανέμορφη βιεννέζα αρραβωνιαστικιά του. Η αδόκητη  έλευση του υπερφυσικού σκηνοθετείται εδώ στο πρόσωπο του ίδιου του Διαβόλου, τον οποίο ο πρωταγωνιστής συναντά πρώτα σ᾽ ένα καφενείο, και ο οποίος την επόμενη μέρα θα αντικαταστήσει διά της βίας τον νεαρό ηθοποιό για να θριαμβεύσει αυτοπροσώπως στον ρόλο του Μεφιστοφελή.   Σκηνοθεσία Γιώργος Νανούρης   Με τους Γιώργο Χρυσοστόμου, Αποστόλη Καμιτσάκη, Λένα Χερουβείμ, Βασίλη Τριχά, Αννίτα Καπουσίζη Μουσική σύνθεση Κώστας Βήχος    Συμμετέχουν οι μουσικοί Κώστας Βήχος (μπάσο, πλήκτρα), Γιώργος Κουρέλης (πλήκτρα), Αλέκος Βουλγαράκης (κιθάρα) Βοηθός σκηνοθέτη Αννίτα ΚαπουσίζηΜετάφραση για τις εκδόσεις Άγρα  Έφη Γιαννοπούλου Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός διαβάζει τα ποιήματα «Λαίδη Λάζαρος», «Φτελιά», «Κολοσσός», σε μετάφραση Νανάς Ησαΐα. Μουσική του Iannis Xenakis από το έργο του Pléiades (1979).

Στον «Κυνηγό του σκοταδιού», μια από τις κορυφαίες ιστορίες του Λάβκραφτ, του αρχιτεχνίτη του τρόμου, ο Ρόμπερτ Μπλαίηκ, εμβριθής μελετητής του αποκρυφισμού, ανακαλύπτει σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία και μέσα σ’ ένα μεταλλικό κουτί ακανόνιστου σχήματος ένα παράξενο αντικείμενο, το «Λαμπερό Τραπεζόεδρο», στο οποίο ελλοχεύει μια αρχέγονη κακοεργός δύναμη. Ο Μπλαίηκ, παρόλο που ανασυστήνει τις ιστορίες φρίκης που συνδέονται με το αντικείμενο αυτό, υποκύπτει στη γοητεία του και ελευθερώνει άθελά του τον «Κυνηγό του σκοταδιού», προκαλώντας εντέλει και τον δικό του αφανισμό.Διασκευή - Σκηνοθεσία Ακύλλας ΚαραζήσηςΜε τους Μαρία Σκουλά, Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Γιώργο Κατσή, Μαριλένα Ρασιδάκη, Ράνια Καπετανάκη, Ζωή ΚαραζήσηΠρωτότυπη μουσική: Κορνήλιος ΣελαμσήςΣυμμετέχουν οι μουσικοί Κορνήλιος Σελαμσής (πιάνο), Σπύρος Τζέκος (κλαρινέτο), Φαίδων Μηλιάδης (βιολί), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Νίκος Τσουκαλάς (κοντραμπάσοΜετάφραση για τις εκδόσεις Νεφέλη Λουκάς Θεοδωρακόπουλος Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Γραμμένο για την κρεολή ηθοποιό  Ζαν Ντυβάλ, τη «Μαύρη Αφροδίτη», παντοτινή λατρεμένη. Ο Μπωντλαίρ τη γνώρισε στα είκοσί του και έμεινε μαζί της ώς το τέλος. Του χάρισε ίσως τα ωραιότερα ποιήματά του. ~ Η καταδίκη του ποιήματος από τη γαλλική Δικαιοσύνη της Δεύτερης Αυτοκρατορίας οφείλεται στην τελευταία στροφή. ~ Στην ελληνική μυθολογία, η Λήθη ήταν αδελφή του Ύπνου και του Θανάτου κι έδωσε το όνομά της στην πηγή του Άδη, από την οποία έπιναν νερό οι νεκροί για να λησμονούν το παρελθόν, την επίγεια ζωή. Στους Λατίνους ποιητές, ένας από τους πέντε ποταμούς του Κάτω Κόσμου. ~ Η λέξη νηπενθές (népenthès) είναι ομηρική («νηπενθές φάρμακον» Ὀδύσσεια, δ 221) και σημαίνει: που διώχνει το πένθος ή τη λύπη. Ο Μπωντλαίρ χαρακτήρισε «pharmakon népenthès» το όπιο (Les Paradis Artificiels, 1860, «Un Mangeur d’Opium», ΙΙΙ). ~ Τον ίδιο τίτλο έχει και ένα από ωραιότερα σονέτα του Λορέντζου Μαβίλη (1899), στο οποίο ο ποιητής καλοτυχίζει τους νεκρούς, γιατί έχουν πιει το νερό της λησμονιάς και δε θυμούνται τα βάσανα της επίγειας ζωής.

«Το ωραιότερο ίσως ποίημα του Μπωντλαίρ για το βάθος του και τις συνδηλώσεις του», σημειώνει εμφατικά ο μελετητής και εκδότης του ποιητή Claude Pichois. ~ Το ποίημα, όπως και τα δύο επόμενα, είναι αφιερωμένα στο Βίκτωρα Ουγκώ, που ήταν εξόριστος για πολιτικούς λόγους στο νησί Guernesey, στη θάλασσα της Μάγχης∙ είχε αντιταχθεί σφοδρά στο απολυταρχικό πολίτευμα του Ναπολέοντα Γ´. Το κύριο θέμα του «Le Cygne» είναι η εξορία: ο εξόριστος ποιητής (αυτός που γράφει το ποίημα και αυτός στον οποίο το αφιερώνει), η εξόριστη Ανδρομάχη, ο εξόριστος κύκνος, η εξόριστη νέγρα.  «Ο "Κύκνος" είναι το ποίημα της εξορίας και των εξόριστων» (Jean Starobinski, La Mélancolie au miroir, σ. 56). Ένας διαλογισμός για τους νικημένους, μέσα από μια ακολουθία εικόνων σε μυστικό συνδυασμό σαν σε όνειρο, που δίνουν στη σύνθεση βάθος νοήματος κι ευγένεια κλασική. Τον Δεκέμβρη του 1859 ο Μπωντλαίρ έστειλε το ποίημα στον Ουγκώ: «Αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν για σας καθώς σας σκεφτόμουν. [...] Ήταν σημαντικό για μένα να πω με συντομία πώς η θέα ενός ζώου που υποφέρει ωθεί το πνεύμα προς όλα τα πλάσματα που αγαπάμε, που είναι απόντα, που υποφέρουν, που στερούνται κάτι ανεύρετο» (Correspondance, I, 1973, 622-623).Πρώτη δημοσίευση, στην εφημερίδα Causerie στις 22/1/1860 με την επιγραφή «Falsi Simoentis ad undam» / «Στην όχθη ενός ψεύτικου Σιμόη» (Αινειάδα, ΙΙΙ, 302), στίχος που αναφέρεται στην Ανδρομάχη. Ο Μπωντλαίρ μετέφρασε βιαστικά στον 4ο στίχο του «Κύκνου» το επίθετο «ψεύτικος» ως «ψεύτης». ~ Στο ποίημα του Μπωντλαίρ (1η και 10η στροφή), στοιχεία του μύθου της Ανδρομάχης όπως τον παραδίδει ο Βιργίλιος. Μετά την άλωση της Τροίας, η χήρα του Έκτορα αιχμαλωτίστηκε από τον Πύρρο (ή Νεοπτόλεμο), γιο του Αχιλλέα, που την έφερε στη Φθία ως ερωμένη του. Αιχμάλωτος μαζί της, και ο μάντης Έλενος, αδερφός του Έκτορα. Μετά τη δολοφονία του Νεοπτόλεμου από τον Ορέστη, ο Έλενος και η Ανδρομάχη έφυγαν στην Ήπειρο, γίναν σύζυγοι και βασιλείς του τόπου, κι έχτισαν ένα μικρό αντίγραφο της Τροίας, το Ίλιον. Η Ανδρομάχη σχημάτισε εκεί ένα ρυάκι, σε ανάμνηση του ποταμού Σιμόεντα, που κυλούσε στην πεδιάδα της χαμένης της πατρίδας. Στην Ήπειρο τη συναντά ο Αινείας να θρηνεί τον Έκτορα και τον Αστυάνακτα, το σφαγμένο της παιδί, σκυμμένη στο κενοτάφιο που είχε φτιάξει για τους αγαπημένους της νεκρούς.Οι στροφές 2-4, αφιερωμένες στην πόλη του Παρισιού. Εκεί που είναι σήμερα η τεράστια πλατεία του Carrousel (ανάμεσα στο Λούβρο και στους κήπους του Κεραμεικού) βρισκόταν μια ολόκληρη παλιά, λαβυρινθώδης γειτονιά με χαμόσπιτα, παράγκες, παλαιοπωλεία, εμπόρους πουλιών, η Douyenné, που κατεδαφίστηκε τα χρόνια 1849-1852 από το βαρόνο Ωσμάν (έριξε κάτω το 60% των παλαιών κτισμάτων του Παρισιού). Ο ομιλητής, διασχίζοντας τη νέα πλατεία, θυμάται τα παραπήγματα κι ένα θηριοτροφείο που βρισκόταν εκεί, καθώς κι έναν κύκνο που είχε δραπετεύσει.Οι στροφές 5-8, αφιερωμένες στον κύκνο. Τ' άσπρα φτερά του πουλιού κάτω στο χώμα, όπως τα σερνάμενα στο κατάστρωμα φτερά του αλμπατρός στο ομώνυμο ποίημα («L'Albatros»).Στην 7η στροφή, αναφορά στους στίχους Ι, 84-85 από τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου: [ο δημιουργός, ενώ τα ζώα έχουν το κεφάλι στραμμένο στη γη,] «στον άνθρωπο χαρίζει / να 'χει ψηλά το πρόσωπο, τον ουρανό να βλέπει / κι ορθή την όψη πρόσταξε να τη σηκώνει στ' άστρα» (μτφρ. Θεοδώρου Γιαννάτου).  Στα Προσωπικά Ημερολόγια / Journaux intimes (Μύδροι / Fusées, III, 3), μεταφράζει ο Μπωντλαίρ: «Και το ανθρώπινο πρόσωπο, που ο Οβίδιος το πίστευε φτιαγμένο για να καθρεφτίζει τ' άστρα» (Œuvres complètes, I, 1975, 651).Στη 12η στροφή, αναφορά στο μύθο της ρωμαίας λύκαινας που θήλασε τα δίδυμα αδέρφια Ρώμο και Ρωμύλο, ιδρυτές της αιώνιας πόλης.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Η μεγάλη Ελληνίδα συγγραφέας διαβάζει από τη συλλογή διηγημάτων της «Στην ερημιά με χάρι». Ηχογράφηση του 2010. Με την ευγενική παραχώρηση του περιοδικού Οδός Πανός.

Η μεγάλη Ελληνίδα συγγραφέας διαβάζει ένα απόσπασμά ενός από τα πιο κορυφαία μυθιστορήματά της. Ηχογράφηση του 2010. Με την ευγενική παραχώρηση του περιοδικού Οδός Πανός.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα. «ΦΕΡΑΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ τ’ ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο «Μυθιστόρημα», το πιο αντιπροσωπευτικό, ίσως, ποιητικό του έργο, που απηχούσε ολόκληρη την παράδοση του Ομήρου, αλλά ταυτόχρονα εξήγγελλε τη δημιουργική «εισβολή» του μοντερνισμού στα απέραντα ελληνικά ύδατα. Το νερό, άλλωστε, πρωταγωνιστεί στους 1.556 στίχους αυτού του μοντερνιστικού έπους που διαιρείται σε είκοσι τέσσερα μέρη, ακριβώς όσα και οι ραψωδίες της ομηρικής «Οδύσσειας». Ο ελεγειακός και ταυτόχρονα επικός τόνος, η έντονη χρήση των αρχαίων μύθων, τα μοντερνιστικά ευρήματα, η πειραματική διάθεση αλλά και η βαθιά ιστορική συνείδηση ενός τόπου που αναζητούσε διακαώς τη χαμένη του ταυτότητα συνιστούν τους βασικούς άξονες του αποσπασματικού ποιήματος, το οποίο, ωστόσο, αρθρώνεται σε ένα ενιαίο όλο. Δημοσιευμένο το 1935, δηλαδή έναν μόλις χρόνο προτού ο Σεφέρης θέσει τα θεμέλια για την έλευση του μοντερνισμού στην Ελλάδα στην εισαγωγή της ελιοτικής του «Έρημης Χώρας», το «Μυθιστόρημα» έμελλε να καταγράψει με τον πλέον μεστό και συμπυκνωμένο τρόπο το άνοιγμα του νομπελίστα ποιητή στον ελεύθερο στίχο, καθώς, εν προκειμένω, δείχνει να αφήνει πίσω την παραδοσιακή στιχουργική, αλλά όχι την παράδοση. Κι αυτό γιατί πάντα στο μυαλό του ο ποιητής έχει την Ελλάδα ως ανοιχτό τραύμα και ως διαρκές όραμα, η οποία πρέπει να ανεβεί λίγο ψηλότερα και να διδάξει, στο εύρος και το πλάτος της γης, τη γαλήνη». — Τίνα Μανδηλαρά Ο Γιώργος Σεφέρης, ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ και ένας ποιητής που παραμένει σημαντικός για όλο τον πολιτισμένο κόσμο και σε όσες γλώσσες μεταφράστηκε, πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου 1971, οπότε φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την απώλειά του. Με αφορμή αυτήν την σημαντική επέτειο, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που σύντομα θα ανακοινωθούν οριστικά και πλαισιώνουν τον κεντρικό σχετικό πολιτιστικό γεγονός που είναι η έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα. Μεταξύ αυτών, η LiFO έχει τη χαρά να παρουσιάσει κατ’ αποκλειστικότητα μια σειρά από podcasts, τα οποία ετοίμασε με μεγάλη επιμέλεια το Μουσείο Μπενάκη και είναι εξαιρετικής ποιότητας ηχογραφήσεις προσωπικοτήτων που απαγγέλουν Σεφέρη. Πρόκειται για τον Επιστημονικό Διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη κο Γιώργο Μαγγίνη, τους διακεκριμένους στην τέχνη της ποίησης Μιχάλη Γκανά, Τζένη Μαστοράκη, Νίκο A. Παναγιωτόπουλο και Ερρίκο Σοφρά, την Ζυράννα Ζατέλη που απαγγέλει εξαιρετικά τα κυπριακά ποιήματα του Σεφέρη, καθώς επίσης και απαγγελίες από τους Διονύση Καψάλη, Τζούλια Τσιακίρη, Σταύρο Ζουμπουλάκη, Άννα Κοκκίνου, Αλέκο Λεβίδη, Παύλο Καλλιγά, τους πανεπιστημιακούς Ιωάννη Κωνσταντάκο, Χρήστο Παπάζογλου, Μιχάλη Κοπιδάκη και τον Ομότιμο Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών κ. Νίκο Αλιβιζάτο – που όλοι τους, με διάφορους τρόπους, συνδέονται με το σεφερικό περιβάλλον και φυσικά με το έργο του ποιητή. Συντελεστές: Ηχοληψία: Λέανδρος Ντούνης Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης Οι αναγνώσεις των ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη γίνονται με την άδεια της κυρίας Άννας Λόντου και των Εκδόσεων Ίκαρος τους οποίους ευχαριστούμε θερμά.

Στο σημερινό podcast, η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη διαβάζει το «Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ'» του Γιώργου Σεφέρη. «ΗΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ της Κύπρου σήμερα, γεμάτη «μνήμη και αγάπη», όπως έλεγε ο Γιώργος Σεφέρης όταν αφιέρωνε τα ποιήματά του στον αγαπημένο «κόσμο της Κύπρου». Σε αυτό το νησί, άλλωστε, έμελλε να του δοθεί «η αποκάλυψη ενός κόσμου και η εμπειρία ενός ανθρώπινου δράματος που, όποιες και να ’ναι οι σκοπιμότητες της καθημερινής συναλλαγής, μετρά και κρίνει την ανθρωπιά μας», σύμφωνα με τη σημείωση του Σεφέρη στην πρώτη έκδοση από το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’» το 1955, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει με τον τίτλο «Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν». Η σημείωση θα παραμείνει και στην τρίτη και ολοκληρωμένη μορφή της συλλογής, την οποία θα συμπληρώσουν οι περίφημες «Γάτες τ’ Άι Νικόλα», η γραφή των οποίων ολοκληρώθηκε το 1969. Όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, ο ποιητής και διπλωμάτης θα επιστρέφει στην Κύπρο μετά τα πρώτα εκείνα ταξίδια του το 1953 και το 1955, οπότε και θα εμπνευστεί και θα γράψει τα περισσότερα από τα ποιήματα της εξ ολοκλήρου αφιερωμένης στη Μεγαλόνησο συλλογής σε ένα παλιό αρχοντικό στα Βαρώσια, θεωρώντας ότι η Κύπρος τού κινητοποίησε απόλυτα «όλες τις αισθήσεις του κόσμου». Άλλωστε για εκείνον η Κύπρος είναι πάντα ο τόπος «όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμα». Η βιωματική πτυχή αυτής της έντονης αισθαντικότητας, την οποία επεξηγεί αναλυτικά στα «Ημερολόγιά» του μαζί με τις ιστορικές τραγικές πτυχές του Κυπριακού ‒στις συζητήσεις για το οποίο συμμετέχει ενεργά‒, ο ιδανικός για εκείνον χωροχρονικός εντοπισμός της Κύπρου στην άκρη του δικού του ιωνικού ελλαδικού κόσμου, μαζί με την επίσκεψή του σε αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Έγκωμη ή η Σαλαμίνα, είναι που μετατρέπουν την Κύπρο σε μόνιμο σημείο αναφοράς στη σεφερική ποίηση. Ειδικά στο «Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’» «αυτή η στεκάμενη δύναμη» εμπνέει στον ποιητή ένα μοναδικό σκηνικό γεμάτο από φωνές, πρωτότυπα ευρήματα, μυθολογικούς τρόπους, σκηνικές παρεκτροπές και μια απίστευτα επιβλητική χρήση των εικόνων. Η Κύπρος είναι η κεντρική πυξίδα στον σεφερικό ποιητικό χάρτη, μια «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νῆσός τις ἔστι».» — Τίνα Μανδηλαρά Ο Γιώργος Σεφέρης, ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ και ένας ποιητής που παραμένει σημαντικός για όλο τον πολιτισμένο κόσμο και σε όσες γλώσσες μεταφράστηκε, πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου 1971, οπότε φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την απώλειά του. Με αφορμή αυτήν την σημαντική επέτειο, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που σύντομα θα ανακοινωθούν οριστικά και πλαισιώνουν τον κεντρικό σχετικό πολιτιστικό γεγονός που είναι η έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα. Μεταξύ αυτών, η LiFO έχει τη χαρά να παρουσιάσει κατ’ αποκλειστικότητα μια σειρά από podcasts, τα οποία ετοίμασε με μεγάλη επιμέλεια το Μουσείο Μπενάκη και είναι εξαιρετικής ποιότητας ηχογραφήσεις προσωπικοτήτων που απαγγέλουν Σεφέρη. Πρόκειται για τον Επιστημονικό Διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη κο Γιώργο Μαγγίνη, τους διακεκριμένους στην τέχνη της ποίησης Μιχάλη Γκανά, Τζένη Μαστοράκη, Νίκο A. Παναγιωτόπουλο και Ερρίκο Σοφρά, την Ζυράννα Ζατέλη που απαγγέλει εξαιρετικά τα κυπριακά ποιήματα του Σεφέρη, καθώς επίσης και απαγγελίες από τους Διονύση Καψάλη, Τζούλια Τσιακίρη, Σταύρο Ζουμπουλάκη, Άννα Κοκκίνου, Αλέκο Λεβίδη, Παύλο Καλλιγά, τους πανεπιστημιακούς Ιωάννη Κωνσταντάκο, Χρήστο Παπάζογλου, Μιχάλη Κοπιδάκη και τον Ομότιμο Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών κ. Νίκο Αλιβιζάτο – που όλοι τους, με διάφορους τρόπους, συνδέονται με το σεφερικό περιβάλλον και φυσικά με το έργο του ποιητή. Συντελεστές: Ηχοληψία: Λέανδρος Ντούνης Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης Οι αναγνώσεις των ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη γίνονται με την άδεια της κυρίας Άννας Λόντου και των Εκδόσεων Ίκαρος τους οποίους ευχαριστούμε θερμά.

Η μεγάλη Ελληνίδα συγγραφέας διαβάζει ένα από τα πρώτα της διηγήματα. Ηχογράφηση του 2010. Με την ευγενική παραχώρηση του περιοδικού Οδός Πανός.

Διαβάζει ο εικαστικός Αλέκος Λεβίδης

Διαβάζει ο εικαστικός Αλέκος Λεβίδης

O σημαντικός Έλληνας στιχουργός και συγγραφέας διαβάζει το «Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα». Επιμέλεια: Χρήστος Παρίδης

Ο κορυφαίος έλληνας σκηνοθέτης επιλέγει να διαβάσει για το LiFO.GR το "Μήνυμα του ετοιμοθάνατου ποιητή στη νεολαία" του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ, του Γάλλου φιλέλληνα που ταξίδεψε και κατέγραψε την Ελλάδα από το 1947 έως το 1966, εισχωρώντας βαθιά στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής, σε μετάφραση Ιωάννας Δ. Χατζηνικολή. Ο Λακαριέρ, που γοητεύτηκε και εμπνεύστηκε από την Ελλάδα, γράφει και για τους αέρηδες του αρχιπελάγους, ταξιδεύοντας κατάστρωμα. «Σ’ όλα τα χρόνια μου στην Ελλάδα, σχεδόν πάντα ταξίδευα από νησί σε νησί κατάστρωμα. Νομίζω ότι έχω ταξιδέψει με όλα τα καράβια ‒που αρκετά απ’ αυτά λέγονταν έτσι από καθαρό ευφημισμό‒ που εξυπηρετούσαν τις Κυκλάδες και τις Σποράδες. Θα μπορούσε να γραφτεί ένα μυθιστόρημα, ένα χρονικό, μια εποποιία γύρω απ’ αυτά τα πεπαλαιωμένα και απτόητα σκάφη, πλέουσες κιβωτούς, περιφερόμενες Εξόδους που μετέφεραν τότε από λιμάνι σε λιμάνι το νομαδικόν ήμισυ της Ελλάδας: Μοσχάνθη, Έρση, Παντελής, Ιόνιον, Μαριλένα, Δέσποινα, Γλάρος, Ναυτίλος, Αικατερίνη, Άνδρος, Αγγελική, Έλλη, Ελλάς, Πίνδος... Ορισμένα απ’ αυτά ασφαλώς δεν θα ταξιδεύουνε σήμερα, τόσο βρίσκονταν ήδη στο έσχατο όριο της φθοράς, πάνε τώρα δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Από τα ταξίδια που έκανα προς την Πάτμο, τη Νιο, την Αμοργό, τη Φολέγανδρο, τη Σέριφο, την Κω, την Αλόννησο, τη Χίο, τη Μυτιλήνη, κρατώ αναμνήσεις που με σημάδεψαν περισσότερο και από τα στεριανά ταξίδια μου με το λεωφορείο. Γιατί τα βαπόρια μεταφέρανε και μεταφέρουν μέσα τους τον ίδιο κόσμο των πελιδνών χωρικών, των αναιμικών γιαγιάδων, των κοιλαράδων παπάδων, των πουλερικών, των στρωμάτων και των μπόγων, αλλά σε μια πιο αχανή και αποκαλυπτική κλίμακα. Κάθε πράσινο λεωφορείο ήταν, σε μικρογραφία, η εικόνα ενός χωριού. Ενώ κάθε άσπρο βαπόρι ήταν η εικόνα ενός ολόκληρου νησιού».

Η ηθοποιός «Όνειρο στο κύμα» διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Όνειρο στο κύμα» Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO ηθοποιός Αγλαΐα Παππά διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Όνειρο στο κύμα» που περιλαμβάνεται στη συλλογή με τα ερωτικά διηγήματα του συγγραφέως «Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον...» ‒ σχεδόν όλα διαδραματίζονται καλοκαίρι πλάι στη θάλασσα. Στο διήγημα περιγράφεται με ένταση, πυκνότητα, μυστικό παλμό και χάρη ταυτόχρονα ο έρωτας ενός όμορφου νεαρού βοσκού με την πανέμορφη Μοσχούλα, που «ελούετο γυμνή εις την θάλασσαν». «Έκαμα δυο-τρία βήματα χωρίς τον ελάχιστον θόρυβον, ανερριχήθην εις τα άνω, έκυψα με άκραν προφύλαξιν προς το μέρος του άντρου, καλυπτόμενος όπισθεν ενός σχοίνου και σκεπόμενος από την κορυφήν του βράχου, και είδα, πράγματι, ότι η Μοσχούλα είχε πέσει αρτίως εις το κύμα γυμνή, κι ελούετο… Την ανεγνώρισα πάραυτα εις το φως της σελήνης, το μελιχρόν, το περιαργυρούν όλην την άπειρον οθόνην του γαληνιώντος πελάγους, και κάμνον να χορεύουν φωσφορίζοντα τα κύματα. Είχε βυθισθή άπαξ καθώς ερρίφθη εις την θάλασσαν, είχε βρέξει την κόμην της, από τους βοστρύχους της οποίας ως ποταμός από μαργαρίτας έρρεε το νερόν, και είχεν αναδύσει· έβλεπε κατά τύχην προς το μέρος όπου ήμην εγώ, κι εκινείτο εδώ κι εκεί προσπαίζουσα και πλέουσα. Ήξευρε καλώς να κολυμβά.».

Η τραγουδίστρια Νεφέλη Φασούλη διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ολόγυρα στη λίμνη» Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO η τραγουδίστρια Νεφέλη Φασούλη διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ολόγυρα στη λίμνη», που περιλαμβάνεται στη συλλογή με τα ερωτικά διηγήματα του συγγραφέως «Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον...» ‒ σχεδόν όλα διαδραματίζονται καλοκαίρι, πλάι στη θάλασσα (ή ολόγυρα στη λίμνη). Σε αυτό το διήγημα o Παπαδιαμάντης περιγράφει τον κρυφό πόθο του νεαρού Χριστοδουλή, φίλου του αφηγητή, για την Πολύμνια. Ο αφηγητής, γοητευμένος κι εκείνος από τη νεάνιδα, παραμένει ένας μελαγχολικός παρατηρητής της θελκτικής ηρωίδας μέσα στη βάρκα και του ερωτοχτυπημένου φίλου του, που θα πέσει στη λίμνη για να τη σώσει. «Την πρωίαν εκείνην, ολίγον πριν φθάσητε εις τον μύλον του Μπαρμπαπαναγιώτη, όστις ίσταται ως φρουρός παρά το δυτικόν στόμιον της λίμνης, εκεί όπου ήτο ουδέτερον έδαφος μεταξύ θαλάσσης και ξηράς, ο φίλος σου ο Χριστοδουλής, επειδή εις το μέρος τούτο τα ύδατα εβαθύνοντο ολίγον τι αποτόμως, δεν ευρίσκετο πολύ μακράν εις το κύμα, και άμα είδεν ότι η Πολύμνια πλησιάσασα ήρχισε να σου ομιλεί, έσπευσε να αποβεί εις την ξηράν διά ν’ ακούσει τι σου έλεγε. Οποίον λεπτοφυές σώμα εσκέπαζεν η λινομέταξος ορφνή εσθής! Πώς διεγράφετο αρμονικώς η μορφή της με χνοώδη πάλλευκον χρώτα και τα ερυθρά μήλα των παρειών, με τον μελίχρυσον λαιμόν και με το ελαφρώς κολπούμενον στήθος της! Πόσον αβραί ήσαν αι χείρες, και πόσον μελωδική έπαλλεν εις το ους σου η θεσπεσία φωνή της! Η ξανθοπλόκαμος κόμη ατημέλητος ολίγον, ως να εβιάσθη να καλλωπισθεί διά να εξέλθει και απολαύσει την θαλασσίαν αύραν και τον τερπνόν της αμμουδιάς περίπατον, αερίζετο από την πνοήν του Βορρά, και το όμμα της, με τα μακρά ματόκλαδα ως πτεροφόρος οϊστός, σ’ εσαΐτευε γλυκά εις την καρδίαν. Ενθυμείσαι! Οποίον αίσθημα εδοκίμασες τότε, και πώς, δεκατετραετής μόλις, ηρωτεύθης ήδη; Η Πολύμνια σου ωμίλησεν! Η Πολύμνια σ’ εκάλει ονομαστί! Οποία παιδική μέθη, ευκόλως παραχθείσα διά μικράς δόσεως ρευστού! Εφαίνετο ότι δεν εσήκωνες περισσότερον. Και όμως, το πράγμα ήτο απλούστατον. Ο αδελφός της, δωδεκαέτης, εκείνος ήξευρε τ’ όνομά σου και είπε τις είσαι εις την Πολύμνιαν. Και αύτη δεν ενόμισεν ότι θα εσαγίτευε την καρδίαν σου, αν σου απέτεινε τον λόγον, αφού μάλιστα ήθελε να σου ζητήσει εκδούλευσιν. Εν τούτοις ο Χριστοδουλής έτρεξε πλησίον σου, καταβιβάσας εν σπουδή την περισκελίδα του, ως διά να μοιρασθεί το βάρος της ευτυχίας. Η μελωδική φωνή της Πολυμνίας είπε: ‒Ξέρεις πού είναι ίτσια; Μπορείς να μου κόψεις τίποτε ίτσια;»

Ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ, του Γάλλου φιλέλληνα που ταξίδεψε και κατέγραψε την Ελλάδα από το 1947 έως το 1966, εισχωρώντας βαθιά στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής, σε μετάφραση Ιωάννας Δ. Χατζηνικολή. Ο Λακαριέρ, που γοητεύτηκε και εμπνεύστηκε από την Ελλάδα, γράφει και για την Αλόννησο, αυτό το γαλήνιο και γλυκό νησί. «Ναι, είναι ένα γαλήνιο και γλυκό νησί, όπου ως και οι φωνές των μανάδων, εκείνα τα Παναγιώτη, τα βρε παλιόπαιδο, τα έλα αμέσως, τα θα φας ξύλο, είναι σαν να ταράζουν λιγότερο τον κύκλο των γλάρων, τη διαφάνεια του αέρα, την ίσια φλόγα της λάμπας στις αυλές όπου ετοιμάζουν το βραδινό φαγητό. Μια ζωηρή φωτιά φωτίζει τις προσόψεις των σπιτιών, πάνω στην οποία βράζει η ψαρόσουπα ή απλώνει η τυρόπιτα τις μπιρμπίλες της από ζυμάρι. Γύρω από τη φωτιά, φερμένοι από τις εσπερινές αταξίες τους, οι Παναγιώτηδες και τα παλιόπαιδα περιμένουν να ψηθούν οι λιχουδιές. Είναι η ώρα του γάτου, η ώρα που οι γάτες ξεγλιστράνε και χάνονται μέσα στη νύχτα».

Η ηθοποιός Κόρα Καρβούνη διαβάζει ένα απόσπασμα από τη «Μάνη» του Πάτρικ Λι Φέρμορ Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO η ηθοποιός Κόρα Καρβούνη διαβάζει ένα απόσπασμα από τη «Μάνη» του Βρετανού φιλέλληνα, «ένα από τα σπουδαιότερα ταξιδιωτικά κείμενα που γράφτηκαν μέσα στον περασμένο αιώνα για την Ελλάδα», όπως σημειώνει ο μεταφραστής του βιβλίου Μιχάλης Μακρόπουλος. «Με μια ξαφνική, σιωπηρή απόφαση μπήκαμε στη θάλασσα φορώντας όλα μας τα ρούχα, κουβαλήσαμε μερικά μέτρα μες στο νερό πρώτα το σιδερένιο τραπέζι κι έπειτα τις τρεις καρέκλες μας, και με το δροσερό νερό να μας φτάνει ως τη μέση καθίσαμε γύρω από το στρωμένο τραπέζι, που τώρα έμοιαζε να αιωρείται ως διά μαγείας δέκα εκατοστά πάνω απ’ το νερό. Ο σερβιτόρος, φτάνοντας μια στιγμή αργότερα, κοίταξε έκπληκτος τον άδειο χώρο στην αποβάθρα κι έπειτα, βλέποντάς μας και κρύβοντας γοργά ένα φευγαλέο χαμόγελο, μπήκε χωρίς δισταγμό στη θάλασσα, σοβαρός σαν μπάτλερ προχώρησε ως εκεί που το νερό τού έφτανε μέχρι τη μέση και, λέγοντας απλώς “Ώρα για φαγητό”, απίθωσε μπροστά μας το γεύμα μας ‒ τρεις κέφαλους ψημένους ωραία στη σχάρα, που άχνιζαν, και τα καστανόχρυσα λέπια τους έλαμπαν. Για να απολαύσουμε στο μέγιστο τη θαλασσινή τους γεύση, βουτήξαμε τον καθένα από την ουρά στη θάλασσα δίπλα μας, για ένα δευτερόλεπτο…»

Ο ηθοποιός Θανάσης Αλευράς διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ. Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ, του Γάλλου φιλέλληνα που ταξίδεψε και κατέγραψε την Ελλάδα από το 1947 έως το 1966, εισχωρώντας βαθιά στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής, σε μετάφραση Ιωάννας Δ. Χατζηνικολή. Ο Λακαριέρ, που γοητεύτηκε και εμπνεύστηκε από την Ελλάδα, γράφει και για τα Ψαρά, τα οποία επισκέφθηκε το 1966. «Μένω στο “σπίτι του τηλεφώνου”. Είναι ένα καινουριοχτισμένο κτίριο, που εδώ και μερικές βδομάδες στεγάζει τις εγκαταστάσεις που επιτέλους θα επιτρέψουνε στο νησί να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Αυτές οι επικοινωνίες γίνονται μία φορά την ημέρα, το πρωί από τις οκτώ ως τις δέκα. Πλάι στην αίθουσα με τα τηλέφωνα μια άλλη, για τα αρχεία και την υπηρεσία του Δήμου. Ο πρόεδρος της κοινότητας έρχεται και εργάζεται εδώ κάθε πρωί. Εγώ έχω το τρίτο δωμάτιο, το πιο άνετο, που χρησιμεύει, μαζί, σαν αποθήκη και αίθουσα συναθροίσεων. Μου βάλανε κει ένα κρεβάτι εκστρατείας, κάτω από ένα τεράστιο πορτρέτο του Κανάρη, ναυτικού από το νησί που έπαιξε έναν σημαντικό και ηρωικό ρόλο στους αγώνες για τη Λευτεριά. […] Σε μια γωνία, σημαίες, θρανία, πάγκοι. Κάθε πρωί μια γριά έρχεται, καθαρίζει και αλλάζει νερό στο κανάτι. Εκτός απ’ αυτήν, κανείς δεν μπαίνει εδώ. Τα παιδιά της γειτονιάς, που συνήθως είναι τόσο περίεργα, περνάν μπροστά από το παράθυρό μου, χαμηλώνοντας τη φωνή. Θα πρέπει να τα έχουν ορμηνέψει οι μανάδες τους να μη χαλάνε την ησυχία του ξένου. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που εντυπωσιάζουνε ιδιαίτερα στα Ψαρά. Σ’ αυτό το νησί, που πρέπει να είμαι ο πρώτος επισκέπτης που κάθεται για λίγο καιρό, κανείς δεν θα δείξει αυτή την κουραστική περιέργεια που δείχνουν πολλοί Έλληνες απέναντι στους τουρίστες».

Ο Δημήτρης Καραντζάς διαβάζει ένα κεφάλαιο από το αριστούργημα του Αλμπέρ Καμύ «Ο Ξένος» Ηλιόλουστες χώρες, ήρωες κάτω από τον καυτό ήλιο, ταξίδια στα ελληνικά νησιά και όχι μόνο. Στο πλαίσιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO παρουσιάζουμε μια επιλογή αποσπασμάτων από βιβλία που έχουν κοινό παρονομαστή τη Μεσόγειο, τον ήλιο και το καλοκαίρι. Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς διαβάζει ένα κεφάλαιο από τη νουβέλα «Ο ξένος» του Αλμπέρ Καμύ, σε μετάφραση της Νίκης Καρακίτσου-Ντουζέ και της Μαρίας Κασαμπαλόγλου-Ρομπλέν. Το απόσπασμα που ακούγεται είναι το σημείο όπου, όπως σημειώνουν στον πρόλογο της έκδοσης οι μεταφράστριες του βιβλίου: «Ο ήλιος με το άπληστο πύρινο φως του εξωθεί τον Μερσώ, τον ήρωα του Καμύ, στη δολοφονία του Άραβα». «Tο λιοπύρι έκαιγε τα μάγουλά μου κι ένιωθα στάλες ιδρώτα να μαζεύονται στα φρύδια μου. Ήταν ο ίδιος ήλιος όπως και τη μέρα που κήδεψα τη μαμά και, όπως τότε, μου πονούσε τρομερά το μέτωπο και οι φλέβες μου χτυπούσαν όλες μαζί κάτω απ’ το δέρμα. Eξαιτίας της αφόρητης κάψας, έκανα ένα βήμα μπροστά. Ήξερα ότι αυτό ήταν ανόητο, δεν θα γλίτωνα απ’ τον ήλιο κάνοντας ένα βήμα. Έκανα όμως ένα βήμα, ένα μοναδικό βήμα προς τα μπρος. Kι αυτήν τη φορά, δίχως να σηκωθεί, ο Άραβας τράβηξε το μαχαίρι και μου το ’δειξε μέσα στον ήλιο. Tο φως ανάβλυσε θαρρείς απ’ το ατσάλι κι έγινε μια μακριά αστραφτερή λεπίδα που με βρήκε κατακούτελα. Tην ίδια στιγμή, ο ιδρώτας που είχε μαζευτεί στα φρύδια μου κύλησε μονομιάς πάνω στα βλέφαρα και τα σκέπασε μ’ ένα χλιαρό και πυκνό πέπλο. Tα μάτια μου τυφλώθηκαν πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα από δάκρυα κι αλάτι. Ένιωθα πια μόνο τα κύμβαλα του ήλιου στο μέτωπό μου και, συγκεχυμένα, την εκθαμβωτική λεπίδα του μαχαιριού που ήταν πάντα στραμμένο πάνω μου. Tούτο το πυρωμένο ξίφος κατάκαιγε τα ματόκλαδά μου και τρυπούσε τα πονεμένα μάτια μου. Tότε ακριβώς όλα τρεμούλιασαν. H θάλασσα ξέρασε μια πνοή βαριά και διάπυρη. Mου φάνηκε πως ο ουρανός άνοιγε διάπλατα για να ρίξει πύρινη βροχή. Oλόκληρο το είναι μου τεντώθηκε και το χέρι μου έσφιξε σπασμωδικά το περίστροφο. H σκανδάλη υποχώρησε, άγγιξα τη γυαλιστερή κοιλιά της κάννης, κι εκεί, μέσα στον απότομο και συνάμα εκκωφαντικό κρότο, άρχισαν όλα».

Σελίδες από το βιβλίο «Μάνη», όπου ο μεγάλος ταξιδιωτικός συγγραφέας βουτάει σε μία θαλασσινή σπηλιά της Μάνης, για να βρεί την αρχαία πύλη του κάτω κόσμου. Επιμέλεια: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός διαβάζει απαράμιλλα το μαγικό διήγημα του μεγάλου Ιταλού συγγραφέα, για το ερωτικό σμίξιμο ενός νεαρού με μια γοργόνα, σε ένα σικελικό ακρογιάλι... Παραγωγή: Μερόπη Κοκκίνη, Επιμέλεια: Φαίδων Κτενάς.

Ένας αληθινός Έλληνας ποιητής, που δημιούργησε ένα ολόκληρο καταδικό του ποιητικό σύμπαν, διαβάζει στο στούντιο της LIFO μια από τις συλλογές του, που τον καθιέρωσε.

Όταν η τρανς ορατότητα ήταν κάτι σαν επιστημονική φαντασία στην Ελλάδα, η Μπέττυ Βακαλίδου έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που τα άλλαξε όλα μέσα σε ένα βράδυ. Διαβάζει μερικές σελίδες.

Η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια διαβάζει ποιήματά της από την συγκεντρωτική έκδοση «Σε τόπο ξερό» και την τελευταία ποιητική της συλλογή «Ό,τι έγινε».

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος διαβάζει ένα μέρος από την «Κόλαση» του Δάντη Αλιγκέρι, από την νέα, έμμετρη μετάφραση του έργου που υπογράφει ο ίδιος.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου παρουσιάζει, στο πλαίσιο του Radio Plays, το έργο του Νεοκλή Γαλανόπουλου «Το μέλλον της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας», σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη. Πρεμιέρα στα podcasts του LIFO.gr.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου παρουσιάζει, στο πλαίσιο του Radio Plays, το έργο της Αμάντας Μιχαλοπούλου «Ανθρώπινη συμπύκνωση», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή. Πρεμιέρα στα podcasts του LIFO.gr.

Το γράμμα «Χριστούγεννα στο Καραπλέσι, το έτος 1942» το βρήκε τυχαία η Πέγκυ Ρίγγα στα σκουπίδια, κρυμμένο στις σελίδες ενός παλιού βιβλίου. Το γράμμα που είναι αγνώστου αποστολέα έχει παραλήπτη την Κυρία Ελισάβετ Ψιλοπούλου, υπάλληλο στο γενικό λογιστήριο του κράτους. Το σημαντικό που έχει το συγκεκριμένο γράμμα είναι ότι είναι γραμμένο το χειμώνα του 1941, την εποχή που η Αθήνα ζούσε τη μεγαλύτερη πείνα της νεότερης ιστορίας της. Το διαβάζει η ηθοποιός Κόρα Καρβούνη.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου παρουσιάζει, στο πλαίσιο του Radio Plays, το έργο του Βασίλη Δανέλλη «Καλωσόρισες στην κόλαση, γλυκιά μου», σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Πρεμιέρα στα podcasts του LIFO.gr.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου παρουσιάζει, στο πλαίσιο του νέου πρότζεκτ των Radio Plays, το έργο της Αθηνάς Κακούρη «Ο ξένος», σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη. Πρεμιέρα στα podcasts του LIFO.gr.

Ο ηθοποιός Αινείας Τσαμάτης αφηγείται συναρπαστικά την ιστορία του 14χρονου Εβραίου της Θεσσαλονίκης Πέπο Γκατένιο και την άγρια ενηλικίωσή του μεταξύ Μπιρκενάου και Άουσβιτς.

Είναι άνοιξη, οι γλάστρες στα μπαλκόνια έχουν ανθίσει, αλλά στην Πατησίων η κίνηση είναι μεγάλη και οι ασυνήθιστοι επισκέπτες στη γειτονιά (αστυνομικοί, ιατροδικαστές, φωτογράφοι, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Πάνος Σόμπολος και μερικοί ακόμα δημοσιογράφοι) μαρτυρούν το αιματηρό σκηνικό. Αυτό είναι το αστικό πλαίσιο στο οποίο ξετυλίγεται η υπόθεση των Κορυδαλλών της πλατείας Αμερικής του Φίλιππου Φιλίππου, που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καταλειφός.

Ένας κύκλος podcasts με προφορικές μαρτυρίες Εβραίων της Θεσσαλονίκης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διαβάζει η Αγλαΐα Παππά.

Ένας κύκλος με προφορικές μαρτυρίες Εβραίων της Θεσσαλονίκης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διαβάζει η Αγλαΐα Παππά.

Στο κεφάλαιο που έχει τίτλο «Ο Προυστ βλέπει το dvd της Κοτοπούλη», συνυπάρχουν ο Μαρσέλ Προυστ, η Μαρίκα Κοτοπούλη και η Έλλη Λαμπέτη.